Lögberg - 24.01.1895, Síða 6

fi
LóGBERG, FIMMTUDAGINN 24. JANÚAR 1895.
Tilberi í Argylo.
I>að J>ykir ef til vill nokkuð
hlægilegt að vera að tala um tilbera
meðal íslendinira, f>ar sem allar til-
berasögur eru fyrir svo afarlöngu
bssttar að vera til l munnmælum; en
það cr f><5 næstum ómöfrulecrt að þegja
yfir söjru, sem nylejra befur jrjörzt i
pessari byifgð af tilbera, sem vinnur
• sömu áttina og gömlu tilberarnir,
að ræna til ávinnings fyrir {>4, sem
blása þá upp með næjrilega fftlum
anda til pess að vinna slík verk. —
Kins cg menn muna frá gömlu söjr-
unum, pá sugu tilberarnir mjólkina
úr bftsmala byggðanna, strokkuðu
bana í sínum eigin bftk og spftðu svo
smjörinu í jregnum grlu<rira á bftr- eða
eldbús-rjáfrinu ofan í strokk matmóð-
ur sinnar. Arjryle tilberinn vinnur
sjer til matar á pann hátt, að ræna
frelsi frá vissum mönnum í því skyni
að hlúa að kftgun Ojr fttjrjalda álöjruin
apturhaldsmanna. livorirtvejrirju til
bsrarnir purfa sjerstaka nærinjru tii
pess að viðbalda andanum næjrilejr*
fftlum. Sajran sejrir, að í gamla dajra
bafi peir sogið lendarnar á matmóður
sinni, en þessum unjra tilbera eru
fengnar lendarnar á Bakkusi til a*
sjftga.
T.l þess að fyrirbyjrjrja alla grun-
semi um, að jramli kallinn á vföu
buxunum hifi lagt bendur að smfðinu
á þassum tilbera, eins og að riöfnum
lians í gamla daga, er liann nefndur
„pólitiski tilberinn11, því auðvitað
kemur engin smjörsp/ja ftt úr honum,
beldur spyja með syngjandi væii, sem
myndar bljóðið í hinum allra örgustu
skammaryrðurn, er áköfustu aptur-
lialJsmenn brúkasem mot.tó um frjáls-
lynda flokkinn.
Skiljanlega leitast tilberinn við
að ræna að eins þá menn, sem fylgja
frjálslyndum skoðuuum í pólitikinui,
°o * fjelagi með sínum andlegu ætt-
mennum gaf hann ftt og sendi á póst-
hftsin tilkynningar til þeirra undir
nafninu John Storm, um að nöfn
þeirra sje lagi-heimildarlaust færð
inn á atkvæðaskrá byggðarinnar og
þar með að endurskoðun skránna eigi
að fara fram í Belmont ákveðinn dag
kl. 7 um kveldið.
Þrátt fyrir mikla erfiðleika fyrir
búlausa menn, sem cngin hross eiga
og bftandi einyrkja á leígulönduui
að ferðist 12 til 10 mflur frá heimil-
um sinum áleiðis, og vera þar staddir
á náttmálum um hivetur, mættu þó
allir, sem brjefin fengu, til þess að
verj i kosningarrjett sinn, þvf jafnan
má etnu gilda bve auðvirðilegt kvik-
indi það er, sem apturhaldsflokkurinn
beitir fyrir sig til að hnekkja kosn-
ingarrjetti þeirra, sem hann hefur
grun um að bann fylgi frjálslyndu
hliðinni, peir mega til að mæta eða J
þeir missa rjett sinn að öðrum kosti.
Slíkir tilberar hika sig ekki hið
allra minnsta við því að standa fram ni
fyrir dómaranum með hið fyrirskrifaða
bænarandvarp tildómarans alináttuga
á tryninu, og reka það svo á „þuinal-
fingurinn“ með biblíuna í greipinni.
Það er allt sem til þess heyrir að
ræna menn kosoingarrjetti, ef engin
vörn kemur fram. E>eir tilberar, sem
eru magnaðir eins og frekast er kost-
urá, sjftga í sig þá trú að þuinal-
fingurinn gsri eiðsatböfnina ábyrgð-
arlausa.
E>essi íslendingahópur varð þvl
eins og steiui lostiun inni ídímsaln-
uin í Belmont, þegar dómariun las
upp lista með nöfnum þeirra, og auð-
vitað krafði John Storm til að fram
fylgja ástæðum því til sönnunar að
þeir ættuekki kosuingarrjett, og þeg-
ar Mr. Sigurjóa Storm, alræmdur sem
plai-trari og svo frv., kom fram til þess
að svara spurningum dómarans. Hann
riðaði á beiuunum, kiknaði í hnjálið-
•im, tennurnar skulfu og augun rang-
snerus„, þegar hann leit yfir hópinn,
sein næstur honuin stóð, og búinu var
til atlögu að verja frelsi sitt gegn á-
rásum hans. Þannig mjakaðist hann
veikburða en flóttalegur frain fyrir
dórnarann, sviptur öllum mætti frá
iðalvopuinu „þuinalfingrinum“, og
svör bans voru eitthvað svo einkenui-
leg að dóuiarinn y.nist bflygði höfuð-
ið til beggja bliða eða leit undan til
iheyrandanna með broshyrri undran,
þangað til hann tapaði allri þolin-
næði og sagði Sigurjóni í bliðuin
rneðauinkvunarróin, en með alvarleg-
um orðum, að nóg væri komið og bað
hann svo að tefja ekki lengur fyrir
sjer. Allir laudar, setu mættu, hjeldu
sfnum kosiiingarrjetti án nokkurr-
ar varuar.
Mr. Sigurjón stöð eins og drukk-
in mfts f arnan fyrir dómarannm með-
an hann var að setja atkvæðismerki
við nöfn mannanna, en náði þó undra
fljótt aptur allri þeirri hugsun og ölt-
um þeim skilningi og allri þeirri tals
gáfu, sem hann á til í eigu sinni, og
rikí dómarann þ'-ssasláandisetningu:
„jeg get þó koinið tveimur út af at-
kvæðaskránui hvað sem hver segir —
þeír eru báðir dauðir og grafnir“, og
þar með smokraði haiin sjer Hjótlega
út ftr rjettarsalnum. Ilann beið ekki
eptir aðdáun áheyrendanna fyrir
frammistöðuna eða lukkuóskum með
þá sigurvinning að geta eyðiiagt at-
kvæðisrjett dauðra mannanna. En
þar sem bvert einasta andlit í rjettar-
salnum, sjálfsagt um 40 manna, var
svo kátbroslegtyfir því sem fram hafði
farið, g allt koinst þannig á ringul-
reið, þá fórst fyrir að nokkur uppá-
stuuga kæmi fram uin að stryka yfir
flinbættisnafnið „pólitíski tilberinn“.
t>að biytur því að standa og tákna
nafn Sigurjóns, þangað ti I næstu at-
kvæðaskrár verða endurskoðaðar.
Baldur P. O. 12. des. 1895.
Blað yðar dagsett 29. des. f. á.
flytur lesendum sínum frjettagrein frá
herra Jóni Ólafssyni á Brft P. O. og
meðal annars er þar minnzt á samskot
í þessu byggðarlagi handa hr. Hernit
Christopherssyni; eu uppbæð sú er
þar stendur er ekki rjett tilfærð, og
er það tilgangur vor með línum þess-
um að leiðrjetta það, ef þjer viljið
svo vel gera, að ljá þeim rftm í yðar
heiðraða bbiði. ■
Samskot þau sem hjer er um að
ræða náinu $184.35, sem vjer afhent-
um Hernit 22. des. n. 1. fyrir hönd
sveitarmanna, sem lítinn vott um
þakklæti þeirrafyrir hans rnikla, góða
og ómetanlega starf í þarfir þessarar
byggðar.
E>að er almennt sár tilfinning
fyrir því, hvað ofannefnd upphæð er
lítil í samanburði við það sem mól-
takandi á skilið, en vjer vonumst þó
jafnframt eptir, þegar kringumstæður
manna eru tekuar til greina, að eng-
uin dyljist, að þessi litlu framlög eru
gerð af sterkum, einlægum og al-
tnennum velvildarhug, og innilegri
hluttekningu í hins raunalegu kring-
umstæðum, þar sem hann hefur verið
mjög hættulega veikur nærfelt í 2
mánuði. Nft er haun samt á nokkr-
um batavegi.
Christian Ólafsson.
Hóseas Jósephson.
DOYLE & CO.
Cor. ZÆaixi James
Bjóða sauðakjöt í súpur fyrir 4c.
pundið, hvað mikið eða lítið sem
tekið er, og 30 pund af súpu-nauta-
kjöti fyrir $1.00.
Komið til okkar.
Doyle & C0‘
Munroe,West & Mather
MáLafœrslumenn o. «. frv.
Harris Block
194 rVJarket Str. East, Winnipeg.
vel þekktir meSal íslendinga, jafnan reiSu
búnir til aS taka aS sjer mt þeirra, gera
fyrir lá samninpa n. s. fr»
Arinbjorn S. Bardal
Selur líkkistur og anr.ast um ftt-
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag og nótt.
629 Elgin f\ye.
MANITOBA
SKATIKC
RINK
A horninu á McWilliam og Isabel Strætum
BAXDSPILIR ♦ ♦ ♦
Driðjudögum, Fimmtudögum
Laugardögum.
Opmn frá kl. 2.30 til 5 e. m.
og 7.30 til 10 á kveldin.
CAPTAIN BERGMAN Komr.
MANITOBA.
fjekk Fyrstu Verðlaun (gullmeda-
Jíu) fyrir hveiti á malarasýnirigunni,
sem haldin var f Lundfinaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum synt
þar. En Manitoba er ekki að eins
hið bezta bveitiland í h »imi, heldur er
þar einnig það bezta kvikfjáriæktar-
land, sein auðið er að fá.
Manitoba er hið bentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
í, þvf bæði er þar enn mikið af ótekn
um löndum, sem fást gefins, og upp
vaxandi blómlegir bæir, þar sem gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu
í Manitoba eru liin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð
ast.
í Manitoba eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frfskólar
hvervetna fyrir æskulyðinn.
í bæjunum Wiunipeg, Brandon
og Sel<irk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar,
— í nylendunum: Argyle, Pipestone,
Nyja íslandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum í fylk-
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingár,
í Manitoba eiga því heima um 8600
fslendingar, sem eigi munu iðrast
þess að vera þangað komnir. í Mant-
toba er rftm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk þoss eru f Norð
vestur Tetritoriunum og British Co
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
lendingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu-
búinn að leiðbeina ísl. innflytjendum
Skrifið eptir nyjustu upplysinp'
um, bókum, kortum, (allt ókevpis) tii
Hon. THOS. GREKNWAY.
Minister «f Acriculture & fmmigration
WlNNIPEG, MaNITOBA.
North B’nd. Miles from Winnipeg.
£ Ó "3 \ fe Q 6 ll* u) Ú Q
l.20p 3 5op 0
1.05 p 3-->3 .3
I 2. 4dp 2.5op 3
(2.22p 2.38P '5-3
I i.ó^a 2.t2p 28. 5
I i.3i a 2.131» 27.4
11.07 a 2.02p 32-5
Lo.3i a l.4°p 40.4
lo.oja I. /2p 46.8
9-23a I2.59P 6.0
8.O0 a 12.3OP 65.0
7*00a 12.2oa 68.1
Ii.olp 8 35a 168
I.30P 4.5>p 223
3 45P 3J3
8.3op 470
8.00p 48l
10.30? s8t
NORTHERN PACIFIC
RAILROAD.
TIME CARD. —Taking effect Sunlay,
Dec. iö, 1894.
MAIN LINE.
stations.
Winnipeg
*PortageJu’l
*bt. N orbert
* Caiuer
*bt. Agathe
*Umon Poit
*bilver I’lain
• Morris ..
bt. Jean
Le ellier .
Emerson..
Pembina.
GrandPork,-
Wpgjunct
. .Duluth..
Minneapob
Sl. Paul
Chicago
South Boun
£ I é
S w a
I2.1öp
I2.27p
l2.40p
l2.Ö/p
I. lop
1 -17 P
t.28p
I.4SP
1.5*1'
2.I7P
2 3A|
2 501
6.30p
to.iop
7.253
6.45»
7 253
935
§*i
t o7
S.ZQ
5.30
5.4
6.0
6.2
6.5
7.o2
7.i9
7-45
8.25
9.18
10.1 •
//.1 5
8,2 <
1.25
MOKRIS-BK ANDON BRANCH.
Eaast Bound.
o
•* o ®
£ S ií
l,20p
7.50p
6.-53P
5.49p
S-23P
• 3<?P
3-58 p
3,i4p
2.51p
2.i5p
1-47P
1.19p
12.57p
12.27P
11.57a
U.t2a
10.37»
lo.ija
9.49a
9.o5a
8.28a
7joa
I S 6
X t- 3
ce -p
ö- E-1
3.i5p
l.30p
l.o7 a
-2.07 a
1.5oa
I.38a
1.24 a
.1.02«
,o.5oa
,o.33a
o. 18 a
0 04 a
9 50
9.38 a
9 24 a
9.O7 a
8.45 a
8-29 a
8. /2 a
8 00 1
7 4 3 i
7-25a
STATIONS.
=!
a
o
10
21.2
25.9
33.5
39.6
49.o
54.1
62.1
68.4
7 .6
79.4
8 .1
92.,
402.0
109.7
H7.,
120.0
1 29 5
13 7.2
145.1
$
Winnipeg
. Morris
Lowe F'm
Myrtie
Kolana
Kosebank
Miami
D eerwood
Altamont
Somerset
Swan L’ke
lnd. Spr’s
Marieapol
Greenway
Bal dur
Belmont
Ililton
Ashdown
Wawanes
Bountw.
V1 artinv.
Brandon
W. Bound
§ ■*.
S 1
it
. 1
f S t
• e
12.5. a
I.ðip
2.15p
2.41P
2 33 P
2.58 p
3.13 p
3.36,
3-49
4,08p
4.23 p
4,;8p
4 50 p
S-°7p
5,22 p
5.45p
6 34
6,42 p
6,53?
7-0sp
7-25p
7.45p
N imber 127 stops at Baldur for meals.
ð,30p
8.ocp
8.44p
9-3tp
9-5op
lo,23p
10,54p
tl.44p
t’2.10
12,51
1.22
1.54
2.18
2.52
,25
4, *5
4.53
5,23
S; 47
6.37
7,18
8,0o
PO TAGE l.A PRAIKIE BRANCH.
W. Bound. Read down. Mixed No. '43 Every day Exept Sunday. STATIONS E. Bound. Kead up Mixed No. 144. Every Day Exceft Sunday.
4.OO p.m, * .. Winnipeg .... 12.4onoe»
4. l5p.m. . .Por’ejunct’n.. I2.26p.n1.
4.4OP m. .. .St.Charles.. . ll,56a.m.
4,46p m. .. • Headingly . . 11 47a.m.
5. i0p m. *. W hite Plairs.. 11 l9a. m.
5,55p.m *. .. Eustace .,, . 10.25a.nu
6.25a.m. *.. .Oakville .. . . lo.0oa.rn.
7,30a.m. Port’e la Prairie 9,o5a.m
Stations marked—*— have no agent.
Freight must be prepaid.
Numbers 1O7 and 1O8 have through Pull-
man Vestibuled Drawing Room Sleeping Car*
between Winnipeg and St. Taul and Minnt
apolis. AIso Palace ning Cars. Close conn-
ection at Winnipeg \ nction with trains to and
from the Pacific co«.= t.
For rates and full iníormation concerning
connections with other lines, etc., apply to any
agent of the company, or,
CHAS. S. FEE, II, SWINFO RD,
G. P. & T.A., St. Paul Gen.Agt.. Winnipeg.
H. J. BELCH, Ticket Agent.
486 Main St., Winnipag.
616
okkur með sjer. Jeg skal segja þjer það allt seinna;
þú ert ekki fær um að heyra það uft. Komdu, góða
mín, við skulum komcst burt af þessum bölvuð-
um stað“.
Hfin staulaðist & fætur.
„Jeg er svo stirð og sár, að jog get naumast
staðið. En hvað gengur að þjer, Leonard? £>fi ert
löðrandi f blóði“.
„Jeg skal segja þjer það seinna1', sagði
liann aptur.
Svo tók Otur upp farangur sinn, sem var lftið
annað en ólin og spjótið, og þau stauluðust áfram
upp snjóbrekkttDa. Eitthvað 10—15 faðma fyrir
ofan þau lágu, svo að segja hver við hliðina á öðrum,
steinarnir, sem höfðu flutt þá yflr brftna, og nálægt
þeim hinir tveir steinarnir, sem Otur hafði morgun-
inn áður aent á undan til þess að kanna leiðina.
Pau horfðu á þá með undran. Hver mundi hafa
trúað þvf, að þessir þunglamalegu hlutir hefðu tæpri
hálfri stund áður þotið ofan eptir fsnum harðara en
nokkur hraðlest hefur nokkurn tíma farið, og þeir
með þeim?
Eitt var áreiðanlegt, það, að þó að þeir yrðu
þarua óbrotnir einar tvær eða þrjár millíónir ára —
og það er stutt lif fyrir steina —þá mundu þeir aídr-
ei framar fara jafn-kynlega ferð.
Svo komust þau með erviðismunum upp á brftn-
ina & snjóbrekkunni, sem hafði verið uro 150 faðma
frá þeim, I,au ^gðu af stað.
621
en að hafa náð þvf. Sá draumur var á enda, og jafn-
vel þótt þau slyppu, yrði það aðeins til þess, að hann
yvði enn bláfátækari en áður, þvf að nú yrði hann
kvæntur fátæklingur.
Að lokum var nóttin einhvern veginn á enda
og dögunin kom, en Júanna vaknaði ekki fyrr en
sól var komin hátt á lopt. Leonard hafði skriðið
ofurlftið frá—þvf að nft gat hann alls ekkertgengið
— og hann sá hana setjast upp og kom til hennar.
Hftn starði á hann vitleysislega og sagði eitthvað
um Jönu Beach. Þá sá hann, að hftn hafði óráð.
Yið því varð ekkert gert. Hvað var svo sem hægt
að gera þar í óbyggðunum við konu með óráði,
annað en bíða eptir dauðanum? Þeir Leonard og
Otur biðu þv' nokkrar stundir; þá tók dvergurinn,
sem var þeirra langhressastur, spjótið Olfansnaut,
og kvaðst ætla að fara að leita sjer að mat, með þvf
að matarforði þeirra var þrotinn. Leonard kinkaði
kolli, enda þótt hann vissi, að lítil líkindi voru til
þess, að maður, sem ekkert hafði annað en spjót til
vopns, j/æti drepið veiðidyr. Og svo fór Otur.
Undir kveldið kom hann aptur, kvaðst hafa sjeð
nóg af dyrum, en ekki getað komizt nærri neinu
þeirra, og þið var einmitt það sem herra hans hafði
bftizt við. Þá nótt voru þeir matarlausir og skiptust
á um að vaka yfir Jftönnu, sem enn hafði óráð. í
döirun lagði Otur aptur af stað, og Leonard varð
eptir; Hann hafði ekki gatað sofið um nóttina frem-
620
ulhæðunum, og þau höfðu ekki einu sinni eldspýtu
til að kveikja sjer eld og fæla burt villidyrin, sem
öskruðu kringuin þau.
Sjaldan hefur verið ömurlegar og óvænlegar
ástatt fyrir uokkrum þremur manneskjum eu þeirn
þessa nótt, þar sem þau voru stödd f hinum miklu
auðnum Mið-Afríku, örmagua, vopnlaus, næstum
þvf matarlaus og kfæðlaus, og vissu ekkert, hvert
lialda skyldi. Leonard sá fram á, að svo framarlega
sem þeim bærist engin hjálp, yrðu þau að láta lífið
annaðhvort af hungri, eða fyrir tönnum villidyra,
eða spjótum svertingja. Það var ómögulegt að þau
gætu haldið lífinu einni viku lengur, og hotium flaug
í hug, að þeim mundi vera fyrir beztu að deyja þá
nótt og binda þar með enda á eymd sfna. Það
mundi verða peim fyrir beztu; já, og það hefði verið
betra fyrir hann, að vera lagður við hlið Tóinasar
bróður sfns, áður en hann hlustaði á bölvað skrafið f
Sóu um Þoku-lyðinn og roðasteina-fjársjóð hans;
það eitt var á raóti þvf, að þá hefði hann aldrei
kynnzt Jftönnu, og hún hefði orðið að láta lífið 1
bftðum þrælakaupmannanna—en svo liefði það verið
betra en að deyja hjer eptir langar þrautir. Þetta
var árangurinn af að treysta ofsjónum deyjandi
manna. Og þó var það kynlegt, að hann skyldi
nærri þvf hafa náð í fjeð, og það fyrir hjálp konu,
þvf að þessir roðasteinar hefðu nægt til þess að
kanpa Outram aptur, og tfu sinnum það. En þvf
jniöur, það or annaö að brfa vv*rið nrorri tnl"m*rkitftl