Lögberg - 01.03.1900, Blaðsíða 5

LÖGBEKÖ, FIMMTUDAGINN 1. MARZ 1900.
O
Mark Twain um Búana.
— _
Mark TwaÍD hefur heimsótt
Búana, og þetta er það, sem hann
segir um Búann í einu af blöðunum
(Daily Mail) í London: „Hann er
sterktrúaður, frámunalega fáfróður,
sljóur, sauðþrár, kreddufastur og
óþrifinn. H'ann er gestrisinn, ráð-
vandur í viðskiftura við hvíta menn,
en harður húsbóndi við hina blökku
þjóna sfna. Hann er letingi að
upplagi, góður riddati, ágætÍ3 skytta
og hefur yndi af veiðum. Hann
elskar stjórnfrelsi, er góður eigin-
maður og faðir, er óhneigður fyrir
að búa í borgum eða bæjum, en kann
vel við sig á landsbygðinni þar sem
alt er rólegt og kyrt. Hann er
maður sem hefur ákaflega góða
matarlyst og er ekki neitt vandlát-
ur að "því hvað hann étur, bara að
hann fái nógu mikið. Hann er
gjarnan til með að takast langa ferð
á hendur til að taka þátt í dansi og
átveizlum, og viljugur til að ferðast
tvisvar sinnum eins langt á bæna
samkomur. Hann er stoltur af sín-
um hollenzka—Huguenot uppruna
og af hernaðar- og kirkjusögu fólks
sins, stoltur af sögu þjóðar sinnar í
Afríku, af því, hvernig þeir, Búarnir,
hafi rutt sér braut i eyðilegu,óbygðu
landi, til að geta notið frelsisins;
stoltur, af sigurvinningum sínum
yfir Breturo og öðrum.sem þeir hafa
átt í höggi við, en stoltastur af öllu
yfir því, hversu forsjónin hefur æfin-
lega haft bein og áþreifanleg afskifti
af Búunum og þeirra högum og
málefnum.
Hann kann hvorki að lesa né
skrifa. Hann á eitt eða tvö frétta-
blöð, en veit auðsjáanlega ekkert af
þeim. þangað til nú rétt fyrir
skömmu hafði hann enga skóla og
kendi börnum sínum ekki neitt.
Fréttir er orð, sem hann veit varla
hvað þýðir, og skeytir heldur ekkert
um þær. Honum er blóð-illa við
alla skatta ®g hatar allar álögur.
Hann hefur staðið í sömu sporum
Suður Afríku í tvær og hálfa öld,
og mundi helzt kjósa sér að standa i
sömu sporum til eilífðar, því hann
vill ekkert hafa að sýsla með hug-
myndir útlendinganna, um menning
og framfarir.
Hann er þyrstur í að verða auð-
ugur, því hann er mannlegur
eins og aðrir. En. auðlegð sú, sem
hann girnist, er fremur hjarðir af
gripum en fögur klæði eða hrúgur af
gulli og gimsteinum. Gullið og
gimsteinarnir hafa dregið hina guð-
lausu útlendinga inn í landið, hafa
orðið til þess að friður og ró hafa
fiúið á braut, en spilling og óróleiki
komið í staðinn, og hann óskar þess
vegna að gimsteinarnir hefðu aldrei
verið fundnir.
t
Gróa Asbjarnardóttir.
Þar féll nú Eikin, sem fögur og græn
um fjölda mörg árin stóð blömguð og
væn;
hún sat í Áhrauni föstum á fót
og feldi þar eplin af kjarngóðri rót.
En Eikin sú væna, sem blðmann sinn
bar,
hún bezt hafði staðið sitt lifsprófið þar
í útanhúss-störfum og innanhúss-sess;—
í öllu var Gróa, en þá var hún hress.
Af öllum þeim nægtum, sem guð henni
gaf,
hún gestinn lét, vegmóða, njóta þar af.
Þaö fann margur hrakinn þar fæði og
skjöl;
hinn ferðlúni tók þar oft náttstöðu böl.
Ef fátæka bar þar að liúsunum heim,
hjá henni æ liðveizla boðin stóð þoim;
hún fús að þeim hlynti og fegin þeim gaf,
því fjársjóði hjartans hún rfkum tók af.
Þá mátti í Áhrauni’ á öllum það sjá,
að ánægja sönn bjó því heimili á.
Vel þar hennar farsæla þekti ég leið,
en þjáninga tíðin hún fram undan beið.
Þú leystir þar Gröa þitt lofsverða starf;
en lífskjörin breyttust svo gleðin hún
hvarf.
Þú gekst síðast veginn með böl þitt í
barm’,
að baki þér sárastan missi og harm.
Ó, hvað mig gladdi þá fregnina’ að fá,
að friðarins höfn þú varst búin að ná,
og læknuð er þraut, sem var langvinn og
skæð,
því leiðin var ervið a Golgata hæð.
Nú ertu þá komin á frelsarans fund,
í fögnuð hans gengin—sú hugggunar
stund!—
þar lifir þú alheil og lítur þá sól,
sem Ijómar í kringum hans alveldis stól.
Þér síðustu kveðju ég barnanna ber,
er blessa nú mold þá, sem hvíla þin er;.
þau öll eru á ferðinni hálum í heim,
en horfa’ á það ljós, sem þú kveiktir hjá
þeim.
Ó. G.
þakkarávarp.
Dar eð óg á næstliðnu sumri
varð fyrir pví óhsppi að f& illartað
fiDgurmein, ssm algerlega hindraði
mij; fr& vinnu í ö vikur, p& tóku sig
fram heiðursmennirnir Jónss Leo og
Illugi Ólafsson ogf gengrust fyrir sam-
skotum handa mér, 134 50 að upphæð.
—Of langt y.ði bér upp að telja
nófn ftllra peirrs, sem j/&fu, en mér
er ljúft og skylt að votta mitt inni-
legasta pakklæti hinum tveim nefndu
heiðursmónnum &samt öllum peim,
sem hlut fittu að m&li. Ósk mfn peira
öllum til handa er sú, að peir &valt
fyrirhitti aðra eins bróður-velvild hj&
meðbræðrum sfnum, eins og peir hafa
auðsýnt mér; og bið ég góðan guð
«ð launa peim fyrir mig, & peim tfma
sem hann >ér peim fyrir beztu.
Guðjóv Johnson.
Takið el’tir
Breytinp & ferða-áæt’un vegna
snjóleysis.
Ég fiyt fólk og fiutning & milli Sel-
kirk og Nýja-íslands í vetur, og er
ferða-áaetlun mín & pessa leið:
Verð & vagnstöðvnnum í Selkirk &
hverju föstudagskveldi og tek par &
móti ferðafólki fr& Winnipeg; fer frá
Selkirk kl. 7 & laugardagsmorgna; frá
Gimli & sunnudagsmorgna norður til
Hnausa (og alla leið tii íslendinga-
fljóts, ef fólk æskir pess); legg af stað
til baka fr& Hnausum (eða íslendinga-
fljóti) & m&nudagsmorgna; fr& Gimli
á priðjudagsmorgna og kem til Sel-
kirk sama dag.
Ég hef tvo sleða & ferðinni, annan
fyrir fólk og hinn fyrir flutmng, peg
ar nokkuð er að tíytja.
Eg hef upphitað „Box“ og ágæt-
an útbúnað f alla staði, og ég ábyrgist
að enginn drykkjuskapur eða óregla
verði um hönd haft & sleðanum.
Gísli Gíslason.
Selkirk, Mar.
Til Nyja-islands.
Eins og að undanförnu læt ég
lokaða sleða ganga milli Selkirk og
Nýja íslands f hverri viku í vetur, og
leggja peir af stað fr& Selkirk á
hverjum m&nndagsmorgni og koma
til Gimli kl. 6 samdægurs. Fr& Gimli
fer sleðinn næsta morgun kl. 8 f.
b. og kemur til íslendingafljóts
kl. 6 e. h. £>ar veiður hann einn dag
um kyrt, en leggur svo aftur af stað
til baka & sunnudagsmorgna og fimtu-
dfgimorgna kl. 8 f. h. og kemur til
Gimli kl. 6 samdægurs. Fer svo fr&
Gimli næsta morgun kl. 8 f. h. og
kemur til Selkirk kl. 6 sama dag.
Mr. Helgi Sturlaugsson og Mr.
Kristján Sigvaldason duglegir, gætn-
ir, og vanir keyrslumenn keyra
nrína sleða eins og að undanförnu o/
munu peir l&ta sér sérlega ant um
alla p& sem með peim ferðast, eins
og peir geta borið um sem ferðast
hafa með peim &ður. Takið yður
far með peim pegar pér purfið að
ferðast milli pessara staða.—J&ra-
brautarlestin fer frá Winnipeg til
Selkirk & miðvikudagskveldum, sem
sé & hentugasta tfma fyrir p& sem
vildu taka tér far með mfnum sleða,
er leggur af stað á fimtv.dagsmorgna
eins og &ður er sagt.
GEORGE S. DICKENSON.
OLE SIMONSON,
N mælirmeð sfnu nýja
Scandinaviao Hotei
718 Main Stbbnt.
Fæði $1.00 & dag.
Greiða-sala.
,‘á Beztn gisfci- og greiðasölu-húsið á
meSal íslendinga í Winnipeg er 605
Ross ave., þrióju dyr austan við búS
Mr. Árna Friðrikssonar. Gofcfc fæði,
gott húsrúni, gott hcsthús og fjós.
Ált selt með mjög sanngjörnu verði.
Tekið á móti ferðatnönnum og hest-
um á hvaða tíma sólarhringsins sem
er.—Munið eftir staðnum:
605 Ross Ave.
Sv. SvEINSSON.
Ég hef] tekið að mór að
selja ALEXANDRA CREAM
SEPARATORS, óska eftir
að sem flestir vildu gcfa mór
tækifæri. Einnig’ sel úg Money
Maker ‘ Prjónavélar.
G. Sveinsson.
Í95 Princess St Winnipeg
í exandra
Rjoma-Skilvindan
Verð: $50.00 og þar yfir. *
Hagnaðurinn af G kúm sé RjömaskiLvinJa brúk-
uð jafnast á við hagnaðinn af 8 kúm án hennar,
án þess að meta neitthægðarauka ogtímasparn-
að. Biðjið um verðskrá á íslenzku og vottorða-
afskriftir er sýna hvað mikið betri okkar skil-
vindur eru en nokkrar aðrar á markaðnum.
R. A. Lister & Co., Ltd.
•232 King Str., Winnipeg.
Fyrir 6 mánuðum
tók Canadian Dai-
ry Supply Co. að sér
De Laval Skilviodu-soluna HSBSÍÍi
Oghlyti að keppa við vélar, sem boðnar voru fyrir hvað sem fékst
þá eru yfirburðir
“Alpha Baby” Skilvindunnar
vidurkendlr o(r sanmidir iue<f vottorjum fjöldnns,
sem brúknr haiiu.
• Fair Home Farm, Atwell,, Man., 10. nóv. 1800.
The Canadian Dairy Supply Co., Winnippg, Man. *
•Hbkbar mínir —Með því eg þarfnaðist rjómaskil-
vindu síðastl. vor þá fékk eg mér fyrst ,,M'kado“-skil-
vindu frá Manitoba Produce-félaginu og reyndist hiin vcl
í íáeina daga; svo kom eitlhvert ólag á hana og afréð eg
þá að reyna ,,Melotte“-skilvinduna, en hún reyndist litið
betur og reyndi eg þá eina af yðar skilvindum. sem hefur
reynst ágætlega vel. Hún nær öllnm rjómanum, er
i mjög létt og þægilegra að halda henni hreinni heldnr en
nokkrum hinna. Eg vil ráða fölki til þess að taka De
Laval-skilvindurnar langt fram yfir allar aðrar, sem eg
hef reynt. Yðar eínlægur,
• WM. DARWOOD.
íslenzkur umboðsmaður Canadian Dairy SuPPLY-félagsins á að ferðast um allar
íslenzku nýlendurnar í vetur og að vori.
ChrÍNtian Jolllisoil á Baldur er umboðsmaður vor í Argyle-bygð.
TH« CANADIAN DAI8T SDPPLY CO.,
236 KING ST., WINNIPEG.
Upplausn felagsskapar.
Garnett Bros. & O’Donnell
hafa komið sér saman um að uppleysa félagsverzlun sína og bjóða pví all»r
verur — Álnavöru, Matvöru, Fatnað, Skófatnið, Járnvöru og Húsbúnað
FYRIR INNKAUPSVERD.
Allar vörurnar eru niffengrnar svo úr góðu er að velja og hægt að komast að
ábatasömum kaupum. Komið sém fyrst pví vörurnar verða strax að seljast.
Oaniétt Drns, & (l’lloniicll.
HENSEL, N. D.
379
eftir peim, ef pær eru peas virði“, hugsaði óg með
mór.
Hana nú, óg hef gert pessa j&tningu eins greini-
lega eins og ég ætla að gera hana. Ég bygði pvl
út úr huga mínum, hvað Demetri kynni að vera að
brugga með sjálfum sér á meðan hann var að fægja
hnlf sinn og raula ljóð Akxanders eineygða.
Dað leit út fyrir, að Mouraki áliti petta ekki
pess virði að gefa pví gaum. Hann var nú kominn
mjög nærri Phroso, og beygði sig niður að henni par
sem hún sat & klettinum. Alt I einu heyrði ég, að
hún rak upp lágt angistar-óp og sagði „nei, nei“
með óttafullri röddu; en Mouraki brýodi r&ustina d&-
lítið og sagði „j&, j&“.
Ég hlustaði eins vel og óg mögulega gat; já, óg
meiia að segja h&lf stóð upp af steininum, sem ég
sat &, og settist ekki niður aftur fyr en hermennirnir
ógnuðu mér meÖ bissustingjum sínum. Ég gat ekki
heyrt orðaskil, en óg heyrði að Phroso talaði í mjúk-
um bænarróm, heyrði, að Mouraki hló stuttan, harð-
neskjulegan hl&tur, og svo varð pögn og Mouraki
ypti öxlum. Síðan sneri hann sór við, og kom pang
að sem ég var.
„Færið ykkur d&Iítið fr&“, sagði hann við her-
mennina, „en hafið auga ð fanga ykkar, og ef hann
reynir að hreifa sig, p&—“ Hann lauk ekki við setn-
inguna, sem I rauninni var nógu ljós &n pess að form-
legri endingu væri bætt við hana. Slðan byrjaði
hann að tala við mig & frönsku,
382
ir, hann, sem hafði svo mikla reynslu en svo lltið
lmyndunaratl, mælti með sóttveikinni. Hann sagði
mór, að pað væri vanalega r&ðið hér & Neopalia-ey“.
„Konan hans hefur d&ið úr pessari sóttveiki,
byst ég við?“ sagði ég. Ég held að ég hafi brosað
um leið og ég sagði petta. Dótt hættan, sem yfir
mér vofði, væri mikil, p& hafði ég enn gaman af að
skilmast við landstjórann.
„Ó, nei“, sagði hann. „Detta er yður ósamboð-
ið. Maður ætti aldrei að viðhafa ósannindi pegar
sannleikurinn dugir eins vel! Fyrst hann er d&inn,
p& er sj&lfsagt að segja að hann hafi myrt konuna
slna. Ef hann hefði verið lifandi, p& auðvitað—“
„Þá hefði sóttveikin auðvitað verið banamein
hennar“, sagði ég.
„öldungis rétt“, sagði hann. „Vér verðum að
haga oss eftir kringumstæðunum; vitrir menn gera
pað ætlð. Nú, hvað yður snertir—“ Hann beygði
sig niður að mér og hcifði last I andlit mitt.
„Hvað mig snertir“, sagði ég, „p& getið pér
kallað pað hvað sem pér viljið, pasja“.
„Haldið pér ekki, að hin mispyrmda föðurland,s-
ftst hér I Neopalia—?“ sagði hann eins og til að
preifa fyrir sér og brosti. „I>ér keyptuð eyna—pér,
sem eruð útlendingur! I>að var mikil fljótfærni.
f>essir eyjarskeggjar eru ófyrirlitnir n&ungar“.
„t>es8Í ástæða hefði dugað ef Constantine hefði
verið & lífi“, sagði ég. „En nú er pessi föðurlands-
vinur d&inn, pasja“.
375
mig bragðið, sem haon hafði beitt til pess að f& sÖ’t
& hendur mér. Við hverja mundi nú annar eins
maður eins og Mouraki pasja l&ta ann&ð eins oy
petta uppi? Auðvitsð við p& menn—og við enga
aðra menn en p&—sem hann vissi að munduekki
geta sagt eft r honum. Og pað er til m&ltæki, sem
gofur 1 skyn, að pað sé einungis einn flokkur manna
sem segi ekki eftir—dauðir menn. Detta var ástreð ■
an fyrir, að ég lagði pýðingu I hreinskilni land-
stjórans.
Ég held að Mouraki hafi fylgst með hugsunu u
minum, með hinu undrunars&mlega skarpa viti sín t
og g&fu til að sjá inn I hugskot annara; pví han í
brosti aftur og sagði:
„Mér er s&ma pó ég sé hreinskilinn við yðu*,
kæri Wheatley minn. Ég er viss um, að pér noti )
ekki pær lltilfjörlegu j&tningar, setn ég kann a^
virðast gera, gegn mér. Hve hnugginn pér hljótið
pó að vera útaf afdrifum veslingsins hans Kortssir
vinar yðar!“
„Við mistum sinn vininn hver I morgun, pnsja
sagði ég.
„Constantine? Ó, já, pað er satt“, sagði Mour -
aki. „Samt sem ftður—hann er eins vel kornina par
sem hann er—alveg eins vel kominn par sem hann
er“.
„Hann mun heldur ekki geta notað hinar lítiL
fjörlegu j&tningar yðar“, sagði ég.
„Hvað fimur pér eruð pó að grípa mcinÍDgn