Lögberg - 01.03.1900, Blaðsíða 6

lOCBíBO, FJMMTHMGJMS’ 1, i'ABZ 1900.
fí
Tillögur Phillppinc-eyiii
neíndarinnar.
(NiBurl. fr& ,3 Jbls.).
h»fi ótakmöikuð"l»galeg urnr&Ö yfir
eyjunura.
Eoginn Bandaríkjan’aöur ætti aÖ
vera í p>ví embætti á Philipf ice eyj-
unum, sem innlendur maður væri
fær um að gegna. Verðleikar ættu
að vera lsgðir til grundvallar fyrir
embætta-veiiingum og skyldi peirri
reglu n&kvæmlega fylgt. Ör&ðvendoi
í f>e-su tiHiti mundi bafa hinar skað-
legustu afleiðÍDgar. í>eir af embætt-
ismönnunum, sem væru Bandarikja
menn og gegcdu hinum æðri embætt-
um, ættú að vera skipaðir af forsetan-
um, en hinir gætu verið valdir úr
pjónum heimastjórnarinnar og mundu
p& hvortveggju pessir embættismenn
gegna störfum sínum án pess að
ganga áður undir próf.
Mismunuriun & verðlagi og öðru
&s'gkomulagi & Philippine-eyjunum
og bandarikjunum er svo afar mikill,
að pað mundi vera mjög óhyggilegt
að fylgja sömu veiðlagsskiá við nið-
urjöfnun útgjalda til almennings
þarfa eða við toll-álög & aðfluitum
vörum.
A öllum peim stöðum & Luzon
og Visayan-eyjunum, par sem Banda-
rikjamenn hafa nú r&ð ytir, ætti pessu
stjórnarfyrirkomulagi að vera komið
& svo Ðjótt sem mögulegt er, og svo
skyldi fvi komið & i öðrum hlutum
eyjanna jafnóðum og pær komast
undir yfirrftð Bandarikjamanna. Vér
ættum alls ekki að bíða með petta
par til uppreistin er algerlega bæld
niður.
Þi&tt fyrir pað, að fólkið & eyj-
unum svo að segja hungrar og pyrstir
eftir að f& frelsi sitt og réttindi, •P&
mun pað ekki vera alment 6lit manna
par, að eyjarnar séu nú pegar færar
um að takast sj&lfstjórn & hendur,
jafnvel J>ó að pað sé auðvitað hug-
myndin að svo verði með timanum.
Ef sterk og góð borgaraleg stjórn
væri sett f stað herstjómarinnar —
og sú stjórn hefði auðvitað öflugt
herlið til umr&ða — p& yrði sú
breyting, fremur en nokkuð annað,
til pess, að Philippfne-eyjamenn
mundu sætta sig við yflrr&ð Banda-
ríkjnmanna og gera sig ánægða með
að vera undir p& gefnir.
Vér ættum að hafa d&lítinn flota
af ber8kipum & stöðvum í Asíu. í
peim flota ættu að vera bæði bryn-
drekar og varðskip. Og oss væri afar
áriðandi, að hafa berskipalagi með
öllum betza útbúnaði til upp- og
framskipunar, annaðhvoit við Manila-
flóann eða i n&nd við hann.
Samkomulsgið tr.illi munkanna
og annara eyjamanna er alt annað en
gott. Spur8m&linu um eignarrétt &
lcndum peim, sem pessi munkaregla '
hefur helgað sér.yrði að vera r&ðið til
lykta af dómstólunum. Et til vill
mætti skifta pessum leDdum niður i
sm& fpildur og selja, og yrði sú *ð-
ferð vafalaust sú vinsælasta & meðal
alpyðu.
Um gjaldeyri eða gjaldmiðil
pyrfti enga n/ja löggjöf að undan
teknu pví, að pað ætti að stofoa
banka, einn eða fleiri"1.
Nefndarskyrsla pessi ÍDnibeldur
meðal annars yfirlýsingu fr& admír&l
Dewey par sem hann neitar pví af-
dráttarlaust, að hafa nokkurntíma
lofað Aguinaldo pvf, að Bandaríkin
skyldu gefa Philippine eyjamönnum
algerða sjfilfstjórn. Senator Lodge
las upp biéf fr& admfr&lnum f senat
inu sfða8tliðin miðvikudag par sem
hann segir petta:
„Staðhæfing Aguinaldos, eins og
hún hefur nylega verið birt í blaðinu
„Springfield Republican11, er, að pvf
er mig snertir, aleerlega ósönn fr&
upphafi til enda. É> hef aldrei lofað
Philippine eyja mönnuœ, hvorki bein-
Ifnis né óbeÍDlínis, að peir skyldu f&
algerða sjálfstjórn. Ég hef aldrei
breytt við Aguinaldo sem bandalags-
mann, að undanteknu pvf, að ég not-
aði mér aðstoð hans og manna hans &
með&n ófriðurinn við Sp&nverja stóð
yfir. Hann mintist p& aldrei & sj&lf-
stjóm, hvorki við n ig né neina af
undirforingjum mfnum. Sú sögu-
sögn hans, að ég hafi tekið & móti
honum með hernaðar viðhöfn, og að
ég hafi uiðurkent hinn svo kallaða
Philippine-eyja fána með kveðju
merki, er I alla staði ósönn“.
Blaðið „New York Times“ fer
svofeldum orðum um petta atriði:
„Admfr&ll Dewey hefur nú vægðar-
laust eyðilagt einn hyrningarsteininn
f sv'ka og ósanninda-byggingu pcirra
sem mótsnúnir eru veldis-útfærzlu
Bandarfkjacna“. The Springfieid
Republican tekur upp bréf admfr&ls-
ins og segir svo:
„Það mun gleðja pjóðina að f&
að heyra pað,sem hann (Dewey) hefur
að segja, og menn munu vafalaust
æskja eftir, að hai>n taki staðhæfingar
Aguinaldos fyrir, lið fyrir lið, og
svari peim eins hreint og afdráttar-
laust og hann hefur gert f petta sinn.
StaðhæfiDgar og svör gegn peim
verða pættir f sögunni. D&u hafa sitt
giidi fyrir yfirstandandi tfðina og eins
fyrir sagnaritara framtfðarinnar. Stilli-
legar fr&sagnir og afdr&ttarlausar
skyrslur verða að koma f stað ofsa-
legra skamma og yfirbylminga. Djóð-
in krefst að f& að vita sannleikann og
f& að vita hann allan“.
Fregnriti „New York Tribune“ í
Washington segir, að forsetinn hafi
ákveðið að afnema hervaldsstjórnina
unkir umsjón Otis hershöfðingja, og
ætli að setja & laggirnar borgaralega
stjórn með pvf fyrirkomulagi, sem
nefndin hefur lagt til, og að pessi
breyting verfi gerð svo fljótt sein
hæfilegir menn séu feDguir og pað
áður en coDgressinn getur hlutast
nokkuð par um. Fregnritinn bætir
pví við, að Roosvelt ríkisstjóri og
Schurman nefndar formaður hafi b&ðir
afpakkað að hafa yfir-umsjón með
breytingu stjómarfyrirkomulag8Íus,og
að forsetinn muni nú helzt hafa auga-
stað & Grant bershöfðingja til að tak-
ast pann mikilvæga starfa & hendur.
HUS-,
EDDY’S
HROSSA-, GOLF- OO ^STO-
BUSTA
Deir endast BETUR en nokkrir aðrir, sem boðnir eru, og eru viðurkendir af
öllum, sem brúka p&, vera öllum öðrum betri.
MANITOBA.
fjekk Ftbstu Vkrdlaun (gullmeda-
u) fyrir hveiti á malarasýningunni,
sem haldin var f Lundúnaborg 1892
5g var hveiti úr öllum heiminum sýnt
par. En Manitoba ef ekki að eins
hið bezta hveitiland f heiaai, heldur er
par einnig pað bezta kvikfjftrræktar
land, sem auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
f, pvf bæði er par enn mikið af ótekn
um löndum, sem f&st gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, bar sem goc
fyrir karla og konur að f& at^innu.
í Manitoba eru hin miklu , g
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð
ast.
í Manitoba eru j&rnbrautir mik)
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frískólar
hvervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjunum Wiunipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone
Nýja-íslandi, Álptavatns. ^hoal Lake
Narrows og vesturströnd Manitobs
vatns, munu vera samtals um 4000
íslendingar. í öðrum stöðum í fylk
inu er ætlað að sjeu 800 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
fslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera pangað komnir. 1 Manf
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eru f Norð-
vestur Tetritoriunum og British Co
lumbia að minnsta kosti um 1400 ír
endingar.
íslenzkur umboðsm. ætfð reiðu
búinn að leiðbeina fsl. innflytjendum
Skrifið eptir nýjustu upplýsing
ura, bókum, kortum, (allt ókeypis).
Minister *f Agriculture & Immirgation
WlNNIPBO, MANITOBA
v: .
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 20, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki &ður tekið,eða sett
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu & peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrfkis-r&ðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins f Winnipeg, geta menn gefiö öðx-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $1C,
og hafi landið &ður verið tekið parf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er samfara.
HEIMILISRJETTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sfnar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og m& land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 0 m&nuði & &ri hverju, &n sjer-
staks leyfis fr& innanrfkis-r&ðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRJF
ætti] að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hj& næsta
umboðsmanni eða hj& peim Bem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið & landinu. Sex m&nuðum &ður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann,’sem kemur til að skoða landið, um eignarriett, til pess að taka
af sjer ómak, p& verður hann um leið að afhenda slfkum umboðam. $B.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur f&, & innflytjenda skrifstofunni I Winni-
peg r ú öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestui.andsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eruótekin, ogallir,8em
& pessum skrifstofum vinna, veitamnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hj&lp til pess að n& í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og n&malögum. All-
ar slfkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan j&rnbrautarbeltisins f
British Columbia, með pvf að snúa sjer brjeflega til ritara innanrlkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins í Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum f Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn'geta íeDgið gefins, og &tt er viö
reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt »r að,f&til leigu eða kaups hj& j&rnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum félögum og einstaklingum.
376
orða minna, kæri lávarður minn!“ sagði Mouraki.
„Dað er sönn unun að tala við yðjr“. En svo sneri
hann tér skyndilega frá mér og kallaði til manna
sinna. Drfr af peim komu tafarlaust f land úr b&tn-
um. „Dessi gentle-maður“, sagði hann við pá og
talaði nú hratt og með bjóðandi röddu, um leið og
hann benti & mig, „er f gæzlu ykkar. Látið hann
ekki hreifa sig“.
Ég seitist niður & stein, og stóðu hinir prír varð-
menn I kringum mig. Landstjórinn hneigði sig of-
urlítið fyrir mér, gekk ofan pangað sem Phroso var
og fór að tala viö hana. Ég fmyndaði mér pað að
minsta kosti, en ég hejrði ekkert af pvf, sem hann
ssgði; bak hans sneri að mér og hann huldi Phroso
fyrir sjónum mfnum. Ég tók upp vasaglas mitt og
íékk mérsopa af brennivíos-blöndunni, sem I pvf var;
petta var lélegur morgunverður, en ég átti ekki kost
& öðrum.
Hingað til hafði fjórði hermaðurii.n og Demetri
verið í bátnum, en nú komu peir einnig I land og
bjýndu bátnum f fjörunni; svo sneru peir sér að
minni bátnum, sem landstjórinn hafði lagt okkur til í
ilJgirnislegu gamni, til pess að gera ósigúr okkar
enu tilfinnanlegri. Hermaðurinn tók & batnum og
bjd sig undir að draga hann upp f fjöruna; en Dem*
etii sagði p& eitthvað viðhann—hvað pað var, gat ég
ekki heyrt—og ypti öxlum. Hermaðurinn kinkaði
kolli, ems og að hann væri sampykkur pvf sem
Pemetri ssgði, og svo létu peir b&tinn vera kyrran &
381
„Ó, er pví pannig varið?“ sagði Mouraki. „Nú,
pað er verulega gaman að pessu“—og hann hló l&gt-
Honum virtist ekki vera neiu skapraun í pvf, að ég
hafði dregið hann & tálar f pessu atriði. Ég undraði
mig d&lftið yfir pvf—p&.
„Við höfum vissulega“, hélt hann &fram, „lifaö
f loftslagi sjm fult var af kurteisum ósannindum.
Dannig voru pað til dæmis kurteis ósannindi, Wheat-
ley lávarður, að mér pætti fyrir að Constantine slapp
úr varðhaldinu“.
„Og pað voru önnur ósannindin, að yður væri
umhugað um að fanga hann aftur“, sagði ég.
„Og priðju ósannindin voru, að yður langaði
ekki til að sleppa burt frá—gestrisni minni“.
„Og fjórðu ósannindin voru, að yður væri svo
ant um að vinir mfnir skemtu sór, að pér gerðuf yð-
ur sérlegt ómak til pass að útvega peim góð fiski-
mið“.
„Ójá, ójá“, sagði hann blrejandi. „Og pað
munu koma fyiir enn ein kurteis ósannindi, kæri
lávarður minn“. '
„Ég held að óg geti gizkað & hver pau eru“,
sagði ég og horfði f augu hans.
„Dér eruð æfinlega svo skarpskygn“, sagði bann
með aðd&un.
„Dótt ég verði að játa, að ég get ekki gizkað
mér til upp & h&r f hvaða mynd pau verða“, hélt
ég áfiam.
„Jæja, hann Constantine, sem við syrgjum b&ö-
880
„Hollusta kvenna er fagur hlutur, kæri l&varður
minn“, sagði hanu. , Dér eruð gæfusamur, að tvær
konur elska yður!“
„Dór hafið verið giftur tvisvar, minnir mig að
pér segðuð mér?“ sagði ég.
„Dað er ekki algerlega hið sama, að vera giftur
og vera elskaður—að minsta kosti parf pað ekki að
vera svo“, sagði hann. „Dað er mjög lfklegt að ég
gifti mig I priðja skiftið, en ég er hræddur um, að
ég væri að smjaðra fyrir sj&lfum mér ef ég héldi, að
miklar ástir fylgdu hönd konunnsr. En, hvað sem
pessu líður, p& vildi ég tala um yöur. Dessari mær,
sem hérna er, pykir svo vænt um yður, að ég &lft að
hún muni giftast mér, að eins til pess að sj& yður
borgið. Er pað ekki átakanleg fórn?“
vona að hún geri ekksrt pvílfkt44, sagði ég,
„Jæja, petta er nú lítið annað en kurteis ósann-
indi“, sagði hann. „Dví hún verður neydd til að
giftast mér hvort sem er. En hugmyndin, að fórna
sjftlfri sér fyrir pann sem hún elskar, er konunni ætfð
fróun“.
Hann horfði stöðugt á mig & meðan hann gerðí
pessa athugasemd, og skemti sér við að athuga hvaða
áhrif hún hefði & mig.
„Jæja“,'sagði ég, „ég ætlaði mér aldrei að gift-
ast henni. Ég er bundinn air.ari konu, eins og pér
vitið. Dað, að ég sagði að ég ætlaði að eiga Phroso,
voru einungis önnur kurteis ósannindio, er ég fann
upp til pess að skaprauna yður, kæri pasja minn“.