Lögberg - 12.04.1900, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGLNN 12 APRf 1900.
5
blaðsins eru allir kristnir raenn og
tilheyra kiistnum kirk jufélögum.
Lögberg er þess vegna ekki að rífa
öiður kristindóra og kirkju við hvert
tækifæri, eins og ýras af binum öðr-
um islenzku blöðura, sem eru eign
þessara blessuðu níhilista, eða hafa
níhilista fyrir ritstjóra. Eins og
allir vita, ræðir Lögberg aldrei trú-
arbragða-mál, en bfaðið álitur krist
índóminn blessun fyrir mannkynið,
og álitur ekki æskilegt að þjóðirnar
sökkvi aftur niður í heiðindóm, sem
auðvitað er ósk og augnamið íslenzku
níhilistanna. Af þessum ástæðurn
er Lögberg hlynt kristindóminum
og kristnum félagsskap í heild sinni.
Og ástæðan fyrir að Lögberg er
sérstaklega hlynt hinurn lúterska
kirkjufélagsskap íslendinga hér i
landi er sú, að hann er öflugasta
nieðalið til að etla og viðhalda ts-
lenzkri tungu og bókmentum í
þessu nýja fósturlandi íslendinga
—viðhalda bandinu, sem tengir
Austur- og Vestur-íslendinga saman
og sem mun tengja þá saman á með-
an því er viðhahiið. Aðrar kirkju-
legar stefnur eru I gagnstæða átt,
að vér ekki nefnum n'hilismusinn,
aem stefnir í eilíft Nirvana hvað
tunrgu vora og alt íslenzkt snertir.
Ut af því'sem „þjóðólfs‘-rit-
stjórinn ruglar um að Lögberg sé
„vel fallið“ til að „veiða“, með öfg-
Um sínum og ofstæki, þá neitum vér
því fyrst og fremst, að blaðið sé
öfga- og öfstækis-fult; og þó svo
væri, sem ritstj. „þjóðólfs" segir, þá
er hlægileg hugsunai villa í því,
að öfgar og ofstæki sé beppileg
veiðibrella. Lögberg skýrir frá
bverju máli rétt og samvizkusam-
lega, enda reyna fjandmenn blaðsins
aldrei að sanna að blaðið skýri rangt
frá, heldur slengja út órökstuddum
staðhæíingum í þá átt. það ætti að
vera alhægt að rökstyðja þessar
staðhætingar, ef þær væru sannar.
Og hvaö snertir þetta gamla og nýja
bull um að Lögberg haldi á lofti
Öllu „sem íslandi geti verið til rýrð-
ar“, og að lofið urn velgengni manna
hér vestra sé „á hinn bóginn úþrot-
legt“, þá lýsum vér þetta ósannindi
eins og vér höfum áður gert- það
ætti að vera hægt að sanna þessa
sakargift, ef hún væri sönn, því
Lögberg sýnir sig sjálft.— Að Lög-
btrg hafi nítt þá menn persónulega
uiður, er rita hlutdrægnislaust um
lesti og kosti (hér vestra?), cru hel-
bcr ósannindi. Lögberg hefur mót-
*nælt rugli því og níði rm Ameríku
°S Vestur-íslendinga, serr; vissir
menn hafa verið að útbreiða á ís-
landi, ýmist til að koma sér í mjúk-
*nn hjá Ameríku-féndum þar, eða
til að ná sér niðri á mönnum og
málefnum hér vestra, er þeim hefur
verið í nöp við. þvílikir menn rita
ekki hlutdrægnislaust.
„þjóðólfs“-ritstjórinn gefur í
skyn, bæði í þessari faránlegu pré-
dikan sinni og öðrum moldviðris-
greinum í blaðinu, að Lögberg haldi
fram þeirri stefnu, er það hefur í
malum sem snerta ísland og Vestur-
fslendinga, af því, að „blaðinu hafi
verið skipað (af stjórninni?) að
halda“ henni „fram í þaula, hvernig
sem alt veltist", og segir síðon að
vér (ritstj. Lögbergs) séum „tryggnr
dyravörður hennar“ (stefnunnar,
meinar ritstj. „þjóðólfs" að líkind-
um). 1 tilefni af þessu skulum vér
fræða ritstjóra „þjóðólf" og allan
lýð um það, að hin eina stjórn, sem
nokkurn tíma hefur skipað fyrir
um stefnu Lögbergs í nokkru máli,
eða getur skipað fyrir um stefnu
blaðsins, er stjórn Lögbergs-félags-
ins. Hvorki fylkis stjórnin hér,
sambands-stjórn Canada né nokkur
önnur veraldleg stjórn hofur haft
eða hefur vald til að skipa fyrir um
stefnu Lögbergs. Og hið sama er
að segja um kirkjufélags-stjórnina
hér og hverskyns kirkjulegt, vald,
að það hefur ekki skipað fyrir né
getur skipað fyrir um stefnu Lög-
bergs. Vér höfum áður sýnt í Lög-
bergi, að hvorki „ráðgjafar“ né
„prestar" eiga Lögberg, þótt menn í
þessum stöðum eigi 20 hluti af hátt
á fjórða hundrað, sem í gildi eru í
útgáfufélaginu. Lögbergs-félagið er
vanalegt, löggilt stai-fsfélag, og meiri
hluti hlutanna kýs stjórn félagsins,
sem að öllu leyti annast og ræður
málefnum félagsins. Annaðhvort
er ritstjóri „þjóðólfs" harla fáfróður
um það efni, sem hann er að bulla
um, eða hann er vísvitandi að af-
vegaleiða lesendur sína. En svo
gefur „þjóðólfs“-ritstjórinn í skyn, í
niðuri. prédikunar sinnar, að hinir
„andlegu höfuð leiðtogar kirkjufél-
agsins“ ættu hæglega að geta ráðið
því að Lögberg breyti stefnu sinni.
þettta er hlægilegasta hugsunar-
villa, þegar það er lesið t sambandi
við það sem ritstj. er búinn að segja
áður í greininni um skipanir við-
vfkjandi stefnu Lögbergs. Satt að
segja -höfum vér ekki séð aumari
samsetning eftir nokkurn ritstjóra,
en öll þessi dellu-prédikun í „þj'<ð-
óltí“ er. það er mikið að „þjóðélfs"-
maðurinn skuli ekki skammast sín
fyrir að bjóða lesendum slnum ann-
an eins graut af hugsunarvillum,
lygum og „durgskap", eins og þessi
prédikun hans er.
Að endingu skulum vér sepja
nokkur orð útaf því sem ritstjóri
„þjóðólfs“ beinir að oss með skírnar-
nafni, því sem sé, að vér séum
„tryggur dyravörður" þeirrar stefnu,
sem hann segir að Lögberg hafi —
að halda á lofti öllu sem íslandi geti
verið til rýrðar.en flytja óþrotlegt lof
um velgenghi manna hér vestra o,
s. frv. Eins og lesendur vorir hafa
vafalanst tekið eftir, þá hreytir
„þjóðólfs“-ritstjórinn þessu úr sér í
sambandi við flutning íslendinga til
Ameríku. það er lykillinn að
vonzku hans. Vesturfarir hafa ætfð
haft og hafa sömu óhrif á ritstj.
„þjóðólfs“ eins og sagt er að rauð
dula hafi á mannýgt naut. þetta
„þjóðólfs“-naut úthverfíst æt'ð feg-
ar það sór eitthvað um vesturfarir
—og „valtísku". Vér höfutn nú oft-
ar en einusinni mótmælt því er
„þjóðólfs“-nautið baular um stefnu
Lögbergs, en oss dettur ekki í hug
að neita, að vér höfum verið og»er-
um hlyntur flutningi íslendinga tij
Akerlku. Allur þo’ri Vestur-íslend-
inga hefur einnig verið og er hlynt-
ur flutningum þessum. En I stað-
inn fyrir að eigingirni ráði í þessu
máli fyrir oss og Cðrum hér vestra
og að vér viljnm að bygð íslendinga
eyðist á hinni gömlu fósturjörð
vorri—eins og „þjóðólfs“-nautin
gefa í skyn—þá hofum vér óbifandi
trú á, að vesturflutningar fslendinga
verði einmitt meðaiið til þess með
tímanum að efla framfarir á íslandi,
og auka og upphefja .íslen^ku þjóð-
ina í heild sinni. Vér álítum að
það sé íslandi enginn bagi þétt
nokkur ’iundruð manns flytji þaðan
á ári, en reynslan er búin að sýna
og sanna að það fólk, sem hingað
flytur, bætir kjör s;n stórkostlega
ytír höfuð að itala — hvað sem
„þjógelfrr" segir. Sá tími kemur í
sögu íslards—eins og í sögu annara
þjóða, t.d. Noregs—að auður og fram-
kvæmdir flyzt aftur til íslands héð-
an að vestan, sem meir en bætir
landinu upp það sem það hefur mist
í bráðina. Vér Vestur-ísl. erum
ekki að neinu leyti komnir upp á
ísland, og við getum lifað hér eins
góðu lifi hvort sein nokkur maður
flyzt hingað framar frá íslandi eða
ekki. En vér ál'tum að það væri
íslandi skaði, að vesturflutningar
hættu nú. það er hihsvegar engin
hætta á að vesturflutningur hætt’,
hvað sem hver segir eða gerir. þeir
haldá ófram á mefan fólkinu, sem
hingað flytur, líður betur en á ísl.
Mannflutningar hlýða lögmáli sem
hvorki Lögberg né „þjóðólfur" ræð-
ur við. Vér eruin sannfærðir um
að si þáttur, sem vér höfum tckið í
þessum málum, verður íslenzku
þjóðinni til meira gagns en starf
ritstjóra „þjóðólfs".
Ég hefj tekið að mér að
selja ALEXAXDRA CUEAM
SEI’ARATOIl , óska eftir
að sem flestir vildu gefa mér
tækifæri. Einnig sel ég Money
Maker ’ Prjónavélar.
G. Sveinsson.
195 Princess St Winnipeg
W. J. BAWLF,
Vinoc Vindla
Æ‘kir fftir við-
skiftum y^“r
Exchange Bui!din{r, 158 I’ i> c -ss Str
Telefón 1211.
„EIMREIDIN“,
eitt fjölbreyttasta og stenitilM}r»st«
tímaritið & Islenzku. Ritgiörfir, mynd
ir, sögur, kvæði. Verð 40 cls. hvert
hefti. F*at hjá H. S. Batdal, S.
Bwrgmann, o. II.
íseir/.kur firsmiður.
Þórður .Tónsson, úrsrnið’ir.. selnr
alls Konar gullstáss, sniíöar Tiriuira
gerir við úr op klukk ur n.s.trv.
yferk vamiaö og verð sanngjarn’.,
200 tvtaln Sfc.—WlNNIFFG.
Anrlí»p»*nlr Manltoha HntaLrnntnnnni.
SEYMOUR HÖUSE
Marþet Square, Winnipcg,
Eitt af iieztn veitinghiiúsum iwjarins
Máltíðir seldar á 25 cents hver. *i (X) á
lair fyrir la ði og gott herbergi. Ivilliar'l-
stota og sérlega vönduð vínföug otr vindi-
ar. Ókeypis keyrs a að og frá jámbrauta-
stöðvunum.
JOHN BAIRD, Eigandi.
Fyrir (i mánuðum
tok Canadian Dai-
ry Supply Co. að sér
De Laval Skilvinda-soluna
í Manitoba
W. T. þött
mótspyrnu
og N.
mikilií
rnsetti.
og hlyti að. keppa við vélar, sem boðnar voru fyrir livað sem fékst,
þá eru yiirburðir
“Alpha Baby” Skilvindunnar
vidurkeiiilir <*u saniindir nicd voilorduui fjöldanv,
netii örlikar liuna.
. F.wn Ho.me Farm, Axwei.l.M an .10. nóv. 1899.
The Cánadian Dairy Supply Co.. Wiunipeg, Man.
Herrar uínir —Með því eg þavfnaðist rjóinaskilviudu síöastl. vor
þá fékk ég mór.fyrst ;,Mikadoí‘-skilvindu frá Manitoba Pröduce-félag-
inu og reyndist hún vel í fáeina daga, svo kom eittlrvert ólag á hana
og afréð eg þá að reyna ..Melotte “-skilvinduna, en hún revndist lítið
betur og reyndi ég þá eina af yðar skilvindritn, sem hefur reynzt. ágæt-
lega vel. Hún næröllvrm rjómanum, er mjög lótt og þægilegra aö liaida
henni hreinni heldur en nokkrum hinna. Eg vil ráða fólki til þess að
taka De-Lava-skilvindurnar langt frain ytir allar. aðrar; sem ég litf
reynt. Yðar einlægur.
WM, DARWOOD
Mr. Árni Eggertsson er aðal-umbodsmaður Canadian Dairv Suppr.Y-félags
ins á meðal Islendinga og ferðast um allar íslenzkuniýlendui nai' í vetur og vor.
Christian Jolinswn á Baldur er umboðsmaður vor í Argyle-bygð.
THE CANADIAN DÁIHY SUPPLY CO.,
236 KING ST., WINNIPEG.
Alexanda
Rjoma-Skilvindan
Verð 50.00. og þar yfir..
Hagnaöui'irm af (> kúm sé Rjómaskilvinda bvúk-
uð jafnast á viö batrnaðinn af 8 kúm ánhenn. án
þess að meta neitt liægðarauka og tímasparnað.
Biðjið nm verðskrá á ísbnzku og vottorða afskif
tir er sýna liAað mikið betri okkar skilvindtir
eru en nokkrar aðrar á markaðnum.
R. A. Lister & Co., Ltd.
232 King Str., Winnipeg.

451
„Lávarður minn, ég her verið að hugsa. Ég
bef verið að hugsa á meðan þér voruð inni I húsinu.
Lér megið raeð engu móti gera það sem yður býr I
skapi, lávarður mÍDn. Já, ég veit—ég veit nú—að
þér elskið m’g, en þér megið ekki gera þetta. Dað
ðkal enginn blettur koma ft sæmd yðar, lávarður
minn, fyrir mina skuld“.
Ég gat ekki að mér gert, og ég get ekki afsak-
að það; en ég setti upp hræðilegan .sorgarsvip og
sagði:
„Hafið þér í raun og veru komist að þessari nið-
urstöðu, Phrosof“
„Já“, svaraði hún. „Ö, en hvað þrð var erfitt!
Fn sæmd lávarðarins—ó, freistið mln ekki! t>ér
flytjið mig til Aþenuborgar, eða er ekki svo? Og
lið&n—“
„Og síðan“, sagði.ég, „yfirgefið þér mig?“
„Já“, sagði Phroso, og það var ekki laust við
gráthljóð væri 1 rödd hennar.
„Og hvað á ég að gera við mig, þogar ég er orð-
inn einsamall?“ spurði ég.
„hara heim“, sagði Phroso svo l&gt, að ég heyrði
það varla. ‘ .
„Fara heim—og vera að hugsa um þessi d&satn-
legu augu?“ sagði ég.
„Nei, nei“, sagði hún. „Dér eigið rð hugsa
um—“
„Mærina sem blður mín fyrir handan sjóinn“,
«agði ég.
454
Og sumir mjög—wjög hvað, Phroso? sagði ég.
„Einn sf þeim hlutum, sem fyrir mig hafa komið,
hefur einnig, að ég held, komið fvrir mærina sem
beið“.
Phroso rétti skyndilega út höndina—þá höndina
se.m ég hélt ekki 1—og sagði, með röddu er virtist
h&lf-niðurkæfð af geðshræringu:
„Segið mér alt eins og er, lávarður minn. Ég
get ekki afborið þessa óvissu lengur“.
Dá varð ég alvarlegur og sagði:
„Ég er nú frl og frj&ls. Hún hefur veitt mér
frelsi mitt“.
„Hún hefur veitt yður frelsi yðar?“ sagði Phroso
forviða.
„Hún elskar mig ekki framar, býst ég við, ef
hún hefur uokkurn tlma gert það“, sagði ég.
„Ó, l&varður minn, en þetta er ómögulegt“,
sagði Phroso.
„ímyndið þér yður það?“ sagði ,ég. „En það
er satt, Phroso,—satt, að ég get nú með góðri sam-
vizku komið til yðar“.
Hún skildi loksins hvernig I öllu lá. Hún var
þegjandi í nokkur augnablik, og ég, sem einnig
þagði, rýndi í gegnum myrkrið & hið undrandi andlit
hennar. Hún rétti handleggina út eiuu sinni; svo
hló húu ofurlítiu, langan, lágan hl&tur, lagði hend-
urnar satnan, og stakk þeim þannig inn á milli handa
minna, sem gripu utan um þær.
„L&varður minn! lávarður minn! l&varður
minn!“ sagði Phroso.
447
voru á borðinu fvrir framan kapteinin og til beggja
handa booum. Ég stakk höodunum niður I skjölin,
lleygði þeim ti), þreifaði á þeim, leitaði allsstaðar I
þeim, dreifði þeim ura- alt, og jafnvel reif þau.
Ivapteinninn, sem ekki gat ráðið við neitt á meðan
þes.-i ákafi \ar I roér, stundi af örvæntingu ytir þvl,
hvernig ég ónýtti verk hans. En Denny, sem hafði
horft á aðfarir mÍDar I nokkr«r míoútur, rak s-kyndi-
lega upp skellihlátur. Ég stanzaði eitt auguablik,
lil að hvessa augun á hann ávttandi fyrir hina ótíma-
bæru kæti hans, og bélt slðan áfram þessari óstjórn-
legu leit minni.
En leitin virtist þýðingarlaus. Annaðhvort
hafði Mouraki ekki tekið á móti ceinu bréfi frá Mrs.
Bennett Hipgr&ve, eða hann hafði gert lúð saiua viö
bréf þessarar sómakonu sem ég var vanur að gera við
þau—fleygt þvl I ruslakörfuna strax og hann bafði
lesið það. Ég rannsakaði hvern brófsnepil á borðinu,
opinber skjöl, prlvatbréf (kspteinninn var mjög óró-
legur þegtr ég beimtaði að fá að lesa hin slðarnefndu
til þess að vita, hvort nafn Mrs. Hipgrave væri ekki
nefnt í þcim), vistaskrár—I einu orði alt, sem hafði
veiið I skjalaskríni Mouraki’s.
„Hér er ekkert biéf til mln!“ hrópaði ég og
gekk frá borðinu, niðurbeygður af voDbrigðunum.
,.Jft, það er horfið; en þér megið reiða yður fi,
að Mouraki hafði bréfið“, sagði Denny.
Alt I einu rankaði ég við n ér og roundi eftir
hi nu ui dirfmrulega, kaikvfsa bti si 6 »i dliti Mour-