Lögberg - 28.06.1900, Blaðsíða 3

LOaBERQ, tfMMrUDAGlNN 2« JUNÍ 1000.
3
Fjögur kvæði,
er fluit voru <1 Islendingadeginum
l Aryyle bygð 10. júnl 1000.
Vc»tiir-Islcndlnf{ar.
t’eir viku frá ættlandi vestur um sæ—
Þvi vel féll þeim sjálfræðis kenning—
hólmgöngu þreyttir við liafís og snæ,
sem hefta þar framkvsemd og menning;
Irá þröngsýni stjórnar í þingi og sveit,
sem þrifum hins fátæka eyddi;
Irá arðsmárri vinnu, sem oi'kunni sleit
°g unglingsins liæfileik deyddi.
En þö munu flestir sem féll það ei létt
við frændur og vini að skilja,
sem geyma í minni hvern barnstöðva
blett
°g blömgun síns föðurlands vilja;
°g ýmsum þá virtist þeir voguðu djarft
°g vanræktu landið sittheima:
eu hingað þeir átt hafa erindi þarft,
sem aldrei vor saga mun gleyma.
l’á iðni og kjarkur mót örðugleik rís
rueð æfingu þrautirnar vinnast;
Þeir brutu hér fátæktar báróttan is,
en iirosandi nú á það minnast,
tá líta þeir úfc'yfir löndin sín frjó,
sem lífsbjörg og þægindi færa,
um framtíðar-horfurnar liugsa með ró
°e hygni af reynslunni læra.
Og misjafnt þó liagsælda beri þá byr
er bjargráða-þekkingin meiri,
°e 8jálfstæðis-vonirnar vænni en fyr
°e vegir til menningar fleiri,
já, mörgum það frumbyggja hepnaðist
hér
sér hagkvæman bústað að velja,
en niðjanna framtíð þó efiaust það er
<em ávinniug stærstan þeir telja.
Ei slitna vor íslenzku bræðralags bönd
þétt blárastar-djúp sé á milli,
°e heill sé þeim fyrstir hér stigu á strönd
°B strax náðu landvætta hylli,
<em lögðu hér íslenzkra landnema braut,
sem legið til blómgunar hefur,
^Usð sjálfstæðislöngun og þoli i þraut,
®r þróttinn til framkvæmda gefur.
l^ó breytinga hraðstraumi herumst vór á
v°r bræðralags andi sé þíður;
blómgist liér mentun og maimdáð oss
hjá,
°6 mannúð og frelsi ei síður;
þjá islenzkri kynslóð, sem ei er nú fædd
(svo aldrei vor þjóðminning gleymist),
vor íslenzka tunga sé rituð og rædd
°e rit vor hin fornu hér geymist.
°B framsóknar kophi þó hór só og hark
tfieð háværum stórþjóða lýðum,
Vor uuglinga hópur ei missir sitfc mark
heuningar skeiðfleti víðum.
övo ósku m vér hverfandi aldar við kvöld,
v*ð ársæld í friðsælu landi,
v°r kynslóð að lokinni komandi öld
* kraftmiklum blóma hér standi.
SlQB. JÓHANNSSON.
hver lieiðbjartur geisli frá sölríkum
dögum,
og þá verður fortíð og framtíðin öll
að fallegum kvæðum og hljómþíðum
lögum.
Því fólkinu’er orðlétt um ágæfci þitt
sem átti þá feður er hugrakkir tímdu
að ganga á hólm fyrir sjálfræði sitt—
er sigurinn brást þeim þeir áttliagann
rýmdu
og lögðu’ upp í bafnleysu skaddaðri
skeið;
því skipbroti fremur en konungsþján
undu!
Og landfestar liafskips—og hjartans
um leið—
við hamrana íslenzku tiúlega bundu.
Og alt þetta frjálsræði, Fóstra, er þitt,
sem feðurnir þráðu og leituðu svona.
þð sjá megi eyður í eitt eða hitt
og ónumin lönd þinna fegurstu vona,
við unnum þér, treystum þér þiátt
tyrir það!
og þreyjum af rölegir köldustu vetra;
og spottandi vandlætið spyrjum við að:
þú, spekingur, segðu’ okkur lirar er það
betra ?
Og þó að svo fari, um bygðir og bæ
að bragur vor þagni og tungan vor
gleymist,
þá verður í skauti þér eittlivað það æ
af islenzkum hug sem þú fóstrar—og
geymist.
Til ágætis þarft þú svo inikið og margt
á metum við búsæld og áhuga snarpan—
já, gullið er fómætt og fjölmenni þarft,
en fegursta þjóðeign er Sagan og
Harpan!
Stephan G. Stepiiansson.
island.
Til þín, vor kæra fósturfold,
sem feðra vorra geymir mold,
vor hugur óðfús livatar sór
og lieilla-óskir færir þér
frá börnum þínum handan yfir hafið.
A meðan lífs ei leiðin dvíu
oss ljúft skal æ að minnast þín;
vér skauti þínu ðlumst í,
og eðlilégt má heita því
að börnin ávalt muni sína móður.
Nú horfum þig í anda á,
þars undir norður-hjara blá
þú situr á fornum segulstól,
með silfurfald, í grænum kjól,
og laugar fót í Atlantz ægu bárum.
Vor fjalla-gyðja, frjð og há,
live fögur ertu til að sjá,
þars brosir heiðum himni möt,
sem liýrlegast við manni snót,
og friðarbandi fagra skör umveíur.
Nú brjóst þín'vermir sumar-sól
um sólstöðvanna björtu jól;
nú ríkir hjá þér líf og ljós,
og litfríð mörg ein blómarös
á barmi þíuum blikar nm þessar
mundir.
það hollast teljum happa stig—
og hepni jafnvel fyrir þig—
er framtíðin að fullu sanna hlýtur.
Fyrir G mánuðum
tok Canadian I)ai-
ry Supply Co. að sér
De Laval Skilvindu-soluna
í Manitoba og N,
W. T. þött mikil i
mötspyrnu mætti.
Þótt fengið höfum hnútukast
og heimskra manna brígsl og last
vér litlu varða látum oss,
þvi lygi neglist sinn á kross
þá sannleikurinn sigurlaunin hlýtur.
Sem feður vorir fyrr á tið—
er fældust lítt að lieyja strið—
vér beindum knör í vesturvcg,
þótt væri’ ei förin hermannleg,
vér herfang dýrt úr býtum hðfum
borið. .
Vér komurn, sáuin, sóttum að
og sigruðum í hverjum stað,
þars vonin styrkti vaska hönd,
og viljinn tók að erja lönd
með hug og dug í hamingjunnar
nafni.
En lífið oss þótt láti hér
vort líf að parti helgum þér;
livert gæfuspor þitt gleður oss,
liver gæfuraun þín hrellir oss,
því lielgan sjóð i Baineining við
eigum.
og hlyfci að keppa við vélar, sem boðnar voru fyrir hvað sem fékst,
þá eru yfirburðir
“Alpha Baby” Skilvindunnar
viditrkcmlir og sannadir mcd vottordnni fjöldans,
aciu brtikar liana.
Fair Home Farm, Axwei,i,,M an.,10. nóv. 1899.
The Canadian Dairy Supply Co.. Winnipeg, Man.
Hkurah mínir —Með þvi eg þarfnaðist rjóntaskilviudu siðasti. vor
þá fékk ég mér fyrst ;,Mikado!‘-skilvindu frá Manitoba Produce-félag-
iuu og reyndist hún vel í fáeina daga, svo kom eitthvert ólag á hana
og afréð eg þá að reyna ..Melotte '-skilvinduna, cn hún reyndist lítið
betur og reyndi ég þá eina af j-ðar skilvindum, sem hefur reynzt ágæt-
lega vel. Hún nærölium rjómanum,-er mjög léttog þægilegra að halda
henni hreinni lieldur en nokkrnm hinna. Eg vil ráða fólki til þcss að
taka De-Lava-skilvindurnar langt fram yfir allar aðrar; sem ég hef
reynt. Yðar cinlægur.

jHr, Arni Kggertsson er aðal-umboðsmaður Canaihan Dairy Sni’PLY-félags-
ins á meðal íslendinga og ferðast um allar íslenzku nýlendurnar í vetur og vor
ChrÍNtian Johnson á Baldur er umboðsmaður vor í Argyle-bygð.
Svo kveðjum vér þig, móðir mær,
og munum æ, þó sért oss fjær;
þér rótTum vanna vinarhönd
—er viðkvæm styrki sifjaböml—
með hjartans bæn að blömgist æ
þinn liagur.
S. J. JÓIIANNESSON.
Ávaru til gcstanna.
Nú hækkar sveit vor hýra brún
mót hádags röðuls brosi þíðu
og skreytt með júní-skarti friðu,
því gesta-fylking fagnar liún;
að fósturbörn hún íslenzk eigi
sé öllum ljóst á þessum degi,
þau tala islenzkt móðurmál.
Vér heilsum gesta höp vorn á,
er heiman langt á fund vorn sækir
og móðurlands vors minning rækir,
sem flesta okkur fýsfci sjá.
Þér menn og brúðir, bræður, systur,
hvert batn, hver Islands þjóðar
kvistur
hér veri með oss velkominn.
Yér heilsum fríða flokknum þeim
sem fylgir merki söngvadísar,
og vorum hug til hæða vísar
frá döprum jarðlífs drunga geim;
kom heill vor gesta hópur glaður,
kom heill þú skáld, þú ræðamaður,
og hver, sem lagin íþrótt or.
Þið kannist okkar ættland við
og okkar lióp þið fylla viljiö,
þið lilýjan bróðurhug ei dyljíð,
með okkur glöðum gleðjist þið;
hin sterka alvalds stjörnar liöndin
vor styrki þjóðar félags böndin
og leiði ykkur heila heim.
SlGB. JÓHANNRSON.
Tbb CAHADIAN DAIRY SDPPLY C0„
236 KING ST„ WINNIPEG.
Alexandra
Rjoma-Skilvindan
Verð 50.00. og þar yfiv.
Hapnaðurinn af G kúm só Rjómaskilvinda bri k-
uð jafnast á við hagnaðinn af 8 kúm án henn. í n
þess að meta neitt liægðarauka og tímasparnai .
Biðjið nm verðskrá á íslenzku og vottorðaafsk I
tir er sýua hAað mikið betri okkar skilvindi i
eru en nokkrar aðrar á markaðnum,
R. A. Lister & Co., Ltc/.
282 King Str., Winnipeg.
EDDY’S
HUS-, HROSSA-, GOLF- OO STO-
BUSTA
Deir endast BETUR en nokkrir aðrir, sem’boðnir eru, os' eru viðurkeudii af
öllum, sem brúka f>&, vera öllum öðrum^betri.
Amcríka.
Að urinnast þín, Fóstra, í ljóði er létt
^ljómandi sumri við lilésæla skóginu !
■f’á liugrenning hver verður lilýleg og
slétfc
°g hrukkulaus—rétfc eins og sléttan þín
gróin.
l>á er sem hjúírisfc um huga’ og uin
völl
-------------------------------
Þér einatt þjaka örlög köld,
því olla náttúrunnar völd,
og fleira margt þór ainar að,
en ætla má að lagist það
nær vit og þroski vaxa niðjum
þínum.
Þór sterk oss hrifu forlög frá '
og feyktu hingað vestur’ um sjá;
uarioiv
Svona
Mcrki

Eauiiiil
Eigi
Annab
Braiu)
Dr, M. C. Clark,
TA^JST 3ST LÆ! T5Z3STX R.
Dregur tennur .kvalalaust.
Gerir við tennur og selur
falskar tennur. A)t verk
mjög vandað og verð sann-
gjarnt.;
Offkk: 53 2 IV|A1 NJSTREET,’
yfir Craigs-búðinm,
I. M. Cleghorn, M D.
LÆKNIR, og YFIU8KTUMADUR, Kö
’lefur kcypt lyfjabúðina á Baldur og hcfur
þvf sjálfur umsjon á öllura meðölum, sem hann
ætur frá sjer.
KKIZABETH 8T.
BALDUR, - - MAN
P. 8. islenzkur ttílkur við hendina hve
nær Bem fcörf ger ist..
59
Lá fór Mr. tíarnes aftur iun I herbergið, sem
*kið var 1, og tók hann J>& eftir kistu, setn horn af
eiQhverju fati stóð út úr. Uann ljfti upp lokinu og
8 i að alt 1 kistunni var & ruglingi. I>að leit út fyrir,
* I>að hefði verið leitað í kistunni í fl/ti og öllui
JJÖan dembf ofan í hana aftur. Mr. tíarnes tók sér-
I* ctn hlut upp úr kistunni og skoðaði vandlega.
r fillum spjörum, sem fangamark gat hafa verið &,
Jat skorið stykki. „I>að hlýtur að vera einhver gild
ftða til að dylja nafn þessarar konu, [>ví annara
0l fanturiun ekki gert sér svona mikið far um það“,
, Mr. Barnes með sér. Degar tíarnes var að
j s fötin aftur í kistuna, heyrði haun að pað skrj&faði
j e'nhverju, sem virtist benda til að pappfrsblað væri
^'*sa & einni spjörinni. .Hann tók spjörina upp aft-
^ | 8natri, og varð harla glaður þegar hann fann
ri‘að blað í vasanum. „Hér er f>& loks einhver
ei°arvJsir“, hugsaði hann með sér, og flýtti sér með
a *ð fram 1 stofuna,til að lesa það við annan glugg-
®"n þar. Á blaðið var skrifað [>að som fylgir:
„skrá yfir gimstkina:
í-jnn demantur 151 karöt...... .$15,000
Kinn smaragð 16J karöt............15,000
"inn rúbín 16S karöt............. 30,000
runn safír 10 karöt............... 5,000
rfin perla—perumynduð, hvít...... 15,000
Ejn perla—perumynduð, svört...... 10,000
riin perla—hvít, eggmynduð........ 5,000
Ejn perla—svört, eggmynduð........ 6,000
Kxnn kanari demantur.............. 6,000
niÐn topas—200 karöt.............. 5,000
»100,000
6fi
hennar eftir að hann skildi við vinkonu sína ? A með-
an Mr. Barnes var &ð velta pessu fyrir sér, varð hon-
um litið & rekkjuna. Uann s& að & rekkjunni 1&
vesti, og tók eftir að í f>ví voru tveir hnappar, er
lfktust hnsppnum sem hann hafði í vasa sfnum. Hann
laumaðist með hendina yfir & rekkjuna, on fingur
hans höfðu varla snert vestið þegar Mr. Mitchel
sagði, &n pess að snúa sér við eða hætta að raka sig:
„t>að eru engir peningar f vösunum & vestinu
þarna & rúminu, Mr. Barnes“.
„Hverju eruð f>ér að drótta að mér“, sagði Mr.
tíarnes reiðuglega, um leið og hann kipti hendinui
að sér í snatri. Mr. Mitchel stanzaði eitt augnablk
&ður on hanu svaraði,dró skegghnfiinn sfðan einusinni
eða tvisvar yfir kj&lkann mjög stillilega, en sneri sér
síðan að leynilögreglumanninum og sagði:
„Það sern ég meina, Mr. Barnes, er, að [>ér
gleymduð f>ví að ég horfði í spegilinn, þótt bak mitt
sneri að yður“.
„Orð yðar bentu til, að ég hefði ætlað mór að
stela“, sagði Barnes.
„Gerðu þau það?-‘ sagði Mitchel. „Mér þykir
mjög inikið fyrir því. En f sannloika ættuð þér ekki
að viðhafa laumulega þjófa af’ferð, fyrst þér eruð
svona viðkvœmur. t>egar ég býð prúðmenni iun í
prlvat-herbergi mitt, þá bjst cg ekki við, að hann sé
að þukla & fötum mínum & meðan bak mitt snýr að
honum“.
„Varið ^ður, Mi. Mi1chel“, sagöi tíarues, „þór
55
hann gal ekki gefið lögmætar ástæður fyrir þvi, soui
hann var að aðbafast. A meðan hann stóð þarna við
vængjahurðina og var að velta þessu fyrir sér, varð
honum litið niður & gólfið við fætur sér. Hann tók
strax eftir nokkru, sem orsakaði að hrqllur fórl gegn-
um hann, jafn-vanur sem hann þó var við að sj& und-
arlega hluti. Þetta, sem hann s&, var ofurlftill, rauð-
ur lækur, sem ruunið hafði innan úr herberginu, und-
ir hurðina og meðfram röðinni & gólf&breiðunni,
nokkra þumlunga fram f stofuna. Hann beygði sig
strax niður, drap einum fingurgómi sfnum niður f
lækinn, leit & góminn og sagði f h&lfum bljóðum:
„Blóð, og það h&lfstorkið“.
Sfðan rétti Mr. Barnes sig upp og rýndi afmr 1
gegnum rúðuna, inn í herbergið. Konan f rekkjunni
hafði ekki hreift sig. Hann hikaði sér ekki lengar,
heldur skaut hurðunum fr&. Hann litaðist um í her-
berginu eitt augnablik og tautaði eitt orð: „Morð“.
Mr. Barnes var nú ekki seinn í hreifingum sfnuiu
íramar. Ilann steig yfir blóðpoll, sem var & gólfá-
breiðunni, og gekk tafarlaust að hvflunni. Hann
þekti þar strax andlit konunnar, sem hafði sagt að
gimsteinum hennar hofði verið stolið & lostinni. Hún
virtist einungis sofa. að þvf undantcknu, að andlils
drættirnir lýstu s&rsauka, liúðin dregiu sainan f
Iirukku & milli auguabrúnanna og aunað munnvikið
geiflað; alt þetta hafði stirðnað &*andlitinu í dauðan-
um. Orsökiu til dauða hennar var jafn einfóld eins
og hua vat gum<.Urfull. Kouau halði vprið skoriu &