Lögberg - 19.07.1900, Blaðsíða 6

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 1D. JULÍ 1900.
6
Islands fréttir.
(NiÖurl. frá 3. blaðs.)
I nfluen/npóttin mun nú vera komin
um alt land nema ef það er Vestur-
Sksptafellssýslf; hefur sfðast tekið
s uðursýslurnar hinar, Arness og KaDg
árvalla, og lipgur fólk f>ar nú 1 brðnn-
um; ‘ömul. hé- í cærsveitunum og
upp um Borgarfjörð og M/rar. Skæð
er hún ekki yfir'eitt sjálf, en all
langvinn á sumum, með megnu mátt
leysi o. ?. frv. I>að eru eftirköstiri,
sem eru 1 ættuleg, einkum er hún
snyst upp 1 lungcabólgu, sem tölu-
verð brögð eru farin að verða að hér í
bænum, rg raun oftast pví að ken s,
að fólk birðir ekki um að fara nógu
varlega eða pykir sem pað geti ekki
komið pví við — megi ekki vera að
pvl. — Læknisreglan er sú, að vera I
rúminu, meðan kennir hitasóttar, eu
inni, meðan nokkuð ber á hósta.
D&in 29. maí p. á. prófastsekkja
Guðrún Ólafsdóttir, ekkja prófasts
séra Sveinbjarnar Eyjólfssonar, prests
í Arnesi, á 80. aldursári. Hún va að
mörgu leyti merk kona. Hún var
ekkja 17 Ar.
Þ. 12. f. m. andaðist að Berufirfi í
Suðurmúlasyslu frú Guðlaug Gísla-
dóttir (Gfslasonar frá Reykjakoti I
Mosfellssveit), kona téra Benedikts
Eyólfssonar. Hún var fædd 29. aprfi
1804, giftist séra Benedikt árið 1890,
og eignaðist með bonum einn son, er
lifir móöui sfna. Frú Guðrún heitin
var hugljúfi hvers manns, er henni
kyntist.
Iixík, 13. júní 1900.
„Vestmannaeyjum 1. júní. Hart
kuldakast var frá 15. til 20. marz, og
hretið um fyrri mánaðamót var b/sna
s!æmt; að öðru leyti var bezti vetur,
og vorið fremur gott til pessa.—Ver-
t(ðar-»fii varð fremur týt. Beztur
hlutur um 270 af porski og hundrað
af ysu. Aftur hefur verið ágætur
lönguafii slðan um lok vertfðar, pó
æði misjafn; hæstur hlutur orðinn um
270 af löngu auk trosfiskis; en nú er
verzlunin saltlaus, og er óparfi að
orðleDgja um, hvert tjón af pví getur
orðið.—Skepnuhöld mjöggóð.— Heil-
brigði I lakara lagi. Auk ymsra
smærri kvilla var hið illkynjaða maga-
og garnakvef að stinga sér niður fram
I mafmánuð, svo og hálsbólga m. fl.“
Heiðurs samsæti héldu Vatnsdælir
og nokkrir fleiri Benedikt G. Blöndal
umboðsmanni 28. f. m. I minningu
pess, að hann hefur I ér búið 50 ár
rausnarbúi par I dalnura og vakið
sveitunga sfna til framfara og menn-
ingar. Kæðu héldn auk heiðursgests
ina: Björn Sigfússon alpingismaður
o? kona hans, húsfrú Ingunn Jóns-
dóttir, Hjörl. prófastur Einarssor,
Magnús Stefánsson búfræðingur á
Flögu, Jón Hannesson bóndi 1 I>ór-
ormstungu, Jón Jónsson bóndi á
Melum og Björn læknir Blöndal á
Blönduósi. Kvæði voru sungin fyrir
minni heiðursgestsins eft r Ben. Sig-
fússon söðlasmið f. Bakka og Jónas
Guðmundsson bónda á Eyjólfsstöðum.
Heiðursgestinum var afhentur að
gjöf vandaður göngustafur. Bene-
dikt Blöndal er nú blindur orðinn, en
að öðru leyti hinn ernasti og fylgir
sveitar- og landsmálum með sama á
huga og nokkru sinni áður.
Barn druknaði 1 gær hér I bænum,
1 Skuggahverfi, 6 ára gamalt; hafði
dott ð út af fiskibryggju par Mó^ir
f.ess faon pað örent við landsteinana.
FHÖir pess er Björn Guðnason frá
Hólmabúð.
Rvík, 16. júní 1000.
Ef.ir fyrirmælum biskups vors verð-
ur á morgun minst bátíðlega I öllum
kirkjum landsins pess stórmerkilega
viðburðar, er gerðist fyrir 900 árum:
að kristni var lögtekin hér á landi að
alpingi við Öxará.
|.VoðaBlys varð cylega vestur I Jök-
ulfjörðum. I>ar voru á ferð á bát prlr
Norðmenn frá hvalaveiðastöðinni Mel-
eyri I Veiðileysufirði, á heimleið úr
kaupstað á Hesteyri, allir dauðadrukn-
ir. I>á tók einn peirra upp á pvl I
ölæðinu að harn fleygði sér útbyrðis.
Hinir drösluðu honum pó upp I bát-
inn aftur, líklega hálfdauðum, og
slörkuðu bátnum til lands, en létu
hann par eftir I bátnum afskiftalaus-
an. Fanst hann síðan örendur par
morguninn eftir.
Llk bræðranna Guðmurdar og Gasts
Sigurðsson r, sem druknuðu um dag-
inn af fiskiskút inni „Guðrúnu-‘ ásamt
2 öðrum, komu I gær ofan af Akra-
nesi; höfðu slstðst upp I botnvörpu
og skilaði botnverpingurinn peim
pangað. Sigurður Sigurðsson, einn
binna druknuðu, var ekki frá Bitru I
Flóa, heldur frá Bitru I Fljótshlið,
sonur merkisbóndans par, Sigurðar
ÓlafsEonar.—Isafold.
KRECDA
UM HOFUDID
Klæjaði og sveið pangað til barnið
hljóðaði af kvölum—Undraverð
læknÍDg gerð með Dr. Chase’s
• Ointment.
Tilfelli pað, sem hér er getið um,
er meðal hinna verstu, er Toronto-
læknarnir hafa átt við; og pegar
læknarnir hefðu gefið upp alla von
um bata, pá læknaði Dr. Chase’s Oint-
ment að fullu.
Mr. James Scott, 136 Wright ave.,
Toronto, segir:—„Hann Tómas minn
litli, sem dú er 10 ára, pjáðist I pvi
nær 3 ár af illkynjaðri krt gðu & höfð-
inu, er v»r viðbjóðsleg að sjá og eng-
in meðöl eða læknishjálp réð neitt
við. I>að var ósköp að sjá höfuðið á
barninu. Hann gat ekki gengið á
skóla; stundum blæddi úr kaununum
og hann grét af kvöium. í hálft 3.
ár var árangurslaust barist við að
lækua petts, en loks læknaðist pað
með Dr. Chase’s Ointment. Hór um
bil 5 öskjur voru brúkaðar. Sárin
gréru og hörundið náði sér. Mér er
ekkert geðfeldara en að mæla fram
me*1 Dr. Chase’s Ointment.“
Dr. Chases Ointment fæst I öllum
búðum eða hjá Edmanson, Bates &
Co, Toronto.
Fyrir 6 mánuðum
tok Canadian Dai-
ry Supply Co. að sér
De Laval SkilviDdu-soluna
í Manitoba og Ni
W. T. pðtt mikilji
mötspyrnu mætti.
og hlyti að koppa við vélar, sem boðnar voru fyrir hvað sem fékst,
pá eru yfirburðir
“Alpha Baby” Skilvindunnar
Ég hef^ tekið að mér að
vidurkendir opf tannadir med vottordum fjöldanw,
tem brákar kana.
selja ALEXANDRA CREAM
S E PARATOR, óska eftir
að sem flestir vildu gefa^mér
tækifæri. Einnig sel ég Money
Maker“ Prjónavélar.
G, Sveinsson.
Fair Home Farm, Axwell,Man.,10. nðv. 1899.
The Canadian Dairy Supply O*.. Winnipeg, Man.
Herrar mínir —Með þvi eg þarfnaðist rjómaskilviudu siðastl. vor
þá fékk ég mér fyrst ;,Mikado“-skilvindu frá Manitoba Produce-félag-
inu og reyndist hún vel í fáeina daga, svo kom eitthvert ólag á hana
og afréð eg þá að reyna .,Melotte ‘-skilvinduna, en hún reyndist litið
betur og reyndi ég þá eina af yðar skilvindum, sem hefur reynzt ágæt-
lega vel. Hún nserðllum rjðmanum, er mjög létt og þægilegra að halda
henni hreinni heldur en nokkrum hinna. Eg vil ráða fólki til þess að
taka De-Lava-skilvindurnar langt fram yfir allar aðrar; sem ég hef
reynt. Yðar einlægur.
WM, DARWOOD
195 Princess St. Winnipeg
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLÆKNIR.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir aö draga út tönn 0,60.
Fyrir aö fylla tönn $1,00.
627 Maijt St.
Mr. Arni Eggertsson er aðal-umboðsmaður Canadian Dairy SuppLY-íélags*
ins á meðal íslendinga og ferðast um allar íslenzku nýlendurnar í vetur og vor
Christian Johnson á Baldur er umboðsmaður vor í Argyle-bygð.
T»( CÁMDIAN DAIBY SDPPLY CO.,
236 KING ST., WINNIPEG.
NORTHERN
PACIFIC - -
RAILWAY
"wnnr
Tll
polis
Dulutli
til staSa
Austur og Sudur.
Uil
Ihiite
$elcna
^pokane
^eattle
'Waeotna
JJortlanh
Catifornia
Japan
(Ehina
Alexandra
Rjoma-Skilvindan
Verð 50.00. og þar yfir.
Hagnaðurinn af 6 kúm sé Bjómaskilvinda brúk*
uð jafnast á við hagnaðinn af 8 kúm ánhenn. án
þess að meta neitt hægðarauka og timasparnað.
Biðjlð nm verðskrá á íslenzkti og vottorða afskil
tir er sýna hAað mikið betri okkar skilvindur
eru en nokkrar aðrar á markaðnum.
R. A. Lister & Co., Ltd.
282 King Str., Winnipeg.
EDDY’S
JUaeka
giloníiike
HUS-,
HKOSSA-, GOLF. OG STO-
(irent $riiain,
(Snro}JT,
. . . Jlfrica.
BUSTA
Þeir endast BETUR en nokkrir aörir, semjboðnir eru, og eru viðurkendir af
öllum, sem brúka pá, vera öllum öðrum’betri.
Fargjald með brautum í Manitoba 3
cent á míluna. 1,000 mílna farseðla bæk-
ur fyrir 2J4 cent á míluna, til sölu hjá cll-
um agentum.
Nýjar l»stir frá hafi til hafs, „North
Cost Limited“, bez*u lesiir í Ameríku,
hafa verið settar I gang, og eru því tvær
lestir á hverjum degi bæði austur og
vestur.
J, T. McKENNEY,
City Passenger Agent, Winnipeg.
H. SWINFORD,
Gen. Agent, Winnipeg.
CHA8. 8. FEE,
G. P. & T. A„ 8t. Paul.
Dp, M. C. Clark,
Dregur tennur .kvalalaust.
Gerir við tennur og selur'
falskar tennur. Att verk
mjög vandað og verð sann-
gjarnt.”
Offick: 5 3,2^^ AI N|S T R E E T,*
yflr Craigs-búðinni,
I. M. Clegbora, J T.
LÆKNIR, og JYFIR8ETUMAÐUR, Et<
‘Iefur keypt tyfjabúðina á Baldur og hefur
þvt sjálfur umsjon á öltum meðölum, sem hann
setur frá sjer.
EEIZABETH 8T.
BALDUR, - - MAN
P. 8. Islenzkur túlkur við hendina.hve
nær sem þörf ger.ist.

94
„Já, ég áift að ég hefði getað pað!“sagði Thaur-
et. „Mér skjátlast ef til vill, en ég held að aðferð
rnln hefði dugað til pess. Blöðin segja að gimstein-
arnir hafi ekki verið greiptir I neina umgjörð. Ég
mundi pví hafa prystpeim inn I sápustykkin I pvotta-
herberginu. Engum hefði komið til hugar að leita
par að steinunum, og jafnvel pó svo hefði verið og
peir fundist, pá hefði engar sannanir verið á móti
mér. Svo mundi ég hafa komið til baka seinna og
tekið sápuna, og pannig haft gimsteinana“.
„Yður skjátlast hér“, sagði Mr. Barnes.
„Hvernig pá?“ sagði Thauret.
„Dér voruð fyrsti maðurinn, sem leitað var á“,
sagði Barnes, „og ég hafði gætur á yður pangað til
pér voruð farinn af lestinni. Það hefði orðið erfitt
fvrir y*ur, að koma til New York á annari lest og
kcmast svo I pessa vsgna aftur, eftir að allir farpegar
voru farnir úr peim, búið að renna peim inn á hliðar-
spor og pvottakonurnar teknar við peim. Og pó pér
cú hefðuð komist I vagnana, pá hefði yður mishepn-
ast leikur yðar, pví ég tók sápuna úr pvottaherberg
inu, og skildi par eftir n/ stykki I stiðinn, áður en
leitað var á næsta farpega eftir yður“.
BrosiO á andliti Mitchel’s sýndi, að hatm hlustaði
$ samtaliö og að honum pótti vænt um kænsku leyni-
lögreglumannsins. Franski maðurinn ypti öxlum og
aagði hlæjandi:
„Þarna sjáið pér, að ég hefði aldrei getað orð.'ð
Hlunginn pjófur. Og syo var nú handtaskan; ég
99
rétta“, sagði Mr. Barnes. „En mér pykir betra að
láta hana ekki uppi við nokkurn mann“.
„Ég állt að pað sé alveg rétt af yður, Mr. Barn-
es, að gera pað ekki“, sagði Emily. „Sannleikurinn
er, að par eð ég pekki af orðspori að pér eruð mjög
kænn og skarpvitur maður, pá hef ég ekki tmyndað
mér að pér væruð að segja okkur hinar sönnu hug-
myndir yðar um petta efni. Dað hefði verið heimsku-
legt af yður, að gera pað“.
„t>að, sem virðist heimskulegt, getur nú samt
stundum verið viturlegt“, sagði Barnes.
„Það er alveg satt“, sagði Emily. „En, herrar
mínir, ncór pykir fyiir að ég neyðist til að vísa ykkur
á dyr; en ég hef ákveðið að fara á dans samkomu
annað kvöld, og verð pvl að biðja ykkur að afsaka
okkur, par eð við verðum að búa okkur undir pað.
Eins og pér vitið, pá æfum við, sem tollum I tlzk-
unni, okkur undir dsns-samkomur, alveg eins og
Ipróttamenn æfa sig undir leiki slna. Ég vona að
pið fyrirgefið, að ég rek ykkur pannig burt?“
Þetta var aðferð Miss Remsens, og karlmenn
Pyktust aldrei vifi hana út af að beita henni. Þeir
hlyddu blátt áfram. Mr. Barnes var mjög glaður
ylir, að hinir mennirnir skyldu vcrða að fara burt
jafut honum. Hann var búinn að búa út gildru
banda Mr. Mitcbel að g»nga í, en nú ásetti hann sér
að veiða tvo fugla 1 hana 1 einu.
98
rétt, pá skulda ég yður að bjóða yður til miðdags-
verðar með mér“. Að svo mæltu skrifaði Mitchel
nokkrar línur á bakið á umslagi, og afhenti Doru pað.
„Þéi álítið“, sagði Mr. Barnes, „að pjófurinn
hafi blátt áfram getað afhent glæpfélaga sfnum tösk-
una, með gimsteinunum I, á einhverjum járnbrautar-
stöðvum, er peir hefðu komið sér saman um fyrir-
fram“.
„Bravo! Mr. Barnes“, sagði Dora. „£>ér eruO
mikill leynilögreglumaður. Þór hafið unnið veðmál-
ið. Þetta er einmitt pað sem Mr. Mitchel skrifaði á
blaðið“.
„Ég skulda yður miðdagsverð, Mr. Barnes, og
bann skal llka verða góður“, sagði Mitchel.
„Langar Mr. Barnes til aö vinna annað veðmál?“
sagði franski maðurinn bægt, en mjög skyrt.
„Já, pað vil ég“, sagði leynilögreglumaðurinn
nokkuð hvasslega.
„I>á skal ég veðja við yður, að ef pér nokkurn
tíma komÍ8t að pessum leyndardómi, pá munið pér
neyðast til að játa, að engin af pessum hugmyndum
eða getgátum, sem komið hafa fram, sé hin rétta“.
„Ég get ekki tekið pessu veðraáli“, sagði Mr.
Barnos ofur hægt, „vegna pess, að óg er viss um,
engin af aðferðunum, sem við höfum minst á, er »ö-
ferðin sem notuð var“.
„Ah! I>ér hafiö pá enn eina hugmynd“, sagð*
Mr. Thauret Dærri pví háðslega.
„Já, ég hef enn ein* hugmynd, og hún er hin