Lögberg - 16.08.1900, Blaðsíða 3

LOQBBRa, ffMM FUDA.(Jl!íNT 16. ÁQUST 1900
3
Fréttabréf.
Sp&niah Fork, Utah, 6. ágúst 1900.
Herra ritstjóri Lögbergs.
Það hafa gengið hér 1 sumar bara
óvanalegir og fram úr öllu hófi miklir
hitar. Hefur hitinn varið að jafnaði
100 gr. & Fahr. I skugga og þar yfir,
alt upp að 116 og jafnvel 120 gr. S
stöku stöðum, og er pað talið óvana-
legt hér, því pó Utah sé hita pl&ss og
lítið rigni jafaaðarlega. pá samt hafa
þessir h:tar og regnleysi keyrt fram
úr öllu hófi, þvl það ver’ur ei annað
hægt að segja, en að hér hafi ekki
komið deigur dropi úr lofti slðan í
tprll m&n. nokkuð snemma. Samt
sem &ður hafa pessir miklu hi.ar og
þurkar ekki gert svo afar-mikið tjón
með tilliti til uppskeru; varð fyrsta
uppskera heys í góðu meðallagi, og.
margir fengu töluvert I annað sinn,
sem f>ó bara gegndi furðu. Korn-
tegunda upp-ikera varð löluvert ryrari
en I meðailari, en pó viðunanleg.
Sykurrófur og jarðepli halda menn
að muni verða gott, en maís korn pvf-
nær ón/tt.
Verst hafa peir orðíð útleiknir
sem eiga nauta- og sauða-hjarðir viðs-
vegar um auðnir Utah-ríkis; fénaður-
inn kvað vera magur I sumum pl&ss-
um, og jafnvel töluvert drepist, bæði
af vatns- og fó*urleysi, sem, ef pessu
heldur lengi fram, getur gert hér
ómetanlegt tjÓD.
Heilsufar hefur m&tt heita I bezta
lagi. I>ó hef ég heyrt getið lítið eitt
um mislinga og kíghósta í börnum,
en f&tt mun hafa d&ið af peim.
Margar gleði-samkomar, syning-
ar og skemtanir hafa átt sér stað í
Utah & pessu sumri, og vil ég nú
nefna pær helstu af peim.
Fjarska stór dyrasyning var hald-
in I Provo hinn 1. júnf, ogpusti pang-
að múgur og margmenni úr öllum
áttum, pví veður var hið inndælasta
og syningin hin bezta, jafnvel pó hún
væri nú reyndar smásmlði í saman-
burði við syningu peirra Smiths &
Andrews, sem haldin var hér í vorri
borg hinn 12. s m., pví f.að var nú
reglulegur Circus. Voru par synd
mörg f&r&nleg og ffiséð dyr, pó eitt
peirra virtist öðrum fremur vekja at-
huga og eftirtekt hj& fólki, sérstak-
lega hjá löndum vorum, sem mun
hafa komið til af pví, að “Circus-“
menn sögðu að skepna pessi væri frá
íslandi og hefði fundist par eitthvað
nálægt peim tfma sem Hekla gaus
slðast, sem ljóslega bendir til, að dyr-
ið hafi komið upp úr jörðunni og sé
undiiheima-kyns, en eiginlega ekki
Islenzkt, pó pað hafi fundist par.
Beztu sæti & syningu pessari kostuðu
$25.00. Svo stendur nú til að priðja
dýra-syningin verði haldin 1 Provo
hinn 14. p. m., og kvað hún einnig
verða figæt syning, sem marga fysir
að sjá, sérstaklega vegna hinna mörgu
og f&féðu dyra, sem par verða.
Skandinavar hér í Utah héldu
um miðjan júnf I S&lt Lake City
gleði-h&ttð miklá, I minningu pess, að
pað voru liðin 50 fir fr& peim tfma að
„Jesú Krists Evsngelíið-*, mormónzk-
an, barst fyrst til hinna skandinavisku
landa, nefnilega Danmerkur, Noregs,
Svípjóðar og íslands. Var par sam-
an kominn fjöldi mikill af allskonar
akandinavisku fólki, bæði ungu og
gömlu, og stóð h&tfðin yfir með rausn
mikilli í 3 daga, 14. 15. og 16 júní,
ef mig minnir rétt, og var alment lok-
ið lofsorði á, hvað h&tfðar haldið var
merkilegt og hvað skandinavar komu
par myndarlega fram.
Land't vor Mr. Jón Thorgeirsson,
nú til heimilis að Thistle, mætti fyrir
hönd íslendinga I Utah & gleði hátíð
pessari. Hélt hann par ræðu, langa
og fró^lega, & enskri tungu um í«-
land og íslendinga, bæði að fornu og
nyju, og pótti honum segjast rnæta
vel, enda er Jón peim g&fum gæddur,
sem beinlíms purfa að vera við hend
ina pegar ræða skal um jafn pyðing-
armikið mál. Hann er fornfræðing-
ur svo mikill, að ég hygg f&a hans
jafningja af íslendingum hér vestan
hafs, og hefur bann með ritgjörðum
sfnum, f yms tfmarit hér i landi, um
ísl. og fslendinga vakið efflrtekt
margra mentamanna vfðsvegar um
Ameríku & ís’and:, á fslenzku pjóð-
inni, & fslenzkunni og á lögum og
réttarfari til forna, ogymsu fleiru. Já,
Jón er rithöfundur mikill—ritar samt
mest & ensku—, en hefur pað jafnan
fyrir mark og mið að rita sem mest
um ísland og íslenzkar bókmentir, alt
í peim tilgangi að vekja athygli hér-
lendra mentamanna & voru kæ a föð-
urlandi, pjóð, tungum&li og bók-
mentum, sem alt er mikið hrósvert og
verðskuldar ekki einasta opinbera
viðurkenningu, heldur ei&nig, ef vel
ætti að vera, svolftinn styrk og aðstoð
landa vorra hér vestan hafs til pess,
að hann geti haldið pessum starfa
áfram og unnið pannig pjóð sinni og
bókmsDtum enn meira gagn f fram-
tfðinni.
I>að eru vissar orsakir til pess, að
ég hef ekki dregið athygli landa
vorra að pessum fræðimanni fyrr en
nú, sem ég hef ekki tfma til að útlista
hér. Ég vil samt að endingu geta
pess, að maður pessi er f&tækur, eins
og margir fræðimenn er i, og er nokk-
uð hnfginn að aldri (rúmlega fimtug-
ur), hefur átt við heilsuleysi og ymsar
örðugar kringumstæður að búa á lffs-
ferli sínum, bæði af völdum manna og
náttúru. Ég hef samt f htggjuað
l&ta sjá mynd af honum, ásamt stuttri
æfisögu, f „Sunnanfara“ áður en mjög
langt um líður, pví ég álít Jón pess
verðan að eiga par sæti—verða sýnd-
ur par f jafn hrósverðu og merku
blaði, jafahliða öðrum leiðandi lönd-
um vorum bæði austan hafs og vestan.
í sambandi við pað, sem að of»n
er sagt, mætti ég einnig geta pess, að
fo’Stöðunefnd hinnar skandiuavisku
fagnaðar-hátíðar sendi Jóni sem heið.
ursgjöf eitt eintak af „The Scindi-
navian Jubilee Album“, som er mesta
fróðleiks bók, innihe’dur myndir og
stutt'r æfisögur af öllum hinum mest
leiðandi mönnum & meðal Skaodi-
nava í Utah. Kostar bókin í laglegu
bandi eitthvað um eða yfir $3 00
Sömuleiðis vildi ég geta pess, að Jón
hefur verið beðinn að koma til Salt
Lake City f haust og halda par fyrir-
lestur um „The Northern Anti(juities“.
E. H. J.
SLITNAR
TAUGAR.
Svo veiklaðar, að hún gat ekki sofið
né unnið—Höndurnar skulfu —
Gat varla gengið—Læknuð af
Dr, Chase’s Nerve Food.
Mrs. Margaret Iron, Tower Hill, N
B. skrifar: — “Dr. Chase’s Nerve Food
hefur gert mér mikið gott. Eg var svo
veiklnð að eg gat ekki gengið tvær hús-
lengdirnar, Höndurnar á mér skulfn svo
eg gat ekki borið vatnskönnu. Eg var of
veikluð til að geta sofið, og gat ekkert
verk unnið.
,‘Síðan eg fór að brúka Dr. Chase’s
Nerve Food er eg albata. Eg get gengið
mílu án minstu örðugleika. 76 ára göm-
ul, og mjög holdug, get eg gert öll míu
verk í húsinn og auk f>ess saumað talsvert.
prjónað og lesið. Dr. Chase’s Nerve
Food hefnr verið mér ómetanlega n ikils
virði“.
Dr. Chase’s Nerve Eood er heimsins
mesta heilsubótarlyf fyrir föla, veiklaða,
taugaveika menn, konur og börn. í pill-
um á 50 cents öskjuna hjá öllum verzlun-
armönnum eða hjá Edmanson Bates &
Co., Toronto.
Hóstið ekki, brúkið heldur Dr. Chas-
e’s Syrup of Linseed and Turpentine, 25
ceuts flaskan.
íslcnzkur JUálafærsliiiiinóur.
THOMAS H. JOHNSON,
BARllISTER, SOLICITOR, ETC.
Room 7, Nanton Block,
430 Main Strcet, - WIÍÍMPEG, MAMTOBA.
Telephone 1220. P. O. Box 750.
KENNAR!
GETUR FENGIÐ
South skóla frá 15. sept. næstkomandi
til 15. desember. Umsækjendur snúi
sér til undirritaðs fyrir 29. figúst, og
segi hvaða laun peir vilja fá og
hvaða æfingu peir hafa haft við
kenelu.—Jóhannes Magnússon, Sec-
Treas., Arnes, Man.
Phycisian & Surgeon.
Útskrifaöur frá Queens háskólanum í Kingston,
og Toronto háskólanum í Canada.
Skrifstofa f HOTEL GILLESPIE,
CBYSTAL N, D.
Dr. 1. Halldorsson,
Stranahan & Hamre lyfjabúð,
Park ivar, — fl. Dal^ota.
Er að hiíta á hverjum miðvikud,
i tírafton, N. D., frá kl.5—6 e. m.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BCEKUB
aKRlFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s. frv
öf" Menn geta nú eins og áðnr skrifað
okkur á íslenzku, þegar i>eir vilja fá meðöl
víuniö eptir að gefa númertð á glasinu.
Anyone sendlng a dketo.h and descrlnt-ion may
qulckly ascertain our opinion free whether an
Invention is probably patentable. Communioa-
tlons strictly confldential. Handbookon Patents
eent free. Oldest apency for securing patentn.
Patenta taken tnrougrh Munn & Co. receive
tpecial notice, wtthout cnarge, in the
Scientific Jfmcrican.
A handsomely illustrated weekly. LarBrest cir-
culation of any scientlflc Journal. Terms, $3 a
year; four months, f 1. Sold by all newadoalers. i
MUNN & Co.36,Broi,d"a» New Yorlr
Branffh Offlce, 625 F 8U Waahington, O, C.
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyrasambands-tiórn-
inni í Manitobaog Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölsk vldu-
feður og karlmenn 18 &ra gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eO» sott
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu & peirri landskrifstofu, sem
Dæst liggur landinu, kena tekið or. Með leyfi innanríkis-r&ðherrans,
eða innflutninffa-umboðsmannsins f Winnipcg, gota menn gehð öAi
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunarffjaldið er + f C,
og hafi landið &ður verið tekið parf að borga $5 eða $10 umfram tyiir
sjerstakan kostnað, sem pvf er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú giidandi lögum verða menn að uppfylla he milis-
rjettarskyldur sfnar með 3 &ra ábúð og yrking landsins, og m& land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 m&nuði & ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanrfkis-r&ðherranum, ella fyrirgerir hann rjetli sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið & landinu. Sex mánuðum áður verður maður fió að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsm&nninum í Ottawa pað, að
bann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slfkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur f&, & innflytjenda skrifstofunni f Winni-
peg ’ & öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vcstui audsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, og allir, sem
& pessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostn&ðar laust, leið-
beiningar og bj&lp til pess að n& í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og n&malögurn All-
ar slík&r reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta tnenn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan j&rnbrautarbeltisins f
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanrfkis-
deildarinn&r í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins f Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum f Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interiot.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta fengið gefins, og átt or viO
reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi.-em
hægt er að f&til leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum félögum cg einstaklingum. .
143
b& manninn, of jafn viss f sinni sök með pað, að hann
hafi verið dökkhærður og skegglaus. Hin stðar-
nefnda lýsing passar Mr. Mitchel betur en hin fyr-
nefnda, en pað er lýsing sem & eins vel við púsund
menn, er maður mætir daglega & Broadway, eins og
við Mitchel“.
„Mér er nær að halda, pegar öllu er & botninn
hvolft, að einhver annar hafi stolið gimsteinunum“,
sagði Randolph“.
„Látum okkur vona pað, Mr. Randolph“, sagði
Barnes. „Ef yður skyldi vera nokkur fróun f pví,
p& skal ég Begja yður pað, að sem stendur eru lfk-
urnar gagu honum ekki nógu sterkar til poss, að
hann sé tekinn fastur“.
Leynilögreglumaðurinn sagði petta af yfirlögðu
r&ði. Hann vonaðist eftir, að Randolph yrði skraf-
hreifari ef hann létti & huga hans. Eftir d&litla pögn
hélt Barnes áfram og spurði:
„Hafið pér ekki pekt Mr. Mitchel f nokkur ár?“
„Nei, ég hef einungis pekt hann í h&lft annað
&r“, svaraði Randolph. „Hann er ekki búinn að
vera f New York full tvö &r“.
„Ó, er pví svo varið“, sagði Barnes. „Er hann
Boston-maður?“
„Nei, ég held að hann hafi komið hingað frá
New Orleans“, sagði Randolph.
Undarleg tilfinning fór í gegnum Mr. Barnes.
Hað er til hj&trú, sem margir hafa í heiðri, um pað,
&ð pegar pvflíkur hrollur fer um mann, p& eé einhver
150
hefur auðsjáanlega laumast burt frá Wilson á 34.
stræti. I>ar fór hann & lestina sem gengur niður eft-
ir, og hið sama gerði ég, en nú lét ég hai n ekki sj&
mig. Hann fór beina leið pangað sem ferðinni var
heitið, og ég & eftir honum. Það var hús nokkurt I
Irving Place. Hér er númerið“. Um leið og stúlk-
an talaði sfðustu orðin, afhenti hún Barnes miða með
strætisnafninu og húsnúmerinu &.
„Yður hefur farnast vel“, sagði Barnes um leið
og hann tók við miðanum; „en hvers vegna g&fuð
pér mér ekki pessa skýrslu yðar tafarlaust?“
„Ég er ekki búin með sögu mína ennp&“, sagði
stúlkan. „Degar ég tekst starfa & hendur, p& lýk ég
við hann. ímyndið pér yður, að ég mundi rekja
slóð pessa manns (Mitchels) í bæli hans og láta yður
svo setja Wilson á slóð hans aftur? Alls ekki.
Næsta dag fór ég til hússins í Irving Place og hringdi
klnkkunni. Vinnukons kom til dyranna og opnaði
hurðina. Ég bað um að fá að tala við húsmóðirina.
Vinnukonan spurði mig hvert erindi mitt va-ri, og
ég sagði henni að ég hefði verið beðin að koma
- paDgað, f pvf skyni að vistast par. Dað var auðséð
að vinnukonan varð forviða, enda var pað ekki furða,
pví henni hafði auðvitað ekki verið vísað úr vistinni.
Ég sagði henni pví strax, að ég vildi með engu móti
verða orsök til pess að hún misti vist sína, og spurði
hana, hverskyns fólk pað væri, er bygjgi í húsinu.
Ég kom henni pannig til að tala um alt, sem ég vildi,
og fékk br&tt að vita, að húsið er nokkurskonar prf.
139
fyrir Mitchel. Randolph vaf glaður yfir aðfátæ'1-
færi til að l&ta leynilögreglumanninuin í ljósi skoftf -
ir sínar. „Sj&ið til“, hélt hann pví áfram, „paft cr
einhver erfiðasti hlutur í veröldinni að segja um, hv •;
er og hver er ekki algerlega með öllum mjalla. Su-i -
ir lækningafróðir menn halda pvf fram, að nfu tlucd i
hlutar af öllu fólkinu f heiminum sé vitskort aft e -
hverju leyti. Ég &lít, aft maður sem safnar satn i i
hlutum af einhverju tagi og notar p& til annars <• i
hins vanalega brúks peirra, sé að vissu leyti vit-
skertur“.
„Meinið pér vitskertur fyrir lögum?“ s&g'i
Barnes. „t>að er að segja, ekki ábyrgðarfullur fy ir
gjörðum sínum?“
„Hvað snertir ábyrgðina fyrir lögum, p& er é.»
ekki fær um að dæma um pað atriði11, sagði Rhndoljiíi.
„En ég álít að sú vitfirring, sem ég mintist &, g ti
freistað manna til að fremja Ólögleg verk. Ég vo 5
að skýra hugmynd mfna frekar. I>að er enginn v !i
á, að frfmerki hafa pýðingarmikið verðmætí. En >í
sem safnar peim eftir að búið er að brúka pau o ;
borgar margfalt verð fyrir pau, er að mínu &liti ed'-
hvað geggjaður, pvf hann borgar tilbúið verð fynr
hlut sem er einkis virði í sj&lfu sér“.
„MaPur gæti sagt hið sama um m&lveik“, sa^fti
Barnes. „Hift verulega verðm æti f dúknum og o'f-
unni er lítið, en samt borga menn púsuDdir dolLra
fyiir olíumyr dir“.
,_I>að er lila Lckkuiskooar vitfirritg, sem p<J