Lögberg - 13.09.1900, Blaðsíða 4

4
LÖGBERO, FIMTUDAGINN 13. SERTEMREll 1900.
LÖGBERG
or srcíld íít hvern flmtndne af THE LÖGBERG
PKINTING & PUBLISHING CO., (l">ggilt), að 309
KIíih Ave , Winolpeg, Man. — Kostar $2.0') um árið
iá Islandi 6 kr.]. liorgÍHt fj rirfram, ElnstOknr 5c.
Pr.OIiHhed every Thursday by THE LÖGBERG
PK iNTING & PUBLISHING CO., (lncorporntedj, at
3»T* Elgiu Ave., Winnipeg, Man. — Subscription price
f'-i «*() per year, payable in advanco. SingíecopieB 5c
Ritstjóri (Editor): Sigtr. Jónasson,
Business Manager: M. Paulson.
/t'ELVSÍNGAR: Smá-auglýsingar í eltt fikifti25c
fyrir 30 ord eda 1 þml. dálkfilengdur, 75 cts um
mánudinn. A stærri auglýsingnm um lengri
tíma, afsláttur efiir samningi.
BUSTAI) \-SKIFTI kaupenda verdur ad tilkynna
skriflega 6g geta um fyrverandi bústad jafufram
nt^náfikripttil afgreidslustofubladsinser:
The logberg Printing & Pubiishing Co.
P.O.Box 1292
Wlnnipeg,Man.
\ tsnátkrlp ttil rltstjórans er:
l'.ditor Lögberir,
P -O. Box 1292,
Winnipeg, Man.
— Sauikváurnt laudslögum er uppsögn kaupenda á
^óiógild.nemn hannsje skaldlans, þegar hann seg
opp.-Kfkaupandi, »em er í skuld vid bladid flytu
w erluiri, án þesw ad tilkynna heiinilaskiptin, þá er
þ íyrír dómstóluunm álitin sýnileg sönnnmfyrr
— l'IMTUDAGINN, 13. SEPT. 1900.—
Brandon-kjördíemið.
Siðastliðinn miðvikudag (5. þ
m.) liéldu írjálslyDdir menn í Brand-
oti-kjördæmi afarmikinn fund í
Brandon-bæ, í því skyni að tilnefna
þingmannsefni fyrir kjördæmið við
uæstu sambandsþings-kosningar, og
mættu þar, auk annara, yfir 300
kosnir fulltníar úr hinum ýmsu
kjördeildum kjördæmisins. Sumir
af þessum fulltrúum höfðu ferðast
ytir eitt hundrað mílur, til að sækja
fundinn, og sýnir það áhuga kjós-
eudanna og þessara manna fyrir
nmlefninu, að feiðast svo langan
veg einmitt á mesta annatímanum,
euda munu jafnmargir fulltrúar
aldrei hafa sótt neinn tilnefningar-
fuad hér í fylkinu.
Fundurinn var haldinn í leik-
húsi bæjarins og byrjaði kl. 4 e. m.
Mr. Robert liall, forseti fóiags frjftls-
lyndra manna í Brandon, setti fund-
inn og stýrði honum. Eftir að
nefnd sú, er forseti setti til að yfir-
skoða skýrteini fulltrúanna, hafði
lokið verki sínu, fóru fulltrúarnir
inu í annan sal til að tala sig saman.
Jtegar þeir komu aftur iun í aðal
salinn kom það brátt í Ijós, að skoð-
unir þeirra-voru ekki skiftur um
það hvaðu þinguiannsefní þeir vildu
kjósa og að engar umræður áttu .að
verða um það atriði. Einn úr hópi
fulltrúanna, Mr. Robert Forke frá
Pipestone, stóð þá ú fætur og buð
sér hljóðs, og eftir að hafa lfttið í.
ljósi trnust sitt á Laurior-stjórninni,
en sérstaklega á þeiin ráðgjafanum
sem væri þingmaður fyrir Brandon-
kjördæmi (Mr. Sifton), stakk hann
upp á Mr. Clifford Sifton sem þing-
mannsefni við næstu kosningar. Að
þessu var gerður góður rómur af
öllum fundarmönnum, og varð lófa-
klapp mikið um salinn. Mr. T. W.
Clingham, frá Elkorn, studdi uppá-
stungu Mr. Forks og hélt um leið
lipra ræðu, lýsti fullri hollustu við
frjálslynda flokkinn og óbifandi
trausti á Mr. Siftou. Ýmsir aðrir
héldu stuttar ræður, svo sem Mr.
Loney frá Kemney, Mr. Gillespie frá
Oak Lake, og Mr. Larose frá Deleau.
þá var gengið til atkvæða, og var
uppástungan um að Mr. Clifford
Sifton yrði þingmannsefni fyrir
Brandon-kjördæmi samþykt í einu
hljóði, og varð ákaft lófaklapp og
gleðióp mikil á eftir.—þá kom nefnd
er fulitrúamir höfðu kosið til að
semja uppástungur, fram með tvær
tillögur, og voru þær báðar sam-
þyktar í einu hljóði. þær hljóða
sim fylgir:
Uppástunga Jas. Eliotts frá
Wawanesa, 3tudd af Geo. P. Sylvest-
er frá Elkhorn: „Vér, frjálslyudir
menn í Brandou-kjördæmi, sem
mættir'erum á fundi hinn 5. sept-
ember 1900, óskum að láta í ljósi
ótakmarkað traast á hinum fræga
leiðtoga vorum, Sir Wilfrid Laurier
og stjórn hans, og ennfremur að lá£a
í ljósi að vér viðurkennum viturleik
þann og fyrirhyggju, sem hefur svo
ríkulega einkent starf hins heiðraða
forsætisráðgjafa og meðráðgjafa
hans í stjórn málefna Canada.
„Vér skiljuin til hlítar hina
mörgu eríiðleika og dækjur, sem
stjórnin varð að mæt* og greiða úr
þegar hún tók við völdunum, og
þess vegna cr það ann ftnægjulegra
fyrir oss, jrjálslynda men'n, að vita,
að hin nýja stjórn hefur sýnt það í
verkinu, að hún var fær um að mæta
þessum erfiðleikum og hefur upp-
fylt hinar helgu skyldur, sem henni
voru lagðar á herðar, á þann hfttt,
að það eru ekki einasta sterk með-
mæli með henni hjft frjálslyndum
mönnum í landinu, heldur einnig
hjft öllum sanngjörnum mönnum.
„þegar frjálslynd stjórn komst
til valda í Canada, þá byrjaði nýtt
tímabil. þjóðin fékk þá ráðvanda
og framkvæmdarsama stjórn, traust
manna staðfestist og Canada fékk á
sig álit um allan heiminn. Vöxtur
og útbreiðsla verzlunarinnar í heild
sinni, hin afarmikla aukning á tekj-
um landssjóðsins og hin almenna
framför í öllum atvinnuvegum
Jandsins er hin bezta sönnun fyrir
viturlegri og framkvæmdarsamri
stjóm.
„Og með því vér þakklátlega
viðurkennum og metum eins og vert
er blessun þá, sem fylgt hefur starfi
Laurier-stjórnarinnar, í þá átt að
leiðbeina og móta framsókn þjðð- ■
lífsins í Cauada með því, að styrkja j
böndin sem teugja oss við móður-
landið og hjálpa til þess svo aug-
ljóslega að uppbyggja hið mikla ríki,
sem vér erum hluti af.
„þá álitum vór að hin núver-
andi stjórn verðskuldi traust og
t'ylgi kjósendanna hvervetna í Can-
ada, og að h'nir sönnu hagsmunir
landsins útheimti að hinni sömu
viturlegu stefnu verði fylgt fram-
vegis, sem frjálslynda stjórnin hefur
framfylgt undanfarin fjögur ár.
,,Vér látum aftur í ljósi traust
vort á Laurier-stjórninni og á þeirri
stefnu, sern hún hefur fylgt í stjórn
og meðferð mftlefna vorra, og skuld-
bindum oss til að styðja hana í kosn-
inga-leiðangri þeim, sem nú er að
byrja.“
Uppástunga C- E. Hall frá
Alexander, studd af A. McPhail frá
Brandon: „Samþykt, að vér, kjós-
endur í sambandsþings kjördæminu
Brandon, óskum að láta í ljósi traust
vort á hinum núverandi þingmanni
vorum, Hon Mr. Sifton, innanríkis-
rftðgjafa, og eindregið samþykki vort
á starfi hans síðan hann tók við
hinni háu og virðuglegu stöðu, sem
hann nú er í; og til þess enn fremur
að láta í ljósi ánægju vora yfir því,
að Brandon-kjördæmi hefur haft
þann heiður, að eiga sem fulltrúa
mann sem er rftðgjafi krúnunnar og
hefur verið yfirmaður innanríkis-
deildarinnar, þá viljurn vér segja, að
það hefur ætið' verið á tilfinningu
manna hér, að það væri nauðsyn-
legt, að þeirri deild væri veitt góð
forstaða, því að undir því er komin
velfarnan hins mikla landshluta,
sem liggur fyrir vestan stórvötnin;
og þegar Mr. Sifton var falin sú
deild á hendur, þá bárum vér tak-
markalaust traust til hans að hann
mundi stjórna henni sjálfum sér til
heiðurs og þessum hluta landsins tU
gagns og gæfu, að hann mundi sýna
í því verki, sem hann áliti nauðsyn-
legt að framkvæma, þann dugn»ð
og vitsmuni, er mundi mynda nýtt
framfara-tímabil í sögu vesturhluta
landsins. þegar þess er gætt, að
hann færðist í faDg að vinna verk
sem hafði verið algerlega forsómað
af fyrirrennara hans og að óteljandi
hindranir voru lagðar í veginn á
allar hliðar, þá hefur hann stjórnað
deild sinni með þeim hyggindum og
skynsemi, að vonir vorar hafa meir
en ræzt viðvíkjandi hagsmunum
þeim, sem hinn mikli vesturhluti
Canada mundi verða aðnjótandi.
„Vér mótmælum og fyrirdæm-
um eins sterklega og unt er hinar
illgirnislegu og meiðandi árásir, sem
gerðar hafa verið & Mr. Sifton síðan
hann varð innanríkis-ráðgjafi. Póli-
tiskir fjandmenn hans hafa gert
þessar árásir jafnt og þétt, án þess
að það væri hin minsta á3tæða til
þ^ss, önnur en sú, að ryðja honum
úr vegi sem piTitiskum mótstöðu-
manni, sem manni er þeir óttuðust
sökuni hæfilegleika hans og styrk-
leika.
„Vér viðurkennum þakklátlega
starf Mr. Siftons í hag vesturhluta
Canada, það starf hans, að létta
byrðina sem gamla aftuvhaldsstjórn-
in lagði á herðar landnámsmanns-
ins, að svo miklu leyti sem unt var,
nefnilega, að lækka tollana mjög
mikið, að gera borganir á opinberu
landi miklu lóttari fyrir landnem-
ann, að breyta landlögunum land-
námsmanninum 1 hag, þannig, að
ryðja úr vegi erfiðleikunum sem
áttu sér stað viðvíkjandi því að fá
eignarrétt fyrir opinberu landi, og
í því að létta byrði bændanna í öll-
um mögulogum greinum. Og vér,
sem fulltrúar frjálslyndra manna
samankomnir á fundi, viðurkenn-
um hvað æskilegt það er, að hinni
sömu stefnu, sem framfylgt hefur
verið síðastliðin ár, sé framfylgt
framvegis; þess vegna lofurn vér því,
hver útaf fyrir sig og sameiginlega,
að gera alt, sem í voru valdi stendur,
til þess, að hinn núverandi þingmað-
ur vor, Mr. Clifford Sifton, verði
endurkosinn".
Rétt þegar skrifari fumlarins,
Mr. KenneUi Campbell, lauk við að
lesa ofangreindar samþyktir, kom
Mr. Sifton inn í fundarsalinn. |>á
varð meira lófaklapp og meiri gleði-
læti en nokkru sinni áður. þegar
hljóð fókst, talaði Mr., Sifton nokk-
ur hjartnæm orð og þakkaði fundar-
mönnum fyrir, þann mikla heiður
og traust, er þeir höfðu sýnt sér.
Hann sagði, að þetta væri í sjötta
sinni sem Brandon-menn hefðu til-
nefnt sig sem þingmannsefni sitt, og
aðekkertþað hefðikomið fyrir.í þess-
um undangengnu kosninga-leiðangr-
um, sem hann sæi eftir. Hann sagði,
að enginn pólitiskur mótstöðumaður
gæti borið það á sig með sanni, að
hann hefði komið ódrengilega fram
gagnvart þeim, eða komið fram með
ástæðulausar sakargiftir gegn þeim
eða flokki þeirra. Hvernig sem
þessi leiðangur færi, þá ætlaði liann
að fylgja sömu stefnunni í þessu
efni. Hann sagði, að afturhalds-
menn væru vanir að segja, að frjáls-
lyndi flokkurinn héldi aldrei völd-
um lengur en fjögur ftr í einu, vegna
þess, að þegar sá tími væri liðinn,
væru fylgismenn hans orðnir ó-
ánægðir. Allir frjálslyndir menn
væru á undan sinni tíð, en ekki á
eftir henni, í hugsunarhætti og póli-
tiskri stefnu. þetta væri þeim til
heiðurs, og það væru ef til vill þeir
frjálslyndir menn í flokknum sem
fyndist, að umbæturnar hefðu ekki
verið nógu gagngjörðar stðastliðin
íjögur ár. En hann (Sifton) sagð-
ist samt vona, að engir væru svo ó-
ánægðir að þeir greiddu atkvæði
með Sir Charles Tupper og stefnu
hans, sem væri beint á móti öllum
grundvallarregluin sannarlega f rjáls-
lyndra rnanna og lilyti að vera þeiin
regluleg viðurstygð. Hann sagðist
ekki vita hver yrði mótstöðumaður
sinn, en hann hefði heyrt nefnda
þá Mr. Clark Wallace, Sir Charles
Tupper, og síðast Mr. Hugh J. Mac-
donald. J>að gerði ekki mikið til
hver þeirra yrði á móti sór. Hann
væri sannfærður um, að íbúar
Brandon-kjördæmis inundu greiða
atkvæði með þeirri stefnu sem væri
þeim og landinu til mestra hags-
muna.
þft var klukkan farin að ganga
sjö, svo fundi var frestað þangað til
klukkan 8.15 e. m. Jiegar fundur-
inn kom aftur saman, liélt Mr. Clif-
ford Siftomeina af þessum afbragðs
ræðum, sem hann er nafntogaður
fyrir, því miður höfum vér ekki
pl 'ss fyrir útdrátt úr henni í þessu
blaði. En vér lofum lesendum vor-
um því, að flytju útdrátt úr þessari
ágætis ræðu hans áður en langt uin
líður, því hann gerði fullkomna
grein fyrir öllu starfi frjálslyndu
stjórnarinnar síðastliðin fjögur ár
og sýndi, hve illgjarnar og ástæðu-
lausar sakargiftir mótstöðuflokks-
ins eru. Leiðtogar hans væru að
berjast fyrir hagsmunum sjftlfs sín
og vina sinna, en gæfu ekki túskild-
ing fyrir hsgsmuni landsins og al-
mennings. þeir væru valdasjúkir
menn, sem fórnfærðu öllu—landinu
og hagsmunum almennings—til að
ná völdum og halda þeim, og að eng-
in ósannindi og rangslcitni væri svo
viðbjóðsleg og skaðleg, að þeir not-
uðu það eklci til að fleka kjósendur.
Auk þess notuðu þeir hverskyns
fagurgala og mútur til þess að koma
beizlinu á þjóðina, en Jijáðu hana
síðan eins og þessháttar menn væru
vanir að gera. Sagan sannaði
hvernig þeir hefðu notað vald sitt í
samfleytt 18 ár.
Bandaríkja-pólitik.
í þessu blaði endar hin ágæta
grein eftir „Bandaríkja-lslending,"
er byrjaði í síðasta blaði, og sem
svo vel skýrir aðal spursmálin, sem
hinir miklu pólitisku flokkar, re-
publikanar og samsuðu-flokkurinn,
(demókratar og populistar) berjast
uin við forseta-kosningamar í næst-
komandi nóvembor mánuði. Vór
vonum að menn lesi hina fróðlegu
grein „Bandaríkja-Ísl.“ og munu
allir óvilhallir menn játa, að það er
langtum meira á henni að græða en
moldviðri því sem Mr. Dalman þeyt-
ir upp í „Hkr.“
í smábænum Neche í Norður-
Dakota (rétt fyrir sunnan landa-
mæii Manitoba) er gefið út rauð-
bleikt vikublað, sem nefnist „The
Oak Leaf“. . J)að er ákaft „demo-
pop“-blað, og byrjaði *á því 5. þ. m.
að hafa nokkra Islenzka dálka—
einungis um pólitlk. Vér vitum
ekki með vissu livaða íslendingur
ritar í dálka þessa, en nauðalílct er
það ýmsu sem birzt hefur í „Hkr.“
hin síðustu ár. í byrjun þessara ís-
188
Stofurnar voru ljómandi vel skreyttar meö vana-
legri austurlanda dýið. Stærri stofan var nefnd höll
soldániy og var búnaður hennar sannarlega konung.
legur. Það voru engir stólar, heldur mjúkir legu-
bekkir og marg’it, laðandi hægindi meðfram öllum
veggjunum. Gólfið var þakið með mjúkum ftbreið-
um, fjórföldum að þykt. Veggirnir voru tj&ldaðir
atlaski, scm dregið var til hliðar hér og hvar, til að
sýna spegla, er margfölduðu fegurð allra hluta í
stofunni. Neðan í loftið voru hengdir fjöldamargir
blótnsveigar, og voru allskonar rósir flóttaPar í f>4,
sem fyltu andrúmsloftið með ilm. Meðal blómsveig-
auua voru hengd hundruð af gyltnm fuglabúrum,
með söngfuglum I, en alt var lýst upp með svo
mörgum og björtum rafmags-ljósum, að fuglarnir
sungu oft um kvöldið allir tii samans, því þeir héldu
i ð það væri komian morgun.
Minui stofan f-ýndi hellir Aladdins. Stein-
btönglar, sem virtust settir sklnaudi gimsteinum,
hangdu niður úr loftiau. Veggirn r virtust vera úr
uftttúrlegum klett’, (g með fftrra þumlurtga millibili
skinu dýrii steinar, sem svolitlir rafmagns-lampar
voru huldir ft bakvið. Einungis gólfið var ólíkt
hellisgólfi, því það var vaxboríð, til að dansa ft því.
1 dftlitlum afhelii, um tíu fet fyrir ofan gólfið, lék
flokkur af mönnum mjúklega munaðarfull lög.
Samkoir.au byrjaði ftn nokkurrar sérstakrar at.
bafuar; það er að aegja, þeir sem fyrst komu skemtu
gér við að dansa, skrafa samau eða spauga hver við
1#7
„í>að hefur verið stolið frft Miss Remsen. Lfttið
eugan fara burt úr húsinu. Allir taki af sér grím-
uruar“.
Mr. Van Rawlston stökk fram að húsdyrunum,
til að sjft um að enginn færi út, og fólkið þyrptist í
kringum Miss Remsen, til að samhryggjast henni út
af misBÍ hennar. Mr. Barnes fór að leita að Ali
Baba, og varð hissa þegar hann fann hanu og fékk
að vita, að það var ekki Mr. Thauret.
„Hvaða maður eruð þér?“ spurði Birnes hryss-
ingslega.
„Ég heiti Adrian Fisher“, svaraði maðurinn í
Ali Baba-búuingnum. Leynilögreglumaðurinn varð
forviða, en honum þótti einnig vænt um, því þetta
virtist staðfesta þann grun hans, að þessi maður væri
í vitorði með einhverjum öðrum. Barnes réð strax
við sig, að segja ekkert meira við þennan mtnn f
br&ðina, og flýtti sér þangað sem Miss Remsen var,
til þess að athuga hvernig hún hagaði sér. Ef hún
vissi nokkuð um þetta fyrirfram, þ& lék hún vissu-
lega þ&tt sinn aðdftanlega, þvl hún virtist vera I mik-
illi geðsliræringu, og húu talaði með miklum ftkafa
við þft, sem í kringum hana voru, og sagði, að það
væri umsjóuarnefndinni til minkunar að lftta þjóf
komast inn í búsið með gostunum.
A meðan Mr. Bwnes var að hugsa sig um hvað
hann skyldi gera, sft hann að Mr. Van líawlston
nftlgaðist hann, og var Mr. Thauret moð honum, nú
klæddur vanalegum kvöldbúningi.
192
kom að vissum atriðum í sögu sinni, klappaði hún
Haman lófunum og þ& komu strax nýir menn inn ft
sviðið og röðuðu sér í nýjar myndir. Þanaig fylgd
ust áhorfendurnir með Sindbad ft hinum ýmsu ferð-
um hans, þar til sagan var ft enda og tjöldm voru
dregin fyrir eitt augnablik; eu svo voru þau dregin
frft aftur, og þft s&ust allir sem tekið höfðu þfttt 1 þess
um parti leiksins. Par á eftir fylgdi falleg athöfu.
Sindbad kom út úr hellinum og nftlgaðist sold&ninn
og Scheherezade. l>egar hann kom til þeirra stanz-
aði hann, kvaddi þau að austurlanda sið, hneigði sig
djúpt, með upprétta arma, og gekksíðan burt og tók
sér plftss I stofunni, og varð einn af áhorfendunum
þegar næsta mynd var sýnd. Sérhvor af þeim, sem
leikið höfðu með bonum, fóru að demi hans, þar til
allir voru komnir út úr hellinum, og næstu mynduui
var strax raðað niður. Scheherezade byrjaði þft aft-
ur að þylja. /
Þannig sagði Scheherezade BÖgu eftir sögu úr
þúsund óg einni nótt og persónurnar I söguuum voru
sýadar, en fthorfendurnir I höll sold&ns urðu æ fleiri
og fleiri eftir hverja sögu, svo að brfttt varð mikið
lófaklapp, þegar góðar myndir voru sýndar af við-
burðunum.
Loks skýrði forstöðunefndin frft, að sagan af
Ali Baba og hinum fjörutíu þjófum væri næst & pró-
graminu. Efni þessa leiks var skýrt í sem fæstum
orðum, og einnig hvaða þitt hver um sig tæki f hon-
um, og svo var alt til. Með þvl hinir fjörutíu þjófnt