Lögberg - 04.10.1900, Blaðsíða 5

LÖUBKRG, FIMMTUDAQINN 4. OKTOBER 1900
til að eyðileggja það—til þess aö
geta verið einvöld og haldið áfram
að græða stórfé fyrir hluthafa slna,
sem lagt hafa fé í þau til að græða
á þeim sem tryggja lif sitt. það
eru sem sé engir hluthafar í Mutual
Rescrve-félaginu, heldur eiga með-
limir þess—þeir sem tryggja líf sitt
í því—félagið sjálfir. Styrkurinn,
sem Mutual Reserve-félaginu veitt-
ist, var í því innifalinn, að annað
lífsábyrgðarfél., „The Northwestern
Life Assurance Company“ í Chicago
rann saman við það. þar fékk Mu-
tual Reserve félagið hartnær 30,000
nýja meðlimi, sem hafa um $60,000-
000 af lífsábyrgð. því bætast þann-
ig tekjur sem nema um 12,000,000
á ári, og um $11,000,000 bætast við
vaxtaberandi eignir þess. Eins og
hver inaður skilur, þá verður skrif-
stofu-kostnaðurinn hlutfallslega
minni á hvert $1,000 a£ lífsábyrgð
eftir þvt sem meðlimatalan er hærri;
°g gróði meðlimanna þv( meiri.
A öðrum stað í blaðinu birtum
vér „Opið bréf til ritstjóra Lög-
bergs,“ frá IsLendingi i Selkirk, og
æskir höf. eftir upplýsingum við-
vikjandi því, á hverju sú aðferð
byggist sem viðhöfð er í reiknings-
bók þeirra Kirklands og Scotts, að
lesa úr tölum. Svarið er ot'ur ein-
falt. Aðferðin byggist á hinu svo-
nefnda franska systemi, er helztu
reikningsfræðingar á Frakklandi og
meginlandi Evrópu fylgja. |Banda-
ríkjamenn fylgja einmg þessu syst-
emi, sem að flestra dómi er einfald-
ara og sjálfu sér samkvæmara en
aðt'erðin sem fylgt er á Englandi—
og á íslandi. Talnafræðingar á
meginlandi Evrópu hneyksluðust
varla á aðferðinni, sem viðhöfð er í
reikningsbók Kirklands og Scotts,
að lesa úr tölum, þótt oss skiljist að
höf. álíti að þeir mundu gera það.
•
Fréttabróf úr Argyle-bygÖ.
Glenboro P.O ;Mac., 26 sept.1900.
Herrantstj. Lögbergs.
t>að eru líkur til að ttðarfarið
petta aldamóts-ár verði mönnum
lengi minnifstætt I pessa bygðarlagi
eins og annarsstaðar um Manitobs-
fylki. Veturinn sem leið var s& bezti,
sem komið hefur sí*an árið 1878—9.
Á vorinu sem leið kom aldrei dropi
úr lofti, en vindar voru oft miklir,
eftir pvl sem hér er vanalegt, og fauk
pvl mold talsvert úr ökrum. Hinn
8. júní kom svo mikið næturfrost, að
hafrar og bygg fraus niður og hveiti
nokkuð líka. Regn kom ekki, það
heitið gat, fyrri en 5. og 6. júlf, að
mikið rigndi, og næstu daga á eftir
komu nokkrar smáskúiir, en síðan var
þmt og heitt þar til 8. ágúst, að rigna
tók. Síðau hefur einatt skifst & rign-
ing og þurkar; gróðrar tíð þannig
hin bezta, enda eru nú hagar eins
góðir og bezt I júní. Uppskera var
mjög lítið byrjuð pegar haglveðrið
kom 14. ágúst, sem Lögberg hefur
áður getið um. Haglið barði úr pað
ko'n sem fullproskað var og næst pvi
að fuliþr skast, á pví svæði sem pað
gekk yfir, en pað sem grænt var ryðg-
aði af rigningunum og hitunum, svo
að mikið af pvl varð ónýtt. I>urkar
hafa ekki I einu staðið lengur en pað,
að s’öakun eða preaking hefur aðeins
verið byrjuð, pogar rigning hefur
komið aptur. Er pvl mest korn
bæuda enn á ökrunum, sumt spírað
og jafnvel fúið. Pó að nú porni svo,
að hægt verði að hirða af ökrum, verð-
ur uppskeran bæði lltil og léleg;
sumt hveiti iiklega ekki til annars en
fóðurs. Eiun-bóndi, sem búinn er að
preskja af 160 ekrum, fékk rtflega 6^
bush. af ekrunni. Haglið hafði ekki
skemt hveiti hans að mun. í sam-
bandi við petta má geta pesa, að
engisprettur átu upp sty'cki af ökrum
manna á d&litlu svæði, ekki langt frá
Gleoboro, öndverðlega á sumrinu.
Slðan hvítir menn reistu bygðir og bú
á pessum stöðvum, hafa hrorki engi
sprettur né ryð gert hér skaða; vot
viðri ekki heldur, svo teljandi sé; od
næturfrost og purkar hafa við og við
gert meiri og minni skaða. Hagl
hefur ekki nema einusinni fyr gert
skaða að mun, en petta ár lítur út
fyrir að alt mögulegt hafi orðið til að
bnekkja atvinDu jarðyrkjumannsins.
Vonandi er, að 20. öldin heilsi betur
en 19. öldin kveður.
„Fátt er svo með öllu ilt, að ekki
boði nokkuð gott,“ segir eitt gamla
máltækið okkar. l>að er vonandi að
petta ár kenni peim bændum parfiega
lexíu, sem ekki stunda kvikfjárrækt
Gfnframt jarðyrkjunni. Á pessu ári
S ý tur að vera munur á krÍDgumstæð-
'i u pess bónda sem hefur mánaðar-
lega afurð af kúnura sínum, segjum
40 t’l 60 ddlara, og pess sem parf að
kaupa kjöt og smjör til heimilis sín».
Sagt er, að I þessari viku verði f
Baldur-blaðinu “Gazette“ auglýstur
pólitfskur fundur, sem haldast eigi
innan skams á Bnldur. Ræðumenn:
Hod. C1 fford Sifton og Mr. V. Wmk
ng er Richardsor, M. P., boðinn.
liciiJ, er óhentugur tfmi fyrir funda
höld; pó er líklegt að menn sæki
fundinn, til að sjá og heyra alla pessa
menn.
Taugaveiki er einatt að stinga
sér niður I Glenboro og grendinni.
Meðal peirra, sem nú liggja, er Mr
Stefán I>. Jónsson, masklnumaður
peirra félaga Waltersons, Johnsons og
Anderson bræðra.
í Holland og par umhverfis hef-
ur um tfma Jvalið læknir, sem sagt er
að pekki og viti alt áhrærandi pá sem
leita hans og geti læknað flest; mikið
gott ef svo er.
Þrumuveðrið, sem gekk yfir suð
vestur hluta Msnitoba að morgni hins
29. ftgúst sfðastl, fór ekki alveg að
gerðalHust frím hj& fslenzku kirkj-
unni I Argyle; pað greip «f hcnni
annan atrompinn. t>að feldi lfka að
meira eða minna leyti preskivé'a hús
peirra Árna Sve'nssonar og Kristj&DS
J. I>órðarsonar.
Nýir Katipentlur LögLergfs
sem senda oss $2 50, fá yfirstandsndi
árgarig f.á byrjun sögunnar „Leikinn
glæpamaður“, allan næsta firgang og
hverjar tvær, sem þeir kjósa sér, af
sögunum „Þokulýðurinn*4, „Rauðir
demantar11, „S&ðmennirnir14, „Hvlta
hersveitin“ og „Phroso“.
Aldrei hefur Lögberg fengist
með svor.a góðum kjörum, og ekkert
annað íslenzkt blað býður jafn mikið
fyrir jafn lágt verð.
Hvenær
sem l>ér þurflð að fá yður leírtau til mið
degisverðar eða kveldverðar, eða þvotta
áhöld I svefnherbergið yðar, eða vandað
postulínstau, eða glertau, eða silfurtau.
eða lampa o. s. frv., þá leitið fyrir yður
búðinni okkar.
Porter $t Co„
330 Main Stkkkt.
Dp. ffl. C. Clark,
T -A-HST JSTJLÆ] T5ZJSTIE.
Dregur tennur kvalalaust.
Gerir við tennur og selur
falskar tennur. Ait verk
mjög vandað og verð sann-
gjarnt.
Ofkick: 5 3 2Jt[ AI N|S T R E E T,]
yflr Craigs-búðinni,
Phycisian & Surgeon.
Ótskrifaður frá Queens háskólanum í Kingston,
og Toronto háskólanum i Canada.
Skrifstofa f HOTEL GILLESPIE,
C1RYST4L ,D.
HJÁ
• I
1
C.A.H0LBR00K
Cavalier, N. D.,
er bezta plássið í Norður-I takota til að kaupa yðnr
vetiarföt, álnavöru, skótau, loðkápur, matvöru og;
hvað annað sem er. Vór bjóðum alveg framúr
skarandi kjörkaup. Með því að kaupa inn í afar-
störum slumpum fyrir búðir vorar í Cavalier og St.
Thomas, getum við keypt miklu ódýrar-eu nokkrir
aðrir. Hvað segið þúr um verðið á þessu:
15 centa ljómandi plaid kjóladi'kar á lOc ; 7 > centa alullav
tricot kjóladúkar á aðeins 4( c.; 50 centa loðfóðruð nærföt
fyrir kvenfólk á 2'c.; 7 centa Alg"riiOn prints getið þér fenv-
ið fyrir 4c.; alullar kersey kvennjakkar á $1; síór kjörk-uip
á karlmanna og b irnafatnaði; 20 pund þurkaðar pe clies
fyiir $1; 25 pund af þurkuðum sveskjnm fyrir $1; karla og
kvenna robberskór á 20c. parið; 10 stykki af (wrapped)
þvot'asápu fyrir 25c.; heil hrísgrjón á 5c. pundið; Rising
S'in ofnsverta á 5c. dósin; 40 centa Sear Head og Climax tó-
bak á 4fc.; hreint útmetin bollapör á 50c. setti*; $1.50 karl-
manna þykk loðfóðruð nærföt á 95c. fötin.
Vér »eljum yður ekki verðið upp úr öllu valdi cins
og sumir piltar gera, en sem verða svo að gefa yð-
ur dollars virði af sykri, eða gulan kálf, til að lá
yður til að þyggja af sér vörurnar. Þér þuiíið
ekkert annað en bera saman vort vöruverð við
verðið hjá öðrum.
Yðar einlægir og þénustu reiðubúnir.
C. A. Holbrook fc Co„

fllt af Fremstir!!
DE LAVAL skilvind-
Uó’NAR IIAFA NÝLEGA ÖDL-
AST
Hid mesta lof
FRAM YFIR KEPPI-NAUTA
SÍNA Á P ARISAR-SÝNING-
UNNI.
SkriliS eftir verSlista til
Á. EGGERSSON, Gbnkral Agf.nt, 68o Ross Ave., WINNIPEG.
CIIR. JOHNSON, Agent Ihldur, Man.
S. LOFTSSON, Agf.nt, Churchbridge, Assa,
Eða til
THE CANADIAN DAIBY SDPFLY CO.
236 KING ST., WINNIPEG.
229
um pað. Ég parf að skrifa bréf, og bið ykkur að af-
saka mig á meöan. HittiÖ mig klukkan sjö 1 ptívat
borðstofunni“.
Mr. Randolph fór síðan út úr stofunni eg gckk
upp á loft. Þar hitti hann Mr. Bames, sem beiö,
hans par.
„Jæja, getið pér komið pvl I lag?“ sagði leyni-
lögreglumaðurinn.
„Jfi, ég er búinn að koma öllu 1 lag“, sagði Rand-
olph. „Mitchel er hér, og hann kom með Thauret
ineð sér. Ég skil tkki I vináttunni, sem hefur orðið
á milli peirra, en það kemur ekki málinu við. Deir
ætla að borða með mér I prívat borðstofunni. Ég
skal einnig panta roiðdagsverö handa yður, við börðið
sem er rétt hinumegin við tjaldið. Ef pér hafið góða
heyrn, pá ættuð pér ekki að eiga erfitt með að heyra
alt sem við tölum“.
«Ég er ánægður með undirbúning yðar, og ég
efast ekVi um, að ég muni lieyra að minsta kosti mest
af pví, sem fram fer“, sagði Barnes.
„Gott og vel“, sagði Bamos. „Farið nú inn í
lestrarstofuna, og par getið pér verið óhultur fyrir að
nokkur taki eftir yður, ef pér skýlið yður með dag-
blaðinu, sem pér lesið í. Ég og gestir mÍDÍr setj-
umst-til borðs klukkan sjö, á slaginu. Fimm mlnút-
um stðar verður miðdagsverður yðar til, og pér getið
þá farið I pláss yðar óhultur.“
Mr. Barnes gerði eins og fyrir hann var lagt, og
Randolph fór niöur I borðstofuna, til að full-
232
„í>ér skiljið mig ekki“ sagði R&ndolph. „Ég
meina, að ég er hálf sannfærður um, að v ikindi yðar
1 Philadelphia hafi verið tómir skrópar, að pér hafið
komið hingað til New York og stolið' gimsteininum
sjálfur''.
„Vissulega?“ sagði Mitchel. „En hvaða ástæðu
hafið pér fyrir jafn heimskulegri ályktun?“
„Ég állt, að þetta sé aðferð yðar til að reyna að
vinna meðmál yðar“, sagði Randolph. „Ég held, að
enginn annar en þér hefði getaðteklð rúbln-prjó inn
úr hári Miss Remsens, pví hún hefði ekki þolað n>in-
um öðrum að gera pað“,
„Randolph, hinar marg-ltrekuðu glósur yðar um
Miss Remsen 1 pessu sambandi, en sérílagi sú getsök
yðar, að ég mundi fara fram á það við hana að gerast
meðsek I öðru eius svikabruggi. og að hún mundi
sampykkja það, er mér sérlega ógeðfelt“, sagði Mit-
chel. „Ég vona að pér fyrirgefið méc þó ég segi, að
pað eru daufar góðgerðir að bjóða gesti yðar“.
„Ó, mér var fjarri skapi að móðga yður, góði
vinur, pað get ég fullvissað yður um *, sagði Rind-
olph. „Við skulum auðvitað hætta að tala um
petta efni“.
t>að varð nú nokkur þögn. Mr. Randolph var I
standandi vaDdræðum að finna veg til að koma Mit-
chel til að tala um gimsteininn. Hann fann með
sjálfum sér, að honum hafði ekki orðið neitt ágengt.
En Mr. Barnes fanst samt alt annað, pví hann hafði
nú loks komist &ð ákveðiuni niðurstöðu. Hann dró
225
aðallega um pað, hvort ég ynni eða tapaði í spilu- ,
Ég komst að pví, að hann fékk skýrslu um niðurstöðu
sérhvers spils, sem ég spilaði. Af pví leidd', að ér
gerði mér að reglu að tapa stöðugt I spilum“.
„Tapa peningum mlnumi'* sagði Mitchel.
„Að tapa peningum okkar, úr því við erum fél-
agar“, sagði Thauret. „Þér lánið mér baraféð pang-
að til ég fæ peninga mina frá Paris. Dér hafið skrif.
legar viðurkennÍDgar frá mér fyrir skuldinni. Ef pYr
eruð orðinn leiður á samningnum, pá skal ég bo>-ga
yður 8kuldina strax, pó ég eigi óhægt með p&ð *.
„Nei, peningarnir gera ekkert til“, sagði Mit-
chel. „En segið mér, hvers vegna pér álituð bezt að
tapa?‘
„Þ&ð er mjög einfalt mál“, sagíi Thiuret. ,.I>að
er ijóst af pvi, að leynilögreglumennirnir eru að
rannsaka petta atriði, að peir hafa heyrt um vinring
minn þegar Fisher spilaði með mér- Deir ha;a ef til
vill komist að þeirri niðurstöðu, að ég sé spilahrapp-
ur. Ég vil útrýma þeirri skoðun úr huga peirra“.
„Það er eðlilegt*1, sagði M tchei. „En segið
mór nú um Fisher. Hvað kemur petta honum við?«
„Eins og pé.’ vitið, p& hafði ég fisett mér að
verða ekki á skemtisamkomunni'1, sagði Thauret.
„Dér fóruð til Philadelphis, veiktust par og skrifuð-
uð mér bréf þaðan, til að biðja mig að vera á sam-
komunni I yðar stað og vera I búringi yðar, sem ég
fttti að f& roet pvt að sýna skraddarauum bréf yðar.
Éít gerði petta með peim fasta fis tuiug;, &ð fraui-
kvæma vilja jðar“.