Lögberg - 01.11.1900, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 1. NUVEMBEll 1900.
Mr. Paul Williams.
Ritstjðri blaf'sins „Cavaliei
Chronicle“ minnist & Mr. Paul Will
iams, reikninga yfirskoÖunarmann fyr-
ir Pembina-county, í blaðinu er 6t
kom 12 f> m. Dað, sem blaðiðsegir,
hljóðar sem fylgir 1 ísl. pyðingu:
„Að voru áliti—cig Chronicle
reyn:r ætíð að skoða hlutina rétt—
ætti í rauninni ekkert að vera f>ví til
fyrirstöðu, að Mr. Paul Williams sé
endurkosinn sero yfirskoðunarmaður
(A idrtor) fyrir petta „county“. í
siðistliðin tvö ár hefur Mr. Williaros
s/nt ttúmensku og dugnað 1 embætti
stnu, og hefur reynst mjög hæfur
yfirskoðunarmaðuf. Og með J>ví Mr.
Williams er dú orðinn vel kunnugur
ötlu, sem að embættinu lytur, og
pekkir niður í kjölinn hvernig ham)
á að vinna starf sitt rétt og f samræmi
við lögin, pá væri pað vissulega til
stórra hagsmuna fyrir gjaldendur i
„county“ inu, að hann sitji kyr i em-
bettinu næstu tvö ár. Hvervetna i
„cjunty“-inu er sterkur áhugi hjá
mönnum fyiir Mr. Williams, og vér
vonum að hann fái mikin meirihluta
af atkvæðum kjósendanna“.
Blaðið „Neche • Chronotype11
mintist einnig á Mr. Williams um
sömu mundir, og hljóðar pað, sem
ritstjóri pess sagði, eins og fylgir é
Islensku:
„Fréttir, sem oss berast úr öllum
pöríum af ,county‘-inu, sanna, hve
vinsælt pað er að Mr. Paul Williams
byður sig fram til endurkösningar
sem ‘county‘ reikninga-yfirskoðuDar-
maður. Pað, hve ljómandi vel hann
hefur staðið í stöðu sinni und&nfarin
tvö ár, hefur áunnið honum hundruð
af vinum meðal peirra, sem ekki eru
sömu trúar i pólitík, og menn skoða
pað nú pegar sem alveg sjálfsagðan
hlut, að hann n&i endurkosningu með
miklum atkvæða mun“.
,,Lcst wc forg:et“.
(Svo vér gleymum ekki).
Eftir Bandaríkja-Ísl.
Framb.
„Reynslan er ólýgnust“. Ljós
reynslunnar er hið eina ljós, sem get-
ur lýst upp fyrir oss dularrúnir hins
ókomna og hjálpað oss til að ráða
g&tur framtiðarinnar. Allir skyn-
samir menn álykta, að pað, sem befur
reynst illa hÍDgað til, muni reynast
illa framvegis. Demókrata-stjórnin,
pegar Cleveland varaforseti frá 1893
til 1897, reyndist illa. t>að eru allar
lfkur til psss, að ef demókrata ílokk-
urinn nær haldi á stjórnartaumunum,
við hinar 1 hönd farandi kosningar,
undir forustu Bryans, pá keyri hann
pjóðina ennpá lengra inn f ógöngur
og forræði atvinnuleysis, verzlunar-
deyfðar, bankahruns, stjórnar-tekju-
halla og annara vandræða.
Eftirfylgjandi gefuross hugmynd
um, hverju Bandaríkja-pjóðin má eiga
von á ef Bryan vetður kosinn.
ÚB HEAXCFALLABALKI CLEVELANDS
STJ ÓRNARINNAR
(Tekið úr „Americ»n Cyclopedia“).
27. j«n. 1894. Útlendir náma
menn eyðileggja eignir f Brantville,
Pennaylvania, osr annarssta*ar.
18. febr.—ÖUum Mastillon-nám-
unum í Ohio lokað vegna verkfalls.
20 febr.—Lögreglan í Boston
lendir f bardsga við atviunulausa
róstu-seggi.
2. marz.—Sex púsund námamenn
f Jackson-county, Ohio, missa atvinnu.
Sama dag. Silkivefarar f Pater-
son, N. Jersey, gera alment verkfall.
3. marz.—yeikfallsmenn í West
Virginia brenna járnbrautar-brú og
fremja önnur lagabrot.
13. marz.—Róstur meðal verk-
ialls-manna í Paterson N. J.
17. marz.—Ríkisstjóri Waite f
Colorado kallar út herian, til að bæla
niður róstur meðal námamarna við
Cripple Creek.
20. marz.— Þúsundir atvinnu-
lausra verkamanna í Boston marséra
til pingshússins og heimta atvinnu.
24. mrrz.—Coxey myndar ver-
gangsmínna-herinn og r&ðgerir að
marséra til Washington, til að biðja
congressinn um hjálp.
31. marz.—Coxey-herinn orsakar
hræðslu og óróleika í bæjum vestur í
landinu par sem hann nemur st. ðar.
Dppvaxandi meyjar
ÆTTU AÐ VERA GLAÐAR, KjÍTAR, FJÖR-
UGAR OG IIEILSUGÓÐAR.
Stór mikil ábyrgð hvílir á mæðrum
um petta leyti, par sem beinlínis
er að ræða um hamÍDgju eða ó-
lán dætra peirra.—Nokkrar góð-
ar ráðleggingar.
Rjóðar kinnar, glaðleg augu, létt
göngulag og góð matarlyst, eru upp-
runaleg réttindi hverrar ungar stúlku.
£>etta eru einkennin sem gefa til
kynna fullkomna heilbrigði. En til
allrar óhamÍDgju eru til púsundir af
UDgum stúlkum sem eru f alt öðru
ástsndi. Maður getur séð alt í kring-
um sig stúlkur, sem eru fölar f and
liti og kinnfiskasognar, með niður-
hangandi axlir og daufar og eymdar-
legar. Læknarnir segja peim að pær
séu anaemic, eða með öðrum orðum,
að blóðið sé orðið ónýtt, punt og
vatnskent. Ef peir eru spurðir frek-
ar um sjúkdóminn, p& munu peir geta
sagt, að slíkt ástand leiði til hnignun-
ar, tæringar og giafarinnar. I>að sem
með parf er meðal sem fært er um að
auka blóðið, gera pað kraftmikið og
lífgefandi og styrkja svo taugarnar,
að fjör og glaðlyndi æskunnar verði
endurnýjað. Til að gera petta, er
ekkert meðal, í allri sögu læknisfræð-
innar, sem eins fært er um pað eins og
Dr. Williams’ PÍDk Pills for Pale1
People, og púsundir af ungum stúlk-
um, sem álitnar voru ólæknandi, hafa
komist til heilsu sinnar aftur, með pvf
að brúka pær, og hafa orðið^ glaðar,
heilbrigðar og hraustar. Á meðal
peirra er hrifnar h>fa verið úr dauðans
greipum, með pvf að brúka pessar
pdlur, er Miss M. C. Marceaux, f St.
Limbert de Levis Que. Miss Marc-
eaux segir: ,,£>að er mér söon ánægja,
að segja frá peim góðu áhtifum sem
éor vaxð fyrir, með pví »ð brúka Dr.
Williams’ Pink Pills. í nokkur ár
átti ég heitna f Wisconsin hjá ætt
ingja mfnum, par sem ég las ensku
og söngfræði og var pað á(orm mitt,
að gera hið síðarnefnda að atvinnu-
grein. Ég var aldrei mjög hraust-
bygð og lærdómurinn preytti mig
óttalega. l>egar ég var fjórtán ára
varð ég ákaflega föl og var pjáð af
vondurn höfuðverk og óveru lasleik.
Ég leytaði læknisráða og samkvæmt
hans ráðlegging fór ég aftur til baka
nt rður til Canada. Áreynzla sú, sem
ferðin hafði í för með sér, gerði mig
enn verri og loks varð ég svo veik, að
ég gat ekki gengið án stuðnings. Ég
var óttalega hvft og tekin í andliti,
augnalokin voru bólgin, höfuðverkur-
inn var uppihaldslaus og ég var svo
taugaveikluð, að ég fékk ákafan hjart-
sl&tt við hvern minsta hávaða sem ég
heyrði. Ég hafði nærri pví ógeð á
öllum mat og ég léttist svo að ég
varð ekki nema 95 pund. Hvorki
meðul pau, sem ég hafði hingað til
tekið, né neitt annað er óg hafði reynt,
sýndist að hafahaft hinn minstaárang-
ur. Ég lá f rúminu nærri heilt ár og
mér datt ekki í hug, að pað væri neitt
annað en dauðinn sem gæti gert enda
á pjáningum mfnum. En til allrar
hamingju kom kunningi föður mfns
til okkar, einn góðan veðurdag, með
öskjur af Dr. Williams’ Pink Pills og
lagði að mér að reyna pær. Ég gerði
pað. IÞær gerðu mér gott að ég hélt
og faðir minn keypti meira af peim í
viðbót. Eftir að ég hafði lokið úr
nokkurum öskjuro, gátu vinir mínir
glögglega séð, að pær gerðu mér gott
og pegar óg var búin með níu öskjur,
var heilsa mín orðin betri en hún
hafði nokkuru sinni vetið og pyngd
mín hafði aukist um fimtán pund. Ég
segi yður petta í pakklætisskyni og
svo til þess að aðrar ungar stúlkur,
sem véikar kunna að vera, fái að vita
hvernig pær geti fengið heilsuna
aftur“.
Unglingsstúlkur, sem eru rétt í
pann veginn að kannast & fullorðins
aldurinn, eru einmitt á hættulegasta
skeiði æfinnar. Framtíðar ánægja
peirra er kominn undir pví, að pá sé
hyggilega farið að. Hirðuleysi getur
auðveldlega pýtt annaðhvort dauðann
sjálfan eða líf fult af eymd og volæði.
Ef mæður gerðu sér far um, að láta
dætur sínar á pessum aldri brúka Dr.
Williams’ Pink Pills með köflum, p&
mundi blóð peirra vera heilbrigt,
taugar peirra sterkar og heilbrigði
peirra góð yfir höfuð. Ef lyfsalar
yðar hafa ekki pessar pillur, pá getið
pér fengið pær sendar til yðar burðar-
gjalds frítt fyrir 50c. öskjuna eða sex
öskjur fyrir $2.50 með því að skrifa
til the Dr. Williams’ Medicine Co.,
Brockville, Ont.
Dp. M. Halldorsson,
Stranahan & Hamre lyfjabúð,
Park River, — fi| Dal^ota
Er aö hixta á hverjum miðvikud.
í Grafton, N. D„ frá kl.5—6 e. m.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUK
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s.frv.
IBP" Menn ffeta nú eins og áðnr skrifað
okkur á íslenzku, þegar beir vilja fá meðöl
Munið eptir að gefa númerið á glasinu.
Tbade Marrs
Designs
COPYRIGHT8 &C.
Anyone aendlng a nketch and descriptlon may
qnlokly ascertain our optnlon free whether an
Invention is probably patentable. Communica-
tionsBtrictíy confldential. Handbookonl atents
aent. frce. Oldest apcncy for BecurinfrpatentB.
Patcnis taken throuffli Munn & Co. recelve
Bpecial notice, without charge, inthe
Scientlfic Jlmerican.
A handsoraely illustrated weekly. Lar*est clr-
cnlatlon of any scientlflc lournal. Terms, fd a
ycar : four months, fl. 8old byall newsdealers.
MUUM P Pn IRtRrnnHwav. NflUJ Y Orlí
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyrasambandsstjórn-
inni 1 Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á þeirri landskrifstofu, sem
næst liggör landinu, sem tek ð er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta menn gefið öði-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir Imdi. Innritunargjaldið er $10,
og hafi landið áður verið lekið parf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pvt er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla beimilis-
rjettarskyldur slnar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-r&ðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá þeim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður þó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa það, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda sltkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, & innflytjenda skrifstofunni I Winni-
peg x & öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestuiiandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, ogallir, sem
á þessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að n& I lönd sem þeim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola ognámalögurr Ail-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisÍLg f
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanríkis-
deildarinnar I Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins I Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum 1 Manitoba eða Norö-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interiox.
N. B.—Auk lands þess, sem menn geta iengið gefins, og átt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að f&til leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum félögum og einstaklingum.
274
„Hvað eigíð þér við?“ sagði Randolph.
„Áðnr en ég skýri pað fyrir yður, ætla ég að
spyrja yður einnar spurningar“, sagði Mitchel. „Er
pað rétt til getið af mér, að pér viljið giitast Doru
sjálfur?“
„Jæja, p'ssi spurning er býsna nærgöngul“,
sagði Randolph. „En ég ætla mér nú samt að j&ta
sannleikann. Það mundi olla mér mikillar sælu, ef
écx næði ástum hennar“.
n
„Gott o,j vel; pá skal ég segja yður líverjar
pessar reglur eru“, sagði Randolph. „Fyrri reglan
er sú, að tala aldrei illa um meðbiðil manus. Síðari
reglan er sú, að verða ekki of seinn að biðja stúlk-
unnar, sem maður vill fá“.
R&Ddolph starði fast á Mitchel í nokkur augna-
blik, en tók sfðan f hönd hans og þrýsti henni inni-
lega. Hann sagði bl&tt áfram: „Dakka yður fyrir“,
og gekk slðan yfir að hópnum par sem Dora var.
Hann notaði sér ofuiJít ð hló, sem varð á samtaliuu,
beygði sig yfir Doru og sagði lágt við hana:
„Get ég fengið að tala nokkur orð við yður?-‘
Hún leitupp & hann, og var auðsj&anlega forviða
yfir hljómDum f rödd hans; en svo spurði hún:
„Er pað mjög &ríðandi?“
„Mjög áríðandi“, ssgði Randglph hiklaust, en
hún afsakaði sig síðan fyrir hinu fólkinu og lofaði
honum að leiða sig inn í næsta herbergi, þar sem
hún settist við hlið haDS á legubekk samkvæmt beod-
iogu frá honum. Eftir stutta pðgn, meðan bæði hugs-
uðu sig um alvarlega, tók hann til máls og sagði;
279
“Hún hefði ekki getað gert það, sem hún gerði,
ef hún væri óeinlæg. Hún elskar mig, en það er eitt-
hvað, er ég skil ekki, sem gerir pað að verkum, að
hún fer p'annig með mig. Hún sagði mér að pví
væri pannig varið, og að þegar hún gæti sagt mér
hvernig lagi í öllu saman, pá mundi mér ekki mis-
líka pað neitt. Jæja, óg verð að vera polinmóðui
og bíða. Ég verð að bera traust til hennar; hún hlýt-
ur að vera, hún er einlæg og trúföst!“ En svo lædd-
ust sömu gömlu efasemdirnar inn hjá honum smátt
og smátt aftur, og þjáningar hans urðu jafn sárar og
áður.
Hér um bil mánuði síðar en samtalið, sem skýrt
er frá hér að ofao, átti sór stað, varð nokkuð svipað
samtal milli Doru Remsen og Mr. Thaurets. Hann
hafði heimsótt pær Remsen-mæðgur sfðari hluta dags-
ins, og hittist pá svo á að Dora var ein heima, og
hafði hacn pannig gott næði til að tala .yið hana
Hann talaði við hana um alla þi hluti sem hún hafði
áður haft mesta yndi af að heyra, og hún naut sam-
talsins mjög mikið pegf r hann alt í einu, rétt þegar
rökkrið var að byrja og ofurlítií fór að dimma í stof-
unni, beindi talinu í viðkvæmari átt. Hann talaði
um sjálfan sig, um hið undanfarna umflakkandi lff
sitt, um pað, að hann væri einmana í veröldinni og
ætti engin ættmenni á llfi. Hann gat þess, eins og
af tilviljun og án pess að leggja nokkra áherzlu á
pað, að hann væri af aðalsættum. Svo dró hann upp
meðaumkunar-vekjandi mynd af manni, sem, pótt
278
hvað sem tengir hjörtu sannra elskenda saman, svo
að geðshræring f öðru vekur samsvarandi tilfinningu
hjá hinu, Hinn undarlegasti sannleiki í pessu efni
er, að pótt m&ður ímyndi sér að maður sé reglulega
ástfanginn, þá er maður pað ekki fyr en maður hefur
fengið pessi augnabliks skeyti, sem Kúbido sendir
yfir telegraf ástarinnar. Eftir pað er maður kominn
í ánauðina. Hin sanna dómgreind er farin. Maður
getur komist að peirri niðurstöðu f hinni einmanalegu
næturkyrð, að manni hafi yfirsést, að stúlkan, sem
hlut á að máli, muni aldrei gera mann sælan, að hún
hafi pennan eða hinn ókostinn, en pað hefur enga
pýðingu aðra en pá, að maðurinn pjáist. Þessi eina
ör hefur drepið karlmensku hans og hann hefur ekki
vald yfir framferði sínu. Strax og hann hittir pessa
konu aftur, pá er sama hvernig hún breytir hvað pað
snertir, að ást hans blossar upp að nýju. Þótt stúlk-
an fari illa með hann, látist ekki sjá hann, pá kemur
það fyrir ekkert; húa dregur hann að sér.
Þannig var pví varið með veslings Randolph.
Hann pjáðist mjög mikið hinar mörgu vikur á eftir.
Ilann kallaði ást sfna öllum hinum óskemtilegustu
nöfnum, sem afbrýðisemi gat fundið upp. ,En end-
urminningin um þetta eina augnablik—þegar Dora
virtist h<fa á þennan óljósa, ólýsanlega hátt gefið
sjálfa sig algerlega á vald h.tns, gefið honura sig raeð
sál og lfkama — var þ& vön að fljúga sem leiftur í
gegn um huga hans, og pá pagnaði skynsemi hans
strax og hann sagði við sjálfan sig: