Lögberg - 15.11.1900, Blaðsíða 4

4
LÖGBEHG, LAUGARGAGlNK 15. NOVEMBER 1900.
LÖGBERG
er eefið öt hvern fimtndae af THE LÖGBERG
PRINTI VG & PUBLISHING CO . <1”(Efrl t), ad 309
Elíin Ave , Winnípeg, Mnn. — Kostar O'i nm íirio
|£ tsInncU6kr.j. Borgist f>rtrfram. Einet'ik nr 5c.
Pntiliehed every Thursday hy THE LÖGBERG
PRINTING & PUBLISHING CO., lncorporatedj'. at
309 Eigiu Ave., Wiunipeg.Man — S.ihecription price
6i..o0 per yiinr. payabie iu advauce. Sinfefecopiea öc
Ritatjóri (Editor): SlGTR. JÓNASSON.
Businees Manager: M. PaulsoN.
aUGLVSINGAR: Smá-auglýsíngar í eltt skifti 25c
fyrlr 30 ord eda 1 þml. dálkslengdar, 76 cts um
mánudinn. A steerri auglýsingum um lengri
tima, afsláttur efíir samnlngi.
BUSTAD A-SKIFTI kaupenda verdur ad tllkynna
skrifiega og geta um fyrverandlbústadjafnfram
UtanáSkript tll afgreidslustofnbladsins er I
The Logberg Printing & Pubiishing Co.
p. o.Box 1292
Winnlpeg.Man.
Utanáskrlplttil ritstjdrans eri
Kditor L«gberg,
P -O.Box 1292,
Wlnnipeg, Man.
__ samkvmmt landslfignm sr nppsfign kanpanda £
hlajiógild.nema hannsé sknldlans. þegar hann ssg
1 app. — Ef kanpandl,sem er í sknld vid bladld flytn
V 'erlnm, án þess ad tllkynna hslmilaskiptln, þá sr
a 'vrlr ddmstðlnnum álitln sýnileg sfinnnmfyrir
pr ttvísnm tilgangi.
— FIMTUDAGINN, 15. NOV. 1900. —
Hátíðarliald.
Félag frjálslyndra manna og
nn(?ra f’rjálslyndra manna klúbbur-
inn, hér í bænum, slógu sér saman
og höfðu samkomu mikla á „Winni-
png Theatre" síðaÆtl. mánudags-
kvöld, til þess að minna3t hins afar-
mikla sigurs, er frjálslyndi flokkur-
inu vann í heild sinni við kosning-
arnar 7. þ. m., en sérílagi til heiðurs
innanríkisráðgjafanum, Mr. Clifford
Sifton, sem boðinn var á samkom-
una, ásamt hinum nýkosnu þing-
mönnum í Manitoba og Norðvestur-
landinu og einnig þeim þingmanna-
efnum, er undir urðu i fylkinu í bar-
daganum. Mr. Robert Muir, forseti
félags frjálslyndra manna hér í
W’innipeg, stýrði samkomunni; hann
hélt stutta ræðu í byrjun, bauðgest-
ina velkomna, o. s frv.
þá las Mr. C. F. Lang, ritari
klúbbs ungra frjálslyndra manna,
upp all-laDgt og vel orðað ávarp til
Mr. Siftons, og var ávarpið undir-
ntað af forseta klúbbsins, Mr. H. H.
Saunderson, og Mr. Lang.
Mr. Sifton svaraði þá ávarpi
Mr. Muir’s og hinu skriflega ávarpi
klúbbsins og hélt ágæta ræðu, sem
varaði rneir en einn klukkutíma.
Mr. Sifton þakkaði með mörgum
fögrum og hlýjum orðum fyrir
hinn mikla heifur, sem sér væri
sýndur með samkomunni; siðan
n intist hann á kosn'nga-bardagann,
hina ósvífnu eðferð og hin ódrengi-
legu vopn, er afturhalds-flokkurinn
liefði beitt ( heild sinni, en einkum
gegn sér; og að lokúm fór hann
stuttlega yfir sögu og starf Lrurier-
stjórnarinnar og sýndi, hve fjarska-
lega landinu og hag almennings
hefði farið fram þau fjögur fir, sem
frjélslyndi flokkurinn hefði setið
við völdin. Hvað framtíðar-stefnu
stjórnarinnar snerti, þá sagði Mr,
Sifton að hún mundi halda i sama
hortíð og að undanförnu. þýðing-
armesta atriðið f þessum hluta ræð-
unnar var viðvikjandi stefnu stjórn-
arinnar járnbrauta málura Vestur-
Canada. Mr. Sifton sagði sem sé,
að þótt sumir héldu því fram, að
sambands-stjórnin ætti að hætta að
hlynna að járnbrauta-lagningum
með fjárstyrk, þá heföi hann alt
aðra skoðun og mundi mæla öflug-
lega með því, að stjórniu styrkti að
járnbrauta-lagningum hér í vestur-
bluta landsins, svo að það bygðist
og bin afar miklu nUtúru-auðæfí
þess yrðu arðberandi fyrir þjóðina,
og var gerður hinn bezti rómur að
þessu, eins og annars að allri ræð-
uoni. Vór förutn ekki frekar út í
ræðu Mr. Siftons í þetta sinn, þvi
vér höfum hugsað oss að birta ágrip
af henni síðar. Ræðan er sannar-
lega þess virði.
Siðan héldu ræður þeir dr.
Rutherford, fyrrum þingm. fyrir
Macdonald; Mr. S. A. D. Bertrand,
er undir varð í Provencher-kjör-
dæmi; Mr. Walter Scott, er sigraði
hinn mikla bidlara í Assiniboia
West — „slóttuskáldið Nicholas
Flood Davin; Mr. Ross frá Regiun,
úr stjórn Norðvesturlandsins; Mr.
W. F. McCreary, hinn nýi þing-
raaður fyrir Selkirk-kjördæmi; og
Robert Watson, senator, fyrrum
opinberraverka ráðgjafi í Green*
way-stjórninni.
Hið rúmgóða leikhús^var troð-
fult af fólki, og voru þar á meðal
allir leiðandi menn í frjálslynda
flokknum hér í bænum. Á milli
ræðuhaldanna var leikið á ýmiskon-
ar hijóðfæri og góðir söngmenn
sungu. Leikhúsið var prýtt með
flöggum og sigrænum greinum, en á
veggnum bakvið ræðupallinn vora
letruð ýmisleg orð, með stórum
stöfum, t. d. „Svar Brandon-kjör-
dæmis er 747“, sem er tala þess
meirihluta, er Mr. Sifton fékk við
kosninguna þar.
Að loknum ræðuhöldunum
fengu allir, sem vildu, tækifæri til
að heilsa Mr. og Mrs. Sifton, og not-
aði fjildi fólks það. Klukkan 11
var san komunni lokið, og þá strax
lagði Mr. Sifton af stað með járn-
brautarlest vestur til British Col-
umhia, til þess að halda þar ræður
við kosningu, sem fer fram i einu
kjördæminu þar innan skams. Sam-
koman var hin ónægjulegasta að
öllu leytí, og allir fóru heim til sín
glaðir og ónægðir.
Kosníng'in í Selkirk-
kjördæmi.
Urslitin í Selkirk-kjördæmi
urðu þau, eins og vér gerðum ráð
fyrir 1 siðasta blaði, að Mr. W. F.
McCreary náði kosningu með 15
atkvæða meirihluta. Um leið og
vér óskum Mr. Mr. McCreary til
lukku með kosninguna, óskum vér
íbúum kjördæmisins til lukku með
hana, þvi það hefur fengið ágætan
og ötulan fulltrúa fyrir sig á sam-
bandsþingið, mann, sem bæði vill
vinna og getur unnið kjördæminu
og þessum hluta landsins miklu
meira gagn en mótstöðumaður hans.
—1 siðasta blaði sögðum vér, að
Mr. McCreary heföi einungis fengið
einu atkvæði fleira í Nýja-íslandi
en Mr. Haslam, en vér höfum siðan
fengið að vita, að allmargir frjáls-
lyndir kjósendur frá Nýja-ísl. hafi
' verið staddir í Selkirk < g á leiðinni
heim kosningadaginn, eri hali orðið
veðurteptir og þess vegna ekki get-
að greitt atkvæði með Mr.McCreary.
Ef þeir hefðu komist heim í tíma,
heföi atkvæða-munurinn í Nýja-ísl.
orðið töluverður.
<M..M..M.,(j.rtfcrt<fl>fcl(fc,((tlMfl(fcl(fcl(fc|(fctffcrffc|(fcl(fcl(tt^fc,(fcjfc|(fcrf|lf|fc(ltífJfclt.rl^1(fc^fcrt|^1|)tfcÉfc^Jfc^|fcJfc^fc
4
*
i
43
43
43
i
41
41
i
43
i
41
43
41
i
41
43
4!
i
43
4i
f
41
41
i
43
43
41
43
43
49
43
i
41
41
43
41
4!
41
4)
41
41
4)
$
41
43
41
41
41
41
4)
41
41
41
41
41
BANFIELDS CARPET STORE.
Er nú som óðast að selja út hið stærsta upplag: af niðurgettum
COLFTEPPUM «HUSBUNINCI,
sem nokkum tíma hefur sést i Winnipegr.
EINS OG VIÐ VAR BÚIST hefur þessi mikla niðurfærsla fært oss svo marga kaupendur, að
vér höfum orðið að loka búð vorri seinni partinn á daginn til þess að fá hentugleika til að
afgreiða stór bópa af kaupendum sem safuast höfðu fyrir. En nú höfum vér fjölgað mönn-
um og getum því afgreitt vini vora fljótara.
EFTIRTEKTAVERT.
ÖLL gólfteppin eru ENSK og ÁBYRGST. Allar vörurnar eru nýjar og hæst móðins. Banfields
er ekki þektur að því að hafa legnar og gamlar vörur, margra ára og mölétnar. Vér höfum
stöðugt nýjar vörur frá hinum nafnfrægu Crossley, Cook & Sons, og Templetons.
GÓLTEPPI vor eru brúkuð í tíeiri húsum l Winnipeg en frá öllum keppinautum vorum til samans,
í nýbygðu átt-hýsi eru vor gólftpppi f sex af þeim, eitt er autt. þannig hefur það gengið til
að undanförnu. Vér getum sagt með sönnu: NÆSTUM HVERT HEIMILI. Ekkert ann-
að verzlunarhús getur með sönnu sagt annað eins. þessi niðurfærsla stendur þar til hinar
miklu vörubirgðir eru uppgengnar.
25 ets fyrir 40c. Tapestry Carpets 70 cts fyrir $1.00 Brussels Carpets $1.10 fyrir $1.00 Axminster Carpets Ullar og Union Carpets fyrir Hálfvirði
Fancy Muslins fyrir Hálívirði Lace Curtains fyrir Hálfvirði Linoleums fyrir 45 cts 75 cts virði Munid eftir að alt er Nidursett.
NÚ er tækifærið fyrir fólkið. Missið ekki af því. Vér getum gert betur við yður en nokkurir
aðrir. Vor verzlun fylgist með tímanum af því vér þekkjum kröfurnar. Búð vor er ekki
hjáleiga sem utanhéraðs gróðapúkar eiga, heldur er hún eign manna sem heima eiga í bæn-
um. Látið samborgara yðar í bænum njóta viðskifta yðar.
Banfield’s
CARPET
STORE.
I
»
»
If
*
»
»
»
»
if
»
»
»
*
I
I
I
i
I
I
»
í
»
»
I
I
í
lt
I
i
3t
I
»
►
I
I
{t
(t
(t
í
lt
í
I
*
*
*
*
»
i
»
284
rétt &ður en hán fór burt úr húsinu, tðk hún samt
Calla-blómin og hélt 6 jþeim ( hendinni, er hún h&fði
glófa &.
Áður en dsgurinn v&r liðinn, kom d&lítið sorgar-
atrlði fyrir, sem hún var ekki ein&sta s&klaus af, held-
ur vissi ekkert um. í troðningnum sem varð, pegar
hún fór inn í kirkjuna, strukust hin rauðu blóm &f
brjústi hennar, og veitti hún því ekki eftirtekt sök-
um geðshræringarinnar, sem hún v&r i.
En Mr. Randolph, aðsfoðarmaðar brúðgumans,
tók glögt eftir, að hún hafði blóm og að það voru
ekki blónoin sem hann hafði sent henni. Hann spurði
hana að, siöar um daginn, hver hefði gefið henni
þessi blóm, er hún bar i hendinni, og sagði hún hon-
um eins og var; og þótt hann gerði enga athuga-
semd útaf pvi, þ& sv&f hann lftiö nóttina & eftir. Pað
parf ekki meira til en þetta, að menn lfði þj&ningar.
Emily var klædd—en, hana nú, hví skyldi ég
reyna að lýsa f>ví, sem enginn annar en Worth gat
hsfa búið til og einungis auðugt fólk getur veitt sér?
Ef lesirinn getur hugsað eér perlulitt silki, með hin-
um allra fegursta blæ og af beztu tegund, og bætir
svo þar við hinum fegustu km'plingum, og svo við
hvorttveggja miklu af sm&gjörvum rósahnútum, og
minnist þess siðsn, sem ég gaf f skyn, að Worth
hefði búið kjólinn til, p& getur lesarinn ef til vill
gert sér hugmynd um alt sera ég get sagt honum.
Að minsta kosti get ég sagt það, að þegar brúðurin
kom ipn 4 kirkjuna, leidd af hinum afar-göfuglega
293
Mr. Neuilly virtist vera í mikilli geðshræringu
Hin afarfallega unglingsstúlka, sem stóð frammifyrir
honuro, flutti til hans endurminningar fr& iöngu lið-
inni tið. Hún minti hmn & aðra stúlku, sem bann
hafði séð vaxa upp fr& f>vi hún var barn, f>ar til
húa varð fulltl a mær; hann hafði i ungdæmi sínu
elskað móður hennar, ömmu stúlkunnar sem nú stóð
frammi fyrir honum. Amman hafði ekki tekið fistum
hans, en &st hans til hennar hafði verið orsök f, að
hann hafði verið ógiftur alla æfi. Hann s& núsvip &
andliti hinuar ungu stúlku sem minti h&nn & b&ðar
þessar konur—móðurina og ömmuna—er hann hafði
unnað b&ðum. Hann dró hina ungu stulku að sér
þegjandi og kysti hana einn koss. Svo stóð hann &
fætur — hanu hélt enn i hönd henuar—og leiddi hana
að hurðinni að næsta herbergi; hann kysti hana þar
aftur — & ennið f þetta skifti — bað hana að biða i
næsta herbergi og lokaði hurðinni & eftir henni þegar
hún var komin inn i f>að. t>& sneri hann sér við, með
hræði f hjarta sínu og niðurbælda ákefð f röddinni,
og hrópaði:
„Mr. Mitchel, f>ér eruð annaðhvort hinn fyrirlit-
legasti fantur, sem til er & jörðunni, eða að hér & sér
stað eiohver hræðilegur misskilningur. Skýrið þetta
efni, maður, pvi ég verð að f& að vita sannleikann
tafarlaust!“
„Verð er orð, Mr. Neuilly, sem ég sajldan hlýði“,
sagði Mitchel, „En ég voit hveruig þér hafið þ j&ðst,
vg hef enga löngun til að lengja þetta saratal einu
288
sj& þ&, en Barnes sat eftir algerlega r&ðalaus. Siðsn
byrjaði hjónavígslan, og að h&lfri klukkustund lið*
inni óku þau Mr. og Mrs. Mitohel fr& kirkjunni til
Fifth Avenue-hótelsins. Mr. Bimes beið ekki eftir,
að þau færu úr kirkjunni, heldur flýtti sér burt
skömmu eftir að hann hafði lesið blaðið, sem Mitcbel
hafði fengið honum. BlaðiÖ var giftÍDgar-vottorð og
var dagsett daginn &ður, en giftingin hafði fariö
fram & skrifstofu borgarstjórans. Hvaða &stæðu seiu
Mr. Barnes hafði til að hindra giftinguna, þ& hafði
telegraf-akeytið fr& Sefton gert Mi. Mitchel mögu-
legt að draga enn einu sinni bust úr nefi leynilög-
reglumannsins, & þann h&tt að ganga i borgaralegt
bjónaband &ður en hjónavfgslan færi fram f kirkjunni
XV. KAPÍTULI.
MR. MITCHEL SKYrIR NOKKRA HLUTI.
Strax cg Mr. Barnes kom til New York, úr Ne"1
Orleane-ferð sinni, för hann 6 skrifstofu sfna. HanO
varð d&litið hissa, er hann kom þang&ð, & þvf,
Lucette var þar fyrir.
„Jæja, til hvers komuð þér hingað?“ sagði hann
þurlega við hana.
„Ég kom hingað til þess“, sagði stúlkan, „aö éff
gæti gefið yður skýrslu mina undir eins og þér k»in«
uð. I>að þolir enga bið“.