Lögberg - 22.11.1900, Blaðsíða 4
LOQBHRG, FIMTUDÁQINN 22. NOVtíMBER 1900.
LÖGBERG
•r íeflá <it hvern flmtudaff »f THE LÖGBERG
fRWTINO k PUBU8HING 00.. (lliggllt), sd 30»
Klgla Ar« . WInDip«5, M&u. — K<aUr 10.00 um Arid
[s (•Unfll 6 kr.J. Borgiit f>rlrfnin. Eluatðk nr 6c.
RnhUthsd *t« ry Thnnda/ by THE LÖGBERG
PKINTINO k PUBL18HING CO., [lncorporatadj. at
B09 Bifin At*., WlnDÍpeg.Man. — Snbacrlption price
4--.00 per ytar. payable in advano*. Singlacopie* 6c
Rititjóri (Editor); Sior*. JÓNASlON.
Buainesa Manager: M. Paui.son.
aUGLTSINGAR: Smá.anglýsÍDgar í *ltt skiftl‘d5c
fyrir 30 ord eda 1 þml. dálkaiangdar, 76 cts nm
mánndlnn. A ata-rri auglýsingnm nm l*ngri
tima, afsláttar efUr samnlngi.
BUSTADA.SKIFTI kanpenda verdur ad tilkynna
skriflega og geta nm fyrverandi bústad jafnfram
Utanáskrlpttll afgraldslnstofubladsins er I
Th* Logbarg Printing í Pubiiahlng Co.
p. O.Boz I 292
Wlnntpsg.Man.
UUnáakriptttll rltatjörans *ri
Bdlter Ltgbsrg,
P -O.Box lk»2,
Wlnnlpeg, Man.
— SnmkTssmt landslðgnm sr nppsðgn kanpsndt á
Madlðglld, nsma banneé sknldlans, þsgar bann s*g
i npp. — Ef kanpsndl.sem *r ( sknld Tld bladld ðytn
t stfsrlnm, áo þsss ad tllkynna hslmllasklptln, þá «r
td fyrlr ddmstðlnnnm állttn sýnllsg sðnnnmfyrir
prsttTlsum tilgnngl.
— FIMTUDAOINN, 22. NOV. 1900. —
Konning McKinley’w.
Eftir því sem New York-blaCið
„World“ (óhtS dem.) sagCi að af-
stöðnum kosningunum í Bandaríkj-
unum 6. þ. m., þá hefur það aS ríki
þau, er talin voru óviss fyrir kosn-
ingarnar, gengu í liS með republik-
önum, h»ft það í för með sér, að Mr.
McKinley hefur fleiri atkvæði í alt
en nokkur annar forseti hefur feng
ið í Bandaríkjunum, og skoða ýms
blöð þar syðra þetta sem þýðingar
mikið teikn tímanna f pólitík lands-
ins. Bliiðunum virðist einnig koma
saman um, að það hafi verið silfur-
frísláttu-villukenningin og anti
keisaraveldia-ópið sem olli ósigri
Mr. Bryans. Nefnt blað, „World“,
kallar silfurfrísláttu-greinina í
stefnuskrá demókrata mylnustcin,
er hafi hangt um liáls forsetaefnis
þeirra. J’hiladelphia-blaöið „Press"
(rep.) kemst þannig að orði um sama
efni: „Hann (Bryan) mundi hafa
beðiö ósigur jafnvel þótt silfurfrí-
sláttu-bræið hefði ekki hangt um
hálsinn á honum. Enginn pólitisk-
ur flokkur, er stendur andvfgur
gegn landi sfnu og fyrirdæmir stríð
sem hefur hepnast vel, hefur 3lopp-
ið við að vera rekinn út f horn fyrir
að tak* jafn óþjóðiæknislega stefnu.
Hvort sem stjórnarskráin fylgir
Hagginu eftir eða ekki, þá bregst
það aldrei, að þjóðin fylgir flagginu
eftir og heldur því uppi moð at-
kvæðum sínum".—Jafnvel New
York-blaðiö ,,Journai“ (dem.) minn-
ist á „silfur-frísláttuna og uppgjöf
Philippine-eyjanna“, sem „tvö ann-
arleg þrætuefni“, er hafi „að nauð-
synjalausu verið dregin inn í kosn-
inga leiSangurinn‘• og sem hatí ollaö
ósigri flokksins. Flestum blöðum
republikana og sumum blöðum de-
mókrata kemur einmitt saman um
það sem New York-blaðið „Times“
(óháð) sagði, það nefnilega, að „Bry-
an og Bryanism verði hér eftir ein
7 þingsæti til að byrja með. Vér
bygðum nefnda fréttagrein vora á
telegraf-skeytum,er birtust í blaðinu
„Manitoba Free Press" 2. þ. m. Tvö
fyrstu skeytin (annað frá Toronto,
en hitt frá St. Johu, N. B.), bæði
dags. 1. nóv., skýra frá, að stjórnar-
sinnar hafi verið kosnir mótmæla-
laust. Svo var þriðja skeytiö, frá
stjórnarsetri Canada, og hljóðaði
það sem fylgir:
„Ottawa, 1. nóvember.—Það eru sex
kjördæmi, 'sem afturhalds-flokkurinn
ungis til í sögunni", og að þrætuefni hefur engin þingmannsefni í, en einung-
þau, er hann barðist fyrir, „hafi nú
verið leidd til lykta um aldur og æfi“.
Vél demókrata er nú öll brotin
og brömluö, eins og vél torýanna
(afturhaldsmanna) hér í Canada, og
hin eina viðreisnar-von demókrata
er sú, að losa sig viðhina fúnu rafta
úr vélinni, svo sem Richard Croker
og Tammany-félagið — tígrisdýrið
með fs-einokunina og fleiri svívirð-
ingar í rófunni—, við Jones og silf-
ur-einokunarfélugið, bómullarbagga-
is eitt kjördæmi, sem Stjórnin hefur ekk-
ert þingmannsefni í. Stjórniji hefur
þess vegna nú níu fylgismenn á móti
Tupper’s tveimur, Seagram og Haggart.
Þrír liberalar, sem enginn var á móti,
eru Laveregue, Charlton og Costigan11.
þótt eitthvað hefði verið rang-
hermt í telegraf-skeyti þessu, sem
er algerlega ósannað þó „Hkr.“ só
að bulla, þá var engin ástæða til að
þjóta upp með fúkyrðum út af
fréttagrein vorri, eins og ritstj.
„Hkr.“ geröi. Ranghermi og lygar
einokunarfólagið, o. s. frv. það væri er daglegt brauö, ekki einasta i rit-
líka hagur fyrir demókrata að losa stjórnar-greinum „Hkr.“, heldur i
sig við ýmislegt blaða-illgresi, svo hinu fáranlega fróttarusli í blaðinu,
sem „rauðbleika blaðið" með fsl. en vér lútum ekki svo lágt að eltast
dálkunum í, „eiturdækjuua” í Winni- viö öil þau fádæmi, enda væri þá
peg (,,Hkr.“), og gera útlæga snakka ekki pláss fyrir neitt annað í Lög-
þá, sem í blaðasvívirðingar þessar (bergi. Lygin er krabbamein, sem
hafa ælt í pólitiskum tilbera-smjör-^hefur gagntekið ritstjóra „Hkr.‘,
gjafa?—þá þurfa demókratar einnig svo, að það verður aldrei upprætt;
að fá sér nýja stjörnu, til þess að krabba-skotta hans gæti ekki dreg-
stýra flokks-skipi sínu eftir, því ^ ið það út með öllum kynjaplástrum
silfur-stjarnan (Bryan) er gengin sínum. þótt þetta krabbamein væri
undir—efa þeir hafa siglt fram hjá | skorið 1 hverri viku, yrðu þúsund
henni, eins og pilturinn sagði þegar angar eftir, angar, sem yxu svo
hann týndi stjörnunni, er hann átti Ajútt, að meinið yrði jafn stórt og
að stýra eftir. Hvernig væri
sætta sig nú við gull-stjörnuna?
Ritstj. athugaHomdir.
að viðbjóðslegt eftir nokkra daga,
þetta sýndi sig bezt á pólitisku fund-
unum fyrir síðustu kosningar; því
þó sannaö væri, með óhrekjandi
gögnum, að ritstjórinn væri að fara
með ósvífnustu lýgi f ræðu-ómynd-
um sfnum, þá játaði hann það með
-en bar sömu lygarnar á
Hið skapilla, ísl. leigutól Tupp-
ers, Macdonalds & Roblins, „Hkr.“, þögninni
sem skreiddist enn einu sinni út borð fyrir tilheyrendur sfna á næsta
ljúgandi 15. þ. m„ staðhæfir, að Lög-
fundi! Hann var eins og páfagauk
ur, sem kend hefur verið einhver
berg, er út kom 3. þ. m„ hafi sagt,
„að 7 liberalar hafi nftð kosningu án lyga' og skammaklausa, er hann
gagnsóknar", og er svo að böglast stagast á í sífellu—af því hann kann
við að mótmæla þessu sem ósönnu, ekkert annað, garmurinn.
með sínum vanalega svívirðilega rit-
hætti. Ritstjóra-garmur „Hkr.“ er
auðsjáanlega svo geggjaður, síðan
Eitt af því sem sýnir, hve illan
málstað afturhaldsmenn hafa haft
hann og flokkur hans urðu fyrir j við undanfarnar kosningar, er það,
sujóflóðinu 7. þ. m., að hann getur að auk lyganna, mannlastsins, mútu-
ekki svo mikið sem lesiö skfrt prent gjafanna, meinsæranna, þjóðernis-
rétt. Vér sögðum í stuttri frótta-j og trúarbragða-æsinganna og annara
grein, undir fyrirsögninni „Canada", þvílíkra meðala, er þeir hafa notað,
að níu stjórnarsinnar hefðu náð hafa þeir einnig reynt að spila á
kosningu gagnsóknarlaust, að tveir hjátrú kjósendanna. .þannig keyptu
afturhaldsmenn hefðu einnig náð þeir konu nokkra, sem var stödd hér
kosningu mótmælalaust, við liinar í Winnipeg skömmu fyrir sam-
löglegu tilnefningar 31. f. m., og að bandsþings-kosningarnar 1896, til
Laurier-stjórnin hefði þannig grætt að spá því, að afturhalds-stjórnin f
Ottawa ynni sigur o. s. frv. Allir
vita hvernig sá spádómur rættist,
enda hefur „spákonan" ekki þorað
að láta sjá sig hér í fylkinu síðan.
Við þessar síðustu kosningar notuðu
afturhaldsmenn það, að Hugh J.
Macdonald væri eins og Wellington
—hefði aldrei beðið ósigur og gæti
ekki beðið ósigur. þeir kölluðu Mr.
Sifton „hinn unga Napoleon Vestur-
Canada", til þess að geta komið
þeirri hjátrú inn hjá kjósendum í
Brandon, að viðskifti Siftons og
Macdonalds hlytu að fara eins og
viðskifti Napoleons og Wellingtons
við Waterloo. En hvernig fór?
Wellington afturhaldsmanna beið
ósigur—féll í valinn fyrir Napoleon
frjálslyndra manna í Brandon.
Gyllingin er því öll farin af goöinu
—þessu litla látúnsgoði afturhalds-
manna—og töfravaldiö horfið um
aldur og æfi!
Atkvæðasmalar samsuðutiokks-
ins (demo-pops) reyndu að telja lft-
ilsigldustu íslenzkum kjósendum í
Bandaríkjunum—og sjálfsagt fleiri
útlendingum—trú um, að spursmál-
ið, sem kjósendur ættu að skera úr
við kosningarnar 6. þ. m., væri það,
hvort Bandaríkin ættu að verða
konungsrfki eða halda áfram að
vera lýðveldi—hvort þeir kysu held-
ur að hafa konung eða president
yfir sér. Eltir því sem Mr. Dalmann
í Minneota ritaði í „Hkr.‘‘ efumst
vér ekki um, að hann hafi munn-
lega reynt að telja löndum sínum
trú um að þetta væri spursmálið
Hinir ósvífnu atkvæða smalar aftur-
halds-flokksins reyndu að telja
kjósendum í Nýja-ísl. trú um, að
spursmálið, sem þeir ættu að svara
við kosningarnar 7. þ. m., væri það,
hvoit Canada ætti að halda áfram
að vera partur af binu mikla, brezka
ríki, eða ganga undir Frakklandl
þetta var auðvitað bara afskræmd
útgáfa af því sem afturhalds-mál-
gögnin f Ontario voru að rugla um
franska ytirdrotuuu—rugli, sem is
lenzki páfagaukurinn þeirra hefur
verið að stagast &.—Margt er líkt
með skyldum—torýum í Bandaríkj-
unum og Canada.
Islands fréttir.
Rvflr. 29. sept. ltOO.
Stóeskemdik og manntjón:
Ekki er nærri fullfrétt enn um
tjóu það, er manndrftpsv :Brið mikla
20. þ. m. hefur valdið viða um land,
og hafa ekki verið slður brögð að þvf
norðanlands en sunnan, að þvf er frézt
hefur, einkum & Eyjafirði.
t>ar höfðu þilskip mörg á höfn-
inni, fiskiskútur, rekist á og lasksst
stóruro, jafnvel orðið að strandi sum;
en opna báta rak upp á Oddeyri og
fóru sumir í spón. Hús fuku þ»r
einnig, geymsluhús, eða skemdust til
muna t> < fuku og heyhlöður þar um
héraðið, og eins í Skagafirði, og þ»k
af peningsbúsum; sömuleiðis hey f
görðum og þvf fremur úti á vlða-
vangi, þar sem til var.
Skrifað er f bréfi af Akureyri 23.
þ. m : „Öll seglskip á höfniuDÍ rak á
land, 15 að tölu, og brotnuðu meira
og minna; skaðinn skiftir roörgum
þúsundum kr. Bellona (herskipið
en-k»), Angelus og Constantin héngu
við illan leik. öil hús léku sem á
þræði. Bellona mist.i akkeri og 45
faðma langa fe»t>; hefur nú leitað að
þvf f tvo daga, en ekki fundið. Sild-
arhús bér utar f firðinum, 12 álna
breitt og 20 álna langt, færðist fram
af grunninura um 1 alin; og 1000 sfld-
artunnur fuku á sjó út A sama stað
fauk lítið íbúðarhús, e: í var kona
með 2 börcum, er lemstruðust til
bana, en konan komst lifs af við illan
leik, hardleggsbrotin.
Skip, sem var á leið hingað af
Siglufirði, fórst með öllum mönnum,
10 að tölu.
B&tur, sem konsúll J. Havsteen
átti, og 10 menu þurfti til að setja,
fauk f loftinu um 30 faðms. Rúður
brotnuðu. JVIörg hús skektuet svo, að
okki varð loksð hurðum. Bændur
mistu hey sfn, sumir & aDnað hundrað
hesta. Grjót og spýtnarusl, torf og
þvf um likt kom í há»-lofti, og stór-
meiddi fólk, sem var að bjarga heyj-
um sfnum og skipum. Blautur sand-
urinn þyrlaðist f háa loft og fór í vitin
& fólki. £>eir, sem úti voru staddir,
g&tu ekki með nokkuru móti staðið,
heldur urðu að fleygja sér flatir nif ur.
Hús láku svo, að sliks eru engin
diemi. Reykháfar hrundu f húsum m.fl.
Ofvi^rið hófst kl. 4 að morgni og
stóð fram til kl. 2 um daginn. £>á
gekk hann f útnorður með logni.
Hann var á útsunn&n, meðan veðrið
stóð hæst“.
Strardferðabiturinn „Hólar“ var
staddur á Húsavfk f ofviðrinu. Akk.
erið losnaði og varð skipið að l&ta
reka frá lacdi norður og austui. Komst
þó á Bakkafjörð daginn eftir.
Hætta varð réttum í Vopnatirði,
en skemdir eigi miklar þar.
Kirkja fauk nýsmíðuð í kauptún-
inu i Borgarfirði og þak af Good.
Templarabúsi þar.
í Seyðisfirði strönduðu 3 færeysk-
ttr fiskiskútur, en hiu 4. varð að
höggva siglutrén.
Af einu skipinu týndu tveir menn
lffi, færryskir, skipstjóri og styri.
maður.
Nokkurar skemdir á skipum á
Eskifirði, en ekki miklar.—
296
hanft ger* þftð“, sagði Barnes; „að þér hefðuð borgað
henni mikla fjárupphæð f gimsteinum".
„Dað er satt“, sagði Mitchel, „en samt sem áður
lét ég hana ekki kúga mig“,
„Mr. Mitchel, ég gleymi sjaldan orðum manna",
sagði Barnes. „Pér sögðuð mér, daginn sem við
vorum f geymsluhvelfingunum, að þér hefðuð verið á
▼aldi konunnar, að hún hefði getað ljóstað upp vissu
hneyksli, sem hefði getað haft það 1 för með sér, að
það befði slitnað upp úr trúlofun yðar. En nú sep ið
þér samt, að þér hafið ekki verið & valdi konunnar
og að þér hafið ekki látið hana kúga fé út úr yður.
Hvernig getið þér samrýmt jafn gagnstæöar stað-
hæfingar?"
„Tvær gagnstæðar staðhæfingar geta báðar ver-
ið sannar, með þvf móti að nckkur tfmi lfði & milli
þess, að þær eru gerðar", sagði Mitohel. „Þegar ég
játaði, að ég hefði verið & valdi konunnar, þ& áleit
ég að svo væri, og þess vegna sagði ég þ& satt.
Þegar ég segi nú, að cg hafi ekki verið á valdi henn.
ar, þá segi ég einnig satt. Á tímabilinu, sem leið á
milli þessara staðhæfinga, lærði ég að þekkja geðs
lag heanar, sem nú er orðin eiginkona mín. Það er
alt og sumt. Ég veit nú, að þótt Rose Montalbon
hofði b&súnað sögu sfna út ura alla veröldina, þá
Lefði það ekki veikt traust konur nar rninnar á mér
hið minsta, ef ég hefði sagt henni mfna hlið & málinu".
„t guðanna bænum, herrar mínir", greip Mr,
^íeuilly fratn f, „hættið þessari stælu og komist að
305
band hennar og frænda yðar var ðlögmætt, og af þvf
leiddi einnig, að hjónaband hans og móður Rose
litlu var algerlega rétt og lögmætt".
„Þetta er alveg rétt“, sagði Mitohel. „Ég borg.
aði konunni (Montalbon) tfu þúsund dollara, eða
jafngildi þessarar upphæðar, fyrir skjöl þessi. Voru
þau ekki þess virði?"
„Sannarlega eru þau það“, sagði Mr. Neuilly.
„Ég skyldi gefa þá upphæð tvöfalda fyrir þau“.
„Ég skal nú sýna yður hve ósvífin konan var“,
sagði Mitchel. „Hún sagði, að ef ég neitaði að borga
sér upphæðina, sem hún heimt&ði, þ& ætlaði hún sér
að gera kröfu til mfn sem eiginmanns slns, sýna gift-
ingar-vottorðið og l&ta mig sanna, ef ég gæti, að hún
hefði gifst frænda mfnum, en ekki mér. E:ns og þér
skiljið, þá hefði þetta orðið mjög óþægilegt fyrir
mig, og þar sem skjölin voru vel verð upphæðarinn-
ar, sem hún heimtaði, með þvf að þau hreinsuðu blett
af nafni frænda mins, konu hans og barns þeirra, þá
borgaði ég henni upphæðina".
„Ég verð aftur að heimta af yður“, sagði Barnes,
„að þér sannið, að þér séuð ekki eiginmaður Rose
Montalbon".
„Sýnir ekki það, að hún seldi mér þessi skjöl, að
ég var það ekki?“ sagði Mitchel.
„Alls ekki“, svaraði leynilögreglumaðurinn.
„Setjum svo, að þér væruð 1 raun og veru eiginmað-
ur Rose Montalbon, en hefðuð viljað eiga Miss Rem-
sen, þá muuduð þór gjarnau baía borgað konunni
300
vestur i land, og fóx ég þangað til að leita hans. Ég
frétti til hans i hinum og þessum staðnum við og við,
en það virtust órjúfandi örlög að hann væri nýfarinn
burt, þegar ég þóttist viss um að ég mundi n& hon-
ú:n. Þannig liðu fimm ár, og þ& hitti ég hanD loks.
ins. Ég bar strax glæp hans & hann og heimtaði
hefnd. Hann hló einungis að mér og neitaði að
berjast við mig. Ég lét hann þ& vita, að ég mundi
drepa hann við fyrsta tækifæri, sem gæfist, þegar ég
gæti gert það á þann h&tt, að það virtist scm ég ætti
hendur mfnar að verja, eða hvenær sem ég gæti það
án þess að grunur fólli á mig að hafa myrt hann“.
„Eruð þér ekki að j&ta & yður morðgj&rnt hug-
arfar", greip Mr. Barnes fram f, „að játa, að yður
hafi verið morð í huga?“
„Ef öllum mönnum væri hegnt fyrir hugsanir
sínar, Mr. Barnes^þá mundi hópur glæpamannanna
aukast býsna mikiö", sagði Mitchel. „Þór getið
ekki komið fram ábyrgð gegn mér fyrir Deitt nema
verk mín. Loks fékk ég tækifærið. Ég fylgdi hon-
ura oftir dimt kvöld eitt, er hann lagði af stað f nýja
átt til að leita m&lma. Við vorum sem sé f n&ma-
héraði nokkru. Hann hélt áfram mestalla nóttina,
og ég veitti honum stöðugt eftirför. í dögunina
vorum við staddir margar mflur frá öllum manna-
bygðum. Þá lót ég hann vita hver ég var, og heimt-
aði aftur að hann berðist. Hann s& að mér var full
alvara, og að það var ekkert undanfæri að berjast við
uiig upp á llf og dauða. Undir þossum kringum*