Lögberg - 23.03.1905, Side 1

uk rv*iBíitTM;
--------. |
< S3 0.00
Kosta stál eldastór me!5 sex eldholum. Þær £
brenna bæði við og kolum. Tvöfold kolarist.
Stór bökunarofn úr stáli.
Anderson & Thomas,
S33 Main Str. H»"lw?re. Teiephoná 338.
íTtit' ''i’v'i - !■

Við erum alveg nýbúnir að fá fyfstu sendinguna j
af ýmsum vörusn úi aluminium tilbúnum i Caixa- j
da, sem við getum selt hálfu ódýrara en .sarr>»V??-|
ar vörur áður kostuðn bkoðið þær
Anderson & Thomas, |
j 538 Main Str. Hardware. Teiepfione 33*. |
AR.
Fréttir.
Einhver stærsta landsalan i
Vestur-Canada, nú á síðari árum,
fór frara í vikunni sera leið. Voru
það sextíu og sex þúsund ekrur af
landi í Alberta, sera seldar voru i
einu lagi, og fylgdu tólf þúsund
gripir með i kaupinu. Kaupandinn
merki eftir Amundsen, norska
1 norðurfarann, sem lagði á stað i
| norðurskautsleit fyrir tveimur ár-
' ura síðan. Átta raanns að eins voru
í þessari norðurskautsför, og af
þeira hefir ekkert frézt síðan þeir
lögðu á stað. Auk þess að leita
norðurskautsins ætlaði Amundsen
sér að reyna að finna hina marg-
þráðu norðvesturleið. Bjóst hann
„ . við að verða búinn að afljúka ætl-
er auðmaður i Bandaríkjunum, og unarverkj sjnu á næstkomandi
kaupverðið er sagt að sé um
ur hundruð þúsund dollara.
Á suðurströnd Californíu
kaupverðið er sagt að sé um/fjög- sumri e(ja liansti,0g koma þá heim
leiðis suður Behringssund. Nú er
ekki álitið ólíklegt að hann sé kom-
gekk
inn svo langt áleiðis á heimleið, að
illviðri mesta yfir í vikunni sem ^jp ]ians hafi í vetur legið inni-
leið og er skaðinn af því veðri froslg einhvers staðar í Behrings-
sagður ncma hálfri miljón dollara. suncij 0g hans muni verða að vænta
-------- í sumar, þegar ísa 'leysir, einhvers-
Áríð sem leið nam hveitiupp- staðar þar um slóðir. Af þeim á-
skeran í Manitoba og Norðvest- stæðum ej það, að hinum sænsku
urlandinu eftir því sem næst verð- konsulum í Bandaríkjunum hefir
ur komist, fimtíu og fimm írriljón- Verið lagt svo fvrir, að biðja
um bushels. j Bandarikjamenn að láta gæzluskip
___________ 1 þeirra vera á verði, og veita norð-
Frakkar hafa nú breytt herlög- urförunum alt það liðsinni, sem
um sínum þannig, að tíminn til að þeir kynnu að þurfa með, ef þeir
leysa af hendi landvarnarskyldu yrðu varir við þá.
læfir verið stvttur um eitt ár, og er
nú ákveöinn tvö ár, í stað þriggja ^anuel Garcia, alkunnur söng-
ára að undanfÖrnu. Aftur á móti kennari við háskólann í London á
hafa verið úr lögum numdar ýmsar Englandi varð eitt lnmdrað ára að
undanþágur frá herþjónustu, sem aldri hinn 17. þ. m. Tuttugu ára
áður áttu sér stað. í fastaher að aklri, eða fyrir áttatíu árum
1-rakka eru nú fimm hundruð og siðajr^söng^Gareia i fyrsta sinni
fimtiu þúsundir hermanna. opinberlega í Park leikhúsinu
Á Suður-Rússlandi, hæði i krin
um Svartahafið og viðar, gengur ó-
stjórn og agaleysi fram úr hófi í
ýmsuni héruðum. Rán og niorð-
brenhur koma þar daglega fyrif,
og margir hinna ríku rússncsku
landeigenda hafa verið brytjaðir
niður. í Warsaw á Póllandi eru
verkföllin nú á enda kljáð, en að
þeim enduðum fórtt verkamennirn-
ir að efna heitingar sínar tim hefncl-
ir gagnvart þeim félögum sinum,
c r neitað höfðtt að taka þatt 1 \erk-
föllunum með þeim. Ilafa þeir
drepið suma þeirra. Iíer-útboðið
á Póllandi mætir hinni mestu mót-
spyrnu. Gífuryrt flugrit, til þess
að hvetja menn að veita þvi alla
hugsanlega mótspýrnu, hafa verið
send út um landið þvert og endí-
langt. Þykir liklegast að stjórnin
muni ek'ki þora að halda útboðinu
þar til streitu, af ótta fyrir al-
mennrí nppreisti, ef því væri fram-
haldið.
íolkinu revndu að bjarga sér á hreina og heilnæma morgunlofti.
þaun hátt að stökkva út um glugga Eg man ekki eftir því að haía
á öðru og þriðja lofti, en flest af nokkurn tíma fundið eins mikinn
þvi, sem það reyndi, meiddist svo, mun á lofti—loftinu, sem inni var,
að það beið bana af. , og því, sem streymdi á móti mér
------------1 þegar glugginn opnaðist,því þó eg
Alexander Begg, frægur. sqgu- væri lltj \ þvj {yrjr nokkurum mín-
fræðingur í Victoria, Brit. Col., dó
um helgina sem leið.
Elliglöp.
Eftir Ölaf Isleifsson.
útum þá hafði eg ekki fundið hve
heilnæmt það var — fyr en nú.
,,Er það ekki ógnar hættulegt að
hleypa svona miklum trckk inn?“
spurði konan. „Eg hefi altaf heyrt,
að jæssi trekkur væri svó óhollur,
1 og ekki sízt fyrir veika.“
Eg sagði hennf, að hreint loft
Ekki get eg að því gert þó eg ^ OCLgIJ1 „„ ........ ....
elski lífið og hafi afarsterka löngun væri 0i]um nauðsynlegt, og ekki
til að lifa — löngun tl þess að lifa s;zt vejkum.
og verða gamall.
Samt sem áður þykir mér ellin
jafnvel geigvænleg þegar eg sé
hana í hennar ömurlegustu mynd-
um — þegar eg sé örbirgð og ör- ,, „ . . , .
, , „ . , , inu og for að reyna að tala, fyrst
kunil ellinnar eins og bmdast
„ ... eitt og eitt orð samhengislaust, en „
ti! að hfa—longun til læss að hfa „ .. , . , r.
cmncamnn varrt roílílltl stvrka.ri OÍT .
Svo settist eg á rúmstokkinn hjá
Þórunni gömlu. Hreina loftið virt-
ist hafa einhver fjörgandi áhrif á
liana, því nú vaknaði hún af mók-
hrörlegum
1
sálina.
likama að losast við
smásaman varð röddin stvrkari og
samhengið meira. Hún rétti mér
í Fort Francis, Ont, voru þrír
Finnlendingar barðir til óbóta á
strætum úti, seint um kveld í vik-
r.nni sem leið. Var rænt frá þeim
tvö hundruö dollurum, vasaúrum
þeirra og öðru fémætu er þcir
báru á sér. Mennirnir voru með-
vjtundarlausir og mjög illa út-
leiknir þegar þeir fundust.
„ , , , ,, , nu skialfandi hond sina, sem var
pegar eg se horað og hrukkott ....
... . ... • c föl og kold.
andlrt, sem raunasaga heillar æfi er _ , , . ..
6 . , - , . „Eg ætla að biðja þig erns,
rituð a 1 faum lmum, þa finst mer ,
, . !, „ „ sagði hún og vtti til totrunum
ellin ekki vera eftirsoknarverð. En ’ ,
krmguin sig; „eg ætla að biðja þig
að vera einn af þeim, sem bera mig
til grafar."
Svo nefndi hún nöfn hinna, sem
áttu að hera hana til graíar, og að
þegar vér erum staddir á hádegis
skeiði æfi vorrar og sjáum hrör-
leik og armóð ellinnar kringum oss,
Jiá ímyndum vér oss, að hún heim-
sæki oss ekki í sama búningi.
1 New York.
A þessum hundrað-
A þýzka „ríkisdeginum“ i Berlín asta afmælisdegi hans sæmdu þcir
hélt einn af þingmönnunum, sem hann heiðursmerkjum, Edward
er sósíalisti, nýlega harðorða ræðu konungur, Vilhjálmur keisari og
út af því að stjórnirnar bæði á Spánarkonungur. Garcia er ern
Þýzkalandi og Frakklandi væru á vel og svo heilsugóður, að hann
alíar lundir hvetjandi til þess að hýst við að geta, ef til vill.lifað enn
styrkja Rússa með peningalánum > tíu ár til.
ti! þess að þeir gætu haldið áfram
óíriðnum við Japansmenn. Kvað Fréttir berast frá Ottawa um
hann stjórnarfyrirkomulagið á svo Það- að brezki sendiherrann i
fallandi fæti nú á Rússlandi að ekki Washington hafi ráðifl brezku
væri óliklegt, þegar að skuldadög- stjormnni til þess, að taka þvi boði
unum kæmi, að þá yrðu nýir menn Bandaríkjanna, að þeir kaupi út
búnir að taka viö stjórnartaumun- «ttmdi canadiskra selaveiðamanna
um sem ekki mundu álita loforð 1 Behringssjónum. Það mun vera
og samninga fyrirrennara sinna e’tthvaö nálwgt $500,000 i pening-
um endurgreiðslu á lánunum, bincþ sem Bandaríkjamenn bjóða
andi fyris sig. Enn fremur fór selaveiðamonnunum. Canada-
þingmaðurinn þeim orðum um lan-; mkin hafa tvívegis áður neitafl
veitinguna, að þau ríki, sem styddu boflinu umsv.falaust. Ganada er*
að henni, eða tækju þátt i henni, sómu skoöunar nú og þá og er
væru blátt áfram sek i því, að við- Þessan t.llógu brezka sendiherrans
halda ógnar-ástandinu á Rússlandi l>vi ekki sem vmgjarnlegast tekið.
og stvðja að því að manndrápun-
um i Manchúriu vrði haldið áfram.' I?imm hús, fimm og sex loftuð,
Von Buelow, kanslari, svaraði sem verið var að byggja í N. York
ræðu þingmannsins, að meðmæli Immdu til grunna á laugardaginn
stjórnarinnar með lántöku Rússa var. Engir menn voru afl vinna við
væri á því bvgð, meöal annars, að byggingarnar þegar þær hrundu
hún fstjórnin) hefði meiri trú á svo manntjón varð ekert. Verk-
framtið rússneska keisaradæmisins stjórinn við þetta vandaöa húsa-
htldur en sósíalistarnir. Bar kansl- sm»i hefir nú verið tekinn fastur.
arinn á móti því, að þvzka stjórnin __
væri að nokkuru leyti fremur á J Fjórtán hundruð innflytjendur
fcandi með Rússum en Japans- frá Norðurálfunni komu með skip-
mönnum og léti ófriflinn með öllu 'nu Tunisian til Ilalifax á sunnu-
afskiftalausan hvað það snerti. daginn var. Voru það bæði Bret-
Hefðu Japansmenn farið þess á ar, Finnar, Sviar og Norðmenn,
Jeit að fá peningalán hjá Þjóðverj- allir á leifl til Vestur-Canada.
um,'sagöi hann að Stjórnin mundi
Fimtán ára gamall Finnletfding-
ur gat á mánudaginn var komist
inn í herbergi rússneska fylkis-
stjórans í Viborg á Finnlartdi, og
skaut á hann þremur skamm-
bysssuskotum. Ekki tókst honum
að skjóta fylkisstjórann til bana,
þegar i stað, en all-liklegt er þó
talið að sárin, sem hann fékk af
skotunum, verði honum aö bana.
Unglingurinn var handsamaður og
meðgekk hann fúslega að hann til-
heyrði flokki byltingamannanna.
Heitir hann Reinekke, og er ættað-
ur norðvestan til af Einnlandi.
Hafði hann orðið að flýja land fyr-
ir nokkuru síðan, og fór þá til
Stokkhólms i Svíaríki til þess að
komast hjá að verða tekinn fast-
ur fyrir umbótahugmyndir sínar.
En ekki undi hann við að sitja þar
aðgerðalaus og sneri því aftur
heimleiðis, til þess að teka þátt í
•mótspyrnunni gegn yfirráðum
Rússa. Þ.egar búið var að taka
ltann fastan og hann var spurður
að nafni, svaraði hann aðeins::
„Lögreglan í Helsingfors þekkir
mig, ástseður mínar til verksins og
framferði fylkisstjórans." Svo illa
var þessi fylkisstjóri þokkáður af
öllum, sem hann átti yfir að segja,
að búið var að semja almenna bæn-
arskrá um að hann yrði látinn
k-ggja niður embætti.
Á meðan æskan og áhuginn ólg- þy* búnit lokaði hún augunum s\o
ar í æðum og lifsfjörið er ólamað, sem eina minútu eða tvær og virt-
dvelur hugsanin ekki til lengdar ist dvelja með hugann einhvers
við visnun og dauða. staðar langt i burtu, en tók s\o
Hinn þýði vorblær, er kysti aftur til máls á þessa leiö:
kinn vora, uppyngir og gefur nýj- >»Já, það er margt sem eg heýri,
an lífsþrótt. Nýjar lífsöldur ber- þó eg heyri illa; eg heyri margt
ast oss lengst úr fjarlægð óg alt í undarlegt. Þú mátt ekki halda, að
kring ómar iðandi Hf og leggur eg aetli að fara að tala óráð núna.
hiiga vorn í læðing. Vér erum Eg aetla að segja þéi það, sem i
heillaðir af því yfirstandandi og raun'og veru á sér stað f\rir mín-
hugsum ekki um komandi vetur. tim skilningarvitum; en fair eru
Það var snemma morguns í þe'r> sem geía gremf þetta ástand.
júlimánuði, að Þórunn gamla-í Eg heyri og sé margt, sem aðrir
Norðurkoti gerði mér boð að finna þykjast ekki verða varir við, eg
sig, og með því eg vissi, að hún lá heyri oft hávaða og skraf hér i
fyrir dauðanum, og túnin svo að (baðstofunni þegar allir þ\kjast
segja láu saman, þá gekk eg þegar þegja, og sé oft fjölda af
heim til hennar. j fólki þegar enginn þ)kist hata
Húsakvnnin í Norðurkoti voru verið nálægur mér. t •tú
fremur léleg, enda var Jón tengda- (hevri eg \raddir, sem jmist á-
sonur Þómnnar gömlu bláfátækur saka mig eða eru mér hluttakandi,
barnamaður. Hann hafði byrjað og flestar eru þær ntér kunnar,
búskap fyrir átta árum og átti nú en þó er það eins og í draumi.
sex börn á lífi, en var samt ekki Stundum finst mér baðstofan full
mundi hann hafa séð um mig og
ekki alt at verið að heimta liærra
og hærra meðlag með mér eða tal-
að um að flytja mig í burtu eins og
þau hafa gert hérna.
Eg veit, að ]>egar fréttist una
andlát mitt verður sagt: ,Sú mátti
nú missa sig.‘ En heimurinn lætur
nú svona um þá, sem gamlir verða.
Ilefði eg verið rik, þá hefðu böm
mín og aðstandendur þráð dauða
minn til þess að ná sem fyrst í reit-
ur minar; en nú vilja þau losast
við mig af því eg á ekkert til og
get ekki unnið fyrir mér — er orð-
in annarra byrði. Svona gengvir
i það nú; en böl er þó barnlaus að
devja.“
t
Nú þagnaði Þórunn gamla dá-
litla stund eins og til að hvíla sig
og safna saman nýjum hugsunum.
1 cn tók svo bráðlega aftur til máls;
„Eitt sinn var eg ung, og J>á
unnu mér allir. Eg lagði á stað
með fang mitt fult af sól, og hélt
mig geta miðlað ljósi og hita, en—
nei, það er ekki vert að minnast á
hið liðna. Nú vilja allir mig
dauöa og nú á eg enga hlýja vinar-
hönd, sem vill hlúa að banabeð
mímnn. Og ]lnn Björg mín hérna,
að lnin skyldi breytast svona, eins
og hún var skemtileg meðan hún
I var óviti. Sá tími styttist nú óð-
j um, sem eg verð öðrum til þyngsla.
Það er að eins eftir að koma mér í
jorðina; en sá kostnaður Iendir
ekki allur á þeim hérna. — Drott-
inn einn þekkir minn þvrnum
stráða feril, en enginn getur tekið
þá sælu frá mér sem dauðinn veit-
ir niér.“
farinn að þiggja af sveit.
Það var löng og þröng moldar
göng inn að fara, og hér og þar
af fólki, seni talar út um heima og
geima; og hafi eg haft orð a þessu
við hjónin hérna þá hafa þau sagt,
var bleyta í göngunum. Baðstof- j að þetta væru eintóm elliglöp, eg
an var full af kafi og loftið svo ^ væri orðin gamal-ær. Stundum
þungt og óholt, að cg fékk ógleði. heyri eg raddir, sem eg kannast
cg höfuðverk. Eg spurði, hvortjvið fra fyrri árum; þær eru ýmist
engar skorður hafa reist við því að
af þvi hefði getað orðið.
Eldfjallið Vesúvíus á ítalíu
bvrjaði að gjósa um helgina sem
leið, og hafa gosinu verið samfara
jarðskjálftar miklir.
Gæzluskipum Bandarikjanna í ^
norðurhöfunum hefir verið boðiö j
að liafa nákvæmt eftirlit með því, wánægja manna á Rússlandi fer
hvort ekki yrði vart við nein um- vaxandi eftir því sem tímar líða.
Eldsvoði í skósmíðaverkstæði í
Brockton,Mass., varð fjölda manns
að bana á mánudaginn var. Hafði
eldurinn gripið svo fljótt um sig að
byggingin hrundi saman áður en
fólkið hafði tíma og tækifæri til að
forða sér. Ekki vita menn með
vissu hvað margt fólk hefir farist í
elciinum, en áreiðanlega víst, samt
sem áður, að ekki hafa það verið
færri en fimtíu karlar og konur,
sem þar brunnu inni. Ýntsir af
ekki væri liægt að opna gluggann.
„Nei, hann er ekki á hjörum“,
\ ar mér svarað.
Eg bað að lofa mér að reyna að
Ijúka honum upp, og eftir nokkur-
íir tilraunir tókst mér að ná ann-
arri gluggagrindinni úr karminm,
sem auðsjáanlega ekki hafði verið
hreyft við um langan tíma.
Úti var sólskin og blíða og nátt-
úran í sínum fegursta blóma.
Sumarblærinn kom þjótandi sunn-
an yfir heiði og heint sóleyjagult
túnið og bar með sér angancli ilm
af jurtum og blómum, sent hann
hafði kyst á leiðinni um leið og
fcann vakti þau af næturdvalanum.
Eg svalg langan teig af þessu
hér inni, eða fyrir utan gluggann.
1 nótt heyrði eg röddina hans
Ania míns sáluga, sem eg misti
þegar hann var átján ára gamall.
Eg hefi ekki fvrri heyrt hans rödd
síðan hann dó. Hann var að segja
mér að koma til kirkju með sér, alt
samterðafólkið væri komið á stað,
en eg væri ein eftir, Eg varð eitt-
hvað svo utan við mig að heyra
rödd hans.því eg elskaði hann mest
af öllum minum börnum og öllu
því, sem eg hefi elskað. Hann var
mín hjartans von og uppfvlling lifs
míns.
Skvldl eg nú Jækkja veslings
(1 renginn minn innan um hinn
mikla grúa ? Hefði hann lifað,
Xú var sein dvali rynni á Þór-
tmni, og hevrðist ekkert nema
hrygluljóðiö ofurlitla stund; en
svo brökk hún upp eins og af
svefni, leit fljótlega í kring um sig
og sagði:
„Hvað er þetta? Hver er aö
hringja? Er kirkjutími kominn?
Hver er það sem syngur svona
vel ? Ó, hvað þetta er fagur söng-
i:r. Eg þekki röddina; það er
hann Arni minn.sem byrjar; hann
söng alt af svo vel elskan þessi.
Hver getur sagt ntér, livað þes&i
söngur á að þvða? Ilann minnir
mig á eitthvað J>að, sem eg liefi alt
af þráð, en alcirei fengið að njóta.
Á þessum tónum vildi eg fá að
berast yfir um djúpið hið mikla.
Lofið þið mér nú að hlusta á þá —
ofurlitla sttind—og vera—í friði.“ '
Og Þórunn gantla lagði aftur
augun og virtist sofna. Og yfir
andlit hennar færðist friður og ró-
semd, er lýstti því, að hún var sátt
við lífið—sátt við sorgina.
Og launin fyrir alt stríðið og
baslið, fyrir öll mæðusporin og
hrvgðartárin, var nú dauðinn —
friður dauðans.
KENNARA vantar fyrir Swar»
Crcek skólahérað, S. D. No. 743. —
Þarf að hafa second or third class
certificate. Sex mánaða kensla. Bvrji-
ar 1. Maí næstk. Umsóknir, þar sem
ikauphæð sé tilnefnd.sendist til JOHN
|FI»LER, sec.-treas., Cold Springs.