Lögberg - 25.05.1905, Blaðsíða 1

Screen hurðir
og gluggar, Við Jiöfum hvorutveggja. Ef þér
þurfið að kaupa er bezt að gera það sem fyrst*
Við höfum hurðir á $i og þar yfir. Glugga frá
25C og yfir.
Anderson & Thomas,
53S Main Str, H*rdware. Telephono 339.
Nú er byrjað
að flytja is út um bæinn. Hafið þér ísskáp til að
láta hann í ? Við höfum þá til fyrir $7.50. Kaup-
ið yður einn svo þér getið geymt matinn. Seldir
með afborgunum.
Anderson & Thomas,
Hardware & Sportiug Goods.
538 Main Str. flardware. Telepl)one 339.
18 AR.
Winnipeg, Man.. Fimtudaginn, 25. Maí 1905.
NR. 21.
Fréttir.
Maöt rti'ii. sem varð Sergíus
stórhertoga í Moskva að bana 17.
Febrúar í vetur, var tekinn af lífi
hinn 17. þ. m.
L,ög um ýmsar réttarbætur Pól-
verjum til handa hefir Rússakeis-
ari nú gefið út. Eiga lögin að öðl-
ast gildi innan sex mánaða. Ein
af Jressum réttarbótum, sem Pól-
verjum þykir ekki minst í varið,
er það að pólsk tunga verður nú
kend og tekin upp í öllum skólurn,
þar sem meiri hluti skólabarnanna
ekki eru af rússneskum foreldrum
komin. Svo má heita, að með lög-
gjöf þessari sé nú fullnægt öllum
þeim kröfum,sem þjóðin hefir ver-
ið að berjast fyrir svo árum skiftir,
og væntir hún sér hins bezta af.
Framfaramenn Pólverja hæla nú
keisaranum og framkomu hans á
livert reipi.
1 bænum Chester, í Virgina-.
ríkinu, hefir lögreglustjórinn ný-
Jega fengið bréf frá manni, sem á
þar heima, og ákærir sjálfan sig
um morð á fimm mönnum, sem
hann hefir framið á undanförnum
árum. Auk þess segist hann hafa
verið valdur að árás á konu nokk-
ura þar í bænum, fyrir rúmu ári
síðan, og liafi annar maður verið
hengdur án dóms og laga og alger-
lega saklaus, grunaður um
þann glæp. Rán og þjófnað kvaðst
hann hafa framið oftar en tölu
verði á komið. Segir rnaður þessi
í bréfinu til lögreglunnar, að á-
stæöan fyrir því að hann nú gefi
sig fram henni á vald sé samvizku-
bit } fir þvi, að aðrir liafi saklausir
orðið að þola hegningu fyrir
glæpi hans.
Uppskeruhorfur í Ontario eru
sagðar í bezta lagi, bæði hvað
snertir aldini og korntegundir.
Ifon. James Douglas Prentice,
miljóhaeigandi og fyrverandi fjár-
mála- og akurvrkjumála-ráögjafi í
British Coluntbia, var tekinn fast-
tir i \ ictoria, B. C., í vikunni sem
leið, fyrir mjög ósæinilcga árás á
komt eins af embættismönnum
stjórnarinnar þar. Pessi fyrver-
andi ráðgjafi er sagðttr drykkju-
maður niikill og vilja nú vinir
Iians reyna að afsaka jætta frant-
ferði hans, gagnvart frúnni, sem
hann barði til óbóta í andlitið, með
þeirri lélegu málsvörn, að írtaður-
inn hafi verið viti síntt fjær af á-
hrifttm vins.
Friðdómari einn í bænum Minot
1 Ikorth Dakota liefir vcrið tekinn
fastur og ákærður um, að hafa
dregið undir sig ttm níu þústindir
dollara af opinberu fé.
Óeirðirnar, sem átt hafa sér stað
á Philippine-eyjuniim að undan-
förntt er álitið a nú nntni á cnda
kljáðar. Foringinn, J'ala að nafni.
er sagður fallinn, og liðsafli lians,
sem upphaflega var nálægt sex
hundruöum vel vopnaðra manna.
er mestallur fallinn og hitt komið
á víð og dreif.
Joltn Hock, fjölkvænismaður-
!nn> sent sagt var frá hér í blaðinu
1 vetur sem leid, hefir nú verið til
dattða dæmdttr. I síðastliðin fim-
tlu ár hefir hann gifst fjörutíu
sinnuni og er uppvís að því að
bafa drepið á eitri að minsta kosti
ema af þeim konum sínurn. Fyrir
það niorði er hann nú dæmdtir til
dauða. Þegar dómurinn var upp
kveðinn kvaðst hinn seki vera við-
búinn að mæta dattða sínum, og
heldur kjósa þá hegningu cn æfi-
langt fangelsi. Óskaði hann eftir
að verða hengdur sem allra fyrst.
og blístraði fjörugt danslag á leið-
inni úr dómsalnum og í fanga-
klefann.
Vínsölubannsmenn í Canada
boða nú til stórkostlegs þings, sent
halda á í Toronto hinn 22. Júní
næstkománcii. Halda vínsölu-,
bannsmenn því fram, að nákvæm-
ar skýrslur sýni, að vínsala og
drykkjuskapur sé stórum að auk-
ast i Canada og því þurfi bráðra
aðgerða viði Eina lækningin halda
þeir fram að sé algert vinsölubann.
Fulltrúar • frá bindihdisfélögttm
víðsvegar um landið eiga að mæta
á þessum fundi, til þess að koma
sér þar santan unt hentugustu að-
ferðina til þess að kont á algerðu
vínSölubanni.
StriiTiíT.
Á hverjum degi er búist við
stórtíðindum austan frá ófriðar-
stöðvunum. Sérstaklega ltafa ntenn
um langan tíma búist við, að her-
skipafiotum Rússa og Japans-
manna mundi þá og þegar lenda
santan. Á rneðan þess er beðið
hefir mátt heita að þögn hafi orðið.
Það er að segja: að naumast hafi
verið á stríðið minst. Síðan flota-
deildin, sem Nebogatoff var talinn
f.'rir, sameinaðist aðal-flotanum,
sau Rojestvensky stjórnar, telja
menn eðlilega vafasamt hverjir
hærri hlut beri ef til »verulegrar
sjóorustu dregur. Að vissu levti
er rússneski flotinn öflugri en floti
Japansmanna, og von um það. að
hinir síðarnefndu vinni sigur, hlýt-
ur aðallega að byggjast á því, að
Rússar séu ekki menn á móti Jap-
ansmönnum í herkænsku og dugn-
aði. Rojestvenskv hefir átta or-
ustuskip, en Togo ekki nema sex,
og lausafregn hefir borist um það.
að eitt þeirra — Yashima — hafi
farist, auk þessara sex ^eða fimmj’
liefir Togo lítið skip, sem talið er
með orustuskipununi. Auk þess
hcfir Rojestvensky þrjú landvarn-
ar brynskip og þrjár brynsnekkj-
ur. Að fjöldanum til hafa Japans-
menn þar yfirhöndina, en vafa-
sarnt er talið.hvort snekkjur þeirra
séu færar í orustum á móti bryn-
skipum. Af tundurhátum lycfir
Togo miklu fleira heldur en Ro-
jestvensky, en óséð er, að þeir
komi að miklu liði. Það eru nú
liðnar nær því átta vikur síðan Ro-
jestvensky lagði flota sínum inn í
Kínverska hafið, og eftir allan
þennan tíma eru sumir farnir að
íniynda sér, a$ engin orusta verði
á liafi úti: að Togo muni að eins
smá-glettast til við rússneska flot-
ann, en leyfa honum að komast
með tímanum til Yladivostock og
loka hann siðan þar inni eins og
hinn flotinn var lokaður inni í Port
Arthur. Floti Rússa fer sér hægt
og rniðar lítið norður eftir, en
livað flota Japansmanna líður er
algert leyndarmál.
í Formosa og Pescadore-eyjun-
um, sem liggja í sundinu á milli
Formosa og Kína, hafa Japans-
menn liaft viðbúnað mikinn. Pes-
cadore-eyjarnar eru nú útbúnar
með skotfæri og vistáforða til
tveggja ára,og þar hafa verið sett-
ar upp öflugar fallbyssur á ýmsum
stöðum. Tvær aðalhafnirnar í
Formosa — Keclung og Tamsui
—hafa verið vandlega útbúnar
með sprengivélum og þar eru
15,000 hermenn til landvarnar.
Getið hefir þess verið til, að nokk-
ur hluti japanska flotans mundi
halda sig þar í nánd i því skyni að
gera rússncska flotamum óskunda
á norðurleið hans. En slíkt er get-
gita ein. Nú fréttist, að Rojest-
vensky «é með flota sinn norðan
til við Philippine-eyjarnar. Bvelji
hann þar til lengdar getur slíkt
orðið Bandaríkjamönnum óþægi-
legt eigi þeir hvoruga að styggja.
Sprengivélar, sem hrakið hefir til
hafs frá Port Arthur, hafa gert
talsverðan óskunda,þó nokkur skip
siglt á þær og farist.
Kúrópatkin hefir nú verið kall-
aður heim af Rússastjórn. Haft
er eftir honum, að hefði sér verið
betur hlýtt þá hefðu Japansmenn
aldrei getað hrakið her sinn í burtu
frá Mukden. Smáorustur hafa
orðið í Manchúríu, en litið sögu-
legt gerst.. Nú er búist við stór-
crustu þar innan fárra daga.
Umbrotin á Rússlaiuti.
JNiðurl. frá 5. bls.)
að gefa þá út ,í hinum frjálslyndu
prentsmiðjum þeirra, sem á laun
við stjórnina unnið er við í jarð-
húsum. Og vegna þess opinberir
fundir voru bannaðir, fóru verka-
menn að halda þá úti í skógum og
í húsum samsærismanna. Og alt
þetta Jeiddi til þess, að verka-
mennirnir fóru smátt og smátt að
leiða ræður sínar í stjórnbyltingar-
áttina — fóru að brennimerkja
keisarann og embættismenn hans
sem óvini vinnulýðsins. Ræður
slíkar og boðskapur stjórnbylt-
ingarmanna, sem látinn var slá á
viðkvæmustu strengina hjá fólk-
inu, féll í gljúpa jörð. Atvinnu-
málin og meðferð Kósakka keis-
arans á fólkinu rann saman í eitt
mál,—vayð samtvinnað óá$iægju
og gremjuefni. — 1 fyrstu átti
mestöll pólitisk ciánægja upptök
sín í æðri skólunum. Nú bættust
verksmiðjurnar við, og það í
miklu stærri stíl. Stjórnbyltingar
æsingarnar gerðu nú atvinnumálin
og baráttu verkalýðsins fyrir dag-
legu brauðii að einu aðalmálinu.
Þannig var það þá stjórnin sem
rak verkalýðinn niður í samsæris-
húsin neðanjarðar, þar sem hann
komst undir áhrif sósialistanna og.
þar sem áhugi og byrjunartilraun
til þess að koma á verkamanna-
samtökum breyttist í fylgi með
pólitískum æsingamönnutn. Verk-
föllum fjölgacði. Hinum ólevfilegu
jarcðhúsa prentsmiðjum fjölgaði.
Stjórnbyltingar - bæklingar komu
út í margfalt stærri stíl, náðu
meiri og meiri útbreiðslu á meðal
fólksins og vorti marglesnir. Fólk-
ið æstist; fangelsin fyltust af þess-
uin pólitísku afbrotamönmun; mál
þeirra voru afgreicld með óvenju-
legum hraða til þess að geta kom-
ið nýjum sökudólgum inn í fang-
elsin. í stórhópum voru útlagar
sendir til Siberiu, sem ekki voru
nú flest skólapiltar heldtir verka-
menn. Hreyfingin breiddist óðum
út og kom í ljós í nýjum myndum.
Þá sjaldan stjórnbvltingarmenn
höfðu árætt að láta opinberlega á
sér bera, þá höfðtt ntenn átt því að
venjast, að það væri dálítill stú-
dentahópur. Nú gengtt verkamenn
þúsundum saman í prósessitt.héldu
á stjórnbyltingarfánum og hróp-
tiðii: „Niður með keisarann !" og
kröfðust jx'ss upphátt að vinnu-
tíminn væri færðttr niður í átta
klukktttínia á dag. Venjulegast
máttu prósessíur þessar búast við
að fá að kenna á sverðum og svip-
um Kósakkánna; en með því
sverðstungur þeirra og svipuhögg
breýttu á engan hátt kjörum verka
lýðsins til hins hetra. þá fór æs-
inga-göngum þiessttm stöðugt
fjölgandi og fleiri og fleiri tóku
þátt í þeint.
Frjálslyndi flokkurinn fór nú að
gera sér gócðar vonir. Við því
höfðtt ntenn aldrei húist, að hægt
væri að blása hinni óujtplýstu og
skilningsdattfu rússnesku alþýðu
stjórnbyltingaranda í hrjóst, þvi
síður að hún gengi jafn djarf-
mannlega frant í kröfum sínunt. Að
sjá verksmiðjulýðinn mörgum þús-
unciiun saman krefjast frelste ttpp
t opið geðið á lögregluliði keisar-
ans var lifandi sönnun þess, að
luigmyndin um þingbundna stjórn
var ekki með öllu bvgð i lausu
iofti. Stjórnbyltingin var þegar
hafin.
Hreyfing þessi hleypti nýju lifi í
fvlkisþingin og gerði þau áræðn-
ari. Blöcðin fóru að krefjast rneira
prentfrelsis. Mentacðir menn, sem
ekki höfcðu þorað að láta uppi óá-
nægju sína, fórtt nú þúsundum
saman að láta til sín heyra í sönut
áttina. Stúdentar, læknar, lög-
menn, prestar og vísindamenn
gtt'gu nú samhliða verkamönnun-
um í prósessíum þeirra. Fulltrú-
trúar allra stétta í landinu fylgdu
verkalýðnum í kröfttm þeirra um
þingræði og stjórnarskrá.
Nú fór stjórninni ekki að lítast
á bliktma. Þá var gripið til hins
svo nefnda Zubatovismus. Zuba-
toff, sá sem getið er um hér að
framan, var fyr nteir meðlintur
Níhilistanna, en hafði tinnið sér
það til lífs að svíkja þá og verða
latinaðtir stjórnarspæjari. Hann
var kunntigur sósialista-hreyfing-
unnt innanlands og i öðrum lönd-
ttm og benti hann stjórninni á það
hve mikið pólitískt afl hin váxandi
verkamannahreyfing á Rússlandi
gæti orðið og hlvti að verða. Sem
vört* gegn því ráðlagcði hann að-
ferð þá, sem við hann er kend síð-
an — aðferð þá að láta mynda
verkamannafélög undir nafni og
untsjón stjórnarinnar. Stjórnin
aðhvltist þessa ráðlegging hans og
vor , ntt spæjarar gerfiir út til þess
að beina verkamannaæsingunttm i
verksmiðjunum ' samkvæmt hug-
mvnd stjórnarinnar. Til þess að
halcla fólkinu frá lestri æsingar-
ritanna, sem út komu á laun við
stjórnina, voru mælskir prófessor-
ar frá skólunum látnir, undir eftir-
liti lögreglttnnar, halda fyrirlestra
11111 óhollustu þcirra og skaðvæni,
á meðal verkalýðsins. Umræður
um visindalega jafnacðarmensku
voru hiýclrunarlaust leyfðar í
tímaritum landsins, og það svo, að
Rússland var eina landið þar sem
kenning Karls Max var aðalum-
ræðuefnið svo árum skifti í fjölda-
mörgum mánaðarritum. „Látum
þá ræðti sósíalista-kenninguna eins
og þcir vilja,“ sagði Ztibatoff;
„jtað heldur þeim frá öllum verk-
legurn framkvæmdum í sósíalista
áttina á meðan.“
í ýmsuhi tilfellum var lögre^lu-
liðintt gefin bending um að láta
verkföll afskiftalaus. En þegar
fólkið rak sig á slíka tilslökun þá
færði það sig upp á skaftið og
gekk lengra en stjórnin hafði bú-
ist vjð. Það gercði sig þá ekki á-
nægt með kröfurnar sem Zubatoff-
spæjararnir höfðtt útbúið fyrir
)>ess hönd. Það hafði heyrt sagt
frá frjálsum verkamannafélögum í
vesturlöndum, og þegar stjórn-
hyltingá sósial - demókratarnir
buðu fr.am ritlinga sina tun verka-
mannahreyfinguna í öðrum löncl-
nm þá tók það því feginshendi.
Þannig lærðist rússneskum verka-
mönnum þ:ið smátt og smátt, að
málfrelsi, fundafrelsi, samtaka-
frelsi og hluttaka í stjórnmálum
landsins — réttindi sem stéttar-
bræðttr þeirra á Þýzkalandi, Belg-
iu, Frakklandi, Bretlandi og Band-
ríkjunum nutu — var nauðsynlegt
og. að atvin»umálin gátu ekki
komist i viðunanlegt horf nema
mcð þvi móti, að allri þjóðinni
veittist atkvæðisréttur i stjórnmál-
um lancHins. Fólkimt nægðtt ekki
prósessittr undir leiðsögn og eftir
fyrirmælum Zubat®ff-manna. Það
vildi ráða sér sjálft, fá að hera
rauða fána og gera hávaða með
fvelsisópum.
Yfirvöldin þóttust sjá a'ð tilraun-
ar-aðferð þessi væri til ills eins og
var því á ný farið að hæla niður
verkföllin. Verkamenn þeir, sem
leyfðu sér að biðja um kauphækk- j
un, voru hneptir í íangelsi og
dæmdir til Síberíu-útlegðar. En
Zubatoff hélt við miðlunaraðferð |
sína til þess að reyna að „ala úlf-
inn og jafnframt vernda sauðina"
eins og Rússar komast að orði.
Hann og menn hans reyndu að fá
verkamennina til að leiða hjá sér
æsingaritin senm gefin voru út í
„illum tilgangi,“ og töldu þeim trú
ttm, að stjórnin væri þeim velvilj-
uð. En samtímis létu vfirvöldin
skjóta verkfallsmenn niður og
fylla fangelsin af meðlimum leyni-
legra verkamannafélaga. Niður-
bælingaraðferðin var endurvakin i
hennar grimmilegustu mvnd. Stú-
dentar voru meðhöndlaðir með
hinni verstu austurlanda grimd.
Hvert upphlaupið eftir annað varð
í skólunum og slógust verkamenn
þar í lið með stúdentum eins og
stúdentar höfðu gengið í lið með
verkamönnum. Næst voru há-
skólastúdentar neyddir i herþjón-
ustu; fólk, sem tók þátt i prósessí-
um, var húðstrýkt; saklaust fólk
var hundruðum saman sent í út-
legð. Stjórnin fylti lýðinn ótta og
skelfingu því að enginn var óhult-
ur fyrir lögreglunni úti eða inni.
Og eðlileg afleiðing þessa varð
það, að stjórnbyltingarhreyfingin
brauzt fram með auknum ákafa og
styrk.
Þótt bændaupphlatipið fvrir
tveimur eða þremur árum sífian
hafi beinlínis vaknað hjá þeim
sjálfum, þá er enginn minsti vafi á
því, að sá eldur í æðum bændanna.
sem knúði það fram, hefir kvikn-
afi við verkamanna stjórnbylting-
arumbrotin i verksmicfijubæjunum.
Bæ»dasynir, sem víð verksmiðj-
tirnar unnu og höfðu komið heim
til vorvinnunnar, og uppgjafa her-
menn, sögðu fólkinu sögttrnar af
stjórnbyltingarunibrotumim í borg-
untim sem verksmiðjulýðurinn —
meginþorrinn bændasynir — átti
mestan þátt i.
Liberalarnir byrjucfiu ekki á út-
gáftt hins ágæta og kjarnorða mál-
gagns síns „Emancipation'f, sem
mt hefir náð svo almennri viður-
kenningu fyrir áhrif þess, • fyr en
verkalýðurinn fór að láta til sin
taka i frelsisbaráttunni og haf.fii
vakið þá. Þegar talað er um
rússneska liberala þá eru auð-
mennirnir vanalegast ekki taldir
þar með. En mentuðuvn verk-
smiðjueigendum óg skólagengnum
verzlunanuönnum fjölgar ófium.
og ‘þeir kannast við það, að þing-
bttndin stjórn sé nauðsynleg til
þess að iðnafiur og verzlun njóti
sin. Þrátt fyrir stríðið á milli
verkalýðsins og verkgefenda, þá
ertt þó pólitískar kröfttr heggja
flokkanna hinar sönut.
Þá kvefittr ekki minna afi stjórn-
byltingarhreyfingunni á Póllandi.
Þar er iðnaður eldri og lengra ;í-
veg kominn en á Rússlandi, og
gerir stjórnin alt seni hún gettir til
þess að vernda rússneskan iifinað
gegn samkepni Pólverja, á nteðal
annars mefi því að setja þeim
flutuingsgjald með járnbrautuin
miklu hærra. Þannig hafa Pól-
verjar neyðst til að senda vörtir
sínar me'cfi hestavögnum um landið
og það mefifram járnhrautunum.
Þess konar vöruflutningar eru því
á siðmstu árurn mjög afi færast í
vöxt á Póllandi. Til þess afi koma
vöriiin frá Warsaw til Pétursborg-
ar með járnbrautum, verður fyrst
afi flytja þær með hestavögnum til
einhvers bæjar utan Póllands í
stacfi þess acfi senda þær með.War-
saw og Péturshorgarjárnbraut-
inni; því afi flutningsgjalcl frá út-
löndum er mikltt lægra en frá hæj-
tt:n á Póllandi. Fu mefi aðferð
þessari hefir ekki tekist að draga
úr iðnaði Pólverja. Hann hefir
stórum aukist og blómgast, og
verkamannahreyfingar þar haft
sömu pólitisku áhrifin eins og i
Pétursborgar, Moskva og víðar.
Kákasus-mönnum er að því leyti
öðru visi háttai en Pólverjum og
Finnum að þein vilja ekki losast
1 ttndan stjórn Rússa heldur vera ó-
aðskiljanlegur hluti rikisheildar-
innar, og fá stjórnarfyrirkoyiulag-
inu breytt.
1 I Lithuania og á „Hvíta Rúss-
landi" hefir verksmiðjuiðnaður litl-
' um framförum tekið og því er þar
ekki um mikil verksmiðjusamtök
að ræða. En þar ertt Gyðingar
margmennir, og hávaðinn af dag-
lattnamönnum og handiðnamönn-
um Gyðingar. Og þó allur þorrí
þeirra sé ólæs á rússnesku þá
lesa þeir flestir eða allir hebresku
og ertt því alls ekki óupplýstir, Að
ýmsu leyti standa þeir öðrum rúss-
neskum verkalýð ofar, og við kjör
þau, sem þeir eiga að búa undir
harðstjórn Rússa, má búast við
þeim framarlega í fylkingunni ef
til verulegrar stjórnbyltingar
dregur.
i Ófriðurinn við Japansmenn hefir
knúð áfram stjórnbyltingarhreyf-
inguna. Hann hefir veikt álit
rússnesku stjórnarinnar bæði inn-
an lands og utan og, eins og Krim-
strí'ið, opnað augu Rússa fyrir
ýmsu sem að er og þeir höfðtt ekki
1 áður séð. Þegar Sebastopól féll
árið 1855 þá opnuðust attgtt manna
fyrir þvi, að þrældómsbandið yrði
að leysast. Og við fa.ll Port Arth-
ur og allar ófarir Rússa í viður-
eigninni við Japansmenn liefir
rússneska þjóðin meira og meira
sannfærst um, að hún ekki gæti
mælt sig við lielztu mentalönd
Jieimsins rtema hún væri leyst und-
an núverandi miðalda-harðstjórn-
aroki. Þjóðin rússneska þrífst
ekki undir skrifstofuvaklinu, og
verði hún ekki á friðsamlegan hátt
leyst undan þvi, þá leysir hún sig
undan því sjálf — þó það kosti
blóð. Hún vill sjálf fá að lækna
þjóðarmein sín, eins og Maxim
Gorky komst nýlega að orði, —
vera sinn eigin sáralæknir — og
það treystir hún sér til að gera ef
keisarinn fæst til að gefa henni
stjórnarskrá og fulltrúaþing í stað
einræðis og harðstjórnar skrif-
stofuvaldsins.
Ensk-lúterskur sötnuður.
Lúterska kirkjufélagið Gcncral
Council, sem íslendingar kannast
sjálfsagt flestir við, er nú fvrir al-
vöru að byrja á kirkjttlegri starf-
semi á ntefial ensumælandi fólks í
Canada. Byrjar félagið á starf-
semi þeirri með sérstöku tilliti til
enskumælandi lúterskra manna, er
til Catiada ertt fluttir og nutnu
'framvegis flytja frá Bandarikjun-
ttm og öfirum enskumælaiídi lönd-
ttm. í Austur-Canada hefir verið
byrja.fi á missíónarstarfsemi þeirri
í Montreal, Ottawa og Toronto og
búist við að bráðlega verfii tekið til
starfa á fleiri stöðum. Hingað tH
Winnipeg hefir félagið sent ung-
an mann J. S. Herolcl að nafni. Er
vcrið að byggja hús handa honum
sttttnarlega á Yictor stræti, og
kirkjtt á bráálega að msa á lóð.
sem keypt hefir verið á sucfivestur
horliinu á Agnes og Ellice stræt-
um. Til bráðabirgða prédikar
Herold prestur í Tjaldbtvfiarkirkj-
unni. Er þafi eftir honum haft, að
hann liafi hér fundið allmargt af
lútersku fólki sem ekki skilji ann-
acfi mál en enskuna, og býst liann
við að fjörutíu til fimtíu fjölskvld-
. ur innritist þegar söfnuður mynd-
ast, ■ sem ætlast er til að bráðum
' verfii. \'erðttr Gcncral Council
kirkja þessi áttunda lúterska kirkj-
an hér í borginni.