Lögberg - 14.12.1905, Síða 4

4
LOGBERG FIMTUDAGINN 14. DESEMBER 1905
er gefið út hvern fimtudag af Tlie
Lögberg Printing & Publlshing Co.,
(löggilt), að Cor. William Ave og
Nena St„ Winnipeg, Man. — Kostar
J2.00 um árið (á lslandi 6 kr.) —
Borglst fyrirfram. Einstök nr. 6 cts.
Published every Thursday by The
Lögberg Printlng and Publishing Co.
(Incorporated), at Cor.William Ave.
& Nena St„ Winnipeg, Man. — Sub-
scription price $2.00 per year, pay-
able ln advance. Single copies B cts.
S. BJÖRNSSON, Editor.
M. PAUI.SON, Bus. Manager.
Auglýslngar. — Smáauglýsingar I
eitt skifti 25 cent fyrir 1 þml.. A
stærri auglýsingum um lengri tima,
afsláttur eftir samningi.
Bústaðasklfti kaupenda verður að
tilkynna skriflega og geta um fyr-
verandi bústað jafnframt.
Utanáskrift til afgreiðslust. blaðs-
lns er:
The LÖGBERG PRTG. & PUBIj. Co.
P. O. Box. 136, Winnipeg, Man.
Telephone 221.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Editor Lögberg,
P. O. Box 136. Winnipeg, Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaði ögild nema hann
sé skuldlaus þegar hann segir upp.—
Ef kaupandi, sem er i skuld við
blaðið, flytur vistferlum án þess að
tilkynna heimilisskiftin, Þá er það
fyrir dómstólunum álitin sýnileg
sönnun fyrir prettvislegum tilgangi.
Minningarritið
um scra Matth. Jochumsson.
Þessa rits hefir stuttlega verið
getiö áSur hér í blaSinu, og þá
fylgt frásögn ÓSins um það. Nú
hefir Lögbergi síðan borist ritið
til ajfiiugunar, og því skal þess
minst hér meS fáum orðum.
RitiS er í fjórum þáttum.
Fyrsti kafli þess, eftir ritstjóra
ÓSins, er ítarleg og glögg lýsing
á 70 ára æfiferli séra Matíhiaisar.
Hefir höfundurinn flétfaS inn í
æfiágripið, áður prentaðar skýring
ar séra M. sjálfs, á ýmsum mark-
verSum viSburðum lífs hans,eink-
ar ljósum og nákvæmum; gefur
þaS frásögninni meira líf, og eigi
auSiS fyrir höfundinn, að komast
nær sannleikanum, á þeim atburð-
um, á annan hátt frekar. Yfir
höfuð er þessi kafli í heild sinni
skirt og skipulega ritaður. Er
þar sýnt hversu hæfilegleikamað-
urinn, fyrir andlega atgjörvi sína,
og að miklu leyti af eigin ramm-
leik, hefir hafist úr fátækt og erf-
iSum lifskjörum, upp í æSstá tign-
arsæti þjóSmæringa íslands.
Næsti kaflinn í ritinu er eftir
GuSm. Hannesson lækni á Akur-
eyri. Þar er séra Matth. sýnd-
ur sþm „prívatmaSur". Fram-
komu hans og dagfari er þar lýst
mjög grandgæfilega, svo og skoð-
unum hans og lífsstefnu. Tek^t
höfundinum það allvel, enda mun
hann til þess verks hafa verið
flestum mönnum betur fær, því aö
fæsíir NorSlendingar nuuiu hafa
haft eins náin kynni af sra M. og
hann. — Út af lýsingu á skoðun-
um sra M., verður höfundurinn
all fjölorSur um það, aö sra. M.
hafi deigi ósjaldan verið brugðtð
lun þaS, að hann væri laus í rás-
inni og gjarn til að breyta áliti
sínu á ýmsum málum. Skýrir
höf. þaS svo, aö slikt stafi eflaust
af þ,ví, aö menn villist á, aö sra.
M. týni gullkornin upp, hvar sem
þau komi fyrir, hvort heldur er
hjá stefnu-an,dstæSingum hans
eöa öðrum, og kannist viö gildi
þeirra leynt og ljóst, án þess þó
að skoðun hans raskist eöa breyt-
ist af þeim sökum. Hefir höf-
undurinn óneiíanlega komist
býsna vel frá þessari, alt annaö
en auöveldu skýringu þessa máls.
En oft virðist þó talsvert erfitt aS
fá þann skilning út úr ýmsu eftir
sra. M., þegar hann svífur inn á
þá vegi, og aö minsta kosti mun
það almenningi ofvaxiö, og þess
vegna hefir stefnufesta sra M.
tíðast staðið fyrir alþýðuaugum
sem hans veikasta hliö, hvort sem
þaö stafar frekar af þtekkingar-
skorti á manninum, eða erfiðleik-
unum sem eru á því, aö fylgjast
meö honum á hinni svipóttu lífs-
skoðana ferö hans. Og þó aö
ltinn heiöraði höf. hafi aö líkind-
um rétt fyrir sér, hvaS þetta
snertir í sumum atriðum, þá eru
víða svo veikir punktar, að trautl
mun nokkrum taka*f,aö heimfæra
þá alla undir þessa skýringu, en
þarflaust er að fara frekar út í þá
hér.
Annars er þessi ritgerð ljóm-
andi vel skrifuð,hugsanirnar ljóst
og liðlega fram settar, máliö lát-
laust, hnittið og snjalt, eins og
alt, sem höfundurinn ritar.
í þriöja kaflanum er þaö Þor-
steinn Gíslason, ritstj. ÓSins, sem
hefir gert skáldskap sra Matthí-
asár að viöfangsefni sínu, og höf-
um vér meö mestri ánægju lesiö
þann kafla ritsins.
Þaö eru forn ummæli, aö skáld
þurfi til að skilja skáld, og mun
þaö eigi sízt eiga heima um sra.
Matthias og skáldskap hans.
Hann er tíöum svo háfleygur og
keyrir skáldafákinn sporum svo
geyst, aö eigi er allra meöfæri aö
fylgjast með honum eða skilja
hann.
En óefaö er það rótt hjá höf-
undinum, aö séra M. nær sínum
hæstu tónum, þegar liann ríöur
himinvanginn, og merkilega vel
hefir Þorsit'eini þar tekist að veröa
honum samferöa og skilja og
skýra þaö ferðalag.
Allur er þessi kafli skáldlega
ritaöur, (eins og hann á kyn til, og
aö oss viröist fjörugasti og ^il-
þrifa mesti kafli ritsins.
Síðastur stendur mag. Guöm.
Finnbogason viö „Líkaböng“, og
segir frá þeim hljómum, er ber-
ast aö eyrum hans, þegar sra. M.
tekur í klukkustrenginn. Hann
leggur mikla áherzlu á þaÖ hve
sra. M. sé „sannorður og frúr“ í
erfiljóðalýsingum sínum, og hve
ljóst og lifandi þau kvæöi, geymi
hina réttu endurminningu hins
látna, er hann kveður um. Mun
það í mörgum tilfellum mjög
mtega íil sanns vegar færp,
þó furöu langt viröist geng-
iö sumstaöar. — Viöfangefni höf-
undarins er töluvert erfiöara en
hin, ef rnikiö á úr því aö gera,
enda sýnist svo sem þessum al-
kunna ræðuskörungi og rithöf-
undi, sem fáa á sína líka af yngri
mönnum á íslandi, hafi óft tekist
betur en hér. — Hann endar þátt-
inn meö því, aö sýna séra Matthi-
as sem „ljóssins og andans pnest“,
er tali „spámannleg orð til fólks-
ins.“ — Er sú lýsing bæöi fögur
og sönn, og mun séra Matthías
eiga meira í henni en flestir aörir
guðfræðilngar, oss kunnir á
gamla landinu.
Ytri frágangur ritsins er hinn
vandaöasti, og hefir áöur verið
um hann talað, og skýrðar mynd-
ir þær, sem í ritinu eru.
Vonandi er aö allir, sem unna
íslenzkum skáldskap, og langar til
að kynnast sem bzet skáldjöfri ís-
lands, eignist rit þetta, sem er aö
fá hjá II. S. Bardal og kostar að
eins 40 cent.
Kosningagrýla.
Hálf kyndug grýlugrein birtist
i Heimskringlu í vikunni sem leið,
eftir Jón nokkurn Janusson , er
leiða átti kjósendur í Saskatche-
wan í allan sannkika, svo þeir
gengju enga glapstigu viö kosn-
ingarnar . En annaS hvort af ó-
vizku, eöa illum hvötum, gerir
hann sér mikiö far um, aö rang-
hverfa sannleikanum og kasta
þannig ryki í augu almennings, t.
d. þar sem hann heldur fram
þeirri fjarstæðu, aö engin lög
séu í Saskcytchewai\, hieldur hafi
fylkið aS eins lagafrumvarp eftir
að fara enn þá, sem eigi veröi að
lögum fyr en eftir kosningarnar.
En hvernig geta menn hugsaö sér
„organi%erað“ fylki,sem engin lög
hefir eftir aS fara? Hvernig
eiga t. a. m. lögum samkvæmar
kosningar fram aö fara í slíku af-
brigSi þjóSlíkamaris, eöa nokkur
stjórn aö eiga sér staS? Ekki er
hægt aö fara eftir frumvarpinu
sem lögum, því frumvarp er, hefir
og mun aldtei gcta orðiö bindandi
sem lög,fyr en þaö hefir náð staö-
festingu. Sem betur fer fyrir
Saskatchewanbiiia er þessi laga-
ýöntun hreinasti heilaspuni og,
vitleysa hjá höfundinum, eins og
liggur opið fyrir hverjum manni,
sem nokkuð hugsar máliS. En
sýmilegast er þessari grýlu hamp-
aö framan í menn, til þess aö
reyna aö gera þá kjósendur and-
víga stjórninni viö kosningarnar,
sem einhvern agnúa kynnu að
finna á hinni nýju stjórnarskrá
fylkisins. — En hver flokkurinn
sem yrði ofan á, breytti þaö á
engan veg stjórnarskránni, því
miklu meira en fylkiskosningu
þarf til að breyta henni, eöa gera
hana aS lögum.
Annars /er greinin full af of-
stæki og stóryrðum þessa rithöf-
unds, sem sýnilega hefir viljað
gera flokksmönnum sínum þægt
verk án þess að vera þvi vaxinn,
en vonandi er aö þeir taki viljann
fyrir verkið, þó að áhrifin hljóti
að veröa hin lélegustu, þegar ann-
aö eins góðgæti og þetta er boriö
á borð fyrir menn mteö jafn hisp-
urslausri frekju og hér hefir átt
sér stað.
Brjóstveikrahœliö í Muskoka.
NýskeS hefir blaSinu borisf
skýrsla um brjóstveikrahæliS í
Muskoka í Ontario-fylki, sem nú
er þriggja ára gamalt, og um leiS
óskaö aö getiS væri um þetta göf-
ugmannlega fyrirtæki, sem aö
mestu styöst við frjáls framlög
mannúöarvina, sem Canada er svo
ríkt af. — Þar sem þetta er sú
sjúkrastofnun þeirrar tegundar,
siem næst oss liggur hér, vildum
vér eigi láta hjá líöa, að minnast
lítillega á hana.
SíSan félagiö tók til starfa hefir
þaö tekið á móti 2,000 sjúkling-
um,og nú sem stendur eru þar 150
manns, sem njóta allrar þeirrar
umönnunar, sem nýjustu lækna-
rannsóknir hafa fundið heppileg-
asta, og í mörgum tilfellum eru
reglur þær, sem þar er fylgit, eina
ráðið til aö bjarga lífi hinna sýktu
og hrífa menn úr heljarklóm,
þessa skæða vógests, tæringar-
innar, sem mörgum ágætismann-
inum hefir í burtu kipt í blóma og
broddi lífsins.
Engum sjúklingi, sem þangað
hefir leitað, hefir verið frá vísaö,
hvort sem hann var ríkur eða fá-
tækur, hvort heldur hann hefir
verið fær um að borga nokkuð eða
ekki neitt.
Slíkar stofnanir og þessi eiga
þaö vissulega skiliS, aS á þær sé
minst og hvie>rt þaS land, sem þær
á, má vera upp með sér af því, aö
eiga svo göfuglynda sonu, að þeir
af einskærri mannást og veglyndi
koma þeim á fót, og styöja þær
meS frjálsum fjárframlögum sín-i
um. Þaö er sannarlega lofsvert,
og þar getur maöur meö góSri
samvizku sagt, að eigi sjái gjöf til
gjalda.
Frá konungsfólkinu í Servíu.
ÁstandiS í Servíu er aW annaS
ei gott og glæsilegt. YfirráS Pét-
urs konungs og aSferöin, sem
notuð var til þess að losna viö
íyrirrennara hans, hafa ekki orö-
iö þjóðinni til þieirrar blessunar,
sem hún bjóst við. Hinir svikráöu
moröingjar Alekanders konungs
og Drögu drotningar eru langt
frá því aS vera ánægöir með á-
rangurinn af hermdarverkum sín-
um, og eru nú jafnvel fúsir á aö
viðurkenna að þjeim hafi verið
mislagöar hendur er þeir réðust í
aö framkvæma þau. Nú eru þaS
flesíir þeirra, ef ekki allir, sem
ó'ska þess aö aldrei hjeföi sá voöa-
viöburður áttí sér StaS, og alþýöa
manna í Servíu er nú ófeimin í
því, aö kannast við og tala opin-
berlega um ýmsa kosti, sem Alex-
ander konungur hafi gæddur
veriö.
Og út á viS er ckki ástandiö á-
nægjulegra. Stjórnir annarra
ríkja undantekningarlaust sýna
Servíumönnum óvild, og ekki
hefir Pétur konungur enn sökum
þess séð sér fært aS> heimsækja
neinn konung eöa valdhafa er-
lendis. BæSi utan lands og innan
er útlitið skuggalegt fyrir kon-
ur.gsfólkinu. í heyranda hljóði
e: landslýöurinn farinn aö kasta
fram þessum spurningum og um-
mælum: „Mun konungurinn
l'-g&ja niöur völdin? Hver verð-
ur eftirmaöur hans? Ríkiserfing-
inn yröi honum þó enn lakari.
Eí til vill veröur Mifko prinz frá
Montenegro næsti konungur í
Servíu.“
Þannig spyr þjóöin og skegg-
ræðir og ber þaö ekki rnikinn votjt
um ánægju eöa ástarþel til kon-
ungsfólksins.
Pétur konungur er sagður
rnaöur yfirlætislaus og blíölynd-
ur, en ekki að því skapi hygginn.
AS niinsta kosti er langt frá því,
aö hann sé nægilega hygginn, til
þess aö standa, eins og vera
þyrfti, í hinni vandasömu stöðu,
er honum hefir verið á heröar
lögð, og ber margt til þess. Fyrst
má .telja þaö, aö hann á enga sér-
e:gn til. Allar eigur hans gengu
í súginn í þessari fjörutíu ára út-
legö, sem hann var kvaddur heim
úr, er Iiann var gerður að kon-
ungi. Sá orörómur leikur jafnvel
á, að hann hafi variö til þess sín-
um síöasta pening aö sty'rkja sam-
særið gegn Alexander konungi
og drotningu hans.
í fyrstunni var þjóSin öll, að
heita mátti, einhuga í því að
bjóöa Pétur konung velkominn og
sýna honum vináttu. En þegar
þaö fór aö koma í Ijós hversu al-
gerlega hann var undir áhrifum
samsærismannanna, og orðróm-
urinn um hluttöku hans í morð-
ráöunum gegn konungshjónun-
um fór að berast út um landiö, þá
fór hugur þjóöarinnar smátt og
smátt aö gerast honum fráhverf-
ur. Og skortur konungsins á
háttlægni og hyggindum hafa aS
eins gert ilt verra, eins og við
mátti búast. Eitt meö öðru, sem
sýnir skort konungsins á hygg-
indum er það, að síðan hann tók
við konungsnafninu, hefir hann
aldrei í hirðveizlum sínum haft
aöra en samsærismennina al-
kunnu,og áhangendur þeirra. Viö
öii slík tækifæri befir jafnan verið
gengiö fram hjá öllum öðrum.
MeS því þannig aö sýna öll virð-
íngarmerkin þessum flokknum ein
göngu hefir konungurinn leitt yfir
sig vanþóknun þjóðarinnar.
En þaö er böliö mest og stærsta
ógæfa konungsins, að elzti sonur
hans, Georg ríkiserfingi, er langt
frá því að vera til höföingja fall-
inn, og framfprði lians er þannig
háttað, að litla von gerir þjóöin
sér um að hann muni verða fær
um aö auka virðingu hennar út á
við, eöa aö neinu leyti maður til
af bæta kjör hpnnar og kosti
heima fyrir kæmist hann í veldis-
stólinn. Svo er honum lýst, aö
þó marga galla megi á honum
finna, þá yfirgnæfi þó geöríki hans
og vanstilling alt annaö. Og
þó hann enn sé ungur maður hefir
þessi skaplöstur þegar oft og
mörgum sinnum komiö honum í
vanda, aö meira eða minna leyti.
Hvorki Pétur konungur né majór
Lavasseur, kennari hans, eða
neinn annar, viröist vera fær um
aö hafa hið minsta taumhald á
honum, né áhrif á hann til góðs.
Árangurslaust hefir þaö oröiö þó
Pétur konungur liafi gefiö kenn-
ara hans og öðrum siöaineisturum
viö hirðin fult vald til þess
aJ beita hinum strangasta aga við
þenna son sinn og tilvonandi rík-
iserfingja. Hanu hefir farið sínu
fram þrátt fyrir alt.
ÞaS er skamt síöan aö þaö kom
fyrir, aö Georg prinz tók sér fyrir
hendiir að fara á reiöhjóli sínu
kring um hallargaröinn. GarSs-
hliðiö var lokað þegar prinzinn
kom aS því. HermaSur sá, er þar
stóð á verði, bauöst til þess aö
sækja ly'kilinn að garðshliöinu.
En prinzinn hafði enga biðlund.
Hann varð óöara fokvondur,
rendi á garöshliöiö og braut reið-
hjólið í smátt., Nú varö prinzinn
enn reiðari og svalaði geöi sínu
meö því að slá hermanninn í and-
litið. En hermaðurinn var ekki
seinn á sér og borgar prinzinum í
sömu mynt. Og hefði nú ekki
yfirforingi einn, erstaddur var þar
í grendinni, komiö til og skiliö þá
er ekki ólíklegt aö leikurinn hefði
getaö orðiö alvarlegur.
Annars mátti hann telja sig
sælan, þessi varSmaður, að prinz-
inn skyldi ekki hafa á sér marg-
hleypuna sína viS þetta tækifæri,
því að skjóta meö marghleypu er
uppáhaldsskemtun lians. Veggirn-
ir og loftiS í herbergjunum hans
bera þess ljós merki, og einkum
virðist honum vera mest ánægja í
að skjóta til marks í huröina fyrir
aðal herberginu sínu. Hann fann
upp á þvi að velja sér huröina
að skotmarki, til þess aö venja
kennara sinn áf því aS vera að
koma inn til sín og ónáða sig.
Allir þeir sem búa í grend viö
konungshöllina og eiga hunda eða
ketti hafa beig af marghleypunni
erfSapririsins. Enda er tæplega
nokkur hundur eöa köttur eftir á
lífi þar í nágreninu. Hann er bú-
inn að leggja þá alla að vielli,
erföaprinsinn.
Nýlega fór Alexander, yngri
sonur Péturs konungs, burtu frá
Belgrad, höfuSborginni í Servíu,
og dvelur nú við hiröina í Péturs-
borg. Var svo talað að honum
heföi ekki verið lengur vært
heima, fyrir áleitni bróður síns.
Alexander prins er sagður miklu
betur gáfaður en Georg bróöir
hans, og að öllu leyti honum
fremri aö mannkostum.
Þó Georg erfðaprins sé aðeins
átján ára hefir þó kvenhylli hans
þegar vakiö ef>irtekt og töluvert
umtal fyrir nokkuru síðan kom
leikkona ein til Belgrad og lék
þar á leikhúsinu. Leikkona þessi
hafði áöur veriS gift stjómmála-
manni nokkurum en hlaupið á
burtu frá honum með öörum
manni. Þegar sá hinn sami svo
var oröinn leiður á henni og yfir-
gaf hana fór hún til Vínarborgar
tii þess aö æfa sig og fullkomna
í leikmenf. Hún var vel fallin til
Jt*|ess starfs og fékk brátt ‘ orð á
sig. Fór hún nú heim aftur til
Belgrad og safnaöist þar fljótt
utanum hana heill hópur aödá-
enda af öllum stéttum.
En ákafastur allra þfeirra var
Georg erfðaprins, sem varö mjög
heillaöur af henni. Hann var æfin-
lega viöstaddur þegar von var á
að hún yröi á leiksviðinu. Hann
sendi henni ósköpin öll af blóm-
vöndum og síðan ýmislega skraut-
gripi, dýra og demöntum setta.
Þegar faöir lians komst að þessu
réöi han skjótt viö sig aö taka í
strenginn, og leikkonan var látin
vita, svo lítiö bar á, aö henni væri
bezt aö hafa sig sem fyrst á buttu
frá Belgrad. Þoröi hún þá ekki aS
haldast viö lengur og fór til Vín-
arborgar. En Georg prins var
ekki lengi aö spyrja hana uppi,
og undir því yfirskyni aS hann
ætlaSi sér á dýraveiöar, komst
hann á burtu frá hiröinni og hélt
nú beina leiS áfram til Vínarborg-
ar á eftir leikkonunni. Hélt hann
þar áfram uppteknum hætti, en
ekki stóS það þó lengi því faöir
hans frétti brátt hvað um var aS
vera, sendi á eftir honum og lét
flytja hann heim.
Margar fleiri sögur eru sagSar
af prinsinum, og eru sumar þeirra
ófagrar, en vitaskuld er líka
margt af því orðum aukiö, sem
um liann er talaö, og víst væri af
nógu að taka þó ekki væri viö
bætt.
Framfetði prinsins, ef til vill
meira en nokkuS annað, er orsök-
in í hinni vaxandi óánægju i
landinu. Jafnvel samsærismenn-
irnir sjálfir eru orönir óánægðir
og kvíöafullir. Sumir þeirra
kannast jafnvel blátt áfram við
þaö, aö hinn blóðugi sorgarleik-
ur sem fram fór í konungshöll-
inni gömlu, hinn 13. Júní 1903,
hafi veriS stórkostleg yfirsjón.
Þeir höfðu ímyndað sér, aö út-
lendu ríkisstjórunum mundi ekki
mislíka þaS svo mjög þó Alex-
ander konungur væri feldur frá
ríki, og höfðu einnig ástæöu itil aö
hugsa þannig, aö sumu leyti. En
yfirsjón þeirra lá í því, aö þeir
geröu sér ekki annaS i hugarlund
en aS hinum útlendu ríkisstjórum
mundi á sama standa á hvern
hátt Alexander konungi og
Drögu drotningu væri vikiö úr
vegi. En aö málalokin yrðu jafn
hryllileg og raun varö á haföi
enginn búist við, enda vöktu þau
hinn megnasta viöbjóö og gremju
hvervetna.
Og þeir sem aö vigunum unnu
hafa ekki heldur átt vinsældun-
um aS fagna síöan. Engin stétt
manna í Belgrad vill hafa neitt
saman við þá að sælda. Þeir erti
hataðir og fyrirlitnir. Á hótelun-
um og matsöluhúsunum vill eng-
inn sitja viS sama borö og þeir.
Þeir eru eins og útlagar i sínu
eigin föðurlandi. Landar þeirra
ganga hvervetna úr vegi fyrir
þeim, eins og væru þeir haldnir
af banvænum, sóttnæmum kvill-
um.
Þrátt fyrir allar tilraunir bæöi
Péturs konungs sjálfs, ráðherra
hans og annarra staðgöngu-
manna, sýna mörg erlend ríki
Servíu kulda og virðingarleysi í
framkmou sinni. Bretar og Hol-
lcndingar liafa ekki enn þann dag
í dag sent þangað sendiherra, og
ekkert lítur út fyrir að þau ríki
ætli sér aö gera þaö i framtiöinni.
Samkvæint öllum vanalegum hirö-
siðum og kurteisisreglum heföi
Pétur konungur fyrir löngu síSan
áitt að vera búinn aS heimsækja
konunga og keisara Noröurálf-
unnar, en ekkert hefir orðiö úr
því enn sem komið er. ÞaS er
eins og hann viti ekki, eöa sé í
efa um, hvar hann eigi fyrst aS
bera niður. ESlilegast virðist þaö,
af ýmsum ástæöum, aS hann heföi
fariö fyrst til Vínarborgar, en
Franz Jósef keisari hefir ekki lát-
iö í ljósi meina löngun til aö veita
honum viðtökur sem gesti sínum.
Samkomulagiö milli Servíu og
Búlgaríu er á völtum fæti. Ferd-
inand prins frá Búlgaríu var ný-
lega á einhverju ferSalagi, og
stóS svo á að leiö hans lá um
Belgrad. NeitaSi liann þá aö veita
V)iötal æðstu embættismörínum
Péturs konungs, er sendir voru á
fund hans til þess aö tjá honum
fagnaSaróskir og bjóöa hann vel-
kominn til borgarinnar. Italíukon-
ungur, sem er mágur Péturs kon-
ungs, þorir ekki aS bjóöa honum
heim, af ótta fyrir því að skemma
fyrir sér með því við hina aSra
valdhafa Norðurálfunnar. Rússar
láta eins og þeir ekki sjái Pétur
konung eða viti aö hann sé $il.
ErfiSleikar konungsins aukast
dag frá degi. Sí og æ heyrist tal-
aS um samsæri gegn honum, en
þó er ekki víst aö til þpss komi
að þaö brjótist út. Líklegast þyk-
ir aö konungurinn muni koma í
veg fyrir það á þann hátt að
leggja niöur völdin og fá kon-
ungstignina yngri syni sínum i
hendur, en ekki Georg prins, sem
getiS er um hér aö framan. Hann
mundi þjóöin aldrei aöhyllast og