Lögberg - 24.02.1916, Side 7

LOGBERG. FIMTUDAGINN 24 FEBRÚAR 1916
f
Gunnar á Hlíðarenda
[Erindi flutt af Einari J. Skafel
á mælskusamkepni islenzka stú-
dentafélagsins io. febrúar 1916.]
Herra forseti; heiöruðu tilheyr-
endur!
í huga ætla eg ad biðja yöur í
kvöld að fylgja mér til Islands, og
nærri þúsund ár aftur í tírnann,
og nema svo staöar meö mér um
'stundar sakir á lhíöarenda í Fljóts-
hlíð. Þar lítum vér i miöri brekk-
unni bæ'—- bæinn sem frægur mún
verða á meöan íslenzkt blóö renn-
ur í æðum nokkurs manns — bæ-
inn þar sem Gunnar býr í vellíðan
með móður sinni þá er saga hans
hefst — bæinn þar sem Gunnar og
Hallgerður bindast trygðaböndum
þeim er frekar nokkru öðru leiöa
til gæfu eða glötunar — og bæinn
þar sem Gunnar að lokum deyr'
dauða þeim er fremur nokkrum
öðrum myndi hann sjálfum sér
kosið hafa.
í sögu Gunnars eru tvö andstæð
öfl, sem sí og æ togast á um for-
lög hans. Annað er hið illa er
kemur fram í Hallgerði, hitt er hið
góöa og göfuga, sem táknar Rann-
veigu móður hans.
Hið fyrra hvetur hann til alls
ills og orsakar síöar meir dauða
hans; með auðmýkt móðurástar-
innar varar hið síðara hann ávalt
við gildrum og ginningum óvin-
anna. En hér fer eins og víðar í
bardaga lífsins að hið illa verður
yfirsterkara og leiðir aö minsta
kosti til veraldlegrar eyðilegging-
ar.
í mjög nánu sambandi, við
Gunnar Hámundarson er Njáll
Þorgeirsson. Saga Njáls væri
ófullkomin ef sögu Gunnars væri
kastað brott, og saga Gunnars er að
mörgu leyti saga Njáls. Það er
eins og einhver yfirnáttúrlegur
khaftur bindi þessar tvær fomald-
arhetjur saman svo traustum vina-
böndum að dauðinn eingöngu fær
slitið þau. Það má undrun sæta að
aldrei skyldi kulna vinátta þeirra,
eins og þeir voru oftlega í mikilli
edlraun staddir út af örlaga straum
um er þeir eigi réðu við.
Þegar vér heyrum Gunnars
fyrst getið býr hann á Hlíðarenda
með móður sinni og er að líkind-
um á þrítugs aldri. Ytra útliti
hans er lýst á þessa leið:
“Hann var vænn að yfirliti og
Ijóslitaður, nefit rétt og hafit upp
i framan vert, bláeygur og snar-
eygur og rjóður í kinnum, hárit
'úikit, gult og fór vel”. Af þessu
'ná ráða að Gunnar hefir einkar
fríður maður verið, en þótt hinn
ytri maður hans væri fagur, var
hinn innri margfalt íegurri.
m fyrsta ógæfu spor steig
Gunnar þá er hann sótti mál Unn-
ar frændkonu sinnar. Unnur var
kona illa liðin og óráövönd og
þótti henni Hrútur hafa féflett sig
er þau skildu. Eggjar hún nú
Gunnar til að sækja málið. Gunn-
ar færðist lengi vel undan, en lét þó
að síðustu tilleiðast eftir honum
hafði ögrað verið með þvi að Njáll
væri vinur hans og þangað gæti
hann sótt ráðin. Á næsta þingi
vann Gunnar mál þetta, en Hrútur
hótar að honum skyldi launuð af-
skiftasemin.
Illa fór að Gunnar skyldi nokk-
uð skifta sér af máli þessu, því
þarmeð varð hann verkfæri i
höndum eigingjarnrar og auðnu-
lausrar konu og festi sig um leið í
gildru þeirri er krepti að lionum
32 nieir og meir og olli að siðustu
falli hans.
Um ]>etta leyti kom Hallvarður
hviti, víkverskur maöur, til íslands.
Hafði hann vetursetu að Hliðar-
enda og hvatti Gunnar rnjög til ut-
anferðar. Gitnnar hafði fýst þess
°S' eftir að hafa fengið Njáli í
hendur stjórn á búinu, fór hann
utan ásamt Kolskeggi bróður sín-
Um- Um vorið sigldu þeir og
komu til Noregs eftir nokkra úti-
vist. Fóru þeir fyrst á fund Há-
konar jarls og fengti viðtökur hin-
ar beztu. ITákoni leizt vel á
(iunnar og bauð honum að vera
'neð sér við hirð sina, en Gunnar
kaus heldur hildarleik vikinganna
°g sigkli í Austurveg með Haraldi
og Ölvi, því þar hugðu þeir bezt að
herja. Um ferðir þeirra þar er
ónauðsynlegt að segja neitt, nema
^igur höfðu þeir við hverja, sem
þeir börðust, og svo gott orð fékk
Gunnar á sig að Haraldur Dan-
merkur konungur leysti hann burt
með stórgjöfum og þarmeð bauð
honum kvonfang, er Gunnar brast
.gæfu til að þiggja. Vetur hinn
næsta var Gminar með Hákoni
jarli í Þráridheimi og sigldi heim
um vorið með vistir óg við er jarl-
inngaf honum.
flóðar viðtökur fengu þeir bræð-
umir, þá er heim kom, og ekki sizt
á Bergþórshvoli. Njáll lofaði
mjög afreksverk Gunnars' og lýsti
því um leið að hann mundi öfund-
aður mjög og ofsóttur. “Við alla
vildi eg gott eiga”, segir Gunnar.
— Drengskaparleg orð og fögur.
Þegar þingtími nálgaðist, ríður
Gunnar til Lögréttu ásamt vinum
sínum og stígur þar einu ógæfu-
sporinu lengra. Hann fær Hall-
gérðar dóttur Höskuldar Dala-
kollssonar. Nj 11 spáir i.lu þá er
hann fréttir þetta, en hallmælir
vini sínum þó ekki.
Það var siðvenja hjá Gunnari
og Njáli að þiggja boð hvor af
öðrum sinn veturinn hvor. Eitt
sinn þá er Gunnar og Hallgerður
voru í böði að Bergþórshvoli urðu
þær húsfreyjurnar saupsáttar út af
smáu atviki og upp úr því hófust
mannvíg þau hin hræðilegu er
strengdu vinabönd Gunnárs og
Njáls, þar til lá við sliti.
Hallgerður byrjar með því að
láta drepa húskarl Njáls, þá er
-mcnn voru á,þingi. Gunnar bætir
vígið tafarlaust. Ári síðar lætur
Bargþóra vega húskárl Gunnars
og verða þá vígin kaups kaups.
Gekk þetta svo um stund, þar til
er Skarphéðinn sonur Njáls, veg-
ur Sigmund frænda Gunnars og
urðu þá ekki sættir í þrjú ár. Var
þá Gunnar í vanda staddur og leit-
ar ráða til Njáls, eins og ekkert
hefði í skorist. Njáll veitti ráðin
fúslega og urðu þeir nú jafn mikl-
ir vinir sem fyr. Þetta má eflaust
telja eitt hið fegursta dæmi í sögu
Gunnars, þótt fleiri sé'u þau.
Vetur nokkurn var hallæri í
sveitinni og skorti marga bæði fóð-
ur og mat, en Gunanr var vel
byrgur og hjálpaði öllum er til
hans leituðu — jafnt vinum sem
óvinum — þar til hann sjálfur
varð uppiskxoppa. Leitaði hann
þá hjálpar hjá einum nágranna
sínum, er var byrgur vel, en fékk
afsvar. Þ.egar Njáll heyrði þetta
sendi hann Gunnari hey á fimtán
hestum, en mat á fimm — aðallega
fyrir tilmæli Bergþóru. “Góðar
eru gjafir þínar, segir Gurinar, en
meira þykir mér verð vinátta þín
og sona þinna”.
Sumar eitt er Gunnar var á
þingi, lætur Hallgerður þræl sinn
stela vistum að Kirkjubæ og
brenna þar búrið, í þeirri von að
það mundi hylja glæp þann hinn
svívirðilega. Þegar menn komu
heim af þingi, kennir Gunnar bæði
ost og annað, hvers hann átti alls
ekki von og grunar þegar undir-
ferli Hallgerðár, og í hið eina skifti
er menn vita til að Gunnar hafi
mist vald á sjálfum sér, lýstur hann
Hallgerði kinnhest. Hann kveðst
hún launa mundu.
Þá er Gunriar fréttir hvaðan
þýfið mundi komið vera, fer hann
um hæl til Kirkjubæjar og býður
fullar skaðabætur, en Otkell bóndi
hafnaði boðinu, aðallega fyrir til-
mæli Skammketils er varmenni var
hið mesta. Á næsta þingi var Hall-
gerði stefnt fyrir þjófnað, en Gunn-
ari um afnautn, og þótt málstaður-
irin væri vondur, vann Gunnar mál-
ið með sóma miklum.
Gunnar hafði aldreí óeirðar mað-
ur verið, og eigi til þessa átt i
neinum vigaferlum á íslandi. En
skömmu eftir að skaðamálið var
útkljáð móðgaði Otkell Gunnar og
var veginn fyrir. Þá er Njáll
frétti víg þetta tjáði hann Gunnari
að þetta mundi upphaf vígaferla
hans og mn leið lagði honum það-
heilla-ráð, aö vega aldrei nema einu
sinni í hinn 'sama knérunn. Gunn-
ar kvað auðvelt mundu vera að
fylgja ráði þessu, enda var það
honum geðfeldast að þurfa aldrei
tnann að vega. Sóma mikinn og
heiður hlaut Gunnar af máli því
er út af vígi Otkells varð, en það
gjörði aðeins að æsa andstæðinga'
hans því meir.
Var nú Gurinar inaður allfræg-
ur orðinn og að sama skapi óx hat-
ur og öfund andstæðinga hans.
Þegar þeir nú höfðu tapað máli
þessu, söfnuðu þeir til hesta-ats.
Var það skemtan all-fræg í forn-
öld, er oft hlaust eitthvað ilt af, og
átti nú að. koma Gunnari fyrir katt-
_arnef með þessu móti. En ilskuna
og grimdina skorti máttinn til þess.
Éitt sinn er Gunnar og bræður
hans riðu áleiðis til Biskupstungu
sátu Starkaðarsynir fyrir þeim, á-
samt um þrjátíu manns'. Bræðurn-
ir þrír lögðu að velli fjórtán af
óvinunum, en ráku hina á flótta,
marga allsára. Þótt sigurinn væri
frægur, varð liann dýr Gunnari,
því hér var Hjörtur bórðir hans
veginn. Þótt Gunnar ynni mál
það er út af vígunum varð, komu
óvinir hans sér saman um að taka
ekki sættum.
Nokkru síðar er Gunnar og
Kolskeggur voru einir á ferð var
setið fyrir þeim við Rangá með
fjölmennu liði og enn 4>ar Gunnar
hærra hlut, þótt nú neyddist hann
til að vega í hinn sama knérunn
í annað sinn. Áður hafði hann
vegið Otkel, en vó nú son hans.
Fyrir víg þessi voru Kolskeggur
og Gunnar dæmdir í þriggja ára
útelgð og færu þeir eigi skyldu þeir
dræpir vinum hins látna.
Njáll ráðlagði Gunnari að fara
utan og halda með því lög lands-
ins. Kvað hann þessa fefð hans'
eigi mundu ti! minni sóma verða
honum en hina fyrri.
Skömmu síðar riðu þeir Gunnar
og Kolskeggur áleiðis, til skips, og
er þeir voru komr.ir spölkorn fram
undan bænum, hrasaði hestur
Gunnars. Varð Gunnari þá litið
upp til hlíðarinnar og segir við
Kol’skegg bróður sinn: “Fögur er
hlíðin, svá at mér hefir hún aldrei
jafn fögur sýnst — bleikir akrar
en slegin tún — mun eg ríða heim
aftur og hvergi fara”. Og í kvæði
sínu hinu alkunna, er ódauðlegan
hefir gjört stað þann er forlaga-
dísirnar gjörðu út af um örlög
Gunnars, leggur skáldið Jónas
Hallgrímsson honum þessi orð á
tungu: ’
“Sá eg ei fyr svo fagran jarðar-
'gróða,
fénaður dreifir sér um græna haga,
við bleikan akur rósin blikar rjóð.
Hér vil eg una æfi minnar daga
alla, sem Guð mér sendir.
Farðu vel, bróðir og vinur”. —
Undur fögur eru þessi kveðju-
orð Gunnars til bróður síns, og er
á þeim eins konar hetju blær, sem
jafnframt ber vott um brennheita
ást og viðkvæman bróðurkærleika,
þá er bræðurnir frægu skildu í
hinsta sinn.
Hallgerður fagnar mjög heim-
komu Gunnars, en móðir hans ekki.
Hefir hún eflaust skilið hvað af
þessu mundi hljótast, en kona hans
ekki látið sig það neinu varða. ^
Sóttu nú óvinir Gunnars hann
von bráðar heim og voru mann-
margir mjög; en ekk( /t fengu þeir
að gjört á meðan Gunnar kom
lx>ga sínum við — svo hreystilega
varðist liann. En loks, eftir marg-
ar atrennur og eigi fyr en þeir
höfðu undið þakið af skála hans,
tókst einum þeirra að höggva í
sundur bogastrenginn. Bað Gunn-
ar þá Hallgerði, sem var kona hin
hárprúðasta, um lokk úr hári henn-
ar í annan bogastreng, en fékk af-
svar. Kvaðst hún nú mundu muna
honum kinnhestinjj. Lengi vel varði
Gunnar sig með atgeirnum, en féll
þó að lokum af mæði og var þá
orðinn talsvert sár, og réðust nú
óvinir hans að honum og drápu
hann.
Þetta i fám orðum er þá saga
Gunnars. Fögur er hún mjög og
lærdómsrík. Hvergi í fornöld
þektist meiri kappi en einmitt
hann; hvergi tryggari vinir en
Njáll og Gunnar, og hvergi meiri
kvenhetjur en Hallgerður og
Bergþóra, þótt grimamr væru.
Þjóðsögurnar hafa látið Hallgerði
iðrast synda sinna eftir dauða
Gunnars og fá kristilega greftran,
og þótt þetta sé skáldskapur, er
hann fagur mjög og tilkomumikill.
En hetjuskapur Hergþóru kemur i
ljós þá hún kýs heldur að deyja
með manni sínum, en ganga út úr
brennunni, þegar hún átti þess
kost. Um þetta lætur skáldið
Grímur Thomsen hána segja þessi
förgu orð:
“Sæti eg eítir sár á kvisti
saknaði hann mín í eilífðinni”.
Ekki megum vér með nokkru j
móti láta oss koma ti lhugar, að
Gunnar hafi gallalaus maður ver-
ið. En hetjuskapur hans og dreng-
lyndi bera ókostina svo miklu ofur-
liði að vér hljótiun að líta á hina
betri hlið og segja af heilum hug
að Gunnár hafi kappi verið hihn
mesti og fyrirmynd í hvívetna. Og
vinir sem jafnast á við Gunnar og
Njál, eru ekki til í sögu mann-
kynsins, nema ef til vill Damon
og Pythias, sem eni Gunnar og
Njáll Fom-Grikkja.
Hátíð á búnaðarskólanum.
Á þriðjudaginn í fyrri viku var
öllum sem á búnaðarskólann komu
veittur ókeypis matur. Bændur úr
öllurn pörtum landsins komu þang-
að og var þeim sýnt ýmislegt er
búnaði tilheyrir, bæði dautt og lif-
andi, og þótti mönnum mikils um
vert. Fundir, fyirrlestrar og alls
konar upplýsingar fóru þar fram,
sem allir höfðu gagn af.
Kvenréttindi í Saskatchewan.
Ýorkton var forustukona nefndar-
innar; er hún leiðtogi kvenna í
Sask. fyrir réttindum kvenna.
bræður á lífi heima i Eyjafirði.
Hún misti öður sinn 9 ára gömul
og var hún eftir það hjá móður
sinni, þar til hún giftist.
Þau Jón og Anna bjuggu fyrst
nokkur ár á Hrafnsstöðum í Lög-
í fyrri viku var opnuð lengsta mannsKlíð, svo á Hálsi í Eyjafirði,
Langur talþráður.
talþráðalína í heimi; hún er eign
“Bell” talþráðafélagsins og er 4227
mílur á lengd — milli Montreal og
Vancouver.
Miss Jóhanna E. Johnson
Þega'r kveld er komið
kyrðin alt um vefur,
aftan stjama úti
inndæl skinið hefir,
þá eg mætrar minnist
meyjar sem eg þekti
hrein sem heiðið bjarta
hugann tál ei blekti.
Ung Jóhanna átti
ást og bjarta lokka
bauð hún bljúg i anda
beztan yndis þokka.
Angaði sæt í æsku
ilman hennar dygða
við hið göfga, góða
gætti snemma trygða.
Hjartað ljúft til líkna
langaði gott að iðja,
Höndin hög til menta
heill og þarfir styðja.
mærin mörgum hinum
mild og þíð i lyndi,
framgangs prúð og fögur
foreldranna yndi.
Lauk hér ungrar æfi —
eigin konu og móður,
til sín heim tók hana
herra lífsins góður.
Við þau vel má una
vistaskiftin þessi.
Hennar heill og sæla
harma okkar blessi.
Væri gott að geta
gjört að hennar dæmi.
lífið hér að lifa
likt og kristnum sæmi.
Hér er fátt til fráma
fall i grýttu spori,
efi — veldur vansæmd
viljann sviftir þori.
Bakvið tíð og tíma
til er heimur fegri,
þar er samvist síðar
í sælu eilíflegri.
Þér sem gengna grátið
guði þakkir segið
hennar að um eilífð
aftur njóta megið.
Seinna — Vekur vorið
af vetrar dvala blómin,
glóir úti og inni
unaðsgeisla Ijóminn.
Lífsins sólin sveipar
sumar gróðann unga,
lof um lífsins höfund
ljóðar þá hver tunga.
Látum nú á leiðið
lilju kransinn hreina, *
kærleiks táknið kæra
kveðju síðast eina,
geymum glöð i anda
góðrar vinu minning,
sem nú hlotið hefir
helga sigur vinning.
Kristín D. Johnson.
Business and Professional Cards
Dr. R. L. HUR3T,
Wember of Royal Coll. of Surgeons
Eng., útskrlfatiur af Royal College of
Physielana. London. Sérfræöingur I
orjóst- tauga- og kven-ajflkdómum
—Skrlfst 305 Kennedy Bldg., Portagt
Ave. <& rriótl Eaton's). Tals. M. 81e
i-ieimlli M 2696. Tíml tll vlðtals
kl. 2—6 og 7—8 e.h.
Dr. B. J.BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & VVilliam
Tklephonk GARRY ííSÍO
Officb-Tímar: 2—3
Holmill: 776 Victor St.
Tkeephone garry 621
Winnipeg, Man.
þar til þau fluttu til Ameríku árið
1883. Þau settust að í Nýja ís-
landi og bjuggu Vð Húsavík P.O.
i 9 ár. Fluttu svo til Pipston
bygðar, Antler P.O., og bjuggu þar
í 19 ár. Brugðu svo búi og fluttu
til Winnipeg.
Þeim varð sex barna auðið; lifa
tvö, Kristín kona Guðmundar
Gíslasonar trésmiðs að 961 Gar-
field og Stefán, til heimills hjá
systur sinni.
Jón, sál. var ávalt glaður og
jafnlyndur, greindur og fróður og
unni bókmentum. Fylgdist hann
vel með tímanum og landsmálum.
Trúmaður og sterkur íhaldsmaður
hinnar eldri guðfræði. En þar hjá
mildur i dómum og trúarskoðun-
um. Leitaðist við að ná sern glögg-
ustum ‘skilningi á atriðum kristin-
dómsins.
Anna sál. var greind og stilt,
ávalt jafnlynd og dagfarsprúð í
framkomu, og bæði höfðu íjjónin
heitan áhuga fyrir málefni Rirkju
og kristindóms. Einnig fyrir öll-
um sönnum og góðum framförum.
Gestrisni einkendi þau hjónin.
Hús þeirra stóð ávalt opið fyrir
alla sem að garði bar. Skemtielgt
samtal af beggja hálfu við gestina,
gerði stundina sem þeir dvöldu hjá
þeim ánægjulega. Að geta hjálp-
áð öðrum var. þeim sönn ánægja.
j Síðustu mánuðina sem þau lifðu
j héldu þau við rúmið og voru oft
j sárþjáð. En dauðastríð sitt báru
þau með hugprýði og þolinmæði.
Trúin og undirgefnin undir guðs
vilja styrkti þau í þjáningunum.
Blessuð sé minning hinna látnu
merkishjóna.
Binn af vinum þeirra.
Dánarfregn.
Þann 5. janúar þessa árs andað-
| ist að heimili sínu, tvær milur suð-
j ur frá Hallson N.D., konan J<>
j hanna Solveig Johnson.
Fyrsta desember ól hún bam, og
j virtist ná heilsu og kröftum1 aftur,
j eins' fljótt og vanalega gjörist í
I þeim kringumstæðum, en þann 23.
! sama mánaðar veiktist hún hastar-
. lega og leit helzt út að það væri
kólera finnvortis kvalir og upp-
j sala). Var strax leitað læknis-
J hjálpar. Fyrst okkar góða og víða
j þekta smáskamta læknis Jóhannes-
'ar Jónassonar. En þar eð batinn
j virtist lítill við þá tilraun var ensk-
j ur læknir fenginn, sem alþektur er
| í þessari bygö, og þykir reynast
j betur en flestir aðrir, sem völ. var
1 á hér í grend. Vitjaði hann Jó-
j hönnu sálugu f jórum sinnum, en
I alt kom fyrir ekki. Einnig hafði
j hún lærða hjúkrunarkonu. Svo alt
í sýndist vera reynt sem hjálpað
gæti. Þrátt fyrir alt fékst enginn
; bati og kraftarnir rénuðu með degi
i hverjum, þar til eins og áður var
| sagt að hún fékk hvíld 5. jan. s.l.
Hún var jarðsungin 9. s.m. í graf-
reit Hallson safn af séra K. K. Ól-
afson.
Jóhanna sál. var fædd að Hall-
son 3. júlí 1891. Foreldrar hennar
j eru, Sigurður Pálsson og Sesselja
Jón Abrahamsson, sem andaðist: Magnúsdóttir kona hans, sem hafa
í Winnipeg 24.. september 1914, var; |>úi« í grend við Hallson um all-
fæddur í Nesi i Saurbæjarsokn í inörg ár. Fluttist Sigurður með
Eyjafirði, 14. janúar 1846. For- y. p. Hallson fóstra sinum frá
eldrar hans voru hjónin Abraham Mýja fslandi hingað 1878, og dvaldi
1 lallgrímsson og Friðrika Krist- hjá honum þar til 1895, að hann
Dr. O. DJORNSON
Office: Cor. Sherbrooke & VVjUiam
Telepiioneiqarry :!2h
Oífice tímar: i—3
HEIMILI:
764 Victor Street
IElepuone, garry ?«3
Winnipeg, Man,
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIK
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald Street
Suite 313. Tals. main 33112.
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
fslenzkir logfrapgingar,
Skrifstofa'— Rooro 8n McArthur
Buitding, Portage Avenue
Áritun: P. O. Box 1650.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
Joseph T. Thorson
íslenzkur lögfræðingur
Arltun:
CSMF3EU, PITBUOB & COMPINT
Farraer Building. • Winnipeg Man.
I Phone Mairt 7640
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VERKSTŒÐI:
Korni Toronto og Notre Dame
Phone
Qarry 2988
Heinillis
Qarry 899

J. J. BILDFELL
FASTEIGnASALI
Room 520 Union Banr -
TEL. 2685 \
Selur hús og lóðir og annast
alt þar aðlútandi. PeDÍngalán
Dr- J. Stefánsson
401 IIOYI) 111,1X3.
Cor. Portage antl Rilmonton
Stundar elngöngu augna, eyrna,
nef og kverka sjúkdóma. — Br
a8 hitta frá kl. 10—12 f. h. og
2—5 e. h. — Tnlsíml: Maln 4742.
tleimili: 105 OUvia St. Tnlsiiiil:
Garry 2315.
Mrs. E. Coates-Coleman
Sérfræðingur
Eyðir hári á andliti, vörtumog
fæðingarblettum. styrkir veikar
taugar með rafmagni o s. frv.
Nuddar andlit og hársvörð.
Biðjið um bækling
Phone M. 996. 224 Smith St.
J. J. Swanson & Co.
Verzla með fasteignir. Sjá um
leigu á húsum. Annast lán og
eldsábyrgðir o. fl.
504 The Kenslngton.Port.&Smith
Phone Maln 2597
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST,
selur likkistnr og annast
oro útiarir. Allur útbún-
aður sá bezti. Ennfrem-
ur selur faann allskonar
minnisvarða og legsteina
ra's He mili Gcrrry 2151
„ Office „ 300 og: 375
Tals. G. 2292 *
McFarlane & Cairns
æfðustu skraddarar í Winnipeg
335 flotre Dame Ave.
J dyr fyrir vastan Winnip.g leikhns
við fráfall móður sinnar voru öll
flutt til ömmu og afa, sem nú ætla
að reyna að verða þeim faðir og
móðir, þó nokkuð séu við aldur.
En góður vilji er sigursæll, og sann-
Vér leggjum sérstaka áherzlu á a*
selja meðöl eftlr forskrlftum lækna.
Hln beztu meltil. sem hægt er aS fá,
eru notuð etngöngu. pegar þér kom-
18 me8 forskrlftlna tll vor, meglB þ*r
arlega iná telja blessuð litlu böm-; iæk* 11-1^ tekur ‘ui/* réU ÞaB **“
in lánsöm að eiga slíka aðstoð.
Flestir hafa þekt eitthvað til þess,
hvað sum móðurlaus börn hafa
COI.CIÆDGH * CO.
Æfiminning.
jana Jónsdóttir. Þau bjuggu í
Hliðarbaga i Eyjafjarðarsýslu.
Systkini hans voru 13; nú á lífi 5,
tveir bræður og þrjár systur, öll í
Ameríku.
flutti með konu sinni og dóttur á
þessar stöðvar, og hefir búið hér
um 20 ár. Sigurður er ættaður úr
Skagafirði, en kona hans úr Mið-
dölum í Dalasýslu. Fluttist hing-
Jón misti föður sinn ungur, og að frá íslandi 1888, settist þá að í
Fíallson sem vinnukona, og þar
giftust þan Sigurður
Jóhanna sál. ólst upp hjá foreldr-
Scott stjórnarformaður i Sask-
atchewan lofaði því fyrra mánud.,
að konur þar í fylki skyldu fá
jafnrétti við menn. Var það lof-
orð gefið nefnd sem mætti fyrir
stjórninni og fór fram á slíka lög-
gjöf. Mrs. F. A. Lawton frá
var hann eftir það helzta stoð móð-
ur sinnar, þar til árið. 1871. Þá
giftist bann Önnu Stefánsdóttur.
Hún andaðist í Winnipeg 27. októ- j um sínum þar til þann 10. febrúar
ber 1915, 13 mánuðum og tveim
dögum eftir lát manns síns.
Anna sál. var fædd á Ásláiks-
stöðum 1 Lögmannshlið, 23. jan.
1845. Foreldrar hennar voru
hjónin Stefán Jónsson og Anna
Soffía Hallgrímsdóttir. Systkini
liennar voru 18, af þeim eru tveir
1910. Giftist líún þá eftirlifandi
manni sínum Eyði J. Johnson.
Dvöldu þau hjá tengdaforeldrum
sínum næstu fjögur ár. Þá bvrj-
tíðu þau búskap i þessu nágrenni
og famaðist mjög vel. Á þessu 6
ára timabili eignuðust þau þrjú
börn, tvær dætur og einn son, sem
mátt líða, og hvað erfitt það er og
vandasamt að ganga þeim í móður j
stað. En í þessu tilfelli álít eg að j
þeim kröfum verði eins vel full-!
nægt og framast er unt, þar sem I
þau bæði leggjast á sömu sveifina.
verður eitthváð ágengt.
Fráfafll Jóhönnu sál. var þeim
mjög þungbært. þareð þettta var!
eina barnið sem þau áttu. En með j
því að hafa litlu börnin hjá sér,
finst þeim þau vera að hlynna að
sínu eigin afkvæmi, sem alla tíð
sýndi þeim viðeigandi bamslega
hlýðni og blíöu, fram yfir það sem
víða á sér stað á þessum tímum.
Hinn eftir lifandi ekkýumaður
hefir mikils að sakna að sjá hana
tekna frá sér og litlu börnunum,
maður mætti segja að morgni lífs-
ins, þegar vonirnar era svo marg-
ar og bjartar um góða framtíð.
Og eins og þau sýndust vera sam-
hent í öllu sem var þeirra áhuga-
mál, og maður hafði ástæðu til' að
ýmynda sér að þau hefðu orðið til
stórrar uppbyggingar í mannfélag-
inu. Nú hefir hann verið skilinn
við þennan trúa förunaut sinn og
stendur eins og einnjana í stríði
lifsins, nauðbeigður við að skilja
einnig við litlu börnin sín, sem hann
elskar meira Iieldur en nokkuð
annað í þessum heimi, og sem hann
síi hana bera svo móðurlega um-
önnun fyrir, meðan benni entist
aldur. Einnig bann sjálfur naut
þessarar blíðu, sem allir hljóta að
virða mikils og sakna, sé hún frá
)>eim tekin. Þannig kom hún fram
við alla sína, og jafnvel alla sem
nokkur kynfii höfðu af henni. —
En guðs vegir eru órannsakanleg-
ir og við verðum að treysta því, ab
jietta fráfall hennar hafi stjórnast
af þeim vísdómi, sem verður fyr
eða síðar þeim til blessunar. sent
nú syrgja.
Guðs blessun hvíli yfir hinnt
látnu. litlu börnunum, ekkjumann-
inum og öldruðu hjónunum, sem
nú eru að safna sér fjársjóð á
himnum, með því að gjöra misk-
unarverk á litlu bömunum móður-
lausu.
Vinur hinnar látnu.
Notre D*me Ave. og Sherbrooke SC
Phone Garry 2690 og 2691.
Glftlngaleyflsbréf oeld.
Mikill
munur
Tveir hlutir geta IitiÖ al-
veg eins út hið ytra, þó að
mikill sé munur á þeim,
Takið t. d. tvenn meðul.
Bæði ciga að lækna hægð-
aleysi, og bæði máske
gera það, annað vinnur
vinnur seint og hægt og
veldur þrautum og skaða
þar sem hitt vinnur tafar-
laust með engum verkjum
né óþægindum. Annað
veiklar líkamann, hitt aft-
ur á móti styrkir, þetta er
munurinn á öðrum meðöl-
um og Triners American
Elixir of Bitter Wine, þetta
meðal hreinsar ekki ein-
ungis líkamann eðlilega
og vel, heldur styrkir hann
jafnframt og linar alskon-
ar maga- og innýfla-þraut-
ir, taugaveiklan og upp-
dráttarsýki. Verð $ 1.30.
Læst í lyfjabúðum. Jos.
T r in e r e Manufacturer,
1333-1339 S. Ashland Ave
Chicago,
Það er þýðingarlaust að
líða þegar Triners Lini-
ment linar tafarlaust ailar
þrautir. Reynið það við
gigt, taugaþrautum, bólgu
stirðleika sem orsakast af
kulda eða kvefi. Verð 70
cts. Póstgjald borgað.
Meðöl þau sem að ofan em auglýst
—Joseph Trieners Remedies—fást
hjá The Gordon Mitchell Drug Co^
Winnipeg.
✓