Lögberg - 01.02.1917, Side 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 1. FEBRÚAR 1917
5
Brunaslysið í Nýja Is-
landi.
í Lögbergi, s>em út irn 18. jan.
þ. á., stendur fréttagr. n um hús-
bruna í Geysisbygö í i /ja íslandi.
Meö þvi aS sumt í á» instri grein
er ekki rétt hermt, og 'mislegt ó-
sagt, sem átt heföi af vlgja meö,
skal hér reynt aö bæta því.
iÞaö var aö morgni þess n. jan.
nálægt kl. 5, sem eldurinn kviknaöi.
Sjö manns voru í húsinu, Andrew
Finnbogason, kona hans og bam
þeirra á fyrsta ári, Mrs. H. Thor-
láksson, sem lá á sæng og tvö böm
hennar, annaö þeirra um tveggja
ára en hitt viku gamalt, og enn
fremur unglings' stúlka, dóttir
Josephs Horwaths útlendings, sem
býr þar skamt frá.
Finnbogason og kona hans
slluppu viö illan leik út úr logandi
húsinu með barn sitt, öll mikið
brend, sérstaklega Finnbogason.
•Til allrar hamingju var næsta hús
ekki lengra burtu en sem svarar
600 fet, og þótt vegalengdin væri
ekki meiri, voru samt konan og
barni'ö nær dauöa en lífi af kulda
er þau komust þangaö, þar sem þau
voru, aö heita mátti, allsnakin.
Fólkiö í húsinu vaknaöi nú viö
vondan draum, en er þaö heyrði
tíöindin og aö enn þá væri fólk
eftir í húsinu, klæddist þaö alt í
mesta flýti, og karlmennimir, sem
vom þrír, gripu öxi og stiga, sem
hvorttveggja var viö hendina, og
hlupu sem fætur toguðu áleiöis til
hússins, sem var að brenna og stóö
þá loginn upp úr þakinu. Er þeir
komit þangaö, reistu þeir stigann
upp viö framstafn hús'sins, sem enn
var óbmnninn, gekk svo einn þeirra
upp stigann og mölvaði gluggann,
Setm stiginn stóö við, eða það sem
eftir var af honum, því konan sem
stóð innan við hann, með bömin sín
tvö i fanginu, haföi mölvaö eitthvað
af rúðunum. Annars hefðu börnin
aö likindum ekki verið lifandi, því
vindurinn blés inn um gluggann og'
sló loganum og reyknum frá þeim.
Maðurinn sem í stiganum var tók
- uú viö börnunum út um gluggann
og lét þau detta niður til hinna, sem
gripu þau á lofti og hlupu meö þau
yfir að hinu húsinu. Sá í stiganum
tók nú á móti konunni sjálfri, en
með því aö stiginn var ótraustur
og konan þung, tók hann það til
bragðs að stökkva með hana í fang-
inu úr miðjum stiga. Tókst það
svo vel, aö hvorugt meiddist. —
Samt sem áöur kom hjálpin, því
miöur, of seint fyrir hana, því eft-
ir nókkra daga lézt hún af bruna-
sárum.
Þiegar búið var að koma konunni
yfir í hitt húsið, var tafarlaust send-
ur maður til að sima eftir læknin-
um. Einnig var Finnbogason þá
strax spuröur að, hvort ekki heföi
fleira fólk verið í húsinu, og játti
hann því, kvað hann þar hafa verið
unglings stúlku og var í óvissu om
hvort hún hefði bjargast eða ekki.
Þegar hér var komið stóð húsið
í björtu báli, og var því ekki að
tala um neina frekari björgun. Sem
betur fór haföi stúlkan þó ekki
brunnið inni, því eftir nokkra stund
fanst hún í fjósinu. Hefir hún að
líkindum komist út úr eldinum rétt
á eftir Finnbogason og konu hans.
Hún var einnig mikið brend.
Húsið sem þetta fólk var flutt i,
er eign Tom Nickolsons bónda, sem
er norskur að ætt og býr í húsinu
með Mrs. J. Laxdal, sem er ráðs-
kona hans. Gjörðu þau bæði alt
Sem i þeirra valdi stóð, til þess að
draga úr þjáningum hins' bágstadda
fólks, og hjúkruðu þau þeim á allar
lundir sem bezt þau kunnu.
Læknirinn, Dr. J. P. Pálsson,
kom nú von bráðar og gjörði hann
einnig alt sem mögulegt var til að
lina kvalir sjúklinganna. Sumt af
fóLkinu var svo skaðbrent að það
var, eftir ráði læknisins, flutt til
Winnipeg, á sjúkrahúsið þar. Var
þaö þrent, Finnbogason, unglings
stúlkan og eldra barn Thorlákssons
hjónanna. Ýngra bamið brendist
minst af því öllu, aðeins vottur á
andliti. Mrs. Thorláksson hefir að
líkindum ekki verið álitin ferðafær,
annars lrefði hún verið flutt með
hinu fólkinu. Hún andaðist að-
faranótt þess 13. janúar. Maður
hennar, Halldór Thorláksson var
ðkki heima þá nótt sem slysið vildi
til, og er vart hægt að ímynda sér
sorglegri heimkomu. Þcssi hjón
komu frá Seyðisfirði á íslandi fyr-
ir tveimur árum.
Tom Nickolson var einn af þeim
þremur sem björguðu Mrs. Thor-
láksson og bomum hennar; hinir
tveir voru þeir Guðmundur Ó.
Gíslason frá Gilsbakka í Geysisbygð
og Unvald Ó. Jónasson frá Djúpa-
dal í sömu bygð. Var þaðjónas-
son sem fór upp stigann. Þessir
tveir menn voru þama til heimilis
um tima, voru við vinnu þar skamt
frá.
Að endingu skal þess getið að
húsið sem brann ivar eign Gísla
kaupmanns Sigmundssonar í Geys-
isbvgð.
Látinn
Kjartan Magnús Halldórsson,
bróðir Björns Halldórsonar frá
Úlfsstöðum í Loðmundarfirði, and-
aðist 23. Jan. í Cavalier í Norður-
Dakota hjá dóttur sinni, sem er
gift enskum lækni þar í bæ. Nán-
ara síðar.
Viðskiftabálkur.
Þieim sem spyr um myndina af
Höfn í Hornafirði getum vér eng-
ar upplýsingar gefið, því miður;
vitum elkíki til að ihún sé nokkurs-
staðar til sölu hér vestra.
S. Brandson Box 20 Loyalist,
Alta, spyr um áritan Eiríks H.
Sigurðssonar frá Geysi í Reykj avik.
Segir að hann hafi verið á vagna-
verkstöð hjá járnbrautarfélagi í
Winnipeg þegar hann kom fyrst
vestur. Sá stem vita kynni um
þenna mann geri svo vel að skrifa
annaðhvort Mr. Brandsyni eða rit-
stjóra Lögbergs.
Maður spyr Lögberg um stærð
hluta í Eimskipafélaginu og hvemig
lög félagsins séu. 1 ]>essu efni vís-
um vér til B. L. Baldwinssonar,
ritara félagsins.
WINNIPEG.
Höfundur leiksins “On Trial'’
gagntók svo hugi manna í New
York leikhúsunum í ffrra, að fá
dæmi eru til slíks. Þetta leikrit er
sýnt í hreffimfndum.
Þar er sagt og sýnt atriði úr frá-
Þlar er sagt og sýnt atriði úr lífs-
sögu manns, sem stóð fyrir rétti og
átti að lífláta. Þetta er átakanleg-
Nýjust tæki
GERA OSS MÖGU-
LEGT AÐ FRAM-
LEIÐA PRENTUN
SEM GERIR VIÐ-
SKIFTAVINI VORA
ANÆGÐA
The Columbia Press,
Limiiecl
Book, and Comm«-rcial
Printor*
Phona Garrjr^ó P.O.Bo*3172
WPNNIPBG
12.
Lagasafn Alþýðu
hafa fyrir markmið að koma í veg fyrir hjónaband
undir eðlilegum kringumstæðum eru ógildir. pau
skilyrði í erfðaskrá t. d. að sá eða sú sem arfinn
á að hljóta megi ekki giftast neinum eða neinni
eru ógild (nema þegar um eiginmann eða eigin-
konu þess er arfleiðir er að ræða). Slík erfðaskrá
er gild þannig að erfinginn sem nefndur er tekur
arfinn, en er ekki bundin(n) við hitt skilyrðið.
Hjónabandshindrun að nokkru leyti, þegar
sanngimi mælir með er lögleg í samningi, eins og
t. d. þegar bam er arfleitt með því skilyrði að
það giftist ekki fyrir einhvem vissan aldur (t. d.
21 eða 25 ára).
Slíkir samningar eru löglegir fyrir þá sök að
þeir tiltaka aðeins ákveðinn tíma þegar síður væri
hætta á að rasað væri út í hjónaband fyrir ráð
fram. En ef skilyrðin væru þannig að erfinginn
skyldi ekki giftast fyr en 40 eða 50 ára, þá væri
það ógilt; erfinginn væri ekki bundinn því skilyrði,
fyrir þá sök að það væri álitið ósanngjarnt.
Erfðaskrá manns til eiginkonu með þeim skil-
yrðum að hún giftist ekki aftur er gild, þótt þar
sé um eigingimi að ræða eða ósanngimi, en það
er bygt á því að hún hefir verið gift og þess vegna
er þetta ekki til þess að hindra persónu frá hjóna-
bandi yfir höfuð. Sama máli er að gegna með slíkt
skilyrði eiginkonu í erfðaskrá til manns hennar,
eða í erfðaskrá til hvaða persónu sem er, sem áður
hefir verið gift.
(Framh.).
Lagasafn Alþýðu
7. ónýtanlegir samningar eru þeir nefndir,
sem eru og halda áfram að vera löglegir að öllu
leyti nema því aðeins að einhver sem rétt hefir til
ónýti þá. Slíkir samningar eru bindandi fyrir
báða málsparta, eins lengi og þeir hafa ekki verið
ónýttir.
Málsaðili sem svikinn er í samningum, getur
gert samningana ónýta ef hann getur sannað að
svik hafi verið í tafli. Hann getur líka samþykt
slíka samninga og haldið hinum að þeim.
Samninga sem gerðir eru við ómynduga, án
þess að nauðsyn reki til, má ónýta; sömuleiðis
samninga við vitskerta menn eða Indiána á heim-
ildarlandi þeirra. par með er ekki sagt að slíkir
samningar séu ógildir, en þeir eru ónýtanlegir.
En hlutaðeigendur ráða því sjálfir hvort þeir vilja
halda samningana eða ekki. Sviksamlegir samn-
ingar eru einnig ónýtanlegir, en ekki ógildir.
9. ólöglegir samningar eru ógildir með öllu
frá upphafi og er ómögulegt að krefjast þess að
þeim sé framfylgt. peir hafa ekkert lagagildi
annað en það að sá er sekur finst um að hafa gert
þá getur sætt hegningu. ólöglegir samningar eru
þeir sem ákveða að eitthvað skuli gjört eða eitt-
hvað látið ógjört, sem kemur í bága við lögin.
pegar um slíka samninga er að ræða er annar
málsaðili ekki skildur til þess að fullnægja sínum
parti samninganna, þótt hinn málsaðilinn gjöri
það eða hafi gjört; og hafi annar málsaðili borgað
út fé sem afleiðing slíks samnings, getur hann
ur sorgarleikur, ar sem saklaus
maður er ekki einungis grunaSur
heldurs vo að segja fundinn sann-
ur aö sök. Sést þar glögt hversu
skeikulir eru dómar mannanna. Er
þaö einnig sýnt þar, hversu mann-
leg dygð getur komist langt, þegar
einn vill leggja líf sitt í sölurnar
fyrir annan
Dominion.
“Lost and Won’’ hefir í sér
fólgn kenningaríka söku, sem ekki
er daglega veitt eftirtekt. Þar er
það sýnt hvemig blaðadrengur hef-
ur sig upp til vegs' og virðingar úr
fátækt og basli.
Er þetta æfilýsing ekki ósvipuö
Olivier Twists, þó þa'ð sé enn þá til-
kömumeira.
“The Golden Fetters” er annaö
atriði, sem einnig verður sýnt á
Winnipeg leikhúsi síðari part
næstu viku. Þétta er leikur sem
fer fram í Vesturlandinu og leika
þas tveir beztu leikendurnir sem
hér eru til.
“The Pride of the Clan" verður
sýnt þar um miiSsvetrarhátiSimar,
og kemur þar fram sú leikkona, er
meS réttu er kölluS “The World’s
Sweetheart.”
“The Canadians in Action and
the Advance of the Tanks” verSur
einnig sýnt þar.
Dánarfregn.
ASfaranótt síSastliSinna páska
andaSist á sjúkrahúsi í Prince
Ruplert, konan JóhannaS. Filipip-
usson eftir þriggja vikna sjúk-
dómslegu. Hún var fædd 15.
Septemb. 1877 á Gjábakka í Vest-
mannaeyjiun. Foreldrar hennar
voru þau Jón GuSmundsson er þar
bjó lengi, og kona hans Veigalín
Eirilksdóttir.
Jóhanna heitin misti móöur sína
ung, ólst hún upp aS mestu leyti
hjá föSur sínum. Hún giftist áriS
1899, eftirlifandi ekkjumanni,
Jóni Filuppussvni ættuSum úr
Vestmannaeyjum. Til Ameríku
fóru þau hjón 1902 og settust aS í
Selkirk, Man. Þar dvöldu þau í
11 ár. Til Prince Rupert fóru þaú
áriS 1913. Voru þau fyrsta fjöl-
skyldan er nam þar land sern nú
héitir Osland P. O. Átti Jóhanna
heitin ásamt manni sínum mikinn
þátt í myndun nýlendunnar.
Þau hjón eignuSust átta börn;
dóu tvö af þeim í æsku en sex eru
á lifi og syrgja ásamt föður þeirra.
HiS elzta bamanna er drengur 17
ára gamall, stundar hann nám viS
lýSháskóla í Prince Rupert; hiS
yngsta er drengur sex mánaSa aS
aldri. Þrjú af börnunum hafa tek-
iS til uppfpsturs systkini hinnar
látnu; eru þau til heimilis í Winni-
peg og Selkirk. Þjju hjón Gísli
Jónsson í Selkirk og kona hans,
systir hinnar látnu, tóku stúLkubam.
Éirílkur bróöir Jóhönnu heit., sem
einnig býr í Selkirk, tók eitt barn-
anna. Anna systir hinnar látnu
(nú Mrs. H. Duplessa) tók og eitt
bam, (hún býr í Winnipeg). En
nýfædda bamiS tóku ’þau Mr. og
Mrs. J. B. Johnson í Prince Rupert.
Einn piltur er hjá föSur sínum í
Osland.
Jóhanna sál. var dugnaSarkona
og þrekmikil. Lét hún sér mjög
ant um framtíS bamanna sinna;
bar hún mentun þeirra mjög fyrir
brjósti, þ& ðkki væri henni lánaS líf
til aS ala þau upp. Hennar er sárt
saknaS af manni hennar og börnum,
systkinum hennar, öldruSum föSur
óg öllutn sem hana þektu.
BlessuS veri minning hennar í
hjörtum hinna, sem eftir lifa.
Jón Filippusson,
Caspaeko P. O.
Skeena River, B.C.
Orpheum.
Fyrsti dagur miSsvetrarhátíSanna
í Winnipeg er á mánudáginn. Þann
dag byrja nýir leikir og nýjar sýn-
ingar á Orpheum.
Lew Dockstader hinn frægi
gleSileikari verSur þar fyrst og
fremst. Skozkir piltar og stúlkur
leika undir umsjón Jack Wyatts i
“Kilts and .Tartans”. Fara þar
fram hálenzkir söngvar og dansar.
Miss Natalie Alt frá Palace leik-
húsinu kemur til bœjarins til þess
aS leika á Orpheum.
George Kelly, bróSir Wiltér
Kellys leikur í “Finders-Keepers’
og Miss Natalie Alt í “Little Nemo’
og “Sweet Sixteen” og “Jumping
Jupiter”.
Walker.
sem á leikhús fara. “A Little Bit
of Fluff” heitir lítill leikur sem
hann hefir fengiS fyrir einkaleyfi í
Canada. Þessi leikur hefir veriS
leikinn 500 sinnum i síSustu 15
mánuSi í Criterion leikhúsinu í
London.
“The Private Sécretary” og
Charleýs Aunt” verSur þar einnig
leikiS. Þessir leikir eru svo al-
þektir í Winnipeg aS engra meS-
mæla þurfa. Pall MaH blaSiS á
Englandi hefir flutt um þá rífandi
lof. Þessir leikir verSa á Walker
á fimtudag til laugardag aS kveld-
inu og siSdegis á laugardag, 8., 9.
og 10. febrúar og alla vikuna sem
byrjar 12. febr. og síSdegis þá á
miSvikud. og laugardag.
Albert Brown er nýr á LeiksviSi
hér og eru þaS þeim gleSifréttir
CANADAX
Firtesr
THEATSS

Alla þessa viku
undir umsjón
Capt. Donald C. Thompson
hin mikla strlósmynd
WAR AS IT REALLY IS
fimtudaginn 8. febrúar
I 9 kv|ld
Matinee: iaugardaglnn 10. febrúar,
miCvikudaglnn 14. febr. og
laugardaginn 17. febr.
pessa lands mestu skrlpaleikarar
undir stjórn
Alberts Brown
í leiknum
“A Little Bit of Floff”
VerS á kveldin $1.50 til 25c
VerC á mat. $1.00 til 25c.
8 SÓLSKIN
pau börn, sem ganga á skóla, læra þar þessa
töflu—hún er 'gerð fyrir hin börnin, sem enn eru
ekki farin að ganga á skóla. pegar þið lærið
þessa töflu, farið þið svona að því: Fyrst skrifið
þið fyrstu röðina niður, sem verður 1 til 12. Svo
segið þið tvisvar sinnum einn eru tyeir og skrifið
2 út undan einum til þess að byrja næstu röðina.
Svo segið þið tvisvr 2 eru 4 og skrifið 4 hjá 2.
Svo segið þið tvisvar 3 eru 6 og skrifið 6 útundan
3 o.sfrv, þangað til þið eruð komin neðst í röðina
og segið tvisvar 12 eru 24 og skrifið 24 út undan
12. pá eru komnar tvær raðir niður úr.
Nú leggið þið saman tvær tölurnar, sem eru
komnar í hverja línu, t.d. svona: 1 og 2 eru 3,
skrifið svo 3 út undan 2; þannig byrjar þriðja röð-
ina. Svo segið þið: 2 og 4 eru 6 og skrifið 6 út
undan 4 o.s.frv., þangað til þið komið neðst og
segið: 12 og 24 eru 36 og skrifið 36 út undan 24.
Til þess að fá fjórðu röðina leggjum við sam-
an tölumar í fyrstu röðinni og þriðju röðinni, t.d..
1 og 3 eru 4, og skrifum svo 4 út undan 3 og þá
byrjar fjórða röðin; 2 og 6 eru 8 og skrifum 8 út-
undan 6 o.s.frv.
Fimta röðin fæst með því, að leggja tölumar í
fyrstu röðinni við tölumar í fjórðu röðinni, t.d.:
1 og 4 eru 5, 2 og 8 eru 10 o.s.frv. Á sama hátt
má finna allar hinar raðimar.
Konungur skiftir eignum sínum.
Einu sinni var voldugur konungur og auðugur,
sem lýsti því yfir, að hann ætlaði áð skifta öllum
eigum sínum milli fólksins, og skyldi hver fá af
þeim það sem hann bæði um. Heldra fólk kom og
bað um jarldæmi og hertogadæmi og auðæfi, og
þegar það hafði fengið alt, sem það bað um, kom
fátæka fólkið og bað um það sama. “pið komið
of seint,” sagði konungurinn við fátæka fólkið;
“ríka fólkið og heldra fólkið hefir þegar fengið öll
mín auðæfi. pað, eina, sem eg á eftir, er vald
mitt og stjómarhald. Um það bað mig enginn;
þetta skal eg gefa ykkur til þess að þið getið verið
dómarar og stjórnendur hinna ríku og voldugu.”
pegar ríka fólkið og heldra fólkið heyrði hvað
konungur hafði gert, kom það til konungsins og
bað hann að taka aftur þessar gjafir frá fátæka
fólkinu: “Við getum ekki liðið það, að láta þessa
ræfla stjóma okkur!” sögðu þeir.
“Eg geri ykkur ekkert rangt til,” sagði kon-
ungurinn; “þið fenguð það sem þið báðuð um, og
hélduð að þið hefðuð tekið alt, sem tíl var og skil-
ið ekícert eftir handa þeim fátæku. Skiftið nú fé
yðar á milli hinna fátæku og svo skal eg taka aft-
ur vald mitt.”
Ríka fólkið sá, að þetta var eina ráðið; ferigu
því allir fátækir sinn skerf og voru allir ánægðir
og leið vel.
Stúlka, sem seldi af sér hárið
pegar Napóleon mikli Frakkakeisari var að
reyna að leggja undir sig alla Evrópu og hvert
ríkið eftir annað gafst upp fyrir honum, þá var
það að þýzkt hérað, sem heitr Silesia, reyndi af
alefli að verjast hersveitum hans.
Allir menn og allar konur í þessu frelsishéraði
lögðu fram það, sem þau gátu til þess að frelsa
landið sitt á þessu voða ári 1813, og allir gáfu alt
sem þeir gátu mögulega mist.
Lítil stúlka var í Silesíu svo fátæk, að hún
átti ekkert til þess að gefa, en hana langaði til
þess að geta gert eitthvað til þess að sýna ætt-
jarðarást sína,
Einu sinni datt henni það ráð í hug, að hún
gæti kannske selt af sér hárið og fengið svolítið
af peningum fyrir það. Hún hafði ákaflega sítt
og fallegt hár. Hún lagði því af stað til Breslau,
sem var höfuðbærinn í Silesiu, fann þar hárkaup-
mann og bauð honum að kaupa af sér hárið.
Maðurinn varð alveg hissa. Hann gat ekki
skilið, hvernig á því stæði, að stúlkan vildrselja
svona fallegt hár, og varð hún að segja honum
sannleikann. Hann keypti þá af henni hárið, og
sagðist ekki geta gefið henni meira fyrir það en
$2.00. Kaupin voru gerð; maðurinn tók hárið, en
stúlkan fór ánægð heim með tvo dalina.
Hárkaupmaðurinn var svo hrifinn af þessari
fórnfýsi stúlkunnar, að hann vildi ekki selja hárið
á venjulegan hátt, heldur bjó hann til úr því ým-
islega skrautmuni, svo sem festar og þess háttar.
Sagan um stúlkuna í Silesiu og fómfýsi henn-
ar barst fljótt út á meðal fólks. Allir Silesiubúar
voru stoltir af þessu og munirnir, sem búnir voru
til úr hári stúlkunnar, voru keyptir háu verði.
Svo ákafir voru menn að kaupa það, að hárkaup-
maðurinn varð stórríkur og gaf afarmikla fjár-
upphæð til ríkisins.
SÓLSKIN
Barnablað Lögbergs.
II. ÁR. WINNIPEG, MAN. 1. FEBRÚAR 1917 NR. 18
/-----------------------------------------------
“En ef vér sjáum sólskinsblett í heiði,
þá setjumst allir þar og gleðjum oss.”
Jónas Hallgiímsson.
.______________________________________________J
Eins og móðirin huggar
barn sitt.
í Búa-stríðinu í Suður Afríku, varð ungur her-
foringi hættulega sár. pegar þessi fregn barst
heim til móður hans á Englandi, þá varð hún
mjög hrygg og mædd. Hún var hnigin á efra ald-
ur, og hafði aldrei á æfi sinni ferðast til annara
landa. En hvað er það, sem móðir ekki gerir fyrir
barnið sitt? Hún fór til Lundúna, og tók sér
þar far með skipi, þessa löngu leið. Nú reið á, að
hún kæmi ekki of seint.
Hún leitaði uppi sjúkrahúsið, par sem sonur
hennar lá, og bað yfirlæknirinn leyfis, að hún
fengi að sjá hann. Læknirinn leit á gömlu harm-
þrungnu konuna með meðaumkvun, og sagði:
“Góða kona, mér er ekki um það, því nú orðið
megum við ekki leyfa neinum að heimsækja sjúk-
lingana. par að auki er sonur yðar hættulega
veikur, og hann gæti dáið af geðshræringu, ef
hann sæi yður.”
“Sonur minn dauðvona, og eg fæ ekki að sjá
hann!” sagði móðirin með skjálfandi röddu, og
augu hennar fyltust tárum.
Sjálfur átti læknirinn móður heima, og þegar
hann mintist hennar, þá sagði hann að lokum:
“Eg ætla þá að leyfa yður að sjá son yðar; en þér
verðið að lofa mér því, að láta hann ekki sjá yður,
og tala ekki við hann. pér verðið að standa fyrir
framan hlífina, sem stendur við rúmið hans.
Nú fór læknirinn með móðurina inn í sjúkra-
herbergið; hún stóð bak við hlífina og horfði á
bamið sitt.
Af hitasóttinni, sem í honum vár, bylti hann
sér á ýmsar hliðar í rúminu. Alt í einu kallaði
hann upp: “Mamma, mamma!” Heldur hann, að
hann sé nú aftur orðinn barn, sem leikur sér í
kjöltu móður sinnar?
Móðirin — hún hefði nú raunar ekki átt að
gera það, en hún gat ekki látið það vera — rétti
nú út hönd sína og lagði það á ennið á veika synin-
um sínum. pá opnaði hann alt í einu augun og
kallaði: “Mamma, mamma! ert þú komin
hingað f ”
Hann dó ekki af geðshræringu. f faðmi móð-
ur sinnar féll hann í fastan svefn; og upp frá
þeirri stundu fór honum dagbatnandi.
“Eins og móðirin huggar bam sitt, eins skal eg
hugga yður”. (Es.-6ð, 13). peir eru til, sem álíta,
að það sé hættulegt að komast í of náið samband
við Guð. En það er þvert á móti. pá fyrst, er
sálin hvílir í örmum guðs, huggast hún; hjartað,
sem er heitt af náð guðs, finnur frið, og þá fer
fyrst að batna hagur manns í raun og veru.
G. A. þýddi.
—Bjarmi.
Ekki til einkis.
Einu sinni lá lítil stúlka á sjúkrahúsi handa
bömum, í Peking, höfuðstaðnum í Kína; hún hafði
gengið á trúboðssóla. Trúaður maður á Englandi
hafði borgað fyrir hana þar. En það leit út fyrir
að þessum peningum væri varið til einskis, því nú
lá hún fyrir dauðanum. pá hvíslaði hún að hjúkr-
unarkonunni í sundurlausum orðum, þar sem hún
sat við rúmið hennar:
“Eg — vil — skrifa — bréf”.
“Pú ert alt of máttfarin til þess”, sagði hjúkr-
unarkonan, “en eg skal skrifa það fyrir þig. Til
hvers á það að vera?”
pá ljómuðu augu litlu stúlkunnar.
“Skrifaðu — velgérðarmanni — mínum, — að