Lögberg - 22.12.1921, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
22. DESEMBER 1921
Bl«. 11

Sérstök deild í blaðinu
i
B flfflniHiinunniininininniniiiiiuinninnnniiniinfflnniiuniiininniunniiiiifliiiiÞ
llfliiflHiniHiiiiHnHHniiHiiiiHiiHHiiiiBiHiaiiiiMuiaiiiiHiniBniii
SOLSKIN
■fllllC'
Fyrir börn og ungli ga
'i'jHiiniinninininniniuiuiiiiiuniiiniut
lainilHIIIIHIIIIKIignillHflllBIIIHnilHIIIHiiiBllianilHIIIIBIIIIHIHIBflllHUIiBlffl
JOLIN
Ekkert oi*S í máli mannanna hljómar eins
hlítt og orðið JÓL gjörir í eyrum kristinna
manna.
Og hví? Hvers vegna eru jólin svo inndæl?
Hvers vegna hlakka allir bæði ungir og gamlir,
ríkir og fátókir, til jólannaf
Af því að þá var oss mönnunum, ungum og
gömlum, þér og mér, gefin sú óeigingjarnasta
gjöf, sem nokkuru sinni liefir verið gefin—
■jólnbarnið Jesús.
Án hans væru jólin einskis virði, án hans
væru ]>au köld og vonarlaus, án lians væru þau
eins og hver önnur skammdegistíð, sem vefur
vængjum sínum um bygðir mannanna og steypir
þunga sínum yfir vonleysi þeirra.
Og það bezta við þá gjöf er það, að hún var
ekki að eins gefin mönnum fyrir löngu síðan,
heldur færa hver einustu jól þá sömu gjöf til
allra, sem vilja veita henni móttöku.
Þegar jólábarnið fæddist í Betlehem, þá var
svo þröngt í húsum mannanna, að þar var efckert
rúm fyrir móður þess, né það. Fólkið þekti hann
okki þá og það er margt af fólkinu, sem þekkir
hann ekki þann dag í dag. En sá er munurinn á
því og fólkinu í Betlehem forðum, að það getur
ekki sagt að það hafi ekki haft tækifæri til þess
að þekkja jólalbarnið.
Litlum stúlkum og litlum drengjum þykir og
hefir æfinlega þótt gaman að sögum, það er að
segja fallegum sögum. Og hafið þið nokkurn
tíma heyrt fallegri sögu, en söguna um jólabarn-
ið Jesú ?
Vér teljum það alveg víst, að hún mamma
ykkar hafi sagt ykkur þá sögu — sagt ykkur frá
því, að Guð hafi elshað mennina svo heitt, að
hann sendi son sinn eingetinn í heiminn, til þess
að allir drengir og allar stúlkur lærðu að þekkja
hann, láta sér þykja vœnt um hann og taka hann
sér til fyrirmyndar í lífinu.
Sagt ykkur söguna um hann, sem óx upp, naut
barnsgleðinnar eins og þið, gjörði skvldu sína í
öllu, eins og þið eigið að gjöra, sýndi lítillæti og
góðvild öllum, sem til hans leituðu; læknaði þá,
sem sjúkir voru, gaf þeim, sem blindir voru,
sjónina aftur, og reisti Lazarus og son ekkjunn-
ar í Nain upp frá dauðum; var gripinn liöndum
fyrir að segja mönnum sannleikann, krossfestur
og Mflátinn, svo að við mættum komast í sátt
við Guð.
Þetta eni aðaldrættirnir í sögu jólabarnsins
—sögunni, sem sögð hefir verið nú í meir en
1900 ár; sögunni, sem hvert einasta barn ætti að
læra, kunna og muna; sögunni, sem gjörir hverja
einustu barnslund blíðari, hverja einustu barns-
von bjártari, hvem einasta framtíðardraum
fegurri, og hverja einustu mannssál sælli, sem
heyrir hana og lætur hana ná hefðarsæti í
hjarta sínu.
Vér þykjumst vita að þið, börnin góð, séuð
l'arin að hugsa til Jólanna, hugsa um jólagjaf-
irnar, sem 'þið munuð fá — hugsa um jólagjaf-
irnar, sem ykkur langar til að fá. Er jólaharnið
ó meðal þeirra?
'Saga er til af ekkju einni fátækri, sem átti
dóttur eina barna. í litlu og fátæklegu herbergi
bjuggu þær og höfðu naumast nóg til fata og
matar.
1 liúsi þar skamt frá bjuggu vel efnuð hjón.
Þau áttu þrjú börn, tvær stúlkur og einn dreng,
og voru þau á sama reki og dóttir ekkjunnar og
kunnug, af því að móðir fátæku stúlkunnar vann
•oft þar í húsinu.
Það var aðfangadags kvöld jóla og fólkið
þaut fram og aftur um götumar með fangið fult
af bögglum, út úr einni búðinni og inn í liina,
þvældist þar hvað fyrir öðru og reif og ruplaði.
Ljósin loguðu glatt á götum bæjarins og
leiftruðu í glugguni stórhýsanna. Heima í hús-
inu hjá kunningjafólki ekkjunnar, var búið að
kveikja. Ilúsið var alt uppljómað, svo hvergi
bar á skugga. 1 setustofunni, sem var rúmgóð
og falleg, sátu hjónin. Eldur brann glaðlega á
arni þar inni. Jólatré fagurt og uppljómað stóð
]>ar á gólfinu. Á því voru nokkrar fallegar
gjafir og börnin prúðbúin hlupu í kring um tréð
og hrópuðu í sífellu: “Bráðum er'klukkan sjö!
Bráðum er klukkan sjö.” En þá átti að útbýta
gjöfunum af trénu.
Heima í herberginu lijó ekkjunni var ekkert
jólatré. Þar var ekki hægt að sjá af neinu, að
jólin væru í nánd. Herbergið var hreint og
]>okkalegt. En það var það alt af. Kertaljós
logaðr á 'borði, sem stóð á miðju gólfi í herberg-
inu. Við borðið sat ekkjan, hafði sett olnbogann
á það, studdi hendinni undir kinn sér og horfði
áhyggjufull á litlu stúlkuna sína, sem stóð þar á
gólfinu mcð kertaljós í hendinni og horfði á það.
cins og hún hfði aldrei séð kertaljós áður. Svo
leit hún á móður sína og sá tár renna ofan kinn-
arnar á henni. Hún hljóp undir eins til henn-
ar, og vafði höndunum utan um hálsinn á lienni
og mælti:
“Mamma, því ertu að gráta?”
“Elsku barnið mitt, eg var að hugsa um kjör
mannanna, hversu misjöfn þau eru og hve mikið
mig langaði til að þú gætir átt eins skemtileg
jól og fengið eins margar jólagjafir eins og börn
Hávarðssons hjónanna.”
“En mamma, eg hefi jólaljósið mitt, og svo
verður Jesús hjá okkur í kvöld.”
Börnin góð, það er skemtiíegt að fá mikið
af jólagjöfum, en aðal atriðið er að Jesús sé hjá
ykkur og þið hjá honum á jólunum og alla aðra
daga.
Hinn iðrandi syndari.
Eftir íeo Tolstoy.
Og liann sagði: “Jesú, minst þú mín, þegar
])ú kemur í ríki þitt! Og hann sagði við hann:
Sannlega segi eg þér: I dag skaltu vera með
mér í paradís.”
Það var einu sinni maður, sem lifað hafði í
heimimum í sjötíu ár, og alt af lifað í synd. Svo
veiktist hann, en hann bætti ekki ráð sitt að held-
ur. Það var ekki fyr en á síðustu augnablikum
lífs hans, þegar hann.sneri sér grátandi til guðs
og sagði:
“Herra, miskunna þú mér, eins og þú gjörð-
ir ræningjanum á krossinum.”
Og þegar hann hafði þetta sagt, skildi sál
lians við líkamann.
Og sál syndarans, snortin af kærleika Guðs
og treystandi miskunn hans, drap á dyr himna-
ríkis og beiddist inngöngu.
Eftir fá augnablik lievrði hann rödd fyrir
innan liliðið sem sagði:
“Hver er það, sem drepur á dyr Paradísar,
og hvaða verk tamdir þú þér í lífinu?”
Rödd freistarans svaraði og taldi upp öll ill
verk mannsins, en ekki eitt af góðverkum hans.
Og röddin fyrir innan Paradísar hliðið sagði:
“Svndarar geta ekki komist inn í ríki himn-
anna. Far þú héðan.”
Þá svaraði maðurinn: “Herra, eg heyri
röddu þína, eh eg sé þig ekki, né heldur veit eg
hver þú ert.”
“Eg er Pétur postuli.”
Og syndarinn svaraði: “Miskunna þig yf-
ir mig, Pétur postuli Minstu veikleika mann-
anna, og miskunnar Guðs. Yarst þú ekki læri-
sveinn frelsarans? Heyrðir þú ekki kenningar
hans af hans eigin vörum, og hafðir þú ekki fyr-
irmvnd hans fyrir augum þér? Minstu þess þá,
þegar hann var sorgum hlaðinn og sálarhryggur,
að hann bað þig þrisvar sinnum að vaka með sér
og biðja, en þú svafst, því augu þín voru haldin
og að hann fann þig þrisvar sinnum sofandi.
Þannig er það með mig. Minstu þess einnig, að
þú sagðist skyldir vera honum trúr til dauðans En
samt afneitaðirðu lionum þrisvar, þegar hann
var leiddur fram fyrir Kaífas. Þannig var það
með mig. Og minstu þess líka, að þegar lianinn
hafði galað þrisvar, þá gekstu út og grézt sáran.
Þannig er það með mig. Vissulega getur þú ekki
neitað mér um inngöngu.”
Röddin fyrir innan hliðið þagnaði. Syndar-
inn beið litla stund, drap svo aftur á dyrnar og
beiddist inngöngu í ríki himnanna. Og hann
heyrði aðra rödd fyrir innan hliðið, sem sagði:
“Hver er þessi maður, og hvernig breytti
hann í lífinu?”
Rödd freistarans svaraði aftur og taldi upp
öll illverkin, en mintist- ekki á það, sem hann
hafði vel gjört.
Röddin fyrir inan hliðið svaraði: “Far héð-
an, slíkir syndarar geta ekki verið með okkur í
Paradís. ’ ’
Þá sagði syndarinn: “Herra, eg heyri rödd
þína, en eg hvorki sé þig né heldur veit eg hver
þú ert.”
Og röddin svaraði: “Eg er Davíð, konung-
ur og spámaður.”
Syndarinn örvænti ekki og ekki heldur sneri
hann í burtu frá hliði Paradísar, en sagði:
“Miskunna mér, Davíð konungur! Minstu
veikleika mannanna og náðar Guðs. Guð elsk-
aði þig og hóf þig til vegs á meðal manna. Þú
hafðir alt: konungdóm, virðingu, auðlegð, kpnur
og böm, en þú leizt konu Uria, fátæks manns,
girndar augum, og tókst hana en lézt Ammonita
taka líf hans. . Þú auðmaðurinn, tókst lambið
af fátæklingnum og lézt drepa liann. Hið sama
hefi eg gjört. Minstu þese og, hvernig þú iðrað-
ist og sagðir: Eg viðurkenni misgjörðir mínar,
og syndir mínar eru sífelt fvrir augum mér. Hið
sama hefi eg gjört. Vissulega getur 'þú ekki
neitað mér um inngöngu.”
Og röddin fyrir innan hliðið þagnaði.
Eftir að syndarinn hafði beðið nokkra stund
drap hann cnn á dyrnar og baðst inngöngu í
þriðja sinn.
Og þriðja röddin lét til sín heyra fyrir inn-
an hliðið og sagði:
“Hver er maðurinn, og hvernig hefir liann
varið Mfi sínu á örðinnif”
Og í þriðja sinn svaraði rödd freistarans og
taldi upp öll illverkin, sem hann hafði framið,
en mintist ekki nieð einu oi’ði á þau góSu.
Og röddin fyrir innan Iiliðið svaraði: “Far
burtu héðan! Syndarar geta ekki fengið inn-
gönguí í ríki himnanna.”
Syndarinn svraaði: “Rödd })ína heyri eg,
en eg hvorki só þig né veit hvað þú heitir.”
Þá svaraði röddin: “Eg er Jóhannes, hinn
elskaði lærisveinn Krists.”
Þá gladdist syndarinn og sagði:
“Nú verður mér vissulega veitt innganga.
Pétur og Davíð verða að lileypa mér inn, þvi' þeir
þekkja breiskleika mannanna ogGuðs miskunn.
og ]>ú leyfir mér inngöngu sökum kærleika þíns.
Varst það ekki þú, Jóhannes, sem ritaðir: “Guð
er kærleikur”, og að sá sem þekkir ekki kærleik-
ann, þekki heldur ekki Guð? Og varst það ekki
þú, sem á gamals aldri bauðst mönnum að elska
hvorir aðra? Hvernig getur þú þá litið á mig
með vanþóknun og vísað mér^á bug? Annað
hvort verður þú að afneita þínum eigin kenning-
um, eða elskandi mig veita mér inngöngu í Para-
dís.”
Og hlið himinsins opnuðust og Jóhannes tók
hinn iðranda syndara í faðm sér og fór með hann
inn í ríki himnanna.
Tom Sawyer-
Mark Twain.
En hann lægi kaldur, stirðnaður og hreyfing-
arlaus — þessi vesaling litli píslarvottur, sem var
nú loksins leystur frá þjáningum sínum! Þarna
sat hann lengi í hominu og sökti sér niður í þessa
vökudrauma sína. Honum fundust sorgir sínar
alt of helgar til að saurgast a'f utanaðkomandi
gleðiáhrifum, og því fór liann strax út, alveg ör-
vilnaður, þegar María litla frænka hans kom inn
úr dyrunum, dansandi af kæti yfir því að vera nú
komin heim eftir heillar viku útivist upp í sveit,
þar sem hún hafði verið í kynnisferð. ITann
lötraði eitthvað út í bláinn, sneiddi hjá öllum
samkomustöðum leikbræðra sinna og leitaði sér
fylgsnis, er væri í samræmi við hugarástand hans.
Hann var nú kominn ofan að fljótinu; þar sá hann
liggja stóran timburfleka, sem honum leizt væn-
legur til hælis. Hann steig út á flekann, settist
þar niður og starði á skuggalegar fljótsbylgjum>
ar, sem hann óskaði að betur vildu svelgja sig,
— en þó svo að hann vissi efcki af. Þegar hann'
var búinn að sitja þarna lengi, stóð hann loks
upp og gekk 'heimleiðis. Á leiðinni heim gekk
hann fram hjá húsi Thatc'hers. Þar bjó hún, sem
hann hugðist mí unna hugástum. Hann nam
staðar stundarkorn og hlustaði, en heyrði efckert,
en daufa ljósglætu sá hann í glugga á efra lofti.
Skyldi hún nú sofa þarna, elskan, hugsaði hann.
Hann klifraði inn yfir garðsgrindurnar, smaug
gegnum runnana f garðinum og læddist hljóðlega
upp að húsinu og nam staðar undir glugganum,
þar sem ljósið sást. Hann mændi ástsjúkum aug-
um upp í gluggann, lagðist svo upp í loft niður
í grasið, með þrenningarrósina milli fingranna
og krosslagði henduranr á brjósinu. Ó, hve það
væri indælt að deyja hér undir glugganum hennar
— deyja burt úr þessum kaldranalega heimi, sem
ekkert afdrep vildi framar veita honum yfir skýl-
islaust höfuðið, sem engan vin átti til, er þerra
niundi dauðasvitann af enni hans, og enga vin-.
gjarnlega manneskju, er hallast nmni yfir hann,
er síðasta stundin nálgaðist, svona mundi hún
sjá hann um sólheitan morguninn út um gluggann.
Já, kanske að hún feldi þá eitt tár niður á andvana
líkama hans, en amlvarpaði einu sinni yfir
því, að dauðinn skyldi gera svona skjótan og vo-
veiflegan enda á æfi þessa unga og efnilega
drengs.
I þessum svifum var glugginn opnaður og
skrækhljóða vinnukonurödd rauf kyrðina alvar-
legu, og vatnsgusa heltist niður á líkama píSlar-
v ottsins! Hetjan okkar sem hi við köfnun, stökk
á fætur hóstandi og skirpandi. Pað heyrðist
}>ytur í loftinu, rétt eins og kastað væri vopni, og
cinhver blótaði í lágum hljóðum uppi í gluggan-
um, svo heyrðist glamra í glerbrotum og lítill
skuggi skauzt um leið vfir grindurnar og hvarí
út í myrkrið.
Nokkrum mínútum síðar var Tom að athugá
votu fötin sín við dálitla kertistýru heima í her-
berginu sínu. Siddi vaknaði, en fanst það ráð-
legast að láta ekkert á- sér bæra, því hann þóttist
geta lesið það úr augnaráði Tom, að hann væri
til í alt éf i það færi. Þegar Tom gekk til sæng-
ur, gleymdi hann því alveg að lesa kvöldbæinirn-
ar sínar, en það ætlaði Siddi að reyna að muna.
Hin velþekta myndastofa
Martel’s Photo Studio
264 PORTAGE AVE.
Winnipeg, : : Manitoba
PHONE A 7986 Næit við Chocolate Shop
DR.B J.BRANDSON
701 Liindsay Kuilding
Phone A 7067
Office tímar: 2—3
neimill: 776 Viotor St.
Phone: A 7122
Whmipeg, Man.
Dr. O. BJORNSON
701 IJntlsay Bullding
Office Phone: 706 7
Offfice Itimar: 2—3
Heiiniii: 764 Victor St.
Telephone: A 7586
Wlnnipeg, Man.
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg.
Office: A 7067.
Viðtaktími: 11—12 og 4.—5.30
10 Thelma Apts., llonte Street.
Plione: Slteb. 5839.
WINNIPEG, MAN.
Dr. J. 0. FOSS,
Islenzkur læknir
Cavalier, N.-Dak.
Dr- J. Stefánsson
401 Boyd Building
COR. PORT^CI AVE. & IÐMOfflTOfl *T.
Stundar eingongu augna, eyvna, nef
og kverka sjúUdóma. — Er aS hittn
frúkl. 10-12 f. h. eg 2 S e. h.—
Talelmi: A 3521. Heimili: 627
McMillan Ave. Tals. F 2691
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Buildlng
Cor. Portage Ave. og Bdmonton
Btundar eéretaklíga berklaaykl
og abra lungnaaJQkdðma. Br
flnna 4 •krtfstofnnni kl. 11—
12 f.m. og kl. 2—4 c.m. Skrlf-
atofu tals. A 3521. Heimili 46
Allowny Ave. Tnlelml: Sher-
brook 115*
DR. K. J. AUSTMANN
810 Sterling Bank Bldg.
Cor. Portage og Smith.
Phone A 2737
Viðtalstími 4—6 og 7—9 e.h.
Heimili að 469 Simcoe St.
Phone Sh. 2758
IV.
Morguninn eftir var veður hið fegursta og
sólin helti blessunarríkum geislum sínum á þorp-
ið. Að loknum morgunlverði las Polly gamla
nokkurskonar húslestur. Fyrst las hiín bæn,
sem var ekkertannað en tómar tilvitnanir úr bib-
líunni, samtengdar með kristilegum spakmælum
og útskýrin,gum frá hennar eigin brjósti, og efst
frá þeirra andans háreistu byggingu las hún lang-
an og str'embimi kapítula úr lögum Móse, rétt
eins og hún væri komin upp ú Sinaí. Að loknum
lestrinum átti To'm að læra einhverjar fimm
greinar úr biblíunni, það mátti einu gilda hvaða
greinar })að voru, en fimm greinar varð hann að
vera búinn að læra, áður en liann færi í sunnu-
dagaskólann; Siddi var búinn að læra sínar grein-
ar daginn áður. Tom settist niður með ritn-
inguna, og fór að blaða í h'enni til að velja sér
greinarnai'. Honum gekk illa að finna nógu
stuttar greinar, en loksins ákvað 'hann að læra
fimm fyrstu versin af Fjallræðunni, þ\ú hann
fann engin s-tyttri í sivipinn. Eftir hálftíma lest-
ur var Tom búinn að fá dálitla hugmynd um efn-
ið í þesum fimm ritningargreinum, en hann kunni
varla eitt einasta orð utan að. Hugurinn flögr-
aði víða og hendurnar hóldu sjaldan kyrru fyrir,
en þetta hvorttveggja dró áhugann frá greinun-
um. Nú tók María frænka hans biflíuna af
honum til að hlýða lionum yfir, og hann ásetti sér
að láta engan bilbug á sér sjá, en freista hvernig
sér gengi að rata yfir þetta villugjarna þokuhaf.
Svo byrjaði hann: “Sælir eru—eh—eh”
“ Andlega.”
“Já, rétt—andlega; sælir eru andlega; eh
—eh—”
“ Volaðir.”
“Já, volaðir; sgplir eru andlega volaðir, því
þeir—þeir—eh—”
‘1 Þeirra. ’ ’
“Því þeir — þeirra; sælir eru andlega vol-
aðir, því þeirra — þeirra er himnaríki. Sælir
eni sorghitnir, því þeir—þeir—eh—eh—”
Framh.
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somer8et Block
Cor. Portage Ave. eg Donald Street
Talsfml:. A 8889
J. Johnson & Co.
Klicðskurðannaður íyrlr
Konur og Karla
Margra ára reynsla
482*4 Main Street
Rialto Block Tel. A 8484
WTNNIPEG
Giftinga og .
Jarðarfara- plom
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tal*. 720
ST JOHN 2 RING 3
Thos. H. Johnson
og
Hjalmar A. Bergman
Islenxkir lögfræðingar
Skrifstofa Room 811 McArthur
Buildlng, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A6849 og 6840
W. J. UNDAIj & co.
W. J. Lílndai. J. H. Lindal
B. Stefánsson.
IiögfrreSingar
1207 Union Trust Bldg. Winnipeg
pá er einnlg at5 finna á eftirfylgj-
andi tímura og stöBum:
Lundar — á hverjum miSvikudegl.
Riverton—Fyrsta og þriBja
þriSjudag hvers mánatSar
Gii íli—Fyrsta og þrlöja miö-
vikudag hvers mánatSar
Sími: A4153 Isl. Myndas
WALTER’S PHOTO STUDIO
Kristín Bjarnason eiffandi
Næst við Lyceum leikhúaiC
290 Portage Ave. Winnipeg

Arni Anderson, ísl. lögmaöur í félagi við E. P. Garland Skrifstofa: 801 Electric Rail- way Chambers. Telephone A 2197

ARNI G. EGGERTSSON, LL3. Islenzkur lögfræðingur. Hefir rétt til að flytja mál bæði í Manitoba og Saskatohewan. Skrifstofa: Wynyard, Sask.

Phon«: Garry 2616 JenkinsShoeCo. 689 Notre Dame Avenue

Vér leggjum sérstaka áherzlu * a8 selja meööl eftir forskrlftum Itekna. Hln beztu lyf, sem hægt er atS fá. eru notuC eingöngu. Pegaj þér komlB me8 forskriftina til vor, meglB þér vera vlss um fá rétt þaB sem læknlr- Inn tskur tll. COIiCliKCGH & CO Notre Daxne Ave. og Sherbrooke 8t. Phonea N 7659—765* Giftingalyfisbréf seld

A. S. Bardal 84S Sherbrookc St. Selut líkkiatui og annast um útfarir. Allur útbúnaður aá bezti. Ennfrem- ur selur hann al.konar minnisvarða og legsteina. Skrlfst. talsfmi N bo08 lleimilis talHÍiiit N 6607

" Vér geymuir. reiðhjél yfir vet- urinn og gerum þau eina og ný, ef þess er óskað. Allar tegund- ir af skautum búnar til sam.. kvæmt pöntun. Áreiðanlegt veric. Lipur afgreiðsla. EMPIRE CYCLE, CO. 641Notre Dame Ave.

JOSEPH TAVLOR LÖOTAKSMAÐUh Ileliuilis-'Psbi.: St. .lotan 184. SkrifwUifu Tais.: Main 7*78 Tekur lögtskt brðl húsalelguskuldii. eðskuldir, vtxlaHkuldtr Afgreiðlr .tt em að lögum lýtur. skrlfntofa. “855 Mrun Street
ROBINSON’S BLÓMA-DEILD Ný blóm koma inn dagiega. Gift- ingar og hátiðabióm sértaklega. Útfararblóm búin með stuttum | fyrirvara. Alls konar blóm og frr I á viasum tírna. —Islenzka töluð í * búðinni. — Mrs. Rovatzps ráðskona. — Sunnud. tals. A6286

I
J. J. Swanson & Co.
Verzla með taiteigmr. S)4 tir
lejgu & húsum. Annrst Un o.
elasábjrrgSir o. (I.
808 Paris Bulldlng
Pbouee A 8849—A «314