Lögberg - 25.01.1923, Blaðsíða 7

Lögberg - 25.01.1923, Blaðsíða 7
ÖGBERG FIMTUDAGINN 25. JANÚAR 1923. 7. bJ». Borðar nú hvað sem er og þyngist um 12 pund. Ef einhver vill frceðast u<m 1 (inlcic þá sendið hann til mín, segir Cálmes. “Ef einhver þarfnast upplýsinga um Tanlac, þá sendiS hann til mín, því eg hefi reynt þaS sjálfur og veit því hvaS eg er aS tala um,” sagöi John Calmes, velþektur garö- yrkjubóndi, aö No. 88 Arnold Ave., F. Rouge. Winnipeg, Mani- toba. Áöur en eg fékk Tanlac þjáöist eg af svo illkynjuöu meltingarleysi og stíflu aö eg mátti ekki bragö.i kjöt. Alls haföi eg veriö í svip- uöu ástandi um sjö ára skeiö. Bak- verk og gigt haföi eg einnig, svo aö iöulega gat eg aö eins við illan leik dregist um húsiö. Einu sinni lenti eg í þaö horf í gróörarhúsinu, að bera varö mig heim. Um þaö leyti er eg tók að nota Tanlac var eg í sannleika sagt búinn að gefa upp alla von um bata> En þaö meðal var ekki lengi að koma mér á fætumar. Eg fékk hina beztu matarlyst gat jafnvel etið svíns- flesk án þess að verða meint af og þyngdist um tólf pund. Tanlac hef- ir gert mig reglulega aö nýjum manni. Tanlæ fæst hjá öllum ábyggi- legum lyfsölum. Meira en CE miljón flöskur seldar. Smávegis Það gleður mig. 1. Þaö er komið aö jólum 1922 °g eg vona að á næsta ári. auðnist slikum trúföstum mönnurn og konum, sem hér eru í kvöld, aö vinna einn þann mesta sigur, sem unt er að vnna, — koma i veg fyrir að á næstu þremur til fjórum árum, verði Bachus og áhangend- um hans unt að lama menn lik- amlega, andlega og siðferðislega, og afstýra þannig því tjóni og neyð, sem leiðir með ýmsu móti aT sölu og náutn áfengra drykkja, í hvaöa höndum sem er. 2. Þaö gleður mig aö sjá enn þá einu sinni, nokkra þeirra karla og kvenna, sem aldrei hafa lát*.ð bugast, en altaf hafa staðiö á verði hvað sem á hefir dunið, og aldrei farið að ráði þeirra sem gengið hafa úr hópnum þegar deyfð og doði, hefir virst svæfa múg og margmenni, og ýmsir hafa hróp að: “Niöur með Goodtemplara og aðra svo kallaða bindindismenn sem annað tveggja eru bjálfar eða hræsnarar, sem sjálfir blóta si og æ á laun.” Að sjá slíka varðmenn hér kvöld, eftr 20—30 ára baráttu, enn vongóða, enn reiðúbúna að leggja hvaö sem er í sölurnar, til þess að vinna að hinu góða málefni, en ö>rugga til varnar, er sannarlega hressandi. Að sjá þá enn fylgja einkunarorðunum: Fram! fratn Aldrei að víkja, færir manni nýtt þrek. Fæti bjargað á 4 dögum “Ekkert annað en Zam-Buk hefði getað gert þaö,” segir Mrs. A. Berryman, 190 John Street, North Hamilton, er hún skýrir frá því, hvernig að hægri fótur hennar, er varð undir vagnhjóli, læknaðist. “Holdiö var blátt og marið og mér lá við yfirliði. Tengdamóðir mín úfvegaði mér Zam-Buk. Árangurinn varð stórmerkur. Eftir tvo daga var öll búlga horfin, og sömuleiðis mar Jilarn • ir. Að liðnum fjórum dög ni, gat eg gengið eins og ekkef* hefði í skorist og var algróin. Zam-Buk er öruggasta meðalið við hörundskvillum og sántm það bæði græðir og ver spillingu Engin venjuleg smyrsl eru sam- bærileg við Zam-Buk. Fáið öskjt- í dag. Fæst hjá öllum lyfscl- um, eða fáð ókeypis reynslu- skerf fyrir 1 cents frímer'': Skrifið Zam-Buk Co., Toronto. ZANBUK For Healing! NOKKUR KVŒÐI Eftir J. Átgeir J. Lindal. % Til hjónanna Sigurðar og Sigríðar Johnson, Red Deer, Alta. I tilefni af 25 ára giftingar afmæli þeirra þ. 21. ágúst 1922 Eg sendi ykkur óskir hjartans beztu, við aldarf jórðungs hjúskaparins hvörf; og kærar þakkir fyrir trygð og festu við fööurlandið, tungu þess og störf. — Þið gleymduð aldrei óði þess og sögum, sem ykkur gladdi fyrst á bernsku tíð, er lékuð þið, sem lömb í grænum högum og lífsins ekkert þektuð böl og stríð. Þið börðust vel í landnemanna liði á liðnum árum þrautir margar við. -— Þá setið var ei oft i sæld og friði, því sízt af öllu beðið var um grið. — En sigur hafið þið úr býtum borið, það búskapurinn ykkar sannar mér. Sjá: ástin, vonin, dygðin, þrekið, þorið, er það sem lí-fsins fley til hafnar ber . Nú hallar drjúgum ykkar æfidegi! Sjá, aftanroðinn kyssir haf og grund, og endurspeglar ykkar förnu vegi frá æskutíð og fram á þessa stund: Þið sjáið aftur æskustöðvar fríðar hið yndislega Þing og Skagafjórð! með grundir, vötn og grænar f jallahlíðar, og gamla Ægir halda um þær vörð! Þú sérð í anda, aldni hagyrðingur, er óður, vin og meyjar glöddu sál! Er gladdist hver einn góður Norðlendingur við gæði lífsins — drakk þeim öllum “skál”! Og “Stebba’ í Seli” og “Sigga á Víðimýri” þú sérð að leikjum fyrir hálfri öld! þá kát var lund, þvi ljóðaguðinn hýri, oft leit til þeirra — í gegnum skýjatjöld! Að langt og inndælt æfikvöldið verði, er ósk og von mín, kæru, góðu hjón! Já, hvild og gleði ykkar ekkert skerði þótt örlög köld nú baki mörgum tjón.--------- Ef hingað kæmuð þið að hafi vestur það hressa mundi ykkur vafalaust, þvi hér við sæinn gladdist margur gestur í geislum sólar — kalt um lífsins haust! Aths:— Þeiin af lesendum þessa kvæðis. sem ekki kynnu að vita hverja eg á við, þar sem eg tala um “Stebba i Seli” og “Sigga á Víði- mýri, vil eg gefa þá skýringu, að það eru sveitungarnir, öldungarnir og óðmæringarn- ir Stephán G. Stephásson og Sigurður Jóns- son skálds Árnasonar frá Víðimýri i Skaga- firði — sá er kvæðið er til. Foreldrar Stepháns bjuggu, eins og kunnugt er, í nokk- ur ár í Víðimýrarseli, þegar hann var á æsku- skeiði. Þá bjuggu foreldrar Sigurðar á Víðimýri. Þeir Stephán og Sigurður voru þá leikbræður og vinir miklir á æskuárum sinum þar heima. þá voru þeir, eðlilega oft kallaðir (bæði af þeim sjálfum og öðrum, sem þektu þá á þeim árum): “Stebbi i Seli” og “Siggi á Víðimýri.” Og svo hafa þessir æfilöngu aldavinir •* æfinlega ritað sig þessum íslenzkulegu, gömlu og góðu smala- drengja nöfnum sinum undir bréf þau og kviðlingá, er þeir hafa oft siðan ritað hvor öðrum. — 7. A. J. L. Skáldinu Stepáni G. Stephánssyni þakkaðar “Jökulgöngur.” Hugðnæm gjöf þín enn þá er, ei þin snildin dvinar; fyrir kverin flyt eg þér fylstu óskir minar. “Jökulgöngur,” játa skal, jafnast við það bezta, sem að býðst i bókasal bókalandsins mesta. Andans mikla auðinn þar allir noti landar. — Mannvits-gulli’ og mannúðar mölur og ryð ei grandar. (24.—2.—'22). Skáldinu p. p. porsteinssyni þökkuð Matthíasar myndin Enn þá manstu eftir mér! — Enn þá gjöf mér fagra færir, og þig bara ekkert kærir, þó geti’ eg ekkert gefið þér!— En gæfan alla góðvild borgar gleði með og firrun sorgar. Og andan göfgar alt hið góða, en það mestan tel eg gróða. Fyrir þína mætu mynd af þjóðskáldinu gamla, góða — sem svo vel æ lét að ljóða, að fékk hann sæti á frægðartind, — þér og beztu þakkir færi, þýði, ljúfi vinur kæri!— Þú ert ávalt ör og glaður, afbragðs skáld og listamaður. Þorsteinn minn, nú þig eg býð velkominn á vesturslóðir! Verði þér allir vegir góðir hér, um langa lifsins tíð. — Að þín för til átthaganna oft þér færði gleði sanna gleður mig þó geti eg eigi gengið á þeim auðnuvegi. (Marz 1922J. Til K. N. Júlíusar (Með mynd af St. G. St. og höf.) Sólskríkjan og svanurinn svífa til þin, K. N. minn, til að laða þröstinn þinn þrísöng í — á vordaginn! (12.—4—’22). Góðir gestir. (Orkt í tilefni af komu þeirra Christians Sivertz og Bardals-bræðra, Annbjarnar fri Winnipeg og Karls, bónda frá Bjargi í Miðfirði í Húnavatnssýslu.) Þetta voru góðir gestir! Gleði færðu þeir í ran.i — En þeir gestir eru beztir allra bezt, sem gleðja mann. — Ylhvrt tal og eirdæg gleði ávalt bætir lífskjör manns: sendir í burtu sorg úr geði en sáir þar fræi kærleikans. Já, ylhýrt tal og einlæg gleði er hið mesta lífsins hnoss; án þess gæfan er í veði og æfin bara þungur kross. Brosum því, og ljúfir leiðum lifsins gleði í sálu inn!- Undir munans himni heiðum hamingjan býður faðminn sinn. (14—4—22). Uppörfun. (Lauslega þýtt). Hefirðu vinur, velvild sýnt? Vertu ör á henni. Það sé fyrir þjóðum brýnt, það svo hjörtun spenni.— Reyndu að gleðja um öll þín ár, af öðrum þerra sorgartár, unz það litur herrann 'hár á himnum. — ^Þáð eg kenni. — (27.—11.—'22). STAKA. Kveðin við heimfor próf. Sv. Sveinbjörnssonar. Söngvarinn er sigldur heim sæmdum miklum hlaðinn. Saknaðs-ómar svífa um geim; svíður öllum skaðinn. (7.—11—22). Geymi jarðlífs leyfar þínar Eengur sál þeim dvelst ei með. Æfi þinnar yfir skeiðið, Eg hér sé og mannorð hreint Eftir dæmi öðrum gafstu- Til alsælu er leiðin beint. Gekkst fram stiltur stefnufastur Studdir glaður vin á leið, Laus við þrætur varhygð vafinn Vongóður þó sæir neyð. Trúin styrkti hjartað hreina Heilluðu spor þig göfugs manns; Laun fyrir greiða og góðvild þína Gefur faðir kærleikans; Hafinn yfir synd og sorgir, Sál þín býr við alfögnuð í ljósgafans friðarfaðmi Frjálsum vinum sameinuð. Drottinn gaf þér góða konu Glöð og ástrík sambúð var Því að hvorugt vamm sitt vita Vildi á stundum lífstíðar. Von er þó að saknaðs sárið Svíði, og renni tár um kinn. Verði henni hjálp í nauðum Harms og meina-græðarinn. Indæl varð mér auðnu stundin Er mig gjörðjr sækja heim, Ástar þökk fyrir öll þín gæða Orðin kærleiks dýrri seim. ■— Far vel elsku frændi blíði Frelsisblóma landið á, í því gengi alfagnaðar Innan skamms þig mun eg sjá. Hugfró (fyrir ekkjuna). Til mín leiddi ljóssins faðir Ljúfan þig, hans gjöf varst bezt, Svo þig færði úr faðmi mínum Á friðarland hvar tár ei sézt. Sama heilög hönd mig flytur Heim til þín og frelsarans, Mjíns þá hans að visdóms vilja Verður likams æða stans. Eftir trúna sárar sorgir Svífa frá og ljós mér skín, Þar sem okkar engilblómið Eins til brosir mín, sem þín. Sálar eyrum eg með heyri Inna hjartans vininn minn: “Vertu róleg við unz mætumst, Þars verður eilíf sambúðin”. voru hjá mér í Hallson bygð N. D. Eg græt gleðitárum af að finna slíkan hlýhug , sem báðir auðsýndu mér. Þvi var það sorgafregn fyrir mig að frétta lát míns elsku- lega frændá eftir eitt ár frá því er við sáumst hér í N. Dakota. 20. nóv., 1922 Sv. Simonson. Fréttabréf. Sprngville, Utah, 2. jan. 1923 Móðir og Dóttir fá góðan bata. Ástœðan fyrir því að Quebec frú hœlir Dodd’s Kidney Pills. Herra ritst. Lögbergs! Það virðist að vera eitthvert að- dráttarafl í skrifstofu þinni í Wpg. er hrífur þanka mína frá önnum og usla þessa heims og dregur hann með sér heila veginn héðan og ti! þín, og er þá fyrst á dagskrá minni að óska þér góðs og gleðilegs nýárs. Þitt heiðraða blað Lög- berg hefir náð hylli vorri, svo að eg get ekki snúið baki mínu í móti því og konan mín sömuleiðis, svo hún sendir þér nú 2 dali, sem borgun fyrir blaðið þetta ár, en utanáskriftin er sú sama sem að undanförnu. Ekki ætla eg að fara út í ystu æsar að lýsa tiðarfarinu hér hið síð- asta ár. í heild sinni var tíðin góð, uppskera af jarðargróða mun hafa verið í góðu meðallagi, og trjáávextir að sama skapi að minsta kosti að sumum tegundum, en markaðsverð var mjög mikið lægra en árið áður, eg get þvi ekki með fullri vissu sagt að okkur hér i bæ líði vel í peningalegu tilliti, til a® geta staðið í skilum með að borgi skuldir vorar þetta umliðna haust; en í fæðislegu tilliti liður hér ’3"- um vel, og í klæðislegu svona b eri lega; það er margt smátt, sem gjörir eitt stórt til að bæti kjor manna í þessum bæ, sykurgj'rðar og niðursuðuverkstæðin gefa mörp- um vinnu, og sú vinna er borguð refjalaust og það í peningum, svo eg vona að allir geti haldið i fast- eignr sínar þótt skattar sé — að sumum sýnist — of háir. Eftir útliti að dæma, eru menn vongóðir um að þessi litli bær, verði allmikil iðnaðarstöð áður en langt um líður. Það er mikið rætt og Madarhe Paradis, er lengi þjáðist af gigt í höfði, brjósts&rindum og limaslappleik, segir að Dodd’s Kidney Pills hafi lœknað sig. Mont Joli, Que., 25. jan. (Einkafr.) “Eg hefi fundið í Dodd’s Kidney Pills sannan vin,” segir Madame Paradis, velþekt frú í þessari borg. “Eg gat ekki fengið heilanum hvíld, og varð stundum hálf-með- vitundarlaus. Hafði í alt þjáðst fjóra mánuði. “Eg notaði 3 öskj- ur af Dodd’s Kidney Pills og komst til fullrar heilsu.” Dóttir mín þjáðist einnig af taugaslappleika og læknaðist að fullu með því að nota Dodd’s Kid- ney Plls.” Til leiðbeiningar öðrum, er líkt stendur á fyrir, geri eg þenna vitn- isburð heyrum kunnan. Dodd’s Kidney Pills, verka fyráí og síðast á nýrun. Þær gefa nýr- unum kraft til að hreinsa þvag- sýrurnar úr blóðinu, en við það úti- lokar gigt og magnleysi. um sem það lesa, sem ánægjulegt og gott blað, þetta ár eins og að undanförnu. Þórarinn Bjarnason. ritað um það fyrirhugaða “Steel Athugasemd við minningarkvæð- Plant”, eins og það er nefnt, og ið framanritaða: Ari frændi minn j er nú gjört ráð fyrir að í næstkom- var fæddur á árinu 1864 í Skaga- j andi marzmánuði muni alt verða firði; lézt g. okt. 1922 á heimili1 komið á ferð og flug og farið að sinu 84 Grace St., Winnipeg For- j vinna við undirbúning og bvggingu eldrar hans voru þau hjónin Jón þessara stórhýsa hér i Spring- Jónsson og Elizabet Þorláksdótt- ir föðursystir mín frá Fossi i á Skaga, voru bæði Skagfirðingar. Ari fluttist tiu ára gamal! 1874 vestur um haf með moður sinni og systur- Björgu, sem var tæplega tvítug. Jón faðir hans var þá dáinn fyrir fáum árum. Eg sá Ara heitinn veturinn áður en hann fór af landi burt á Vindheimum í ville. Járnbrautir eru hér hag- stæðar að flytja öll efni. sem með þarf úr nærliggjandi stöðum, svo sem málm, grjót, kol og kalkgrjót, það síöastnefnda rétt næstum.áfast við verkstæðin, svo menn hafa hér engan efa á að þetta verði mjög mikið til uppbyggingar fyrir þenna bæ. á þessum næstu áratugum. Þá er nú öll hin mikla jólagleði Skagafirði hjá Byólfi bónda Jó-I um garð gengin, en endurminnmg hannessyni, merkum manni er lengi bjó þar. Mun Ari hafa flest ár- in sin verið á því gæða heimili unz hann fluttist vestur. Eg var tvær nætur hjá Eyólfi, og sagði Eyólfur mér að hann væri bezta manns- efni. Mér er lika í minni hve elskulegur hann var við mig, og hve glaður hann var að hugsa til ferðar sinnar til Ameríku. Eg komst i bréfaviðskifti við hann fyrir tíu árum siðan og hafði hann orð á að koma suður til N. Dak, að sjá mig Loks var það fyrir rúmu ári síðan að hann kom með Sigurjón J. Osland frænda minn með sér seint um kvöld til mín, eg var þá hjá merkishjónunum Mr. Árna Jóhannssyni frá Steinstöðum i (Tungusveit og önnu konu hans. Þarna hafði eg tvo þá elskulegustu frændur mina hjá mér þrjá daga, sem komu báðir frá Winnipeg til að sjá mig og gleðja. Jók það á- nægju mína hve nefnd hjón gjöröu sér innilega far um að þeim gæti sem bezt liðið þá daga sem þeir ín varir 1 brjóstum vorum. Jóla- prógramm var lialdið í samkomu húsi voru, og að því loknu birtist hinn æruverði Santa Claus og bar hann sinn marglitaða skrúða, og Með slíkum varðmönnum getur maður yfirunnið allan heiminn, eins og Friðrik mikli sagði, við ihinn trúa varðmann sinn. 3. Það gleður mig, að svo ma^g- ir menn, sem mikið kveður að, svo sem verzlunarmenn, yfirmenn járnbrauta, iðnaðarmenn og fleiri, skilja þetta áhugamál vort fjár- hagslega og að það hefir snert þeirra næmustu strengi, (peninga- sem eytt er fyrir vín verða ekki notaðir til þess að kaupa fyrir þá nauðsynjar á sama tíma). Það gleður mig að slíkir menn eru ör- uggir til varnar og verða með oss. 4. Það gleður mig að kvennfólk- ið er með i framsóknarbaráttu þessari, og að það hefir öðlast at- kvæðisrétt. Það gleður mig að það fólk, sem lengi var haldið í skugganum — kvenfólkið, — er nú komið fram í birtuna og farið að láta til sin taka í þá átt að afstýra því, sem miður má fara og efla hið góða í hvaða mynd sem er. 'Hjálp þeirra mun reynast drjúg í bar- áttu þeirri er í hönd fer. 5. Það gleður mig að þeir menn, sem drjúgan skerf leggja til siðmenningarinnar, og hafa á öllum tímum leitt fram áhrifamikla menn úr sinum hópi, prestamir, fylkja sér nú margir að þessu alvarlega málefni. Afskifti þeirra af mál- inu vona eg að hafi blessunarrik áhrif. 6. Það gleður mig að fyrir að- gerðir hinna einlægu og sístarfandi bindindismanna og kvenna í Winnipeg borg hefir barnastúka verið sett á stofn. Það eitt gæti verið ágætt minnismerki, um starf j hinna trúu þjóna málefnisins.! Slikt verk er ekki á sandi bygt, því eins og^agt var endur fyrir löngu: “Kendu hinum ungu þann veg, sem hann á að ganga, og } eg- ar hann eldist mun hann ekki af honum vikja”, og “það ungur nem- ur gamall temur.” Þeir, sem vaxa upp í slíkum félagskap,. verða hinir atkvæðamestu frömuðir mál- efnisins á komandi tið. Fyrir mínum sjónum er á þvi enginn vafi. 7• Að endingu gleður það mig, að sú þjóð sem mörg okkar hefir alið heima, á eylandinu smáa út í regin hafi, íslandi, og sent sum okkar hingað þar sem við höfuin barist hinni góðu baráttu að útrýma vnsölu og vínnautn, er fremst baugi í J>essu stríði, — fremst þeirra þjóða, sem berjast fyrir þessu máíefni, þegar tekið er tillit til þess, hvað íslendingar eru fáir og smáir, eftir því sem það er skilið á meðal stórþjóða heimsins Það gleður mig að tilheyra slíkri J. E. torkennilegum róm sagðist ætla að gleðja sunnudagaskóla börnin með þvi að gefa þeim brjóstsykur og hnetur og var öllum eldri og yngri afhentar jólagjafir með þessum hlutum þegar út var gengið, svo það var ekki gengið út reglubundn- um gangi eins og vant er að gjöra, einnig tók prógrammið upp tim- ann, í staðinn fyrir þess vanalega class-glingur í sunnudagaskólum vorum. Hinn háttvirti ungi maður hr. Frank ,Theodor Bjarna- son, reyndst að vera Santa Claus 1 þetta sinn. Vér byrjum nú þetta ár í þeirri von og trú, að hvernig sem útlit er, og hvernig sem alt veltst í heimi þessum, að allir hlutir .þéna þeim til góðs, sem elska guð. Þinn me)5 einlægni virðingu og óskum bezta og að blaðið Lögberg verði öllum “Rakklæti fyrir góðgjörð galt Guði og mönnum líka,” pað er tilgangur okkar með þessum liinum, að votta okkar innilegasta þakklæti öllum þeim, sem sýndu o>kkur svo áþreifanlega og alúðarfulla hluttekning í þvi óhappa tilfelli og þunga mótlæti, sem við urðulm fyrir nú fyrir Skömmu. pað yrði of langt mál að telja upp alla velgjörðavini okkar, en sérstaklega viljum við geta þeirra Mr. Ásmundar P. Jóhannssonar, Mr. og Mrs. J. Jón- asonar nágrannafólks okkar, Mr. og Mrs. Th. Hanson, Mr. og Mrs. J. Goodman, Mr. og Mrs. A. Carl- strölm og Mr. og Mrs. R. Robinson, sem á imargan hátt hjálpuðu okk- ur og auðsýndu veglyndi og bróð- ur og systurþel í hvívetna. íMeð djúpu þakklæti minnumst við þeirra allra sem gáfu eða lögðu blóm á kistu drengsins okkar eða voru við jarðarför hans, að iþeim ógleymdum sem með sjúk- raihús heimsóknum drógu úr and- legum og lííkaimlegum sviða þar «em það átti við. Qrðin eru ó- nóg að lýsa tilfinningum okkar gagnvart ö'llu því fólki, sem sýndi okkur bróðurkærleika á einn eða annan hátt í orði eða verki en við viljum, þó af veikum mætti sé, biðja Guð að launa þvtí á þann ihátt, sem hann sér ibest henta. Mr. og Mrs. J. VopnfjörC og fjölskylda. Ari Jónsson. Minningarljóð. Er burt farinn elsku frændi Auða sætið lít eg þitt; Sorgar fregnin sú hin þunga, Særði veika hjartað mitt. Minnar föður-systur sonur, Sæll ert nú þó grafarbeö, Blue RIBBON Að borga háu verði er ekki einhlítt hvað gœði snertir. Biðjið um Blue Ribbon— það bezta er fœst fyrir verðið SendiC 25c til (Blue Ribbon, Ltd. Winnipeg, efitir Blue Ribbon Cook Book i bezta bandi — bezta matreiðslubókin til dag- legra nota I Vesturlandnu. Höfuðverkurinn horfinn. pér getið ímyndað yður hvað | það þýddi fyrir mann, er þjátSst hafði í full tíu ár. Lesið um það í þessu bréfi: Mrs. Tena A. Smith, Country Harbor, Cross Roads, N. S. | skrifar: “Ef nokkur getur mylt með Dr. Chase’s meðölunum með réttu, þ áer það sannarlega eg. í tíu ár hafði eg þjáðst af höf- uðpínu, svo magnaðri, að engin meðöl komu að haldi. Eg var að verða alheilsulaus aumingi, sem kveið fyrir hverju aug”a- bliki. Eg hefi notað átján öskjur af Dr. Chase’s Nerve Food og það hefir gert mig að alt annari manneskju. Nú kenni eg einkist höfuðverkjar og er orðin hraust eins og hest- ur. Eg vóg 109 pund, þegar eg fyrst fór að nota Dr. Chas- es Nerve Food, e" veg nú, 121 pund. Eg get því með góðri samvizku mælt með meðali þessu við hven sem vera skal.” Dr. Chase’s Nerve Food, 50 cent askjan, hjá öllum lyfsöl-1 um eða Edmanson. Bates og j Co., Limited, Toronto.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.