Lögberg - 25.01.1923, Qupperneq 7

ÖGBERG FIMTUDAGINN
25. JANÚAR 1923.
7. bJ».
Borðar nú hvað sem
er og þyngist um
12 pund.
Ef einhver vill frceðast u<m 1 (inlcic
þá sendið hann til mín,
segir Cálmes.

“Ef einhver þarfnast upplýsinga
um Tanlac, þá sendiS hann til
mín, því eg hefi reynt þaS sjálfur
og veit því hvaS eg er aS tala um,”
sagöi John Calmes, velþektur garö-
yrkjubóndi, aö No. 88 Arnold
Ave., F. Rouge. Winnipeg, Mani-
toba.
Áöur en eg fékk Tanlac þjáöist
eg af svo illkynjuöu meltingarleysi
og stíflu aö eg mátti ekki bragö.i
kjöt. Alls haföi eg veriö í svip-
uöu ástandi um sjö ára skeiö. Bak-
verk og gigt haföi eg einnig, svo aö
iöulega gat eg aö eins við illan leik
dregist um húsiö. Einu sinni
lenti eg í þaö horf í gróörarhúsinu,
að bera varö mig heim. Um þaö
leyti er eg tók að nota Tanlac var
eg í sannleika sagt búinn að gefa
upp alla von um bata> En þaö
meðal var ekki lengi að koma mér
á fætumar. Eg fékk hina beztu
matarlyst gat jafnvel etið svíns-
flesk án þess að verða meint af og
þyngdist um tólf pund. Tanlac hef-
ir gert mig reglulega aö nýjum
manni.
Tanlæ fæst hjá öllum ábyggi-
legum lyfsölum.
Meira en CE miljón flöskur seldar.
Smávegis
Það gleður mig.
1. Þaö er komið aö jólum 1922
°g eg vona að á næsta ári. auðnist
slikum trúföstum mönnurn og
konum, sem hér eru í kvöld, aö
vinna einn þann mesta sigur, sem
unt er að vnna, — koma i veg
fyrir að á næstu þremur til fjórum
árum, verði Bachus og áhangend-
um hans unt að lama menn lik-
amlega, andlega og siðferðislega,
og afstýra þannig því tjóni og
neyð, sem leiðir með ýmsu móti aT
sölu og náutn áfengra drykkja, í
hvaöa höndum sem er.
2. Þaö gleður mig aö sjá enn
þá einu sinni, nokkra þeirra karla
og kvenna, sem aldrei hafa lát*.ð
bugast, en altaf hafa staðiö á verði
hvað sem á hefir dunið, og aldrei
farið að ráði þeirra sem gengið
hafa úr hópnum þegar deyfð og
doði, hefir virst svæfa múg og
margmenni, og ýmsir hafa hróp
að: “Niöur með Goodtemplara og
aðra svo kallaða bindindismenn
sem annað tveggja eru bjálfar eða
hræsnarar, sem sjálfir blóta si og
æ á laun.”
Að sjá slíka varðmenn hér
kvöld, eftr 20—30 ára baráttu, enn
vongóða, enn reiðúbúna að leggja
hvaö sem er í sölurnar, til þess að
vinna að hinu góða málefni, en
ö>rugga til varnar, er sannarlega
hressandi. Að sjá þá enn fylgja
einkunarorðunum: Fram! fratn
Aldrei að víkja, færir manni nýtt
þrek.
Fæti bjargað
á 4 dögum
“Ekkert annað en Zam-Buk
hefði getað gert þaö,” segir Mrs.
A. Berryman, 190 John Street,
North Hamilton, er hún skýrir
frá því, hvernig að hægri fótur
hennar, er varð undir vagnhjóli,
læknaðist. “Holdiö var blátt
og marið og mér lá við yfirliði.
Tengdamóðir mín úfvegaði mér
Zam-Buk. Árangurinn varð
stórmerkur.
Eftir tvo daga var öll búlga
horfin, og sömuleiðis mar Jilarn •
ir. Að liðnum fjórum dög ni,
gat eg gengið eins og ekkef* hefði
í skorist og var algróin.
Zam-Buk er öruggasta meðalið
við hörundskvillum og sántm
það bæði græðir og ver spillingu
Engin venjuleg smyrsl eru sam-
bærileg við Zam-Buk. Fáið öskjt-
í dag. Fæst hjá öllum lyfscl-
um, eða fáð ókeypis reynslu-
skerf fyrir 1 cents frímer'':
Skrifið Zam-Buk Co., Toronto.
ZANBUK
For Healing!
NOKKUR KVŒÐI
Eftir J. Átgeir J. Lindal.
%
Til hjónanna
Sigurðar og Sigríðar Johnson,
Red Deer, Alta.
I tilefni af 25 ára giftingar afmæli þeirra
þ. 21. ágúst 1922
Eg sendi ykkur óskir hjartans beztu,
við aldarf jórðungs hjúskaparins hvörf;
og kærar þakkir fyrir trygð og festu
við fööurlandið, tungu þess og störf. —
Þið gleymduð aldrei óði þess og sögum,
sem ykkur gladdi fyrst á bernsku tíð,
er lékuð þið, sem lömb í grænum högum
og lífsins ekkert þektuð böl og stríð.
Þið börðust vel í landnemanna liði
á liðnum árum þrautir margar við. -—
Þá setið var ei oft i sæld og friði,
því sízt af öllu beðið var um grið. —
En sigur hafið þið úr býtum borið,
það búskapurinn ykkar sannar mér.
Sjá: ástin, vonin, dygðin, þrekið, þorið,
er það sem lí-fsins fley til hafnar ber .
Nú hallar drjúgum ykkar æfidegi!
Sjá, aftanroðinn kyssir haf og grund,
og endurspeglar ykkar förnu vegi
frá æskutíð og fram á þessa stund:
Þið sjáið aftur æskustöðvar fríðar
hið yndislega Þing og Skagafjórð!
með grundir, vötn og grænar f jallahlíðar,
og gamla Ægir halda um þær vörð!
Þú sérð í anda, aldni hagyrðingur,
er óður, vin og meyjar glöddu sál!
Er gladdist hver einn góður Norðlendingur
við gæði lífsins — drakk þeim öllum “skál”!
Og “Stebba’ í Seli” og “Sigga á Víðimýri”
þú sérð að leikjum fyrir hálfri öld!
þá kát var lund, þvi ljóðaguðinn hýri,
oft leit til þeirra — í gegnum skýjatjöld!
Að langt og inndælt æfikvöldið verði,
er ósk og von mín, kæru, góðu hjón!
Já, hvild og gleði ykkar ekkert skerði
þótt örlög köld nú baki mörgum tjón.---------
Ef hingað kæmuð þið að hafi vestur
það hressa mundi ykkur vafalaust,
þvi hér við sæinn gladdist margur gestur
í geislum sólar — kalt um lífsins haust!
Aths:— Þeiin af lesendum þessa kvæðis. sem
ekki kynnu að vita hverja eg á við, þar sem
eg tala um “Stebba i Seli” og “Sigga á Víði-
mýri, vil eg gefa þá skýringu, að það eru
sveitungarnir, öldungarnir og óðmæringarn-
ir Stephán G. Stephásson og Sigurður Jóns-
son skálds Árnasonar frá Víðimýri i Skaga-
firði — sá er kvæðið er til. Foreldrar
Stepháns bjuggu, eins og kunnugt er, í nokk-
ur ár í Víðimýrarseli, þegar hann var á æsku-
skeiði. Þá bjuggu foreldrar Sigurðar á
Víðimýri. Þeir Stephán og Sigurður voru
þá leikbræður og vinir miklir á æskuárum
sinum þar heima. þá voru þeir, eðlilega oft
kallaðir (bæði af þeim sjálfum og öðrum,
sem þektu þá á þeim árum): “Stebbi i Seli”
og “Siggi á Víðimýri.” Og svo hafa
þessir æfilöngu aldavinir •* æfinlega ritað sig
þessum íslenzkulegu, gömlu og góðu smala-
drengja nöfnum sinum undir bréf þau og
kviðlingá, er þeir hafa oft siðan ritað hvor
öðrum. —
7. A. J. L.
Skáldinu
Stepáni G. Stephánssyni
þakkaðar “Jökulgöngur.”
Hugðnæm gjöf þín enn þá er,
ei þin snildin dvinar;
fyrir kverin flyt eg þér
fylstu óskir minar.
“Jökulgöngur,” játa skal,
jafnast við það bezta,
sem að býðst i bókasal
bókalandsins mesta.
Andans mikla auðinn þar
allir noti landar. —
Mannvits-gulli’ og mannúðar
mölur og ryð ei grandar.
(24.—2.—'22).
Skáldinu
p. p. porsteinssyni
þökkuð Matthíasar myndin
Enn þá manstu eftir mér! —
Enn þá gjöf mér fagra færir,
og þig bara ekkert kærir,
þó geti’ eg ekkert gefið þér!—
En gæfan alla góðvild borgar
gleði með og firrun sorgar.
Og andan göfgar alt hið góða,
en það mestan tel eg gróða.
Fyrir þína mætu mynd
af þjóðskáldinu gamla, góða —
sem svo vel æ lét að ljóða,
að fékk hann sæti á frægðartind, —
þér og beztu þakkir færi,
þýði, ljúfi vinur kæri!—
Þú ert ávalt ör og glaður,
afbragðs skáld og listamaður.
Þorsteinn minn, nú þig eg býð
velkominn á vesturslóðir!
Verði þér allir vegir góðir
hér, um langa lifsins tíð. —
Að þín för til átthaganna
oft þér færði gleði sanna
gleður mig þó geti eg eigi
gengið á þeim auðnuvegi.
(Marz 1922J.
Til K. N. Júlíusar
(Með mynd af St. G. St. og höf.)
Sólskríkjan og svanurinn
svífa til þin, K. N. minn,
til að laða þröstinn þinn
þrísöng í — á vordaginn!
(12.—4—’22).
Góðir gestir.
(Orkt í tilefni af komu þeirra Christians
Sivertz og Bardals-bræðra, Annbjarnar fri
Winnipeg og Karls, bónda frá Bjargi í
Miðfirði í Húnavatnssýslu.)
Þetta voru góðir gestir!
Gleði færðu þeir í ran.i —
En þeir gestir eru beztir
allra bezt, sem gleðja mann. —
Ylhvrt tal og eirdæg gleði
ávalt bætir lífskjör manns:
sendir í burtu sorg úr geði
en sáir þar fræi kærleikans.
Já, ylhýrt tal og einlæg gleði
er hið mesta lífsins hnoss;
án þess gæfan er í veði
og æfin bara þungur kross.
Brosum því, og ljúfir leiðum
lifsins gleði í sálu inn!-
Undir munans himni heiðum
hamingjan býður faðminn sinn.
(14—4—22).
Uppörfun.
(Lauslega þýtt).
Hefirðu vinur, velvild sýnt?
Vertu ör á henni.
Það sé fyrir þjóðum brýnt,
það svo hjörtun spenni.—
Reyndu að gleðja um öll þín ár,
af öðrum þerra sorgartár,
unz það litur herrann 'hár
á himnum. — ^Þáð eg kenni. —
(27.—11.—'22).
STAKA.
Kveðin við heimfor
próf. Sv. Sveinbjörnssonar.

Söngvarinn er sigldur heim
sæmdum miklum hlaðinn.
Saknaðs-ómar svífa um geim;
svíður öllum skaðinn.
(7.—11—22).
Geymi jarðlífs leyfar þínar
Eengur sál þeim dvelst ei með.
Æfi þinnar yfir skeiðið,
Eg hér sé og mannorð hreint
Eftir dæmi öðrum gafstu-
Til alsælu er leiðin beint.
Gekkst fram stiltur stefnufastur
Studdir glaður vin á leið,
Laus við þrætur varhygð vafinn
Vongóður þó sæir neyð.
Trúin styrkti hjartað hreina
Heilluðu spor þig göfugs manns;
Laun fyrir greiða og góðvild
þína
Gefur faðir kærleikans;
Hafinn yfir synd og sorgir,
Sál þín býr við alfögnuð
í ljósgafans friðarfaðmi
Frjálsum vinum sameinuð.
Drottinn gaf þér góða konu
Glöð og ástrík sambúð var
Því að hvorugt vamm sitt vita
Vildi á stundum lífstíðar.
Von er þó að saknaðs sárið
Svíði, og renni tár um kinn.
Verði henni hjálp í nauðum
Harms og meina-græðarinn.
Indæl varð mér auðnu stundin
Er mig gjörðjr sækja heim,
Ástar þökk fyrir öll þín gæða
Orðin kærleiks dýrri seim. ■—
Far vel elsku frændi blíði
Frelsisblóma landið á,
í því gengi alfagnaðar
Innan skamms þig mun eg sjá.
Hugfró
(fyrir ekkjuna).
Til mín leiddi ljóssins faðir
Ljúfan þig, hans gjöf varst bezt,
Svo þig færði úr faðmi mínum
Á friðarland hvar tár ei sézt.
Sama heilög hönd mig flytur
Heim til þín og frelsarans,
Mjíns þá hans að visdóms vilja
Verður likams æða stans.
Eftir trúna sárar sorgir
Svífa frá og ljós mér skín,
Þar sem okkar engilblómið
Eins til brosir mín, sem þín.
Sálar eyrum eg með heyri
Inna hjartans vininn minn:
“Vertu róleg við unz mætumst,
Þars verður eilíf sambúðin”.
voru hjá mér í Hallson bygð N. D.
Eg græt gleðitárum af að finna
slíkan hlýhug , sem báðir auðsýndu
mér. Þvi var það sorgafregn
fyrir mig að frétta lát míns elsku-
lega frændá eftir eitt ár frá því er
við sáumst hér í N. Dakota.
20. nóv., 1922 Sv. Simonson.
Fréttabréf.
Sprngville, Utah, 2. jan. 1923
Móðir og Dóttir
fá góðan bata.
Ástœðan fyrir því að Quebec frú
hœlir Dodd’s Kidney Pills.
Herra ritst. Lögbergs!
Það virðist að vera eitthvert að-
dráttarafl í skrifstofu þinni í Wpg.
er hrífur þanka mína frá önnum og
usla þessa heims og dregur hann
með sér heila veginn héðan og ti!
þín, og er þá fyrst á dagskrá minni
að óska þér góðs og gleðilegs
nýárs. Þitt heiðraða blað Lög-
berg hefir náð hylli vorri, svo að eg
get ekki snúið baki mínu í móti
því og konan mín sömuleiðis, svo
hún sendir þér nú 2 dali, sem
borgun fyrir blaðið þetta ár, en
utanáskriftin er sú sama sem að
undanförnu.
Ekki ætla eg að fara út í ystu
æsar að lýsa tiðarfarinu hér hið síð-
asta ár. í heild sinni var tíðin
góð, uppskera af jarðargróða mun
hafa verið í góðu meðallagi, og
trjáávextir að sama skapi að minsta
kosti að sumum tegundum, en
markaðsverð var mjög mikið lægra
en árið áður, eg get þvi ekki með
fullri vissu sagt að okkur hér i bæ
líði vel í peningalegu tilliti, til a®
geta staðið í skilum með að borgi
skuldir vorar þetta umliðna haust;
en í fæðislegu tilliti liður hér ’3"-
um vel, og í klæðislegu svona b eri
lega; það er margt smátt, sem
gjörir eitt stórt til að bæti kjor
manna í þessum bæ, sykurgj'rðar
og niðursuðuverkstæðin gefa mörp-
um vinnu, og sú vinna er borguð
refjalaust og það í peningum, svo
eg vona að allir geti haldið i fast-
eignr sínar þótt skattar sé — að
sumum sýnist — of háir.
Eftir útliti að dæma, eru menn
vongóðir um að þessi litli bær, verði
allmikil iðnaðarstöð áður en langt
um líður. Það er mikið rætt og
Madarhe Paradis, er lengi þjáðist
af gigt í höfði, brjósts&rindum
og limaslappleik, segir að Dodd’s
Kidney Pills hafi lœknað sig.
Mont Joli, Que., 25. jan. (Einkafr.)
“Eg hefi fundið í Dodd’s Kidney
Pills sannan vin,” segir Madame
Paradis, velþekt frú í þessari borg.
“Eg gat ekki fengið heilanum
hvíld, og varð stundum hálf-með-
vitundarlaus. Hafði í alt þjáðst
fjóra mánuði. “Eg notaði 3 öskj-
ur af Dodd’s Kidney Pills og komst
til fullrar heilsu.”
Dóttir mín þjáðist einnig af
taugaslappleika og læknaðist að
fullu með því að nota Dodd’s Kid-
ney Plls.”
Til leiðbeiningar öðrum, er líkt
stendur á fyrir, geri eg þenna vitn-
isburð heyrum kunnan.
Dodd’s Kidney Pills, verka fyráí
og síðast á nýrun. Þær gefa nýr-
unum kraft til að hreinsa þvag-
sýrurnar úr blóðinu, en við það úti-
lokar gigt og magnleysi.
um sem það lesa, sem ánægjulegt
og gott blað, þetta ár eins og að
undanförnu.
Þórarinn Bjarnason.
ritað um það fyrirhugaða “Steel
Athugasemd við minningarkvæð- Plant”, eins og það er nefnt, og
ið framanritaða: Ari frændi minn j er nú gjört ráð fyrir að í næstkom-
var fæddur á árinu 1864 í Skaga- j andi marzmánuði muni alt verða
firði; lézt g. okt. 1922 á heimili1 komið á ferð og flug og farið að
sinu 84 Grace St., Winnipeg For- j vinna við undirbúning og bvggingu
eldrar hans voru þau hjónin Jón þessara stórhýsa hér i Spring-
Jónsson og Elizabet Þorláksdótt-
ir föðursystir mín frá Fossi i
á Skaga, voru bæði Skagfirðingar.
Ari fluttist tiu ára gamal! 1874
vestur um haf með moður sinni og
systur- Björgu, sem var tæplega
tvítug. Jón faðir hans var þá
dáinn fyrir fáum árum. Eg sá
Ara heitinn veturinn áður en hann
fór af landi burt á Vindheimum í
ville. Járnbrautir eru hér hag-
stæðar að flytja öll efni. sem með
þarf úr nærliggjandi stöðum, svo
sem málm, grjót, kol og kalkgrjót,
það síöastnefnda rétt næstum.áfast
við verkstæðin, svo menn hafa hér
engan efa á að þetta verði mjög
mikið til uppbyggingar fyrir þenna
bæ. á þessum næstu áratugum.
Þá er nú öll hin mikla jólagleði
Skagafirði hjá Byólfi bónda Jó-I um garð gengin, en endurminnmg
hannessyni, merkum manni er lengi
bjó þar. Mun Ari hafa flest ár-
in sin verið á því gæða heimili unz
hann fluttist vestur. Eg var tvær
nætur hjá Eyólfi, og sagði Eyólfur
mér að hann væri bezta manns-
efni. Mér er lika í minni hve
elskulegur hann var við mig, og
hve glaður hann var að hugsa til
ferðar sinnar til Ameríku. Eg
komst i bréfaviðskifti við hann
fyrir tíu árum siðan og hafði hann
orð á að koma suður til N. Dak,
að sjá mig Loks var það fyrir
rúmu ári síðan að hann kom með
Sigurjón J. Osland frænda minn
með sér seint um kvöld til mín,
eg var þá hjá merkishjónunum Mr.
Árna Jóhannssyni frá Steinstöðum
i (Tungusveit og önnu konu hans.
Þarna hafði eg tvo þá elskulegustu
frændur mina hjá mér þrjá daga,
sem komu báðir frá Winnipeg til að
sjá mig og gleðja. Jók það á-
nægju mína hve nefnd hjón gjöröu
sér innilega far um að þeim gæti
sem bezt liðið þá daga sem þeir
ín varir 1 brjóstum vorum. Jóla-
prógramm var lialdið í samkomu
húsi voru, og að því loknu birtist
hinn æruverði Santa Claus og bar
hann sinn marglitaða skrúða, og
Með slíkum varðmönnum getur
maður yfirunnið allan heiminn,
eins og Friðrik mikli sagði, við
ihinn trúa varðmann sinn.
3. Það gleður mig, að svo ma^g-
ir menn, sem mikið kveður að,
svo sem verzlunarmenn, yfirmenn
járnbrauta, iðnaðarmenn og fleiri,
skilja þetta áhugamál vort fjár-
hagslega og að það hefir snert
þeirra næmustu strengi, (peninga-
sem eytt er fyrir vín verða ekki
notaðir til þess að kaupa fyrir þá
nauðsynjar á sama tíma). Það
gleður mig að slíkir menn eru ör-
uggir til varnar og verða með oss.
4. Það gleður mig að kvennfólk-
ið er með i framsóknarbaráttu
þessari, og að það hefir öðlast at-
kvæðisrétt. Það gleður mig að
það fólk, sem lengi var haldið í
skugganum — kvenfólkið, — er
nú komið fram í birtuna og farið að
láta til sin taka í þá átt að afstýra
því, sem miður má fara og efla hið
góða í hvaða mynd sem er. 'Hjálp
þeirra mun reynast drjúg í bar-
áttu þeirri er í hönd fer.
5. Það gleður mig að þeir
menn, sem drjúgan skerf leggja til
siðmenningarinnar, og hafa á öllum
tímum leitt fram áhrifamikla menn
úr sinum hópi, prestamir, fylkja
sér nú margir að þessu alvarlega
málefni. Afskifti þeirra af mál-
inu vona eg að hafi blessunarrik
áhrif.
6. Það gleður mig að fyrir að-
gerðir hinna einlægu og sístarfandi
bindindismanna og kvenna í
Winnipeg borg hefir barnastúka
verið sett á stofn. Það eitt gæti
verið ágætt minnismerki, um starf j
hinna trúu þjóna málefnisins.!
Slikt verk er ekki á sandi bygt,
því eins og^agt var endur fyrir
löngu: “Kendu hinum ungu þann
veg, sem hann á að ganga, og } eg-
ar hann eldist mun hann ekki af
honum vikja”, og “það ungur nem-
ur gamall temur.” Þeir, sem
vaxa upp í slíkum félagskap,. verða
hinir atkvæðamestu frömuðir mál-
efnisins á komandi tið. Fyrir
mínum sjónum er á þvi enginn
vafi.
7• Að endingu gleður það mig,
að sú þjóð sem mörg okkar hefir
alið heima, á eylandinu smáa út í
regin hafi, íslandi, og sent sum
okkar hingað þar sem við höfuin
barist hinni góðu baráttu að útrýma
vnsölu og vínnautn, er fremst
baugi í J>essu stríði, — fremst
þeirra þjóða, sem berjast fyrir
þessu máíefni, þegar tekið er tillit
til þess, hvað íslendingar eru fáir
og smáir, eftir því sem það er
skilið á meðal stórþjóða heimsins
Það gleður mig að tilheyra slíkri
J. E.
torkennilegum róm sagðist ætla að
gleðja sunnudagaskóla börnin með
þvi að gefa þeim brjóstsykur og
hnetur og var öllum eldri og yngri
afhentar jólagjafir með þessum
hlutum þegar út var gengið, svo
það var ekki gengið út reglubundn-
um gangi eins og vant er að gjöra,
einnig tók prógrammið upp tim-
ann, í staðinn fyrir þess vanalega
class-glingur í sunnudagaskólum
vorum. Hinn háttvirti ungi
maður hr. Frank ,Theodor Bjarna-
son, reyndst að vera Santa Claus 1
þetta sinn.
Vér byrjum nú þetta ár í þeirri
von og trú, að hvernig sem útlit er,
og hvernig sem alt veltst í heimi
þessum, að allir hlutir .þéna þeim
til góðs, sem elska guð. Þinn me)5
einlægni virðingu og óskum bezta
og að blaðið Lögberg verði öllum
“Rakklæti fyrir góðgjörð galt
Guði og mönnum líka,”
pað er tilgangur okkar með
þessum liinum, að votta okkar
innilegasta þakklæti öllum þeim,
sem sýndu o>kkur svo áþreifanlega
og alúðarfulla hluttekning í þvi
óhappa tilfelli og þunga mótlæti,
sem við urðulm fyrir nú fyrir
Skömmu. pað yrði of langt mál
að telja upp alla velgjörðavini
okkar, en sérstaklega viljum við
geta þeirra Mr. Ásmundar P.
Jóhannssonar, Mr. og Mrs. J. Jón-
asonar nágrannafólks okkar, Mr.
og Mrs. Th. Hanson, Mr. og Mrs.
J. Goodman, Mr. og Mrs. A. Carl-
strölm og Mr. og Mrs. R. Robinson,
sem á imargan hátt hjálpuðu okk-
ur og auðsýndu veglyndi og bróð-
ur og systurþel í hvívetna.
íMeð djúpu þakklæti minnumst
við þeirra allra sem gáfu eða
lögðu blóm á kistu drengsins
okkar eða voru við jarðarför hans,
að iþeim ógleymdum sem með sjúk-
raihús heimsóknum drógu úr and-
legum og lííkaimlegum sviða þar
«em það átti við. Qrðin eru ó-
nóg að lýsa tilfinningum okkar
gagnvart ö'llu því fólki, sem sýndi
okkur bróðurkærleika á einn eða
annan hátt í orði eða verki en
við viljum, þó af veikum mætti sé,
biðja Guð að launa þvtí á þann
ihátt, sem hann sér ibest henta.
Mr. og Mrs. J. VopnfjörC
og fjölskylda.
Ari Jónsson.
Minningarljóð.
Er burt farinn elsku frændi
Auða sætið lít eg þitt;
Sorgar fregnin sú hin þunga,
Særði veika hjartað mitt.
Minnar föður-systur sonur,
Sæll ert nú þó grafarbeö,
Blue
RIBBON
Að borga háu verði er ekki
einhlítt hvað gœði snertir.
Biðjið um Blue Ribbon—
það bezta er fœst fyrir verðið
SendiC 25c til (Blue Ribbon, Ltd.
Winnipeg, efitir Blue Ribbon
Cook Book i bezta bandi —
bezta matreiðslubókin til dag-
legra nota I Vesturlandnu.
Höfuðverkurinn
horfinn.
pér getið ímyndað yður hvað |
það þýddi fyrir mann, er þjátSst
hafði í full tíu ár.
Lesið um það í þessu bréfi:
Mrs. Tena A. Smith, Country
Harbor, Cross Roads, N. S. |
skrifar:
“Ef nokkur getur mylt með
Dr. Chase’s meðölunum með
réttu, þ áer það sannarlega eg.
í tíu ár hafði eg þjáðst af höf-
uðpínu, svo magnaðri, að engin
meðöl komu að haldi. Eg var
að verða alheilsulaus aumingi,
sem kveið fyrir hverju aug”a-
bliki. Eg hefi notað átján
öskjur af Dr. Chase’s Nerve
Food og það hefir gert mig að
alt annari manneskju. Nú
kenni eg einkist höfuðverkjar
og er orðin hraust eins og hest-
ur. Eg vóg 109 pund, þegar
eg fyrst fór að nota Dr. Chas-
es Nerve Food, e" veg nú, 121
pund. Eg get því með góðri
samvizku mælt með meðali
þessu við hven sem vera skal.”
Dr. Chase’s Nerve Food, 50
cent askjan, hjá öllum lyfsöl-1
um eða Edmanson. Bates og j
Co., Limited, Toronto.