Lögberg - 08.03.1923, Blaðsíða 5
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 8. MARZ 1923
Bls. 5
1844 árum, áður en langt um líð-
Karitas Violet Feldsted.
Hún óx tipp eins og hlóm, sent breiöir blöö sin og
krónu mót sól og sumri. Hún var eftirlæti foreldra
og uppáhald leiksystkina sinna, og þegar hún kom út í
lifiö, var hún bæði fyrirmynd og félagi samferðamann-
anna og trúfastur leiötogi lærisveinanna, sem henni var
trúaö fyrir, og nú er hún dáin tuttugu og sjö ára aö
aldri. Manni veröur aö taka undir meö skáldinu og
spyrja:
‘‘Hví er nú visnuö vanga-rós ,
og viökvæm stirönuö mund?
!Hví er nú brostiö brúna-Ijós,
er blikaöi’ skært um stund?
Hví er nú sofinn sviptir hreinn
og saklaust hjarta kalt?
Eg veit þaö, ei!—I>ú veizt þaö einn,
sem veizt i heimi alt.”
Eg Veit þaö ei, hvers vegna að mönnum og konum
er kipt í burtu á meöan ársól lífsins brennur þeim á
vanga, og þau lögð í kalda og dimma gröf. —- mönnum
og konum, sem eru sómi stétta sinna, -— mönnum og
konum, sem fegurö lífsins bíast^ við, — mönnum og
konum, sem eru elskuö og virt af öllum, sem til þeirra
þekkja, — mönnum og konum, sem geta átt fyrir hönd-
um fagurt og þróttmikið æfistarf,— ”þú véizt þaö einn.
sem vcizt i heimi alt.”
Karitas Violet Feldsted var fædd í Selkrirk í Man-
itoba ii. júní 1896. Foreldrar hennar voru þau Stur-
laugur Feldsted og kona hans Soffía Ingibjörg Soffó-
níasardóttur. Húrn ólst upp hjá foreldrum sínum og
naut þar alþýöuskóla mentunar, unz hún áriö 1905
fluttist til Winnipeg og hélt þar áfram námi viö alþýðu-
og miÖskóla. Að miðskólanámi loknu las hún við
kennaraskóla fylkisins og útskrifaðist þaöan meö ágæt-
is vitnisbúrði svo ung, aö hún þurfti aö fá sérstakt
leyfi til þess að stunda kenslustarf við alþýöukóla fylk-
isins. Hún réöist sem kennari við barnaskóla úti í
sveit, aö loknu náminu, en var þar aö eins fáa mánuöi,
unz hún fékk kennarastööu viö einn af stærstu alþýðu-
skólúm hæjarins, og þar kendi hún i átta ár, eöa þar til
síðastliðið haust, að forstÖöuhienn Winnipeg skólanna
fengu hana til þess að taka að sér kenslu í sögu og ensk-
um bókmentum við miðskóla her í bænum, og þeim
starfa hélt hún meðan kraftarnir leyföu.
Við kenslustörfin, eins og alt annað, sem hún tók
sér fyrir hendur aö gjöra, einkendi trúmenskan hana.
Hún var ekki að eins kennari lærisveina sinna, heldur
félagi þeirra um leið. Hún var meö þeim í hinum Iög-
ákveðnu kenslustundum með !ífi og sál, og hún var
með þeint í fristundum Jæirra, í Ieikjum þeirra og von-
um. Hún hafði helgað líf sitt þeirri háleitu hugsjón, að
sýna þeim ungu þann veg, sem þeir eiga aö ganga, og
þaö gerði hún meö þeirri alúö og af þeirri trúmensku,
sem Jæir einir geta, er skilja köllun lífsins og hafa and-
legt siöferðisþrek til þess að láta skylduverkin sitja í
fyrirrúmi fyrir öllu ööru. Slík trúmenska ber æfinlega
sigur úr býtum — tvöfaldan sigur, sigur í verkinu og
tiltrú og viröingu lærisveinanna og samverkamannanna.
og |>ess naut Karitas Violet heitin i ríkum mæli.
,Þegar skólastjórinn vö skóla þann, sem hún kendi
á, frétti að hún væri látin, ritaði hann bróður hennar
á Jæssa leið: “Eg man vel, þegar Violet kom að
Greenway skólanum fyrir átta árum síðan, þá ungling-
ur að leggja út í lífsbaráttuna, og eg fann til einlægrar
samúðar með henni þá. Á tímabili því, sem hún var
samverkamaður minn, sá eg hana þroskast frá unglings-
árunum til hins fullkomnasta kvenlegs þroska. Ljúf,
viðkvæm og hugsunarsöm vann hún sér kærleik og virð-
ingu allra í skólanum. Hún var skyldurækin við verk
sitt og leysti iþaö af hendi með prýði. — Líf 'hennar var
fyrirmynd ungra meyja, því hún var ein sú prúðasta og
fullkomnasta yngismær, sem eg hefi þekt. — Þaö er
erfitt fyrir mig að átta mig á því, að hún skuli vera dáin
og að hún sé með öllu horfin sjónum vorum. Hún elsk-
aði lifið og alt þaö, sem lífiö meinar, og hún fór vel
með það.”
Þessa mynd af Karitas Violet Feldsted skulum
við þá geyma með J>ökk fyrir lifsferilinn stutta en fagra
og mannkostina, sem vöktu aödáun og hlýhug hvar sem
hún fór.
9. febrúar s.l. veiktist hún skyndilega og lagðist
rúmföst að heimili bróður síns, Eggerts Feldsted, að
525 Dominion stræti, Winnipeg, og dó þar eftir tólf
daga strangt dauðastrið. Leifarnar jarönesku voru
fluttar til Selkirk og jarðsettar í grafreit íslendinga;
þar hvíla foreldrar 'hennar báöir, systir og hálfsystir.
Tvö systkini Violet heitinnar eru á lífi, Eggert Feld-
sted i Wínnipeg og E]in fMrs. Grey) i Los Angeles, Cal.
Vinur.
ur.
Trúar-raun.
Bréf frá Hudson Taylor
til
systur hans.
Kæra systir mín!
var hann ríkur, en eg fátæ-kur.
Hann var sterikur, en eg mátt-
I vana. Mér 'var það full-ljóst, að
í vdnviðarstofninum var óþrjót-
j andi safi; en hvernig átci eg að
! ná honum fnn í vesalings litla
|
! kvistinn minn?
Smámsaman sannfærðist eg um
j það, að trúin var hið eina nauð-
Aldrei hefir stanfið verið jafn í synlega. par var höndin, sem
mikið, svo þrungið ábyrgð og erf- tokið gat “af hans fyllingu” og
iðleikum, eins og nú undanfarið. j rétt mér_ £n .>ft3Sa trú vantaði
En Guði sé lof! — Ábyrgðarþung- „ ,
. „ .... „„ „„ í mig. Eg barðist um, ti'l að avinna
anum er nu af mer lett og 01- 0 6
rauninni lokið. mér hana. en hún kom ekki; eg
Síðasti mánuðurinn hefir ef: reyndi af öllum mætti að trúa.
til vill verið hinn alíra ánægju- en það tjáði ekki. Umkomuleys-
legasti kafli æfi minnar. Og j ,ð og syndasektin óx mér því meir
þess vegna fýsir |Tnig !að segja t aug-um> sem eg sá meira af hinni
frá> því, sem Drottinn hefir fyrir dásamlegu auðlegö náðarinnar j
Frá Islandi.
Leiðinlegur atburður.
mig gert. Eg veit ekki hverni)g
mér tekst að koma orðum að því;
því að aQt er orðið nýtt! 1 fáum
orðum er það þetta: “Eg, ®em var
blindur, er nú sjáandi”. Líklega
Jesú Kristi. Misgerðir mínar
fundust mér vera smáræði í sam-
anburði við vantrúna. Hún var
móðir allra annara synda, — sú
Skólanefnd Reykjavíkur hefir
sagt af sér af þvi, að Morten Han-
sen fræðslumálastjóri og forsæt-
isráðherra hafa .sameinast um að
gera allar umibætur við skólann ,ð
engu. Jón poriáksson situr eftir,
og þykir gott hvað gengur. Hinir ■ .
sem fara eru Gunnlaugur Clas
sen lækr.ir, Jón ófeigsson adjunk;,,
írú Laufey Vilhjálmsdóttir og
porvarður porvarðsson prent-
smiðjustjóri. Skólanefndin hefir
skipað að hafa nothæfustu kenslu-
bækur sem til voru. Aukið vinnu-
kenslu, heimilisiðnað, skóaðgerðif,
látið byggja baðhús, sem nú er
að verða fullgert, og barist hef-
Konan var þyrst og drakk mik- J
ið. — pegar hún var búin að
drekka rétti hún drykkjarílátið
| að drengnum og sagði: “þessu
j varð eg fegin og vildi eg launá j
I ef eg gæti; en eg er fátæk og get j
j þv,í ekki launað sem sky’di. En j
i hvað heitið þv‘i drengir?”
1 Drengirnir litu hver á annan, I
- þeir voru ónefndir. Konan j
skildi það að þeir voru nafnlaus-
ir og sagði: “Fyrst svo er skal
eg gefa ykkur nöfn og vona að
re.nta fylgi nafnj. Sá elzti akal
heita Velvakandi, sá næsti Vel-
haldandi, sá næsti Vél'höggvandi,
sá næsti Velsporrekjandi, og sá
Dodd» nýrnapillur eru bezt»
yngsti Velbergklifrandi, og megi nýrnameðaiið. Lækna og gigt,
gæfan fylgi ykkur til æfiloka. bakverk, hýartabilun, þvagteppu
Síðan kvaddi ‘konan en drengj- og önnur veikindi, sem starfa frá
unum þóttu nöfnin einkennileg nýrunum- — Dodd’s Kidney Pills
og sögðu föður og móður frá- kosta 50c. askjan eða sex öskjur
ir \eiið fjrii í fjöldamörg ái. pestust nöfnin við þá og þóttu fyrir $2.50, og fást hjá öllum lyf-
skilur þú mig betur, ef eg vik of- Synd> að viija ekki eða þora ekki
urliítið aftur í tímann.
að "taka Guð á orðinu”, heldur
virða orð hans vettugi. Eg fann
að það var einmitt vantrúin, sem
sakfeldi heiminn, og þó fór eg
halloka fyrir. ihenni. Eg bað um
trú, en hún kom ekki. Hvað átti
eg að gera?
Sjá, 'kæra systir, fyrir sex mán-
uðum átti eg i afarhörðu hugar-
stríði. Eg þráði svo heitt meiri
helgun, meira líf og kraft, bæði
fyrir mig pérsónulega ]og fyrir
trúboðsatarfið. Eg fann svo sárt
til vanþakklætis míns og þeirrar
hættu og syndar, er því var sam- j
fara, að vera svo fjarlægur Guði. pegar sálarstríð mitt stóð sem
Eg bað og barðist við sjálfan mig, hæst, notaði Guð ofunlitla smá-
eg fastaði, tók ný áform, las með 'Setningu 'í bréfi fi*á vini mínum,
meiri kostgæfni ‘í Guðs orði, leit- j McGarty (starfsmanni við ‘:rú-
aði meiri einveru og sökti mér boðið í Kina) til að draga skýl-
dýpra niður í andlegar ihugleið- ur.a frá augum mínum, svo að
ingar, en alt árangurslaust. , Gu<ðs andi opinberaði mér betur
Hvern dag, já því nær hvert, ei nokkru sinni áður lífssamband
augnablik þjáðist eg af meðvit-' okkar við Jesúm Krist. Mc. Car-
und syndarinnar. Eg vissi það, ty, er sjálfur 'hafði verið eins á
að gæti eg aðeins verið i Kristi, vegi staddur, en fyr leystur úr
þá yrði alt gott; en það gat eg : eldrauninni, skrifaði mér á þessa
ekki. En byrjaði daginn með leið:
bæn og þeim ákveðna ásetningi, “Hvernig fáum '' við öðlast trú-
að víkja ekki eitt augnablik burtu arkraftinn? Ekki ’ með baráttu
frá honum. En skyldurnar mörgu og áreynslu, heldur með því, að
sem einatt höfðu erfiða reynslu jjvila í hinum trúfasta.” (hvíla í
í för með sér og hinar gífeldu, gugi()
þreytandi annir, komu mér til að þegar eg las þetta, rann upp
gleyma ihonum. par við bættist, fyrir mér Ijós í guðs dýrðlega
Hún hefir komið skipulagi á að
fæða fátæk .skólabörn, sett upp ó-
keypis tannilækningar í skólanum,
bókband 0. s. frv. Gert tilraur,-
ir að breyta lestrar- og s'kriftar-
kens'lu í betra horf, að láta flokka
börnin nákvæmlega eftir greind
þeir bera nöfn með rentum þeg- »ölum eða frá The Dodd’s Medi-
ar þeir uxu upp. ;ine Co., L*d., Toronto, Ont.
Nú víkur sögunni til kongs- —— 1 . 1 . ---------------
ríkis. Tíminn leið og kongsdæt-
urnar uxu upp og urðu gjafvaxta. allir nema Velvakandi.
Hanr.
pá var það einu sinni á jólum vakti og litlu eftir að bræður
að ein þeirra hvarf. Var hennar hans sofnuðu, sér hann alt J einu
og þekkingu. og tryggja skolan- leita8 um alt mTjtið; en hún fanst voða'lega stóra ’nönd koma í gegn-
um hma bestu kenslukrafta með hyergi Varð harmur rnikili ; um vegginn uppi yfir kongsdótt-
þvi að ata sam epmspio s' €ia kongsríki, en enginn gat neitt ur. Velvakandi þóttist «já að
úr. Að lokuim hafði meiri hluti
nefndarinnar ráðið hinn færasta
að lofbslagið hér hefir svo æs-
andi á'hrif á taugakerfið, sem
veldur vanstillingu og jafnvel ó-
vingjarnlegum hugsunum og orð
um, sem erfitt veitir að sigrast á.
Hver dagur færði mér þá líka
sönnun um nýjan ósigur.
ann hafði eg að sönnu, en vant-
aði máttinn til að gera hið góða.
pá vaknaði spurningin þessi:
Er enga hjálp að fá? Átti eg að
lifa við þessi kjör það sem eftir
var æfinnar — látlausa baráttu
og oftast nær ósigur? Hvernig
gat eg vitnað um það fyrir öðr-
ljósi.
“Pótt við séum ótrúir, þá er
að gert. Leið að næs.tu jólum höndin aetlaði að grúpa kongsdótt-
og var nú vakað yfir kongsdætr- ur. Vekur hann bræður sína
kenslufræðing, Steingr.m Arason, um . kastala þeirra; en í snatri, og grípur Velhaldandi i
t.l að samræma kensluna og sja sofnuðu um nóttina Qg þegar hendina og heldur fast, en Ve1-
um, að hinai raðger> u biejting þelr vdknugu um morguninn var höggvandi reiðir upp öxina og
al . æi^l.U ‘U ^a^n|’ þCS: 1 e:in ein kongsdætra horfin. pótti höggur af höndina um olnboga.
)>etta ekki einleikið og lét nú Hlaupa þeir bræður nu u , en þá
kongur boð út ganga að thver sem er eigandi handarinnar hiorfinn.
gæti fundið eina þessara meyja, Velsporrekjandi finnur samt
skyldi eignast hana fyrir konu sporin strax og rekur hann þau
og part af ríkinu. þar til þeir koma að afarháum
Margir ungir menn buðu sig bómrum. Virtist ekki fær,
fram í von um ver.Nlaunin og leit- J nema fu8H fljúgandi að komast
uðu rækilega; en það kom fyrir UPP é hamrana; en Velbergklifr-
andi lagði óhikað að berginu og
eftir nokkra erfiðleika komsí
bann upp á brúnina og kastaði
festi niður til bræðra sinna. Kom-
ust þeir þannig allir upp á hamr-
ana og gengu nokkuð ilengi þar til
hvaðanæfa, og buðu sig frrfhi, og h®*1" ^omu aé belli stórum, vorn
hafa yfirmenn skólamálanna ris
ið og eyðilagt endurbæturnar um
stimd. Flestum finst undarlegt
‘hvað þessu fólki er ant um vií-
hald vanþekkingarinnar, en-’a
munu fá dæmi um slíka natni sem
Jón porláksson og fylgihnettir
hans beita í þessu máli, að verja
stærsta barnaskóla lands ns fyrir
hverskonar umbótum. peir hafa
unnið sigur, en einmitt af þv; tægi
sem menn eru sjaldan öfundaðir
af.
ekki. Iæið að næstu jólum
og var nú vákað yfir kongs-
dætrum sem fyr. Alt fór á
sömu leið. Vökumenn sofnuðu
og þegar þeir Vöknuðu var enn ein
horfin. Komu ungir menn
Aðsóknin að skólunum.
pað er nálega alstaðar, bæði í
leituðu en fundu ekki. 4
Leið svo eun að jólum og var
Ameríku og Norðurálfunni, gert viðbúnaður mikill meiri enn
orð á þvi, að siðan ófriðnum lauk n.okkru sinni áður; en alt fór á
hafi aðsóknin að öllum skólum ,Sömu leið, að ein hfnna fögru
hann samt trúr” (2. Tim. 2, 13).! f f Va*and.1’ þflð svo sum- meyja hvarf.
staðar, að t.l vandræða horfir,; ~NÚ vílcur sögunni til karls og
Velvak-
oru nú
Eg leit til Jesu og fann að hann j ö Nu vikur sogunm til ki
.... . ,, • Sem dæmi um þetta, er það upp-1 i,-_i:„„„, o • , •
sagði við mig: Eg mun alls ekki .. . . y 1 kerlingar. Symr þeirra
sleppa þer — og hviilku.'' fogn- , . ’ andi og bræður hans, v
i uður fylti hjarta mitt, er eg nam
að lýðskólunum og búnaðarskól-
I unum hafi aldrei verið meiri e 1
orðnir fulltiða menn.
þar glæður noikkuð kulnaðar og
lá þar eigandi ihandarinnar. peir
bræður gjörðu fljótlega út af viS
hann og fóru siðan að kanna her-
bergi hellisins. Komu þeir
bráðlega að afhelli nokkrum, sem
lokaður var. Brutust þeir ,þar
inn, og fundu — Hvað haldið
þið? — Kongsdætumar týndu.
parna sátu þær hver á sínum
þetta! Já, þetta að hvíla í guðr.,
V, , ... • , , , • . _ nu- ~ Era þvi fyrsti lyðskolinn
Eg ihafði arangurslaust barist um; , , , , _ , .
v e. . , •"' n, XT, I var stofnaður 1 Danmörku 1844,
að fa að hvila 1 honum. Nu; „ _
, , , , • , • , , , , °g fram að 1910 hefir ta a nem-
skal eg ekki berjast framar, þvi; , ,,
, , , ’ ,1 enda við lyðskolana
að hann hefir sjalfur lofað að
vera hjá mér og aldrei yfirgefa
mig.
Já, kæra systir, hann mun aldr-
og búnaðar-
skólana þar, aukist smám saman.
Árið 1910 var nemendatalan við
þessa skóla 8257, og ‘hafði nem-
endafjöldinn aldrei orðið svo hár
áður. Frá 1910—1914 voru nem-
endurnir tíðast í kringum 8000
um, að öllum þeim, er tækju á ei yfirgefa mig.
móti Jesú, þeim gæfi hann rétt Hn það var meira en þtta, sem
til að vera Guðs börn, þegar það; guð lét mig koma auga á. já,, „ . „
var ekki mín eigin s-eynsla? í miklu meira. pví þegar eg var , ails: En. SV° fæ’kkaði Þelm miklis
stað þess að styrkjast 0g verða að hugleiða líkinguna um vín- í ofriðararin-
1 uggari, fan|st mér eg stöðugt í viðinn og greinarnar, lét heilagur -Vr.Um
verða veikari fyrir og hafa minna andi ljósið streyma inn í sál mína. s ° aai
mótstöðuafl gegn syndinni. Og Eg sá nú ekki að eins það, að
Árið 1918 urðu þeir
8000. En síðastliðið
frá því haustið 1918 ti!
hausts 1919 — nam tala þessara
það var ekki nema eðlilegt, því jesu mundi aiidrei sleppa mér, j remen,da um 9300 a«s- Par
að trú mín - og jafnvel vonin ,heldur einnig það eg var hiuti af! Y?™ a b’öskolunum 3779 piltar og
líka - mátti heita þrotin. hans eigin líkama, hold af hans! 3224 at.Úlkur fa samta,s 700<?’
Eg fyrirleit sjálfan mig. Eg holdi, blóð af hans blóði, og að! en. a bunaðarskolnnnm voru 2C04
hataði syndina, en ihafði þó engan vínviðurinn er ekki að eins stofn- j j*!. ai . síu U1> e(>ia
mátt ti.l að veita henni viðnám. inn sjálfúr, heldur alt í heild: 1 S’ a ar’ 19 voru á
Vríst vi-ssi eg það, að eg var Guðs stofn og greinar, kvist|| og blöð,
barn. prátt fyrir alt vitnaðí andi blóm og ávextir, og að Jesús er
hans lí hjarta mínu: “Abba fað- ekki að eins alt þetta, heldur
ir! ’ ;En að rísa á fætur og taka einnig jarðvegur, sólarljós, and-
á móti mínum full'komna sonar-. rúmsloft og gróðrardögg — já,
arfi, það megnaði eg ekki. j þú.sund sinnum meira en við get-
Eg leit svo á, að sönn ihelgun, um nokkurntíma orðum að komið.
aukin og efSd í daglega lífinu, Ó, ihvílík gleði ' að sjá þenna
næðist með kostgæfilegri notkun sannleika! pað er einlæg bæn
náðarmeðalanna. Að vísu fann j mln» að augu þín mættu opnast,
eg, að það var ekkert í þessum ! svo að þú fáir einnig að sjá og
lýðskólunum 11% fleiri nemend-
ur en 1913—14, og 33% eða þriðj-
ungi fleiri á búnaðarskólunum.
í Noregi er aðsóknin að búnað-
arskólunum miklu meiri — ná
lega helmingi meiri — en • þei •
geta tekið á móti. Og að búnað-
arháskólunum í Danmörku og
Noregi sækja nú miklu fleiri en
vanalega, 'þrátt fyrir það, að
| námstíminn hefir verið lengdur
og var hið fagra íhár þeirra
vissu að nú var eftir að eins ein þundið um stöibrikurnar. Urða
hinna fimm kongsdætra og datt þar fagnaðarfundir mikiir.
þeim i hug að reyna að ná í hin Var nú snúið h,eim á Jeið aft.
ometanlegu verðlaun, kongdóttur ur og stóð það heima að
og part af kongsríki. Báðu þeir kongur og drotning tomu á fætur
um nest. og nýja skó, fengu það um morguninn _ jóladaginn _
og logðu at «tað gangandi og voru þeir bræður komnir j kagt.
k°mu t.l hallarmnar nokkru fy,- a]ann með hinar týndu meyjar
ir J° ' u< u beil. þénustu Á jóladaginn kvað alt við af
sn.u og \.u það þegið þai sem fagnaðarópum í konungsríki og
s\o maigir ó ðu ie.\nt til þrauta var siegið Upp fagnaðargildi er
en arangurs aust. siðar var snúið upp í fimmfalda
Aðfangadagur jóla kom og gekk ibrúðkaupsveizlu.
hin eina sem eftir var af kongs-•! Giftust þeir Velvakandi og
dætrum til hvílu um nóttina í bræður hans hinum fögru meyj-
kastalanum. peir bræður bjugg- um sem þeir höfðu svo undur-
ust til að vaka og sátu í næsta samlega og hamingjusamlega
herbergi við kongsdóttur, þar sem bjargað. Tókust þar góðar ást-
þeir gátu séð inn í herbergi henn- ir, og unnust þau bæði vel og
ar- lengi.
Leið nú fram að miðnætti og sögu.
sofnuðu bræður smátt og smátt, |
Ljúkum vér svo þessari
heimi, sem eg þráði. En í stað reyna og gleðjast við Iþau óum
þfcss að ávinna mér helgun, fanst rseÓilegu auðæfi, sem örlátlega
mér því ómögulegra að ná því' eru okkur gefin ;í Jesú Krist!
marki, sem eg þráði það meira, Kæra systir! pað er undur
unz vonin um það var því nær að j samlegt að vera í sannleika sam-
engu orðin og eg farinn að sætta einaður Drotni dýrðarinnar, hin-
mig við þá 'hugsun, að líklega um upprisna frelsara, að vera lif-
vildi Guð ekki veita slíka sælu andi grein á hinu sanna lífsnn
hér í heimi, svo að himininn yrði \ tre'- Hugsaðu þér hvað í því felst.
okkur enn eftirsóknarverðari. Getur þá Kristur verið ríkur. en
Sjálfur gat eg ekkert. pað vissi j eS fátækur? Getur hægri hönd
eg og viðurkendi ifyrir Guði og Þln v^rið auðug, en hin Yinst*''.
bað hann að veita mér hjálp og snauð? Getur höfuð þitt notið
kraft. Stundum fanst mér þá j ríkulegrar næringar, en aðr!r
líka sem 'hjá mér væri að vakna lim’r Hkamans veslast upp af
von um .það, að hann mundi varð- naeriirgarskorti ?
veita mig og halda mér uppi. En Hugsum okkur enn frem :»
um alt að 1 ár, 0g námskostnað-
ur þar af leiðandi hlýtur að ver*a
mun meirj en áður var.
þegar eg svo að kvöldi leit yfir
hverja þýðingu þetta hefir er vér
culaneirm í eyði var um garð j legt og tók harðlega á móti og
gengið og þegar fólkið, sem þar hélt sjnu fyrir þeim, eins og öll-
liðinn dag ;— ó, Ihve sárt að sjá i biðjum! Mundi stofninn synja
!þá ekkert annað en synd og á- greininni um þann næringársafa
virðingar, sem eg varð að játa og sem ihún þarfnast? — Nei. Og
gráta fyrir Guði. Mér lá við að j enn síður getur það komið fyrir,
Lauga rdagss kólinn.
Til þeirra sem eru í efsta bekk.
Nú ætla eg að segja ykkur
sögu, og skuluð þið svo segja mér
hana eins fljótt og þið getið. Skal
eg sjá um að þið fáið 20 mörk
fyrir að segja hana bærilega vel.
— að minsta kosti.20 mörk, sem
færist til ipntekta við prófið.
Auðvitað verðið þið að segja hana
á íslenzku.
Velvakandi og bræður hans.
atti heima kom til að vitja eigna j um öðrum
sinna, var þar ekkert að finna eða Síðar þegar vísindamenn fóru
sjá, annað en hraunstorku, sem að rannsaka þessar stöðvar urðu
enn þá var heit og grál>eita gufu
lagði upp af. Hraunstorkan
hafði laest sig ,<í kringum allan
bækin, lagst yfir hann og læst
honum og öllu sem í honum var
frá augsýn manna og undir láz
þeim hefir hann verið
enn í dag..
Á síðari árum þegar að sjóræn-
Íngjar rændu .hafnbæina gátu
þeir engu áonkað með Herfcula-
neum. Hraunið var óárenni-
5an og er
þeir þess áskynja að ekki mundi
eins erfitt að vinna hraun Jætta
að bænum okkar vrði á bug vrs-
að er við biðjum í Jesú naf: i.
Dásamleg er hvíldin sú að ven
í sann'leika sameinaður Kristi.
Haldi eg því föstu þarf eg ekkert
að óttast. pví eg veit að ha in
örvænta. Og þó fanst mér Krist-
ur aldrei hafa verið mér dýrmæt-
ari — frelsarinn, sem gat og
vildi frelsa syndara eins og mig!
Stundum fanst mér þá lika einis
og eg fyllast friði og gleði í Guði;
eins og menn hefðu ihaldið, þvíjen það var svo skammvint og j er þess megnugur, að koma frar,
það er mjög blandið ösku og ekki ikrafturinn svo sorglega lítill ! vilja sínum. Og hans vilji er
eins samlimt eirís og virðist fljótt — Ó, hve Guð var góður, að hann mihn vélfarnaður.
á Jitið, og þeir þykjast vera viss-1 ’lót þessu eydar-ástandi vera lok-j Já, hve hamingjusamur eg hefi
ir um að það verði tiltölulega ,ið! ‘ verið síðan Kristur torv sér bústað
auðvelt að vinna á því, með verk- prátt fyrir alt Jætta var eg i «ál minni!
færum þeim, sem menn eiga nú
yfir að ráða og að þessi merka
fornaldarborg muni atftur verða
sannfærður um, að í Kristi væri j (Bréfjð noWiuð gtytt j þýðing.
alt, sem eg þarfnaðist. Spurn- unnij
ingin var aðeins sú: hvernig gat!
til sýnis, eins og hún var fyrir jeg öðlast kraftinn? Sannarlega
—iHeimilisblaðið.
Einu sinni voru kongur og
drotning í ríki slnu og áttu fimm
dætur. pær voru litlar telp-
ur þegar sagan byrjar. Ekki
er getið um nöfn Jæirra.
Elkki langt frá voru karl og
kerling í koti sínu. pau áttu
fimm drengi o,g voru þeir ungir
þegar sagan byrjar.
pað bar til dag einn að kona
kom í karls kot og bað að gefa sér
að drekka. Drengir voru úti að
íleika sér, en þegar konan bað um
að drekka hljóp elzti drengurinn
til og færði konunni mjólk að
drekka.
295 Cars afWheat
REJECTED —
on account
ofSMUT
Þetta er skýrsla frá Winnipeg
Grain Exchange, fyrir þrjá
mánuðina, er etiduðu 30. nóv.,
1922.
Þetta myglaða hveiti lækkaði í verði sem
svarar ioc á hvem mæli.
4
STANDARn
I9BMALDEHY5Í
KILLS
SMUT
Þetta $36,8715.00 tap 'heföi mátt fyrir-
byggja. með $409.00 virði af Formalde-
hyde, hreinn gróði hefði orðið $36,466.00.
Standard Chemioal Co. Ltd.
Montreal
WINNIPKO
Toronto
l.VKII.Ii pÆGINDA
er lykillinn, sem opnar skrá
kolabirgising, sem fylt er með
Western Gem kol. Knffinn pet-
ur veriS kaldur os um leiS liS-
18 vel. Ef kolabyrxi'S er ekki
vel fu'lt, lát oss fylla það með
beztu kolum, sem fá«t úr nftm-
unni. fað verSur yður sparn-
aðarauki, um leið og það held-
ur yður heitum.
- . THE WINNIPEG SUPPLY AND FUEL CO., UV.
Aðal-Skrifstofa: 265 Portage Ave., Avenue Biock Pbone N-76I5
1