Lögberg - 19.04.1923, Side 4

Bls. 4
LöCiBERG, FIMTUDAGINN
19. APRÍL 1923.
Jögberg
Gefið út hvern Fimtudag af The Col-
nmbia Press, Ltd.^Cor. William Ave, &
Sherbrook Str.. Winnipeg, Man.
Talshnnn Pí-6327 og N-6328
Jón J. Bfldfeli, Editor
Utanáskrift til btaðsins:
TRE eOLUNIBIA PRESS, Ltd., Box 3172, Winnipeg,
Utanáskrift ritstjórans:
* EOiTOR 10CBERC, Box 3172 Winnlpeg, Kjan.
The ‘‘LÖBbárK'1 1« prlnted and published by The
Columbla Preee, Limlted, in the Columbia Block,
S53 t> 857 Sherbrooke 8treet, Wlnnipeg, Manitoba
Gleðilegt sumar.
Sumardagurinn fyrsti hefir lengi verið og er
enn, einn af bátíðisdögum íslenzku þjóðarinnar.
iMeð honum hefir þjóðin endurfæðst til nýs lífs
nýrra vona og nýrra framkvæmda. pví kaldari
og lengri, sem veturinn er, þess velkomnara verð-
/
ur vorið og sumarið. Vorið er trúarbrögð lífs-
ins—endurvakning þess alls, sem veturinn lagði
í læðing. Guð fcróandans býr í vorjnu og lætur
iþað flytja fagnaðarerindi sumarsins frá sál til sál-
ar. Að vera sumarhugsjóninni trúr, er sama og
að vera trúr lífinu sjálfu. Æskan á að vera
syngjandi vor—manndómsárin síbjart sumar!
Ákvörðun sem er einhvers virði
Fyrir nokkrum árum síðan sátu tveir menn
og voru að tala saman. Annar maðurinn var
nokkuð við aldur, hinn barnungur, nýbúinn 'að
ljúka námi sínu við háskólann, og talið snerist
um framtíð hins unga manns.
Eins og oft vill verða, lýsti sér /bæði_kvíði
og efi í orðum eldra mannsins, því hann var faðir
hins unga , þegar hann sagði: “Mér finst þeir
vera svo margir ungu mennirnir, sem enga fasta
ákvörðun hafa, heldur láta berast með straumn-
um, unz sjálfstæðis þráin er þrotin,1 tækifærin
horfin og lífskraftarnií orðnir lamaðir.”
“Eg ætla ekki að verða einn af þeim, faíir
minn”, svaraði svökminn ungi. “Eg ætla ekki .
að verða að núlli í heiminum. Eg hefi ásett mér
að láta til mín taka og láta líf mitt verða ein-
hvers virði. Eg hefi ásett mér, að láta verða ein's
mikið úr hæfileikum iþeim, sem Guð hefir gefið
mér, og eg framast megna. Eg skal ekk verða
iðjuleysingi. Bg skal keppa áfram af öllum
kröfum og eg skal vinna baki brotnu til þess að
eitthvað geti orðið úr mér. Eg er pkki að hugsa
um háttlaunaða þægindastöðu, eg kýs miklu
fremur að bjóða erfiðleikunum byrginn.
Eg ætla mér ekki að vera svo ístöðulaus, að
eg 'þoli etoki smáskvettur. Eg'oetla hvorkhað láta
lokkast ^f ginningum manna, né bugast af háð- -
glósum þeirra, frá að komast í fremstu röð í.
atvinnugrein þeirri, sem eg vel mér. Eg hefi
fastlega ásett mér, að ná þar æðsta sæti. Að
minsta kosti ætla eg ekki að láta úthluta mér
annað eða þriðja pláss, án þeirra sterkustu mót-
mæla, sem að eg á til.
Eg ætla ekki að'kvarta, vorkenna eða telja
eftir sjálfum mér. Ef hlutimir ganga illa—
reynslan verður sár—, þá ætla eg að sýna hug-
prýði. Eg ætla aldrei að þreytast, aldrei ,að
sleppa tökum, aldrei að viðurkenna að eg sé yfir-
unninn, aldrei að láta beygjast fyrir erfiðleik-
unum. I
Eg ætla að dvelja við hina bjartari hlið lífs-
ins í huganum. Eg veit, að forsjónin hefir gert
mig svo úr garði, að eg get notið hins bezta:
velgengni, þæginda og jafnvel allsnægta. Eg
ætla að leita að þeim gjöfum lífsins, sem fæðing-
arréttur minn gefur mér iilkall til — lífsánægju,
allsnægta—, og eg veit, að aðferðin til þess að
öðlast þau, er að vonast eftir þeim.” ' 1
Og hinn ungi maður lifði eftir þessari á-
kvörðun, og hver skyldi þá furða sig á því, þó að
hann hafi nú náð æðstri virðingu á meðal stétt-
arbræðra sinna og í félagslífinu á meðal með-
borgaranna ?
Og enn er það eina leiðin fyrir alla, sem eru
að leggja út á lífsins brautir, ef þeir viljaj?ang-
að ná.
Hótfyndi.
Kunningi vor Lárus Guðmundsson ritar all-
langt mál í þetta blað Lögbergs til þess að sýna
og sanna, að'vér höfum ektoi látið höfund kvæð-
isins “Melkorka við lækinn”, í pjóðræknisritinu-,
njóta sannmælis í þeim fáu orðum, sem vér sögð-
utn um kvæðið hér í blaðinu fyrir nokkru síðan.
Bentum vér þar á, að það væri ekki nema á ein-
stöku manna færi að fara svo í bundnu eða ó-
bundnu máli með myndirnar sem íslendingasög-
urnar hafa að geyma, og við eigum, að þær ekki
mistu í . Eða með öðrum orðum, að það sé engujn
heiglum hent, að bæta um handaverk söguritar-
anna fomu. En söguritari Laxdælu segir ekkert
frá samræðum þeirra Melkorku op ólafs sonar
hennar við lækinn. Hann að eins sýnir oss þau
þar árla morguns og segir, að þau hafi verið í
samræðum. Hann segir ekki, um hvað þau hafi
rætt. En frú Jakobína Johnson <bregður ljósi upp
yfir það atriði í kvæðinu “Melkorka við lækinn”,
með því að láta Melkorku vera^að segja syni sín-
um frá ættarsambandi sínu við íra, sem er svo
undur sennileg tilgáta og gjörir mynd móðurinn-
ar skýrari og fegurri í huga vorum. Vér sögðum
líka í ummælum þeim, sem hr. Lárus Guðmunds-
son er að ávíta oss fyrir, að myndin af Mélkorku
við lækinn yrði skýrari í huga manns eftir að hafa
lesið kvæðið,” en hún var áður, og datt oss ekki í
hug að það yrði talið niðrandi fyrir nokkurn höf-
und, þó um hann væri sagt, að hann hefði bætt
handaverk hínna fornu sagnaritara vorra. Oss
fanst þá og finst ehn, að hver einasti höfundur
mætti vera fullsæmdur af þéim vitnisburði, hvar
a bygðu bóli sem hanri væri.
Raunir Heimskringlu.
það er næstum að manni verði á að vikna um
áugu, þegar maður les greinina, sem út kpm í 27.
tölublaði Heimskringlu, með fyrirsögninni
“Hvers á fóstran að gjalda?” Svo er hreimurinn
í grein þeirri angurvær — næstum óskiljanlega
angurvær. pó er ekki gott að gjöra sér grein
fyrir þeim blæ, gráts og gremju, er sú grein and-
- ar að lesandanum. Varla getur umtalsefnið
vakið slíka kend. pví ritstjórinn er þar að tala
um gæði landsins, sem hann býr í — Canada, og
kemst aöþeirri niðurstöðu að það sé mesta‘fram-
tíðarland í heimi*. Ekki ^ptti sú þugsun að geta
vakið öldur hryggðar eða hörmunga í huga neins
manns.
Og þegar loksins að sál ritstjórans varð/
snortin af fegurð og landgæðum Canada, að þá
einmitt skyldi gremjan þurfa að vefja sig inn í
hugsanim^r og spilla jafnvæginu, rónni og á-
nægjunni. — Lögberg þurfti þá endilega að vera
að flækjast inn í hugarfylgsni ritstjórans og
skjóta hausnum upp hvað eftir annað og vitan-
lega raska hræringum hugans í hv'ert skifti.
Landið auðuga — Lögberg með auglýsingar sem
borgað er fyrir, og svo Heimskringla með aldeilis
ekki neitt. Er þá nokkur furða þó gleðin verði
angurvær? Já, vesalings Kringla, hún má þó
minnast betri tíðar, þegar hann Roblin og hann
Borden sátu að ríkjum. pá var þó ékki brent fyr-
ir að hún fengi borgað fyrir auglýsingar við og við.
En svo kom samsteypustjómin og hann Meighen
sem ekki fekkst til að kasta í hana beini, þó tveir
mætir flokksmenn hans bæru hana fram fyrir
hann á bænarörmum.
Er ekki fremur erfitt fyrir ritstjóranp eða
nokkurn annan mann að vera glaðann og gremju
frýjan, þegar alt er að snúast öfugt, og svo þeg-
ar við alla þessa dauðans armæðu bætist, að verða
að skrifa þessa áminstu grein til þess að sýna
lit á að bæta fyrir níð það um Canada, sem blað-
ið hefir verið áð flytja nú að undan förnu. pá
verður vorkunsemi vor nærri því grátkend.
Robert Cecil. '
Elnn af nafnkendustu stjómmálamönnum
Breta, Robert Oecil lávarður, hefir verið á ferða-
#
lagi um Canada og Bandaríkin að undanförau.
Tilgangur farar hans var sá, að útbreiða manna
á meðal - skilning á ‘gildi þjóðbandalagsins —
League of Nations.
Eins og kunnugt er, var Robert Cecil einn
hinn allra ákveðnasti fylgismaður pjóðbandalags-
hugmyndarinnar, í því formi, sem Wilson Banda-
ríkjaforseti bar hana fram og barðist fyrir henni
á friðarþinginu i Versölum, þar tjl yfir lauk.
Bandaríkjaþjóðin hafnaði þjóðbandalags hug-
myndinni, eða að minsta kosti neitaði að taka þátt
í þeim félagsskap um hríð, en samt hefir málið á-
valt átt og á enn marga góða og göfuga stuðnings- '
menn þar. Aðal erihdi Cecils lávarðar til Banda-
ríkjanna var það, að reyna að sannfæra þjóðina
um gildi þjóðbandalagsins að því er snerti trygg-
ingu fyrir alheims friði. AHver árangurinn af för
hans kaun að verða, er enn á huldu, þótt hitt sé
víst, að ýipsir leiðandi menn, áður andstæðir hlut-
töku Bandaríkjanna í félagsskap þessum, hafa nú
skift um skoðun. Robert Cecil er af aðalsættum
kominn, sonur Salisbury lávarðar. Forfeður hans
fylgdu um langt skeið, mann fram af manni, í-
haldsflokknum brezka að málum, en sjálfur varð
hann þegar í æsku snortinn af hinni frjálslyndu
stjómmálastefnu og hefir fylgt henni trúlega
jafnan síðan. Árið 1906 kom Robert Cecil fyr§t á
þing og lét þegar allmikið til sín taka. í ráðuneyti
Lloyd-George’s, átti hann sæti um hríð og sat á
friðarþinginu í Versölum, sem einn hinn allra á-
hrifamesti fulltrúi þjóðarinriar brezku. . Robert
Cecil er eigi að eins talinn að vera einn af h'inum
hygnustu átjómmálamönnum Breta, heldur kalla
margir hann Baldur hinnar brezku þjóðar — þann
hvitasta allra Ása. Á þin'gi nýtur Cecil lávarður
óskiftrar virðíngar allra flokka og er meðal ann-
ars eins þeirra fáu í brezka þinginu, sem ávalt
hefir komið sér vel við verkamannaflókkinn og
dregið taum hans, þegar að honum hefir verið
þBengt.
Eigingirni og upplýsing.
Upplýst eigingimi hefir svo foikimiklji yf-
irburði fram yfir óupplýsta eigi^girni, að sú teg-
und hennar á það sannarlega skilið, að henni sé
sérstakur gaumur gefinn. En þrátt fyrir það er
upplýsing, sem bundin er ei^ingimi, að eins gler-
augu, sem skýra að litlu leyti stutt og hmkkótt
útsýni. Ef veröldin vill sjá lengra en fram
fyrir sínar eigin tær, þarfnast hún betri sjón-
auka en þessi gleraugu geta veitt. Upplýsing og
eigingimi eiga skamma leið saman. Vegir skilja
skjótt. Hinn eini vegur er bæði beinn og breið-
ur, en eigi svo breiður, að upplýsing og eigingirni
geti rúmast samhliða á honum. En samt verður
veröldin að ganga þann veg fyr eða síðar, því það
er sú eina gata, sem liggur í allar áttir, nema að
fenum og foræðum. Einn uppdráttur er til af
þeirri braut, og sá er upplýst óeigingimi.
Upplýst óeigingirai meinar ekki hóflausar *
fjárgjafir til náungans, heldur ekki ótaMmarkáða
vibnu í jþarfir annara; etoki heldur býður hún að
bjóða skuli hina vinstri kinn, er slegið hefir ver-
ið á hina hægri En hún kennir, að allir metin
séu samtengdir, og myndi að minsta' kosti tvo
samningsaðila í öllum viðskiftum, að enginn
samningul1 geti verið til frambúðar, eða af var-
anlegum toga spunninn, sem gerður er í eigin-
gjörnum tilgangi fyrir aðra hvora hliðina.
Upplýst óeigingirni segir, að engin hyggindi
séu í því falin, að blihda aðra sjálfum sér í hag,
heldur þvert á móti beri það vott um heimsku, 9
því þáð sem sé slæmt fyrir annan málspart,
verði áreiðanlega slæmt fyrir báða, er fram í
sækir. Upplýst óeigingimi veit, að sómatilfinn-
ing er strengur sá, er bindur alla menn saman,
og að orðheldni, sannsögli og göfuglyndi er eng-
inn óþarfi, heldur bráð nauðsynleg fórystuein-
kenni í framsóknarbaráttu lífsins.
Nútíðar galdramenn.
pegar hugsað er um, hvað gera megi nú á
dögum með ritblýi og hvítu pappírsblaði, kemst
maður að þeirri niðurstöðu, að með þessum tveim
hversdagslegu hlutum, má gera nálega alt, sem
galdramenn gerðu í fyrri daga með öllum sínum
mörgu töfra- og verndargripum, óska- og lukku-
steinum. *
Á máð og lúið pappírsblað mætti t. d. skrifa
ávísun, sem flytti feikna fjárupphæð “hálfan
hnöttinn kring.” Einnig mætti nota það til að
skifta um eignarrétt á stóru landflæriii, eða jafn-
vel heilum löndym. Á það mætti rita dauðadóm
heilla mannfylkinga, eigi síður en sýknun ein-
staklings.
Tónskáldið gæti skráð þar lag, sem vekti
huggun og gleði hjá miljónum manna um heim
allan; og skáldið kvæði, sem læsist og lærðist
kynslóð fram af kynslóð.
En jafnfrafnt eru svo miklar allsnægtir af
þessari töfravöru, að hana má rnota, ekki ein-
görigu í þarfir sektar og sýknar, viðskifta og
lista, heldur einnig til frásagna daglegra við-
burða hnöttinn um kring, sem og til leiðbeining-
ar í hinu umfaogsmikla verzlunarlífi þjóðanna.
Pappírinn er töfrateppi, Aladínslampi og
álfasproti nútímans.
Eins og þú hugsar.
Ef maður hugsaði, að allir væru á móti hon-
um, færi hann bráðlega að breyta svo við áðra,
að þeir yrðu það. En ef hann aftur á móti héldi,
að allir væru vinir sínir, mundi hann óafvitandi
kíoma svo fram við aðra menn, að þeir yrðu vinir
hans innan skamms.
Maður, sem hefði hinn síðamefndá hugsun-
arhátt, mundi flytja með sér ljós og yl sannrar
lifsgleði hvar sem hann færi, og án prédikana
kenna mönnum hina sönnu lífsspeki.
Ef vér settum 1 samband við trúarskoðanir
vorar fullan mæli vináttu og góðs vilja til allra
manna, megum vér vera vissir um, að fá hann
til baka “fullan svo út af flói”. En ef við tor-
tryggjum alla, verður skamt þess að bíða, að
allir tortryggi oss.
Veröldin þarfnast vináttu, umhyggjusemi
og góðs vilja. Ekki að eins á sunnudögum, held-
ur hvem dag vikunnar og hvem tíma dagsins.
* Hugsaðu vingjamlega. *
Ef þú hefir sál, þá skammastu þín eigi fyrir
hana.- Taktu hana með þér til vinnu þinnar.
Sálin er sú lindin, sem alt gott og göfugt rennur
frá.
4
Trúðu á mennina. Treystu því, að þeir séu
vinir þínir, og þeir munu verða það.
Leyndarmál lukkunnar.
Hinn heimsfrægi uppfyndingamaður, Thomas
A. Edison, var ekki alls fyrir löngu að líta yfir
vélar, er hann hafði smíðað á sínum yngri árum.
Við það tækifæri sagði hann: “Eg man nú ekki
til hvers eg bjó þær til, en eitt veit eg, að við
’hverja þeirra sveittist eg blóðinu.”
í þessum orðum gamla mannsins felst leynd-
ardómur hins happasæla lífsstarfs hans—að
sveitast blóðinu.
• Danté sagði þessa sömu hugsun meir en sex
hundruð árum fyr, en með öðrum orðum: “Vindu
eins og náttúran vinnur, í eldi,” sagði hann.
Ef þú svitnar ekki og brennur við verk þitt,
verður ekkert úr því.
Fáum alla unga menn og konur til að skrifa
á lífsskjöld sinn þessi orð: “Enginn hlutur, sem
er nokkurs virði, er auðveldur, og sá sem tekur
hlutina rólega, er ekki að gera neitt, sem er
nokkurs virði.”
Vér þörfnumst—
Vér þurfum menn, sem stjórnast af sönn-
um vísdómi, en ekki af hentugleikum; menn
gædda háleitum hugsjónum, fremur en persónu-
gervileik; menn innblásna skyldurækni við land
og lýð, en ekki eigingimi í hagsmunalegu tilliti
fyrir, þá sjálfa; menny sem sveigjast af ættjarð-
arást, en eigi af pólitiskum flokksskyldum.
Vér þörfriumst sterkra, ósíngjarnra, hugs-
andi manna.
pví fleiri, sem mannfélagið eignast af slík-
um mönnum, að sama skapi mundu hin ömurlegu
örlaga minnismerki þjóðarinnar hverfa, svo sem
uppeldisskólar afvegaleiddra unglinga, vitfirr-
inga spítalar og hegningarhús, sem eru svartir
skuggar hinna fögru merkja, skóla og kirkna.
Sannir menn og. sannar konur er það nauð-
synlegasta til leiðbeiningar ungmennum vorum.
AFLSTÖÐLN AÐ POINT DU JTOISE
WJAÍAOPEG PfVDRO E-LECTR1C
'Ojy pIOAEKR OF
POWER inn,e Qry
-
■* .-.v/.v.v.vAv >
Þdr sem City Light and Power framlciSir orkuna
til Ijósa og iSnreksturs.
Þeim, sem fylgst hafa meS þroskasogu Winnipeg-borgar
síðan um aldamótin, hljóta að standa í fersku minni hinar
mörgu og margvislegu umbætur, sem orðið hafa á hinum ýmsu
svoðum. Eift af þeim fyrirtækjum, sem orðið hefir, borgarbúum
til ómetanlegra hagsmuna, er raforkukerfi það hið mikla, ér nú
nefnist Winnipeg Hydro og lýsir upp borgina að miklu leyti,
auk þpss sem það selur orku til iðnreksturs.
Frá því að borgin sjálf tók að starfrækja raforkustöð fyrir
eigin reikning, hefir kostnaður einstaklinga þeirra og félaga,
sem orkuna nota til ljósa og iðnreksturs lækkað- svo mjög, að
furðu sætir. »'
Eftirfarandi dæmi þarfnast engra útskýringar við.
1906 Einokun prívatfélags 20C fyrir K. W. H.
1907 ” ” ioc fyrir lý.W. H.
1911 > ” 7V2 fynr K. W. H.
1012—Orkustöð borgarinnar (1 samkepni) 31/^c fyrir K. W. H.
Fyrsta lækkunin var gerð árið 1907 eftir að stórkostlegur
meiri hluti kjósenda, þafði ákveðið að reisa orkustöð á kostnað
borgarinnar og starfrækja hana í þágu almennings.
Saga Winnipeg Hydro, sánnar betur en flest annað, hve
miklu góöu má til vegar koma með samvinnutilraunum.
upp að
Ástœðurnar
fyrir því aö hugur íslenzkra bænda
hnegist til Canada
39. lafli.
Tiltölulega auSvelt er, enn sem
komið er, að eignast lönd í Al-
berta, við sanngjörnu verði. Ný-
ræktað land gefur þar skjótt af
sér arðvænlega uppskeru og auk
þess má því nær alstaðar hafa
mitola búpeningsrækt.
Land í Alberta ^ steig ekki í
verði meðan á striðinu stóð, í
hlutfalli við það, sem það gaf af
sér. Výjnukraftur var takmark-
aður þegar fyrir stríðið og eftir . .. ._.
* j. • , reglum fylgt að þvi er snertir vigt
að fj-oldi hinna ungu manna *«kk, * * * JV
hvarvetna og má aka
þeim alla leið.
Markaður fyrir búpening er
hinn hentugasti. Gripasölu-
torgum er stjórnað samkvæmt
fyrirmælum laga, er nefnast The
Live Stotk og Live Stock Products
Act. — í Edmonton og Cálgar %
eru stærstu markaðirnir fyrir af
urðir bænda. Kornykrjumanna-
félögin og eins félög Ihinna sam-
einuðu bænda, ihafa starfað að þ'ú
alllmikið á hinum síðari árum, að
koma á samtökum, að því
snertir sölu hinna ýmsu búnaðar
afurða. Gripakvíar (Stock-
yards), eru undir ströngu stjórn
ar eftirliti. Skal þar föstutn
, , , ., , . og meðferð markaðsfenaðar.
í herþjonustu, var eins og leiðir; b , ,
. .... , .. » „ * í samraði við jarnbrautarf
af sjalfu ser enn orðugra, að afla .
Meðan á stríð- j in> heflr stjórnm fengið þvi fram-
ser vinnumanna.
inu stóð, var enginn fó(lksflutn-
ingur inn í fylkið, né heldur nokk-
urt«utanaðkomandi fjármagn. Á
þeim tímum hækkaði 4and allmik-
ið í verði -ií Bandaríkjunum; fór
það í hlutföllum við við verðhækk-
un "hinna ýmsu landbúnaðar af-
urða. í Alberta eru enn feyki-
gengt, að bændur, sem kaupa
kvígur innan tveggja ára aldurs
í gripakvíunum, eða ær innan
eins árs, fá hvorttveggja flutt ó-
keypis með járnbrautum, til hinn-
ar nfestu stöðvar við heimili
þeirra. Til þess að slíkt fáist,
verður að senda að minsta kosti
20 ær í einu og eigi færri en 40
stór flæmi ónumin með öllu, og
sökum þess hve tiltölulega fátt Vlgur.’. ......
«. • - . Smjorgerð fylkisbua, stendur
folk hefir flluzt þangað mn hin ,. 7. ... ....
.r. . ._ ’indir ibemu stjornar eftirliti.
síðan arin og eftirspurnm verið „ . .
...., . Landbunaðarieild fylkisms
lítu eftir jarðnæði, hafa onumin
lénd hækicafl tiltölulega líti* , « Wm w 1»«*^
, ... _ bændir sent smjor sitt, selt það
verði. Oðru máli er að gegna . , , . , . , .
, „ , ... , f þegar .1 stað, eða fengið. það
með Bandarikm, þar sem megmið
af öllu byggilegu landi, er þegar
eða
| geymt þangað til niarkaðsskilyrði
,. batna. Sirjör alt er xlofckað,
undir rækt. Enda hækka land- , , „
. . , ... ,,lt , > . samkvæmt logum, er nefna3t The
eigmr þar jafnt 0g þett 1 verði, ,
. , . , ■ „ _ 1 Dairymens Act. Tr°>' fWVnn-
meðhverju armu sem liður. Með-1
alverð ræktaðé lands í Aílberta
nemur svo sem einum þriðja af
landverðinu sunnan línunnar,.
Jafnvel beztu lönd í Alberta
mega en kallast í lágu vertjj. Land
Fer flokkun-
in fram bæði i Calgary og Edmon-
ton, jafnskjótt og sýnishornin
berast þangað í hendur umboðs-
manPs stjórnarinnar.
Lögin um samvinnulán — The
Alberta Co-operativl' Credit Act,
1 lowa, selzt fyrir $169 efcran. l heímJIa 3o bændum> að afla sér
en meðalverð í Minois ríkinu er | láng j sameiningu gegn sameig-
$144, þott a sumum stöðum selj- inlegri ábyrgfi og lána ,þa5 díðar
ist það fyrir $400 til $450. Svip-
aður mismunur á sér stað millli.
verðs á bújörðum á Englandi og
í Alberta. Gott land í Alberti
fæst keypt fyrir það sem svar*,r
ársleigu á sama landrými í
Bandaríkjunum og á Bretlandi.
óyrkt land fæst fyrir þetta frá
$20' til $40 ekran, en ræktað land
frá $25 til $75 Ihver ekra, eftir
þvtí ihve um miklar umbætur er
að ræða. Áveitulönd seljast fyr-
ir frá $50 til $75 og þar sem þau
út aftur til meðlima sinna. Sérhver
meðlimur leggur frapi $100, síðar
kýs félagsskapur þessi embættis-
menn, er semja við löggiltan
banka um að kaupa eiginhandar
víxla félagsmanna, gegn ábyrgð *
félagsins í heild sinni. Slík
lán eru veitt til eins árs í eiira
og eru vextirnir venjulega sex af
hundraði.
The Live Stock' Encouragement
lögin, eem oft erú nefnd “The
Cow BilS” voru samin í þeim til-
eru fullræktuð, fyrir $75 til $1251 gangi að gera nýbyggjum k!eifl
e^ran- / 1að útvega sér kýr og koma sér
f Alberta fylkí eru markaðsskil- Upp nautgripastofni. Fimm eða
yrði fyrir korn, hin ágætustu.
Ströngum lögum er fylgt í samv
ibandi við sölu kornsins; hafa um-
sjónarmenn stjórnarinnar eftirlit
með flokkuninni. Al/ls eru í
fylkinu fimm hundruð kornhlöf-
ur og eiga bændur sjájlfir í sam-
einingu af þeim 146.
ALlir kornkaupmenn verða að
hafa stjórnarleyfi og leggja fram
•veð er tryggi bændur gegn tapi
ef kornkaupmaður kynni að verða
gjaldþrota, eða sýna af sér ó-
ráðvendni. t
Bóndinn getur sent korn sitt
til kornhlöðunnar og fengið fyrir
það alt peninga út í hönd, eða
hann getur fengið það'geymt þar
og beðið <eftir betra verði, ef ráð-
legt þykir. Fær hann skýrteirii
er sýnir flokkun og ’magn korns-
ins. iSelt getur hann kornið nær
sefti vera viill. Vilji hann senda
kornið beina iboðleið, getur hantí
fllutt það sjálfur til stöðvarinnar
og látið það í jámibrautarvagn-
inn, því hleðslupallar eru þar
fleiri bændpr geta sahrkvæmt
þeim lögum stofnað með sér fé-
lagsskap lí þeim tjlganig að afla
láns. Eigi má lána ein^tökum
félagsmanni, meira en $500. Um-
boðsmaður stjórnarinnar, hefir
eftirlit með lánveitingum en fylk-
issjóður ábyrgist lánin. Slí'k
lán eru veitt til fimm ára, gegn
sex af hundraði i vöxtu.
Tit þess að standast kostnað
við skrifstofu hald, greiðir sér- .
hver meðlimur þessa félagsskap-
ar $1 1 isameiginlegan sjóð. Á-
byrgð’stjórnarinnar á lánum sam-
kvæmt lögum þessum, nemur nú
orðið meira en hálfri annari mil-
jón dala.
Vísir frá 24. febr.—16. marz.
Nýlega fanst lík Jóns laslinis
Blöndal, sjórekið vestur á Mýr-
um. _ Hann druknaði, sem kunn-
ugt er, niður um ís á Hvítá í
Borgarfirði, 2. dag marsmánaðar-
ar 1^20. Jarðarför hans fer fram
í næstu viku.
I