Lögberg - 10.05.1923, Blaðsíða 3

LÖGBEKG, FIMTUDAGINN 10. MAl 1923.
Bk. 3
Sérstök deild í blað inu
SÖLSKIN
2Si5S5S3i5SS3S3S2SSSSSS338SSaSSSSSSSS3SS88a888aS8888
Fyrir börn og unglinga
SSSSSSSSSSSSSSSSS3SSSSSSSSS3SSSSSSSSSSSSSSSSS3SS2SSS
Áhrif leiksins.
Brátt sér Geir hvað gerst hefur. Brotin kerra
á veginum og einhverja þústu þar hjá.
Frú Kerúlf var nú þar að komin, sem slysið
bar að. Hún reyndi að hagræða dóttir sinni sem
nú komst til fullrar meðvitundar og hljóðar af sárs-
aukanum: “ó móðir góð, eg hefi mist vinstri fótinn
hann er brotin, en hvernig náum við í fljóta hjálp.
“Faðir >inn hlítur að koma strax, iþegar hann
sér hestinn koma í svona ásigkomulagi”, svarar hin
angurmædda móðir. — En látum sjá þarna kemur
einhver. — En sú óskapa keyrðsla. — Hver getur
iþetta verið?”
“Máskö það sé herra Leonarð. — Eg vildi svo
væri”, svarar Díana.
“Nei dóttir góð, þetta er enginn annar en Geir,
hann hefir orðið einhvers var. — Guð hefur áreiðan-
lega sent þig til okkar. 1
Geir gengur stillilega að brúnni og brýtur hæf i-
lega þunt borð úr umgjörð hennar; neglir saman í
stokk og láta þau því næst hinn brotna lim þar í, og
búavandlega um. Hann tekur því næst Díönu í
fang sér og býr um hið besta í kerru sinni, og er
nú aftur á flugferð eftir hinni steinlögðu braut heim
að læknissetrinu. petta hefur gengið svo fljótt, að
fregnin um slysið var hvergi orðið vart. Og þegar
hinn aldni læknir kemur út, og er búinn að gera við
hinn brotna lim Hermanns, ekur Geir uipp að dyrun-
um að nýu með Díönu í þessu ástandi.
Fyrst varð lækniá að virða hestinn fyrir sér,
sem gafti af ihlaupunum og svitinn rann í straumi
af hverju hans hári.
Hér iþarf ekki að skýra frá öllum iþeim við-
burðum er skeðu út úr áðurgreindum tilfell-
um. Fregnir um slysið bárust mann frá manni,
eftir vanalegum hætti.
Fóturinn var tekinn af Díönu stutt fyrir ofan
hné. Læknar gáfu þá skýringu, að hnéskelin á-
samt sjálfu hnénu væri margbrotið og væri ekki
unt að koma því saman, á annan hátt en þann að
hún hefði staurfót og þar við bætt langar þraut-
ir og seinn bati.
Hermann fór heim eftir vikudvöl undir læknis-
hendi, en handlegg sinn varð hann að bera í um-
búðum enn um nokkurn tíma.
Díönu heilsaðist vel, og eftir 15 daga frá þvi
slysið vildi til fór hún heim til foreldra sinna, var
hún gróin sára sinna en gekk við tvær hækjur fyr-
ir nokkrar vikur, hún var fyrst í stað nokkuð mátfc-
farinn, en undir góðri móður umönnun náði hún
bráðlega sínum fyrri líkamskrafti og eftir að hafa
verið mánuð heima var húin búin að fá smíðaðan
’fót af fiínustu gerð og mátti engir er hana ekki
þektu, sjá annað en hún hefði sína meðsköpuðu
fætur.
Sumarið með öllu sínu annríki og lífsins gróðri
er nú þegar á enda runnið. Díana fullræður að
halda sinni stöðu við skólann, þó margir reyndu
að telja hana af því. “Eg er ekkert síður fær
um það nú en áður,” var svar hennar. “Og eg hefi
nú lært meiri lífsreynslu og vil því halda að eg
geti kent ungdóminum, margt það er eg hefi áð-
ur ekki géfið gaum að. Dagleg reynsla kennir
okkur alt af eitthvað nýtt.”
Geir, sem aðrir hafði annríkis tíma, en góðar
horfur voru á að hann kæmi öllu í gott horf fyr en
haustregn næðu að granda hans uppskeru. Hann
hafði margt þjónustufólk og fann hann það æ bet-
ur og betur að hin umhyggjusama móðir sín hefði
og mörg verk um að annast, þótt hann reyndi að
bæta það eftir því sem hún óskaði, en alt það erf-
iðasta fanst honum að hún legði á sig. Geir var
mikill dýravinur og átti fallegan bústofn, hestar
hana báru af öðrum í allri grendinni, enl þó álitu
nágrannar hans, að hann ynni þeim mikið harðara
en aðrir þar í kring. Einn hest átti Geir, er -hann
nefndi Hrímnir, var hann steingrár á lit, var hann
hinn mesti gæðingur, enginn karlmaður annar en
Geir þorði að koma honum á bak, því kraftar Geivs
voru að eins við hæfi Hrímnis. Móðir Geirs
færði hinum bráðlynda gæðing daglega nýmjólk og
góðan brauðhleif ásamt smjörklípu, var hans bezti
vinur, og fór hún margan góðan sprett 4 söðli á
hans sívala baki, og lék hann þá af kæti, en var við
hana vel viðráðanlegur. /
]?að var kominn miður ágúst — síðla sunnu-
dags, að Geir teku jHrímnir og lætnr hnakk sinn á
hann, og hyggur gott til þeðs að fá sér sprett í
kveldgolunni. — “Hvert ert þú að fara, Geir minn,”
spyr móðir hans, þegar hún sér að hann er kominn
á bak Hrímnir. “Að eins héma í kringum landið
okkar, móðir mín,” svarar Geir.
“Fyrst þú ert kominn á bak Hrímnir,” kallar
móðir hans, þá farðu fyrir mig yfir á búgarð hr.
Kerúlfs og fréttu um ef Dtíana ætlar að fara í
burt bráðlega. . Eg vildi geta séð haná áður.”
“Svo skal vera, sem þú vilt, móðir mín,” svar-
ar Geir og heldur leiðar sinnar.
“Hvar ert þú Díana,” kallar móðir hennar. frú
Kerúlf. — “Eg er hérna í sólbyrginu, móðir, vantar
þig mig eitthvað,” svarar Díana.
“Ekki annað en mig vantar að þú hafir yfir-
höfn þína — kveldgolan er ekki eins Mý og áður.”
“pökk fyrir móðir, en viltu koma og sjá, eg er
að ljúka við millipeisuna mína, og nú fer eg í hanfe
— hún verður mér hlý.”
pær mæðgur voru staddar úti, þegar Geir
nálgaðist heimili þeirra, er fór vel liðugt á þeim
gráa, sem ekki þáði neina vægð fyr en að garði
bæri.
“Hver fer þar svo geyst,” varð frú Kerúlf að
orði.
“Eg held þetta sé grái hesturinn læknisins,”
svarar Díana. “En hver situr hann get eg ekki
séð.”
Geir er var klæddur í létta kápu gerðist þeim
óþekkjanlegur fyr en hann snaraðist af baki rétt
fyrir framan þær mæðgur.
Díana hljóðaði af undrun, er hún þekti þar Geir
kominn og gengur til hans og fagnar honum, slíkt
hið sama gerir móðir hennar. “Á hvaða hesti
ertu, Geir,” spyr Díana, undrandi yfir fegurð og
æðislátum hestsins.
“petta er heimaalningur móður minnar,” svar-
ar Geir. “Eg er nú að gefa honum líkamsæfing-
ar, hann þarf þess með.”
“Ó, þvílíka skepnu hefi eg aldrei séð, er hann
hrekkjóttur,” spyr Díana, sem gengur hikandi nær
Hrímnir, til að fá að strjúka honum.
Hann amar aldrei kvennfólki, en til þess að
hann álíti þig góðan vin ættir þú að gefa honum
lítið bragð af mjólk eða brauði, hann er vanalega
geðgóður, fái hann óskir sínar uppfyltar.”
Díana fer og sækir pott af mjólk og vænt brauð-
stykki og gefur honum og voru þau áður en skildu
allgóðir vinir orðnir.
“Móðir mín bað mig að koma hingað og fá að
vita ef ungfrú Díana ætlar sér að fjarlægjast okk-
ur á ný, hún sagsði að sig langaði til að sjá þig áð-
ur,” mælti Geir.
“þökk fyrir,” svarar Díana. “Eg hefi ákvarð-
að að fara eftir viku, og er mér kært að fá að sjá
móður þína áður en eg fer. Eg hefi stuttan und-
irbúningstíma fyrir skólaárið þetta haust og er eg
þess vegna stöðugt heima til að koma sem flestu
í lag og meðal annara orða, hr. Geir, þá bið eg þig
að gefa mér reikning fyrir þína miklu hjálp er þú
veittir mér. Eg ætla að borga öllum áður en eg
fer.”
“Satt að segja kæra ungfrú, hefi eg vegna
annríkis ekki isett þann reiking á blað en, og af því
eg er nú sem stendur vel byrgur með skildinga
skaltu ekki borga mér neitt fyr en þú kemur aft-
ur, má vera að eg þarfnist þess þá heldur — en mér
er ókunnugt um að þú eigir eftir að greiða mér
nokkra skuld og skal þess háttar vera gleymt. —
pama kemur hr. Kerúlf.” “Eg er kominn hér með
ljótan ómaga,” mælti Geir eftir að hafa heilsað
hr. Kerúlf, “sá grái heimtaði mjólk og brauð, og er
nú að Ijúka við það, svo ólundin er nú að mestu úr
svip hans.
Allir þessir vinir og kunningjar glöddu hver
annan með viðræðum um stund. nokkru síðar
kvaddi Greir og ihélt heimleiðis glaður að vanda, með
óbilandi von um að tíminn flytti hann að því tak-
marki er óskir hans og eftirvæntingar stefndu að.
Hinn sístarfandi tími breytir búningi hugsana
okkar og athafna á sama hátt og alt annað í fari
náttúrunnar breytir um ham. — Veturinn kallar
til annars þáttar, í framþróunar lögmáli hins
mikla leiks,. Dutlungar og blíðubros vetrarins eru
náskyld okkar eigin lund og framkomu. pegar
heiður morgunhimininn skín bjartur, og vermandi
sólin lítur til vor niður, er það okkar kærasta bros
og álls hins lifanda. pegar dimm og hreggþrung-
in morgunskýin hvíla yfir höfðum okkar, erum við
líka köld og dimt í hugskoti voru og við verðum
þung undir þungum klæðum.
Svo hefir veturinn líka til að vera okkur vond-
ur, og erfiður, en hann á sér líka bros kærleikans
er öll börn jarðarinnar þekkja og þrá og gleðjast
af og það eru jólin. — Jólin eru um allan heim geisli
kærleikans og hversu sem haglskúrin hamast úti,
og frostkuldin þrengir sér að rótum trjánna, hefir
hann rétt okkur öllum þetta kærleikans bros, svo
við skelfumst ekki af ólátum höfuðskepnanna.
Professional Cards
gleri, svo honum væri þess vegna óhætt að hlaupa.
En þeir voru þó fileiri, sem kendu um stóru klukk-
unni í dómkirkjunni, og varð það úr á endanum að
allir streymdu þangað; var ákefðin svo mikil, að
margir tróðust undir.
þá loksins dettur lyklaverðinum í hug, að hann
um daginn hafði hleypt upp í turninn manni nokkr-
um, ekki munað eftir honum og læst hann inni.
Voru þá hermenn sendir upp í turninn með hlöðn-
um byssum og brugðum sverðum. þegar þeir eru
komnir upp, sjá þeir hvar Eiríkur liggur út í homi,
hálfdauður úr hræðslu og hungri. pað dynja þegar
yfir hann óttalegustu formælingar og hræðilegustu
hótanir; hann er tekinn höndum, vafinn og reirður
böndum og dreginn fyrir fógetann. pegar hann
fer að spyrja Eirík um syndir hanis og afbrot, segir
Eiríkur í hjartans ein'lægni, að hann hafi farið upp
í tuminn að gamni sínu, því sig hafi langað til að
horfa svo hátt niður fyrir sig; en þegar hann hafi
orðið þess var, að búið var að loka hann inni, hafi
honum til allrar lukku komu til hugar að taka í
stóru klukkuna, því hann hafi ekki þorað að liggja
úti í kirkju um nóttina fyrir myrkfælni.
“Já, mikill ólánsmaður1 ertu”, segir fógetinn,
“þú hefur ekki tekið nema í stóru klukkuna, sem
áldrei er vant að hringja, nema þegar einhver ósköp
ganga á! Og þetta ráð, sem þú hefur álitið svo ein-
falt og saklaust, hefur nú sett allan borgarlýðinn í
uppnám, gjört 35,000 sálir öldungis hringlandi. Nú
var farið að spyrja Eirík hvernig stæði á ferðum
hans, og sagði hann eins og var, að hann hefði komið
til borgarinnar með tveimur madömum. Síðan
voru þær sóktar og leiddar upp á ráðstofu, og voru
þær, einis og allir aðrir, á glóðum. peim bregður
heldur en ekki í ibrún, er þær sjá þar Eirík sam
ferðamann sinn innan um alla höfðingja borgar
innar, og vita þær ekki hvað þær eiga að hugsa um
þetta alt» pegar sögusögn þeirra bar í öllu sam
an við það, sem Eiríkur hafði sagt, var hann látinn
laus og dæmdur sýkn saka. Nú varð svo mikið háð
og spott út úr öllu þessu, að madömurnar og Eiríkur
heldust ekki við 4 borginni. pau flýttu sér burt,
og sagði Eiríkur við madömurnar: einu sinni hefi
eg áður hringt, og heyrði enginn, svo eg varð að
sverja það fyrir fógetanum! Nú, er eg hringdi
í öðru sinni urðu allir Vitlausir! Eg skal ekki
hringja næsta daginn! En kallaður var hann upp
frá þessu til dauðadags Eiríkur hringjari.
EIRfKUR HRINGJARI.
Sá atburður varð fyrir stuttu í fjölmennri borg,
að þangað kom kveld eitt vagn, er tvær hefðarfrúr
sátu 4; vagninum stýrði maður nokkur að nafni
Eiríkur, ómerkilegur bóndadrengur. Hann hafði
aldrei áður að heiman fárið, og fátt séð af furðu-
verkum manna. Daginn eftir, þegar Eiríkur var
búinn að hvíla sig eftir ferðina, hugsaði hann sér að '
nota tímann til að sjá sig um í þessari hipni stóru
borg, svo hann 'hefði frá nokkru að segja, er hann
kæmi heim aftur, Hann fer þá og gengur fram
og aftur um strætin, stendur og starir í öðru hvoru
spori, og þykir mikið um dýrðir. Loksins kemur
hann að dómkirkjunni, sem var allra kirkna prýði-
legust í borginni. Hann skoðar hana alla utan og
nægir það ekki, svo hann kaupir af lyklaverðinum
fyrir nokkra skildinga, að mega fara upp i tuminn
og horfa yfir iborgina. Og nú er Eiríkur úr sög-
unni fyrst um sinn.
Dagur var að kveldi kominn, og alt var með
kyrð og spekt í borginni, þangað til menn alt í einu
vita ekki fyrri til, en allur borgarlýðurinn er kom-
inn í uppnám. Klukkum var hringt í öllum kirkj-
um, eins og vant var þegar einhver voði var á ferð-
um t. a m. eldsbruni eða upphlaup. Hvert manns
barn hljóp út úr húsunum, og svo var mannþröngin
mikil á strætunum að eigi varð áfram komist. Her-
mennirnir hlupu til vopna og söfnuðust saman á
torgunum. Brunaverðimir æddu með vatnsbyss
umar hvor um annan þveran aftur og fram um
strætin, því allir vildu ná í verðlaunin, sem stjóm-
in ihafði heitið hverjum þeim,i er fyrstur kæmi að
til að slökkva hússbruna. Embættismennimir
hlupu berhöfðaðir upp á gildaskálann “Gæsina góðu”
og gjörðu út menn í allar áttir til að vita hvað um
væri að vera, og hvar helst væri eldur uppi í borg-
inni. En það var alt árangurslaust, því hvergi
þóttist nokkur maður verða var við eld eða nokkum
voða.
pað hlaut þó einhver orsök að vera til þessa hins
mikla ótta og uppnáms í borginni, og var nú farið að
grafast eftir henni. Allir þóttust þá muna það,
að fyrst hefðu þeir heyrt til stóm klukkunnar í
dómkirkjunni, og svo hefðu hinar klukkurnar smátt
og smátt tekið undir. Voru þá ýmsar getgátur um
ihvað valda mundi; og kenndu sumir um dagblqðun-
um, sem þá voru að brýna fyrir borgarlýðnum, a,ð
hann skyldi ekki trúa þvi, að hann hefði fætur úr
HESTUR KOSCIUSKOS.
Kappinn Kosciusko, sem barðist bæði lengi og
vel fyrir frelsi Póllands manna, lifði tvö hin sein-
ustu ár æf i sinnar í borginni Solotum á Sviss-
landi, og dó þar 1817.
Hjartagæzka hans og einstaka góðmenska á-
vann honum elskui allra, sem við hann kynntust.
pað var enginn sá aumingi, eða fátæklingur til í
Solotum og þar í kring, sem ekki þekkti hann og
hefði gott tiil hans að segja. Einhvem dag hafði
Kosciusko fengið nokkrar flöskur af góðu víni, og
vildi senda fáeinar af þeim presti einum, sem var
góður kunningi hans, en bjó langt í burtu. Hann
gat ekki fengið neinn, sem honum líkaði, til að fara
þessa ferð, þangað til hann bað manninn, sem hann
var til húsa hjá, að ljá sér son hans til að fara með
flöskurnar; og léði Kosciusko piltinum reiðhest sinn.
pegar pilturinn kemur aftur, segir hann í einlægni,
að hann muni ekki kæra sig um að ríða þessum
hesti í annað sinn, þegar hann eigi að flýta^ér, nema
það væri með því móti, að Kosciusko fengi sér líka
peningja pyngjuna. Kosciusko skildi ekki í þessum
orðum piltisins og spyr, hvers vegna hann amist
svona við hestinum. Af þvl maður kemst aldrei
úr sporunum á Ihonum, segir drengur; það vantar
ekki, hesturinn er fallegur og í rauninni besti heSt-
ur; en í hvert sinn sem einhver þurfamaður tekur
ofan hattinn og beiðist ölmusu, þá verður hestur
inn! undir eins staður, og víkur ekki úr sporunum
fyr en búið er að greiða eitthvað fyrir þeim, sem
biður.
SKRfTLUR,
DR. B. J. BRANDSON
210-220 MKDICAIj ARTS BLDG.
Cor. Gralxam and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Office tlmar: 2—3
Heimili: 776 Victor St.
Phone: A-7122
Winnipeg, Manitoba
DR. O. BJORNSON
216-220 MKIiICAIj ARTS BIiDG.
Cor. Grahain and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Office tlmar: 2—3
Heixnili: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba
Anna litla og ólöf litla leika sér, ,og þykjaist vera
giftar konur.
Anna litla: Eigið þér nokkur böm ?
Ólöf litla: Jú, eg eignaðist fimm fyrsta árið
Eigið þér sjálfar böm?
Anna litla: Já, eg á þrjú.
ólöf litla: Hafið þér þau á brjósti ?
Anna litla: Maðurinn minn heldur, að það sé
óholt, svo hann lætur mig bara hafa eitt á brjósti,
og hefir sjálfur hin tvö.
DR. B. H. OLSON
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
ViBtalstmi: 11—12 og 1—5.30
HeimUi: 723 Alverstone St-
Winnipeg, Manitoba
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sta.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er a8 hltta
kL 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Talsimi: A-3521. HeimiU: 627
McMillan Ave. Tals. F-2691
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd BuUding
Oor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaklega berklanýki
og aCra lungnasjúkdóma. Er aC
finna á skrifstofunnl kl. 11—12
f.h. og 2<—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili: 46 Alloway Ave. Tal-
eími: B-3158.
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er aC hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Talsími A 4927
Heimlli 806 Victer S%r.
Simi A 8180.
DR. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstúni 7,30 — 8;30 e. h.
Heimili Suite 4 Marie Apts,
Alverstone St.
Sími: A2737. Res N8885
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDICAIi ARTS BLiDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Talsími A 8521
Heimili: Tals. Sh.3217
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portago Ave. og Donald St.
Talsími: A-8889
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 MeAtthw
BuUding, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Pliones: A-6849 og A-6849
W. J. LINDAL, J. H. IJNDAIi
B. STEFANSSON
Islenzkir iögfræðingar
3 Home Invcstment Bullding
468 Maln Street. Tals.: A 4968
Peir hafa einnig skrlfatofur aB
Lundar, Riverton, Gimli og Piney
og eru þar aC hitta 4 eftirfylgj-
andi tlmum:
Lundar: annan hvern miBvikuda*.
Riverton: Fyrsta fimtudag.
Gimliá Fyrsta miSvikudag
Piney: þriSJa fðstudag
1 hverjum mánuBi.
Vér leggjum sérstaka áherzlu 4 að
selja meðiU eftir forskriítiim lækna.
Hin beztu lyf, sem hægt er að fá eru
notuð eingöngu. . l>egar þér komið
með forskrliftum til vor megið þjer
vera viss um að fá réftt það sem lækn-
irinn tekur tU.
COLCLECGH & CO.,
Notro Dame and Sherbrook^
Phones: N-7659—7656
Glftingaleyfisbréf seld
A. : pað má finna hitt og annað að þingmann-
inum okkar, en eitt má þó segja honum til hróss,
og það er, að ihann segir ekki annað en það, sem
hann álítur heppilegast.
B. : Mér finst hann segja f jári lítið.
A.: Ja, sem eg sagði, það er af því að honum
finst»það heppilegast.
Faðirinn: Hvað er að sjá þetta, drengur, þú ert
enn þá að slæpast í bælinu, og klukkan er langf
gengin 2.
Stúdentinn: Vertu góður, pabbi, eg geri það 1
besta skyni; það er ódýrast fyrir þig, að eg sé ekki
á fótum.
— pjóð.-Almanak.
Gömul kenning, sem enn er gott að athuga.
pótt að þú verðir öreigi, ertu jafngóður eftir.
Missirðu kjarkinn, ertu ekki nema hálfur maður
eftir. — En missirðu mannorðið, er alt glatað.
Munið Símanúmerið A 6483
og pantiS meðöl yBar hjá oss. —
Sendum .Pantanir samstundis. Vér
afgreiðum forskriftir meC sam-
vizkusemi og vörugæSi eru óyggj-
andi, enda höfum vér margra ára
lærdómsrlka reynslu aB bakl. —
Allar tegundlr lyfja, vindlar, Is-
rjóml, sætindl, ritföng, tóbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Darae Ave
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
Giftinga og ,
Jaröarfara- plom
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tás. B720
ST IOHN 2 RtNG 3
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way öhambers
Talsíml: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræðingur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phone: Garry 8A16
JenkinsShoeCo.
469 Notre Dame
Avenua
A. S. Bardal
84S Sborbrooke 3t.
S.Iur likkistur og annaat um útfarir.
Allur útbúnaSur sá bezti. Enafrecn-
ur selur hann alakonar minniavarOa
og legatema.
Skriíat. tahdnai N UN
HeimUls tabfmi N 6667
PRENTUN
komið með prentun yðar til
The Columbia Press
Ltd. Wllliam & Sherbrooke
Vér geymum reiðhjól yfir
veturinn og gerum þau eins
og ný ef þess er óskað. Allar
tegundir af skautum búniar
til samkvæmt pöntun. Áreið-
anlegt verk. Lipur afgreiðsla.
EMPIRE CYCLE CO.
641 Notre Dame Ave.
ralsímar:
Skrlfstofa:
HcimUl: ....
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAYLOR
LÖGTAKBMADUR
HcdmllLstaLs.: St. John 1644
Skriístof u-TWa.: A 66*7
T.kur lögtakl bæSl húMl.UaMkiuMk
veS.kuIdlr, vlxlaakuldir. AigralMr
sem aS lögum lýtur.
SkrUMxxfa 266
Verksitofu Tals.: Heinui Tals.:
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
, Plumber '
AlLskonar rafmagnsáhöld, svo sem
straujárn víra, allar tegnndlr af
glösnm og aflvaka (batteries)
Verkstofa: 676 Home St.
“DUBOIS” LIMITED.
VIS lltum, hreinsum og kruUum
fjaSrir. — Föt af öllum gerSum
hreinsuS og lituS.— Gluggablæj-
ur, Gólfteppi, Rúmteppi hrein.-
uS eftir nýjustu tízku.
Pöntunum utan af landi sjer-
stakur gaumur gefinn.
Tata. A-3763 276 Hargrave St.
B. J. LINDAiL, eigandi