Lögberg - 07.06.1923, Blaðsíða 3

LÖGBEHG, FIMTUDAGINN JÚNÍ 7. 1923
SSSSSSSSSSSS2SSSSSSSSSSSSS3SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS
Sérstök deild í blaðinu
ssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
SOLSKIN
ssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
Fyrir böm og unglinga
Ahrif leiksins.
“Eg er ekki alveg einn, ungfrú”, svarar Geir,
“og viltu ekki líta út sem snöggvast, eg skal ekki
tefja þig mikið.”
Útifyrir voru tveir hestar. Var það reiðhest-
ur Geirs með hnakk á bakinu og Hrímir með fagur
búnum kvennsöðli á sínu sívala baki.
“Móðir mín sendi mig hingað”, talar Geir.
“Hún er kona margvís, og hún tjáði mér, að í dag
væri afmælisdagur þinn og hún biður jþig að þiggja
•þetta gráa folald sem afmælisgjöf, ásamt söðlinum
sem fylgir.”
Díana sem alla jafna var að vitja hinna fátæku
til að gera þeim einhvern greiða og færa litlu stúlk-
unum nýja kjóla eða annað þarflegt — litlu drengj-
unum fátæku færði hún nýja skó, fallegt um háls-
inn og mörg fengu gómsætt kaffibrauð frá bakara-
búðinn; en sjálfri fanst henni hún vera nógu rík
og ætti ekki við að henni væri gefið. Nú varð hún
snortin af nýrri tilfinningu og stóð því orðlaus og
sneri sér við til móður sinnar.
“Er no(kkuð sérstakt að, dóttir,” talar móðir-
in, þegar hún hraðar sér til dóttur sinnar.
“Já, móðir, eg er stödd í nokkrum vanda, sjáðu
bara hvað herra Geir færir mér sem afmælisgjöf,
geri eg rétt að taka á móti iþvílíku ?”
“pað álít eg þú gerir, dóttir — en ef þú afþakk-
aðir slika vinagjöf, álíti eg þú breyttir ranglega,”
svarar móðirin.
peir sem mættu herra Geir á leið til búgarðs
síns og þekktu ungfrú Kerúlf á baki Hrímirs, þeir
einu fuilvissuðu sjálfa sig um að iþeir hefðu fylstu
ástæðu að dvelja ekki lengi við heimilið í dag —þeir
væru færir um að bera sannleikann út um bygðina.
En ætti það að bíða þar til blaðadrengjirnir næðu
til að bera hann bæ frá bæ \— nú, slíkt mátti ekki
ske. —-Fagur sannleikur getur oft verið misskilinn.
Hrímir lék af kæti, en mislyndi hans kom hvergi
í ljós. Sjálfur staðnæmdist hann við lítinn pall,
þar sem Díana skildi stíga af baki.
“Ó, þetta er undra skepna,” var fyrsta orð Dí-
önu, er hún steig af baki Hrímirs, en hann var nú
ekki ánægður n>eð orðin tóm, heldur elti hann hana
að húsdyrunum og beið þar til Díana færði honum
mjólk og brauð, og fleira, og voru þau upp frá því
góðir vinir og skildu hvort annað.
Alda! pú hin einkennilega, órólega bylgja, hvar
byrjar þú göngu þína? Einhversstaðar langt út á
hinum breiða haffleti pú stansar ekki á braut þinni
Hvert ertu að halda? Upp að landfnu þar sem þú um
síðir reisir þinn dimmbláa kamb svo fossar niður
af bustinni ? pú æðir á land, en þar er leik þínum
lþkið. par dreyfir þú þér og hverfur sem dögg í
þurra jörð.
pú hinn mikli, óendanlegi tími, sem skapar við-
burðina er mæta okkur. — peir koma og hverfa fyr-
ir öðrum nýrri; þeir fjarlægjast, og að lokum eyð-
ast og hverfa sem dögg í jörðina.
Sagan hefur ekki getað fylgst með tímanum
yfir hin háu fjðll og djúpu dali— yfir hafsins
bylgjur né fossins freiðandi fall.
Hún hefir tafist við að athuga menning heims-
ins. Hlusta eftir stórboðum bylgjanna og sneiða
fyrir sker-brjótanna.
Eftir átta ár, frá iþví við skildum við vini vora,
lýftum vér fortjaldinu og skygnumst um leiksviðið.
— par er orðið margt breytt. ör tímans sjást þar
í margbreytilegum myndum.
Við mætum þar konu sitjandi á stól við lítið
borð, er hún með bursta í hönd sér; á borðinu er
mynd af karlmanni er heldur á tveggja ára gömlu
barni á handlegg sér.
Hún strýkur bustanum enn nokkrum sinnum
um vissa parta myndarinnar, leggur hann því næst
frá sér og er ánægjunnarbros á andliti hennar, þeg-
ar hún sér að myndin hefur tekist vel. par næst
gengur hún til manns síns, sem hefir staðið fyrir
aagum hennar með barnið — og tekur barnið í fang
sér og kyssir það.
“pessa mynd hefi eg reynt að vanda, er hún
kanske ekki góð?” talar konan til manns síns.
“Hún er hreinasta afbragð”, svarar maður
hennar. — Manni þessum höfum við kynst áður, það
er hinn djarfi knattleikari, Hermann, er braut hand-
legg sinn, en sem er nú þakklátur fyrir slíkt tilvik.
Læknir hans, sem annars var gæðamaður, gerði hon-
um þann greiða í launauppbót, að kynna honum syst-
ur konu sinnar á meðan hann lá rúmfastur, og hafði
það mjög góðan árangur fyrir alt hans líf.
Nú lítum við til annarar hliðar. par mætum
við glæsimenninu Leonard. pað eru nú fjögur ár
síðan hann lét af«prestskap, og söknuðu hans allir
sem þektu hann sem prest og félagsbróður.
Hann var barn hinnar lifandi náttúru. Hann
sökti sér niður í jurtalífið, og einnig kom hann sér
í náið kynni við dýralífði. Herra Leonard yfirgaf
heimilj sitt svo dögum skifti. Sögðu þá sumir að
hann færi einförum, og væri það fyrir sviknar von-
ir; en ekki skulum við marka slíka draumóra.
Pað eru til óteljandi manneskjur á öllum tímum
með einhverja sorg í sporum sínum, en fara ekki
einferðum. Besta ráðið er að stinga sorginni und-
ir væng vonarinnar og hún mun lækna þig; aðeins
verður þú að ala vonina á góðri fæðu, svo hún ekki
veslist upp í hor.
Nei, herra Leonard var ekki barn sorgarinn-
ar, heldur læknir hennar. pannig líða tvö ár, að
herra Leonard var í nokkurskonar fjarveru sinna
vina og vandamanna; var hann þó all oftast ná-
lægur og á meðal þeirra, en það bar lítið á fjörbrot-
um aldar andarts kvað honum kom'við. Að þeim
tíma liðnum fór hann að gefa sig að lyfjpafræði, og
þeirri samsetningu; loksins varð hann lyfsali í einu
smákauptúni og gegndi hann þeirri stöðu sérlega vel,
en mörgum fanst hún ekki honum vel hent í vissum
tilfellum, og þar að kom, að eftir tveggja ára starf
að herra Leonard fann sig ekki á sem réttastri hyllu
í mannlífinu. • ,
Eitt kveld fer hann til yfirmanns síns og tjáir
hohum að hann verði að segja upp stöðu sinni.
“pað fellur mér illa, herra Leonard,”
talar hans yfirboðari, “hvar get eg fengið mér mann
er fær er að taka þitt pláss, hann verður hvergi að
finna, en' get eg ekki bætt kjör þín svo þú verðir
kyr.”
“Mín kjör eru allsæmileg, herra”, svarar herra
Leonard, “en eg verð að hætta. Mér finst eg ekki
geta andað að mér nógu af heilbrigðu lofti, eg er
að verða gamall í anda og öllu framferði'Tinst mér,
en það sæmir ekki manni á meðan hann hefur ekki
lifað þrjátíu ár. Nóg er til af heilbrigði og eg verð
að fara að ráði hunangsflugunnar, að draga mig eft-
ir kjarna blómanna.
pað er fagur vormorgun, og sólin er að verma
hæðstu tinda fjallanna. —
Herra Leonard er klæddur ferðafötum og með
nestispoka bundinn við hnakk sinn, hann stígur a
bak hesti sínum og heldur leið er honum fanst liggja
til óbygða, þar sem hann ætlaði að njóta einverunn
ar um stund í dýrð náttúrunnar.
pegar s*ólin er búin að þerra burt dögg nætur-
innar, og hiti dagsins er búinn að ná hámarki.
kemur Leonard að læk einum er brotið hefir farveg
í gegnum landið, alla leið frá rótum fjallanna, þar
stígur hann af hesti sínum og fær sér svaladrykk
af hinu tæra lifandi vatni.
Hann fer nú eftir troðnum vegi, skamt frá
læknum og liggur hann í mörgum bugðufn.
Fjöllin sendu frá sér snarpar vindhviður, er
gerði ríki náttúrunnar fjölbreyttara.
Herra Leonard staðnæmdist að lokum á lítilli
hæð er gaf gott útsýni yfir nágrennið, víða mátti
líta fagrar engjar og nýmáluð hús, ekki svo allfá
hinumeginn við lækinn, sér hann fjárhóp og mann-
eskju þar hjá, sem hann greindi óglöggega hvort
var maður eða kona, því enn var nokkur fjarlægð.
Hann heldur ferðinni enn áfram”, þar til hann kemur
þar á móts við, þar sem féð er, sem margt af því er
ær með lömbum, %og er kvennmaður hirðirinn.
Auðsjáanlega er hún að halda fénu frá læknum, því
háir bakkar voru víða og aur í vatnsbotninum og
var þar hætta ef skepna hrapaði þar niður fyrir.
Kvennmaðurinn hafði léttan sumarhatt á höfði
með stórum börðum til varnar sólbruna. Auðseð
var að hún var vön útiveru. pað sást á handleggj-
um hennar, er sáust ljósrauðir upp á alboga, og and-
lit hennar var fagur rautt, en frítt og sællegt. pað
vildi svo óheppilega til eða heppilega, að þegar kon-
an verður vör mannaferða, snýr hún sér við, til að
athuga ferðamann, og þá berst yfir sterk vindhviða
og tekur hatt konunnar með sér. Hatturinn svífur
yfir lækinn og fer hátt yfir höfuð Leonards.
“Eg skal ná í hattinn, frú”! kallar hann til kon-
unnar og hleypur eftir honum.
Kona þessi er ungfrú Nielson, og þekkir hún
aðkomumann. þegar herra Leonard kemur til
ungfrúarinnar, heilsar hann henni kurteislega og
fær henni hatt sinn. Eg hélt að vindurinn ætlaði
ekki að sleppa honum aftur,” talar gesturinn glað-
lega. v
“Kæra þökk, herra Leonard”, svarar stúlkan,
“annars var það þín orsök að hatturinn fór, því eg
snéri tnér til hliðar, til að gæta að vegfarenda.”
“En má eg spyrja hver konan er sem eg tala við?
“Eg er ungfrú Nielson, og furðar mig á að eg
skuli verða orðin svo breytt, að þú getur ekki þekt
mig, en það er í rauninni eðlilegt, eg hefi ekki oft
komið í lyfjabúðina, þar sem þú hefir unnið, en eg
þekki þig frá fyrri tíð”.
“Eg get ekki komið því fyrir mig, hvar eg hefi
séð þig áður en mér finst endilega eg kannast við
málróm þinn, ungfrú Nielson”, svarar Leonard, “en
máske eg sé ekki réttur í því ?’’
“Svo þú manst ekki eftir Jenny Nielson, eg var
ein af fyrstu börnum sem þú fermdir, þegar þú
varst prestur á meðal okkur.”
“Nú fer eg að rumskast, kæra ungfrú, þú sem
hlaust hæðstu verðlaunin fyrir þinn fagra söng.
Hvernig gat eg verið búinn áð gleyma þér. En þú
hefir breyst mikið í útliti — en hvar er heimili
þitt?”
“]?að er hér skamt frá, því hefðurðu aldrei kom-
ið að heimsækja okkur, herra Leonard, við erum nú
búm að vera hér þrjú ár, svo það er enginn furða
þó eg hafi breyst hér í óbygðinni. Eg var fimtán
ára þegar eg fermdist, og síðan eru átta ár, svo nú
er eg tuttugu og þriggja ára gamalt barn foreldra
minna, og er elst af sex. pú herra Leonard, hefur
lokað þig inni neðan jarðar nú í langa tíð, hví hefur
þú gert það ?”
pað gleður mig kæra ungfrú, að eg get full-
vissað þig um, að í dag er eg ofan jarðar, og ætla
verða það framvegis,” svarar Leonard, “en má eg
verða þér samferða heim til þín, eg man vel eftir
foreldrum þínum og er mér sönn ánægja að geta
mætt þeim.”
“Já, eg skal garjga með þér heim — eg var að-
eins að ganga út um hagan mér til skemtunar og mér
þykir vænt-um fénaðinn og eg á sjálf sumt af þessu
fé er þú sérð hér. Eg elska sveitalífið, og slíkt hið
sama. ættir þú að læra herra Leonard. Mér finst
það sönn fullkomnun lífsins að njóta hér fegurðar
náttúrunnar — því ertu einn á ferð, herra Leonard.
Hvar geymir þú fjölskyldu þína?”
“Eg er öll fjölskyldan, ungfrú Nielson; eg hefi
enn ekki gifst, og engar líkur til að það eigi sér stað
bráðlega”, svarar Leonard hinni glaðværu ungfrú
sem nú gengur við hlið hans.
“pú hlýtur að vera eitthvað breytilega sinnað-
ur maður, hjá því sem aðrir ungir menn eru, ef
þú ætlar að ganga einn dagleiðina á enda — þú hef-
ur breytt ranglega gagnvart fyrri-daga vinstúlkum
þínum, sem svo margar hafa vísað á bug góðum
gjaforðum fyrir von um staðfastan kærleika frá
þinni hálfu.”
Herra Leonard þótti vænt um þessa útskýringu
ungfrúarinnar, en af allra vörum hefði hann ekki
viljað hlusta á svona lagaða ávítunarræðu, en hann
þekti kjark þessara stúlku frá fyrri tíð, sem þá
gekk undir hans — sem hann kallaði — lítilfjörlegu
kenslu. Nú var hún kennari hans.
“Mig hefir alls ekki grunað, kæra ungfrú að
nokkur kona hafi óskað né vonast eftir minni sani-
fylgd, L— því í sanneika hefur mér sjálfum fundist
eg ekki vera á þeirri menningarbraut, sem margir
jafnaldrar og skólabræður voru. Mér fanst þeir
flestir hafa meiri mann að geyma og hlytu því að
hafa greiðan gang að sínum velferðar takmörkum.”
“petta er ekki rétt hugmynd um sjálfan þig,
herra Leonard ’, svarar ungfúin. “Allir hafa talið
þig fremstan úngra manna, en nú máttu fara að
gæta þín, því þú ferð með þínu háttarlagi að verða
gráhærður, og hvað bíður þín úr því?” Nú hljóm-
aði hlátur ungfrúarinnar, sem fann nú sjálf að hún
var komin heldur langt í ræðu sinn, en feimni varð
henni ekki meðsköpuð.
‘pú ert nú fyrsta stúlkan sem hefur talað við
mig alvarlega, ungfrú Nielson, og er eg þér innilega
þakklátur fyrir, og þú verður líka að vera mér dá-
lítið miskun söm — því þú verður sú fyrsta og eina
konan, sem eg kýs mér til samfylgdar. Geti það
ekki orðið, þá er það mín heitstrengin að ganga einn
yfir torfærur lífsins.”
STRÍDHESTARNIR.
Hermanni, sem kominn er heim úr stríðinu far-
ast svo orð:
Hestarnir eru líka komnir heim frá hildar leika-
um. Og vér, hermenn^rnir, getum ekki annað en
fundið til innilegs kærleika til þeirra skepna, sem
liðið hafa kvalirnar með oss, þegar vér sjáum þessa
tryggu förunauta á neyðarinnar tíð heima hjá oss.
Hestarnir! Hver einn og einasti hermaður
hafði eitthvað af þeim að segja. peir fluttu boð-
berann, sem byssukúlurnar dundu kring um. peir
fluttu á næturnar um æhttubrautir skotvop og mat-
væli til þeirra, sem verstu eldraunina háðu. peir
þutu yfir sundurtættar ekrur Frakklands og snjó-
breiður Rússlands; þeir klifruðu yfir skörðin í Alpa-
fjöllunum og niður á sólblikandi sléttur ftalíu; þeir
voru alstaðar þar, sem þjóðverskur hermaður var.
Hestamir! peir liðu hungurkvalirnar, eins og
við. peir unnu eins og við urðum að vinna, og
drógu ekkert af sér- peir biðu dauðans nótt og
dag. Hve mörgum ágætum dreng hafa þeir bjarg-
að með flýti sínum! Hve margir þreyttir hermenn
hafa orðið alls hugar fegnir, að hýrast hjá ykkur í
gisnum hreysum og hjöllum! Hvílíkar þjáðningar
hafið þið þolað, veslings hestar!
Lýsnar kvöldu okkur, og þið urðuð úfnir og
stríhærðir. Vér urðum inneygðir og þið urðuð
magrir og rifjaberir. Við vegina og á víðavangi
liggja þýskir hermenn. Og alstaðar ‘í skurðurr
skútum liggja líkin af félögum vorum, vesalings
hestunum. Mennirnir voru fluttir á herspítalana.
Ýkkur var troðið í hrossaskýlin. Hnúturnar særð
ar, aumur og þrekaður líkaminn; úttaugaðir voru þið
í merg og bein. Hve oft höfum við staðið saman í
ykkar og marga af oss!
Stríðið gerði oss tilfinninganæmari. Við sá-
um ykkur koma- svanga og vesæla. Hve marga
morgna láguð þið örmagna í hesthúsunum. Ykkur
var lyft með reipum. Við studdum ykkur, hjálpuð-
um ykkur, læknuðum sárin, sem vondir menn höfðu
sært ykkur- Og svo kom það stundum fyrir, að þif
láguð næsta morgun kaldir og stirðnaðir á lítif
mýktum fjölunum með góðlátlegu augun brostin.
En nú erum við allir komnir heim, heim. Oí
þegar vér, hermennirnir. sjáum ykkur, þér þolin
móðu, ágætu liðsmenn í stríðinu, þá segjum vér
Menn hins nýja tíma munu sýna dýrum/m velvild oí
kærleik. peir munu aldrei framar vera drottnar
heldur ávalt bræður og vinir. peir munu aldrei lít
ilsvirða skepnurnar, heldur mun kærleikur þeirr;
ná til allra dýra á jörðunni. peir munu verða rétt
látari og betri. Kærleikurinn til dýranna mui
vaxa, eins og kærleikurinn til mannanna.
Professional Cards
t
SANNLEIKS-KORN.
yrðum. Nei, sá sem leggu það í vana sinn, geti:
átt á hættu að orð hans verði einskis metin, einl
um ef framkvæmdimar samsvara ekki orðunum.
hafði vit á kvenfólk!
Hún: Og hvað var um hann?
Hann: Hann kvongaðist aldrei.
tvær bækur á borðinu. Hann sagði
allar þessar bækur Wessel ?” — “Ó-r
“flestar eru þær að láni”.
DR. B. J. BRANDSON 216-220 MEDIOAIi ABTS BUJG. Oor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-7067 Offlee tlmar: 2—3 HelmUl: 776 Victor St. Phone: A-7122 Winnhieg, Manitoba

DR. 0. BJORNSON 216-220 MEDIOAI, ARTS BLDG. Cor. Graharn and Kennedy Sts. Phone: A-7067 Office tlmar: 2—3 P Heimiil: 764 Victor St. L Phone: A-7586 Wlnnipeg, Manitoba L

DR. B. H. OLSON 216-220 MEDICAX, ARTS BIiDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-7067 ViCtalstmi: 11—12 og 1—5.30 Hehnili: 723 Aiverstone St. Winnipeg, Manitoba

DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAD ARTS BLDG. — Cor. Graham and Kennedy Sts. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er aC hitta kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h. Talsími: A-3521. Heimlll: 627 I McMllIan Ave. Tals. F-2691
|
DR. B. M. HALLDORSSON •— 401 Boyd Building Cor. Portage Ave. og Edmonton f Stundar sérstaklega berklasýki 3 og aCra lungnasjúkdóma. Er aC finna 6 skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 2<—4 e.h. Simi: A-3521. Heimili: 4 6 Alloway Ave. Tai- slmi: B-3158.

DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérat&klega kvenna og barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 16—12 f. h. 3 til 6 e. h. Talsími A 4927 Heimili 806 Victer 9kr. Simi A 8180.

DR. AUSTMANN 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7,30 — 8,30 e. h. Heimili Suite 4 Marie Apts, Alverstone St. Sími: A2737. Res N8885

DR. J. OLSON V h Tannlæknir 216-220 MEDICAIi ARTS BLDG. ' Cor. Gralmm and Kennedy Sts. Taleími A 8521 Heimili: TaLa. Sh. 3217

1 é J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald St. Talsfml: A-8889
■ Vér Icggjum sérstaka álierzlu á að 1 selja meðul eftir forskriftum lækna. Hln beztu lyf, seni hægt er að fá eru notuð cingiingu. • I’egar þér komið nieð forskrliftum til vor megið þjer vera viss um að fá rétt það sem l;rkn- . irhm tekur til. COLCL/EUGH & CO., Notre Dame and Slierbrooke ( Phones: N-7659—7650 Giftingalej-fisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483 ; og pantiC meCöl yCar hj6 oss. — Sendum Pantanir samstundis. Vér ’ afgreiCum forskriftir meC sam- vlzkusemi og vörugæCi eru óyggj- , , andi, enda höfum vér margra 6ra lærdómsrika reyuslu aC <baki. — T Allar tegundir lyfja, vindlar, Is- v rjómi. sætindi, rltföng, tóbak o. fl. 84 1 McBURNEY’S Drug Store Cor Arlington og Notre Dame Ave

J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá • um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð o. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310

Giftinga og , . , Jarðarfara- Dlom með litlum fyrirvara ir u Birch blómsali 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RING 3 f
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 MoAltlnar
BuUding, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-684*
W. J. IUNIKVIj, J. H. UNDAL
B. STEFANSSON
Islenzkir lögfræfSingar
3 Home Investinent Building
168 Maln Street. Tals.: A4MS
andl tlmum:
ndar: annan hvern mitSvikudi
Riverton: Fyrsta fimtudag.
Glmlið. Fyrsta mlCvlkudag
Piney: þriCJa föstudag
I hverjum mðnuSi
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ghambers
Talsími: A-2197
ísl. lögfræð'ngur
ir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.

Phon«: Garry 2616
JenkinsShoeCo.
689 Notre Dame
Avenue
A. S. Bardal
841 SHorbrooke St.
S.Iur lfkkistui og annast um útfarír.
Allur útbúuaður s6 bezti. Enafrem-
ur selur hann alakonar minnisvarOa
og legsteina.
Skrtfst. talHÍnsJ N 61
Heimilis tsMm) N fJM
PRENTUN
Ltd. William & Sherbrooke
Vér geymum reiðhjól yfir
eturinn og gerum þau eins
? ný ef þess er óskað. Allar
igundir af skautum búnar
EMPIRE CYCLE CO.
641 Notre Dame Ave.
Skrifstofa:
Hoimili: ...,
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKSMADUR
Heimilistala.: St. John 1844
SUrtfstof u-Tals.: A 6557
AfgrMílr
Skriistofa 2*5 Maln Slre«

Verkstofu Tals.:
A-8383
G. L.
Heima Tals.:
A-9384
STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsáliöld, svo sem
straujárn víra. allar tegundlr af
glösum og aflvaka (lxitteriee)
Verkstofa: 676 Home St.
“DUBOIS” LIMITED.
ViS litum, hreinsum og krullum
fjaírir. — Föt af öllum gerðum
hreinsuC og lituC.— Gluggablæj-
ur, Gólfteppi, Rúmteppi hreins-
uC eftir nýjustu tízku.
Pöntunum utan af landi sjer-
stakur gaumur gefinn.
Tals. A-3763 276 Hargrave St.
B. J. LINDAii, eigandi