Lögberg - 14.06.1923, Blaðsíða 3

LÖGBBRG, FMTUDAGINN JÚNI 14. 1923.
I
Scrstök deild í blsðinu
ssssssssssssssssssssssssæssssssssssssssssssssssssss
SÖLSKIN
ssssssssssssssssssssssssssssssssnsnsssssssssa
Fyrir börm of uaglÍÐja
nS3SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS3SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSn
Áhrif leiksins.
“Eg færi ykkur gest, sem vilst hefir út í ó-
bjgðir til okkar,” sagði Níelson, um leið og hann
bauð hr. Leonard til sætis.
Ff-ú Margrét fagnaði vel gesti sínum, sem heils-
aði öllum vingjarnlega nema Jenny. Frú Margrét
furðaði sig á því, að hann skyldi ekki heilsa elstu
dóttir sinni, sem gaf sig ekkert að honum, en var í
mesta ákafa að hagræða diskum og hnífapörum á
borðinu. Hún snéri sér þ|ví til hennar og mælti:
“Vilt þú ekki gefa þér tíma til þess að heilsa
gestinum, Jenny?”
Jeniíy sneri sér við með undrunarsvip og mælti:
“J?að var eg sem fann hann, faðir minn og vís-
aði honum veginn heim. pegar eg var að hyggja
að fénu fyrir asutan lækinn, misti eg af mér hatt-
inn og þeytti vindurinn honum langa leið í burtu.
Rétt í því bar herra Leonard þar að og náði hann
hattinum fyrir mig, og svo urðum við samferða
heim”.
Eftir þessa skýringu urðu samræðurnar fjör-
ugri. Níelsson talaði um landbúnaðinn — um korn-
akrana, sem bráðum mundu koma í stað skóganna
— um lækinn, sem væri nægilega stór til þess að
vökva heila landfláka — um ánægjuna sem menn
hefðu af því, að sjá auðn breytt í blómlegar byggð-
ir, og svo um nautn þá, sem unga fólkið misti við
það að flykkjast í bæina — í sollinn og verksmiðju-
rykið, í staðinn fyrir að njóta sveitaloftsins og
lífsins hreina og fagra.
Frú Margrét reyndi hvað æftir annað til (þess
að beina samtalinu að málum, sem henni fanst að
prestinum myndi geðfeldari — að kirkjusókn og
safnaðarmálum, og leit við og við hornauga til
manns síns, sem henni fanst auðsjáanlega tala of-
mikið um kýr og kindur.
Presturinn var fremur þögull. Svaraði við og
við, til þess að láta finna að hann fylgdist með í sam-
ræðum, en engum duldist að hugur hans dvaldi ekki
allur við þær.
Jenny sat í sæti sínu við borðið, eins og hún
var vön; var dálítið niðurlútari en vani hennar var,
og rendi auga við og við til prestsins og var venju-
fremur rjóð í andliti.
pað var komið undir kveld, þegar Leonard fór
að hugsa til heimferðar og þótti þeim mæðgum
ógerningur fyrir prestinn að leggja upp svo síðla
dags, og þegar það mál var borið undir húsráðenda
aftók hann það með öllu, að hr. Leonard færi á stað
svo seint að degi, og varð það úr, að hann fór hvergi
þann dag.
í þrjá daga hélt hr. Leonard kyrru fyrir að
heimili hr. Níelssonar og vann með honum við ak-
uryrkju og áður en hann fór var hann búinn að velja
sér heimilisréttarland, þar sem útsýnið var sem
fegurst í hinni nýmynduðu bygð.
Atorka herra Leonards kom nú í ljós fyrir al-
vöru. — Hann var leiðtogi flestra í hinni blómlegu
nýlendu, sem öll var bygð á skömmum tíma. Hann
lét byggja reisulegt samkomuhús í miðri bygðinni,
er svo var notað fyrir skólahús og kirkju fyrstu ár-
in.
J?að þótti ekkert fulláreiðanlegt fyr en herra
Leonard var búinn að yfirvega það. Hið nýja íbúð-
arhús Nielsson, var bygt undir umsjón prestsins.
Og allir er höfðu efni á að byggja hús í sama formi
og hús prestsins, leituðu ráða hans. En hann sagði
að það væri að þakka konunni sinni, að húsið væri
bygt með þessu lagi, — og alt það, sem fagurt var
í kringum hann þakkaði hann konu sinni, og þegar
þessi kona eða maður þakkaði honum fyrir góða
og nytsama ræðu' næstliðin messudag, kvað hann
konu sína bera mest þakklætið.
það eru allir velkomnir á heimili herra Leon-
ards og frú hans, — þar geta allir lært eitthvað fag-
urt, og gengið frjálsir að blómunum og ávaxtatrján-
um í kringum húsið. 4
—I—>—i-------
Vér verðum að líta inn til fornvina vorra.
Herra Geir Sverris og frú hans, Díana, sitja á
búgarði sínum; framfarir hafa þar orðið margvís-
legar til bótar. f blómagarðinum sjáum við fjög-
ur börn vera að leikjum- Hann er lítill á velli jmgsti
leikarinn og er óánægður við yfirboðara sína, sem
ekki vilja taka til greina bendingar hans. Hann
verður þá svo óheppinn að detta og óhreinka fötin
sín og fer því að gráta; þá kemur móðirin til hjálp-
ar, og tekur litla vininn í faðm sér. Hún fer svo
með hann og ruggar honum, þar til hann fellur í
svefn.
Endir.
ö R B I R G Ð.
Höf.
Olga Eggers.
J?okan svalg sótið og reykinn frá skorsteinum
Parísar-borgar, og lá eins og límkend leðja yfir öllu.
Menn og hestar skripluðu á sleipum glötunum
og skarkalinn lét dimt og drungalega í eyrum, eins
og sagginn leitaðist við að kæfa hann.
Sigurboginn stóð geigvænlegur og þungbúinn
yfir minningum svívirtrar tignar, og brúnu blöðin
kastaníu trjánna söfnuðu þpkunni saman á fleti
sínu, unz hún varð að vathi og féll í dropum frá
oddum þeirra.
Bekkirnir, fram með hliðum Boulevards, glömp-
uðu af vætunni, og framan við einn þeirra stóðu
nokkur börn í þyrpingu og horfðu á tvær smámeyj-
ar, er sátu hreyfignarlausar og sýnilega tilfinninga-
lausar fyrir regninu, sem fyrir Iöngu hafði holdvætt
þær gegnum tötrflíkur þeirra.
önnur gat verið 7 ára, en hin 12 ára að aldri.
Föt þeirra báru þenna óglögga, gulbrúna lit,
sem þau línklæði fá með aldrinum, sem aldrei eru
þvegin, en stöðugt notuð, hvernig sem viðrar og
á hnjánum höfðu þær ofurlitla poka, og læstu utan
um þá litlu skinhoruðu höndunum sínum.
Eldri stúlkan draup höfði. Andlit hennar var
litlaust^ hún var harðleg á svip og gremjuleg, og
dökku augun hennar, undir svarta, götótta strá-
hattinum, störðu deyfðarleg út í bláinn.
Yngri stúlkan var berhöfðuð. Hún sat með
afturbeygt höfuðið. Andlitsdrættir hennar voru
stirnaðir. Hún var kinnfiskasogin, eins og göm-
ul kona. þykka, slétta 'hárið hennar loddi saman
af óhreinindum. Munnurinn var hálfopinn og til-
lit dökku augnanna hennar, sem vóru fjörlaus eins
og augu systur hennar, virtist vilja smjúga gegn-
um gráu þokuna, sem grúfði yfir ásýnd hennar.
“pær eru blindar, iþær eru blindar”, hvísluðu
börnin umhverfis og hniptu hvert í annað.
“Sú litla hefir þá fengið eitthvað í pokann sinn
mælti hálfvaxin stúlka, um leið og hún snart öxl
barnsins með hendi sinni, án þess að það yrði þess
vart. Svo bætti hún við: “Ef mamma væri
hérna myndi hún hafa gefið henni brauðsneið.”
“Hvað myndi það hafa gagnað”, sagði dreng-
ur nokkur með öskugrátt andlit, sem stríðið fyrir
lífinu hafði merkt með svörtum, djúpum dráttum,
“hún deyr bráðlega. Lítið á hana!”
En hvað hún er undarleg; um hvað skal hún
vera að hugsa?” sagði stúlkan, sem fyrst hafði
tekið til máls, og allir litu á litlu stúlku aumingjann,
með föla andlitið, sem hóf höfuðið móti þokugrá-
um himninum.
“Blindir geta ekki hugsað; veiztu það ekki,
Teresa ?” sagði önnur smástúlka, “æ, en komdu nú;
eg er að verða að frostkúlu; eg er orðin rennblaut
um fætur af því að standa héma.”
“Auminginn litli; hvers vegna er hlutskifti
hennar svona?” andvarpaði Teresa, um leið og hún
fór brott með stallsystur sinni.
“Já, hvers vegna er hlutskifti mitt svona?”
æpti drengurinn æstur. “Eg hefi ekki annað
bragðað í tvo daga en brauð og örlítið af brenni-
víni. — En í nótt —
Honum varð orðfall, því að hann sá lögreglu-
þjón hins vegar við götuna andspænis sér, en bætti
svo við í lágum hljóðum.
“Já, já, þarna er þá Panzari; eg hefi annars
ekkert vantalað við hann í þetta*sinn.” Hann
stakk höndunum djúpt niður í buxnavasa sína, snör-
ist á hæl og skaust út í þokuna.
“Já, hvers vegna er hlutskifti hennar svona?”
mælti öldruð kona, sem nú kom að, “en hún deyr
bráðum. pá fær María guðsmóðir sál hennar.”
“Rugl,” sagði maður nokkur með handvagn full-
ann af ávöxtum um leið og hann teygði sig og hristi
vatnið af hatti sínum, María hefir annað að sýsla.
Gæti hún annað, því að líta eftir öllum sem gæfu
henni vaxkerti, þá væri starf hennar býsna örðugt.”
“pey, þey,” tautaði gamla konan, hóf upp hönd
sína og gerði krossmark, “svona megum við ekki
hugsa.”
“Ekki það, móðir góð. Eg átti einu sinni litla
dóttir á líkum aldri eins og þessi litla stúlka er.
Móðirin fór til skollans, sem betur fór, strax eftir
fæðingu hennar, en telpan var hjá mér, og hún var
gott barn. Svo var ekið jrfir hana af heldra fólki
nokkru, er eigi hafði tíma til að stanza og athuga,
hvort hún væri lífs eða liðin. Hún dó áður en nótt
in var liðin, þótt eg grátbæði Maríu án afláts. Hún
bænheyrði mig ekki. En raunar hafði eg engin
vaxkerti til að gefa henni.”
“J?essi litla stúlka lifir heldur ekki lengi”, sagði
gamla konan, með samúðarrödd.
f sama vetfangi þaut bifreið fram hjá og
spýtti frá sér leirnum með breiðu hjólunum.
“par fer nú eitt þetta bölvað akfæri”, hrópaði
ávaxtasalinn tryllingslega, og reiddi ógnandi upp
kreptann hnefann; “það var svona djöfull, sem marði
telpuna mína til dauðs. Hví þurfti hún að deyja,
— og hví þarf þessi litla þarna á bekknum að deyja
úr hungri, en höfðingjamir — bíðum við i— það var
bylting áður! En hún var of lítil. Hún skal verða
aftur — og meiri, svo göturnar skulu baðast blóði.
Hví erum við sveltir, hraktir, og hví er okkur refs-
að iþegar við tökum þhð, sem er eign okkar í raun og
veru eins og annara? Eru þeir — höfðingjarnar,
betri en við? pegar auðmannabörnin sýkjast, er
þeim hjúkrað í mjúkum og skrautlegum rúmum!
Mitt barn dó á tuskuhrúgu, þessi þarna deyr að
líkindum á einhverjum þrepsteininum, eða á þpssum
bekk! Er þetta rétt ? Hví þarf þetta að vera þann-
ig?”
“_Nei, hví þarf þetta að vera þannig,” tautuðu
áheyrendur hans. Einungis iþaggaði gamla konan
niður í honum um leið og hún þurkaði sér um aug-
un með svuntuhorninu sínu og læddist brott.
Ávaxtasalinn horfði eftir henni, og síðan á börn-
in blindu.
Eldri stúlkan virtist hlusta með athygli, því
drættirnir við munn hennar vottuðu hefndargrini.
Sú yngri sinti engu. par er hún sat afturbeygð á
bekknum og sneri fölri ásjónu sinni móti himni,
sýndust dauflegu augun sakbera hann átakanlega.
Maðurinn hristi úðann hart af hatti sínum og
greip upp handvagninn.
“Já, hví þarf nokkurt okkar að hlíta þessu?
Um það getur við raunar sparað okkur að spyrja”,
nöldraði hann, o'g hélt leið sína með vagninn. En
spurning hans virtist endurtakast af urgi hjólanna;
hún endurtókst iþegar droparnir duttu niður frá
brúnu blöðunum kastaníu trjánna; það virtist sam-
einast í ógnandi muldur undir hvelfingu sigurbog-
ans mikla; hefjast, eins og voðalegt gremjuhróp
gegn pm þokuna frá margradda skarkala borgarinn-
ar og merkja föla andlitið litlu stúlkunnar, deyjandi,
með rúnunum sínum djúpu.
Jóh. öm. Jónsson, þýddi.
T Ó F A N.
Viltu leiða þankann
þarna í grenið inn?
par sem veslings tófan
hefur bústað sinn.
Bóndinn hennar liggur
blóði storkinn hér
og banamaður hans
við dyrnar hennar er.
purrum spenum hanga
yrðlingar á.
Ofur dræmt og lítið
síga vill í þá.
peir blóðlituðu dropar
gefa góða lyst.
Græðgi vekja í dýrum
sem jafnan er blóðþyrst.
Ógurlega garga
ungamir smá.
Ýlfra, og krafsa veinandi
mold og steina grá.
Mæna fram í dyrnar
og móður sína á.
pví margoft hafði hún komið
með björg þaðan frá.
Alt af hafði hún áður
eitthvað þeim fært,
Alla á hverjum degi
— með litlu stundum — nært
En um svo langan tíma
hún ekkert gaf þeim nú.
En aumingja móðirin
hugsaði sú:
“Óvitarnir mínir!
ekki vitið þið,
að úti fyrir dyrum
er beðið voða með.
Bani minn það verður
og banvæn ykkar neyð.
Burt frá því að komast
er ekki nokkur Ieið.”
Hver mjórómaður skrækur
móðurhjartað skar.
Margir voru kropparnir
í holunni þar.
Sverfa tekur sulturinn
sárlega að;
Sjálf hún getur lengur
ei afborið það.
Að endingu hún tekur
það ofboðslega ráð;
út að reyna að skjótast
að hrifsa sér bráð;
pá hlynur óðar skotið
og heyrist ógnar vein,
Hausinn fellur molaður
niður á kaldan stéin.

HUNDUR BER BREF.
Fjrir nokkrum dögum vorum við í Virginíu
Alt t einu tók eg eftir stórum fjárhundi á hraðri
ferð um þjóðveginn. Hann var með belti um sig og
bar í munninum svarta tösku. Eg varð hissa á iþessu
og spurði leiðsögumann minn hverju sætti. Hann
svaraði: “pað er hundurinn hans Dodda; hann er á
leiðinni til pósthússins. Hann á þangað enn hálfa
mílu vegar, en hann kemur ávalt á réttum tíma.”
Nokkrum dögum síðar var eg staddur á járn^
brautarstöðinni, sem mér var sagt að hundurinn
að hundurinn flytti póstbréf þhngað.
kom og gekk rakleitt inn í skrifstofuna með póst-
tösku sína, og dinglaði vingjarnlega rófunni til a<!
heilsa kunningjum sínum þar. Póstmeistarinr
segir þá: “pessi hundur flytur póstbréf frá næstr
bæjum; Dodda þykir það þægilegra en að fars
sjálfur. Áður kom Doddi sjálfur tvisvar á viki
hundinn fara póstferðina fyrir sig. pað hefir I
nú gert í 9 mánuði. Dikk kemur ávalt á rét
tima, og lætur engan hafa hönd á bréfatöskunni.
par að auki flytur hann bréf fyrir nágranna Dodda.
Nú er hann farinn að bera blöð og jafnvel smá-
sendingar. Við látum hann þó aldrei bera m
en 9—6 pund. Nú tek eg töskuna, eins og
s.jáið og aðskil bréfin. Dikk liggur hér á meðai
máltíð fyrir hverja ferð.
Doddi lætur ekki þennan hund, þó að miki
boði; hann léti hann ekki fyrir fallegan hest.
Professkmal Cards
r
DR. B. J. BRANDSON 218-220 MEDICAL ARTS RLDG. Oor. Graham and Keonedy Sts. Phono: A-7067 Offlc. tlmar: 2—3 Heimili: 778 Victor St Phone: A-7122 Winnlpeg, Manitoba

DR. 0. BJORNSON 218-220 MFDICAL ARTS BLDG. Cor. Gralia.ni and Kennedy Sts. Phone: A-7067 Office timar: 2—3 Heimili: 764 Victor St Phone: A-7586 Wianipeg, Manitoba

DR. B. H. OLSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-7067 ViBtalatmi: 11—12 og 1—5.30 Hehnili: 723 Alverstone St. Winnipeg, Manitoba

DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAL ARTS RLDG. ~ Cor. Graham and Kennedy Sts. Stundar augna, eyrna. nef og kverka sjúkdóma.—Er aB hitta VI. 10-12 f.h. og 2-5 e.h. Talsími: A-3521. HeimiU: 627 MeMillan Ave. Tals. F-2691

DR. B. M. HALLDORSSON ■- 401 Boyd Buildlag Cor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklasýki og aBra lungnasjúkdóma. Er aB finna á skrifstofunni kl. il—12 f.h. og 2*—4 e.h. Simi: A-3521. Heimili: 46 Alloway Ave. Tal- sfml: B-3158.

DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sératáklega kvenna og barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. 3 til 6 e. h. Talsími A 4927 Heimlli 806 Victer Str. Sími A 8180.

DR. AUSTMANN 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7,30 — 8 30 e. h. Heimili Suite 4 Marie Apts, Alverstone St. Sími: A2737. Res N8885

DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Talsími A 8521 Heimili: Tals. Sh. 3217

J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald St. Talsími: A-8889
Vér Ieggjum sérstaka áherzlu á að selja meðul eftlr forskrlftum lækna. II in beztu lyf, sem hægt er að fá eru notuð eingöngu. . pegar þér komið með forskrlifttun til vor megið þjer vera viss uni að fá rótt það sem lækn- irinn tekur til. COLCLEUGH & OO., Notre Dante and Sherbrooke Phones: N-7659—7650 Giftingalej-fisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483 og pantiB meBöl yBar hjá oss. — Sendum Pantanir samstundis. Vér afgreiBum forskriftir meB sam- vizkupemi og vörugæBl eru óyggj- andi, enda höfum vér margra ára lærdómsrika reynslu aB baki. — ^ Allar tegundír lyfja, vtndlar, Is- v rjðmi, sætindi, rltföng, tóbak o. fl. • McBURNEY’S Drug Store Cor Arlington og Notre Dame Ave

J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyTgð o. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310

Giftingaog , ■ Jarðarfara- með litlum fyrirvara Birch blórasali 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RING 3
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
SkrUstofa: Room 811 MoAfthv
BuUding, Port««e Aye.
P. O. Box 185«
Phones: A-8849 og A-8848
W. J. I.INDAI;, J. II. I.TNDAIj
B. STKFAN8SOÍÍ
Islrnxkir löt(ncSin|ar
8 Homa Inveatment Buildlac
488 Maiu Street. Ms.: A 4*8« 1
>«lr hafa •Innic Bkrlfstofur «8
Lundir, RlT*rton, Glmli ag Pl««r
og eru >ar aC hitta 4. •ftirfyigj-
andi tímum:
ndar: annan hvarn miBvikuáa*.
Rivarton: Pyrsta ftmtudag-
Gimliá Fyrata miBvlkudag
Plney: þriBja föstudaa
i hverjum m&nuBi
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garknd
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ghambers
Talaími: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræð'ngur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phon«: Garry SS61Í
JenkinsShoeCo.
•89 Notre Dam*
Avenue

A. S. Bardal
843 8h«rbrooke St.
S.Iur likkistur og annast um útfarir.
Allur útbúnaíur sá bezti. Enafrcm-
ur selur Kann alskonar minnisv.rð.
og legsteina.
Skrifst. talsíiui N 60O8
Heimilie taleiml N 13©T
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki aS biSa von úr viti.
viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af
hendi fljótt og vel.
C. Goodman. J A. Jóhannson
614 Bunieli Strect
F. B-5'660. AS baki Sarg. Kire Hall
THE EMPIRE CYCLE CO.
634 Notre Dame.
Agents for Perfect Bicycler,,
second hand wheels on Sale.
Lawn Mowers, Knives and
Scissors sharpened. — This
business is now for Sale and
and everything will be sold al
wholsale pnce.
J.E. C. WiIIiams.
ralsímar:
Skrif stofa:
Heimili: ....
.... N-6225
.... A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAYLOR
LÖGTAKSMAÐUR
Heimlliatals.: St. Jofan 1844
SkrUstofu-Tala.: A 85W
SkrUatofa 256 MaJn Strcwc
Verkstofu Tals.: Heima Tals.:
A-8383 A-9S84
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsáliökl, svo sem
straujárn víra, allar tegundlr af
Klösnni og aflvaka (Itatteries)
Verkstofa: 676 Home St.
“DUBOIS” LIMITED.
ViB lltum, hreinsum og krullum
fjaBrir. — Föt af öllum gerBum
hreinsuB og lituB.— Gluggablæj-
ur. Gölfteppi, Rúmteppi hreina-
uB eftir nýjustu ttzku.
Pöntunum utan af landi sjer-
stakur gaumur gefinn.
Tals. A-3763 276 Hargrave St.
B. J. LINDAL,, eigandl