Lögberg - 12.07.1923, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, PIMTUDAGINN
12. JÚLt 1923.
Limir og líkami stokk-
bólgnir.
Fruit-a-tives laeknuðu nýrun me8
ttllu.
Hið. frægasta ávaxtalyf
öllum >eim, er þjást af nýrna-
sjúkdómi, verða kærkomin þessi
tíðindi um Frit-a-tives, hið fræga
ávaxtalyf, unnið úr jurtasafa, er
gersamlega læknar nýrna og
blöðrusjúkdóma, eins og bréf þetta
bezt sannar.
“Litfa stúlkan okkar þjáðist af
nýrnaveiki og bólgu — allir lim-
ir hennar voru stokkbólgnir. Við
reyndum “Fruit-a-tives.” Á skömm
um tíma varð stúlkan alheil.”
W. M. Warren.
Port Robinson, Ont.
50c. askjan, 6 fyrir $2,50, reyn-
sluskerfur 25c. Fæst hjá öllum
lyfsölum, eða beint frá Fruit-a-
tives Limited, Ottawa, Ont.
Vetrarferðalag um fjöll.
Eftir Steingr. Matthíasson-
Yfir Blöndu.
(
pegar við komum að Blöndu
leizt okkur hún óárennileg Hún
breiðir úr sér þarna upp á fjöll-
unum á sumrin hvað þá heldur
á veturnar þegar klaki stíflar-
Nú var hún öll að sjá í einu lagi
og rann mest ofan á höfuðisu'm.
En sumstaðar var tvískinnungur,
sumstaðar stóðu upp úr vatninu
bungur af uppsprengdum ís, og
hér og þar voru dökkar skeWur í
flóðinu eins og væru vakir á botn-
lausum kyljum-
Við fórum að prófa ísinn með
okkar brcddstöfu-m, en vatnið
steig brátt ofar öllum vatnstíg-
vélum og skinnsokkum. En við
sannfærðumst um að ísinn væri
sterkur, fórum því á bak. Af
vatnsmegninu, sem iþarna iá ofan
á ísnuvn mátti ráða, að lítið mundi
afgangs er runnið gæti undir
ísinn — svo ferlegt vatnsfáll er
þó Blanda ekki hér á fjöllunum
meðan leysing er ekki meiri- Á-
fram þurfti að halda, og var því
©kki um annað að gera en snúa
tóbakstölunni í munninum og
ríða ótrauðir yfir- Og við kom-
uvnst slysalaust yfir Blöndu.
Við vorum giaðir þegar Blanda
var yfirstigin og hugðum nú að
ekkert gæti hamlað okkur framar-
Við fengum okkar nestisbiía (gott
feitt hangiket með hveitibrauði og
létum klárana bita í skjólgóðum
'hvavnmi þar sem gras var nóg og
álíka ljúffengt klárunum og
hangiketið okkur.
Upp öldur.
Frá Blöndu riðum við norðan
við endann á Sauðafelli og upp á
öldur-
“18 öldur upp á Sand —”
eru frá Sauðafelli ”
Þennan vísupart kunna allir
Skjiagfirðingar en enginn [þdikir
botninn eða tbyrjunina.
Landið hækkar smásaman upp
öldurnar, og nú fer maður á vízl
yfir öldur og langar dældir sem
milli iþeirra liggja-
Nú fór færð að versna fyrir al-
vöru. Hvergi voru aurar að vísu
eða 'iþá ekki dýpri en í skóvarp,
en í öllum dælum voru krapalón
með skara ofan á og Ihestarnir
sukku á kaf “I syndahaf’, og við
sjálfir ekki síður, «vo að ekki leið
á jöngu, áður en stígvélin mín og
skinnsokkar félaga minna fleyti-
fyltust af vatni. “Enginn er verri
þó hann vökni”, «n tafsamt er að
hafa oft sokkaskifti og ekki tök
að þurka mörg pör þó maður hafi
“Prímus”
Okkur vniðaði seint áfram, af
ölduhrygg um bylgjudal og altaf
nýjar krapablár og stríðir lækir
milli skara Sumstaðar gátum
við farið í krákustígum og komist
hjá torfærunum, en oftast var
ekki um annað að gera en að fara
þar yfir, sevn að var komið. pótt-
umst við “karlar í krapinu”, þeg-
ar vel gekk, en hestunuig fór ekki
að verða sama, þegar stöðugt
•versnaði og skarinn meiddi lapp-
írnar og þeir stigu sig í umbrot-
unum. Eg sat á Gráskjóna Ind-
riða og fanst mér hann framan
af spjara sig svo rösklega að
hann minti mig á Sleipni, sem
“tungla treður krapaV í Ásareið-
inni Gríms En smásaman fór
fjörið að dofna og hefði ekki veitt
af að dreypa á hann læknabrenni-
Vini, svo sem eins og skamt handa
meðalkvígu.
Lli/ f ivl0 ÞQ gerlr engra tn*
r U&aLlllffl raun út f bláinn
fi meS þvl aB nota
■i Dr. Chaae’s Ointment viB Eezema
og öBrum húðsjúkdömum. paö
SræCIr undir eins alt þesskonar. Eln
askja til reynslu aí Dr. Chase's Oint-
ment send frí gegn 2c írimerki, ef
nafn þessa blaCs er nefnt. 60c. askj-
an í ölium lyfjabú8um, e8a frá Ed-
manson, Mates & Co., Ltd., Toronto.
Tíminn flaug frá ckkur o.g var
liðið að 'kvöldi, en hvassviðri f
aðsigi og fyrirsjáanlegt að við
yrðum að tjalda upp á Sandi u*m
nóttina, og mu ;du þá hestarnir
eiga þar illa vist eftir dagsins
erfiði, þó vei gæti farið um okk-
ur. Guðmundi og Indriða leist
ekki á blikuna, en eg lagði til
málanna alla þá bjartsýni, sem
góður frmsóknarvilji gat orkað-
pegar nú eitt allra versta krapa-
dýið stöðvaði okkur um stund,
kovn okkur sman um, að Guð-
mundur færi á undan í njósnar-
ferð upp á næsta leyti- Eftir
stundarkorn kom hann aftur.
“Einlægar endalausar krapalengj-
ur framundan og ekkert viðlit að
komast svo áfram til lengdar með
ódrepna hesta.” — Og hann og
Indriði áttu klárana en ekki eg
Mér þótti fréttirnar illar og
snöggvast datt mér í !hug að kæra
mig ekki uvn votar, krapakaldar
lappir og fara éinsanfall fótgang-
andi með hangi'ket og þurra sokka,
sem eftir voru, í bakpokanum. En
hitt var mér Ijóst, að þeir urðu að
bjarga 'hestunum til bygða sömu
leið og við ko*mum. Þetta var
þó hvatvíslega hugsað, 'því tveggja'
daga leið var fyrir fótgangandi
að Kalmannstungu og köld og
dimm nótt á milli- — Heföi ©g nu
haft skíðin og skiðasleðann, «em
skilinn var eftir í Tinnárdai, var
lítll vegur að halda áfram, en að
vísu vantaði mig fylgdarmann þó,
(fyrir einn er örðugur sleðadrátt-
ur þó léttur sé), því I þessu falli
veitti ekki af tveimur til að gæta
hestanna og koma þeim heim til
Skagafjarðar- Eg varð að beygja
mig — beit mér nýja tóbakstölu
og — við snerum við.
“pað var eins og blessuð skepn-
an skildi”, Gráskjóni lifnaði all-
ur við og sneri eyrnarbroddu’m
fram í áttina til Mælifellshnjúks,
en litli Jarpur Guðmundar tölti
á undaji og var fundvís á slóðina.
Kaffihúsið í Surat.
Eftir
Leo Tolstoy-
í bænum Surat á Indlandi, var
kaffihús, þar sem margir ferða-
menn frá öllum löndum heimsins
mættust og ræddu saman.
Einn dag ko’m inn í þetta kaffi-
hús lærður persneskur guðfræð-
ingur- Hann var maður er
hafði varið lífi sínu í að lesa og
rita um tilveru guðs. Hann
hafði hugsað, lesið og skrifað svo
mikið um guð að hann varð viti
sínu fjær, ruglaður og misti jafn-
vel trúna á tilveru guðs. Er
Shah (konungur Persa) frétti
þettað gjörði hann hann útlægan.
Þessi ógæfusami guðfræðingur
var nú ruglaður eftir hafa þrátt-
að alla æfi um guð, en í stað þess
að skilja það, að hann hafði tap-
að viti sínu og röksemd efaðist
hann um að til væri nokkur æðri
vera er stjórnaði alheiminum-
Guðfræðingur þessi hafði með
sér ,J*-æl frá Afríku er fylgdi
honum hvert sem hann fór. Þeg-
ar Persinn fór inn í 'kaffihúsið,
settist þrællinn á stein fyrir ut-
an dyrnar og reyndi að verja sig
fyrir flugunum, sem suðuðu í
kringum hann, þar sem hann sat
í brennandi sólarhitanum- Pers-
inn setti sig niður á hvílubekk í
kaffihúsinu og bað um bolla af ó-
píum. Er hann hafði drukkið
úr honu’m og hugsanir hans voru
farnar að örvast, kallaði hann til
þrælsins, sem sat fyrir utan opn-
ar dyrnar:
“Segðu mér vesalings þræll,
heldur þ úað til só guð eða ekki?’
“Vissulega” svaraði hann og
og dró undan belti sínu lítið skurð-
goð úr tré-
"Herra,” sagði hann, “þetta er
guðinn, sem hefir leitt mig og
varðveitt frá mínum fyrsta degi.
AHir í mínu landi tilbíðja undra-
tréð er minn guð er smíðaður
af ”
petta samtal á milli guðfræð-
ingsins og og þræls hans, vakti
mikið athygli á meðal allra gest-
anna í kaffihúsinu. Allir voru
undrandi yfir spurningu fræði-
mannsins og engu síður yfir
svari þrælsins-
Einn af gestunum ©r var
Brahma trúar og hafði hlustað á,
snéri sér að þrælnirm og sagði:
Vesalings^ heimskingi! Er
það mögulegt að þú trúir því að
hægt sé að bera guð undir belti
sínu? — ,pað er að eins einn guð
Brahma, og hann er voldugri
en allur heimurinn, þvf heimur-
inn var skapaður af honum.
Brahma er hinn eini almáttugi
guð og honum til dýrðar eru 'bygð
musteri á Ganges bakkanum, þar
sem hinir sönnu prestar Brahma
tilbiðja hann. peir þekkja hinn
sanna guð og þeir einir. Fleiri
þúsund ár hafa liðið og þótt
margar trúaröldur hafa risið og
fallið, þá hafa þeir samt staðið
stöðugir í sinni trú á Brahma, því
Brahma hefir verndað þá og
leiðbeint þeim.” Þannig talaði
Brahminn og hugði að sannfæra
alla. 'En verzlunarmiðill
nokkur, Gyðingur að ætt og upp-
runa, er á hafði hlustað tók til
máls og sagði:
“,Nei! musteri hins sanna guðs
er ekki á Indlandi- Ekki vernd-
ar hann heldur Brahmamenn. —
(Hinn sanni guð er ekki guð
Brah’ma, heldur guð Abrahams,
ísaks og Jakobs. Ekki verndar
hann neina er tilheyra hans út-
völdu þjóð ísrael. Frá upphafi
hefir hann elskað hana og hana
eina- Þótt hún sé nú tvístruð
um allan heim, þá er það að eins
til að reyna okkur, því guð hefir
lofað að á sínum tima, að saman-
safna aftur sinni útvöldu þjóð í
Jerúsalem. Þá skal musteri
Jerúsalemsiborgar verða endur-
reist — dýrðlegra en nokkru
sinni áður- Þá skal ísraelsríki
verða stofnað að nýju og ríkja
yfir öllum þjóðum.”
pannig talaði Gyðingurinn með
tárin í agunum. Hann óskaði að
segja 'meira, en ítalskur trúboði
tók fram í fyrir honum.
“pað sem' þú segir er villa,”
sagði hann við Gyðinginn- “Þú
gjörir guði rangt til. Hann
elskar ekki þína þjóð fram yfir
aðrar- Þótt það væri satt að
hann hafi haft ísraelslýð í meiri
metum e naðrar þjóðir, þá eru nú
nítján hundruð ár síðan hún
reitti hann .til reiði, sem varð or-
sök þess, að hann eyðHagði hana
sem þjóð og siindraði börnum
hennar út á meðal allar þjóða og
trú hennar eignast ekki lengur
nýja lærisveina, heldur er að
mestu útdauð. Guð gjörir
ekki greinarmun á nokkurri þjóð,
heldur kallar alla er vilja freL-
ast til sinnar rómversku kaþólsku
kirkju, en hver sál utan hennar
vébanda glatast.”
pannig talaði sá ítalski, e*i
mótmælanda prestur er hlustaði á
— fölnaði í andliti i— snéri sér að
kaþólska trúboðnaum og mælti:
“Hvernig getur þú sannað að
frelsun sé að eins að finna í
þinni trú? Þeir einir munu
frelsun öðlast er tiM»iðja guð í
anda og sannleika og lifa eftir
þeim boðum er Jesú Kristur hef-
ir oss opinberað í sínum 'heilögu
guðspjöllum.”
Tyrki nokkur, yfimðaur í toll-
húsinu í Surat, sat í kaffihúsinu
og reykti pípu sína, snéri sér því
að þeim kristnu með yfirlætis-
svp og mælti-
Ykkar rómverska trú er ófull-
nægjandi. Hún var numin úr
gildi fyrir tólf hundruð árum
síðan af hinni réttu og sönnu trú
Múhameds- pið hljótið að
vera þess varir að hin sanna Mú-
hameds trú er að útbreiðast í
Evrópu og Asíu og jafnvel í fram-
faralandinu Kína. Þið viður-
kennið sjálfir að guð hafi snúið
bakinu við Gyðingaþjóðinni og
færið því til sönnunar að Gyðing-
ar eru niðurlægðir og undrokað-
ir og trú þeirra kyrstæð, játið því
hina sönnu iMúhameds trú er út-
breiðist sigri hrósandi um viða
veröld. Þer einir frelsast, sem
eru lærisveinar hins síðasta spá-
manns guðs, Múhameds, og af
þeim að eins þeir se mfylgja Om-
ar en ekki AIi, því þeir seinni
hafa yerð ótrúir.”
Persneski guðfræðingurinn er
tilheyrði flokk' AIi, hefði viljað
svara þessu síðasta, en nú hafði
deila mikil risið á meðal allra
gestanna í kaffihúsinu af ýmsum
trúartorögðum og flokkum- par
voru kristnir Abyssinans, Llamas
frá Tibet og elddýrkendur og
fleiri. peir deildu allir um
eðli guðs og tílveru og hvernig
hann ætti að vera tilbeðinn- Hver
um sig fullyrti að í hans landi
að eins, væri hinn sanni guð
þektur og að eins þar réttilega
dýrkaður.
Allir þráttuðu og hrópuðu nema
Kinverji einn, lærisveinn Confu-
siusar, er sat kyrlátur út í horni
við tedrykkju. Hann tók grand-
gæfilega eftir því sem aðrir
sögðu en tók engan þátt í um-
ræðunum.
Tyrkinn kom auga á hann og
skaut máli sínu til hans og sagði:
“pú munt staðfesta það sem
eg segi: — Ef þú segir nokkuð
þá veit eg það verður minni skoð-
un til styrktar- Verzlunarmenn
Kína er hafa leitað 'minnar |
aðstoðar segja, að þótt mörg trú-
arbrögð hafi verið innleidd í
Kína, þá álíti þið Kínverjar, Mú-
hameds trú 'bezta og aðhyllist
hana fúslega. Staðfestu þá
mín orð og segðu ckkur þitt álit
á einum sönnum guði og hans
síðasta spámanni ”
Já, látum oss heyra hvað
hann hefir að segja,” scgðu allir
hmir og snéru sér að Kínverjan-
u'm.
Kínverjinn, ‘Iiærisveinn,: Confu-
siuusar, lét aftur augun og hugs-
aði um stund og mælíi síðan í
hægum og stiltum róm, um leið og
hann brá höndunum fram úr
löngu enimnum á úlpu sinni og
krosslagði þær á brjótsi sér.
Herrar mínir, að mínu áliti er
það aðallega dramblæti, sem bag-
ar mönnum frá að vera samrmála
í trúarbrögðum. Ef ykkur lang-
ar til, þá skal eg segja ykkur
sögu, sem skýrir þetta greinilega:
“Eg kom hingað frá Kína á
ensku skipi er hafði siglt í
kringum hnöttinn- Við sigldtfm
inn á höfn við eyjuna Sumatra
til að ná í ný^ar byrgðir af vatni.
Sumt af okkur fór í land- \— Við;
hvíldum okkur í skugga undir,
1 ókoshnetu tré .lálægt ströndinni,
skamt frá þorpi eyjarskeggja. í
okkar hópi voru menn af ýmsu'm
mismunandi þjóðflokkum.
íEr við sátum þarna, nálgaðist
okkur blindur maður. Við kom-
umst að því seinna að hann misíi
sjónina á því að einblína í sól-
ina, með þeim tilgangi að ganga!
úr skugga um hvað 'hún væri, tií
þess að ágirnast 'ljós hennar-
Með þessu augnamiði starði
hann tímum saman í sólina, en
eini árangur hans var sá, að
sólarljósið skemdi og smáeyddi
sjón hans, og að síðustu varð
hann alveg blindur.
“Þá sagði hann við sjálfan sig:
“Ljós sólarinnar er ekki lögur,
því ef svo væri þá væri hægt að
renna því úr einu íláti í annað og
vindurinn mundi feykja því líkt
og vatni- Það er heldur ekki
e’.dur, því ef sro væri þá gæti
vatn slökt það. pað er held-
ur ekki andi, því það er augum
sýnilegt, og heldur ekki efni, því
það er ekki færanlegt. Sökurn
þess að Tjós sólarinnar er hvorki
lögur né eldur, andi né efni, þá
er það ekkert.”
“Þannig rökfærði hann- Og
sem afleiðing af að 'horfa stöð-
ugt í sólina og hugsa þráfalt um
hana, tapaði ‘hann bæði sjón og
röksemd. pegar hann varð al-
gjörlega blindur, sannfærðist
hann fyllilega um það að sólin
væri ekki til-
Með þessum blinda manni var
þræll, sem aðstoðaði hann í öllu.
Er hann var búinn að hagræða
húsbónda sínum í skugga trjánna,
tók hann hnetu er lá við fætur
honum og byrjaði að búa til úr
henni nátt-týru. Hann snéri sa*m-
an taugarnar úr hnotuskelinni og
bjó til úr því kveik, kreisti olíu
úr kjarnanum í skelina og vætti
kveikinn í henni-
“Á meðan þrællinn var að þess-
um starfa; kastaði blindi maður-
inn mæðinni af göngunni og
mælti síðan:
“Jæja þræll minn, hafði eg ekki
rétt fyrir mér er eg sagði, að það
er engin sól til? Sérðu ekki hvað
dimt er- Samt sem áður segja
menn að til sé sól. Ef svo er,
hvað er hún?”
“Eg veit ekki hvað hún er”,
svaraði þrællinn. “Eg læt það
liggja á milli hluta en eg veit
hvað lj<Ss er. Hérna hefi eg
búið til nátttýru og við ljós henn-
ar get eg þjónað þér og fundið
það sem þér þóknast.”
“Og þrællinn tók upp týruna og
sagði:
“petta er mín sól ”
“Kripplaður maður er gekk
við hækjur, heyrði á tal >eirra og
hló
“Þú hefir að sjálfsögðu verið
blindur alla æfi,” sagði hann við
blinda manninn, “að vita ekki
hvað sólin er. Eg skal segja þér
hvað hún or< Sólin er eldhnött-
ur er rís upp úr hafinu á morgn-
ana en hverfur að kvöldi á bak
við fjöllin hérna á eynni. Við
erirm öll vitni að þessu og ef þú
værir ékki blindur, þá mundir þú
sjá það líka.”
Fiskimaður er hlustaði á sagði:
“Það er skiljanlegt að þú hefir
aldrei ferðast af eynni. Værir
þú ekki kripplaður og hefðir siglt
út á hafið á fiskibát líkt og eg
hefi, þá mundir þú vita að sólin
sest ekki á bak við fjöllin heldur
rís hún á hverjum morgni upp
úr hafinu og sekkur í það aftur
að kvöldi- petta veit eg er
heilagur sannleikur, því eg sé það
á hverjum degi með mínum eigin
augum.”
Hindúi, sem var einn úr okkar
hóp, tók fram í fyrir 'honum og
sagði:
Eg hefi *nú ekki orð til' í eigu
minni, að heyra óvitlausan mann
fara með aðra eins heimsku-
ihvernig getur eldhnöttur sokkið
í hafið og ekki slokknað?? Sólin
er ekki eldhnöttur heldur goð —
Deva. sem ekur eilíflega í kring-
um Merufjöllin í skrautvagni.
Stundum ráðast illvættirnir á
Deva og gleypa hann, þá'Tiöfum
við nátt. En prestar okkar biðja
fyrir Deva að ihann verði laus
látinn og þegar þeir eru bæn-
heyrðir þá höfum við morgun- Það
eru að eins heimskingjar, sem
aldrei hafa ferðast landa á milli
er halda að sólin skíni að eins yf-
ir ættland sitt.”
pá mælti egypskur kapteinr,
sem hlustaði með gaumgæfni á
það sem hinir sögðu:
“Þú hefir einnig rangt fyrir
þér- Sólin er ekki goð, sem
flýgur að eins yfir Indland og
fjöll þess. Eg hefi nú í mörg
ár siglt á Svartáhafinu og með-
fram ströndum Arabíu. Eg 'hefi
einnig siglt til Mada^ascar ig
'PhJIippine eyánna. Sólin
skín yfir alla jörðina en ekki að
eins á Indlandi- Hún snýst ekki
í kringum neitt fjall, heldur rís
langt í austri hinumegin við
Japan og sest langt, langt, fyrir
vestan England. Þess vegna
kalla Japanar land sitt “Nippon”
sem meinar uppruni sólarinnar-
Eg veit þetta með vissu. Eg
hefi séð mikið og heyrt enn meira,
því afi minn sigldi hafið á enda.”
Hann hefði haldið áfram hefði
ekki einn úr okkar hóp enskur
siglingamaður, tekið fram L
“Ekki í neinú landi,” sagði
hann, “veit fólk meira um gang
sólarinnar en á Englandi- Sólin
eins og allir á Englandi vita, rís
hvergi og sest hvergi. Hún er
alt af á hreifingu í kringum jörð-
ina- pið megið vera sannfærð
uvn þetta, því við höfum nýlega
ferðast í kringum ihnöttinn og
höfum hvergi rekið okkur á sólin.
Hvar sem við fórum skein sólin
á morgnana og faldi sig á kvöld-
in rétt eins og hún gjörir hér.”
Englendingurinn \,tók upp
spýtu og gjörði með henni hring
í sandinn og reyndi að gjöra
skiljanlega, hringferð sqlarinn-
ar í kringum jörðina, en tókst
ekki að gjöra það vel greinilegt.
Hann benti þá á hafnsögumann
skipsins og sagði:
“pessi maður er mér fróðari í
þessum efnum. * Hann getur
skýrt það greinilega ”
Hafnsögumaðurinn, er ~~var
mjög skynsamur maður, hafði
hlustað á tal þeirra, þar til hann
var beðinn að tala. öllum var
nú mikið um að heyra, hvað hann
hefði að segja og ihlustuðu með
athygli er hann sagði:
‘,;pið leiðið hver annan afvega
og svíkið sjálfa ykkur. Sólin
fer ekki í kringum jörðina, held-
ur snýst jörðin í kringum sólina
og snýr þannig á móti sólinni á
hverjum 24 klukkutímum að ekki
að eins Japan og Philippine eyj-
arnar og Sumatra, sem- við nú
erum stödd, á, njóta ljóss
hennar, heldur einnig Afríka,
Evrópa og Ameríka og mörg önn-
ur lönd þar að auk- Sólin skín
ekki yfir eitt sérstakt fjall né
sérstaka eyju eða haf, heldur ekki
fyrir einn hnött að eins- Hún
skín fyrir marga 'hnetti jafnframt
okkar. Ef þið að eins lyftið
augum ykkar upp til himins í
stað þess að stara á blettinn und-
ir fótum ykkar, þá munduð þið
skilja þetta.”
Þannig talaði hinn vitri hafn-
BLUE MBBON
TEA
Góðar húsmœður eru varkár-
ar með að biðja ætíð um BLIJE RIB-
BON TE, Þœr gera það vegna
þess þær vita að þá fá þær bezta te
sem búið er til og með lægsta verði
sem hœgt er að selja gott te fyrir.
Það er ekkert te í Canada eins
gottogdrjúgt eins og BLUE RIB-
BON.
Hefði gefið $100.00
fyrir einnar nætur svef n
Aður en eg fó rað nota Tanlac,
mundi eg fegin nhafa gefið, 100
dali fyrir einnar nœtur svefn, en
nú sef eg vært eins og barn
hverja einustu nótt og engidn
þekkir mig fyrir sömu manneskj-
una,” sagði Mrs. Annie Stillson,
velmetin frú að 263 Smcoe St.,
Lodon, Ont-
“Eg þjáðist árum saman af
taugaveiklun og magaveiki mat-
arlystin var sam se'm engin og
þð litla sem eg át, olli mér jafn-
an ógleð. Eg beinlinis kveið
of tfyrir að setjast til ,borðs.
Taugarnar voru í því ásigkomu-
lagi, að mér kom iðuglega ekki
blundur á brá nótt eftir nótt og
gat sama sem ékkert unnið á dag-
inn-
“En nú hlakka eg til hverrar
máltíðar og verður af engu meint.
Taugarnar komust í samt lag og
það reið baggamuninn. — Tanlac
á engan sinn líka ”
Tanlac fæst hjá öllum ábyggi-
legum lyfsölum. Varist eftir-
stælingar. Meira en 37 miljón
flöskur seldar-
Tanlac Vegetable Pills, eru
náttúrunnar öruggasta lyf við
stýflu. Fást í öllum lyfjabúð-
um.
sögumaður er hafði ferðast ví®a
og oft stytt sér stundir með þvi
að horfa upp í himininn-
“Þannig er það í trúmálum”,
hélt Kínverjinn, lærisveinn Con-
fusíusar áfram- “Það er dramb-
semi og stærilæti er veldur sund-
urlyndi og deilum á meðal mann-
anna. Likt og með sólina, evo
i er það með guð. Hver einn vill
hafa sérstakan guð fyrir sig, að
minsta kosti fyrir þjóð sína- Hver
þjóð villi innibyrgja í sínuffi
musterum guð, sem veröldin get-<
ur ekki rúmað-
“Er hægt að jafna nokkru
musteri við það, ®em guð sjálfur
hefir bygt til þess að sameina all-
ar þjóðir um eina trú?
öll mannleg musteri eru eft-
irmynd þessa musteris, sem er
guðs veröld- Hvert musteri heflr
sína skírnarskál, sína þakhvelf-
ingu, sína la'mpa, sínar myndir, og
myndastyttur, sínar lögbækur,
I sínar fórnir, sín altari og sína
I presta. En í hvaða musteri er
slík skírnar skál sem hafið, slík
'hvelfing sem himininn, eða
lampar se'm sólin, tunglið og
stjörnurnar. Hverju er hægt
að líkja við lifandi, elskandi,
samhjálpandi menn og konur?
Hvar eru frásagnir um guð skráð-
ar, sem auðveldari eru að skilja
en þær góðu gjafir, sem guð sáir
yfir allan heim, mönnunum til
gæfu? Hvar er sú lögbók sem
eins er auðskilin og þau lög, sem
rituð eru í hjarta hvers manns?
Hvaða fórn er & við sjálfsafneit-
un og ósérplægni karla og kvenna
hvert fyrir öðru? Og hvaða
altari getur komist í samjöfnuð
við hjarta göfugrar sálar, þar
sem guð sjálfur meðtekur af fórn-
ina?
“Þess göfugri hugmynd er vér
höfum af guði, þess betur þekkj-
um vér hann- pess hetri þekkingu
er vér höfum á honum, þess nær
erum vér því, að geta auðsýnt,
brot af þeirri elsku náð og misk-
un er guð auðsýnir mönnunum.
“Látum því þann, sem sér alt
Ijós sannleikans, forðast að fyrir-
líta þann ’hjátrúaða, sem sér í
sínu goði að eins einn geisla af
þessu sanna ljósi. Látu*m hann
heldur ekki fyrirlíta hinn van-
trúaða sem er blindur og sér ekki
neitt-”
pannig talaði Kínverjinn, læri-
sveinn Confusiusar. Allir í
Kaffihúsinu þögðu og deildu ekki
meir u'm hvers trú væri bezt-
Sveinbjörn Ólafsson þýddi
Valparaiso University-
“Skamma stund verður
hönd höggi fegin.”
Barátta hefir staðið yfir um
Hríö í Manitoba, milli bannmanna
og brennivínsvaldsins. Þeirri bar-
áttu lauk, eins og kunnugt er.
Eitursalinn vann sigur í bráSina
með öllum sinum fylgitólum. En
skamma stund verður hönd höggi
fegin; því það er víst, aö ekki
verður úlfurinn lengi lögvernclað-
ur innan kvianna.
Þótt nógu margir hafi látið
blindast um stund til þess að opna
dyrnar og veita löghelgi þeim ó-
vini, sem allra óvina er skæðastur,
þá skina sólargeislar sannleikans í
gegn um myrkur heimskunnar áð-
ut en langir timar líða. Iðrunar-
stundin eftir syndina, sem drýgð
var 22. júni kemur eins áreiðan-
kga og sól kemur eftir svartnætti
eða vor eftir vetur. Þessi vissa
veitir þrek og kjark og von jafn-
vel þegar bráðabyrgða ósigurinn er
allra tilfinnanlegastur.
Menn og konur i Manitoba hafa
í þetta skifti selt Jósef bróður sinn
mannsali; en hver veit nema ein-
mitt það verði honum að góðu,
þegar til lengdar lætur.
Brennivínsliðið er alt af og al-
staðar óaldarflokkur, sem einskis
svífist, brýtur lög og beitir öllum
hugsanlegum eiturvopnum. Það
hefði að sjálfsögðu haldið áfram
lögbrotum sinum og ofbeldisverk-
um ásamt öllum þeim blekkingum,
sem því er lagið að beita, þótt
brennivinslögin hefðu verið feld,
þá má vera, að sú svarta nótt, sém
nú færist yfir Manitoba hefði
komið siðar; er því, ef til vill,
bezt illu af lokið; því það er víst,
að þau þrjú árin; sem nú fara í
hönd, verða nógu reynslurik til
þess að vekja menn og konur til
iðrunar fyrir það fylgi, sem þeir
og þær veittu eyðileggingunni 22.
júní 1923.
Tvent er það sérstaklega, sem er
eftirtektarvert við þessa atkvæða-
greiðslu, annað sorglegt, hitt
gleðilegt.
1. Trú þeirra manna, sem nezt
beittu sér fyrir kvenréttindamálið,
hlýtur að hafa lamast. í þetta
skifti voru nógu mörg kvenna at-
kvæði til þess að ráða, en sómatil-
finningin var ekki á hærra stigi
en það, að þær skipuðu sér undir
1 inerki spillingarinnar. Þetta er
sorglegt. Þeim konum og mæðr-
um, sem um slikt eru sekar, gæti
eg unt þess, að þær sæju — og
jafnvel fyndu—ávexti gerða sinna.
2. í öðru lagi er það eftirtekta-
vert, að i hverjum einasta atkvæða-
stað, þar sem íslendinga gætti, hef-
ir áfengiseitrið verið fordæmt. Á
Árborg, í Mikley, í Riverton, á
Hnausum, á Geysi, á Víði, á Gimli,
á Sinclair, á Baldur, í Glenboro, á
Vestfold, á Otto, á Dog Creek, á
Oak Point og Lundar voru bann-
menn i stóhim meiri hluta. Þetta
cr þeim öllum gleðiefni, sem verð-
skulda nafnið Islendingur.
Sig. Júl. Jóhannesson.
FRÁ ÍSLANDI
Taugaveiki er komin upp f
Vestmannaeyjum á sex eða fleiri
heimilum, og liggja um 20 'manns.
Margir ætluðu héðan á Gullfossi
til eyjanna, en hættu við, þegar
þessar fregnir bárust þaðan- Bú-
ist er við, að sóttvarnarráðsúaf-
anir verði gerðar í eyjunum og
er landllæknir farinn út þangað í
þeim erindagerðum.
Tímabært nálspor
Skjót úrræði eru það eina
sem dugar þegar um nýrna-
sjúkdóima er að ræða.
Vanræktum nýrna sjúkdómi
fylgir löng 'lest af allekyns
kvillum, svo sem gigt, bakverk,
Bright’s sjúkdómi og óeðlileg-
um blóðþrýstingi.
í Dr. Ohase’s Kidney-Liver
Pills finnurðu meðal, sem vinn-
ur fljótt og vel.
Mr. C. E. Raymus, Lindale,
Alta., skrifar:
“Eg þjáðist mjög af nýrna-
sjúkdómi árum saman og var
að verða aumingi. Vínur
einn ráðlagði mér Dr. Chase’s
Kidney-Liver Pjlls og han<9
vegna reyndi eg* þær. Eftir
fyrstu öskjuna var mér farið
að batna drjúgum. AIls
notaði eg fimm öskjur og er nú
alheill. Eg get nú með góðri
samvizku mælt með Dr. Ghase’s
Kidney-Liver Pills við alTa er
líkt stendur á fyrir.”
Dr. Chase’is Kid/ney-Liver
Pills, ein pilla í eirni, 25 askjan,
hjá öTlum lyfsölum, eða frá
Edmandson, Bates og Co., Ltd.,
Toronto.