Lögberg - 09.08.1923, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
9- AGÚST 1923.
Bl». 7
Verið vissir í yðar sök
MetS því atS nota áreitSanlegar vörur eins og
ELtCTRO GASOLINE
BUFFALO ENGLISH MOTOR OILt
SPECIAL TRANSMISSION LUBRICANT
“Best by Every Test”
Seldar í vorum átta “Service Stations” í Winnipeg
No. 1—Á ihorni Portage Ave. og Maryland St.
No. 2—Á SutSur Main St., gengt Union Depot.
No. 3i—McDermot og Rorie Sts. gengt Grain Exdhange.
No. 4—Á horni Portage Ave. og Kennedy St.
No. 5—Á horni Rupert og King, bah /ib McLaren Hotel.
No. 6—Á horni Osborne og Stradbroohe Sts.
No. 7—Á horni Main St. og Stella Ave.
No. 8—Á horni Portage Ave. og Strathcona St.
Einnig í Moose Jaw, Saskatoon, Sask., Lethbridge, Alta.
Prairie City OilCompanyLtd.
PHONE: A-6341
601-6 SOMERSET BUILDING
þess sér á hprSar. Þeir hafa átt
láni að fagna langt fram yfir óhöpp
sín. Margir hafa efnalega oröiö
vel megandi. í hverri bygð eru
ríkmannleg bóndþbýli og ' ábata-
samar verzlanir reknar, sem ís-
lendingar eiga. Fáir þje'i'rra «ru
blásnauöir og engir hygg eg ólæs-
ir eöa óskrifandi. Þetta nýja land
hefir aö lokum maklega gefiö þeim
rifleg laun, sem unnið hafa aö hag
þess af fúsu gieði, meö hugrekki
og þrautseigju.
En þótt íslendingar hafi þegið
mikið, hafa þeir einnig gefið mik-
ið. Canada er auðugra og betra
land fyrir komu þeirra. jHvdít
sem litiö er, gefur að lita afkom-
endur þeirra í ábyrgðarmiklum
stöðum. Islendingar taka að fullu
þátt í hérlendu þjóðlífi. Náms-
menn þeirra hafa áunnið sér heið-
ur við háskólana fyrir hæfileika-
sakir. Kaupsýslumenti hafa þeir
reynst góðir í hvaða grein aém vera
skal. Kennarar hafa þeir liprir
talist. Og lögfræðinga og lækna
eiga íslendingar, sem annara þjóða senn
stéttarbræðrum sínum standa ef
til vill framar. Löggjafar eru
þeir einnig. Og landkönnuði, rit-
höfunda og guðfræðinga eiga þeir
í sínum hópi, sem alþipktir eru.
Þið, landnemarnir og afkomendur
ykkar, hafið tekið ykkur varanlega
bólfestu í þessu nýja landi, sem
þið hjálpuðuð manna bezt til að
byggja. Og börn ykkar hafa út-
helt hlóði sínu og fórnað Mífi til
varnar þessu nýja landi ykkar og
okkar. Hver skyldi hafa gert sér
hugmynd um það fyrir fimtiu ár-
um, þegar þiði fyrst komuð til Can-
ada, að innan férra ára yrðu yfir
iooo af börnum ykkar á þeiðinni
frá Canada sem hermenn, til þess
að berjast á orustuvellinum á
Frakklandi og Flanders, til varnar
þessu nýja landi? Og yfir 125
m 1
Minni ísi. iandnema.
fFramh. frá bls. 2)
heystakkar og hús nærri vatninu.
Fimm ár höfðu nú landnemarnir
verið þarna og ekkert úr býtum
borið, utan erfiðleika og óhöpp í
ríkum mælj. Hugrekkið og þrekið
var nú rétt að segja komið að
fullkeyptu. Margir fluttu úr Nýja
íslandi til Winnipeg. Árið 1881
byrjaði (éinnig flutningur til Argyle
bygðarinnar i nánd við Glenboro.
En innflytjendur frá íslandi héldu
áfram að koma á hverju ári frá
frá 1883 til 1900, sem mikill hluti
af fór til Nýja Islands. Bygðin
þar tók að blómgast. Hugrekkið
og þrautseigjan, sem einkent hefir
íslendinginn frá öndverðu, bar
landnjémann hér gegn um 5 ára
þrotlaust stríð og baráttu. Fram
undan sá hann bjartari og fegurri
daga, ef til vill fyrir sjálfan sig að
njóta, en í öllu falli fyrir bömin
sín. Og árin, sem runnu upp,
færðu honum hvert af öðru upp-
skeruna, sem hann hafði sáð til og
ótal tækifæri biðu nú barnanna
h^ns. Þetta er sagan, siém eg vildi
segja ykkur frá.
í öllum bréfum, sem hinir fyrstu
landnemar skrifuðu héðan hpim til
Islands, varð eins mjög vart, þess
sem sé, að þá fýsti að stofna nýtt
eða annað ísland í Ameríku, þar
sem allir íslendingar hér gætu'bú-
ið saman og út af fyrir sig. Þeim
bjó þá ekki' í huga, að taka þátt í
myndun þessa nýja lands eða
myndun nýs canadisks þjóðernis.
Bygð þeirra hér átti að vera hluti
af Islandi og þeir ætluðu að halda
áfram enn þá að vera íslendingar
að öllu leyti og halda tungu sinni
pg venjum óbreyttum. Með þetta
fyrir augum komu þeir á fót prent-
smiðju og blaði á Gimli árið 1877;
kirkjuh voru og stofnaðar og skól- jaf þeim hvila nú þar og koma aldr-
ar. En þessu æskta takmarki jei til baka. Hinn sama fórnfærslu
sínu var ómögulegt fyrir þá að ná. janda og þið hafið sýnt, landnem-
Það ier ekki i eðli norrænna manna arnir, hafið þið látið börnum ykk-
að halda sig út úr. Sagan hefir ar í arf. Þau hafa einnig sýnt
hér endurtekið sig og orðið hin ;það. Eg vildi að þið læsuð saman
sama og á Frakklandi og Englandi jsögu Nýja íslands og minningar-
forðum. Norrænu hetjurnar, sem j rit íslenzkra hermanna. Þið og
óðu inn á Frakkland og England, börn ykkar gætuð ekki eftir það
urðu hluti af þjóð þeirri, er bygði verið annað en borgarar þessa
löndin, sem þeir unnu, og sá hlut- lands. Þið hafið kevpt borgara-
inn, sem þrek. og staðfestu gaf réttindi ykkar hjá þessari itngu
henni. Það hafa afkomþndur þjóð með fórnfýsi ykkar og börn
þeirra, íslenzku landnemarnir í jykkar hafa lagt lífið í sölurnar
gert í Canada. Þeir hafa sjálfir ! fyrir þau. Meira getur enginn í
sýnt, að þeir eru af ósviknum sölur lagt.
norrænum stofni komnir. Nýja j Og nú hefi eg ekki miklu við aö
ísland gat ekki haldið í þá. Þeirii^ta. Eg hefi verið að reyna að
æsktu víðara verksviðs, meiri tæki-1 l>enda á hvað þið, landnemarnir,
færa. Hin sama útþrá, er rak þájhafið gefið Canada. Hvað hafið
til að yfirgéfa ísland, komþeimjþis gefið okkur, afkomendum
einnig til að yfirgefa Nýja ísland jykkar? Við erum hér saman kom-
og dreifast suður og vestur um alt in í dag í því skyni, að sýnja, nð
þetta meginland. Þeir eru nú um |við heiðrum og þökkum ykkur fyr-
mæðra. En við getum aldrei
gleymt og viljum heldur aldrei
gleyma, að við eigum ætt að rekja
til þeirra, er á eyjunni litlu búa i
norðurhöfum. Arfi okkar þaðan
gleymum við heldur ekki, né 1000
ára stríði þeirrar þjóðar, né bók-
mentum hennar. Hugrekki, sem
þið hafið sýnt og sem aldr.ei lætur
bugast, er ómögulegt að gleyma.
Þið hinir eldri, eruð ekki eins ríkir
og við. Rætur okkar liggja dýpra
i jjarðviegi þessa lands en ykkar,
vegna þess að við erum hér fædd-
Og við höfum einnig eins
mikið frá íslandi og þið hafið.
Við höfum einnig minninguna um
hetjuskap ykkar og fórnfýsi, til
þess að örfa oss og hvetja til
manndáðar. Við byrjurn, þar sem
þið skilj.ið við.
Og þið hafið lagt okkur tækifær
hendur til efnalegrar vel-
ferðar. Hvað myndum við nú vera
að gera, ef feður okkar hefði skort
hugrekki og framsýni til þess að
yfirgefa ættland sitt og ryðja
brautina fyrir okkur i þessu
nægtalandi? Stríð ykkar hefir
gert okkur mögulegt að komast á-
fram. Takist okkur það ekki, er
faö ekki ykkar skuld. Þið hafið
giefið okkur tækifæri að keppa að
öllu jöfnu hér við hvern sem er.
Þið voruð að byggja fyrir okkur
og undirstaðan, sem þið, lögðuð,
var óávikin og traust.
En stærsta' gjöfin, af öllum
gjöfunum, sem þið hafið okkur
veitt, er ekki hluttaka okkar í can-
adisku þjóðlífi, né tækifæ m til
efnalegrar velmegunar, heldur
kai akþcrinn. Eg hefi oft spurt
menn að því, hver þeir skoðuðu hin
helztu einkenni íslendinga hér;
sérstaklega hefi eg spurt nem-
endur á háskólanum að þessu.
Væru það fluggáfur? Svarið viö
því hefir vanalega verið nei. Náms-
menn okkar hafa góða hæfileika,
það er satt. En þá hafa fleiri
námsmenn. Eg held að mér sé ó-
hætt að segja afdráttarlaust og
án nokkurs hróss, aö við höfum
frá ykkur þegið það, sem er flug-
gáfum miklu dýrmætara, en það
er stefnuf)ésta og þrautseigj'a bg
vilji til að vinna. Án þess, eru
fluggáfur lítils venðar, ef ekki
hættulegar.
Og þá lýk eg máli míriu. Vió
yngri mennirnir finnum til þess,
að við stöndum í þeirri skuld við
ykkur, landnemana, sjem við fáum
aldrei goldið. Ykkar starfi er
lokið og við byrjum á
iví starfi þar sem þið farið frá
þvi. Megi okkur lánast að gera
skyldur okkar og leysa það starf á
eins göfugan bátt af hendi og
ykkur.
Og nú, herra forseti, um leið og
eg nem staðar, finn eg mér skylt,
að þakka þér fyfir þann heiður,
sem þú hefir sýnt mér með því að
biðja mig að mæla fyrir minni
landnemanna. Einnig þakka eg
yður, heiðruðu tilheyrendur, fyrir
þá ágætu áheyrn, er þið hafið
veitt þessum athugasemdum mín-
um.
Minni Islands.
2. ágúst í Winnipeg 1923
alt Canada, í Selkirk, Wjinnipeg,
Morden, Glenboro, Lundar, Siglu-
nes, Langruth, Winnipjegosis, Sas-
katchewan, Alberta, British Col-
umbia, eigi siður en um alt Nýja
ísland. Velfarnan 0g lán hefir
hvarvetna verið förunautur þeirra.
Þeir eru nú ekki framandi menn í
framandi landi. Hugmynd þeirra
að lifa út af fyrif sig, Ihiefir eklj|il
hepnast. Þeir eru ekki lengur ein-
göngu íslendingar og hafa hviergi
einangrað sig. Hvar sem er i
Vestur Canada hittirðu þá nú og
þar taka þeir fullkominn þátt í öllu
er þjóðlífið hér áhrærir: eru sér
fram um að njóta að sínu leyti
hlunnindanna, sem landið býður
borgurum sínum og jafn reiðu-
búnir að taka sinn hluta af byrði
ir fórnfýsi þá, er þið hafið sýnt
okkar vegna. í dag er það ósk
okkar, yngri mannanna, sem hér
prum fæddir, að sýna hinum hug-
djörfu frumherjum, sem komu
hingað frá íslandi til þess að
ryðja brautina fyrir okkur, verð-
skuldaða virðingu og þakklæti.
Hvað hafið þið gert fyrir okkur?
Þið hafið gefið okkur sögu ykk-
ar og arfinn ómetanlega. Auk
þess að vera Canadamenn, erum
við einnig ísjfénzkir í anda. Þjóð-
erni okkar er tvennskonar. Ef til
vill kemur Canada fyrst til greina
hjá flestum okkar yngri manna.
Það er mjög eðlilegt. Við erum
fæddir hér og þetta er okkar föð-
urland. ísland þekkjum við að-
eins af sögum feðra okkar og
Svöl er foldin sögukunna,
sem oss ber að tigna* og unna
fram á fjörvakveld
Hrjóstrafold með ihre'mmitinda
hörkujökla og geista vinda,
:,: brim og ís og eld
Svo er okkar allra móðir
íslendinga, bræður góðir,
:,: gefur veilu' ei grið
porrabilið búin þanninn,
brúnasíð og þur á manninn.
:,: Á þó aðra hlið
Himinblævi heflsast lætur
hlýja daga og bjartar nætur,
:,: vor með heiði vítt:,:.
Þá er lítill ljóssins vafi,
landið alt í sólskinshafi,
:,: frjálst á svip og frítt :,:■
Þá er yndi og líf í landi,
Ijóð og söngvar óteljandi
dilla í fjalli' og daT :,:.
Glatt og bjart í sveit og sinni,
sami blær á framtíðinni,
:,: þar skín sól á sal :,:.
Svo er okkar ástrík móðir
íslendingar, bræður góðir,
:,: glæst að vori og von:,:.
Festu ei hug við húm og vetur,
heiðríkjuna mundu betur,
:,: íslands sanni son :,:.
Jakob Thorarensen.
' <
Minni landnemanna.
2. ágúst í IWinnipeg 1923
Leikur loftblámi
Yfir landnámi.
Skín af vinningum,w
Skipað er minningum
Oss alt í kringum
Heiil íslendingum!
Víðsýni víklkar
Og veröld prýkkar,
Syngi söngvaldur
peirra sigurgaldur.'
Héldu þeir velli
Fram í háa el'li,
Höfðu hugrekki
En hopuðu ekki,
Er hraðan að þustu
Og með hnefum lustu
Sorgaratburðir
Á sálarhurðir.
Voru þeir að verki
Undir víkings merki,
Að nýjum sáttmála,
Alt til náttmála,
í fiskiveri
Á flæðiskeri,
Með hönd á plógi
í hrikaskógi. 1
Hófust flóðgarðar
Á hvéli jarðar,
Ristir voru skurðir
Um rammar urðir.
'— Heyrðist háreysti,
Er hljóp neisti
1 viðar valkesti,
Lík vábresti-
Hafist var handa
par sem halTir standa
Og akrar gróa
Á grunnj skóga,
Kastað grjóthnútum
Klettadyr út um
Og bein í bergi
Brotin að gullmergi.
Afrekin verjum —1
— J>ess eið vér sverjum ■—
Gegn voða hverjum.
Vel sé frumherjum!
1 þeirra nafni
Er enn fyrir stafni
Lífþrungið stríð
Á landnámstíð.
Er ekki þörf
Fyrir íslenzk störf,
Þar sem lán er ótrygt
Og land óbygt?
Völlur villilands
Væntir landnemans,
Bíður óbygð hans
Með brúðarkrans.
/Lífs enginn nýtur,
Er landnám þrýtur, ____
Það er hinn alauði
Ei'lífi dauði.
\
Framkvæmdarfull
Og með frelsisgull
Verði landnámsöld
Fram á efsta kvöld
f andans heimi,
1 himingeimi,
Um ægi og lönd
Að yztu strönd!
Gutt. J. Guttormsson
Canada lítur til framtíÖarinnar
með fullu trausti.
allra bezta. Auívit-
að hafa þeir oft lagt
hart atS sér, en nú í
dag eru þeir efna-
ljega sjálfsjtæSir.
Ágóði af
Blönd uðum
Búnaði.
C* ANADABÚUM hefir ávalt ver-
Y jg við bugöiö tfyrir hugrekki,
bjartsýni og traust á landinu.
það voru ekki bölsýnismenn, er fyrst
bygSu upp Canada og Canada getur
ekki haldiS ;áfram aS þroskast, ef
hún verSur vllin og hugkltSin. Can-
ada er í etSli sínu akuryrkjuland. JarÖ-
vegi og veðráttufari er þannig háttað,
að skilyrSin til arSænlegrar akuryrkju
eru hvergi betri.
púsundir Canada-
bænda hafa á stutt-
um tíma margfaldaS
höfuSstúi þann, sem
þeir lögSu í landbún-
aSinn. pessir bænd-
ur hafa borgaS upp
I topp veSskuldir stn-
ar, komiS sér ^upp
góSum byggingum og
IgrtplahlöS'Um, 'keypit
öll búnaSaráhöld og
annast um fjölskyld-
ur stnar upp á þaS
Vér verðum að lækka
Framleiðslukostnaðinn.
Á seinni árum hafa
hafrar, sem gefnir
hafa verið slátur-
igripum, orSiS þetta
frá 70c til $1.07 virSi
mælirinn til móts viS 42c í Port William
og hygg 99c boriS saman viS 57c. t Ft.
William. þetta hefir komiS fyrir t Sléttu-
fylkjunum. Bændur, sem nota kornteg-
undir sínar þannig, eru vissir um góSan
hagnað; og gætu hafa átt þaó á hættu,
aS þess konar korntegundir yrSu aS
engu.
BanniS á útflutningi lifandi búpen-
ings er nú afnumiS. GóSir sláturgripir
eru nú farnir aS komast aftur t hærra
verSa og má fullyrSa, aS t fram ttS gefi
sitk framleiðsla canadiskum bændum
mikiS í aSra hönd.
Ágóði af Svínarækt.
Tilráunabú sambandsstjórnarinnar
hafa ótvtrætt leitt í ljós, hve mikiS má
hagnast á svínarækt. í fyrra sannaSist
Canada liefir að glíma við
harða samkepni að því cr það
snertir, að koma vöriun sínnni
á niarkað. Til þess að geta
iialdrð sambiiiulum sínum og
skapað ný, verður framleiðslu-
kostnaðurinn að lækka.
ICini vegurinn til þess, er að
auka ágóðann af kúnni, og þar
fram eftir götnnum.
En aukin viirugæði em einn-
ig nauðsynleg tll þcss samkepn-
iimi verði mætt.
Vór getum engn ráðið mn
vöruniagn, vöruga-ði oða fram-
leiðslukostnað í öðriim liindum.
Verð á framleiðslu landbún-
aðarins fer eftir lramboðr og
eftlrspum.
pess vogna er ljóst, að þverr-
andi fra.mledðsla greiðir ekki
götn liins eanadiska Ixinda,
það á Central Farm i grend viS Ot-
tawa, aS hreinn ágóSi af hverju svíni
varS $4.65.
Ágóð»i af Sauðfjárrækt.
Fáar framleiSslutegundir borga sig
betur en sauSfjárræktin. 1 hverju ein-
asta fylki, alla leiS frá Prince Edward
Islandtil British Columbia, er aS finna
sauSfjárhjarSir er mikinn arS gefa.
Alifugla-rækt.
Alifuglarækt bregst
þeim, ekki, er fara
eftir nýjustu aSferS-
um,, hvort heldur er
í Austur- eSa Vestur-
landinu. Jafnvel litla
Prince Edw. Island
flytur út árlega um
mdljón dús. af eggj-
um. The Britigh Col-
umbia Co-operatlve
Poultry Mens Ex-
change fylgir sömu
aSferS og hiS áSur-
nefnda fylki; nýtur
góSs markaSar fyrir
vörutegund þessa.
Útsæðilsfræ.
Fræ, sem ræktaS
er I norSur Canada,
er eitt hiS sterkasta
og hraustasta, sem
hugsast getur. þaS
er óþrjótandi mark-
aSur fyrir þaS sunn-
an línunnar. Canada
flytur út mikiS af útsæSiskartöfium og
ræktar flestar aSrar frætegundir bæSi
tii heimabrúks og útflutnings.
Framíðin.
Eftir tíu ár hér frá, munu bölsýnis-
mennirnir, sem nú eru uppi, verSa falln-
ir gleymskunnar dá. Bretland hefir af-
numiS banniS á innflutningi lifandi
nautgripa frá Canada þangaS. Brezka
þjóSin þarfnast nauta og svtnakjöts, epla,
eggja og hveitis héSan. Eftir því sem
fólkstala Bandarlkjanna eykst, verSur
samkepni þeirrar þjóSar viS oss minni á
hinum brezka markaSi. Smátt og smátt
mun hún þurfa aS flytja inn margar
fóSurtegundir.
Canada hefir menn, loftslag, land,
gripastól og markaSsskilyrSi, er hljóta
aS miSa til velmegunar. Notum þvl hiS
góSa tækifæri. Stefnum ótrauSir fram.
Mm*;, m i th In I} maðsí
jS w
Authorized for pnbhcation by the
DOMINION DEPARTMENT OF AGRICUBTURE
R. MOTHERWELL, Minister. Dr. J. H. GRISDAL.E, Deputy Minster
hann hátt: “Rísið nú upp, herra
minn- Þér eruð nú búinn að
sofa nóg. Hvernig í dauðan-
u‘m eruð þér? Það er eins og
þér séuð úr blýi. Þetta kalla
eg nú að sofa! Upp, upp, það er
orðið svo framorðið.”
Við gengum saman niður
rimlastigann- Kerlinginn kraup
við eldinn og var að blása hann
upp, en húsbóndinn gekk um gólf,
rotaður í svefni. Byssurnar voru
horfnar úr horninu, en í stað
þeirra sáust leyfar eftir nýjan
blóðpoll, sem ekki hafði tekist
að þurka upp.
Fyrir utan hestana o'kkar voru
þrír he^tar í hesthúsinu berbak-
aðir, útataðir í leir og löðrandi í
svita, en það var búið að leggja
á okkar hesta. Við borguðum
næturgreiðann og stigum á bak-
Að skilnaði rétti húsbóndinn mér
glas með víni, og sá eg þá blóð-
slettur, á hönd hans skorpinni o^j
Hálfrar aldar
Eru stundir taldar
Fljúgandi skari
í skýjafari.
Virðist víðgeimur
Vera blíðheimur,
skitinni.
pað kom í mig hrylllngur og
eg snéri vnér við. Húsbændurn-
ir fylgdu okkur til dyra og kvöddu
okkur þannig: “Farið- í 'guðs
friði, guð gefi yður góða ferð.”
Að svo búnu lögðum við af stað-
pað var um sólaruppkomu. Ekk-
ert í kringum okkur benti á|
“Já, herra minn,” greip hann
aftur fram í; “eins og eg ætla
'mér aldrei að svíkja yður, fyrst
þér hafið leita athvarfs hjá mér,
eins fáið hvorki þér né nokkur
lifandi maður annar nokkurntíma
að vita hjá mér, hvað gerðist í
nótt í sæluhúsinu, af því hús-
bóndinn trúði mér fyrir því, þvi
meira þurfti ekki; eða hafið þér
nokkurntíma heyrt þess getið, að
tollsmygill hafi svikið vini sína,
Hættið þess vegna að spyrja mig,
því það er ékki til neins.
Ferðin stóð enn fimm daga og
var tollsmygillinn alt af hinn á-
reiðanlegasti fylgdarmaður, hinn
dyggasti ráðunautur og alúðar-
fylsti vinur minn. Við skildum
við borgarhliðin í Gibraltar, en
er eg ætlaði að rétta honum
nokkra gullpeninga í launaskyni
fyrir það að hafa frelsað mig og
komið mér á óhultan stað, þá
þverneitaði hann að taka við pen-
ingunum; hann tók í hönd mér
með einkennilpgum svip, sam-
blandi af slægð og hreinskilni, og
mælti:
“Eg þygg enga aðra borgun
hans, hefir verið myrtur ásamt
tveimur förunautum sínum í
Sérra Morenafjöllunum, á leið
sunnan frá sjávarborgunum, þar
sem hann átti að koma reglu á
tolleftirlit og aptra flótta stroku-
manna. Líkin voru hulin í runni
við veginn.’
Það hefir aldrei uppvíst orðið,
hver eða hverjir víg þessi hafa
unnið.
X. X.
Frá Islandi.
Kardínáli van Rossum tók sér
fari í gær á e-s. Sirius. Afarmik-
ið fjölmenni 'hafði komið saman
á . hafnarbakkanu'm til að sjá
hann stíga á skipsfjöl. Séra Me-
ulenberg fylgdi honum til skips
og kvaddi hann með nokkrum á-
varpsorðum, en börn stráðu
blómum á leið kardínálans er
hann gekk um borð og alt var
skipið fánum prýtt.
Tveir álftarungar hafa nýlega
verið fluttir á Tjörnina og eru
fyrir það sevn eg hefi gert fyrir hafðir þai í vírgirðingu í sefinu,
yður en að ,þér vinnið mér eið að ti]. Þ683 að gömlu áltfirnar verði
því, að þér talið ekki við nokkurn
mann um sæluhúsið sem við
neinn bardaga, og ekki fanst1 gistum í, og það sem yður hefir
Sœluhúsgistingin.
(Niðurlag frá síðasta b’laði).
Hvaða mas,” sagði tollsmyg-
ilinn, jafnvel enn rólegar enn
áður; þér hafið sopið héldur
mikið á í gærkvöldi — það er alt
og sumt- Hér hefir ekki borið
neitt við 1 nótt og hér hefir eng-
inn komið. Yður hefir dreymt
öll þessi ósköp.”
“Hvað þá? Dreymt?” æpti eg
upp. “Nei, eg þakka fyrir, eg
var glaðvakandi. Eg sá og
heyrði skotin, eg þekti rödd hús-
bóndans — og yðar.”
“Nú jæja, hvernig svo sem
þessu víkur við,” svaraði smyg-
illinn mjög alvarlega, “þá verðið
þér að fá yður sjálfa til að trúa
því, að yður hafi dreymt, af því
það verður hollast fyrir yður.
andi úr lofti;(lþað leit út eins og
höfuðskepnurnar hefðu samið æ-
varandi frið. Reykinn lagði
hátt í loft upp lengst burtu upp
úr reykháfunum í húsunum í
borginni, og himininn var heiður
og blár.
Við riðum hvor á eftir öðrum
nær hálfa stund, og eg var nærri
því farinn að halda, að það hefði
alt verið eintómur draumur, sewi
fyrir mig hafði borið um nóttina;
en þá sá eg alt í einu storkinn
blóðferil þvert yfir um veginn
og hvarf þar rétt hjá viðarkjarri. 1
Eg ætlaði að rekja blóðferilinn, |
en fylgdarmaður minn aftraði j
mér frá því og mælti: “Hvert ’
ætlið þér nú, herra minn? Eruð j
þér búinn að gleyma viðvörun j
minni svona fljótt, Hirðið ekki j
að rannsaka drau'ma þessa ná-1
kvæmar. pað var draumur, látið j
það vera draum að eilífu.”
“En í hamingju bænum, segið
þér mér þó að minsta kosti —” j
Hann greip fram í ng mælti |
er
dreymt þar!”
Eg hét því og við skildum- Áður
en við hurfum hver öðrum, snéri
smygillinn sér við og kallaði:
“Pey! þey!” og drap fingri á
munn sér.
Nokkru'm vikum síðar las eg í
ensku blaði eitt kvöld í hermanna
samkundu í Gibraltar:
“Ofursti R., hirðmaður kon-
ungs og einn alræmdur smjaðrari
þei'm ekki að bana. Nokkrar
endur hafa orpið við Tjörnina í
sumar og hafa nú leitt út. í tjarn-
arhólmanum er mikið kríuvarp
eins og verið hefir nokukr undan-
farin ár-
Postullegur Praefect á íslandi
hefir séra Meulenberg verið skip-
aður. Var það fyrsta verk fcar-
dínálans að tilkynna herra Meul-
enberg, að hans heilagleika páf-
anum hefði þóknast að veita hon-
um þessa sæmd með því að ís-
land er nú orðið sjálfstætt ríki.
Hafið mín ráð. Látið þau hérna
niðri ekki verða vör við neitt, og 1 “Ji ***
,, ’ s með fynrlitmngarrom: “Hvað
latið ekki nokkurn mann verða
varaii/ við annað en að þér hafið
sofið alla nóttina eins og steinn ”
“En þetta er þó voðalegt, mað-
ur,” sagði eg.
“Líf yðar liggur við,” mælti
hann hljótt og alvarlega. “pér
þekkið ekki okkur fjallabúana, og
vitið ekki hvernig sæluhúsunum
okkar er varið.” Síðan kallaði
þetta þá, Það er það sem ber við |
daglega hjá stórimennum heims-
ins, en bara er hneyxlazt á hjá
okkur smælingjunum. Þér meg-
ið ekki spyrja mig meira um það,
því eg get ekki Ieyst úr þeim
spurningum- Það or skylda mín
að þegja.”
“Já, en hugsið yður þó um, að
þegja yfir slíku —”
RJÖMI
Styðjið heimaiðnað með því að styrkja>yðar
eigið félag og fá fult verð fyrir framleiðsl-
una.
Hafið hugfast, að samvinnu markaðurinn er
eini framfaravegurinn að því er landúnaðinn
snertir. Látið ekki glepja yður sjónir, farið
að fordæmi annara þjóða, sem hafa sannað, að
samvínnumarkaðs aðferðin er sú eina, er
skapar gott verð á mjólkurafurðum.
SENDIÐ RJÓMANN TIL
Tlio Manitoba Co-operalive Dairies
LIMITKD i