Lögberg - 01.11.1923, Blaðsíða 3

1. NÓVEMBER 1923
Bls. 3
Sérstök cieild í l !, c inn
O* •'!»2*Q*0»0*0«0f0* '•O* .'•o«o*o«o•o*g*o#o*
• • • •''• /+oi><éoécéoéGmoéöm #o« <••''• :• .•j*o*'>»''*o4í *o
S Ö L S k I N
OfOf ♦0*vJ#0»O*OfOfOfC
•ö4o«o*o*óéo*i•o*o«'^
Gullnu ávextirnir.
Draumur og raunveruleiki.
Kona ein á Englandi segir svo frá:
Vikum saman hefir mér legið ríkt á hjarta,
að gera heyrum kunnugt, hve náðarsamlega guð
hefir bænheyrt mig á’ kristniboðsakrinum mínum.”
“Hafið þér kristniboðsakur til umsjónar?”
spyr ef til vill margur forviða, “því að svo miklu
leyti sem oss er kunnugt, þá hafið þér aldrei farið
út fyrir landsteinana.”
En þó eg hafi aldrei farið utan, þá er eg kristni-
boði alt eins fyrir það. Og nú skal eg segja ykkur
hvernig það atvikaðist:
Fyrir sjö til átta áruiri fól Drottinn mér á hend-
ur að bera umhyggju fyrir landi, sem myrkur heiðn-
innar grúfir yfir. pað er Tibet. Og það gerði
eg í bæn og starfi, eg gerði sáttmála við drottinn
um þá þjóð, sem það land byggir. Fyrir henni
bað eg því ávalt fyrst og fremst og leitaðist við með
öllu móti að afla mér þekkingar á landinu og lifnað-
arháttum hennar. Brátt komst eg að því, mér til
sárrar raunar, að litla vitneskju var hægt að fá af
bókum um landið og þjóðina. pá kom drottinn
mér í kynni við nokkra kristniboða, sem starfað
höfðu þar á landamærunum. En þegar eg spurði
þá um landið og þjóðina, þá svöruðu þeir ekki öðru
en þessu: “J?ar mun kristniboð seint viðgangast;
þann akur er ærið erfitt að gera frjóan.”
Svo leið hvrt árið af öðru, en aldrei þreyttist eg
að biðja um frelsun Tibetbúa, því af trúfesti sinni
hafði drottinn töðugt gefið mér fyrrheit í orði sínu
um það, að hann hefði líka vakandi auga á þessari
afskektu þjóð.
En þrátt fyrir það freistaðist eg oft til að hugsa
á þessa leið:
“Skyldi nú annars nokkur trúboði komast inn
fyrir landamæri Tíbets, áður en drottinn kemur til
dóms ?” pessar vonleysis hugsanir féllu stundum
eins og steypifjóð yfir sál mína og freistarinn hvísl- x
aði að mér: “J?ér væri nær að hætta þegar í stað
við þessar bænagjörðir þínar. pað gagnar ekki vit-
und að biðja. par hefir hvort sem er ekkert gerst
öll þessi ár. par hefir ekki einum einasta kristni-
boða tekist að ná bólfestu; þú getur ekki vakið á-
huga nokkurs manns á því máli!”
En í hvert skifti áem þess konar freistingav
réðust að mér, þá sendi guð rriér þó nýja upphvatn-
ingu, með því að hann gerði fyrirheit sín sérstaklega
lifandi fyrir anda mínum. Með þeim hætti fékk
eg nýja djörfung til að biðja, þótt eg yrði ekki vör
við neina bænheyrslu. EJcki gat eg átt tal við
nokikra manneskju um Tíbet og frelsun þjóðarinnar.
Og þó að mér gæfist oft færi á að bera upp þetta
mikilvæga málefni drottins í kristniboðsfélögunum
og á kristniboðsfundum, sem haldnir voru, þá hélt eg
þó leyndum þessum sáttmála milli mín og drottins.
Eg gat ekki gert annað en biðja og bíða; en þess
var eg fullvís, að sá dagur mundi koma, er hinum
sterku járnlokum yrði skotið frá, sem enn Iæstu
inni þetta víðlenda ríki, til þess að konungur dýrð-
arinnar gæti haldið þar innför sína.
Svona liðu stundir fram, þangað til 1912. Eg
hafði löfað að tala á fjölmennum kristniboðsfundi;
átti þar að ræða um “heiðingjatrúboð”. Eg hafði
þá, mér til ósegjanlegrar gleði, spurt það nokkrum
mánuðum áður, að tveir ungir kristniboðar hefðn
komist inn yfir Jandamærin. Mér fanst gleði mín
mundi engan enda taka! pað var þá, þrátt fyrir
alt, eitthvað að gerast austur í fjarlæga, harðlæsta
landinu; Nei, árangurslaust er það ekki að biðja
guð án afláts, og þreytast ekki! Nú var það ekki
nema að eins eitt, sem olli mér sársauka. Og það
var, að líða mundu margar vikur, þangað til hinn
fyrnefndi fundur yrði haldinn og eg fengi færi á
að láta trúaða vini mína eignast hlutdeild með mér
í þessum miklu hlutum. ó, hvað eg þráði þetta,
því eg var svo viss um, að þá mundu þeir verða svo
langt um heitari í andanum en þeir hefðu áður verið.
Á þessum biðtíma féll sama freistingaraldan
yfir mig og áður. Mér féllst enn hugur: gleðin
mikla og sæla hvarf mér og djörfungin um leið; mér
fanst verða eitthvað svo óttalega dimt yfir; eg gat
ekkert nema haldið kyrru fyrir frammi fyrir aug-
liti drottins. Og af náð varðveitti drottinn sinn
frið í sálu minni. Eg átti í harðri trúarbaráttu,
freistingar illra anda lögðust svo fast að mér, að eg
gat ekki nema augnablik og augnablik komið auga
á, að Jesús Kristur heldur velli og sigrar allan heim-
inn. —
Kvöldið áður en fundinn skyldi halda, var eg
þreytt og hugdöpur; eina athvarf tnitt var að út-
hella hjarta mínu fyrir guði. Og i það skjól flúði
eg og lagðist svo að því búnu til hvíldar.
En á þeirri nóttu bar mér margt dásamlegt í
• drauma.
Mig dreymdi að eg stæði út í aldingarði og væri
þar’að virða stikilsberjarunn fyrir mér. pá heyrði
eg alt í einu rödd, sem sagði:
“Sér þú þenna runn ?”
“Já,” svaraði eg, “eg sé runninn, en eg sé ekk-
ert nema langa og hvassa þyrna og fáein blöð.” '
pá heyrði eg glögt að röddin sagði: Bíddu þang-
að til að eg lyfti upp blöðunum og virtu runninn þá
fyrirþér aftur.”
, Nú skildi eg það fyrst, að það var drottinn, sem
var að tala við mig. Og þegar hann var búinn að
lyfta upp blöðunum, þá sá eg, að hver grein út af
fyrir sig var full af fögrum, gullnum stikilsberjum.
Drottinn minti mig þá á hina miklu trúfesti sína og
hvatti mig til að standast, því að svo sannarlega sem
hann heyrði bænir mínar, þá skyldi á hinum mikla
degi kom saman fjöldi dýrkeyptra sálna frá Tibet.
“peir sem sá með tárum, munu uppskera með gleði-
söng. Grátandi ber sáðmaðurinn sæðið, sem á að
sssæsssæssssssssaæsssa;
Fyrir börn og unglinga
sá, en hann kemur aftur með gleðisöng, þegar hann
ber fram kornbundinin.” pessi orð munu rætast
á sínum tíma, svo sannarlega sem drottinn uup-
skerunnar hefir talað þau sjálfur.
En hvað eg óskaði þess af öllu hjarta, að mér
mætti auðnast að bera kornbundinin heim frá Tíbet,
til þess að leggja þau að fótum meistarans; eg vildi
líka veita gulli og silfri viðtöku til starfsins fyrir
drottinn. En alt til þessa hafði eg aldrei veitt
eyri viðtöku til starfsins í Tíbet. En þegar eg
vissi það víst í anda mínum, að það var drottinn
sjálfur, sem talað hafði við mig í drauminum, þá var
eg því vissari um, að eins og fólkið mundi koma til
hans, svo mundi heldur ekki bresta fé til starfsins
fyrir hann; gullnu ávextirnir j drauminum voru mér
full trygging fyrir hvoru tveggja.
Eg ásetti mér að minnast ekki á fjárframlögin
á fundinum, heldur bíða þess í kyrþey, hversu drott-
inn sjálfur leiddi féð fram, er við þurfti, eg í anda
mínum var þess fullvís, að þessi aðferð mín var að
hans vilja.
Fundardagurinn kom. En þegar eg ætlaði af
stað, fékk eg ákafan höfuðverk og leið svo illa. Eg
átti að vera frummælandi á fundinum. - Og eg bar
líka alt fram, sem mér lá á hjarta, að því er snerti
frelsun Tíbetbúa. En það var ekki að sjá, að orð
mín næðu til manna. Næsti ræðumaður dró aug-
sýnilega að sér hugi allra með sínum kröftuga boð-
skap, svo útlit var fyrir að hin fátæklegu orð mín
væru þegar í stað gleymd með öllu. póttist eg
finna þann grun staðféstán á eftir; þá var beofo
heitt og kröftuglega fyrir mörgum löndum; ekki bað
einn einasti fyrir Tíbet.
Á heimleiðinni réðist freistarinn á mig enn sem
áður: “Hættu við að biðja,” hvíslaði hann, “eng-
um er Tibet nokkurt áhugaefni. Til hvers er þetta
alt saman?” Bn andi drottins kom mér til hjálpar
gegn þessu. Eg lyfti skildi trúarinnar og bar af
mér með orði guðs öll skeyti óvinarins, hóf upp lof-
söng trúarinnar og þá þerraði guð tárin af augutn
mér. —
Eg gat ekki komið á kvöldsamkomuna; en þeg-
ar fólkið mitt <kom heim um kvöldið, þá sagði það
við mig: “pú hlýtur að hafa talað vel í dag, því að
við fengum 20 krónur að gjöf handa kristniboðinu
þínu.” >—
“Guði sé Jof!” sagði eg, “þarna kemur þá fyrsta
gullna stikilsberið.”
“Hvað áttu við?” sögðu þau öll í einu hljóði.
“Eg skal segja ykkur það alt við kvöldverðar-
borðið,” sagði eg, því að alt til þessa hafði eg ekki
minst á drauminn við neinn. Eg sagði þeim nú
drauminn, en þau hlóu að mér og spurðu hvort eg
héldi að peningar fengjust til kristniboðastarfs í
Tíbet, eins og eg hafði séð í drauminum.
“Guð er máttugur”, sagði eg og ekki annað, og
gekk síðan til rekkju, innilega glöð í drottni.
Daginn eftir áskotnaðist fólki mínu annar 20
kr. gullpeningurinn handa mér og daginn þar eftir
kom gömul kona að húsdyrum mínum og lagði enn
einn 20 kr. gullpeninginn í lófa mér. “pað er handa
kristniboðinu þínu, sem þú talaðir um á sunnudag-
inn. Næsta dag eftir mætti eg hefðarhjónum,
sem stungu pening í lófa mér með þessum orðum:
“pað er handa Tíbet, sem við heyrðum yðui; tala um
á sunnudaginn.” pégar eg leit í lófa minn, sá eg
að þar var enn einn 20 króna gullpeningurinn.
Um kvöldið sagði eg fólki mínu frá, hvé mikla
peninga eg væri búinn að fá handa Tíbet. Og þá
hló enginn. Dag eftir dag bárust hin gullnu ber
að mér hvert á fætur öðru. Og á afmælisdeginum
mínum, veittist mér sú gleði, að allir ástvinir mínir
gáfu mér sinn 20 króna gullpeninginn hver, 1 stað
þess að gefa mér sínar 'venjulegu gjafir, “handa
kristniboðinu mínu,” eins og þeir sögðu. Aldrei
hefi eg átt glaðri afmælisdag!
par sem eg nú hefi sagt frá, hversu drottinn
hefir á undursamlega hátt, án þess að eg hafi lagt
nokkurt orð til sjálf, látið fé safnast til starf síns,
þá verð eg líka að segja yður lítið eitt frá því, hversu
starfinu reiðir af í Tíbet. Guð hefir á dásamlegan
hátt starfað meðal þessarar þjóðar, sem dauð vaf
syndum og yfirtroðslum., Margir eru endurfædd-
ir í anda og sannleika og ganga með guði. Margir
kristniboðar vinna þar nú á ýmsum stöðum blessun-
arríkt starf, sálir frelsast og sjúkir rísa á fætur.
Hjarta mitt gleðst af því að heyra þessi góðu tíðindi,
því að nú er hið harðlokaða land opið og verður
aldrei lokað aftur, þá von höfum vér til guðs.
Kristniboði þar eystra sagði fyrir skemstu:
“Tíbet hefir opnað hurðina og neglt hana fasta í
vegginn.” Tíbetbúar spyrja eftir guði og fagn-
aðarerindinu, þeir biðja sjálfir um kennara, er geti
frætt þá á hinum guðlegu dýrmætu sannindum og í
trúnni sé eg þá koma til hinnar nýju Jerúsalem í
hópum. —
Að lokum vil eg bæta því við, að eg fékk kveðju
frá kristniboða í bréfi til einnar vinkonu minnar,
sem ferðast hefir í Tibet. Kveðjan var svolátandi;
“Berið vinkonu-yðar kveðju og segið henni, að
einhver algengasti skógrunnur í'Tíbet sé stikils-
berjarunnur með löngum og hvössum þymum.
Runnurinn, sem hún sá í drauminum, á þar raun-
verulega heima.
Já, Tíbetbúar koma, ef vér þreytumst ekki og
höfum aldrei augum af trúfesti drottins. Sá, sem
trúir á hann, mun engan veginn verða til skammar.,
Fyriheiti hans verða á sínum tíma bæði já og amen.
pess vegna skulum vér lofa drottinn!
—Heimilisblaðið.
Hvíldir.
Eg sé að fjöllin felast
í faðrni þínum nótt.
Og dagsins Jjós er liðið,
um land og sæ er hljótt.
ó, sumar þú ert svifið
með sigur þinn á braut.
Og dapurt hauður hnígur
í húms og klaka-skaut.
En jörðin sjálf, hún sofnar,
að safna nýjum þrótt.
og ísinn yfir henni
er að eins hvíldamótt.
Mitt hjarta verður hljóðlátt,
sem haustsins kyrra nótt.
Eg síg í svefnsins rökkva,
að safna nýjum þrótt.
Og svefninn hans er sætur,
hann sigrar dagsins raun.
Er starfsins kraftar hverfa,
er hvíldin dýrust laun.
Eg blunda eins og blómin,
sem blikna undir haust;
þau vakna upp að vori,
mig vekur dagsiijs raust.
Og er á hinsta hausti
eg hneigi andlit mitt,
þá legg eg sár og sveita
þú, svefn, á hjarta þitt.
pað verður kannske vetur,
pað verður kannske nótt.
Frá starfi sælu’ og sorgum
eg sofna glaður. rótt.
En í því æðsta trausti,
eg enda dagsins stríð,
að bak við húmið hulda
mér heilsi starfatíð.
Professional Cards
T
DR. B. J. BRANDSON
21«-220 MEDIOAI, ARTS BU)G.
Oor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Offlce tlmar: 2—3
HelmiU: 776 Victor St.
Phone: A-7122
WinxUpeg, Manitoba
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDICAIi ARTS BIiDfl.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Office tlmar: 2—3
HeimiU: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba
Da B. H. OLSON
216-220 MEDIOAIi ARTS BIiDG.
Cor. Graham and Kennedy Sta.
Phone: A-7067
VlCtatatmi: 11 —12 og 1—6.30
HelmiU: 723 Alverstone St.
Wlnnipeg, Manitoba
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDICAIi ARTS BIiDG.
Cor. Graham and Kennedy Sta.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdðma.—Er «aC hltta
kl 10-12 f.h. og 2-6 e.h.
Talsími: A-3521. Heimlll: 627
McMUlan Ave. Tals. F-2691
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrlfstofa: Room 811 MoArthnr
BuUding, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Pbones: A-6849 og A-6849
W. J. IiINDAIi, J. H. IJ.MDAIi
B. STEFANSSON
Isienzkir lögfrseðingar
3 Hoine Investnient Hullding
468 Main Street. Tals.: A 4968
fetr hafa einnlg skrlfertofur aC
Lundar, Rlverton, Gimli og Piney
og eru þar aC hitta fl eftirfylgj-
andi tlmum: •
Lundar: annan hvern miCvtkuda*
Riverton: Fyrsta fimtudag.
Glmliá Fyrsta miCvikudag
Plney: þriCja föstudag
1 hverjum mánuCi
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Chambers
Talsiml: A-2197
Jón Magnússon.
-Heimilisblaðið.
Konan í sæluhúsinu.
Pað hefir frá gamlalli tíð verið tíðkað á fs-
laridi að byggja hús á fjöllum uppi, á þeim fjall-
egum sem eru langir og erfiðir yfirferðar, handa
ferðamönnum að gista í, ef þeir verða dagþrota
fyrir illa færð eða óveður. pessi hús voru svo
kölluð sæluhús, til foma. Einu sinni var kona
ein á ferð með bam yfir einn þvílíkan, fjallveg, og
var að gefast upp í sæluhúsinu til að vera þar um
nóttina, því dagur var að þrotum og veðrið vor.t.
Tn svo stóð á, að þetta sæluhús hafði fengið vont
orð á sig fyrir reimleika, svo ekki þótti 'fýsilegt
fyrir cinn mann eða konu að gista þar. Enda
segir sagan, að hún hafi orðið þess fljótt vör, þeg-
ar dimma tók, að þar væri eitthvað óhreint á
sveimi. Fór hún þá að yrkja og hafa yfir and-
eg Ijóð, því konan var vel hagorð; þessu hélt hún
áfram alla nóttina. En þegar lýsa tók af degi,
var veðrið farið að batna, hafði hún sig þá til ferð-
ar. Endaði hún þá Ijóðin sín með þessari vísu,
un^ Jeið og hún yfirgaf sæluhúsið:
“pú hefir ekki með mig meira
myrkra svívirðing. —
pví, eg er lauguð í drottins dreyra
og dýrðleg alt um kring.”
Bara við gætum öll tekið okkur þessi síð-
ustu orð konunnar í munn; í öruggri trú og lof-
gjöðrafullri lotningu. pá væri bjartara yfir
mannlífinu en nú víða er. S. S. H.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd BuUding
Oop. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaklega berklasýki
og aSra lungnasjökdóma. Er aC
linna á skrifstofunni kl. II—12
f.h. og 2>—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili: 46 Alloway Ave. Tal-
sími: B-315S.
DR. A. BLONDAL
818 Semerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna cg
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
8 tll 5 •. h.
Office Phone N-6410
Heimlll 806 Vlctm- Str.
Sfmi A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simooe,
Office A-2737. res. B-7288-
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Talsími A 8521
Heimili: TaU. Sh. 8217
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræðmgur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Mian. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phon«: Garry 8616
JenkinsShoeCo.
668 Notr* Dame
Avenue
A. S. Bardal
848 Sherbroeke 8t.
Selur llkkistui og annaet um útfarir.
AUur útkúnaCur aá bezti. Ennirem-
ur eelur hann alekonar minniavarða
og legttema.
Hkrifat. uUaiml N á.M
Heimille taiafml N fSM
Kvöld og morgun.
Blessuð sólin sígur rótt að svölum unni;
þokk fyrir guðdóms geisla þína,
gott væri að sjá þá lengur skína.
Sælt er að rísa úr rekkju og skoða rósir fjalla
hlíðar girtár, hnjúka, tinda,
himins roða gullnum linda.
Ef sú fegurð aldrei hrífur einhvers hjarta,
gæti varla glatt hans sinni
geisladýrð í eilífðinni.
Lýsi blessað ljósið þitt að lifsins öldum,
þeim, sem á banakvisti köldum,
kveðja dag að sleptum völdum.
Ant. H. S. —iHeimilisblaðið
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donaid St.
Talsími: A-8889
Vér leggjum sórstuka áberzlu á að
selja mcðtil eftlr forskriftutii lækna.
Hln lieztu lyf, st'in luegt er að fá eru
notuð elngöngu. . pegar þér komið
með forskrliftuin til vor megið þjer
vera vlss um að fá rétt það sem lækn-
irinn tekur tii.
COLCLEUGH & CO.,
Notre Dame anil Sherlirooke
Phones: N-7659—7650
Giftingaleyfisbréf seld
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki aC blCa van úr vltl.
viti. Vinna öll ábyrgst og leyat af
hendi fljótt og vel.
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street
F. B-8164. A6 baki Sarg. Fire Hal
John Christopherson, 6.A.
Barrister, Solicitor, Notary
Public, etc.
DOTLE, COSTIGAN and
CHRISTOPHERSON
Al5 Somerset Bidg.
Phone A-1613 Winnipeg
Sagt er að fornfræðingar sem starfa í Jerú-
salem, hafi fundið rústir hins fræga musteris Heró-
desar konungs mikla í Askalon. f þeim bæ var
Heródes konungur fæddur og hann skreytti bæinn
með byggingu þessa musteris og Jósephus sagnrit
ari Gyðinga segir svo um^byggingu þessa, að hún
sé hin skrautlegasta og undraverðasta í alla staði.
f rústunum hefir meðal annars fundist standmynd,
af Heródesi konungi.
Hin elsta bankaávísun, sem menn þekkja, er
fr áKína; hún er útgefin af Hun-Wus keisara fyrir
550 árum síðan. Nú er hún geymd í British Mus-
eum í Lundúnum.
Munið Símanúmerið A 6483
og pantið meCöl yCar hjá oss. —
SendiS pantanir samstundis. Vér
afgreiSum fórskriftir meS sam-
vizkusemi og vörugæSi ’eru éyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdómsrlka reynslu aS baki. —
Aliar tegundir lyfja, vindlar, is-
rjómi, sætindl, ritföng, tóbak o. fl
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um léigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
ralsímnr:
Skrifstofn:
Hetmiii: ...
.... N-6225
.... A-7996
HALLDóR SIGyURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAK8MACUR
Heimtllstais.: St. John 1344
Skrifstofu-Tals.: A 6567
Tekur lögtakl bœCi hösaleiguakuMH
veðskuldir, vixlaskuldlr. AfgreiCir «i
»em aC lögum lýtur.
Skrilstofa 265 M&tu Strew
Giftinga og
Jarðarfara-
blóm
með litlum fyrirvara
Bircb blómsali
616 Portape Ave. Tals. B726
«;-r omm f Rin<5 3
Verkstofu Tals.: Heima Tals.
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsáhöld, svo wsn
st.raujárn víra, allar tegundlr *i
glösnm og aflvaka (batteriee)
Verkstofa: 676 Home St.
Phone B-4558 Tll taks á
öliiim tímuni.
Exchange Huto TpansTer Co.
Flytja Húsgögn og Pianos
Annast flótt og vel um allar teg-
undir flutninga; Jafnt á nótt sem
nýtum degi
A. PRUDEN. Eigandi
57? Sherbrooke St. Winntnss’