Lögberg - 15.11.1923, Blaðsíða 3

15. NÓVEMBER 1923.
Bla. S
8SSSSSSSS?SSSSSSSSSS2S2S£SSSSS3SSS2SSS3SS8SSSS2SS22S
Sérstök deild í blaðinu
»S?£5S^?2^SiS2SS^S2SSS^SSSS2SS?SS2SSS2?SSSSS!
SOLSKIN
2^S2?SS2S2S£S:S£;S^SS32SS2S2SiS2SS22S2æSSSSS9
Fyrir böm og unglinga
FERMINGARDAGURINN.
Úr "Bernskan L")
Sólin varpaði björtu morgunskini yfir fjöll
og dali og grænkandi grundir. LoftiS kvað við
nt' lækjarnið og indælum söng vorfuglanna.
Fólkið á Þverá var í óðaönn að búa sig af
stað til kirkjunnar. Vindur stóð reiðtýgjaður
úti árhlaðinu, og steig eg á bak honum. En þeg-
ar eg var að fara af stað, fann eg að ístaðsól-
arnar voru of langar fyrir mig; fór eg því af
baki og stytti þær. Síðan brá eg mér aftur á
bak, og voru þær þá mátulegar. Við riðum nú
þembing fram að Breiðabólstað. Bæði var það,
að veðrið var fagurt, og svo ætlaði presturinn að
fernia okkur börnin, enda þeysti fólkið til kirkj-
unnar úr öllum áttum. Alt í einu kvað við skær
og fagur klukknahljómur. Fókið þyrptist inn í
kirkjuna og fylti hvern krók og kima.
Hátíðlegur friður og alvara var yfir söfn-
uðinum. Mér varð nú litið framan í ferming-
arsystkinin mín, en hvergi sá eg bros; aftur á
móti sá eg fögur tár blika á hvörmum þeirra.
Sumar stúlkurnar, sem áttu að fermast,
voru á hinum gullfagra, íslenzka skautbúningi,
en aðrar á kyrtlum. Eg var í spánnýjum, svört-
um vaðmálsfötum, með vel brydda íslenzka skó
á fótum, og man eg ekki betur, en að allir hinir
drengirnir væru líkt til fara. Öll höfðum við
hvíta. klúta í vösum okkar, enda kom það sér vel,
því að þegar við vorum búin að vinna það heit,
sem við treystum okkur ekki til að efna, þá setti
að okkur grát mikinn. Við huldum andlit okk-
ar í vasaklútunum, meðan presturinn var að
blessa yfir okkur. Heit og djúp andvörp stigu
til himins frá hjðrtum okkar, sem enn voru við-
kvæm og lítt spilt.
Þegar við komum út úr kirkjunni, rigndi
heillaóskum yfir okkur- ihvaðanæfa. Mátti þar
sjá marga góða og guðhrædda móður faðma
barnið sitt með fögrum fyrirbænum.
Við drengirnir stóðum allir úti í hlaðvarpa
og urðum fegnir að anda að okkur fersku lofti.
Allir vorum við alvarlegir á svip, enda vildum
við ekki vanhelga fermingardaginn okkar með
því að brosa. En við gátum þó ekki annað en
brosað, þegar við sáum, hvar barnakennarinn
frá Klömbrum kom blaðskellandi og stökk jafn-
fætis yfir þvottasnærið, sem náði honum þó í
höku.
Það fór að glaðna yfir Tryggva, vini mín-
um. "Vasklega gert," sagði hann og vingsaði
Ieggnum. En svo varð hann alt í einu dapur í
bragði, enda var hann nú farinn að efast um, að
mennirnir mundu nokkurn tíma læra þá fögru
list að fljúga, alveg eins og fuglarnir.
Okkur fermingarbörnunum var öllum boðið
inn í stofu á Breiðabólsstað. Þar sátum við öll
kring um sama borðið og drukkum kaffið. Við
bjtrum svd hlýjan hug hvert til annars (>,<>• þekt-
um hver't annað svo vel. Oft höfðum við leikið
okkur saman, glöð og gáskafull, en nú var sú
stund komin, að vegir okkar hlutu að skiljast.
Við drengirnir vorum kyrlátir og siðprúðir, og
hugsuðum því meira, sem við töluðum minn'a.
Þarna sátu stúlkurnar, hinum megin við
borðið, hl.jóðar, með slegið hár. Þær voru svo
angurblíðar á svip. Eg er viss um, að guð hef-
ir séð tr.rin, sem komu fram í augun á þeim, þó
að þær væru að reyna að þerra þau af sér, svo '
Iítið bæri á, með hvítum vasaklútunum sínum.
Eg gat ekki lesið hugsanir þeirra, en vel get eg
ímyndað mér, að þær hafi verið að biðja Guð í
anda um hjálp til þess að rísa undir hinni þungu
ábyrgð, sem þeim var lögð á herðar þenna dag,
eða þær hafa undir eins verið farnar að tárast
yfir því, að þær skyldu vera útreknar úr paradís
bernskunnar.
Við stóðum nú upp úr þessu skilnaðarsam-
sæti okkar og kvöddum hvert annað með ein-
lægri alúð og árnaðaróskum. Síðan stigum við
á bak .^a'ðingunum, sem biðu reiðtýgjaðir á
hlaðinu, og riðum heim frá kirkjunni."
Mér fanst eg nú ekki vera neitt barn lengur,
enda voru skoðanir mínar mjög breyttar frá því
eg fyrst mundi eftir mér. Jörðin flaut ekki leng-
ur ofan á sjónum; hún var orðin að hnetti, sem
sveif gegn um bládjúpan geiminn. Glerhimin-
mn var horfinn, en í hans stað komið gufuhvolf
og þar fyrir utan endalaus geimur, með svífandi
himmhnöttum. Regníið kom úr ^kýjunum, svo
að ekki þurfti að brotna neinn himnagluggi, þó
að rigning kæmi. Ekki þurfti eg lengur að gráta
í húfuna mína, til þess að guð gæti séð tárin mín,
því að hann var ekki einungis góður, heldur og
alskygn. Alt var gjörbreytt, bæði á himni og
jörðu, nema mamma mín. Hún var enn þá bezta
manneskjan undir sólunni, eins og hún hafði
alt af verið.
"Eg vona, að þú gleymir aldrei því heiti
sem þú hefir unnið frammi fyrir Guði í dag",'
sagði mamma mín um kvöldið. Hún faðmaði
mig að sér. "Eg býst við, að þú farir suður til
Reykjavíkur í haust, og þá verð eg hvergi ná-
læg til að hlynna að þér eða áminna þig, elsku
barnið mitt." Mamma mín þagnaði alt í einu,
þyí að það rann út í fyrir henni. Mér fór að
hitna um hjartanrtur. Bg flýtti mér út göngin
og ráfaði síðan út túnið, því að eg þráði ein-
veruna.
Vornóttin breiddi vængi sína yfir fjöll og
dali, hljóð og draumljúf, en þó björt og vndis-
leg. Lóan, sem var búin að lofa Guð allan dag-
inn moð kvaki sínu, stakk nú höfðinu undir
vænginn og fór að sofa. Eg settist niður á þúfu
og starði eins og í leiðslu upp í himinblámann,
því að þangað var eg vanur að horfa, þegar mig
langaði til að biðja Guð.
Síðan kvaddi eg bernskuna, með öllum
kenjum hennar og keipum, barnabrekum og
ærslagangi, með öllum skeljum hennar og leggj-
um, skopparakringlum og þeytispjöldum, með
öllum hennar sólbjörtu vonum og indæla para-
dísarfrið. Eg kvaddi bernskuna, segi eg, með
heitum tárum — og eg sakna hennar enn þann
dag í dag..
S.ÍPUKÚLAN.
"Hún er rauð, húu er gul, hún er græn, hún
er blá," sagði Jenny.
Hún er alla vega lit, svaraði eg.
Við vorum að tala um svo ljómandi fallega
sápukúlu, sem Jenny var nýbúin að blása út.
Þarna sveimaði hún til og frá, og sólin skein á
hana gegnum gluggann. Eg andaði hægt undir
hana, til þess að halda lienni sem lengst á lofti;
en |)á kemur Innna litla alt í einu blaðskellandi
og ætlar að grtípa hana.
"Æ, æ, komdu ekki við sápukúluna mína.
Láttu hana vera, segi eg. — Eg skal segja henni
mömmu það. — Hana nú, þarna ertu búin að
sprengja hana." Svona lét Jenny dæluna ganga,
en Imma skifti sér ekkert af því. "Víst má eg
eiga hana," sagði hún og greip um leið báðum
höndum utan um sápukúluna. En Imma litla
greip í tómt og fór að skæla, því sápukúlan
sprakk óðara en hún kom við hana.
Æ'tli það séu ekki fleiri en hún Imma litla,
sem seilast eftir sápukúlunum.—Bernskan.
RAUÐIR STAFIR.
"Er nokkur munur?" spurði Sigga litla á
Reykjum, þegar kennarinn okkar kom inn. Hún
þreif báðar skrifbækurnar okkar og rak þær upp
að nefinu á kennaranum. "P^r nokkur munur?'
tók hún upp aftur, því að hún vissi af því, hún
Sigga litla, að hún skrifaði betur en eg.
, "Jú," svaraði kennarinn brosandi; "en
hann er líka duglegri að reikna en þú."
"Það er undarlegt, að eg skuli ekki geta
skrifað eins vel og hún Sigga," hugsaði eg, þeg-
ar við vorum bæði að skrifa daginn eftir. "I>að
er af því, að stelpan hefir miklu betra blek en
eg."
Mér datt nú alt í einu gott ráð í hug. Eg sá
títuprjón, sem liaí'ði dottið á gólfið, og tók hanii
upp. "Eg skal — hvað sem það kostar," hugs-
aði eg og stakk mig um leið til blóðs í fingurinn.
Þá vantaði nú ekki blekið. Ekki var það ljótt á
litinn — f agurrautt!
Eg fór nú að skrifa og hallaði undir í'latt.
Ó,hvað eg ætlaði nú að vanda mig.
Eg var búinn að skrifa þessar tvær hending-
ar, nu'ð ljótum, svörtum stöfum:
"Nú er úti veður vott,
verður alt að klessu."
En svo kemur endirinn, með ljómandi fallegum,
rauðum stöfum:
"Ekki fær hann Grímur gott
að gifta sig í þessu."
Eg var að enda við að skrifa þessar línur. þeg-
ar kennarinn kom inn.
"Er nokkur munurl'" sagði Sigga, um leið
og hún þreif þáðar skrifbækurnar okkar og rak
þær upp að nefinu á honum.
Kennarinn svaraði ekki Siggu litlu í þetta
sinn. Hann leit á mig forviða og "rnælti: "Hvar
hefir þú náð í rauðan lit, drengur?"
"Hérna úr fingrinum á mér," svaraði eg og
roðnaði út undir eyru.
"Jæja, góði minn. Það er fögur list að
skrifa vel, og fyrir fagrar listir hefir margur
fórnað eigin blóði sínu," sagði kennarinn bros-
ndi og klappaði á kollinn á mér, því að hann
var hið mesta Ijúfmenni.—Bernskan.
MOLAR.
—Sagt er að fornfræðingar, sem starfa í
Jerúsalem, hafi fundið rústir hins fræga must-
/ eris Heródesar konungs mikla í Askalon. 1 þeim
bæ var Heródes konungur fæddur og hann
skreytti bæinn með byggingu þessa musteris og
Josephus sagnaritari Gyðinga segir svo um þá
byggingu, að hún sé hin skrautlegasta og undr-
unarverðasta í alla staði. t nistunum hefir meðal
annars fundist standmynd af Heródesi konungi.
—Henry Ford, ameriski miljónamær)in»ur-
inn, er strangur bindindis- og bannmaður.
Hann hefir lýst yfir því, að ef nokkur maður eða
kona, sem hjá honum vinnur, yrði uppvís að
því að drekka áfengi, þá sé hann eða hún þcgar
ræk úr vinnustofum sínum.
—Hin elzta bankaávísun, sem menn ])ekkja,
er frá Kína; hún er útgefin af Hung-Wus keis-
ara t'yrir 550 árum síðan. Nú er hún geymd í
British Museum í London.
—Það er ekki óalgengt á Indlandi, að börn
seu deydd ,sérstaklega stúlkubörn, og er þeim
]»á oftast gefið inn ópíum. Þetta er gert til þess
að koma í veg fyrir offjölgun fólksins. Og þrátt
fynr það að Englondingar gera sitt ítrasta til að
koma í veg fyrir þetta, þá eru í sumum'hóruðum
Indlands svo mikil brögð að þessu, að þar eru
af hverjum hundrað íbúum að eins 30 konur —
En vitanlega hverfur þetta af sjálfu sér, þar
sem ljós kristindómsins fær að skína.
—Einn af hirðmönnum Bretakonungs hefir
það eitt starf með höndum, að sjá um að altaf
sé hreint og gott loft í öllum þeim herbergjum,
sem konungurinn gengur um.
—Jörðin snýst um möndul sinn með 30 km.
Iiraða á einni sekúndu. Með öðrum orðum: Þú
mætir manni á vegi, heilsar honum, kveður hann
strax aftur, og á meðan hefir jörðin farið 200
km.—H.bl.
Sefur þú, þcgar þú áíi að vakaf
Vornóttin hristi döggina af vængjum sínum
um leið og hún sveif yfir Víðidalinn. Blómia
fóru að gráta, þegar sólin kvaddi þau. Þó ætl-
aði hún að vera komin svo snemma, morguninn
eftir, að hún gæti vakið þau með kossi. Þau
voru alveg eins og litlu börnin, sem fara að
gráta, þegar mamma þeirra þarf að bregða sér
ba'jarleið.
Eg var nú t'arin að vaka yfir vellinum.
Fólkið svaf vært, alt í kring um mig. Hvað eft-
ir annað ætlaði svefninn að sigra augu mín,
on cg reyndi þó að halda mér vakandi. Sízt af
öllu vildi eg láta skepnur standa í túninu þossa
nótt, því að húsbændur mínir voru í kaupstaðar-
ferð, og eg átti von á þeim á hverri stundu.
Mér þótti nú ekkert skemtilegt að híma
þarna yfir sofandi fólkinu, svo eg læddist frani
g(")iigin og út á hlaðið. Þá tók ekki betra við.
I>að var komin svo mikil þoka, að eg sá ekki
handa minna skil. Eg sigaði hundunum í allar
áttir, því að alstaðar sýndist mér kindur og
hestar standa í túninu, en það voru þá bara þúf-
ur og tóftarbrot.
Eg var nú orðinn rennandi votur í báða
fætur, því að náttdöggin var svo mikil á grasinu
"Mér er svo kalt á fótunum," hvíslaði eg í
oyrað á mömmu minni, þegar eg kom inn í bað-
stofuna. Hún vaknaði stra\ og settist upp með
stírurnar í augunum.
"Láttu þér hlýna dálítið á fótunum, góði
minn, hérna til fóta minna," sagði mamma mín
blíðlega, um leið og hún fékk mér þurra sokka.
Eg í'ór upp í nimið og breiddi hlý rúmfötin
yt'ir kalda fa>tur mína. Ekki þoi'ði eg að leggj-
ast út af á koddann, heldur sat eg uppi Og hall-
aði mér upp að þilinu, því að eg vildi ómogu-
lega sofna.
"Eg ætla að láta aftur augun
snöggvast, en ekki sofna, nei, nei.'
rétt sem
A þessa
alt í einu
loið hngsaði og, þegar himininn varð
lioiður, og sólin skein svo skært inn um glugg-
ann. Nú var þokan horfin. Eg var farinn að
borða allskonar sælgæti, sem móðir mín hafði
gefið mér, þegar hún kom úr kaupstaðnum.
"Eg hrökk upp með andfæluin við það, að
baðstofuhurðin var opnuð, og iim kom lnismóðir
niín, í reiðfotunum. Mig hafði verið að dreýma.
Hún heilsaði mór alúðlega og ávítaði mig
ekki. Eg i'lýtti mór í sokkana og hljój) út á
hlaðið; var hiisbóndi minn ]>á að sprotta ' at'
hestunum.
"Set'ur ])ú, þegar þú átt að vaka?" spurði
hann með stillingu þegar hann sá mig .
Eg þagði; cn svo er mér spurning þessi
minnisstæð, að eg mun eKki gleyma henni meðan
eg lifi.
Þegar fyrstu BÓlargeislarnir gyltu fjalla-
tindana, þá leið þokan burt, eins og vofa, sem
hræðist l.jósið. Fullorðna fólkið fór nú að
klæða sig og drekka morgunkat'fið, en eg lagðist
upp í rúm og fór að sofa.
Þegar eg vakuaði, sá eg hvar Trygg\i litli
stóð út við gluggann, moð fullar lúkurnar af
sætabrauði og brjóstsykri.
"Þarna treður hann íit á sér gúlann. — En
eg? Eg t'æ ekki neitt. Það er heldur ekki von,
fyrst eg var sofandi í nótt, þegar húsbændur
mínir komu heim. Það er annars enginn Inpgð-
arleikur að halda sér vakandi, þegar allir sofa,
alt í kringum mann." LTm þetta var eg að hugsa
þangað til mér vöknaði um augu.
Það glaðnaði samt yfir mór, þegar hús-
móðir mín kom með kúfaða undirskál af sæta-
brauði og brjóstsykri og gaf mér.
"Aldrei skal eg sofna framar, þegar eg á
að vaka," hugsaði eg og fór undir oins að muðla
góðgætið.—Bernskan.
V'rft'u ckki verma þig.
Norðanvindurinn var ,svalur, énda var eg
krókioppinn. Eg var á loiðinni heirn túuið, ]>eg-
ar mér alt í oinu vai'ð litið á blossað sumartungl-
ið, sem ljómaði svo fagurt í\ himninum. Eg
treysti engum til að svara mér vol í það,
noma mömmu minni; hljóp og því inn göngin og
inn í baðstofuna. Þar sat mamma mín á rúminu
og var að prjóna. Eg horfði nú steinþegjandi
á hana og beið oftir ])ví, að hún segði eitthvað
við mig.
Eftir litla stund leit mamma mín blíðlega til
mín og mælti: "Er þér ekki kalt, góði minn?
Yiltu okki vornia l>ig;" Síðan hnepti hún frá
sór treyjunni og lagði kaldar hendurnar á mér
við brjóstið á sér.
"Xú ortu búin að svara mér í sumartungl-
ið, mamma mín," sagði og himinlifandi glaður.
Þegar cg síðan hefi' átt eitthvað bágt, þegar
hjarta mitt hefir kólnað, svo að það hefir ekki
lengur getað fundið til, ekki elskað neiit, ekk'
glaðst af noinu, þegar norðankuldinn hefir alveg
ætlað að gera út af við mig, þá hafa þessi orð
mömnm mimiar komið óbeðin, eins og góðir'
onglar, til að gleðja og verma huga minn: "Er
])ór ekki kalt, góði minn? Viltu ekki verma
þíg-f»'—Bernskan.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
21«-220 SœDIOAIj ARTS BU)G.
Oor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Offloe tlmar: 2—3
HelmUl: 77« Victor St.
Phone: A-7122
Wlnmpeg, Manltoba
DR. O. BJORNSON
a 16-220 MEDIOAL ARTS BLDO.
Cor. Graham and Kennudy Sta.
Phone: A-7067
Office tlmar; 2—3
HelmUl: 764 Vlctor St.
• Phone: A-7586
Wlnnlpeg, Mauitoba
DR. B. H. OLSON
216-820 MEDICAL ARTS BI.DG.
Cor. Grahani and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
VlBtalatmi: 11 -12 0g 1—5.30
Hehnill: 723 Alverstone St.
Winnipeg, Manitoba
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
SUrifstofa: Room 811 MeArthor
Buildlng, Portage Ave.
P. O. Box 165«
Phones: A-6849 og A-684*
W. J. IiINDAL, J. H. LINDAL
B. STEFAiíSSOJí
Ialenzldr lögfræSingar
S Home Investment Bullding
468 Malu Street. Tals.: A4HI
feir hafa elnnlg skrifstofur atl
Lundar, Riverton, Gimli og Pinay
og eru þar at hitta & eftirfylgj-
andi tlmum:
Lundar: annan hvern mlttvlkudag
Riverton: Pyrsta flmtudag.
Gimlia Fyrsta mitSvikudag
Piney: þritSja fðstudag
1 hverjum manuCi
DR J. STEFANSSON
21«-220 MEDIOAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Stundar augna, «yrna, nef og
kverka sjúkdðma.—Er ats hitta
kL 10-12 f.h. og 2-5 e.-h.
Taisími: A-1834. Heimili:
373 IMvor Ave. Tafci. F-2691.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd BuUding
Oor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaklega berklasýkl
og atSra lungnasjúkdóma. Er at!
finna á skrifstofunni kl. 11__12
f.h. og »—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili: 46 Alloway Ave Tal-
simi: B-3158.
DR A. BLONDAL
818 Somsrset Bldg.
Stundar sérstaklegra kvenn* eg-
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f h.
3 til 5 o. h.
Office Phone N-6410
Heiraili 806 Victor 8tr.
Simi A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími T—8 e. h-
Heimili 469 Simooe,
Office A^2737. res. B-7288-
DR. J. OLSON
Tannlœknir
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
TaUími A 8521
Heimili: Tals. Sh.S217
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ohambers
Talsíml: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræð'ngur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phono: Garry Ml<*
JenkinsShoeCo.
•8« Notr« DftBM
Avenue
A. S. Bardal
843 Sherbroeke St.
Sclui likkistui og annut um útfarir.
Allur útbúnaður <á bezti. Enafrcm-
ur selur hann alskonar minnievarSit
og legatetna.
Skrtlst. taleaau N .»««
HeimUis talsfml K f S67
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Porlage Ave, og Donald St.
Talsíml: A-8889
Vér leRKjum scrstaka áheralu á að
selja meðul eítlr íorskriftum lækna.
Hln beztu lyi, sem hægt er að fá eru
notuð ehiKÖngu. . pegar þér komlð
með forskrliftum til vor megið þjer
vera viss nm að fá rétt það sem lækn-
Irinn tekur tU.
COLCLEUGH & CO.,
Notre Dame and Sherbrooke
Phones: N-7659—7650
Glftingaleyfisbréf seld
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekkl aS MSa von tlr vitl.
viti. Vlnna öll abyrgst og leyst aí
hendi fljótt og vel.
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street
F. B-8164. AB'baki Sarg. Fire Hal
John Christopherson, B.A.
Barrlster, Solicitou, Notary
PubUc, etc.
DOYLE, COSTIGAN and
CHRISTOPHERSON
*15 Somerset Bldg.
Phono A-1613 Winnipeg
Munið Símanúmerið A 6483
og pantið me8öl y8ar hjá oss. —
SendiS pantanir samstundis. Vér
afgreiíSum forskriftir meS sam-
vizkusemi og vörugæCi eru óyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdómsríka reynslu aC baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, is-
rjðmi, sætindi, ritföng, tóbak o. fl.
McBURNEY'S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
ralsímar:
Skrifstofa:
Heimlli: ...
N-6225
A-7996
HALLDóR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
—I
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á hiisum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKBMADUR
HeimiUstala..' St. Jobn 1M4
Skrtfst«>fu-IVUa.: A 6SJV7
T.kur lðgtakl bæCl hoaal.lvuaknidfe
ve'«»kuidlr, vtxlaakuldlr. AttT««8lr al
s.m aC logum lýtur.
BkrUatoTa N« taate Hiim
Giftinga og
Jarðarfara-
bió
om
með litlum fvrirvara
Birch blómsali
616 Portaee Ave. TaU. B720
ST IOHM ? RING 3
Verkstofu Tals.: Heima Tals.:
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
AUskonar rafmagnsáhöld, svo sem
straujárn víra. allar tegundir af
Klösum og aflvaka (batteries)
Verkstofa: 676 Home St.
Phone B-4558 TU taks á
öllnm tímum.
Exchange Auto Transfer Co.
Flytja Húsgög^t og Pianoa
Annast flfitt og vel um allar t«f-
undir flutninga; jafnt a nótt s.m
nýtum degi
A. PRtTDEN. Ei«andi
57? Sh.rbrooke St. Winnipag