Lögberg - 15.11.1923, Síða 3

15. NÓVEMBER 1923.
Bls. 1
Sérstök deild í blaðinu
£r222gSSSSSS2SSSSS8S2SSS2SSSSS3S2S2SSS282SS8SSSSSS88
SOLSKIN
SS.S^5.S2S2SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS8S8SSSSS»
Fyrir börn og unglinga
FERMINGARDAGURINN.
Úr “Bernskan I.”)
Sólin varpaði björtu morgunskini yfir fjöll
og clali og grænkandi grundir. Loftið kvað við
af lækjarnið og indælum söng vorfuglanna.
Fólkið á Þverá var í óðaönn að búa sig af
stað til kirkjunnar. Yindur stóð reiðtýgjaður
úti ár 'hlaðinu, og steig eg á bak honum. En þeg-
ar eg var að fara af stað, fann eg að ístaðsól-
arnar voru of langar fyrir mig; fór eg því af
baki og stytti þær. Síðan brá eg mér aftur á
bak, og voru þær þá mátulegar. Við riðum nú
þembing fram að Breiðabólstað. Bæði var það,
að veðrið var fagurt, og svo ætlaði presturinn að
ferma okkur börnin, enda þeysti fólkið til kirkj-
unnar úr öllum áttuin. Alt í einu kvað við skær
og fagur klukknaliljómur. Fókið þyrptist inn í
kirkjuna og fylti hvern krók og kima.
Hátíðlegur friður og alvara var yfir söfn-
uðinum. Mér varð nú litið framan í ferming-
arsystkinin mín, en hvergi sá eg bros; aftur á
móti sá eg fögur tár blika á hvörmum þeirra.
Sumar stúlkumar, sem áttu að fermast,
vora á hinum gullfagra, íslenzka skautbúningi, .
en aðrar á kyrtlum. Eg var í spánnýjum, svört-
um vaðmálsfötum, með vel brydda íslenzka skó
á fótum, og man eg ekki betur, en að allir hinir
drengirair væru líkt til fara. Öll höfðum við
hvíta klúta í vösum okkar, enda kom það sér vel,
því að þegar við vorum búin að vinna það heit,
sem við treystum okkur ekki til að efna, þá setti
að okkur grát mikinn. Við huldum andlit okk-
ar í vasaklútunum, meðan presturinn var að
blessa yfir okkur. Heit og djúp andvörp stigu
til himins frá hjörtum okkar, sem enn voru við-
kvæm og lítt spilt.
Þegar við komum út úr kirkjunni, rigndi
heillaóskum yfir okkui' ihvaðanæfa. Mátti þar
sjá marga góða og guðlirædda móður faðma
baraið sitt með fögrum fyrirbænum.
Við drengirnir stóðum allir úti í hlaðvarpa
og urðum fegnir að anda að okkur fersku lofti.
Allir voram við alvarlegir á svip, enda vildum
við ekki vanhelga fermingardaginn okkar með
því að brosa. En við gátum þó ekki annað en
brosað, þegar við sá«m, hvar bamakennárinn
frá Ivlömbrum kom blaðskellandi og stökk jafn-
fætis yfir þvottasnærið, sem náði honum þó í
höku.
Það fór að glaðna yfir Tryggvm, vini mín-
um. “Vasklega gert,” sagði hann og vingsaði
leggnum. En svo varð hann alt í einu dapur í
bragði, enda var hann nú farinn að efast um, að
mennirnir mpndu nokkurn tíma læra þá fögru
list að fljúga, alveg eins og fuglarnir.
Okkur fermingarbörnunum var öllum boðið
inn í stofu á Breiðabólsstað. Þar sátum við öll
kring um sama borðið og drukkum kaffið. Við
bárum svo hlýjan hug hvert til annars og ]>ekt-
um hvert annað svo vel. Oft höfðum við leikið
okkur saman, glöð og gáskafull, en nú var sú
stund komin, að vegir okkar hlutu að skiljast.
Við drengirnir vorum kyrlátir og siðprúðir, og
hugsuðum því meira, sem við töluðum minna.
Þarna sátu stúlkumar, hinum megin við
borðið, hljóðar, með slegið hár. Þær voru svo
angurblíðar á svip. Eg er viss um, að guð hef-
ir séð tárin, sem komu fram í augun á þeim, þó
að ]>ær væru að reyna að þerra þau af sér, svo
lítið bæri á, með hvítum vasaklútunum sínuin.
Eg gat ekki lesið hugsanir þeirra, en vel get eg
ímyndað mér, að þær hafi verið að biðja Guð í
anda um hjálp til þess að rísa undir hinni þungu
ábyrgð, sem þeim var lögð á herðar þenna dag,
eða þær hafa undir eins verið farnar að tárast
yfir því, að þær skyldu vera útreknar úr paradís
bernskunnar.
Við stóðum nú upp úr þessu skilnaðarsam-
sæti okkar og kvöddum hvert annað með ein-
lægri alúð og árnaðaróskum. Síðan stigum við
á bak gæðingunum, sem biðu reiðtýgjaðir <á,
hlaðinu, og riðum heim frá kirkjunni.
Mér fanst eg nú ekki vera neitt barn lengur,
enda voru skoðanir mínar mjög breyttar frá því
eg fyrst mundi eftir mér. Jörðin flaut ekki leng-
ur ofan á sjónum; hún var orðin að hnetti, sem
sveif gegn um bládjúpan geiminn. Glerhimin-
inn var horfinn, en í hans stað komið gufuhvolf
°g Þar fyrir utan endalaus geimur, með svífandi
himinhnöttum. Begnjið kom úr jskýjunum, svo
að ekki þurfti að brotna neinn himnagluggi, þó
að rigning kæmi. Ekki þurfti eg lengur að gráta
í húfuna mína, til þess að guð gæti séð tárin mín,
því að hann var ekki einungis góður, heldur og
alskygn. Alt var gjörbreytt, bæði á himni og
jörðu, nema mamma mín. Hún var enn þá bezta
manneskjan undir sólunni, eins og hún hafði
alt af verið.
“Eg vona, að þú gleymir aldrei því heiti,
sem þú hefir unnið frammi fyrir Guði í dag”,
sagði mamma mín um kvöldið. Hún faðmaði
mig að sér. “Eg býst við, að þú farir suður til
Reykjavíkur í haust, og þá verð eg hvergi ná-
læg til að hlynna að þér eða áminna þig, elsku
barnið mitt. ” Mamma mín þagnaði alt í einu,
því að það rann út í fyrir henni. Mér fór að
hitna um hjartarætur. Eg flýtti mér út göngin
og ráfaði síðan út túnið, því að eg þráði ein-
veruna.
Vornóttin breiddi vængi sína yfir fjöll og
dali, hljóð og draumljúf, en þó björt og yndis-
leg. Lóan, sem var búin að lofa Guð allan dag-
inn með kvaki sínu, stakk nú höfðinu undir
vænginn og fór að sofa. Eg settist niður á þúfu
og starði eins og í leiðslu upp í himinblámann,
því að þangað var eg vanur að horfa, þegar mig
langaði til að biðja Guð.
Síðan kvaddi eg bernskuna, með ölluin
kenjum hennar og keipum, barnabrekum og
ærslagangi, með öllum skeljum hennar og leggj-
um, skopparakringlum og þeytispjöldum, með
öllum hennar sólbjörtu vonum og indæla para-
dísarfrið. Eg kvaddi bemskuna, segi eg, með
heitum tárum — og eg sakna hennar enn þann
dag í dag..
SAPUKÚLAN.
“Hún er rauð, hún er gul, hún er græn, hún
er blá,” sagði Jenny.
Hún er alla vega lit, svaraði eg.
Við vorum að tala um svo ljómandi fallega
sápukúlu, sem Jenny var nýbúin að blása út.
Þarna sveimaði hún til og frá, og sólin skein á
hana gegnum gluggann. Eg andaði hægt undir
hana, til þess að halda henni sem lengst á lofti;
en þá kemur Imma litla alt í einu blaðskellandi
og ætlar að grípa hana.
“Æ, æ, komdu ekki við sápukúluna mína.
Láttu hana vera, segi eg. — Eg skal segja henni
mömmu það. — Hana nú, þarna ertu búin að
sprengja hana.” Svona lét Jenny dæluna ganga,
en Imma skifti sér ekkert af því. “Víst má eg
eiga hana,” sagði hún og greip um leið báðum
höndum utan um sápukúluna. En Imma litla
greip í tómt og fór að skæla, því sápukúlan
sprakk óðara en hún kom við hana.
Æ'tli það séu ekki fleiri en hún Imma litla,
sem seilast eftir sápukúlunum.—Bernskan.
RAUÐIR STAFIR.
“Er nokkur munur?” spurði Sigga litla á
Reykjum, þegar kennarinn okkar kom inn. Hún
þreif báðar skrifbækuraar okkar og rak þær upp
að nefinu á kennaranum. “Er nokkur munur?’
tók hún upp aftur, því að hún vissi af því, hún
Sigga litla, að hún skrifaði betur en eg.
i “Jú,” svaraði kennaririn brosandi; “en
hann er líka duglegri að reikna en þú.”
“Það er undarlegt, að eg skuli ekki geta
skrifað eins vel og hún Sigga,” hugsaði eg, þeg-
ar við voram bæði að skrifa daginn eftir. “Það
er af því, að stelpan hefir miklu betra blek en
eg.”
Mér datt nú alt í einu gott ráð í hug. Eg sá
títuprjón, sem liafði dottið á gólfið, og tók hann,
upp. “Eg skal — hvað sem það kostar,” liugs-
aði eg og stakk mig um leið til blóðs í fingurinn.
Þá vantaði nú ekki blekið. Ekki var það ljótt á
litinn — fagurrautt!
Eg fór nú að skrifa og hallaði undir flatt.
Ó,hvað eg ætlaði nú að vanda mig.
Eg var búinn að skrifa þessar tvær hending
ar, með ljótum, svörtum stöfum:
“Nú er úti veður vott,
verður alt að klessu.”
En svo kemur endirinn, með ljómandi fallegum,
rauðum stöfum:
“Ekki fær hann Grímur gott
að gifta sig í þessu.”
Eg var að enda við að skrifa þessar línur. þeg-
ar kennarinn kom inn.
“Er nokkur munur?” sagði Sigga, um leið
og hún þreif báðar skrifbækurnar okkar og rak
þær upp að nefinu á lionum.
Kennarinn svaraði ekki Siggu litlu í þetta
sinn. Hann leit á mig forviða og Miælti: “Hvar
hefir þú náð í rauðan lit, drengur?”
“Hérna úr fingrinum á mér,” svaraði eg og
roðnaði út undir eyru.
“ Jæja, góði minn. Það er fögur list að
skrifa vel, og fyrir fagrar listir hefir margur
fórnað eigin blóði sínu,” sagði kennarinn bros-
ndi og klappaði á kollinn á mér, því að hann
var hið mesta ljúfmenni.—BernsJcan.
MOLAR.
—Einn af hirðmönnum Bretakonungs hefii
það eitt starf með höndum, að sjá um að altaf
sé hreint og gott loft í öllum þeim herbergjum,
sem konungurinn gengur um.
—Jörðin snýst um möndul sinn með 30 km.
liraða á einni sekúndu. Með öðrum orðum: Þú
mætir manni á vegi, heilsar honum, kveður hann
strax aftur, og á meðan hefir jörðin farið 200
km.—H.bl.
—Sagt er að fornfræðingar, sem starfa í
Jerúsalem, hafi fundið rústir hins fræga must-
/ eris Heródesar konungs mikla í Askalon. I jieim
bæ var Heródes konungur fæddur og hann
skreytti bæinn með byggingu þessa musteris og
Josephus sagnaritari Gyðinga segir svo um þá
byggingu, að hún sé hin skrautlegasta og undr-
unarverðasta í alla staði. t rústunum hefir meðal
annars fundist standmynd af Heródesi konungi.
—Henry Ford, ameriski miljónamær|ingur-
inn, er strangur bindindis- og bannmaður.
Hann hefir lýst yfir því, að ef nokkur rnaður eða
kona, sem hjá honuni vinnur, yrði uppvís að
því að drekka áfengi, þá sé liann eða hún þegar
ræk lir vinnustofum sínum.
—Hin elzta bankaávísun, sem menn þekkja,
er frá Kína; hún er útgefin af Hung-Wus keis-
ara fyrir 550 áram siðan. Nú er hún geymd í
British Museum í London.
—Það er ekki óalgengt á Indlandi, að böni
séu deydd ,sérstaklega stúlkubörn, og er þeim
þá oftast gefið inn ópíum. Þetta er gert til þess
að koma í veg fyrir offjölgun fólksins. Og þrátt
fyrir það að Englendingar gera sitt ítrasta til að
V koma í veg fyrir þetta, þá eru í sumum héruðum
Indlands svo mikil brögð að þessu, að þar eru
af hverjum hundrað íbúum að eins 30 konur. —
En vitanlega hverfur þetta af sjálfu sér, þar
sem ljós kristindómsins fær að skína.
Sefur þú, þegar þú átt að vakaf
Vornóttin hristi döggina af vængjum sínum
um leið og hún sveif yfir Víðidalinn. Blómin
fóru að gráta, þegar sólin kvaddi þau. Þó ætl-
aði hún að vera komin svo snemma, morguninn
eftir, að hún gæti vakið ]iau með kossi, Þau
voru alveg eins og litlu börnin, sem fara að
gráta, þegar mannna þeirra þarf að bregða sér
bæjarleið.
Eg var nú farin að vaka yfir vellinum.
Fólkið svaf vært, alt í kring um mig. Hvað eft-
ir annað ætlaði svefninn að sigra augu mín,
en eg reyndi þó að halda mér vakandi. Sízt af
öllu vrildi eg láta skepnur standa í túninu þessa
nótt, því að húsbændur mínir voru í kaupstaðar-
ferð, og eg átti von á þeim á hverri stundu.
Mér þótti nú ekkert skemtilegt að híma
þarna yfir sofandi fólkinu, svo eg læddist fram
göngin og út á hlaðið. Þá tók ekki betra við.
Það vrar komin svo mikil þoka, að eg sá ekki
lianda minna skil. Eg sigaði hundunum í allar
áttir, því að alstaðar sýndist mér kindur og
liestar standa í túninu, en það voru þá bara þúf-
ur og tóftarbrot.
Eg var nú orðinn rennandi votur í báða
fætur, því að náttdöggin var svo mikil á grasinu
“Mér er svo kalt á fótunum,” hvíslaði eg í
evrað á mömmu minni, þegar eg kom inn í bað-
stofuna. Hún vaknaði strax og settist upp með
stírurnar í augunum.
“Láttu þér hlýna dálítið á fótunum, góði
minn, liérna til fóta minna,” sagði mamma mín
blíðlega, um leið og hún fékk mér þurra sokka.
Eg fór upp í rúmið og breiddi hlý rúmfötin
yfir kalda fariur mína. Ekki þorði eg að leggj-
ast út af á koddann, lieldur sat eg uppi og hall-
aði mér upp að þilinu, því að eg vildi ómögu-
lega sofna.
“Eg ætla að láta aftur augun rétt sem
snöggvast, en ekki sofna, nei, nei.” A þessa
leið hugsaði eg, þegar himininn varð alt í einu
lieiður, og sólin skein svo skært inn uni glugg-
ann. Nú var þokan horfin. Eg var farinn að
aorða allskonar sælgæti, sem móðir mín hafði
gefið mér, þegar hún kom úr kaupstaðnum.
“Eg lirökk upp með andfælum við það, að
laðstofuhurðin var opnuð, og inn kom húsmóðir
mín, í reiðfötunum. Mig hafði værið að dreyma.
Hún heilsaði mér alúðlega og ávítaði mig
ekki. Eg flýtti mér í sokkana og hljóp út á
ílaðið; var húsbóndi minn þá að spretta 1 af
lestunum.
“Sefur þú, þegar þú átt að vaka?” spurði
íann með stillingu þegar hann sá mig .
Eg þagði; en sv’o er mér spurning þessi
minnisstæð, að eg mun ekki gleyma henni meðan
eg lifi.
Þegar fyrstu sólargeislarnir gyltu fjalla-
indana, þá leið þokan burt, eins og vofa, sem
íra'ðist ljósið. Fullorðna fólkið fór nú að
dæða sig og drekka morgunkaffið, en eg lagðist
upp í rúm og fór að sofa.
Þegar eg vaknaði, sá eg livar Tryggvi litli
stóð út við gluggann, með fullar lúkurnar af
sætabrauði og brjóstsykri.
“Þarna treður hann út á sér gúlann. — En
eg? Eg fæ ekki neitt. Það er heldur ekki von,
fyrst eg var sofandi í nótt, þegar húsbændur
mínir komu heim. Það er annars enginn hægð-
arleikur að halda sér vakandi, þegar allir sofa,
alt í kringum mann.” LTm þetta var eg að hugsa
þangað til mér vöknaði um augu.
Það glaðnaði samt vfir mér, þegar hús-
móðir mín kom með kúfaða undirskál af sæta-
brauði og brjóst^ykri og gaf mér.
“Aldrei skal eg sofna framar, þegar eg á
að vaka,” hugsaði eg og fór undir eins að muðla
góðgætið.—Bernskan.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
216-220 MEDICAIj ARTS BLDG.
Oor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Offlce tlmar: 2—3
HelmUi: 77« Vlctor St.
Fhone: A-7122
Winnípeg, Manitoba
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDIOAL ARTS BIiDG.
C’or. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Office tlmar: 2—3
Heimlli: 764 Victor St.
• Phone: A-7586
VV’iimijieg, Manitoba
dr. b. h. olson
216-220 MEDICAIi ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Sta.
Phone: A-7067
VlBtalstmi: 11 —12 og 1—5.30
Hefanilt: 723 Alverstoiie St.
Wlnnipeg, Manltoba
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDICAIi ARTS BIiDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Stundar augna, eyrna, nef og
lcverka ajúkdðma.—Er at5 hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Talsími: A-1834. Heimili:
373 Iliver Ave. Tais. F-2691.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
Oor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérataklega berklasýkl
og aCra iungnasjúkdéma. Er a8
finna á skrifstofunni kl. 11_12
f.h. og 2—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili: 46 Alloway Ave. Tal-
slmi: B-3158.
DR A. BLONDAL
818 Somerset Bldg;.
Stundar sérst&klega kvenna eg
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Office Phone N-6410
Heiraili 806 VictoT Str.
Simi A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simcoe,
Office A-2737. res. B-7288-
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graliam and Kennedy Sts.
Talsími A 8521
Heimili: TaLs. Sh. 3217
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald St-
Talsfmi: A-8880
Vér leggjum sérstaka áherzlu á að
selja meðul eftlr forskriftum trkna
IIln be*tu lyf, sem lurgt er að fá eru
notuð eingiingii. . i'egar þér komið
með forskrliftum tii vor niegið þjer
vera vlss um að fá rétt það sem lækn-
irinn tekur tll.
COLCLEIJGH & CO.,
Notre Dame and Sherbrooke
Phones: N-7659—7650
Giftingaleyfisbréf seld
Viltii ekki verma þig.
Norðanvindurinn var ,svalur, énda var cg
krókloppinn. Eg var á leiðinni heim túnið, þeg-
ar mér alt í einu varð litið á blessað sumartungl-
ið, sem ljómaði svo fagurt á himninum. Eg
treysti engum til að svara mér vel í það,
nema mömmu minni; hljóp eg því inn göngin og
inn í baðstofuna. Þar sat mamma mín á rúminu
og var að prjóna. Eg horfði nú steinþegjandi
á hana og beið eftir því, að hún segði eitthvað
við mig.
Eftir litla stund leit mamma mín blíðlega til
mín og mælti: “Er þér ekki kalt, góði minn?
Viltu ekki verma þig;” Síðan linepti liún frá
sér treyjunni og lagði kaldar hendurnar á mér
við brjóstið á sér.
“Nú ertu búin að svara mér í sumartungl-
ið, mamma mín,” sagði eg himinlifandi glaður.
f Þegar eg síðan hefi' átt eitthvað bágt, þegar
Iijarta mitt hefir kólnað, svo að það hefir ekki
leugur getað fundið til, ekki elskað neiit, ekk'
glaðst af neinu, þegar norðankuldinn hefir alveg
æt'lað að gera út af við mig, þá hafa þessi orð
mömmu minnar komið óbeðin, eins og góðiri
englar, til að gleðja og verma liuga minn: “Er
Munið Símanúmerið A 6483
og pantiS meööl yöar hjá oss. —
Sendiö pantanir samstundis. Vér
afgreiðum íorskriítlr með sam-
vizkusemi og vörugæði eru úyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdðmsrlka reynslu að baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-
rjómi, sættndi, ritföng, tóbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
þér ekki kalt, góði
])ig?”—Bernskan.
minn? Viltu ekki verma
Ciítinga og b,6
Jarðarfara.
með litlum fvrirvara
Birch blómsali
616 Portas,e Ave. TaU. B720
ST IOHN í RING 3
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrlfstofa: Room 811 McArthor
BuUdlng, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-6846
W. J. LINDAL, J. H. I.IMDAL
B. STEFAiVSSON
IsJen/.kir lögfræðlngar
S Home Investment Hulldtng
468 Main Sireet. Tals.: A 496«
>air hafa einnlg skrifstofur aö
Lundar, Riverton, Gimli og Plnsy
og eru þar at hitta á eftirfylgj-
andi tlmum:
Lundar: annan hvern miövikudag
Rlverton: Fyrsta fimtudag.
Gimliá Pyreta miövikudag
Piney: þriðja föstudag
1 hverjum mánuöi
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Clhambers
Talsíml: A-2197
A- G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræðmgur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phone: Garry 8616
JenkinsShoeCo.
•89 Notre Dam*
Avenua
A. S. BardaB
843 Sherbrookc 8t.
Selui lfkkistui og annast um útiarir.
Allur útbúnaður sá bezti. En.frctn-
ur selur hann alskonar minnisvarða
og legstema.
Skrilst. talsinsi N 6»«(f
Heimilís talsftni N f 367
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki að blöa von úr vlti.
viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af
hendi fljótt og vel.
J. A. Jóhannssön.
644 Burnell Street
F. B-8164. Aö baki Sarg. Fire Hal
John Christopherson, B.Jt.
Barrister, Solicitor, Notary
PubUc, etc.
DOYLE, COSTIGAN and
CHRISTOPHERSON
á45 Somerset Bldg.
Phone A-1613 Winnipeg
ralsimar:
Skrifstofn:
Heimili: ....
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKBMADUR
Heimilistals.: St. Jofan 1644
Skrtfstof u-Tnl».: A 6657
Tekur lögtaki baeöi húaaJaiguakutdh
veðakuldir, vlxlaakuldir. AfgrelBlr aj
sem að lögum lýtur.
Kkrllacofa 265 Matn faww
Verksrtofu Tals.: Hetma Titls.:
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
AUskonar rafmagnsáhöld, svo sem
straujárn víra, allar tegundlr af
Clösum og aflvaka (batteries)
Yerkstofa: 676 Home St.
Phone B-4558 Til taks á
öUum tímum.
Exchange Buto Transfer Co.
Hytja Húsgögn og Pianoa
Annast flótt og vel um allar teg-
undir flutninga; jafnt á nótt sem
nýtum degi
A. PRHDEN, Eigandi
67? Sherbrooke St. Winnipe*