Lögberg - 29.11.1923, Blaðsíða 3

Lögberg, Frmtudaginn
29. NÓVEMBER 1923.
BLb. 3
SSSSS88SS?SSSSSSSS2S£gSSSSSSSSSS28S»iS2SSS2SSg2SSSSS
Sérstök deild í bl&ðinu
STSSi-?£?ÍSSSS5£SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS8SSSSSSSg*
SOLSKIN
W^Wir«*Si5^ÍSS2SSS!!£88SSSiSiSS5S8SSS88Sa8£SSa!2»»
sssa
Hærra! Hœrra!
Ems og lækur loks er vor?.r
Löngum eykur dropafall,
klýfur sundur klettastall:
mikill, góður maður sporar
mörgum braut í tímans fja.ll.
Petta kennir þér að stunda
það, sem gott og fagurt er.
Lær ið nota nú og hér
öll þau huldu öfl er, blunda
inst og dýpst í Ssjálfum þér.
iHvort sem þú í hendi hefir
hamar, skófki eða p'd,
pentskúf, meitil, penna, nál,
hvaða starf sem guð þér gefur,
gerðu það með (lífi’ og sál!
Láttu dag hvem ljós þitt stærra
lýsa, klíf þú sérhvem múr,
áfram gegnum skin og skúr.
Kjörorð þitt sé: Hærra, hærra!
Hugsjón þinni vertu trúr.
Afburða drengur.
Bresku blöðin flytja fregnir um dreng frá
Bandaríkjunum, sem hefir nýlega heimsótt Eng-
land. Hann er ekki nema 14 ára gamall. En hef-
;r þegar tekið ágætt próf við Columbia háskólann í
rlew York, og er orðinn B.A. (Bachelor of Art), sem
er afar sjaldgæft, nema fyrir menn á þrítugs aldri,
Hann heitir Edward R. Hardy. Hann getur þegar
talað 14 tungumál. pegar hann var þriggja ára
gamall gekk hann í barnaskóla, en kennararnir vissu
ekki í íhvaða bekk hann ætti að vera, því að hann
lærði meira á einum degi en hin börnin á mánuði.
Við blaðamann sem talaði við hann, sagði Hardy:
“pað er einkennilegt, en mér þykir ekkert sérlega
gaman að læra, það kemur eins og af sjálfu sér.”
pessí gáfaði drengur, er þegar búinn að ákveða
hvernig hann ætlar að nota gáfurnar, sem guð hefir
gefið honum. Hann ætlar að verða prédikari náð-
arboðskaparins.
Guð ætti ætíð að fá alt það bezta, sem ver
getum gefið honum, og það er gleðilegt að vita ungan
mann með framúrskarandi gáfum helga líf sitt-þjón -
ustu drottins.
Hvað gjöra hinir ungu gáfumenn þessa lands?
sumir virðast því miður ekki hugsa um annað en að
nota gáfurnar til þess að afla sér fjár og frægðar.
Guð gefi á komandi tímum, að margir legg'i aftur
við fætur gjafarans. það sem þeir hafa þegið af
honum, og lifi til þess að útbreiða sannan kristindóm
guði til dýrðar og þjóð sinni til blessunar. S.SH
Hvað eg á heima,
pú, sem ert ríkur og allsnægtir átt
af öllu, sem verðmætt er talið,
þér finst að vér hinir, sem höfum svo fátt
hljótum að sitja í forsælu lágt,
og höfum oss vesaldóm valið.
En ef þú vilt fylgja mér alla leið heim
og athuga hvað þar mín bíður,
og virða þá auðlegð, sem á eg í þeim,
sem ávalt þar taka mér höndum tveim,
muntu sjá, að eg er ekkert síður.
par bíður mín friðsæla heimilið hlýtt,
og hjartfólgin ástúðleg kona,
sem hefir það fágað og fegrað og skrýtt,
svo fallega búið, að alt sýnist nýtt,
hún er lind minna Ijúfustu vöna.
par bíða mín indælir barnsungar tveir,
sem bjóða mér saklausa arraa,
og kenna mér ilíka að lifa sem þeir,
að leika og fagna og njóta þess meir,
sem bætir lífs bölið og harma.
Svo ef þú átt fleira, sem ánægju ljær,
mig undrar — og langar að heyra:
Hvar það er fengið? og hvernig það grær,
hvort að það talar og leikur og hlær,
og megnar að veita þér meira. x
Pétur Sigurðsson.
Galdrapípan.
Við Tryggvi sátum báðir á búrkistunni með sirm
askinn hvor á hnjánum og vorum að borða skattinn.
“Á eg að segja þér nokkuð?” sagði Tryggvi.
Honum var mikið niðri fyrir. “pað er galdra-
pípa inni í svefnherbergi hjónanna. Hún hefir þá
náttúru, að ef öðrum endanum er stungið niður í
vatn, en hinn dreginn upp, þá fyllist hún af vatni.
Og þegar ýtt er á endann, þá gusast vatnið fram úr
henni.”
“Er þetta satt?”
Eg skelti aftur askinum mínum og leit spurning-
araugum á Tryggva.
“Heldurðu að eg sé að skrökva?” sagði Tryggvk
“Komdu bara og sjáðu það sjálfur.”
Hann hljóp á undan mér upp á loft og inn í her-
hergi. 1
par stóð þvottaskál á borðinu, vel hálf af hreinu
vatni og einhver undarleg pípa lá þar hjá. Slíka
pípu hafði eg aldrei séð áður á æfi minni.
Tryggvi þreif pípuna af borðinu og stakk öðr-
um endanum á henni niður í vatnið, en dró hinn upp.
Eg varð orðlaus af undrun, þegar eg sá hvernig vatn-
ið sogaðist upp í hana. Loksins fékk eg málið.
“petta er yfimáttúrlegt! Hvar er krafturinn
sem togar vatnið upp í pípuna? Geturðu sagt mér
það ?”
“Nei, það get eg ekki, eg veit það ekki sjálfur,”
sagði Tryggvi. “En það er ekki alt búið enn. “Taktu
nú við pípunni og ýttu hérna á endann. pá skal'u
sjá hvernig vatnið gustast úr henni. pú getur meúa
. 3 segja hæft með henni hvað sem þú vilt, þegar þu
miðar henni rétt.”
Eg.tók fegins hendi við pípunni og skimaði í
kringum mig.
“Hvað á eg nú að hæfa ? — Lampann — spegil-
inn — myndina á þilinu ? — Nei, það má eg ekki.”
í þessum svifum heyri eg háreysti mikla
frammi í baðst .funni
Eg lauk upp hurðinni í snatri og hljóp fram í bað-
stofuryi, með galdrapípuna í hendinni, en Tryggvi
kom í hámát á eftir mér.
pá sá eg hv^ð um var að vera. þrjár vinnu-
konurnar stóðu á miðju gólfinu og voru að rífast um
svuntuefni, sem þær þöndu út á milili sín. Guð-
rún sagði, að víst væri svuntuefnið fallegt; en hinar
sögðu, að það væri bara ljótt.
pá varð Guðrún alveg óðamála, svo að hinar
urðu að þagna.
Eg tók mér stöðu andspænis Guðrúnu og lagði
galdrapípuna að vanganum. En það kom hik- á
mig, því að eg var svo óvanur að skjóta til marks.
Tryggvi sá hvað eg hafði í huga. Hann hélt
niðri í sér andanum, en ögraði mér með bendingum.
Guðrún lét dæluna ganga og átti sér einkis ils
von. Eg miðaði galdrapípunni vandlega á munn-
inn á henni — og skotið reið af.
Nú fór að grána gamanið. Guðrún saup
hveljur. Vatnið fossaði út um nefið á henni og
bæði munnvikiti.
Hinar stúlkurnar fengu ærið að starfa. önnur
þeirra fór að stumra yfir Guðrúnu og þurka framan
úr henni með handklæði, en hin fór að skamma okk
ur Tryggva. Alveg sagðist hún vera graljaralaus.
Eg ætlaði að forða mér, en þá dró úr mér alla?
mátt, svo að eg skreið upp í næsta rúm og hnepti frá
mér vestinu, því mér fanst eg ætla að springa Eg
1 ló þangað til mér var orðið ilt, og síðast gat eg ekki
varist hlúóðum.
Tryggvi ætlaði lfka að springa af hlátri, en hann
var þó það skárri en eg, að hann gat staðið á gólf inu
með því að styja sig við rúmstokinn.
Mér fór ekki að verða um sel, þegar Guðrún kom
með miklu fasi og þreif af mér galdrapípuna.
Hún ákipaði Tryggva að fylla hana. ^pú
skalt eiga mig á fæti, ef þú gegnir mér ekki,” mælti
hún og stappaði fætinum í gólfið, svo alt lék á reiði-
skjálfi.
Og Tryggvi heigullinn sá arna, þorði ekki annað
en gegna henni.
Hinar stúlkurnar fóru nú að spinna, því að þær
voru svo húsbóndahollar. pær teygju úr lopa..
um upp að þili, og eg heyrði hláturinn úr þeim '
gegnurn rokkhljóðið.
Eg ætlaði að bera hönd fyrir höfuð mér, en það
var ekki til neins.
“]?að er óvandaðri eftirleikurinn,” sagði Guð-
rún hróðug. —
Hún miðaði galdrapípunni á mig, og mér fanst
eg báltt áfram vera kominn undir bunu í bæjarlækn-
um.
Eg rak upp skellihlátur, þegar ósköpin voru af-
staðin og eg gat lokið upp augunum. En það var
ljóta glappaskotið.
Nú varð Guðrún enn þá æfari en áður. Hún
skipaði Tryggva að fylla galdrapípuna annað sinn.
Og Tryggvi heigullinn sá arna þorði ekki annað
" en gegna henni.
“Vægð! vægð,” grenjaði eg. “Eg biðst friðar.
“Eg skal aldrei gera það oftar, elsku góða Qunna
mín.”
“Jú, það væri gustuk að fara að hlífa þér,
hrekkjalómurinn þinn,” sagði Guðrún.
Hún miðaði galdrapípnni á mig, og það var eins
cg allur Dettifoss væri að steypast yfir höfuðið á
n-^r- Bernskan.
Skemtileg nótt.
Professional Cards
Fagurt er útsýnið í Víðidalstungu; ekki verður
því neitað. Víðidalsá rennur í fögrum bugðum
eftir dalnum. Langt út með henni sjást renn-
sléttar eyrar, en mót austri gnæfir fjallið við himinn
Eg var nýkominn að Tungu, þegar þessi merki-
lega saga gerðist. Eins og lög gera ráð fyrir, var
eg farinn að vaka yfir vellinum, því að túnið vai
orðið iðgrænt, og sóleyjarnar gægðust upp úr því.
Eg var nú komin'n á 12. árið, eri Steini var einu
ári eldri en eg. Hann var hinn mesti raumur,
bæði stór og sterkur, eftir aldri, enda kom það sér
vel, því að marga svaðilförina hafði hann farið um
dagana, og átti efGr að fara fleiri.
Svo bar við eitt kvöld, þegar,fóll^ið var farið að
hátta, að Steini biður mig að finna sig út undir bæj-
arvegg. Har.n bvaðst þurfa að ta’a við rv,ip um
áriðandi málefni. pegar við vorum kor mr út,
lítur Steini í kringum sig, til að eiga það víst, að
enginn heyrði til okkar. Síðan mælti hann í hálfum
hljóðum: “Svo er mál með vexti, að eg ætla að
bregða mér yfir að Dæli í nótt og heimsækja Árna.
Mig langar svo til að koma í eina bröndótta við hann.
pað kemur ekki nokkuf strákur hér, sem maður get-
ur glímt við. Eg hefi ekki nokkurt viðþol. pú
skalt fá að koma með mér, en þú verður þá að vekja
mig, þegar at fólkið er sofnað.”
“Já, já, eg skal gera það” svaraði eg og lék við
hvern minn fingur, ó, hvað þetta verður skemtileg
nótt.” Eg kallaði á Kol og sigaði honum á eftir
kindunum, sem voru komnar heim undir túngarðinn.
pegar eg kom inn í baðstofuna, var fólkið alt
sofnað, og sumir farnir að hrjóta. Eg læddist eins
og þjófur að rúminu, þar sem Steini svaf, og fór nú
að vekja hann.
“Steini, Steini! Steini minn! Góði, farðu nú að
vakna. Alt fólkð er sofnað. pér er óhætt að
koma.” Svona hvísaði eg í eyrað á honum, en hann
steinsvaf, húðarselurinn sá arna! Mér var ómögu-
legt að vekja hann. Eg þorði ekki að tala hærra,
þá hefði Ipóra gamla ef til vil vaknað, því að hún
var svo svefnstygg, og þá hefði alt komist upp. .
Eg tók loks það óyndisúrræði, að klípa í eyma-
snepilinn á Steina. Hann vaknar við vondan draum
eg sest upp með stírurnar í augunum; en eg læddist
fram göngin og út á hlaðið.
Eftir litla stund lít eg inn í bæjardyrnar; sé eg
þá hvar Steini líður fram göngin eins og vofa “Mik-
ið skal til mikils vinna. parna kemur hann aum-
inginn, á nærfötunum, með fötin undir hendinni, og
þorir ekki að klæða sig, fyr en hann er komnn út fyr-
ir bæjarvegg.
“Hvernig getum við komist yfir ána,” spurði eg,
þegar við hlupum niður túnið.
“Eg hefi séð fyrir því,” svaraði Steini, alldrjúg-
ur, og tók snæri upp úr vasa sínum.
Rauður gamli lá steinsofandi á eyrinni fyrir
neðari túnið. Steini gekk rakleðis að honum og
hnýtir upp í hann snærinu. Rauður gamli vaknaði
við vondan draum og leit hornauga til okkar, eins og
hann vildi segja: í‘pið eruð ljótu strákamir, að lofa
mér ekki að sofa í næði; eg, sem er orðinn svo gam-
a.11 og hrumur.”
Við Steini tvímentum á Rauð niður að ánni, en
gátum þó varla komið honum úr sporunum.
“Ekki varð honum Rauð gamla mikið fyrir að
halda á okkur yfir ána, þó að hún væri nokkuð djúp,”
sagði Steini, þegar við vorum komnir yfir ána.
“Honum hefir nú einhverntíma boðist brattara,”
svaraði eg.
Við teymdum Rauð gamla upp sneiðinginn og
skildum hann eftir fyrir utan túngarðinn. Síðan
gengum við heim skrúðgramt og döggvott túnið í
Dæli. Við sáum ekki svo mikið sem hund út á
hlaðinu. Ekkert rauf næturkyrðina, nema niður-
inn í Víðidailsá.
Nú vandaðist málið. Við vissum ekki, með
hvaða móti að við ættum að lokka Áma út. Við þorð-
um ekki að fara inn í bæinn, því að einhver gat verið
vakandi og séð okkur. Við þorðum ekki að drepa á
dyr, því að þó við gætum lokkað Áma út á þann hátt,
mátti búast við að einhver heyrði höggin og færi s m
að spyrja Árna um gestkomuna.
Okkur varð nú litið upp á bæinn, og sáum við þá.
að hann var allur grasi vaxinn. Við Steini höfðum
ráð undir hverju rifi, enda veitti okkur ekki af því.
parna stukkum við upp á bæjarvegginn, og skriðum
síðan á höndum og hnjám upp baðstofuþekjuna; þv’
næst skiftum við með okkur verkum. Steini legst á
bakið og lemur hælunum af alefli ofan í þekjuna; en
eg fór að rífa og slíta upp grasið með höndunum.
“Sá gætir vel að túninu, hann ætlar að láta
i kepnuraar mölva niður bæinn!” sagði Steini kíminn.
Eg hafði ekki tíma tll að svara, því að út kom
’/óshærður drengur, með stóran göngustaf í höndun-
um, og tvo hunda, sinn við hvora hlið. Drengur þessi
var Ámi. Hann sigar báðum hundunum, og er all-
vígamannalegur, eins og hann ætti von á mannýgu
nauti, enda veitti honum ekki af að vera viðbúinn
því að nú ræðst Steini á hann og tekur hnn
glímutökum. Árn henti frá sér stafnum og tók
vaskk.g? á móti.
En það er af nér að segja, að eg máíti e>ki vora
að sinna glímunni, því að hundarnir stóðu báðir
geltandi framan í Rauð gamla, en til allrar hamingju
var Rauður ekki hjartveikur, og &tóð hann því kyr
eins og þúfa.
Eg fór nú að skamma hundana, og rak þá heim
undan mér; en þegar eg kom aftur heim í hiað-
varpann, voru drengimir enn þá með fyrstu glímuna;
svo jafnir voru þeir.
“Bræðrabylta,” sagði eg, þegar þeir kútveltust
aáðir niður varpanh.
“Komdu nú sælll!” sagði Steini þegar þeir stóðu
upp aftur. peir höfðu sem sé ekki haft tíma til að
leilsast fyr! '
“Komið þið blessaðir og verið þið velkomnir!”
svaraði Árni, um leið og hann snéy’i sér að mér og
tók mig glímutökum. pegar við vorum búnir að
ólmast góða stund, settum við okkur niður og fórum
að tala saman.
“Mér varð annars hálf bilt við áðan,” sagði
Árni “Eg hélt að nautið frá Ásgeirsá væri að brölta
upp á bæinn; það hefir nefnilega legið úti nokkrar
nætur fyrirfarandi.”
“pú hefðir átt að koma út með fleiri hunda og
stærri staf í hendinni!” sagði Steini skellihlægjandi!
Svona héldum við áfram að rabba saman og leika
okkur alla nóttina.
Við Steirti komum að Tungu rétt fyrir fótaferða-
tíma. Steini háttaði út á hlaðinu, læddist síðan
inn göngin og upp í rúmið sitt. póra gamla kom
með morgunkaffið til hans, þegar hann var nýsofn-
aður, en gat ekki vakið hann. Hún setti því bolla-
börin á kistiil við rúmið hans.
Sólin var komin hátt á loft, en Steini svaf.
Stúlkurnar hristu Steina og göluðu í eyrað á honum,
en hann svaf.
“Hvemig stendur á því, að strákurinn skuli ekk:
geta vaknað ?” spurðu þær hver aðra, vandræðalegar
Eg var sá eini, sem hefði getað svarað spurningunni,
en eg þagði. —
Eg ætla nú að biðja þig góði lesari minn, að
láta þessa sögu ekki komast í hámæli, því að eg segi
þér hana svona í trúnaði, því að það er’ ekki gott að
vita, nema að við Steini fengjum okkar makleg mála-
gjöld, ef alt kæmist upp. —Bernskan.
DR. B. J. BRANDSON
216-220 MEDICAIj ARTS BIjDG.
Oor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Offlce tlmar: 2—3
Heimili: 776 Victor St.
Phone: A-7122
Winnípefe, Manitoba
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDICAD ARTS BLDO.
Cor. Graham-and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
Office timar: 2—3
Heimili: 764 Vietor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Mauitoba
DR. B. H. OLSON
216-220 MEDICAD ARTS BDDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Phone: A-7067
ViCtalstmi: 11 —12 og 1—6.S0
Heimiii: 723 Alverstone St.
Winnipeg. Manitoha
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDICAIj ARTS BIiDG.
Cor. Grahum and Kenncdy Sts.
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er a8 hltta
ki. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Talsími: A-1834. Ileimili:
373 Rlver Ave. Tais. F-2691.
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
Cor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaalega berkJasýkl
og aSra lungnasjökdóma. Er aS
finna á skrifstofunni kl. 11—12
f.h. og ?—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili: 46 Alloway Ave. Tai-
sími: B-3158.
DR. A. RLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna «g
barna sjúkdóma.
Er a8 hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Office Phone N-6410
Heimili 806 Victor 3tr.
Sími A 8180.
DR. Kr. J AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simooe,
Office A-2737. res. B-7288-
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 McArthnr
BuUding, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-6846
W. J. UNDAIí, J. H. UMDAIj
B. STF-EAASSON
Islenzkir lögfræðingar
3 Home Tnvestment Building
468 Main Street. Tals.: A 4963
Peir hafa elnnig skrifstofur að
Lundar, Rlverton, Gimlt og Ptney
og eru Þar aS hitta & efttrfylgj-
andl timura:
Lundar: annan hvern miSvlkuda#
Riverton: Fyrsta flmtudag.
Glmliá Fyrsta miSvikudag
Piney: þriSja föstudag
I hverjum mánuSi
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ohambers
Talsimi: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræð’ngur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
I

A. S. Bardal
84-3 Sherbrooke St.
Sclui likkiitui og annast um útfarit.
Allur útbúnaður sá bezti. Ennfrem-
ur aelur hann aUkonar minnuvarðe
og legaterna.
Skrilst. tslslm! N 6e«8
Heimilis raieimi N VS07
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDICAL ARTS BU)G.
Cor. Graliam and Kennedy Sts.
Talsími A 3521
Heimili: TaLs. Sh. 3217
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald Su
Talsimi: A-8889
Vér leggjum sérstuka álierzlu á að
selja meðul eftir forskriftum hekna.
Hin beztu lyf, sem luegt er að fá eru
notuð eingöngu. . pegar þér komið
með forskrliftum tii vor megið þjer
vera viss um að fá rétt það scm la-kn-
irinn tekur tii.
COLCIjEUGH & oo.t
N’otre Dame nitd Slierbrooke
I’hones: N-7659—7659
GiftlngalejTisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483
og pantiB meSöl ySar hjá oss. —
SendiS pantanir samstundis. Vér
afgreiSum forskriftir meS sam-
vizkusemi og vörugæSi eru öyggj
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdómsríka reynslu aB baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-
rjömi, sætindi, ritföng, tóbak o. fl
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki aS biSa von úr vlti.
viti. Vinna öll ábyrgst og le-yst af
hendi fljött og vel. \
J. A. Jóhannsson.
644 Iíurnell Street
F. B-8164. AS baki Sarg. Fire Hal
John Christopherson, B.A.
Barrister, Solicitor, Notary
PubUo, etc.
DOTLE, COSTIGAN and
CHRISTOPHERSON
845 Somerset Bldg.
Phone A-1613 Winnipeg
ralsímar:
Skrifstofa:
Heimili: ....
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
JOSEPH TAVLOR
LÖOTAK8MAÐUR
Helmilistals.: St. John 1844
Skrilstofu-Tala.: A 6557
Tekur lögtaki bæSi húaalslguakuVlh
ve'ðakuldlr, vlxlaakuldlr. AfgretClr al
»m aB lögum lýtur.
SkrUstofa 255 M.-llu Shwl
Giftinga og,, ,,
Jarðarfara- plom
meÖ litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. TaU. B72Ö
ST IOHN 2 RING 3
Verkstofu Tals.: Heima Tals.:
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsáliöld, svo sem
straujárn víra. aUar tegrmdlr af
giösum og aflvaka (batteries)
Verkstofa: 676 Home St.

Phone B-4558 TU taks á
öUum tímum.
ExctiBRye Riito Transter Go.
Flytja Húsgögn og Pianos
Annast flótt og vel um allar teg-
undir flutninga; jafnt 1 nótt sem
nýtum degi
A. FRUDEN, Eigandi
57? Vherbrooke St. Winntpe*