Lögberg - 29.11.1923, Blaðsíða 5
LÖGBERG, FIMTUDAGINN
29. NÓVEMBER 1923,
tflfl. ö
Uortrts nyrnapiliur eru bevst*
ayrnaineíiaiift. Lækna og gigt,
bakverk, hjartabilun, þvagteppu
oy >,•!• ur veikindi, sem starfa frá
nyrunum — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c. askjan eða sex öskjur
tyrir 52.50, og List hjá öllum lyt-
sóiunt e5a frá The Dodd’s Medi-
Ástog hatur.
(Órímuð háttleysa).
Hvernig fæ eg elskað —
Elskað það góða,
það fagra,
það sanna,
ef eg ekki á ‘hitt veifið
verð að hata f—
hata það ranga,
það iHa,
;það ljóta?
pað býr í oiss —
andlegt gagnstæði:
Á.stin og Hatrið.
Hvorttveggja er veruleiki —
sannleikur.
Það hjarta,
sem ekki getur logað í báli
hatursins,
getur heldur ekki funað í
kyndlum
ástarinnar,
af því, að
þá er ástríðan sljóf
og sálin hálf-volg.
Réttlætistilfinningin
liggur í tæringu;
Fegurðarþráin —
hefir fengið slag;
Sannleiks ástin
þjáist af myrkfælni.
Maður verður að
finna til,
loga, brenna, titra af
Lífsþrá, —
. þrá —
ti'l æðra, fegra lífs.
Alt annað er einkis virði.
Hugsjónir —
háar, ó,síngjarnar,
veglegar og voldugar,
verða að gagntaka
Sálina,
eins og megnasta hitasótt,
annars eru það ekki
hugsjónir, 1—
lífið ekki líf.
Skoðanir
eru ekki hugsjónir,
það er ekki nóg að eiga skoðun
einhverstaðar,
ilangt út í geimnum.
Skoðunin verður að vera
heljartak á sálunni,
ástríðufult dauðahald á
Anda manns,
þrungið ólgandi lífsmagni
ástar og haturs.
Að finna til
er að lifa.
Alt annað er
Dauði.
Dauðinn hefir engan rétt til að
þjá lífið.
Lífið er fegurðin.
Fegurðin er
skartmær lífsins.
Hún er konungsdóttir í álögum,
móðir farsældarinnar,
dóttir sannleikams,
systir ástarinnar,
leiksyistir frelsisins.
Réttuvn fram hönd yora
til að knýja fram
hjól Forlaganna.
Tendrum ljós lífsins
með voróði
fegurðar og sannleiks
og þá —
munu dauðir upp rísa.
Veitum lífslofti
frelsisins
inn í myrkrakima
þess liðna.
Særum fram —
ástriðu og þrá
mannlegs hjarta
svo það titri af kvalamgni
ástar og haturs
pað er hin sanna farsæld
Það er ið einasta
verðgildi lífsins.
S. B. Söndahl.
í því efni. Hvort sem menn veita ' var, heldur en framleiðsla vorra
þvi eftirtekt i sambandi viS hið ytra | titna. Ilægt en ómótstæSilega læsb4
framferði manna eSa ekki, þá leyn- j iSnaSarbreytingin eiturklóm sinum
ir það sér ekki í bókmentunum, í ' inn í þetta tfullkomna heimilis fyr-' j brann um miSjan dag, en litlu eSa j eru
leikhúsunum eSa í samtali karla og irkomulag. MeS komu vinnuvél-
kvenna. Hinni fornu háttprýSi er anna féll hið gamla undirokunar-
nú svo mjög haslaSur völlur og á fyrirkomulag smátt og smátt. Iðn-
aðarstofnanirnar, deilda- verzlan-
irnar, sláturhúsin, hvert eitt þeirra
hana leitað, að þaS virðist sem hún
sé að víkja fyrir vafasömu ágæti
dirfsku og djarfmælsku.
ViS þurfum ekki annaS en að
lesa síSustu skáldsögurnar, sem út
hafa veriS gefnar, til þess aS ganga
úr skugga um aS kven-söguhetj-
an, sem hefir mist sakleysi sitt
áSur en hún gekk i hjónaband,
finnur ekki hiS minsta til þeirrar i kaus hið síðara.
ógæfu, og tekst þrátt fyrir þaS aS
ná sér í gott gjaforS. Þar sem að
áSur slíkt slys oftast olli hugar-
angistar, tára og gjaforSsbanni
alla æfi, virSist aS það sé nú orS-
ið nokkurs konar vegabréf til álit-
legs gjaforSs og ánægjulegs heim-
ilislífs—heimilislífs, samt sem áS-
ur, sem aldrei er trygt fyrir utan-
aðkomandi freistingum. Nafn-
kunnur kvenrithöfundur á Eng-
landi lætur söguhetjuna i bók sinni
fyrirverða sig fyrir aS ganga í
gegn um hið niðurlægjandi og ó-
þægilega hjónabandsform, en hún
neySist samt til þess af því aS
maðurinn, sem i hlut á, krefst
þess og er ófáanlegur til þess að
búa saman við hana á annan hátt.
SamhliSa þessari breytingu á
siSferSishugsjónum manna, eru
hjónaskilnaðir, sem vaxa örara en
tala fólksins, og hefir sá vöxtur
verið álitinn stafa frá því, hve lög-
in hér gera skilnaðinn auðveldan.
í Skandinaviu, þar sem 'hjóna-
skilnaðarlögin eru enn auðveldari
heldur en hér í Bandarikjunum,
eru hjónaskilnaðir færri miðað viS
I mannfjölda, heldur en hjá oss. Satt
| aS segja eru hjónaskilnaSir frá-
I gangssök í Bandaríkjunum fyrir
fátækt fólk.
HávaSinn sem orðið hefir út
af þessu ástandi, hefir ekki veriS
stefnt að karlmonnum , heldur
kvenfólkinu í heild sinni, en sér-
staklega þó aS hinu yngra kven-
f!ki. Samt sem áður, ef það, sem
á sér staS, væri sanngjarnlega at-
hugað, þá yrSi máske ekki erfitt
aS skilja, hvers vegna að svo mikl-
ar breytingar áttu sér staS á tutt-
Ragnars J. Johnsons brann til árum. stóran hóp af unglingum i vinnu,!
kaldra kola. MannskaSi varS þó I Allar framfarir og fram-1 sem ekki voru færir til annarar ■
enginn sem betur fór, því húsiS , kvæmdir eru í kyrstöðu. Margir prfiSisvinnu. VerksmiSja Iþessi j
aS missa traustiS á landbún-j er nú drifin með miklum krafti, I
engu varð bjargaS. HúsiS var j aSinum, og myndu hættai viS j mun hún að mestu leyti vera eign j
stórt og nokkuS af því nýlegt og hann, ef þeir sæju veg til þess aS j verzlunarfélagsins Lundar Trad- j
mikiS af góSum munum í því. j koma þvi í verS, isem þeir hafa j ing, en í fyrstu var hún stofnuð j
undir höndum. En hvert á -aS af hinum alkunna framkvæmdar í
flýja? Er ekki sama sagan úir j manni Birni J. Matthews, og hef-
öllum áttum? Ekki mun afkom i ir hann stjórnaS henni aS mestu
an stórum betri i akuryrkjuhér- til þessa.
uSunum, eftir því sem fréttimar
ÍTHF WuiTrcr ■ ■ euTFSTc
EldsábyrgS mun hafa veriS á því,
en engu að síSur er skaSinn mik-
og þau öll til samans, hjálpuðu til I ill, því um þetta leyti er nær ó-
þess aS svifta konuna sinni fyrri j kleift aS ná að sér byggingarefni
atvinnu. Fjölda margar konur svo langa leiS, þvi þaS eru 30—
urSu annað hvort að sitja heima | 40 núlur til járnbrautar og þó yf- ! segja. Og ekki er álitlegt aS
og svelta, eða þá að flytja atvinnu j ir vatn að fara, en bátaferðir J flytja í bæina, ef landbúnaðurinn
framleiðslunni til hinna nýju heim-! hættar í ár. i fer forgörSum. Vonandi rætist
kynna. Þúsund á þúsund ofan j Landbúnað vildi eg helzt ekki 1 úr þessu á einhvern hátt, áður en
minnast á, en þó er hann aSal at- j langt líður.
Geysi stórir bæir risu upp, og j vinnuvegur okkar. AS vísu bygg- —---------
jafnvel börnin voru tekin úr for-jist hann mikið á tíSarfarinu; en j Eg lofaði þér í sumar að senda
eldrahúsunum og þeim þrýst i hóp-1 það er fleira, sem heldur honum j þér fréttir úr ÁlftavatnsbygSinni. JJt111 ^1^*11*1*1
um saman inn í feikilega stór stein- jaftur i seinni tíS; og í sumar hef- j ÞaSan koma sjaldan fréttabréf; j.e^ar V.cru þttu 1 ls ‘ 1 unum.
Glaðar stundir hafa þeir gjört j
sér oftar en flestir aðrir á þessu j
sumri, ‘Alftvetningar. l>eir hafa
tekiS upp þá venju, aS heimsækja
gamla bændur og aSra þá, sem
gagn hafa unnið sveitarfélaginu,
og votta þeim 1 viSurkenningu.
Hefir sumra þessara helmsókna
vel fram
rigndi svo þeir urðu fyrir stór-
skemdum, en sumir cmýttust með
öllu. Svo komu of miklir hitar
um tíma, sem spiltu mjög því sem
áSur var óskemt. Uppskera varö
feikilega
hús, sem til aS sjá voru eins og
verksmiSjur, þar sem þau voru
steypt í sama mentunarmóti, og
móSirin svift einu helgasta skyldu-
verki sínu. Tala kvenmanna, sem
inn í verksmiðjurnar fór, óx upp
úr þúsundum, upp í miljónir og á-
fram hélt hún að vaxa þar til er
straumurinn frá heimilunum virt-
ist aldrei ætla aS taka enda.
Annars vegar urSu þá konurnar,
sem dróu fram lífið við hina til-
breytingarlausu verkstæða vinnin
en hins vegar eiginkonur og dætur
embættismanna, ríkra verksmiSju-
eigenda, eSa þeirra, sem arSsamar
verzlanir höfðu erft.
1 gegn um bókmentirnar á Vict-
oriu tímabilinu getur maður rakiS
viðfangsefni þeirra síSarnefndu,
þaS var alt innifaliS í því aS vekja
á sér eftirtekt einhvers karlmanns,
sem enn hafði ekki rent ásatraug-
um til neinnar yngismeyjar, eins
og að undir því væri öll þeirra vel-
ferS komin. Hver sá, sem lesiS
hefir “Madras House” eftir Bark-
er, þar sem aS hlýSnar og eftirlát-
ar nunnur, allar í sama búningi, j og mikiS lækkaSi í vatninu,
allar meS sama áhugamáli, fölna og leiS á sumariS. Fór því
dragast upp og falla í gleymskunn-
ar dá. MeS þá mynd i huga geta
menn virt fyrir sér tómleik kven-
legs lífs.
Drengir fóru á skóla, og ef
sumir þeirra komu smábjæar-
stúlkum viS og viS í kringum-
stæSur, sem ekki má nefna, þá
voru þessi gálausu ungmenni
ir margt hjálpast aS, til að gjöra eru þar þó margir vel ritfærir
hann 1 örðugan,. VoriS byrjaSj jmenn; og bygSin ein af okkar
fremur vel; gras spratt íurSu! beztu bygSum. Eg vann þar við
fljótt. Akrar urðu ekki snemma
sánir, .vegna bleytu, en spruttu
úm miSjan jvjni Þá
hhtsasmíSah j (meiri Rluta sumars- j
ins, og er þar nokkuS kunnugur
Eg vil þó minnast lauslega þeirra,
sem fram fóru í sumar, og sem
mér er kunuugt um.
Fyrst var heimsókn aS Geysir,
Mary Hill P.O., heimili Jóns Sig-
U” . | UrSssonar, a sjötugasta afmælís-
ari eg s a degj hans, 20. april siSastl.. Jón
er elztur af núlifandi frumbyggj-
um bygSarinnar, og hefir búið
þar 36 ár. Ekki hefir hann leit-
aS eftir völdum eSa mannvirS-
því mjög rýr, og víSa engin. ir á ökrum og engi. VatniS flæddi | ^n^mn' en cngum mun betur
Grasspretta varð aftur í bezta j þar á lönd eins og hér, en sá er t,e\'st
lagi, svo menn muna varla slíka | munur á, að þar eru miklu færri scml’ en onuni‘ ar ^V1 ve t!
En svo rigndi mikið í júni, að útllönd aS tiltölu, sem flóShætta er
leit fyrir að engjalönd mundu j á, en hér. Grasspretta var þar á-
eyðileggjast af vatni; þar við gæt, og heyföng meS mesta móti;
•bættist, að Manitobavatn flæddi jenda var stórmikið selt þaðan af ^ ^ ^ .
yfir ÖIl lönd, sem aS því liggja, Jheyi í sumar, og margir eiga þar orgn '
en þaS eru mestu og beztu engj- j miklar birgSir til sölu í vetur.
arnar á þessum stöðvum. Var I Gripasala var þar ekki mikil,
að fornu og nýju.
meS eitthvaS, vona eg að þeir
leiðrétti, sem betur þekkja til.
TíSarfar var þar líkt og hér
norður frá, en þar rigndi minna
en hé'r, og urSu því minni skemd-
ieyst til drengskapar og hjálp-
emi, en honun
falliS, að byrja á að heiðra hann
með iheimsókn. Um heimsókn
þessa var getið í íslenzku blöðun-
urn og “Free Press” og fylgdi þar
Fer eg því ekki
fleiri orSum um hana.
25. júní var samsæti haldið að
þvi ékki annað sýnna í júnílok, en jþví flestir eru aS reyna aS halda Lundar. Var þaS stofnaS til aS
aS heyskapur myndi enginn verSa , í þá eitt áriS enn, i þeirri von aS j votta Sig. Júl. Jóhannessyni og
hér um slóðir í surnar. Úr þessu verSiS kunni aS hækka, en nægar konu hans þökk fyrir vel unnið
ugustu 'öldinni hjá kvenþjóðinni, j hvorki svift erfðarétti né heldur
sem þá var ekki orðin jafn leiSi- , knúðir til þess að giftast stúlkunum
töm og hún var áður. ! sem þau höfðu eyðilágt. Heldur
Þrátt fyrir visdóminn, spekina var Þa® a ^'nn bóginn, aS almenn-
og hið andlega fulltingi höfundar nlSs álitiS sýknaði þau, því þaS
kristindómsins, þá virðist að hann ! var konan ávalt, sem stmdgaS
hafi veriS óvinveittur framþróun hafði i slikum óhappa tilfellum,
kvenþjóSarinnar. (jafnvel þó konan
ViSurkenning þeirri, er hún var
að ná hjá Rómverjmu, var brátt 1eins
breytt i áþján og undirgefni. Hin !eldrar ,hennar
velþektu orð Páls postula, með
hinni ákveSnu afstöðu til kven-
þjóðarinnar, hafa bergmálað i
gegn um aldirnar alt til vorra daga.
“Ronan er rót alls ills,” sagSi St.
Jerome og Ágústínus gekk jafnvel
enn lengra og sagði: “Hvi var
konan sköpuS ?” SamhliSa þessu
niSranda áliti á kvenþjóSinni var
hið óheilbrigða félags- og kirkjulif
Vestur-Evrópu, sem menn höfSu
sökt sér niður i. Og þó aS hug-
prýSi væri á lofti haldið og tilbeð-
in, þá höfum viS vitnisburBi frá
þeim timum, sem skýlaust stað-
festa, að það var meira i orSi en á
fcorSi, aS því er félagslifið snertir.
Endurreisnar tímabilið, með sinum
vorbjörtu vonum og heiðinglegu
hugsjónum um aS skemtanir og
nautnir væru takmark, sem eftir-
sóknarvert væri, vék bráðlega fyr-
ir siðabótinni og svo frekari at-
höfnum kaþólíka í þá átt, þegar
Púrítanar og Jesúitar rifu skýl-
sem í hlut átti
væri óþroskuS þjónustustúlka, aS
seytján ára að aldri og for-
að heldri manna
siS, hefSu ekki kent henni minstu
vitifnd um frumatriSi ' ilifsins.
Umkomujlitlar heiSárlegar stúlk-
ur voru af almenningsalitinu
dæmdar til einlífis þangaS til þær
gátu annast og umvafið hinar
laglegu bræðra,d;etur \ sinar og j j^gu
mint þær á að fara ekki út af
rættist þö vonum fremur. MeS
júlí brá til þurkatíðar, einsog áð-
ur er sagt, svo öll engjalönd
þornuðu, sem ekki flædd,í yfir,
þegar
svo að
lokum, aS eg hygg alla hafa feng-
iíð sæmilegar heybirgöii\. Karr-
öflur og aðrir garðávextir skemd-
ust víða 'í rigningunum, og ó-
nýttust hjá sumum með öllu
Gripasdla hefir gengið tregt i
sumar. Þó mun hafa veriS selt
héSan með meira
in kallaði. En verSið var fram
úr hófi lágt; sjaldan hærra en 3
fóSurtnrgSir. I starf, þann tíma sem þau hafa
Tr ’ » ■ . -x ax_____________■ dvaliS í sveitinni. Gjafir voru
Kualbu eru þar viSa goS, og , 1
sem Þeim gefnar og margar ræSur
fluttar. Mátti sjá á öllu, að þau
hjón hafa unnið sér nærri ótrú-
lega mannhylli, ekki lengri tíma
en þau hafa dvaliS þar.
rjómasala mun það vera,
mest fleytir bændum þar í þess-
um árum. SmjörgjörSarhús eiga
þeir sjálfir á Lundar, og gefur
þaS góSa raurv, þvi bæði borgar
þaS aS jafnaSi hærra verS, en
Næst var heimsókón að
þau, sem auðfélögin eiga, og svo ási, Lundar P.O., 30. sape
er þvi svo vel í sveit komiS, að I
flestir bændur eiga hægt með að
koma rjómanum þangaS óskemd-
móti, því þörf- j um'
AS 'vísu mun ýkórinn ikreppa
þar að mörgum í þessu árferði,
cent og ofan í hálft cent lifandi en þó hygg eg bændur standi þar gjörð heimsókn
vigt. ÞaS er langt frá, aS gripir | Þar nlment betur aS vígi en víSajunnið starf um
borgi tilkostnaS meS þessu verði; annarsstaðar. Margír halda vel
en menn eru að reyna aS halda við IV1® búum sinum, og nokkrir eru
stofninum, ef ske, kynni aS verð- j1 nPPgangi- Vinna var þar næg í
ið hækkaSi. sumar, og fram á haust, og óviBa
. j hygg ég meiri vinnu hafa verið
Rjowasala er það eina, sem gef- aR fá . smábæjum en á Lundar í
ið hefir peninga x aSra hond, en ;3umar þar mátti heita að hver)
sumar. gem nolcl{U8 gat> hefði vinnu, bæBi
við heyskap, heyflutning til járn-
brautar og á verksmiðju þeirri, er
smiðar fiskikassa. Mátti þar sjá
Lauf-
Þar
aSra
hún hefir hepnast illa í
Vegir urðu allir því nær ófærir í
rigningunum í júní, svo kalla mátti
ókleift að koma nokkru til mark-
aðar, en hér eru þaS víðast hvar
um 30 milur. Rjóminn kemst því
ekki óskemdur á smjörgjörSarhús-
in, og varð þar af leiðandi í mjög
verði. Nú hefir stjórnin
látiS meta rjómann eftir gæðum
býr Högtii' bóndi GuSmundsson,
og GuSný Jónsdóttir kona haús,
en Eiríkur bróSir Högna hefir
alla æfi fylgt honum, og hafa
þeir haft aS nokkru leyti félags-
bú. Þessum þrímenningum var
og þakkaS vel
30 ára skeiS í
bygSinni. Mun þar liafa veriS
hátt á annaS hundrað manns sam-
an komið. Albert prestur Krist-
jánsson stýrði samkomunni og
afhenti húsráBendum minningar-
gjafir frá sveitungum 'þeirra;
Högna bónda vandað gu'llúr, konu
hans hægindastól en Eiriki ís-
lendingasögurnar allar i góSu
bandi. SiSan kallaði hann frani
ræðumenn jhvern af öSrum, og
gekk ]>að lengi dags. Var þar
margt vel sagt og að verSleikum
um húsráðendur. Samkoma þessi
byrjaði að liðnu hádegi. VeSur
var hiS bezta og fóru þvi öll ræðu-
j höld fram úti. íslenzk þióðlög
! voru sungin undir stjórn Vigfús-
ar Guttormssonar, skálds, frá
Lundar. Veitingar voru fram-
reiddar eins og 'hver vildi þiggja.
Síðast var heimsókn a'S Geysir
26. okt. aS heimili Jóns Sigurös-
sonar, þess er áSur er getið. Þeir
feðgar hafa bygt mjög vandaS í-
búðarhús í sumar, og var þaS þá
fullgert. Komu þangaS um kvöld-
ið um 100 manns til aS vigja nýja
húsið. Albert prcstur Kristjáns-
son var foringi flokksins og tók
aB sér húsráS. Margar ræður
voru fluttar, söngvar sungnir og
skemt sér meS ýmsu móti. Þar
var “jetiS og drukkið alt hvað af
tók,” eins og Benedikt Gröndal
sagði um veizluna á Heljarslóð
Samkoman stóð alla nóttina og
fór vel fram. Gjafir voru gefn-
ar, mjög vandaður legubekkur og
stofulampi.
ÞaS má vel vera, aS sumum
þyki fáfengilegt að minnast á þess-
ar heimsóknír. En eg á(it þær
hafi mikla þýðingu fyrir bygðina.
Þær eru stofnaðar af einlægum
vinarhug til hlutaSeiganda. Þar
hittast allir meS samúS, lausir við
alla hreppapólitik og sundrung.
Þar styrkjast vináttuböndin og
félagslíf blómgast, og mönnum
verður léttara i skapi á eftir. Og
enn eitt; þessar mörgju heimsókn-
ir á einu sumri í 'sömu sveit
sýna. aS menn eru þar ekki and-
lega og efnalega lamaðir af illu
árferSi. Betur svo væri viSar.
Guðm. Jónsson.
| á öllum smjörgerSarhúsum í sum-
ar, og hefir okkur orðiS það aS
heimilum] sínum—heimilum, seim
Bernard Shaw hefir nefnt vinnu-1
fangelsi konanna og fangelsi j stórtjóni. Eru því margir sár-
heimasætanna. j óánægSir með þá nýbreytni, enda
þótt þeir verði að játa að matið
j gefur tryggingu fyrir betri, feölu
á vörunni í framtiSinni.
Frh.
Fréttabréf.
Herra
Þá
Vogar, 15.
ritstjóri!
Lcskkun Manitobavatns er eitt
nóv. 1923. af okkar mestu velferðarmálum—
j Járnbraut er oss hætt að dreyma
, um, það mál hefirverið á dagsskrá
nú veturinn genginn 1 j fullan aldarfjórg Qft hefir
garð, þott varla sjaist þess merki, j oríflS stórtjón af flóöum j vatn.
nema 1 almanakinu. liSin er lik
ari októbertíð — og henni góSri —
en nóvembertíð.
SumariS síðasta var hér nokkuS
una frá hinum lokkandi ástriSum j margbreytt. GóS tíS að kalla mátti
manna, sem þeir hafa ekki átt að framan af vorinu, en fádæma rign-
eins bágt, heldur nálega ómögulegt ingar í júni, svo til vandræSa
með að hafa algjört vald yfir. j horfði pá. brá tl þurkatíðar og
| gegn um alt þaS tímabil sætti j VOru miklir hitar í júlí og ágúst.
konan sig við mola þá sem féllu af > SíSan má kalla hagstæSa tíS fram
borSurn fkarlmannanna, háS vana
liðinna ára, þegar lögmál lifsins
var máttur þeirra sterku.
Hún var þjónustubundin karl-
mönnunum, þoldi ótrúmensku-
]>eirra, fæddi þeim börn og hjúkr-
aði þeim, og annaðist hag þeirra á
allan hátt. Konan undirokuS viS
hliS mannsins jók á vald og 1 ar fórst ofan unl
a þennan dag. AS sönnu gjörði
kuldakast siSustu vikuna af okt.,
snjóaSi dálítiS og ís lagði á víkur
og voga, en eftir fáa daga þiðnaði
aftur svo ís og snjó leysti.
Þótt kuldakast þetta stæSi ekki
inu á þeim tima, og oft hefir þess
verið leitað aS fá vatnið ræst
fram. Mörg loforS hafa fengist
og oft hafa mælingamenn verið
sendir norSur og mikið erfiSi
hafa þeir víst haft viS mælingar
og útreikninga. Mest hefir ]>ó
kveSið aS þessu þegar kosningar
hafa veriS fyrir hendi. — En ald-
rei hefir neitt veriS gjört. Sagt
er aS heill hópur kunnáttumanna
hafi verið þar norBurfrá í sumar
og sé þar enn, en engar sjást
framkvæmdir þar, nema á papp-
írnum.
Fiskiveiðar ættu að vera byrj-
Eftirsóknarverðar
VETRAR FERÐIR
FRAM OG TIL BAKA
KEÐ
EXCURSION
FARBRJEF
TIL-
TIL-
■TIL
AUSTUR
CANADA
FRA ÖIAjUM STÖDVUM 1
ManitolNi (Winnipeg og Vestrn)
Saskatchewan og Alberta
FARBRJEF SELD
1. Des. 1923 til 5. Jan. 1924
Ferðalags Tíminn er
prfr Mánuðir
TVÆR LESTIR Á DAG
pað eykur þægindin
og ferÖalius
Kyrrahafs
Strandar
FRÁ öluum stöðvum í
Manitoba (Winnipeg og Vestra)
Saskatchewan og Alberta,
FARBRJEF SELD
Febrúar
Desember.
4. 6. 11. 13
18. 20. 27.
—1923-----
Janúar
3. 8. 10. 15.
17. 22. 24. 5. og 7.
—1924— —1924—
Farbrjefln cndast til
15. Apríl 1924
Undra ferðalag
að vetri til
MID-RIKJ-
ANNA
FRA ÖIJjUM stöðvum í
Saskatchcwan og Alberta
FARBRJEF SELD
L Des. 1923 til 5. Jan. 1924
FerSalags tiininn er
prír Mánuðir
Til Minneaitolia. St. Paul, Duluth,
Milwuukee, Cliicago, Cedar Ilaplds,
I)iibuque,Waterloo, Council Blufís,
Dcs Motoes, Ft. Dodgb, Jarshall-
town, Siou.x City, St.lxmw, Kansas
City, Watertown, Oman<-.
Breytingá aðferðishug-
sjcnum kvenna.
Eftir Alysc Grcgory.
í umræSunum um hið lækkandi
siðferði yngri kynslSarfawar í
Bandaríkjunum, sem fylt hafa
dálka blaða og tímarita Banda-
rikjaþjóSarinnar, hefir gleymst að
benda á aS róttæk brevting er aS
verða hjá engil-saxnesku þjóðinni
hégómaskap, hins fátækasta verka
manns jafnt og hins voldugasta
aðalsmanns.
Bylting á heimilislífi.
Á síðustu hundraS árunum, sem
fóru á undan stórbreytingu þeirri
sem á iðnaði varS, var starfssviS
konunnar ríkt í andlegum og verk-
legum framkvæmdum. MaSur
veigrar sér við aS fara aftur aS mundi því eflaust hafa getað hald
iS sér uppi þar til hjálpin kom, þvi
bræSur hans brugSu viS, er þeir
heyrSu köll hans, en hann sökk áS-
ur en þeir komust alla leiS. Er
lengi, vann það okkur mikiS tjón. j agar> en al]jr fjskimenn sitja aB-
Einn af beztu mönnum bygSarinn-1 gjörSarlausir, því ísinn vantar á
is á Manitoba-j vatnig Áhugi fyrir þeim er með
vatni. Sá hét Benedikt Bjarnason
Helgasonar að Hayland pósthér-
aSi. Benedikt var miðaldra mað-
úr, vinsæll og vel metinn af öllum,
er hann kyntist. StarfsmaSnr var
hann og reglumaður hinn mesti.
SlysiS vildi til fram undan heimili
þeirra bræðra, skamt frá landi.
mesta móti, og má heita aS hver
maður, sem að heiman getur far-
ið, sé nú kominn út í eyjar og
tanga, viðbúriir að leggja eftir
fyrstu frostnætur. Miklu skiftir
hvernig þær hepnast, þ\ú miklu
hefir verið til kostaS til veiðar-
færa. Nú lítur illa út, ef þessi
TIL GAMLA LANDSINS FYRIR JOLIN
Sóratakra Skemtiferða Hringferöar Farbréf tii allra Hafna við Atlantsiiaf er tengjast
|>ar við gufuskipin, verða scld frá 1. Desember 19a;{, til 5. Janúar 1924. Ferðaiagstími 3 Mánnðrr
/OURIST SVEFNVAGNAR ALLA LEID
HISINT AD SKIPSHUIP í W. ST. JOIiN
Fyrir Siglingar þessara skipa
S.S. Montclare
Til Tjivorjrool .
Siglir 7. Des.
S.S. Montcalm
Trl Uiverpool
Siglir 14. Des.
SJERSTAKAR LESTIR
Frá Winnipeg 11. Des. 1923
Sem gaiíga belnt að Skipshlið í
W. St. John, fara þaðan
S.S.MONTCALM, Des. 14
TIL LIVERPOOL
HAGNÝTIÐ YÐUR SÖMU TŒKl ALT í GEGN
CANADIAN PACIFIC
S.S. Meiita
Cherbourg,
Sontiipt, Antv
Sigllr 13. Des.
S.S. Marloch
Til Belfast og
Glasgow
Sigiir 15. Des.
Benedikt var sundmaöur góður, og blíðviðri haldast, því hætt er við
tninna á æfistarf ömmu, eða lang-
ömmu sinnar, þegar að heimiliö
var sameiginleg miðstöð hinna
þýðingarmiklu atfliafna fjölskyld-
unnar, svo sem tóvinnu, hirðingar
búpenings, matreiðslu, mjólkur-
verks, sápugerðar og aðal npp-
að fiskurinn verði genginn af
grunnmiðum áður en ísa leggur.
Surnir eru þegar byrjaðir að fiska
á bátum, og flytja fiskinn jafnóð-
um til Oak Point, en þaðan í ís
talið víst, að hann hafi fengið j til wínnipeg.
krampa, sem oft vill verða, þegar | Efnahagur manna er hér frem-
menn lenda heitir í mjög kalt vatn. j ur erfi8ur. Skuldum er naumast
fræðslu barnanna. Það starfslif j Jnn UróíSir hatis kafaði eftir líkinujhægt að isafna ilengur, 'því fáir
var mörgum refiðleikum háð, en í
það heila hefir það hlotið að vera
hugðnæmara og ávaxtarikara, en
líf húsmæðra hefir verið á þvi
tímabili, sem liðið er siðan.
og fann það eftir nokkra leit, en þá
var öll lífsvon úti. Sannaðist þar
málshátturinn, að ekki verður feig-
urn forðað.”
Húsbnmi varð fám dögutn síðar
Við vitum öll, hversu miklu feg- fyrir vestan Manitobavatn, skamt er hér um búðarskuldir því kaup-
urri og haldbetri að fratnleiðsla sú frá “The Narrows”. íbúðarhús menn hafa lítið lánað á síðari
eiga peninga til að lána, en þeir
fáu halda fast um þá, sem von er.
Bankarnir eru varasa!9nir, því
tregt gengur að innheimta gömul
lán. Þó er það bót i rnáli að lítið
“ROSEDALE” Drumheller Beztu
LUMP OG ELDAVJELA
STŒRD:
EGG
STOVE
NUT
SCREENED
Tals. B 62
Tegund
MEIRI HITI - MINNI KOSTNADUR
THOS. JACKSON & SONS
Winnipeg