Lögberg - 06.12.1923, Blaðsíða 3

Lögberg, Fi’mtudaginn
6, DESEMBER 1923.
Bla. 3
SS88SSSS»tSSS8SS888S8SS8S88SS8S8888SS^S28S8888SS8SS
Sérstök deild í blaðinu
4o*oé_>#^«G«o#o<*oéo*otao*o*o#o#o«K3éoéo»oéo«o«o«o»o*o
SOLSKIN
YFIE ÁNA.
Veður var heitt og mollulegt, en ekki sá til
sólar. Kýrnar frá Tungu voru á beit niður við
ána, en þá komu kýrnar frá Hvarfi alt í einu að
ánni hinum megin, og bauluðu hátt.
Húsmóðirin bað okkur Steina fyrir hvern
mun að sækja kýrnar, áður en þær fa>ru yfir ána.
Við hlupum eins og fætur toguðu niður að ánni,
tn vorum samt ekki nógu fljótir. Kýrnar voru í
miðri ánni, þegar við komum að henni.
Við stóðum nú þarna á bakkanum ráðalaus-
ir og' treystum okkur ekki til að vaða yfir ána,
því að hún var djúp. Við orguðum á eftir belj-
unum, og hótuðum þeim öllu illu, en þær sneru
ekki undir eins við, en þær vingsuðu bara liölun-
um, jiegar þær komu upp úr áíini, og lötruðu síð-
an suður eftir árbakkanum, með kúnum frá
Hvarfi.
Við stukkum út í ána; það var farið að f júka
í okkur; Steini stóð í sannleika strauminn af mér,
því að hann var fyrir ofan mig í ánni. Áin dýpk-
aði smátt og smátt, svo að okkur fór nú að renna
rciðin. Við fórum hægt og grstilega. Við viss-
um, að erfitt mundi okkur veitast að standa upp
aftur, við mistum fótanna á annað borð.
Þarna stóðum við nú í miðri ánni og höfð-
um ekki svo mikið sem prik til að styðja okkur
við. Vatnið var orðið svo djúpt, að okkur fanst
eins og við værum þá og þá að lyftast frá botn-
inum. Þá fór nú að vandast málið. Við þorðum
ekki að halda áfram, því að ef áin hefði dýpkað
minstu vitund, þá var úti um okkur. Við ætluð-
um mí að snúa við; en það var orðið um seinan.
Ef við hefðum reynt það, mundi straumurinn
óðar hafa kastað okkur flötum.
“Ó, Guð hjálpi okkur,” sagði Steini, og það
var auðheyrt, að þessi bæn var borin fram í ein-
la;^ni hjartans.
“Vertu sæl, elsku mamma mín!” sagði eg í
hálfum hljóðum, því að eg bjóst nú eins við, að
eg fengi aldrei að sjá mömmu mína framar í
þessu lífi.
Þama stóðum við steinþegjandi í miðri
Víðidalsá og störðum á bláan strauminn. Ó!
hvað það er sárt fyrir unga og f jöruga drengi að
horfast í augu við dauðann, meðan lífið brosir
enn við þeim og heimurinn er svo bjartur og fag-
ur í augum þeirra. Þetta fengum við Steini að
revna nú.
Við ásettum okkur loksins að halda áfram í
Guðs nafni, hvað sem við tæki. Við gripum
dauðahaldi hvor í annars hönd. Þeim tökum ætl-
uðum við ekki að sleppa, þó að straumurinn kast-
aði okkur um koll, því þá ætluðum við að leiðast
alla leið inn í land hins eilífa morgunroða, alla
leið inn í paradís.
Við héldum nú hægt áfram og reyndum að
skorða fæturna á milli hálla steinanna í botnin-
um. Eg lofaði Guð í liuganum, þegar eg fann
að ána fór að grynna. Eftir litla stund vorum
við komnir heilu og höldnu yfir ána. Við lilup-
um nú suður árbakkann, og vatnið bullaði upp
úr .skónum okkar. \
Þegar við fundum kýrnar, rákum við þær
beint af augum út í ána þar sem hún var lítt fær;
en við Steini vorum hvergi smeykir. Þegar
fyrsta kýrin fór út í ána, tók eg undir mig stökk
mikið og greip báðum höndum í lialann á lienni.
Steini var ætíð þar í orustu, sem hættan var
mest, svo að hann beið þangað til síðasta kýrin
fór lit í ána; þá greip liann í halann á lienni.
Eg vissi ekkert hvað Steina leið; en það er
af mér að segja, að eg misti fótanna óðara en eg
kom út í ána og fór allur í kaf, upp undir höku.
Svona maraði eg í kafi alla leið yfir ána.
“Þetta var gaman!” sgði Steini, þegar við
komum upp úr ánni. “Eg kom ekki nema ein-
stöku sinnum við botninn.”
“Eg kom aldrei við botninn,” svaraði eg;
“meira gaman var það.’L
Þegar við komum heim með kýrnar, kallaði
húsmóðirin á okkur inn í búr og £af okkur fló-
aða mjólk. Síðan fór hún að aumka okkur, fyr-
ir hvað við værum illa til reika, og bað okkur
blessaða að vaða aldrei oftar yfir ána.
“0, það er enginn verri, þótt hann vökni,”
svaraði Steini.
“En þið getið líka farið ykkur að voða,”
sagði húsmóðirin með ákefð. “Það er ekki fyr-
ir börn að vaða yfir hana Víðidalsá.”—Berskan.
BÆNHEYRSLA.
Æ'rnar mínar runnu í halarófu á undan mér
upp holtin. Eg gekk liægt á eftir þeim, með
nestispokann minn á öxlinni og Passíusálmana í
barminum. Mamma míu hafði gefið mér þá* og
raér þótti svo undur-vænt um þá.
Þegar eg var kominn þangað, sem eg var
vanur að lialda fénu á beit, settist eg niður á
mosavaxna þúfu og leysti af mér nestispokann.
Þessi dagur var einn hinn unaðslegasti allra
þeirra, sem eg lifði meðan eg var smali. Morg-
undöggin blikaði himinskær á maríustökkunum.
Eg horfði ýmist á fljúgandi fiðrildin og brosandi
blómin, eða eg rendi auga yfir ærnar mínar, þar
sem þær dreifðu sér um lynggróna holtjaðrana
og ljósgrænar lautirnar. Hálsinn var víði vax-
inn, og kom eins og ölduhreyfing á grasið, þeg-
ar morgunblærinn andaði á það. Þarna voru líka
liingað og þangað iðgræn dý, með svalandi upp-
sprettuvatni, svo að ekki þurftu ærnar mínar að
vera þyrstar; enda voru þær spakar.
Eg vildi nú fara að gera mér eitthvað til
skemtunar; tók eg því nokkur ýsubein upp úr
vasa mínum, sem eg eg hafði haft rneð mér, og
Fyrir börn og ungiinga
8SSSS!i5SSS!S!8SS?SSsSiS8!S%r4S»i8S&SsSSWiSSSS
fór að smíða fugl úr þeim með vasahnífnum
mínum; en alt af var eg samt með hálfan liug-
ann hjá ánum míunm.
Enginn, ,sem ekki þekkir það af sjálfs sín
reynslu, getur gert sér í hugarlund, hve þung
byrði liggur á hjarta ungs smaladrengs, sem vill
stunda verk sitt með dvgð og trúmensku. Eng-
inn veit, hve tárin hans eru heit og beisk, þegar
hann vantar eitthvað af ánum sínum, l>ó ekki sé
nema ein. Enginn veit, hve mikið hann tekur
út, þegar hann verður að liíma klæðlítill yfir fénu
úti í stormi og rigningu, frá morgni til kvölds.
Enginn veit, hve kalt augnaráð eða vanþakklátt
orð getur sært hjarta hans, þegar hann loksins
kemur heim á kvöldin. Enginn veit, hvað hann
er dapur, þegar hann verður að fara aleinn á
sunnudagsmorgnana upp á háls eða upp í fja.ll,
þegar aílir aðrir mega lifa og láta eins og þeir
vilja. Enginn sér þetta né skilur til fulls—
nema Guð.
Enginn getur lieldur gert sér í hugarlund,
hvað smaladrengurinn er glaður, þegar alt leik-
ur honum í lyndi; þegar allar ærnar eru vísar, og
veðrið er fagurt; þegar tekið er á móti honum
með alúð og nærgætni á kvöldin, þegar hann kem-
ur heim. Enginn veit, hvað einveran getur oft
og tíðum verið lionums æl, þegar hann er að leika
sér, þegar hann skoðar fegtirð nittúrunnar, þeg-
ar hann lítur upp til himins, í hljóðri bæn. Eng-
inn sér þetta né skilur til fulls, — nema Guð.
Það var kominn miðaftan ,og eg hafði ekki
gefið mér enn tíma til að lesa í Passíusálmunum
mínum. Eg tók þá því úr barmi rnínurn og fór
að lesa. Það var ekki í fyrsta sinn, að blessaðir
Passíusálmarnir veíttu mér hugsvölun og fró í
hjásetunni.
Eg fór að liugsa um, livað mamma mín liefði
\ erið góð, að gefa mér Passíusálmana; en þegar
eg liugsaði um mína elskulegu móður, fvltist
hjarta mitt djúpri og brennheitri þrá. Mig laug-
aði svo til að sjá hana, varpa mér í ástríkan
faðminn liennar og kyssa hana. Hún var selráðs-
kona í Miðhópi þetta sumar. Mér fanst svo
langur tími vera liðinn, frá því að eg hafði séð
hana. Eg mintist hennar á hverju kvöldi, þegar
ég var lagstur út af át koddann, en þá mundi eg
líka eftir því, sem hún sagði, þegar hún kvaddi
mig. Hún sagði, að eg ætti að elska frelsara
minn, og vera gott barn. Síðan kysti hún á tár-
votan vangann á mér.
“í dag er laugardagur, og á morgun er
sunnudagur; þá geta allir fhrið, hvert sem þá
langar til. En eg? Hér verð eg að híma aUan
daginn uppi á liálsi, og fæ ekki að finna þig,
elsku mamma mín! Ætli það sé til nókkurs, að
biðja þig, Drottinn minn og frðlsari, að lofa mér
að finna hana mömmu mína á morgun ? — Nei,
nei, það er ekki til neins. Það mundi enginn vilja
sitja lijá ánum fyrir mig, og svo liefi eg engan
hest. — Ó, Guð minn góður, en mig langar þó
svo mikið til þess.” Eg greip báðum liöndum
fyrir andlitið og lagðist á bæn.
Hafi eg nokkurn tíma bcðið heitt, þá bað eg
heitt í þetta sinn.
En nú kemur atvik, sem eg gleymi aldrei á
meðan eg lifi. Eg var ekki fyr staðinn upp, en
eg sá hvar maður kom hlaupandi suður eftir
hálsinum. Hann var ekki nema örfáa faðma frá
mér, og eg sá, að liann bar beizli á handleggnum.
Eg flýtti mér að þerra af mér tárin. Nú
þekti eg manninn; það var hann Mangi frá Vald-
arási. Haun kastaði á mig kveðju og mælti:
“ílg kom að Tungu áðan, og Ögmundur kaupa-
maður biður þig að koma heim með hann Grána
sinn, í kvöld, því að hann ætlar að ríða austur í
Vatnsdal snemma á morgun. Svo átti eg að
segja þér að koma lieim með Rauð líka, því að þú
átt að fá að fara með honum út að Miðhópi, að
finna hana mömmu þína, en Steini ætlar að sitja
hjá ánum fyrir þig.” Um leið og liann slepti
síðasta orðinu, rétti hann mér beislið og snæri,
sem liann liafði haft í vasa sínum. Síðan hljóp
liann skáhalt niður hálsinn og niður eftir mýr-
unum.
Eg stóð enn þá í sömu sporum og starði orð-
laus af undrun og fögnuði á eftir þessurn bless-
aða boðbera friðarins og hamingjunnar. Eg fór
blátt áfram að gráta af gleði og lofaði Guð fyrir
það, að hann skyldi liafa heyrt bæn mína svona
fljótt.
Loks var eins og eg vaknaði af draumi. Eg
sá, að það var kominn tími til að reka æruar
heim. Eg sá það á því, hvað sólin var farin að
lækka á lofti, og skuggarnir sögðu mér það.
Eftir dálitla stund var eg kominn heim á
kvíaból með ærnar mínar og báða hestana. Eg
reið svngjandi á harða stökki, yfir holt og hæðir,
mýrar og keldur, og kunni mér ekki læti, ]>ví að
eg hlakkaði svo mikið til morgundagsins.
Sólin var að gægjast upp undan fjallinu,
l>egar við Ögnmndur lögðum af stað morguninn
eftir. Ó, hvað Víðidalurinn var fagur þá! Sól-
skinið færðist smátt og smátt yfir vcsturhelm-
ing dalsins og elti hoppandi skuggann, sem enn
huldi austurhelminginn. Þarna rann áin í fögr-
um bugðum, speglandi í sér- morgungeislana, og
þarna sló sólin gullnum roða á hið fagra og ein-
kennilega Borgarvirki. Blár reykur leið beint
upp í loftið frá hverjum bæ, því það var blæja-
logn.
Ögmundur kvaddi mig við túngarðinn í Mið-
hópi og reið austur í Vatnsdal, en eg hélt áfram
beuia leið upp í selið, þar sem mamma mín var
að búa til smjör, skyr og osta úr mjólkinni.
Mér fór að hitna um hjartarætur, þegar eg
sá selið álengdar. Eg vissi, að þar var mín góða
móðir, sem hafði kent mér svo margt gott og fag-
urt. Mér blandaðist ekki hugur um, að hún væri
bezta manneskjan undir sólunni. Ó, hvað eg
hlakkaði nú til að sjá hana!
Eg flýtti mér af baki og liljóp inn í selið.
Þar stóð mamma mín á miðju gólfi, innan um
mjólkurtroginu. Svitinn bogaði af enninu á henni,
því að hún varð að sinna mjólkinni eins fyrir
því þó að sunnudagur væri. Eg varpaði mér í
útbreiddan faðminn á hneni. Hvín þrýsti móð-
urástarinnar brennandi kossurn á vanga minn og
vafði mig að .brjósti sínu.
“Guði «é lof!” sagði mamma 'brosandi.
“Eg átti ekki von á þér núna, elsku drengurinn
minn. ’ ’
“Eg er nú samt kominn, mamma mín,” svar-
aði eg, frá mér numinn af fögnuði.—Bernskan.
Dijgðir Franklins.
Benjamín Franklin skifti hinu góða, sdm
hann ætlaði að innræta sér, í 13 dygðir. Spar-
neytni. (Borðaðu ekki þangað til þú linast upp;
drektu ekki þangað til þú ræður þér ekki: Þag-
mælsku. (Talaðu ekki annað en það, sem getur
orðið þér eða öðrum til nota.) Reglusemi. (Lát
hverja sýslan hafa sinn tíma, hvern hlut sinn
sta^.). Fastrœði. (Einsettu þér að gera það,
sem þú átt að gera, og framkvæmdu nákvændega
það, sem þú einsetur þér.*) Sparsemi. (Eyddu
engu, nema það sé þér eða öðrum að gagni, engu
til ónýtis.) Iðni. (Eyddu ekki tímanum til ó-
nýtis, hafðu ávalt eitthvað fyrir stafni, hafstu
aldrei neitt óþarft að.) Einlœgni. (Vertu lireinn
og ráðvandur í huga og talaðu samkvæmt því.)
Réttsýni. (Gjör engum mein mcð rangindum, né
með því að láta velgjörðir falla niður, sem þér
er skylt að veita.) Hófsemi. (Forðastu hvað of
er eða van). Þrifnað. Jafnlyndió (Láttu aldrei
smámuni bíta á þig, né vénjulega atburði, sem
ekki má forðast). Skírlifi. Auðmýkt.
Hann sá bráðlega, að hann mundi ekki fá
y a n i ð sig á dygðir þessaiK í einu, þess vegna
ásetti hann sér að venja sig á eina í senn, og þeg
ar hann væri orðinn nokkurn veginn tarnur lienni
þá að byrja á annari.
Af því lionum skildist, að ein dygð mundi
beina veg til annarar, þá raðaði hann þeim eins
og fyr var sagt, því sá sýndist lionuin beinasxi
vegurinn. Síðan bjó hann sér til kver, strikaði
á hverja síðu sjö langstrik og 13 þverstrik og
skrifaði vikudaganöfnin efst milli langstrikanna,
en dygðanöfnin niður frá milli þverstrikanna.
Þannig hafði hann reit harida sérhverri dygð á
hverjum degi vikunnar og merkti liann í hverjum
eit hversu oft á dag honum varð á að gleyma
hinni tilteknu dygð. Hvert kveld liélt hann svo
reikning við sjálfan sig um hinn liðna dag. —
Unga Island.
Sitt af hverju.
1 dýragarðinum í London dó í vetur (1906)
elzta dýrið þar í garðinum. Það var skjaldbaka,
sem var tekin á Galapagoseyjunum, er Spánverj-
ar fundu þær. Hún var talin um 400 ára gömul.
A sínum beztu dögum át hún grænmeti á við kú.
Arið 1905 var gull það, sem grafið var úr
jörðu víðsvegar um lieim 129,961 miljón króna
vjrði. , það var 10,518 miljón króna meira en ár-
ið áður. — Mesta gulland í heimi þá var Trans-
vaal, því þaðan kom fjórðungur alls gullsins. —
TJnga Isl.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
2/«-220 MEDICAIi ARTS BDDO.
Oor. Gratmm and K(-nn(xIy Sts.
Phone: A-7067
Offlce ttmar: 2—3
Heimllt: 776 Vietor St.
Phone: A-7122
Winnlpeg;, Manitoba
DR. O. BJORNSON
216-220 MEDICAIj ARTS BIjDG.
Cor. Graharu and Kennedy Sta.
Phone: A-7067
Office timar: 2—3
* Helmili: 764 Victor St.
Phone: A-7586
Winnipeg, Manltoba
DR. B. H. OLSON
216-220 MEDICAIj ARTS BIjDG.
Có'r. Graham and Kennedy Sta.
Phone: A-7067
VifStaletmi: 11 —12 og 1—5.30
Hehnili: 723 Alverstone St.
Winnipeg, Manitoba
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDICAD ARTS BIjDG.
Cor. Graham and Kennedy Sts.
Stundar augna, eyrna, nef o«
kverka sjökdóma.—Er a8 hltt*
kL 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Talsími: A-1834. Ileimili:
373 River Ave. Tals. F-2691.
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrifstofa: Room 811 MoAlttan
BuUding. Portage Ave.
P. O. Box 165«
Phones: A-6849 og A-684«
DR. B. M. HALLDORSSON
401 Boyd Building
Oor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaalega berklasýki
og aSra lungnasjúkdóma. Er a8
finna á ekrifstofunní kl. 11—12
f.h. og 2>—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili: 4 6 Alloway Ave. Tai-
sími: B-3158.
DR. A. BLONDAL
818 Somarset Bldg.
Stundar sérst&klega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er a8 hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Office Phone N-6410
Heimlli 806 Victar 8tr.
Sími A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simooe,
Office AJ2737. res. B-7288-
DR. J, OLSON
Tannlæknir
216-220 MEDICAIj ARTS BIjDG.
Cor. Graliam and Kennedy Ste.
.Talaími A 3621
Heimili: Tals. Sh. 3217
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald 8t»
TaLsími: A-S889
Skrítlur eftir Wessel.
Skilið á annan veg.—“Eg læt raka mig í
Kanúkagötu,” sagði A. jústisróð við W., “en
hvar evuð þér rakaður?” — “I andlitinu,” svar-
aði. W.
BreytUeg veðrátta. — Frændi W. frá Nor-
egi heimsótti liann eitt sinn, er miklar rigningar
gengu.—“Rignir altaf svona hjá ykkur!” spurði
gesturinn. — “Ó, nei, það snjóar líka stundum.”
Sern á himwum. — Eitt sinn, er þröngt var í
búi hjá W., mætti honum maður, sem spurði hann
hværnig liði heima hjó honum. — “Eins og í
himnaríki,” sagði W. — “Hvernig þá?” — “.Tá,
þar er hvorki etið eða drukkið.”
Hœttulcg lækning.—Læknjr nokkur, er liafði
gefið W. Ivfseðil, kom til hans eftir nokkra daga
til að vita um heilsu lians. “Þér hafið þá farið
uákva'mlega eftir lyfseðlinum mínum?” — “Nei,
|iað varaðist eg—því að hann datt út um glugg-
ann á þriðja lofti.
Heimspeki.—“Getið þér sagt mér heimspeki-
leg sannindi, sem almenningi er torvelt að skilja
í fljótu bragði?” spurði embættismaður nokkur
W. — “Velkomið,” s.varaði W. “Það er beisk
tilfinning, að vera svo^ hungraður að vita ekki
fyrir þorsta hvar sofið verður.”
Hringdans.—pNokkrir vinir W. hittu hann
kveld j?itt þar sem hann stóð á miðri götu með
útidyralykilinn í hendinni og otaði honum í allar j
óttir í kringum sig. — “Hvern þremilinn ertu að
gera W. ?” spurðu þeir. — “Sjáið til, eg hefi'
staðið hér í hálftíma nieðan húsin hafa hlaupið í j
kringum mig, og nú bíð eg eftir, að mitt hús fari ■
fram hjá, svo að eg geti snielt í það útidyralyklin-
um í tæka tíð.” — Unga Island.
Vér leggjum sérstaka ðiierzlu & að
sclja meðul eftir lorskriftum lækna.
liln beztu lyf. scm liægt er að fð eru
notuð eingönfíu. . pegar þér komlð
með forskrliftum tll vor megið þjer
vera viss iun að fá rétt það sem lækn-
Irinn tekur 111.
COIjCIjEUGH & CO.,
Notre Dame and Sherbrooke
Phones: N-7659—765»
Giftingaleyfisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483
og pantiS meSöl y8ar hjá oss. —
Sendi8 pantanir samstundis. Vér
afgreiSum forskriftir me8 sam-
vizkusemi og vörugæSi eru óyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lferdómsríka reynslu aS baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, Is-
rjómi, sætindi, ritföng, tóbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & CO.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phonee. A-6349—A-6310
Giftinga og i i /
JarOarfara- plom
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
S16 Portage Ave. Tal«. B726
ST IOHN 2 RtNG 3
W. J. IjINOAL, j. h. lindad
B. STEEANSSON
Islenzkir lögfræöingw
3 Honie Investment Buildlng
468 Main Street. Tals.: A 49SS
þelr hafa einnig skrifstofur a8
Lundar, Riverton, Gimii og Pinoy
og eru þar af bitta ft eftirfylgj-
andi timum:
Lundar: annan hvern mlSvikudag
Riverton: Eyrsta fimtudag.
Gimllft Fyrsta miBvlkudag
Piney: þrlBja föstudag
i hverjum mftnuBl
s
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. G&rtand
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way Ohambers
Talsimi: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræðmgur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phon«: Garry 2616
JenkinsShoeCo.
•89 Notre Dam*
Avenue
A. S* Bardal
«43 Sherbrooke St.
S«Iui líkkistui og annast um útfarir.
Allur útbúnaður sá bezti. Ennfresn-
ur selur hann alskonar minnisvarfta
og legstema.
Skrifst. MiniiiU N 4098
Heimilis talidmi N f 807
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki a8 bI8a von úr vitl.
viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af
hendi fljótt og vel.
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street
F. B-8164. AS baki Sarg. Fire Hal
John Christopherson, 6.A.
Barrister, Solicitor*, Notary
PubUc, etc.
DOYLE, COSTIGAN and
CHRISTOPHERSON
Al5 Somerset Bldg.
Phone A-1613 VVinnipeg
ralsímar:
Skrifstofa:
HeirnUi: ....
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR
LÖOTAK8MAÐUR
Heámlliatals.: St. Jotan M44
Skrifstofn-TWa.: A«5M
Tekur lögtnkl b«e«l h«salelgvwkuU%
reSakuldlr. vtxinalfuldtr. Afgr«UHr ll
■em a« lögum ljtur.
Skrllatofa 2M Main 3tw«
Verkstofn Tals.: Heima Tala.:
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsftliöki, svo sem
straujárn víra, allar tcgundlr af
glösum og aflvaka (batteries)
Verkstofa: 676 Home St.
Phone B-4558 TU taks A
öUum tímnm.
Exchanqe Auto Transfer Co.
Flytja Húsgögn og Pianos
Annast flótt og vel um allar teg-
undir flútninga; jafnt 1 nótt sem
nýtum degi
A. PRUDEN. Eigandi
572 Sherbrooke St. Winnipae