Lögberg - 20.12.1923, Qupperneq 2
Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN
20. DESEMBER 1923.
Sjö ára þjáningar
Höfuðvtrknr og meltingarleysi
lœknað með “Fruit-a-tives’'
Heimsfrægt ávaxtalyf.
Firs O' þúsundír annara
•oanna gera, reyndi Mr. Albert
Varner frá Buckingham, P. Q.
reynsluskerfur 25c. Fæst hjá öll-
um lyfsölum eða beinf' frá “Fruit-
a-tives Limited, Ottawa, Ont.
merka ávaxtalyf kom mér til
heilsu.”
50c. hylkið, 6 fyrir $2,50,
“f sjö ár þjáðist eg af hóíuV
verk og meltingarleysi. Maginn
þandist út af gasólgu og iðug-
lega fék keg velgjuköst. Loks
reyndi eg “Fruit-a-tives” og það
fjölda meðala, en ekkert þeirra
sýndiit að koma að nokkru veru-
lcgu haldi.
Loks ráð'agði vinur minn einn
/‘F’-it-a-tives’ or pú ei eg orðinr
heiM heils;.
Stúdentalíf á Garði.
Eftir Hallgrím Hallgrímsson.
Þegar sambandslögin voru gerð
1918, og ísland varð sjálfstætt
konungsríki, hurfu úr sögunni
Hin fornu forréttindi íslenskra
stúdanta til Garð-styrksins í
Höfn. Má segja, að þar með sé
brotið blað í mentunarsögu vorrí.
Garður hefir haft afar mikla þýð-
ingu fyrir íslenska 'menningu í
næyri hálfa fjórðu öld, og er því
full ástæða til þess að minnast
þessarar stofnunar nú, þegar sið-
asti íslendingurinn flytur út
af Garði.
Garður er æfagömul stofnun Ár
ið 1569 'setti Friðrik Sconungur
annar á stofn borðstofu, þar sem
100 fátækir stúdentar gátu feng-
ið mat ókeypis. pessi stofa var
fyrst í Heilagsandaklaustri á
Amakurtorgi, og þaðan stafa hin
kirkjuiegu nöfn, sem enn haldast
við á Garði, eins og síðar mun
sagt frá.
Hinn 23. desembera 1579 gaf;
Friðrik annar út konungsbréf,
þar sem íslenskum stúdentum eru
vegna fátæktar gefin forréttindi
til þess að njóta góðs af þessari
stofnun. Frá því ári og þangað til
1918 hafa allir íslenskir stúdent-
ar , sem til Hafnar hafa siglt,not-
ið þesaa styrks, se*m í deglegu
tali er nefnt “Kommúnitetið.”
pessi stofnug hefir gert fátækum
islenzkum stúdentum kleift að
stunda nám við Hafnarháskóla.
Annars myndu að eins synir fárra
höfðingja og ríkis'manna hafa
getað dvalið þar; og alt mentalíf
þjóðar vorrar fengið annan blæ.
Árið 1623 bygði Kristján kon-
ungur fjórði Garð, og er enn við
líði nokkur hiuti af hinni upp-
runalegu byggingu, en annars
hefir oft veri ðgjört við húsið og
það aukið,8íðast og mest 1906—
8. Fravn á síðasta mannsaldur
bjuggu allir ísl. stúdentar 3—4
ár á Garði, enn siðan var því
breytt þannig, að árlega fluttu
inn 3 nýir stúdentar, en hinir
bjuggu úti í bæ, en fengu dálít-
ið hærri styrk.
Garður er geysimikil bygging,
eiginlega fjögur stór hús, sam-
bygð og lykja um garð, stóran
og bjartan. í miöjum garðinum er
hin nafnfræga lind, gróðursett
12. maíl785 af Hvid prófasti. f
hornunu'm eru fjögur minni lindi-
tré (dætur Lindarinnar. Er hið
yngsta þeirra 90 ára. Upp með
veggjunum vaxa vínviðir hér og
þar, og eru flestir vínstokkarnir
um 90 ára að aldri. Hinar fjórar
álmur Garðs eru hver annari ólík
ar, enda bygðar á mismunandi
tíma og ekkert savnræmi í neinu.
En frámunalega hlýlegur og við-
kunnartlegur er garðurinn. Hann
er í miðjum bænum, en þó er mað
ur kominn út úr ölluVn skarkaia
stórbæiarir.s, þegar maður er
kominn inn úr hliðinu. Veit ég
engann blett í hjarta borgarinnar
jafn rólegann og forneskjulagan.
Heílsubiliin?
Fékk heilsuna
Mrs. F. F. Malcolm, Lucknw,
Ont., skrifar:—
“Eg var mjög taugaslöpp. Eg
þoldi ekki neinu sinni hlnr,
venjulega hávaöa barnanna. Og
einnig þjáöist eg af gasþembu og
magaveiki. Hér um bil í heilt ár
var mér ókleift aö taka þátt í
nokkrum félagsskap, svo aum
var eg orðin. Eg leitaöi læknis.
og hann gaf mér meööl, en slíkt
sýndist koma aö engu haldi.
Dag nokkurn reyndi eg Dr.
Chase's Nerve Food, sem svo
mikiö haföi veriö látið af. Mér
Ar strax aÖ batna af fyrstu
öskjunni og eftir áð hafa lokið
úr níu, var eg orðin alheil. ÖII
hin fyrri öþægindi voru gengin
veg allrar veraldar. Síðan hefi
eg ávalt haft Dr. Chase’s Nerve
Food á heimilinu og I hvert sinn
er mér verður eitthvað ðglatt,
tek eg það meðal undir eins.
Með þessu mðti held eg heilsu og
kröftum.”
ét T 71 KKI ALVARLEG”, kunnið þér að segja,
“held eg verði bráðum frískur.” pó líður
yður illa, finnið til óeðlilegrar þreytu, haf-
ið ef til vill magapínu og kvíðið fyrir öllum sköp-
uðum hlutum.
pér vitið, að þér hafið ekki notið lífsins sem
skyldi. En kom yður það nokkru sinni til hugar,
að þér getið verið á leiðinni til varanlegrar van-
heilsu ?
Ef til vill eruð þér kunnugur Dr. Chase’s með-
ölum og þurfið því ekki nema lítillar hvatningar
til að nota þessi uppbyggilegu heilsulyf.
pað er varla til bygðarlag í þessu mikla meg-
inlandi, er ekki getur borið vitni um gæði Dr.
Chase’s Nerve Food, sem eins hins ábyggilegasta
taugaveiklunarmeðals ,sem hugsast getur.
Reynið það, þegar þér eruð þreyttur eða hug-
sjúkur. pað er einnig gott víð svefnjeysi og höf-
uðverk.
pað er ekki meðal, sem að éins hjálpar í bráð-
ina, heldur læknar það varanlega. J?au sannindi
settu að hvetja yður til þess að hafa Dr. Chase’s
Nerve Food ávalt við hendina og nota það þar til
heilsan er komin í samt lag.
pér eruð ekki að reyna eitthvað óþekt, er þér
takið þessi meðöl, heldur er þar um að ræða lyf,
sem læknað hafa þúsundir mana og kvenna.
Dr. Chase’s Nerve Food
Veltir undraverða hjálp, tekið í tíma. 50 oent askjan. lijá öllum lyfsöium eða þú beina leið frá
Edmanson, Bates & Co., I.td., Toronto.
BBAl r> „r TME BKIN
•Ca hOrundafegurft, er þröt kvenna os
rneö því aö nota Dr. Chaae’a
Ointmena. AHskonar hhtSsjúkdómar,
hverfa viö notkun þe»« a rneöals
og hdrundiö verhur mjúkt og fnguít.
Ftett hJA ölJum lyfsölum eöa frk
Kdmanson, Baree a Co.. Idmitsd
r .onio ökeypis sýniahorn sent, sf
biaö þetta er nefnt.
DnChiisé ib
- öintmcnt
i Enda var gamalt máltæki meðal
Landa í Höfn: „Á Garði er gott
að 'vera “.
Norðurhlið Garðs veit út að
Kjöbmagergade (Kaup'makaran-
um.. Gnæfir Sívali turn þar beint
á mc-ti. Vestan við er Krystalgade
(Kristallinn), að sunnan er hús
fast að Garði, en að austan St.
Kaanikkestræde, á Hafnarís-
. lensKu (,Kannekkigata“. Hún
liggur til hás'kólans.
I Á Garði búa jafnan 100 stú-
j dentar. Hafa flestir eitt herbergi
hver, en sumir tvö. Auk þess býr
j þar einn háskólakennari, sem
i stjórnar Garði. Hann kallast pró-
j fastur. Ennfremur er þar vara-
prófastur og dyravörður. Svo er
j ;þar lestrarstofa, hljóðfæraher-
bergi, bókasafn, skilmingasalur,
mörg eldhús, baðherbergi og
geymsluklefar. AUs um 200 her-
bergi.
Eftir þenna inngang skal eg nú
lýsa lífinu á Garði eins og það
var, þegar ég bjó þar 1912—1916.
Það var hátíðlag stund þegar
við „Rússarnir“ ) fluttum inn á
Garð.(þar áttum við að búa í fjög-
ur ár og hafa ókeypis húsnæði og
hita og auk þess 60 krónur á mán-
uði til að lifa fyrir. (Síðan hefir
sú upphæð verið hækkuð töluvert
eftir því sem dýrtíðin óx). Hinn
fyrsti merKÍsatburður í Garðlífi
okkar var Rússagildið. pað er
haldið seint í október ár hvert.
Br þá átveisla í Iestrarsalnu'm,
ræður haldnar, leikinn uýr gam-
anleikur um Garðlíf og svo að
síðustu mikil púnsdrykkja. pá
er „Rússum“ kendar lífsreglurnar
og þeir látnir stíga upp á stól og
sýna sig og segja nafn sitt. Er þá
talið, að þeir séu fyrst orðnir lög-
legir Garðbúar.
Félagslífið á Garði er víðfrægt
°g ekki að ástæðuIausu.Fyrst og
fremst eru allir Garðbúar eitt fé-
lag, auk þess voru þar fjölda-
mörg smærri félög. Utn langan
aldur höfðu verið tvö pólitísk fé-
lög: „Prp“, sem upphaflega var
félag íhaldsmanna og hálfkristi-
iegt, og „Gamli”, sem var frjáis-
lynt og orðlagt fyrir púnsgildi.
pví nær allir íslendingar hafa
verið í „Gamla“ frá -stofnun hans
og til 1911. pá var stofnað þriðja
félagið ,,UgIan“. Hún átti víst
að vera frjálslynt, bindindissinn-
að félag, en varð brátt eins púns-
elskandi og hin .Flestir Landar i
seinustu áru'm voru „Uglumenn"
Stjórnmálaskoðanir s>kiftu mönn-
’im ekki lengur í félögin, nema
hvað í „Gamla" voru jafnan mest-
"oe'rnis frjálslyndir inenn, einkum
'æknanemar.
í þessum félögum voru oft
haldnir málfundir og samdrykkj-
jur. En auk þeirra voru 'mörg önn-
ur félög með undarlegum stefnu-
skrám. Þannig var eitt félag
drykkjumanna (það dó fljótt),
söngfélag, íþróttafélag sagnfræð-
ingafélag, sem veitti mönnum
nafnbætur í háskólastíl. par fékk
eg 'meistaranafnbót fyrir ritgerð
um afstöðu hinna kaþólsku bisk-
upa á íslandi til einlífis (Cöiibat)
; og margar spaugilegar ritgerðir
! komu þar fram. Loks var þar
blaðafélag og kaupfélag til mat-
^ arkaupa, og mörg fleiri.
j Dagurinn leið þannig hjá flest-
j um. Menn fóru sne'mma á fætur,
j sumir kl. 6, og settust að próf-
I lestri.aðrir kl. 8—9 og byrjuðu
j daginn 'með því að lesa miygun-
j blöðin og drekka kaffi. Síðan
bo-rðuðu menn' morgunvérð, sem
þeir vanalega bjuggu sjálfir að
meira eða minna leyti. Svo fóru
i margir í háskólann og voru þar
j 2—4 tíma. Síðari hluta dags lásu
' flestir ,ná',nsbækur sínar og á
'kvöidin söfnuðust menn saman á
I lestrarsalnum, lásu blöðin eða
i ræddu um pólitík og dagsins við-
j burði. Vor og haust héldu menn
sig mest niðri í garðinum undir
I Lindinni, fluttu þangað stóla og
j Ia,‘upa, þegar gott var. veður
Stundum voru þar haldin smá-
gildi.
j Af öllum þessu'm félagsskap
j og samlífi stúdenta leiddi, að
j þar mynduðust traust vináttu-
bönd. Þeir sem voru þar samtíða,
! urðu eins konar fóstbræður, og
hvar sem þeir hittast siðar á lífs-
leiðinni, eru þeíi* eins og gamlir
aldavinir. Og víst er það, að þegar
gamlr Garðbúar rifja upp endur-
minningar sínar og minnast
fornra gleðistunda, þá dveur hug-
urinn ekki síst við þau árin, sem
þeir bjuggu á Garði.
Á Garði var því nær' ótakmark-
að frelsi. Menn gátu komið og far-
ið eins og þeir vildu og gert alt,
sem þeim þóknaðist( ef þeir bara
gerðu ekki nábúúm sínum of mik-
ið ónæði. Engin skylda var að
sækja fyrirlestra eða stunda nám-
ið, yfirleitt má segja, að ekkert
eftirlit væri með því, hvernig
menn höguðu sér. pess ætti nú
heldur ekki jfð þurfa með full-
orðna menn, enda gekk alt vel og
friðsamlega tii. Þó stundum kæmi
fyrir að einstaka menn þyldu ekki
frelsið, þá urðu þó aldrei neinir
hneykslisviðburðir. Og þau fjögur
ár, sem eg bjó á Garði, kom víst
aldrei neitt klögumál til prófasts
út af framferði stúdenta.
Á Garði gilda frá fornu fari
meðal stúdenta vissar drengskap-
ar- og velsæmisreglur. Ef ein-
hver brýtur þær, er honum hegnt,
og er hegningin fólgin í því( að
nokkrir menn brjótast inn í her-
bergi sökudólgsins og rífa og slíta
alt, sem þar er inni, svo það verð-
ur líkara svínastíu en mannabú-
stað. petta kom mjög sjaldan fyr-
ir, en ekki var til neins fyrir þann
sem fyrir 'hegningunni varð, að
klaga til prófasts eða annara yfir
valda. SHkum kærum var ékki
sint.
Einstaka menn voru drykk-
feldir, en þó voru ekki mjög mik-
il brögð að því. í því efni voru ís-
lendingar miklu verri en Danir,
enda voru þeir yngri stúdentar.
Danir fá ékki Garðvist, fyr en
þeir hafa verið stúdentar 2—4
ár og sýnt dugnað við námið, en
íslendingar komu þangað strax,
og úr þeim var ekki valið. Miklu
betra hefði verið, ef aðeins þeir
íslendingar, sem tekið hefðu gott
stúdentspróf og sýnt dugnað og
áhuga, hefðu fengið Garðstyrkinri
því ekki er því að neita, að stund-
um hefir hann verið mÆbrúkaður
herfilega af slæpingjum og ó-
reglumönnutn.
Eins og við er að búast með svo
gamla stofnun, þá var Garður
mjög íhaldssamur og andvígur
nýbreytni. Þar geymast gamlir
siðiir og venjur, og yfirleitt er
andrúmsloftið þrungið af sögu-
legum minningum, og gamlar
sagnir úr stúdentalífinu ganga
þar kynslóð eftir kynslóð. Eftir
hundrað ár má sjálfsagt heyra
þar sömu sögurnar og gengu þar
í minni tíð og auðvitað margar
nýrri. Skjalasafn gamalt er á
Garði, og er safnað þangað öllum
bréfum, skjölum og skrifuvn, sem
eitthvað koma við Garð og lífið
þar. E;r þar margann fróðleik að
finna. Þar eru geymdir hinir a.1-
ræmdu, eða kar.nske heldur víð-
frægu „Nekrólógprótókollar
sem hafa inni að halda einskon-
ar eftirmæli eftir stúdenta, þegar
þeir “deyja” það er að segja.
flytja út af Garði. Þar er mönnum
lýst eins vel og hægt er, sagt frá
útliti, lyndiseinkunnum, gáfna-
fari, námi, stjórnainálaskoðunum
o. fl.. Til þess að skrifa þessi eft-
irmæli, eru valdir góðir menn og
ritfærir, og þess er gætt vandlega,
að enginn fái að skrfa um vin
sinn eða óvin. Dómnefnd les svo
eftirmælin og breytir þeim, ef
henni finst ástæða til.
Pó alt sé gert til þess að gera
eftirmælin setn óhlutdrægust,
þá eru þau svo úr garði gerð, að
bezt er að birta þau ókki fyr 'en
seint og síðar meir. Samt ætla
eg að segja frá einstaka athugun-
um, sem koma við íslenskum
stúdentum. Er það fyrst að segja,
að síðan 1848 hafa þeir nálega
allir verið vinstrimenn. Um tvo
merka menn er þess getið, að þeir
hafi verið hægrimenn, „sem Is-
lendingar eru ekki vanir að vera“
Tvívegis á sa'ma tíma er getið um
íslendinga, sem væru stakir bind-
indismenn. pykja það fyrn og fá-
dæmi. Þá er þess oft getið, eink-
um ifyrir 1900, að íslendingar
hafi lifað út af fyrir sig, og lítið
umgengist Dani. ,,Hann deltog
ikke Regenslivet,” er algeng setn-
ing um íslenzka stúdenta á fyrri
Ikum. Þó hafa sumir landar
a þessum tímum haft sig mikið í
frammi og hlotið almennings vin-
sældir. Frægastir hafa víst orðið j
þeir Stefán Stefánsson skóla-
meistairi, Klemens Jónsson ráð-
herra, sem varð hringjari, og
..Túlli“ (Axel Tulinius). Um
þessa 'menn er þess getið, að þeir
voru fram úr skarandi góðir
“Garðbúar”, hver á sinn hátt, og
kunnu óvanalega vel að umgang-
ast bæði danska og íslenska stu-
denta.
Fastheldni við fornar venjur
kemur fram í mataræði Garðbúi.
Það þykir sjálfsagt, að þeir b ii
til mat sinn sjálfir, þó hægt sé að
fá betri vnat jafn ódýrt úti í
bæ. Sextán eldhús með gasvélum
vorti á Garði, og þar elduðu menn.
Mátti þar sjá kátlegar aðferðir
við matreiðslu. Þar.nig var al-
gengt að búa til á morgnana næg-
legt kaffi til dagsins og setja
svo könnuna yfir eldinn í hvert
sinn, sem maður vildi fá kaffi
seinna u'm daginn. Sögðu kræsntr
menn (og konur), að kaffið væri
orðið vont á kvöldin, er búið var
að hita það upp 5—6 sinnum um
daginn, en slíka smámuni fundum
<við ekki. Þá var siður hjá sum-
um að-elda hafragraut um helgar,
og láta hann endast til vikunnar.
íslendingar fengu oft sendan matj
heimna að, og voru þá stundum j
haldnar átveislur stórar. Eg tnan
eftir einni. Þar voru 6 íslending-
ar og 6 Danir með þjóðrétti sina,
en átið gekk stirt, því íslendingar
•knnnu ekki að eta flesk, og Danir j
ekki að eta harðfisk og hákarl.
En allir mættust yfir skyrinu og
ölföngunum, svo alt endaði með
glaumi og gleði.
Samkomulag var yfirleitt gott
milli danskra og íslenskra stú-
denta. Enda einangruðu Islend-
ingar sig ekki, eins og sagt er, að
þeir hafi oft gert fyr á tímum,
heldur tóku jþátt í öllum félaga-
skap með Dönum Altaf gengu á
Garði undarlegar frásagnir um
karlmensku og bardaga Islend-
inga. Munu þó flestar hafa verið
uppspuni einn. Skal eg segja hér
frá einum atburði, sem átti að
hafa gerst árið áður en eg kom á
Garð.
Kvöld eitt kom íslenskur stú-
dent seint heim á Garð og var all-
ur rifinn og blóðugur. Dyravörð-
ur spyr hann ihverju þetta sæti,
■en hann kvaðst hafa orðið fyr-
ir árásum af j.götubullum". Gát-
uð þér ekkert barið á þeim?“
spurði dyravörður. “Jú, eg tók með
mér heim minjagrip”, svaraði ís-
lendingurinn og dró mannlseyra
upp úr vasa sínum. Átti hann að
hafa slitið það af einni bullunni,
en rekið hina á flótta. Nú er þessi
maður þektur að gæflyndi og frá-
sneyddur barsmiðum, og mun
sagan hafa verið búin til. af ein-
hverjum kunningjum hans, en nú
cru sumir farnir að trúa henni
j og eftir mannsaldur verður hún
sjálfisagt færð í letur sem sögu-
legur sannleikur og sögð setr
dæmi upp á víkingsskap og kar
mensku fslendinga.
Nokkur rígur var á'Vnilli stú-
denta úr hinum ýmsu háskóla-
deildum. pannig voru „stud. mag-
i ar“ sakaðir um gáfnahroka, og að
j þeir þættust vera hinir einu sönn-
J u þjónar vísindanna. Guðfræðing-
. um var brugðið um heimsku og
of mikla hófsemd, lögfræðingum
um leti og spjátrungskap í klæða-
: burði. Lögfræðingar þóttu
1 greindir, en drykkfeldir. Auðvit-
; að var mest af þessu ástæðulaust.
En því var trúað af mörgum.
Garðbúar gengu lítið á knæp-
ur, nema helst fyrsta árið. Þeir
i höfðu nðgan félagsskap og skemt-
1 un heima og þunftu ekki að sækja
| það út í bæ. Af knæpum og
kaf.fihúsum, sem þeir komu á,
verður fyrst að nefna hina forn-
frægu staði „Himnaríki" og
,,Helvíti“. Þau voru rétt hjá Garði
við Kaupmangarann. Himnaríkx
var kyrlátur staður. par var seld-
ur matur, igóður og ódýr, og þar
höfðu sumir íslendingar , krít“.
Helvíti var næturknæpa af verstu
tegund. par snerist alt um vín og
gleðikvendi, var þar glau'mur
mikill og fjölmenni eftir miðnætti.
Pangað fóru flestir “Rússar.”
fyrst er þeir komu til Hafnar, til
þess að skoða næturlífið; mun
mörgum Landanum hafa þótt lífið
þar undarlegt og ólíkt því se'm
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu, elstu,
safa - mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
?p|nhagén#.
SISUFF *
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsin
bezta munntóbak \
gerist á kaffihúsum i Reykjavík;
ærið voru menn forvitnir eftir að
sjá staðinn þó litla ánægju hafi
■þeir sótt þangað. Nú er Helvíti
komið á höfuðið og úr sögunni, og
sakna þess víst fáir.
Af öðrum knæpum má nefna
Stevns rétt hjá Garði (Par átu
sumir, ög kölluðu'm við þá stefni-
varga), „Bollagarða" (Larsen)
,,Miklagarð“)Grandeville). Af
dýrari stöðum fóru menn helst á
„Vatnsenda", “Drotninguna*
(La Reine), ,,Fjalaköttinn'
(Bræddehytten) og „Regnhlífin".
pá var „Hroði" alþektur kjallari;
sem margir héimsóttu. Annars
sóttu Garðbúar lítið knæpur eins
og áður er sagt, og miklu minna,
en þei.r stúdentar, st'm bjuggu úti
f bæ.
Þau hlunnindi fylgdu garðvist-
inni, að stúdentar fengu við og
við ókeypis aðgöngu að leikhús-
um. Þannig fá Garðbúar kost á að
sjá mikið af þeim beztu sjónleik-
um, sem sýndir eru í Höfn. Eti
slíkt myndi annars verða stúdent-
um ókleyft vegna kostnaðar.
Af skemtunum sem Garður
heldur árlega, má nefna skógar-
för á vorin, dansleik um miðjan
vetur, 2—3 púnsgildi, Lindarball
í júní, og svo var stundum “sleg-
inn kötturinn úr tunnunni" í
föstuinngang. Var þá ,,kattakóng-
inum“ ekið í hjólbörum ofan á
Frúartorg og í kringu'm Frúar-
kirkju og heim á Garð aftur. En
hann varð svo að gefa vindla-
kassa og konjakk. Kongar verða
að vera rausnarlegir og gjafmild-
ir, eins og menn kannast við úr
fornsögunum.
Lindarballið var lang-vegleg-
asta samkvæmið annað en Rússa-
gildið. Þá var dansað og drukkið
undir lindinni niðri í garðinum,
se'm allur var upplýstur af marg-
litum lömpum. Þá kepptust skáld-
in um að yrkja sem best velsiu-
kvæði og mæiskumennirnir um að
halda se'm bestar ræður. Sjónleik-
ir voru sýndir og dansað fram á
bjartan dag. pessi ,,böll“ undir
laufgrænni lindinni, úti í vorblíð-
Niðurlag á 7. bls.
Hygnir kaupendur leita ávalt fyrst til peirrar verzlun-
arinnar, er getið hefir sér beztan orðstýr.
Dingwall’s nafnið er bezta tryggingin, sem nokkur get-
ur fengið fyrir vörugseðum, þegar um gullstáss, gimsteina,
gullhringa, úr og klukkur er að ræða. Dingwall auglýsdr
ekko-rt út I bláinn. p-ar er eklcert skrum á ferðinni; —
að eins fyrsta flokks vörur seldar, á nákvæmlega sama
verði og gerð eins og apglýst er.
Silfurborðbúnaður
er ávalt hentug júlgjöif. Úr nógu að velja hjá Ðingwall
af slfkum varningi. Enn fremur margvíslegt úiwal af
lcirtaui svo fögru og endingargóðu, að sjaldgæft er.
Pá má ekki gleyma voru stóra úr\Tali af glösum, könnum
og skálum úr högg-gleri, cut glass. Ein slfk gjöf mundi
óneit'anlegu vekja gleði á mörgu heimilinu.
Hvaða kona mundi ekki vilja eiga, fallega silfraða
Casserole, fyrir segjum $7.00. Athugið númer 5513 f verð-
skránni, Þar getur að llta eina slfka.
Hvað er um raf-borðlampa?
koma sér ávalt vel. No. 5609 1 verðskránni, kostar að eins
$5.00.
Hvergi i borginni er meira úrval af slíkum varningi,
en hjá Dingwall. Gleymið ekki Ivory deildinni Pað tekur
ekki langan tfma að velja jólagjöfina þar.
Ef yður vanhagar um lindarpenna, þá getið þér fengið
beztu tegundirnar hjá Dingwall.
Vönduð og falleg unliðaúr fást þar, fyrir aðeins $4.00.
Pað kaupir enginn kötinn í sekknum, sem fær varning
sinn hjá Dingwall.
Gerið yður að venju að leita þangað fyrst, áður en þér
festið kaup annarstaðar.
Gieðileg Jól og Nýár!
D. R. Dingvoall Ltd.
Paris Bnildiné* ^ innipeé
Sendifi eftir VertSskránni strax t dag.
m
RJOMI
Styðjið heimaiðnað með því að styrkja yðar
eigið félag og fá fult verð fyrir framleiðsl-
una.
Hafið hugfast, að samvinnu markaðurinn er
eini framfaravegurinn að því er landúnaðinn
snertir. Látið ekki glepja yður sjónir, farið
að fordæmi annara þjóða, sem hafa sannað, að
samvinnumarkaðs aðferðin er sú eina, er
skapar gott verð á mjólkurafurðum.
SENDIÐ RJÓMANN TIL
The Man-itoba Co operative Dairies
LIMITKD
*