Lögberg


Lögberg - 20.12.1923, Qupperneq 2

Lögberg - 20.12.1923, Qupperneq 2
Bls. 2 LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. DESEMBER 1923. Sjö ára þjáningar Höfuðvtrknr og meltingarleysi lœknað með “Fruit-a-tives’' Heimsfrægt ávaxtalyf. Firs O' þúsundír annara •oanna gera, reyndi Mr. Albert Varner frá Buckingham, P. Q. reynsluskerfur 25c. Fæst hjá öll- um lyfsölum eða beinf' frá “Fruit- a-tives Limited, Ottawa, Ont. merka ávaxtalyf kom mér til heilsu.” 50c. hylkið, 6 fyrir $2,50, “f sjö ár þjáðist eg af hóíuV verk og meltingarleysi. Maginn þandist út af gasólgu og iðug- lega fék keg velgjuköst. Loks reyndi eg “Fruit-a-tives” og það fjölda meðala, en ekkert þeirra sýndiit að koma að nokkru veru- lcgu haldi. Loks ráð'agði vinur minn einn /‘F’-it-a-tives’ or pú ei eg orðinr heiM heils;. Stúdentalíf á Garði. Eftir Hallgrím Hallgrímsson. Þegar sambandslögin voru gerð 1918, og ísland varð sjálfstætt konungsríki, hurfu úr sögunni Hin fornu forréttindi íslenskra stúdanta til Garð-styrksins í Höfn. Má segja, að þar með sé brotið blað í mentunarsögu vorrí. Garður hefir haft afar mikla þýð- ingu fyrir íslenska 'menningu í næyri hálfa fjórðu öld, og er því full ástæða til þess að minnast þessarar stofnunar nú, þegar sið- asti íslendingurinn flytur út af Garði. Garður er æfagömul stofnun Ár ið 1569 'setti Friðrik Sconungur annar á stofn borðstofu, þar sem 100 fátækir stúdentar gátu feng- ið mat ókeypis. pessi stofa var fyrst í Heilagsandaklaustri á Amakurtorgi, og þaðan stafa hin kirkjuiegu nöfn, sem enn haldast við á Garði, eins og síðar mun sagt frá. Hinn 23. desembera 1579 gaf; Friðrik annar út konungsbréf, þar sem íslenskum stúdentum eru vegna fátæktar gefin forréttindi til þess að njóta góðs af þessari stofnun. Frá því ári og þangað til 1918 hafa allir íslenskir stúdent- ar , sem til Hafnar hafa siglt,not- ið þesaa styrks, se*m í deglegu tali er nefnt “Kommúnitetið.” pessi stofnug hefir gert fátækum islenzkum stúdentum kleift að stunda nám við Hafnarháskóla. Annars myndu að eins synir fárra höfðingja og ríkis'manna hafa getað dvalið þar; og alt mentalíf þjóðar vorrar fengið annan blæ. Árið 1623 bygði Kristján kon- ungur fjórði Garð, og er enn við líði nokkur hiuti af hinni upp- runalegu byggingu, en annars hefir oft veri ðgjört við húsið og það aukið,8íðast og mest 1906— 8. Fravn á síðasta mannsaldur bjuggu allir ísl. stúdentar 3—4 ár á Garði, enn siðan var því breytt þannig, að árlega fluttu inn 3 nýir stúdentar, en hinir bjuggu úti í bæ, en fengu dálít- ið hærri styrk. Garður er geysimikil bygging, eiginlega fjögur stór hús, sam- bygð og lykja um garð, stóran og bjartan. í miöjum garðinum er hin nafnfræga lind, gróðursett 12. maíl785 af Hvid prófasti. f hornunu'm eru fjögur minni lindi- tré (dætur Lindarinnar. Er hið yngsta þeirra 90 ára. Upp með veggjunum vaxa vínviðir hér og þar, og eru flestir vínstokkarnir um 90 ára að aldri. Hinar fjórar álmur Garðs eru hver annari ólík ar, enda bygðar á mismunandi tíma og ekkert savnræmi í neinu. En frámunalega hlýlegur og við- kunnartlegur er garðurinn. Hann er í miðjum bænum, en þó er mað ur kominn út úr ölluVn skarkaia stórbæiarir.s, þegar maður er kominn inn úr hliðinu. Veit ég engann blett í hjarta borgarinnar jafn rólegann og forneskjulagan. Heílsubiliin? Fékk heilsuna Mrs. F. F. Malcolm, Lucknw, Ont., skrifar:— “Eg var mjög taugaslöpp. Eg þoldi ekki neinu sinni hlnr, venjulega hávaöa barnanna. Og einnig þjáöist eg af gasþembu og magaveiki. Hér um bil í heilt ár var mér ókleift aö taka þátt í nokkrum félagsskap, svo aum var eg orðin. Eg leitaöi læknis. og hann gaf mér meööl, en slíkt sýndist koma aö engu haldi. Dag nokkurn reyndi eg Dr. Chase's Nerve Food, sem svo mikiö haföi veriö látið af. Mér Ar strax aÖ batna af fyrstu öskjunni og eftir áð hafa lokið úr níu, var eg orðin alheil. ÖII hin fyrri öþægindi voru gengin veg allrar veraldar. Síðan hefi eg ávalt haft Dr. Chase’s Nerve Food á heimilinu og I hvert sinn er mér verður eitthvað ðglatt, tek eg það meðal undir eins. Með þessu mðti held eg heilsu og kröftum.” ét T 71 KKI ALVARLEG”, kunnið þér að segja, “held eg verði bráðum frískur.” pó líður yður illa, finnið til óeðlilegrar þreytu, haf- ið ef til vill magapínu og kvíðið fyrir öllum sköp- uðum hlutum. pér vitið, að þér hafið ekki notið lífsins sem skyldi. En kom yður það nokkru sinni til hugar, að þér getið verið á leiðinni til varanlegrar van- heilsu ? Ef til vill eruð þér kunnugur Dr. Chase’s með- ölum og þurfið því ekki nema lítillar hvatningar til að nota þessi uppbyggilegu heilsulyf. pað er varla til bygðarlag í þessu mikla meg- inlandi, er ekki getur borið vitni um gæði Dr. Chase’s Nerve Food, sem eins hins ábyggilegasta taugaveiklunarmeðals ,sem hugsast getur. Reynið það, þegar þér eruð þreyttur eða hug- sjúkur. pað er einnig gott víð svefnjeysi og höf- uðverk. pað er ekki meðal, sem að éins hjálpar í bráð- ina, heldur læknar það varanlega. J?au sannindi settu að hvetja yður til þess að hafa Dr. Chase’s Nerve Food ávalt við hendina og nota það þar til heilsan er komin í samt lag. pér eruð ekki að reyna eitthvað óþekt, er þér takið þessi meðöl, heldur er þar um að ræða lyf, sem læknað hafa þúsundir mana og kvenna. Dr. Chase’s Nerve Food Veltir undraverða hjálp, tekið í tíma. 50 oent askjan. lijá öllum lyfsöium eða þú beina leið frá Edmanson, Bates & Co., I.td., Toronto. BBAl r> „r TME BKIN •Ca hOrundafegurft, er þröt kvenna os rneö því aö nota Dr. Chaae’a Ointmena. AHskonar hhtSsjúkdómar, hverfa viö notkun þe»« a rneöals og hdrundiö verhur mjúkt og fnguít. Ftett hJA ölJum lyfsölum eöa frk Kdmanson, Baree a Co.. Idmitsd r .onio ökeypis sýniahorn sent, sf biaö þetta er nefnt. DnChiisé ib - öintmcnt i Enda var gamalt máltæki meðal Landa í Höfn: „Á Garði er gott að 'vera “. Norðurhlið Garðs veit út að Kjöbmagergade (Kaup'makaran- um.. Gnæfir Sívali turn þar beint á mc-ti. Vestan við er Krystalgade (Kristallinn), að sunnan er hús fast að Garði, en að austan St. Kaanikkestræde, á Hafnarís- . lensKu (,Kannekkigata“. Hún liggur til hás'kólans. I Á Garði búa jafnan 100 stú- j dentar. Hafa flestir eitt herbergi hver, en sumir tvö. Auk þess býr j þar einn háskólakennari, sem i stjórnar Garði. Hann kallast pró- j fastur. Ennfremur er þar vara- prófastur og dyravörður. Svo er j ;þar lestrarstofa, hljóðfæraher- bergi, bókasafn, skilmingasalur, mörg eldhús, baðherbergi og geymsluklefar. AUs um 200 her- bergi. Eftir þenna inngang skal eg nú lýsa lífinu á Garði eins og það var, þegar ég bjó þar 1912—1916. Það var hátíðlag stund þegar við „Rússarnir“ ) fluttum inn á Garð.(þar áttum við að búa í fjög- ur ár og hafa ókeypis húsnæði og hita og auk þess 60 krónur á mán- uði til að lifa fyrir. (Síðan hefir sú upphæð verið hækkuð töluvert eftir því sem dýrtíðin óx). Hinn fyrsti merKÍsatburður í Garðlífi okkar var Rússagildið. pað er haldið seint í október ár hvert. Br þá átveisla í Iestrarsalnu'm, ræður haldnar, leikinn uýr gam- anleikur um Garðlíf og svo að síðustu mikil púnsdrykkja. pá er „Rússum“ kendar lífsreglurnar og þeir látnir stíga upp á stól og sýna sig og segja nafn sitt. Er þá talið, að þeir séu fyrst orðnir lög- legir Garðbúar. Félagslífið á Garði er víðfrægt °g ekki að ástæðuIausu.Fyrst og fremst eru allir Garðbúar eitt fé- lag, auk þess voru þar fjölda- mörg smærri félög. Utn langan aldur höfðu verið tvö pólitísk fé- lög: „Prp“, sem upphaflega var félag íhaldsmanna og hálfkristi- iegt, og „Gamli”, sem var frjáis- lynt og orðlagt fyrir púnsgildi. pví nær allir íslendingar hafa verið í „Gamla“ frá -stofnun hans og til 1911. pá var stofnað þriðja félagið ,,UgIan“. Hún átti víst að vera frjálslynt, bindindissinn- að félag, en varð brátt eins púns- elskandi og hin .Flestir Landar i seinustu áru'm voru „Uglumenn" Stjórnmálaskoðanir s>kiftu mönn- ’im ekki lengur í félögin, nema hvað í „Gamla" voru jafnan mest- "oe'rnis frjálslyndir inenn, einkum 'æknanemar. í þessum félögum voru oft haldnir málfundir og samdrykkj- jur. En auk þeirra voru 'mörg önn- ur félög með undarlegum stefnu- skrám. Þannig var eitt félag drykkjumanna (það dó fljótt), söngfélag, íþróttafélag sagnfræð- ingafélag, sem veitti mönnum nafnbætur í háskólastíl. par fékk eg 'meistaranafnbót fyrir ritgerð um afstöðu hinna kaþólsku bisk- upa á íslandi til einlífis (Cöiibat) ; og margar spaugilegar ritgerðir ! komu þar fram. Loks var þar blaðafélag og kaupfélag til mat- ^ arkaupa, og mörg fleiri. j Dagurinn leið þannig hjá flest- j um. Menn fóru sne'mma á fætur, j sumir kl. 6, og settust að próf- I lestri.aðrir kl. 8—9 og byrjuðu j daginn 'með því að lesa miygun- j blöðin og drekka kaffi. Síðan bo-rðuðu menn' morgunvérð, sem þeir vanalega bjuggu sjálfir að meira eða minna leyti. Svo fóru i margir í háskólann og voru þar j 2—4 tíma. Síðari hluta dags lásu ' flestir ,ná',nsbækur sínar og á 'kvöidin söfnuðust menn saman á I lestrarsalnum, lásu blöðin eða i ræddu um pólitík og dagsins við- j burði. Vor og haust héldu menn sig mest niðri í garðinum undir I Lindinni, fluttu þangað stóla og j Ia,‘upa, þegar gott var. veður Stundum voru þar haldin smá- gildi. j Af öllum þessu'm félagsskap j og samlífi stúdenta leiddi, að j þar mynduðust traust vináttu- bönd. Þeir sem voru þar samtíða, ! urðu eins konar fóstbræður, og hvar sem þeir hittast siðar á lífs- leiðinni, eru þeíi* eins og gamlir aldavinir. Og víst er það, að þegar gamlr Garðbúar rifja upp endur- minningar sínar og minnast fornra gleðistunda, þá dveur hug- urinn ekki síst við þau árin, sem þeir bjuggu á Garði. Á Garði var því nær' ótakmark- að frelsi. Menn gátu komið og far- ið eins og þeir vildu og gert alt, sem þeim þóknaðist( ef þeir bara gerðu ekki nábúúm sínum of mik- ið ónæði. Engin skylda var að sækja fyrirlestra eða stunda nám- ið, yfirleitt má segja, að ekkert eftirlit væri með því, hvernig menn höguðu sér. pess ætti nú heldur ekki jfð þurfa með full- orðna menn, enda gekk alt vel og friðsamlega tii. Þó stundum kæmi fyrir að einstaka menn þyldu ekki frelsið, þá urðu þó aldrei neinir hneykslisviðburðir. Og þau fjögur ár, sem eg bjó á Garði, kom víst aldrei neitt klögumál til prófasts út af framferði stúdenta. Á Garði gilda frá fornu fari meðal stúdenta vissar drengskap- ar- og velsæmisreglur. Ef ein- hver brýtur þær, er honum hegnt, og er hegningin fólgin í því( að nokkrir menn brjótast inn í her- bergi sökudólgsins og rífa og slíta alt, sem þar er inni, svo það verð- ur líkara svínastíu en mannabú- stað. petta kom mjög sjaldan fyr- ir, en ekki var til neins fyrir þann sem fyrir 'hegningunni varð, að klaga til prófasts eða annara yfir valda. SHkum kærum var ékki sint. Einstaka menn voru drykk- feldir, en þó voru ekki mjög mik- il brögð að því. í því efni voru ís- lendingar miklu verri en Danir, enda voru þeir yngri stúdentar. Danir fá ékki Garðvist, fyr en þeir hafa verið stúdentar 2—4 ár og sýnt dugnað við námið, en íslendingar komu þangað strax, og úr þeim var ekki valið. Miklu betra hefði verið, ef aðeins þeir íslendingar, sem tekið hefðu gott stúdentspróf og sýnt dugnað og áhuga, hefðu fengið Garðstyrkinri því ekki er því að neita, að stund- um hefir hann verið mÆbrúkaður herfilega af slæpingjum og ó- reglumönnutn. Eins og við er að búast með svo gamla stofnun, þá var Garður mjög íhaldssamur og andvígur nýbreytni. Þar geymast gamlir siðiir og venjur, og yfirleitt er andrúmsloftið þrungið af sögu- legum minningum, og gamlar sagnir úr stúdentalífinu ganga þar kynslóð eftir kynslóð. Eftir hundrað ár má sjálfsagt heyra þar sömu sögurnar og gengu þar í minni tíð og auðvitað margar nýrri. Skjalasafn gamalt er á Garði, og er safnað þangað öllum bréfum, skjölum og skrifuvn, sem eitthvað koma við Garð og lífið þar. E;r þar margann fróðleik að finna. Þar eru geymdir hinir a.1- ræmdu, eða kar.nske heldur víð- frægu „Nekrólógprótókollar sem hafa inni að halda einskon- ar eftirmæli eftir stúdenta, þegar þeir “deyja” það er að segja. flytja út af Garði. Þar er mönnum lýst eins vel og hægt er, sagt frá útliti, lyndiseinkunnum, gáfna- fari, námi, stjórnainálaskoðunum o. fl.. Til þess að skrifa þessi eft- irmæli, eru valdir góðir menn og ritfærir, og þess er gætt vandlega, að enginn fái að skrfa um vin sinn eða óvin. Dómnefnd les svo eftirmælin og breytir þeim, ef henni finst ástæða til. Pó alt sé gert til þess að gera eftirmælin setn óhlutdrægust, þá eru þau svo úr garði gerð, að bezt er að birta þau ókki fyr 'en seint og síðar meir. Samt ætla eg að segja frá einstaka athugun- um, sem koma við íslenskum stúdentum. Er það fyrst að segja, að síðan 1848 hafa þeir nálega allir verið vinstrimenn. Um tvo merka menn er þess getið, að þeir hafi verið hægrimenn, „sem Is- lendingar eru ekki vanir að vera“ Tvívegis á sa'ma tíma er getið um íslendinga, sem væru stakir bind- indismenn. pykja það fyrn og fá- dæmi. Þá er þess oft getið, eink- um ifyrir 1900, að íslendingar hafi lifað út af fyrir sig, og lítið umgengist Dani. ,,Hann deltog ikke Regenslivet,” er algeng setn- ing um íslenzka stúdenta á fyrri Ikum. Þó hafa sumir landar a þessum tímum haft sig mikið í frammi og hlotið almennings vin- sældir. Frægastir hafa víst orðið j þeir Stefán Stefánsson skóla- meistairi, Klemens Jónsson ráð- herra, sem varð hringjari, og ..Túlli“ (Axel Tulinius). Um þessa 'menn er þess getið, að þeir voru fram úr skarandi góðir “Garðbúar”, hver á sinn hátt, og kunnu óvanalega vel að umgang- ast bæði danska og íslenska stu- denta. Fastheldni við fornar venjur kemur fram í mataræði Garðbúi. Það þykir sjálfsagt, að þeir b ii til mat sinn sjálfir, þó hægt sé að fá betri vnat jafn ódýrt úti í bæ. Sextán eldhús með gasvélum vorti á Garði, og þar elduðu menn. Mátti þar sjá kátlegar aðferðir við matreiðslu. Þar.nig var al- gengt að búa til á morgnana næg- legt kaffi til dagsins og setja svo könnuna yfir eldinn í hvert sinn, sem maður vildi fá kaffi seinna u'm daginn. Sögðu kræsntr menn (og konur), að kaffið væri orðið vont á kvöldin, er búið var að hita það upp 5—6 sinnum um daginn, en slíka smámuni fundum <við ekki. Þá var siður hjá sum- um að-elda hafragraut um helgar, og láta hann endast til vikunnar. íslendingar fengu oft sendan matj heimna að, og voru þá stundum j haldnar átveislur stórar. Eg tnan eftir einni. Þar voru 6 íslending- ar og 6 Danir með þjóðrétti sina, en átið gekk stirt, því íslendingar •knnnu ekki að eta flesk, og Danir j ekki að eta harðfisk og hákarl. En allir mættust yfir skyrinu og ölföngunum, svo alt endaði með glaumi og gleði. Samkomulag var yfirleitt gott milli danskra og íslenskra stú- denta. Enda einangruðu Islend- ingar sig ekki, eins og sagt er, að þeir hafi oft gert fyr á tímum, heldur tóku jþátt í öllum félaga- skap með Dönum Altaf gengu á Garði undarlegar frásagnir um karlmensku og bardaga Islend- inga. Munu þó flestar hafa verið uppspuni einn. Skal eg segja hér frá einum atburði, sem átti að hafa gerst árið áður en eg kom á Garð. Kvöld eitt kom íslenskur stú- dent seint heim á Garð og var all- ur rifinn og blóðugur. Dyravörð- ur spyr hann ihverju þetta sæti, ■en hann kvaðst hafa orðið fyr- ir árásum af j.götubullum". Gát- uð þér ekkert barið á þeim?“ spurði dyravörður. “Jú, eg tók með mér heim minjagrip”, svaraði ís- lendingurinn og dró mannlseyra upp úr vasa sínum. Átti hann að hafa slitið það af einni bullunni, en rekið hina á flótta. Nú er þessi maður þektur að gæflyndi og frá- sneyddur barsmiðum, og mun sagan hafa verið búin til. af ein- hverjum kunningjum hans, en nú cru sumir farnir að trúa henni j og eftir mannsaldur verður hún sjálfisagt færð í letur sem sögu- legur sannleikur og sögð setr dæmi upp á víkingsskap og kar mensku fslendinga. Nokkur rígur var á'Vnilli stú- denta úr hinum ýmsu háskóla- deildum. pannig voru „stud. mag- i ar“ sakaðir um gáfnahroka, og að j þeir þættust vera hinir einu sönn- J u þjónar vísindanna. Guðfræðing- . um var brugðið um heimsku og of mikla hófsemd, lögfræðingum um leti og spjátrungskap í klæða- : burði. Lögfræðingar þóttu 1 greindir, en drykkfeldir. Auðvit- ; að var mest af þessu ástæðulaust. En því var trúað af mörgum. Garðbúar gengu lítið á knæp- ur, nema helst fyrsta árið. Þeir i höfðu nðgan félagsskap og skemt- 1 un heima og þunftu ekki að sækja | það út í bæ. Af knæpum og kaf.fihúsum, sem þeir komu á, verður fyrst að nefna hina forn- frægu staði „Himnaríki" og ,,Helvíti“. Þau voru rétt hjá Garði við Kaupmangarann. Himnaríkx var kyrlátur staður. par var seld- ur matur, igóður og ódýr, og þar höfðu sumir íslendingar , krít“. Helvíti var næturknæpa af verstu tegund. par snerist alt um vín og gleðikvendi, var þar glau'mur mikill og fjölmenni eftir miðnætti. Pangað fóru flestir “Rússar.” fyrst er þeir komu til Hafnar, til þess að skoða næturlífið; mun mörgum Landanum hafa þótt lífið þar undarlegt og ólíkt því se'm COPENHAGEN Munntóbak Búið til úr hin- um beztu, elstu, safa - mestu tó- baks blöðum, er ábyrgst að vera algjörlega hreint Hjá öllum tóbakssölum ?p|nhagén#. SISUFF * Þetta er tóbaks-askjan sem hefir að innihalda heimsin bezta munntóbak \ gerist á kaffihúsum i Reykjavík; ærið voru menn forvitnir eftir að sjá staðinn þó litla ánægju hafi ■þeir sótt þangað. Nú er Helvíti komið á höfuðið og úr sögunni, og sakna þess víst fáir. Af öðrum knæpum má nefna Stevns rétt hjá Garði (Par átu sumir, ög kölluðu'm við þá stefni- varga), „Bollagarða" (Larsen) ,,Miklagarð“)Grandeville). Af dýrari stöðum fóru menn helst á „Vatnsenda", “Drotninguna* (La Reine), ,,Fjalaköttinn' (Bræddehytten) og „Regnhlífin". pá var „Hroði" alþektur kjallari; sem margir héimsóttu. Annars sóttu Garðbúar lítið knæpur eins og áður er sagt, og miklu minna, en þei.r stúdentar, st'm bjuggu úti f bæ. Þau hlunnindi fylgdu garðvist- inni, að stúdentar fengu við og við ókeypis aðgöngu að leikhús- um. Þannig fá Garðbúar kost á að sjá mikið af þeim beztu sjónleik- um, sem sýndir eru í Höfn. Eti slíkt myndi annars verða stúdent- um ókleyft vegna kostnaðar. Af skemtunum sem Garður heldur árlega, má nefna skógar- för á vorin, dansleik um miðjan vetur, 2—3 púnsgildi, Lindarball í júní, og svo var stundum “sleg- inn kötturinn úr tunnunni" í föstuinngang. Var þá ,,kattakóng- inum“ ekið í hjólbörum ofan á Frúartorg og í kringu'm Frúar- kirkju og heim á Garð aftur. En hann varð svo að gefa vindla- kassa og konjakk. Kongar verða að vera rausnarlegir og gjafmild- ir, eins og menn kannast við úr fornsögunum. Lindarballið var lang-vegleg- asta samkvæmið annað en Rússa- gildið. Þá var dansað og drukkið undir lindinni niðri í garðinum, se'm allur var upplýstur af marg- litum lömpum. Þá kepptust skáld- in um að yrkja sem best velsiu- kvæði og mæiskumennirnir um að halda se'm bestar ræður. Sjónleik- ir voru sýndir og dansað fram á bjartan dag. pessi ,,böll“ undir laufgrænni lindinni, úti í vorblíð- Niðurlag á 7. bls. Hygnir kaupendur leita ávalt fyrst til peirrar verzlun- arinnar, er getið hefir sér beztan orðstýr. Dingwall’s nafnið er bezta tryggingin, sem nokkur get- ur fengið fyrir vörugseðum, þegar um gullstáss, gimsteina, gullhringa, úr og klukkur er að ræða. Dingwall auglýsdr ekko-rt út I bláinn. p-ar er eklcert skrum á ferðinni; — að eins fyrsta flokks vörur seldar, á nákvæmlega sama verði og gerð eins og apglýst er. Silfurborðbúnaður er ávalt hentug júlgjöif. Úr nógu að velja hjá Ðingwall af slfkum varningi. Enn fremur margvíslegt úiwal af lcirtaui svo fögru og endingargóðu, að sjaldgæft er. Pá má ekki gleyma voru stóra úr\Tali af glösum, könnum og skálum úr högg-gleri, cut glass. Ein slfk gjöf mundi óneit'anlegu vekja gleði á mörgu heimilinu. Hvaða kona mundi ekki vilja eiga, fallega silfraða Casserole, fyrir segjum $7.00. Athugið númer 5513 f verð- skránni, Þar getur að llta eina slfka. Hvað er um raf-borðlampa? koma sér ávalt vel. No. 5609 1 verðskránni, kostar að eins $5.00. Hvergi i borginni er meira úrval af slíkum varningi, en hjá Dingwall. Gleymið ekki Ivory deildinni Pað tekur ekki langan tfma að velja jólagjöfina þar. Ef yður vanhagar um lindarpenna, þá getið þér fengið beztu tegundirnar hjá Dingwall. Vönduð og falleg unliðaúr fást þar, fyrir aðeins $4.00. Pað kaupir enginn kötinn í sekknum, sem fær varning sinn hjá Dingwall. Gerið yður að venju að leita þangað fyrst, áður en þér festið kaup annarstaðar. Gieðileg Jól og Nýár! D. R. Dingvoall Ltd. Paris Bnildiné* ^ innipeé Sendifi eftir VertSskránni strax t dag. m RJOMI Styðjið heimaiðnað með því að styrkja yðar eigið félag og fá fult verð fyrir framleiðsl- una. Hafið hugfast, að samvinnu markaðurinn er eini framfaravegurinn að því er landúnaðinn snertir. Látið ekki glepja yður sjónir, farið að fordæmi annara þjóða, sem hafa sannað, að samvinnumarkaðs aðferðin er sú eina, er skapar gott verð á mjólkurafurðum. SENDIÐ RJÓMANN TIL The Man-itoba Co operative Dairies LIMITKD *

x

Lögberg

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.