Lögberg - 27.12.1923, Page 1

Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
AtliugiC nýja staöinn.
KENNEDY BLDG. 317 Portage Ave. Mót Eaton
35. ARGANGUR j
►
Gleðileg Jól og Nýár með
Takið eftir hvað eg kveð:
Engum það í augum vex
að kalla B 8 3 5 6
Sigfus Paulson, 488 Toronto St.
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 27. DESEMBER 1923
NÚMER 52
LÖGBERG OSKAR OLLUM ISLENDINGUM GOÐS OG FARSÆLS NYARS
Helztn viðburðir í heimi
Canada
Látinn er nýlega hér í borginni
James Hooper, fyrrum konungs
eða stjórnar prentari Manitoba-
fylkis, allmjög hniginn að aldri.
■Góður maður og gegn.
Aukakosning til sa’mbands-
þingsins fór fram í Kent kjör-
aæminu í New Brunswick, fimtu-
daginn hinn 20. þ. m. Urðu úr-
slitin þau, að frambióðandi í-
haldsflokksins, Alexander Dou-
•cet? sigraði með 200 atkvæða
meiri hluta, umfram Alfred Bourg
oois, er bauð sig fram af hálfu
frjálslynda flokksins. pingsæti
þetta losnaði við fráfall A. T.
Leger, er kosinn var sem stuðn-
ingsmaður frjáfelyndu stefnunn-
ar, 1921. Kent er annað kjör-
dæmið, sem Mackenzie stjórnin
hefir tapað í aukakosningu. Hið
fyrra var Halifax.
x
Háskólinn í Algerta, hefir hlot-
ið $500,000 gjöf frá Rckkefeller
stofnuninni. Skal fé þessu var-
ið til eflingar læknadeild téðs
háskóla.
Maurice Duprey, fyrrum fylkis-
þingmaður í Manitoba, býður sig
fram utanflokka í Carillon kjör-
dæminu, gegn Hon. Albert Pre-
pontaine, hinum nýja fylkisrilai’h
Bracken stjórnarinnar.
Síðastliðið ár var heildsöluverð
á kalkúns í Ontario um jólaieyt-
ið, 50 cent pundið. Nú er verð-
ið að eins 33 cents.
Fólk það, er vinnu stundar 'á
þvottahúsum í Ottawa, er í þann
veginn að gera yerkfall. Hefir það
krafist hærra kaups, en fra’m að
þessu hafa eigendur þvottahús-
anna, ekki mátt heyra nokkuð
þvílíkt nefnt á nafn.
Fregnir frá Labrador, segja ís-
Jaust þar með öllu hinn 19. þ. m.
Hon. W. S. Fielding, fjármála-
ráðgjafi sambandsstjórnarinnar,
hefr verið við rúmið undanfar-
andi, en er nú sagður að vera á
góðum batavegi. Læknar hafa
ráðlagt IMr. Fielding að taka sér
hvíldi fná embættisönnum, þar til
■hann hefir aftur fengið iheilsu
isína. Mr. Fielding er maður
hniginn að aldri, varð sem kunn-
ugt er hálfáttræður núna fyrir
skemstu. Hon. J. A. Robb, ráð-
gjafi innflutningsmálanna, hefir
verið settur fjármálaráðgjafi.
Bandaríkin.
Utanríkis ráðgjafi Bandaríkj-
anna, Charles Evans Hughes, hef-
ir enn á ný lýst yfir |því, að Coo-
lidge stjórnin sé ófáanleg til þess
að viðurkenna Soviet stjórnina á
Rússlandi. Hafa utanríkis ráðu-
neytinu að sögn, borist sannana-
gögn fyrir því, að iBolshevikar.
hafi skorað á verkamanna flokks-
hrot það í Bandaríkjunu’m, er
Workers Party nefnist að linna
eigi látum, fyr en rauða flaggið
blakti yfir Hvíta húsinu í Was-
hington.
Eins og þegar er kunnugt, gaus
®á kvittur upp, að nokkrir Banda-
ríkja læknar, hefðu gert það að
atvinnu sinni, að selja fölsuð
embættis prófskírteini í læiknis-
fræði fyrir geypistórar fjárhæð-
ir. parna var til engra annara
Fjármálaráðgjafi Bandaríkj-
anna, Andrew (Mellon, hefir Iýst
yfir því, að hann ætli sér að leggja
fyrir þingið tillögur um innheimtu
fjár þess, er Bandaríkjastjórn á
hjá Frökkum. Nemur sú upphæð
hálfri fjórðu biljón dala. Hafa
Frakkar enn sem komið er, ekki
sýnt nokurn minsta lit á endur-
greiðslu, vaxta né höfuðstóls.
verðleika tekið tillit, en pening-
anna. — Nú hefir Senatið fyrir-
skipað gagngerða rannsókh i
hneykslismáli þessu.
Henry Ford hefir opinberleg.i
lýst yfir því, að hann ætli sér ekki
að leita forseta útnefningar við
næstu kosningar. Telur hann
stjórnar forystuna í góðs manns
höndum Iþar isem um Coolidge sé
að ræða og því ástæðulaust með
öllu, að veita honum andstöðu,
eins og sakir standi.
E. J. Henning, aðstoðar verka-
málaráðgjafi Coolidge stjórnar-
innar, sem verið hefir að undan-
förnu að rannsaka ásigkomulag
atvinnumálanna í New York borg,
hefir lýst yfir því, að atvinnuleysi
hafi farið þar stórkostlega í vöxt
síðuistu tvo mánuðina.
Ymsir leiðandi þingmenn í báð-
um málstofuim Washington þings-
ins, af báðuvn flokkum jafnt, eru
sárgramir við Hughas utanríkis-
ráðgjafa, fyrir afstöðu hans til
Soviet stjórnarinnar á Rússlandi.
þar á meðal er senator Borah frá
i Idaho. Telu hana yfirlýsingar
ráðgjafanís, að því er viðkemur
útbreiðslu Bolsheviki kenning-
inganna í Bandarfkjunum, hvergi
nærri eins. ljósar og æskilegt
væri.
Fjáimálaráðgjafi Bandaríkj-
anna, Andrew Mellon, hefir til-
kynt þjóðþinginu í Washington,
að þjóðskuldin hafi lækkað um
$613,664,343 á árinu 19.3.
Senator Gooding, Republian
frá Idaho hefir lagt fyrir þing-
deild sína frumvarp, er fram á
það fer, að stonað verði hveiti-
sölufélag, með $ 300,000,000 'höf-
uðstól, er ábyrgist bændum $1,50
fyrir hvern mæli af fyrsta flokks
vorhveiti. Ákvæði eru gerð um
bað,.í frumvarpinu, að fjárfram-
lög til fyrirtækis þessa úr ríkis-
sjóði, megi ekki fara fram úr
$ 500,000,000 á ári.
Bretland.
Aðalleiðtogi frjálslynda flokks-
ins á Bretlandi Rt. Hon Herbert
H. Asquilh, efir nýlega lýst þvi
yfir í ræðu, að san’vinna af hendi
flokks síns við afturhalds ílokk-
inn kovr.i ekki til nokkurra mála.
Ems og sakir standi, sé ekki um
annað að ræða; en að fá verke-
mannaflokknum undir forystu
Ramsay Macdonald, völdin í hend-
ur til bráðabyrgða. Fyrrurn
stjórnarformaður, Rt. Hon. Ðavid
Llovd George, telur ýfirlýsir.g
Asquiths, vera, í fyista samræmi
við vilja allra þeirra, er frjáls-
lyndu stefnunni fylgí að málum.
Eins og þegar er kunnugt, er
veramannaflokkurinn í ákveðnum
minnihluta í þinginu og get.ur því
af eigin rammleik lítið látið +il
sín taka. Verður hann því að
tneysta á stuðningsvon frá leið-
togum frjálslynda flokksins, ef
hann á að geta setið að völdum
stundinni lengur.
Yms brezk blöð telja líklegt, að
áður en langt um líður, muni Mr.
Asquith verða falið að mynda
nýtt ráðuneyti, er taki við af
Ramsay Macdonald. Muni þing-
ið þá verða rofið og efnt til nýrra
ko,sninga.
Rt. Hon. Winston Spencer
Churcihill, fyrrum hervnála ráð-
gjafi í ráðuneyti Lloyd George’s,
höfðaði nýlega meiðyrðamál á
hendur Alfred Douglas lávarði,
fyrir urnmæli hans í kosningunum
isíðustu, þar sem hann ,bar Mr.
Churchill það á brýn, að hann
hefði vísvitandi gefið út falska
skýrslu í sambandi við sjóorust-
una miklu við Jótlands strendur.
Máli þessu lauk þannig, að Mr.
Churchill var isýknaður með öllu,1
en lávarðurinn hlaut isex mánaða
b et ru n a rh ú s v i s t.
í Því falli að Ramsay Macdon-
ald takist á hendur stjórnarfor-
ystuna á Bretlandi, er fullyrt að
á meðal annara ráðgjafa hans,
muni verða Philip Snowden, jafn-
aðamanna leiðtoginn nafnkunni
og Miss Margaret Bonfield, for-
seti sameinuðu verkamanna félag-
anna brezku. Var hún ein þeirra
átta kvenna, er koisningu náðu til
þings hinn 6. þ. m.
Vildi ekki yíirgefa
hestinn.
Free Press flutti í síðustu viku
frétt um tvo íslendinga, sem
mættu hrakningum allmiklum við
veiðar á Manitobavatni í vikunni
sem leið. Tveir ungir íslend-
ingar, B. Eirfksson frá Mary Hill
og Björn porfcelsson fóru fram á
vatn til þess að vitja urn net er
þeir höfðu lagt og tóku með sér
hest, sem þeir höfðu fengið að
’liáni, til þess að flytja 'heim veið-
ina. pað segir ekkert af ferð
þeirra fyr en þeir voru komnir
fraVn á vatn alllanga leið og farn-
ir að.vitja um net sín. þá brast
á stormur. En sökum ihinnar
eir.muna tíðar, sem verið hefir hér
í hauist og vetur, það sem af hon-
um er, þá hafa vötnin ekki lagt,
nema með fram löndum og mis-
jafnlega laugt út. ökyrðin sem
varð á vatninu við storminn braut
ísinn, sem mennirnir og hestur-
inn var á svo iþeir losnuðu frá
ísnum, sem lá upp að landinu, enn
áður en bilið miMi iskaranna varð
oflangt gat annar maðurinn,
Björn (Þorkelsson) hlaupið yfir
það og komst upp á skörina lands-
megin. En Eiríkson og hestur-
inn efcki, heldur voru þeir kyrrir
á spönginni, sem frá brotnaði,
því Eiriksson vildi ekíki yfirgefa
hestinn. Svo var hesturinn og
hann að hrekjast allan daginn á
ísnum undan straum og vindi, og
voru þeir taldir af báðir, af þeim
se'rn frétt höfðu um hvernig farið
hafði frá Birni, er ihann kom til
bygða. En Eiríksson og hest-
urinn fóru ekfci í vatnið. peir
náðu landi Mautir, þreyttir og
þjafcaðir um (kveldið og komust
til mannabygða.
Læknir og p~estur
samtaka.
Sjúkraþæli hefir nýlega verið
vcrið stofnað í sambandi við St.
Markus kirkjuna í New York,
sem er Jrábrugðið vanalegum
sjúkrahælum að því leyti, að þar
eru læknaðir bæði líkamíegir og
andlegir sjúkdómar.
Sjúkrahæli þetta hefir læknir að
nafni Edward Spences Cowles frá
Virginíu sett á stofn, og er það
annað í röðinni af slíkum hælum,
sem sá læknir hefir stofnsett. Hið
fyrra er í Portsmouth, New Hamp-
shire, og þar hafði hann marga vel
þekta menn sér til aðstoðar. Á bak
við heilsuhælið í New York standa
auk velþektra lækna og presta,
Hon. W. G. McAdoo, George Gor-
don Battle og Samuel Untermyer.
Á bak við þessa hreyfingu stend-
tur líka biskupa kirkjudeildin, og
var Dr. Cowles einn af nefndar-
mönnum þeim, sem vaidir voru á
síðasta þingi þeirrar kirkjudeildar
til þess að athuga heilsumálin, og
verður álit þeirrar nefndar lagt
fyrir þing biskupa kirkjudeild-
arinnar í Bandaríkjunum á næsta
ári,
Hreyfing þessi, sem Dr. Cowles
hefir hafið, á ekkert skylt við hinar
svo leölluðu trúarlækningar ffaith
healingj, eins og það orð er vana-
lega skilið. Aðferð þessi stríðir
jafnákveðið á móti hinum vanalegu
trúarlækningum, eins og þeim er
haldið fram af James M. Hickson,
og hún striðir á móti sálarfræðis-
ákvæðum Fruedins.
Dr. Cowles er trúaður á afl bæn-
arinnar, en byggir ekki eingöngu á
því valdi, og heldur því fram, að
þrálát leit eftir kynferðis afbrigð-
um i sálarlífi einstaklinganna skaði
meira en bæti aðsóknir að St.
Markus af ungu fólki, sem þangað
hefir leitað með raunir sínar.
Fjöldi af því hefir verið frá ágæt-
is heimilum, sumt háskólagengið.
Ungir menn, sem menn skyldu
halda að aldrei hefðu verið veikir
á æfi sinni, hafa gjört furðulegar
játningar. 1 flestum tilfellum hef-
ir það verið óttinn, sem skorið
hefir þá dýpst—óttinn við skyldu-
verk, ótti við brjálsemi, hræðsla
við mannfjölda og hræðsla við að
vera einir. Nokkrir hafa kvartað
um þreytu—þreytu, sem virtist
ætla að yfirbuga þá með öllu, þó
enga væri hægt að finna ástæðuna
fyrir lienni.
Það er í augum uppi, að ekki er
hægt að fara með slik sjúkdómstil-
felli eins og þau er stafa frá vana-
legum líkams sjúkdómum. Því í
slíkum tilfellum getur verið að
ræða um andlegt sem likamlegt
mein, eða máske sambland af
hvorutveggja.
Þegar sjúklingar koma til St.
Markúsar hælisins, þá eru þeir ná-
kvæmlega skoðaðir og ef veiki
þeirra á rót sína að rekja til líkarn-
lcgrar vanheilsu, þá eru þeir fengn-
ir læknum til umsjónar, sem full-
komnastir eru í þeim sjúkdóms-
tilfellum, sem um er að ræða í það
eða það skiftið. Samt er ekki lát-
j i við þá skoðun eina sitja, heldur
er hún miðuð við heilbrigði manns-
ins í heild sinni. Hver sjúklingur
er látinn rita sögu sína frá því
fyrst að hann eða hún man eftir
sér, og á henni e* bygc með úr-
skurð læknanna um hina andlegu
heilbrigði þeirra.
Ef það kemur i ljós, að aðallega
sé um andlega veiklun að ræða, þá
notar Dr. Cowles aðferðina, sem
bæði styrkir og sefar geðsmunina,
hugsun sjúklinganna er beint í sér-
staka átt og reynt til þess að vekja
undir meðvitundina fremur en að
hafa áhrif á hinar hversdagslegu
hugsanir.
Það getur svo farið, að lækninga
tilraunirnar snúist allar að því að
vekja og laða hugsunina og trúar-
lotninguna, og þar er það, eins og
Dr. Cowles kenast að orði, sem
prestarnir geta gjört sitt verk —
það, að efla traust ])eirra til guðs,
og kærleika þeirra til hins algóða
föður, sem lætur sér ant um þá og
annast þá, og á þann hátt eflir
vilja þeirra, unz hanu er orðinn að
ráðandi lífsafli.
í grein einni, sem birtist í Wo-
man’s Home Companion, skýrir
Dr. Cowles málið á þessa leið:
“Reynslan, sem fengin er við
sálar og líkama heilsuhælin, sýnir,
að áhrif þeirra eru ósegjanlega víð-
tæk, og hún minnir alla menn —
leikmenn sem lækna og presta — á
það, að maðurinn hefir ekki að eins
líkama, heldur líka |ál, og að þeg-
ar hann veikist, þá er það að eins
með nákvæmri skoðun, að hægt er
að segja hvaða partur mannsins það
er, sem þarf lækningar með; að í
í bókmentum Canada fyrir sögu
sína, ‘The Viking Heart”. Um
90 fconur voru þar viðstaddar.
Margar af þeim iþektu Mrs. Sal-
verson frá æskuárum hennar hér
í Wnnipeg.
pó samsæti þetta væri aðallega
stofnað til að kynnast og kynna
sig, íþá fóru þar fram skemtanir.
Söngkonurnar (Mrs. S. K. Hall og
Mrs. Alex Johnson sungu báðar
einsöngva, sem góður rc’mur var
gerður að, og lék Mís. Dr. Baldur
Olson undir með þeim á piano.
Mrs W. J. Lindal flutti heiðurs-
gestinum snjalla ræðu, þar sem
hún vnintist á að þetta samikvæmi
væri sérstakt í sinni röð, því það
væri í fyrsta sinni sem hún nyti
þeirrar ánægju með samlöndum
sínu'in að, fagna konu af íslenzk-
um ættstofni, fæddri og uppaldri
hér í Canada, sem hefði barist og
unnið sigur í ibókmentaheimi
þessa lands, 'með ekkert sér til
aðstoðar annað, en ágætar gáfui
og óbilandi viljaþrek. Það væri
því í alla staði viðeigandi að
Jóns Sigurðssonar félagið yrði
fyrst til að sýna henni sóma i
þessum bæ — 'konu sem væri af
sa’ma bergi brotin og konur þess
félags væru. — lslenzkri koniu,
sem með hæfileikum sínum og
dugnaði ’nefði unnið sigurlaun
þau, sem svo margir keptu eftir;
en fáir fengju.
|Mrs. Lindal mintist þá næst á
bók Mrs. Salverson ”The Viking
Heart”, sagði að bókin væri í
raun og veru saga frumbyggjanna
í þessu landi, iþar sem inn væri
ofið nógu rniklð af tilfinninga-
máli til þess að hún snerti hjarta-
streng fólks af öllum þjóðflofck-
um, svo þeir læsu békina með á-
nægju og findu 'sjálfa sig í henni
að einhverju leyti.
“Það er komin tími til þess, að
saga frumbyggjanna íislenzku,
sem hér hafa barist góðri bar-
áttu til þess að búa í haginn fyr-
ir okkur, sem á eftir komum, sé
rituð. Og það er sérstakt á-
nægjuefni, að skáld.konunni ís-
lenzku hefir tekist svo vel að
sýna lyndiseinkenni fslendinga í
bókinni og það á þann hátt, að
þeim sjálfum og þjóð þeirra er
sómi að, og ekki getur ’heldur far-
ið fram hjá neinuvn sem les bók-
ina. í fáum hreinum en þrótt-
miklum dráttum er frumbyggjun-
um lýst. Fyrst þegar þeir eru
að skilja við ættlandið. — Eykon-
una fornu og alkunnu, en svo er
þeim fylgt vestur á hinar víðáttu-
miklu — en á þeim tíma
*
Island
Eftir Olav Redal.
Eitt land eg veit, þars ljómar sól um nætur,
með ljósahjálm um strönd og fjöll og mar, -
þar sem að frelsið festi traustar rætur
og fornhelg menning ávöxt dýrstan bar.
Eitt land eg veit, er sögusvipinn geymir
frá sækonunga löngu horfnri tíð, —
um æðar fólksins aðalsblóðið streymir,—
það óttast hvorki lífs né dauða stríð.
Eitt land eg veit, hvar auður engan þyngir
né eitrað getur helgan þjóðlífs merg,
en sögubjarminn fólkið enduryngir
við Edduljóðsins margvígt stuðlaberg.
Eitt land eg veit, sem geymir hugsjón háa
og heiðurs- nafnið metur dýrstan arf.
Þar dvelur þjóð, sem lýtur ei því lága,
en lifir frjáls við göfugt manndómsstarf.
Lát þetta fólk, sem eldinn aldrei faldi
og aldrei skar á nokkur vinabönd,
oss greiða veg frá andans undanhaldi
við árdagsblik um gjörvöll Norðurlönd.
Einar P. Jónsson.
Höfundur kvæöis þessa, mun hafa dvalitS á lslandi
um hríö fyrir nokkrum árum, en er nú, aö því er eg frek-
ast veit, búsettur I Fargo, N'orth Dakota.—pýö.
Sigurðssonar félagsins, Mrs. J.
Carson, Mrs. Salverson með
nofckrum vel völdum orðu’m og
afhenti henni fagran vönd úr
blómum.
óaðgengilegu sléttur Canada —
þar sem fátækt, stríð, veikindi og
drepsótt bíður þeirra. Hin ósér-
plægna barátta þeirra fyrir dag
legu brauði, og að síðustu
bættar efnalegar kringumstæður
þeirra ftjálíVa og 'möguleikar
þeirra á að veita börnum sínum
mentun — Svo mætir þei'm eyði-
leggingar afl istr.íðsins, eins og
öllum öSrum og það er í því sa’m-
, í, . .,, ,, ,, , . i bandi, sem höfundinum tekst
langflestum sjukdonistilfellum, ha . . . , , , .
1:1__: „„ „t: „„„„ i 'meistaralega vel. Lysmg ’hans
Þar næst talaði Mrs. Salverson,
sem er vel 'máli farin. Hún þakk-
aði félagskonum fyrir virðingu
þá, sevn þær Ihefðu sýnt sér og
fyrir tækifærið sem þær hefðu
veitt sér til þess að kynnast svo
mörgum af sínum fyrri vin- og
kunningjakonu'm og kvaðst vera
sérstaklega þakklát fyrir að ihin-
ar íslenzku systur sínar í Winni-
peg, hefðu ekki igleymt sér, þó
hún ihefði dvalið langvistum í
burtu frá þeim. Snemvna sagði
Mrs. Salverson að sig hefði tekið
sárt hve tilfinnanlega að Islend-
ingar voru misskildir eftir að
þeir fyrst komu til þesisa lands.
Og að hún hefði þá ásett sér að
fremurj reyna á einhvern hátt til þess að
fá hérlendt fólk til þess að breyta
skoðun sinni á Íslendingu'ín og
meta kosti þeirra. “Eg ann minni
Iitlu íslenzku þjóð”, sagði Mrs
Salverson? “og frumbyggjunum
íslenzku í þessu landi, so,n afköst-
uðu svo miklu, en ihöfðu svo lít-
ið í aðra hönd — annað en til-
finninguna um að þeir hefðu
gjört skyldu sina og rutt erfið-
ustu hnullungunum úr vegi fyrir
á áhrifunum sem fréttin um fall
er það bæði líkami og sál mann
anna, sem þurfi lækningar við, og , , , „ ,
ao shk læknmg koir.i að beztum | _ , . , . _
notum, þegar læknar og prestar
eru samtaka samkvæmt lögum
sjálfs Guðs.
Prestarnir verða að segja með
Páli postula, að maðurinn hafi nátt-
úrlegan líkama eins og andlegan.
Læknrnir vera að viðurkenna, að
líkaminn sé að eins partur af
manninum og ekki maðurinn allur.
Þegar báðir vinna saman í ein-
ingu að því að lækna mein mann-
anna, þá rætast þes?i orð Brown-
ings:
eftirkcvnendur sína.
“Hún sagðist vera glöð og þakk-
lát útaf því, ihve góðar viðtökur
að bók sín hefði fengið 1— að hún
væri lesin frá hafi til hafs í Can-
ada og að nokkur eintök hefðu
verið send til Bandaríkjanna, og
afleiðingin af slíku yrði sú, að
þar yrðu fleiri er þektu Islendinga
eftir en áður og hjálpaði til þess,
að íslendingar næðu viðurkenn-
ingu þeirri í þessu landi, sem þeir
ættu skilið.”
Síðar í vikunni hélt blaða út-
gáfufélag Winnipeg borgar Mrs.
Salverson samsæti á sama stað.
Áður en hún kom til Winnipeg var
henni haldið savnsæti mikið í Ed-
montön, sem rithöfundafélag og
kvenndeild Canadian klúbbsins
stóðu fyrir, var þar margt stór-
menni sa'man komið, þar á meðal
fylkisstjóri Alberta fylkis, 'sem
flutti ræðu auk- annara.
Frá Winnipeg fer hún til Re-
gina, þar sem kvenndeild Canadi-
an klúbbsins tekur á móti henni
og heldur henni heiðurs sa'msæti.
Missögn var það í síðasta blaði,
að Jóns Sigurðssonar félagið
hefði tekið þátt í heimsókn þeirri
er Líndals hjónunum á Wolseley
Street var gerð. Fyrir þeirri
heimsókn stóðu að eins vinir og
kunningjar þeirra hjóna.
j ar, sem var augasteinn þeirra, er
ekki hægt að lýsa, menn verða að
lesa söguna til þess að geta not-
ið, eða skilið þær kringumstæð-
ur til fulls.
“Jóns Sigurðssonar félaginu |
þykir sérstaklega vænt u'm skiln-1
ing höfundarins og ummæli hans j
í sambandi við þátttöku íslend-1
inga í stríðinu, því vneð henni ]
hafa þeir staðfest rétt sinn til j
landsinis og manndóm sinn til1
Sálin aðstoðar líkamann j >átttöku 1 öllu >ví’_sem >að varð-j
ekki meira, en líkaminn sálina.”
Dr. Edward Spence Cowles er
útskrifaöur í læknisfræði frá Har-
vard háskólanuni og hefir náð
miklu áliti sem læknir og viðtækri
þekkingu.
Samsœti.
Á þriðjudaginn 18. þ. m.
hádegi, efndu konur Jóns Sigurðs-
sonar félagsins til samsætis í
Marlborough hótelinu, til þess að
kynnast og heiðra Mrs. Láru
Goodman Salverson, se*m nýlega
hefir getið sér na'Y i og heiðurs
ar. En um það mál skal hér \
ekki farið fleiri orðum, og með-1
fram af því að Jóns Sigurðssonar j
félagið hefir nýlega minst þeirra i
mála í Minningarriti því, sem það i
gaf út.”
Mrs. Líndal mintist að síðustu í
j á hinn þjóðernislega arf íslend-i
inga og hættuna, se,1-n á iþví væri, j
I að hann týndist innan um ys og!
eftir þys hinna daglegu viðfangsefna.1
En Mrs Salverson sýnir oss að
hægt er að varðveita þessa arf-
‘e’fð. pví sannarlega hefir hún
ekki staðið betur að vígi til þess
en aðr’r.
« t ávarpaði forseti Jóns
WE, OF ICELAND.
May this precept be our yearning,
Pledge to man and God, above:
Keep the torch of Wisdom burning
In the lily hand of Love!
THE NOBLEST NOTE.
Singers, go not far afield
To find your duty!
Evervwhere there stands revealed
The fount of beauty.
Holy Writ the Poets wrote
—A tome of treasures—
And revealed the noblest note
To grace your measures.
Pomp and pride and passing creeds
On wings are flying;
But the note of noble deeds
Is never-dying.
CHIUSTOPHER JOHNSTON.