Lögberg - 27.12.1923, Qupperneq 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
27. DESEMBER 1923.
Bls. 7
Töfrar loftskeyta-
tækjanna.
Þaö er ekki uema rúmur ald-
arfjórðungur síðan Marconi fann
upp þráðlausa firðritun. Fyrstu
tilraunirnar til að senda loft-
skeyti þráðlaust voru gerðar í
Eftir Svein Sigurðsson. .. .....
Bristolflóanu'm 1897, og tókst þá
að senda þau sex rastavegalengd.
Áriðl902 voru þráðlaus loftskeyti
send í fyrsta sinni yfir Atlants-
hafið. Síðan hafa orðið svo stór-
kostlegar framfarir á þessu sviði
visndanna, að helst lítur út fyr-
ir, að loftskeytatækin ætli að u'm-
turna viðskifta- og samgangna-
kerfi heimsins á stuttum tíma.
öflugar loftskeytastöðvar hafa
verið reistar þúsundum saman
víðsvegar um heiminn^ og þráð-
laus loftskeyti eru send og með
tekin daglega í iþúsunda tali, svo
að segja hvar sem er á hnettinum.
Einkum er ..það hið þráðlausa
firðatal (radio telephony), sem
vakið hefir mesta eftirtekt nú síð-
ustu árin( enda er það álit fjöl-
margra vísindamanna, að sú upp-
gvötvun muni, á sambandi við
þráðlausa firðritun, valda engu
minni menningarlegri byltingu í
sögu mannsandans en t. d. upp-
upp götvun prentlstarinnar. í
Ameríku, Efrópu og fleiri heims-
álfum hafa þegar verið settar á
stofn stöðvar fyrir þráðlaust firð-
tal og móttöku tæki eru nú orðið
í flestum hinum stærri farþega-
skipum, sem ganga milli Amerfk ■
og Efrópu. 1 fyrsta flokks járn-
'brautarvögnum í Badaríkjunum
«r einnig farið að nota þesgi þessi
tæki, og það er jafnvel farið að
nota þau á bifreiðum. Auk þess
-hefir fjöldi heimila fengið sér
þau, enda eru þau tiltölulega ó-
dýr. pví er spáð, að eftir svo sem
tuttugu ár verði tæki þessi talin
jafn ómissandi á hverju einasta
heimili eins og talsími er nú. Með
tækjum þessum getur maður
heima hjá sér, svo að segja hvar
sem er á hnettinum, ihlýtt á hljówi-
sveitir og söngsnillinga stórborg-
anna, fengið nýjustu fréttir hvað-
anæfa o. s. frv..
pað er þegar fyrir nokkru far-
unin. Með einskonar loftskeyta-
tækjum hefir nýlega tekist að
senda myndir af fjarlægum stöð-
um og viðburðu’m og taka við þeim
með móttöktækjum á svipaðan
hátt og við hljóðinu. Þegar u'm
þráðlaust firðtal er að ræða. Að
vísu er uppgvötvun þessi komin
ska'mt á veg ennþá, en gera má
ráð fyrir, að ekki líði mjög mörg
ár þangað til mönnum hefir- tek
ist að fullkomna hana svo, að
hægt verði að ftra að færa sér
hana í nyt fyrir alvöru. Getum
vér þá ekki aðeins hlustað á
'mann, sem talar hinumegin á
hnettinum, heldur líka horft á
hann um leið. Og hver veit nema
að við eigum eftir að lifa bað. að
t. d. Akureyringar eða Seiðfirð-
ingar geti heiman að frá sér, hæði
hlustað á ræðu þingmanna sinna
hér í þingsölum Alþingishússir.s
g jafnframt séð þá meðan þeir
flytja ræðuna. Auk ánægjunnar,
sem gera má ráð fyrir, að báðir
máðir málsaðilar ihefðu af þessu,
mundi og margt annað gott geta
leitt af þannig löguðu eftir liti
kjósenda með þingmönnum sín-
um.
•—Eimreiðin.
fiski. pér er óhætt að neyta henn-
ar.
pví miður var bændaflokkurinn
myndaður á sama hátt; í stað þess
að hann skipuðu trúir og reynd-
ir framsóknarmenn þurftu aftur-
halds og íhaldspostularnir ekkert
annað en að skvetta á sig til
bráðabirgða nokkru'm dropum af
,framsóknarvatni og þá voru þeir
orðnir reglulegir framsóknar-
menn eins og gæsin var orðin að
fiski á borði Gyðingsins.
En þess konar skemmri skírn
varir aldrei lengi; áhrifin ná
hvorki til heilans eða hjartans.
petta hafa bændurnir nú fundið
út — þeir hafa látið sannfærast
og hætt að vera til sem póltiskur
flokkur, vegna þess — eftir þeirra
eigin yfirlýsingu — að stefna
þeirra er svo lík stefnu frjáls-
lynda flokksins.
Hvernig stendur á því að ís-
lenzku blöðin hafa ekki verið fjöl-
orðari u'm þessa breytingu? Þóttu
þeim það engar fréttir eða hvað?
Var bænda flokkurinn ekki talinn
meira virði en svo að dauði hans
teldist með ismáfréttum? Þeir
•hefðu átt að tala hærra 1920 um
mismun á stefnu flokkanna. —
hjá Herder 1913, og setti hún í
einni svipan höfundinn í fremstu
röð þýskra söguskálda. Sannar-
við að fara að spyrja manninn að
heiti eftir að hafa talað við hann
sem aldavin.
Við gengum lengi lengi töluð- . ., ...
, « „i legt skald hafði þarna fengið rett-
um um svo 'margt, að okkur gat * r
ekki dottið neitt fleira í hug og an útgefanda. Fyrir utan ritgerð-
þögnuðum. par sem við þröm'muð-1 ir handa þýskum, austurrískum
Engar fréttir eða hvað ?
Fyrir skömmu fluttu ensku
blöðin þau tíðindi að miðstjórn
bændaflokksins hefði haldið þing
í iWinnipeg og samjþykt meðal
annars að flokkurinn skyldi leggj-
ast niður, sem pólitiskur flokkur,
að hér eftir skyldu bændurnir að
.eins semja um það sem þeir vildu
koma í framkvæ'xmd við aðra
um áfram austur á leið þegjandi1
datt 'mér í ihug að eg hefði átt
fremur lítinn þátt í að sameina
landa mína. Eg hirósaði happi í
ihuganum yfir því að hafa fengið
tækifæri til þess að taka í hönd
þess manns, sem eg vissi að hafði
unnið það verfk, sem mig langaði
svo mikið til að vinná.
Þá komu'm við alt í einu að
afarbreiðu fljóti og vissi eg ekki
hvernig við mundum yfir komast,
en þá vaknaði eg alt í einu.
Nú skalt þú ráða.
Þinn jafningi.
Jóhannes Eiriksson.
Sig. Júl. Jóhannesson.
Mas.
j Til Jóa frænda.
Þú ert fremur latur að skrifn.
Það verð ég að segja. Eg fyrirgef
þér það samt, þú átt svo mörg
börn og ert önnu’ín
konu og börn og ýmislegt, sem af
J?” . því leiðir. Eg er ekki neinum slík
flo'kka og aðra menn eftir astæð- r ,
j.iuxvxvxx | onnu-m kafinn og væri því til
og norðrænum tí'maritum og sög-
una Nonna og Manna, sem var
prýði Jesúíta Almanaksins 1914,
komu síðan öll rit Jóns út hjá
„Freiburger Weltverlag“, Sól-
skinsdagar 1914, Frá íslandi 1918,
Borgin við hafið 1922.
List séra Jóns er algerlega
sjálfstæð og styðst eigi við neinar
fyrirmyndir. Hún er hugðnæm
se*xn saga, yndislega tilgerðar-
laus, með málverkslegum glögg-
leik og háskáldlegri tilfundningu.
Hvort sem hann lýsir hinum ein-
földu og yndislegu siðum og veúj-
j u'm landa sinna og náttúru ættar-
eyjarinnar með eldfjöllum hennar
og hverum, jöklum og hraunum
eða hann segir frá atburðum úr
lífi drengsins á leiðinni frá Is-
landi til Dan'xnerkur ellegar hann
skýrir frá hrifningu sinni, er
eitt af þessum skeytum sem j hann smámsaman sér stórborgar-
Til Heimíkringlu.
“Skeytið á eg anzar jarl
og það dável kenni,
kom og fá mér fífukarl
forðum brá eg henni.”
Eg þykist sjá að vnér sé ætlað
Heimskringla sendir lesendum
menninguna, þá er hann ávalt
sínu'm 12 des 1923 mas Jóns við| eðlishvöt góð
Jóa frænda”. Að mmsta kosti tek1 ieiuuuI u
eg það að mér, og “er þar mér að
mæta.”
Eg ætla að biðja ritstjóraj
blaðsins, hver sem hann er, að
skáldsins. Æfintýri hans eru
eiginreyndir óspilts drengs.sem
með leikfullu þreki og broshýrri
grunleysu heilbrigðrar æsku,
gengur beint á 'móti hættunni.
um. Aðalorsökin fyrir þessumj
sinnaskiftum var talin sú, að
stefna bændanna og stefna frjáls-
lynda flokksins væru svo líkar, að
bændaflokkurinn væri óþarfur
sevn slíkur.
Bændaflokksblaðið Free Press
flutti langa ritstjórnargrein 7. þ.j
‘Flokkari
Byrj-
Vneð að skrifa fyrir þig líka, ef eg
vissi hvað þú vildir vera láta; en
það veit eg ekki nákvæmlega.
Nú ætla eg að segja þér enn
einn draum minn. pú manst víst
eftir því að eg hefi sagt þér
drauma áður hvað eftir annað.
Þessi síðasti dau'mur minn er
stuttur
•,n. með fyrirsögninm. * j stuttur sem einu gildir, en mjög
og framtið stjornmalanna. Byrj-, að mínu áliti.
un greinarinnar er a þessa ei . ^ður en eg segi þér drauminn
“Sú ákvörðun miðstjórnar bænda-j að t& að þyki.st
flokksins a nyafstoðnum fundi i tíl |V-MM aíc
. , , ... i vita dálitla orsök til þess að vnig
Winnipeg, að hafa her eftir eng-l d n drau.m> Eins og
in stjórnandi afskifti af póhtík.i ^
eg aldrei orðið neitt
ið að nota þráðlaust firðatal sem , 0g líkindi til þess að samskonar a-; nema ís]endingUir þó eg hafi verið
kvörðun verði tekin af t»æn a e ^ reyna að vera eitthVað annaó.
lögunum ií Ontano, Mamtoba og Mér þykir yænna um fslendinga
Saskatchewan, hefir mæ en um nokkra aðra vnenn, og e
hlýjum viðtökum hja gömlu flokk'
kafinn við í 2Í°ra sv0 vel að lhætta að senda; Hinir áhrifaríku viðburðir og
vnér blaðið, nú þegar. Eg kemst af hinar eis'kulegu smámyndir, sem
án þess og eg kaupi ekki ‘keskni’ j hann raðar umhverfis þá, er alt
um sjálfan mig dýrum dómum fu]t óumræðilegunv yndisleik.
viljandi. Slíkt fæ eg löngu'm j Eversu heilnæ*mt gagnstæði við
ókeypis. j æskulýðsrithöfundinn Karl May,
Um leið og eg kveð Heims- seni méð sínum draumórafullu
kringlu í síðasta sinn. leyfi eg ferðasögum, jafnt ósonnuvn innra
mér að þakka aðstandendum sem ytra, sundurslitur taugarn-
hennar fyrir hvað vel þeim hefir ar, of-fyllir heilann og ranghverf-
farist á liðna tímanum, að hafaiir siðgæðiskend æskulyðsins með
verið svo vænir að taka í blaðið: sínn ofurviðkvæma ivafi af upp-
býsna margt eftir mig, sem hefirs gerðarráðvendni.
eftir þeirra dómi nú, verið bæði j Mikilvægi séra Jóns í þýskri
“þvöglulegt” of “tyrfið”. j ritsmíð nútímans er einróma við-
se.n að urkent af ritdómuruvn sem
uppeldismeðal. pannig sendi stöð
ein í Lundúnum út fræðandi fyr-
iilestra næstum daglega nú í síð-
ast liðnum ágústmánuði, og var
efnið í þeim þetta:l) Um síðustu
rannsóknir í sögu forn- Egypta
2) um pappírsfiramleiðslu í heim-
inum, 3) um ættgengi og kynbæt-
ur og 4) um nýjar stefnur í þjóð-
félagsfræði. Sérstakt skóla- firð-
tals- félag (Schol Radio Society)
starfar í Lundúnum, og bæjar-
stjórnin þar hefir veitt fé til efl-
ingar hinni nýju fræðslustarf-
semi.
Eins og kunnugt er, hafa stór-
blöðin feykileg áhrif á skoðanir
almennings nú á tímu'm. Svo langt
gengur þetta stundum, að sumuin
þykir nóg um. Ejn lítið verður úr
þessvrm áhrifum í samanburði við
þau áhrif sem ræðuskörungarnir
fara að hafa, þegar mannsröddin
getur náð til mörg hundruð þús-
unda eða jafnvel miljóna manna
í einu. En það er þegar fengin
eynsla fyrir því, að þetta er
hægt. Því mennirnir hafa nú sótt
lúðurinn Gjallhorn ií ihandur
Heimdalli, hinum hvíta ,ás, og
hunna orðið svo vel með lúðurinn
að fara, að. iblástur hans heyrist
•brátt í alla heirna. pannig hélt
enski lávarðurinn Robert Cecil,
ferð sinni um Canada og Banda-
ríkin í apríl síðastliðnum, ræðu
eina mikla í Ottawa. um þjóð-
unuvn.
Að sönnu er rétt að geta þess
að miðstjórn bændaflokksins
samdi á sama tíma nokkurskonar
yfirlýsingu um fáein atriði stjórn-
málanna, eins og öll félög gera á
þingum sínum. /
9á sem þessar línur ritar hafði
oft deilt um það við bændaleið-
togana svonefndu að stefna
beggja flokkanna frjálslynda
flokksins og bændaflokksins —
væru svo líkar að tiltölulega sæist
lítill vnunur á; væri því bænda-
flokkurinn bæði óþarfur og til-
gangslaus sem pólitískur flokkur
ef hann ekki iþyrði að koma fram
með stefnu sem meiri breytingar
hefði í för með sér, eins og t. d.
verkamannaflokkurinn.
Þetta þótti leiðtogunum goðgá;
hefi stundum verið að hugsa um,
hvað það væri æskilegt að geta
gjört eitthvað, sefm yrði til þess
að sameina þá í eina heild; því ef
þeiir stæðu saman og ynnu saman,
þá liði þeim svo mikið betur að
Margir þeirra manna,
Heimskringlu standa, eru góðir
drengir, og réttsýnir, en eins og
aðrir góðir menn vérða þeir að
•bera ábyrgð á því ef einhver
skúmur kemst í blaðið, verpir og
ungar út, hvert svo sem afkvævn-
ið kann að verða.
pað virðist ekki heillavænlegt
fyrir fátækt 'blað, að skreyta dálka
sína með ókvæða háði um lesend-
ur sína; en auðvitað kemur mér
Muckermann, Cardanus, Federer,
Keckeis o. ö., en hann er og á
beáta vegi með að verða heims-
frægur. í velflestum löndum Ef-
rópu, í Afríku, Suður- og Norður-
Avneríku og jafnvel í Kínaveldi
þekkja menn nafn hans. Því að
flest af verkuvn hans eða ein-
stakir kaflar úr þeim eru þýddir
á fjölda erlendra tungna. Menn
lesa rit hans á spánversku, portu-
gölsku, frakknesku, ensku, hol-
lensku, dör.sku, norsku, pólsku.
j það ekki við. nevna að svo miklu
öllu leyti. Eg hefi séð 'xnargani ]eyti sem slíku er hireytt að mér.' ungversku, tjekknesku. króatísku,
þránd í götu - þost sjá að minsta Annars sækir þetta “S” “fass íslenskuog kínversku.
í þvi efni. Eg 'hefi altaf attað migj fram Qg væri vej að það ætti er. eigi unt að sja ut vfir
a þvi fljotlega þegar eg hefi j indi » |,____ ___________________________
fengið þessi sameiningarinnföil,
Jóhannes Eiríkson.
að eg væri fjarri því að geta fram-
kvæmt nokkuð þvílíkt. Eg hefi séð
glögt að það'væri verk ‘mér meiri
manna, og eg hefi haft augastað
á no'kkrum slíkum mönnum. Nú j
vegna þess að eg! I þýsku tímariti, sem heitii
hugsa svo mikið um þetta á dag-1 “Die Bucherwelt” (bókaheimur-
inn dreymir mig um það á nótt-jinn), birtist nýlega grein um;
unni; - hvað það er sárt að sak-; landa vorn, pater Jón Sveinsson,
lausir líði fyrir deilur ,,þrándar“, j eftir þýskan ritdómara dr. Petei’j
og þeirra, sem á við hann höggv-
Um séia Jón Sveinsson.
í þýsku tímariti,
hans persónulegu og bókmenta
legu sambönd. Erindi hans, flutt
í skólum, félögum og vísindafélög-
um utanlands og innan, skifta
þúsundum“.
J. A.
—Eimreiðin.
Þrjár vísur.
Ef.
Scherer. Lesandur Eimreiðarinn-1
kváðu þeir bændaflokksstefnuna agt< | ar hafa séð smávegis um og eftirj
ekki slcylda frjálslyndu stefnunni; Eg man ekkj nema sumt af þvi! Jón Sveinsson, en þeim mun eigi Ef mín hefði æskuþrá
sem mig dreymdi, en iyrir þrem-
ur dögum dreymdi mig, að eg var
á gangi á afar víðlendri sléttu.
Var ekki mannabústaði að sjá
hvert, sem litið var, svo langt,
sem augað eygði. Eg gekk í vestur
afturhalds’menn og frjálslyndir
væru eins að öllu leyti þegar til
framkvæmda kæmi, en tíminn
sýndi það að bændaflokkurinn
væri sá eini, sem trúandi væri.
Sannleikurinn er sá, að bænda-
að síður forvitni á að sjá, hvað um! Efalaust haldið von og trú,
hann er sagt erlendis, og birtist Ef að eg hefði ei efast þá,
hér því aðal efni greinarinnar. j Eflaust væri eg betri nú.
Greinin byrjar á að lýsa æsku
hans hér heima, sem hann lýsir
Hefði.
flokkurinn pólitíski var ekkert átt og sá alt j einu hvar maður
annað og er ekkert annað en sa‘m-| kcvnur gangandi á móti mér. Við
svo yndislega í sumum bókum
sínum, t. d. i Nonna og Manna og j Hefði ei manninn hatur vilt
ansafn af mönnum úr báðum hin-
um flokkunum. Nafn á flokki
bandalagið, og var ræðunni kast- j breytir ekki hug né hjarta þeirra
sexw flokkinn mynda. Afturhalds-
að út yfir Canada og um öil
Bandaríkin. I sömu ferð talaðl
hann einnig í sal einum í New-
York fyrir 2000 áheyrendu'm, en
fyrir tilstilli hinna þráðlausu
firðiritunartækja, hlustuðu einnig1 skilja.
800,000 manns á ræðuna, svo að!
áheyrendurnir voru í raun og veru
ein miljón.
Til þess að gefa mönnum hug-
maður sem gengur í flokk undir
framsóknar nafni hjeldur (áfram
að vera vera afturhaldsmaður o.
a. frv. petta virðast sumir ekki
Mér dettur í hug saga í
sambandi við þetta. Gyðingur
settist að í litlum bæ og fór að
verzla. Hann fékk enga verzl-
un. Einhverju sinni mætti
mynd um, hve þráðlaust firðtal hann katþólskum presti og spurði
er afskaplega fljótt í förum, skal
tiér tékið eitt dæmi Við Ikappreið-
arnar miklu á Englandi, sem ár-
hann hvernig á því stæði að alii
aðrir kaupmenn bæjarins fengju
næga viðskiftavini en hann enga:
lega fór fram í grend við Lund-I “Það skal eg segja þér,” svaraði
únaborg síðasta miðvikudag í maí presturinn: “Hér eru allir ka
Derby- daginn svonefnda, var í j þólskir nema þú; þeir verzla því
vor notað þráðlaust firðtal til þess ekki við þig. Eg ráðlegg þér að
að skýra frá úrslitunum. Fregnin ganga í kaþólsku kirkjuna og þá
um úrslitin var komin til New-| fær þú þinn skerf af verzluninni.”
York tuttugu sekúndum eftir að Þetta gerði Gyðsi. Presturinn
kappreiðunum var lokið eða með sltýrði hann á venjulegan hátt:
öðrum orðu’m löngu áður en fjöld | “Er eg nú kaþólskur?” spurði
inn af þeim, sem við staddir voru Gyðingurinn. “Já,” svaraði prest-
kappreiðarnar, vissu um úslitin.! ur.
Til Höfðaborgar syðst á Afriku og Nokkru síðar bauð Gyðingurinn
og til Kairo á Egyptalandi barst prestinum til miðdegisverðar á
fregnin á einni mínútu, tl Mel-1 föstudegi. Á borðinu var steikt
bourne ;í Ástralíu og Bombay á gæs til matar: “pú veizt að ka-
Indlandi á hálfri annari mínútu, | þólskir menn neyta ekki kjöts á
og til Shanghai í Kína á hálfri, föstudögum”, sagði presturinn.
fjórðu mínútu.
Furðulegasta
nýmælið í sam-
Gyðngurinn fer út; kemur inn
aftur að vörmu spori ’með vains-
mætumst og maðurinn heilsar
’mér mjög vingjarnlega og tekur í
hönd mér og segir, ,,Hér mætumst
við þá, það er ágtt. Þú ert vist
að fara heim. Eða er ekki svo?“
,,Ja, það er nú eftir því hvernig
það er skilið,“ svaraði eg, en úr
því að við mætumst hér, er eg al-
búinn að slást í för með þér“.
Við gengum nú austur á leið og
fórum að tala um hvað löndum
okkar liði nú vel. Þótti mér sem
þeim hefði altaf liðið vel og ’mun-
di ekki greinilega hvað þeim haf-
ði borið á milli, en mundi aðeiits
eftir því, að þessi maður hefði
sameinað þá fyrir langa löngjj
síðan, og væru því allar væring-
ar gleymdar, sem gefur að skilja.
Eg hafði heilsað þessum manni
eins og alda vini, en þar er eg við
og við virti manninn fyrir mér fór
eg að efast um, að eg hefði nokk-
urntíma þekt þennan mann.
Eg fór að reyna að rifja \ipp
fyrir mér nafn hans en gat ómög-
ulega munað það, Mér þótti fyrir
því í draumnum, að geta ekki
munað nafnið, því eg ætlaði þá
eins og nú að segja þér frá þess
um manni. pað eina st'm eg vissi
eða gat rifjað upp fyrir mér var
það, að þessi maður hafði venð
framúrskarandi þjóðrækinn og
frö’muður þjóðræknisfélagsins og
og Sókskinsdögum, svb og för
hans til Frakklands og nánisár-
u'xn. Síðan heldur höf. áfram:
„Ár fræðslu og ferðalags voru
nú úti. Jón Sveinsson starfaði í
Danmörku sem yfirskólaprófessor
til 1912, en hin erfiðu kenslu-
störf þar og um fram alt skil- • Væri sól á hverjum meið,
ningsleysi yfirmanna hans,sviftu Væri blómi á veginn stráð
hann getunni að starfa setn rithöf- Væri leiðin bein og greið.
Hefði enginn fallið sár,
Hefði gleðin hjörtun fylt,
Hefðu aldrei runnið tár.
Væri.
Væri lífið vizka og dáð,
bandi við loftskeytatækin er þó könnu, skvettir vatni á gætina og
ennþá ótalið en það, er firmynd- segir: “N4 «r >ea«i tm trrfrrn #f
undur. pegar 'hann fyrst eftir 25
ára burtveru hafði 1894 hei’m-
sótt ættjörð sína, ásamt einum
lærisveina sinna, ritaði hann á
dönsku sína fyrstu bók og varð að
nota næturstundir til þess. Titil!
inn er „Millum íss og elds“. Bck-
in var síðan þýdd á þýsku. Á efrir
kom önnur bók á dönsku ,.fslands
blóm,
Þorsteinn M- Borgfjörð.
Stór ostur.
I sumar sem leið var búinn til
í Bandaríkjunum þá stærsti ost-
ur, er sögur fara af. Stóð til að
er einnig komu út á þýzku. sýna hann í 'haust á stórri mjólk-
u. par að auki ritaði Jón Svems- j ur afurða sýningu i Washington.
son á þessum árum smásögur 1
dönsk og frakknesk tímarit. Æfi-
ferill hans og ’mentun höfðu veitt
honum istórmikla málakunnáttu
Auk móðurmálsins íslenskunnar
talar hann og ritar frakknesku,
þýsku, ens'ku, dönsku og latínu,
og norsku skilur hann og talar, en
í sænsku.grísku og hebresku
heldur hann þeirri kunnáttu, er
hann fékk í skóla.
Langvinnur sjúkleiki neyddi
hann 1912 til að skifta um veru-
stað. í Feldkirch, fékk hann ekki
einun.eris 'heilsubót. heldur einn-
U'msjónarmaðurinn við ostagerð-
ina var 80 ára gamall öldungur.
er verið hefir áður aðalverkstjór-
inn við tilbúning allra stórra osta
í Bandaríkjunum að undanförnu.
Fyrir tveimur árum bjó hann til
ost er vóg 10800 kg. En þessi
ostur, sem gerður var í su’mar
átti að vera og vóg um 12000 kg.
haldið íslendingum fram sem'ig frelsi og næði til skáldskapar
s-ín;pg')m hvar sem hann gat því Á fáu’m mánuðum '’k'ipaðist hin
við kcrmið Eg kunni auðvitað ekki i dýrðlega bc’ iTr
Aftaka norðanveðuv og sjó-
gangur var á, svo að brotsjór
hvolfdi bátnum, og stóð mjög
tæpt að auðnaðist að bjarga þess-
r*» ina manni. —Vísir 10. nó/.
BLUE
BIBBON
Að borga háu verði, meinar ekki nauð
synlega betri tegund. Heimtið Blue
Ribbon— það bezta á hvaðaverði sem
er.
SendlS 25c tll (Blue Ribbon, Ixtd.
Winnipeg, eÉtir Blue Rlbbon
Cook Book I bezta bandl —
bezta matreibslubðkin til dag-
legra nota I Veeturlandnu.
SPARAÐ FÉ SAFNAR FÉ
Ef þér hafið ekki þegar SparisjóðsreiUning, |>ó, getið þér ekki
breytt hyggilegar, en að leggja peninga yðar inn á eitthvert af vor-
utn næstu útibúum. par bíða þeir yðar, þegar réttt tíniinn kemur til
að nota þá yður til sem mests hagnaðar.
Cnion Bank of Canada hefir starfað í 58 ár og hefir á þeim tíma
komið upp 345 titihúum frá strönd tU strandar.
Vér hjóðum yður lipra og ábyggilega afgreiðslu, hvort sem þér
gerið mikil eða lítil viðskifti.
Vér bjóðimi yður að helmsækja vort næsta í’tibú, ráðsmaðurinn
og starfsmeim lians, munu rinna sér ljúft og skylt að leiðbeina yður.
Í TIBÚ VOR ERTJ A
Sargent Ave. og Slierbrooke Osborne og Corydon Ave.
Portage Ave. og Arlington I.ogan Ave og Sherbrooke y
491 Portage Ave. og 9 önnur útibú í Wiimipeg
AÐALSKRIFSTOFA:
UNION BANK OF CANADA
MAIN and WII.1,1 AM —
WINMPEG
Beinin í Hallmundarhiauni.
Er ska'mmdegisbrún reis við Skorungagil,
á Skarði var Grímur á fótum,
og broddstaf sinn greip hann við baðstofuþil,
á braut gekk með hugmóði skjótum.
Svo leik'hann til norðurs í lofti var dimm
logndrífa, en fjallsýn að baki;
hann átti ekki sökótt við örlögin grimm,
sem ærðust í háskýja blaki.
En hét nú á “Frosta”* og hélt svo á rás,
u'm hálsa og mýrar og klungur,
því hér var þó förinni heitið í Ás,
með ihelskó var fótur ei þungur.
Hann átti þar minningar, ættlið og þrár,
til átthaga munann sem drógu;
pn þá skall á hríðin, hann 'hnyklaði brár,
á hjarninu fokvættir hlógu.
Hann þreytti við daginn unz kólgan og kvöld
með kyngi navn aflvöðva grenna,
svo vegmóður áttlaus, við myrkranna völd
ei magnaði sköpum að renna.
Og hljóð barst að eyruvn, hann hlustaði til,
við hátíð var messu að boða;
en hærra lét Norðri við náklukkuspil,
um nóttina, ógnum og voða.
Hvað segir af einum 1 óbygðum þeim,
þar undrin og hætturnar sveima?
og ei heldur bver verður útför af heim,
þá erfin ei minningu geyvna.
í sveltinu rakkinn um sólhringa fimm,
við síðu hans entist að búa,
og trygð sinni fórnaði dægur þau dim’m,
þvi dauðanum vildi e'kki trúa.
Hann Frosti’ gat ei sagt hvort förin var greið
þótt fylgd sína ei vildi spara;
en enginn fann spor þín í óruddri leið
nema örfá við Tjaldhól í skara.
Stefnurnar breytast frá ætlunum oft,
er örnefni í hillingum vaða;
þá skuggarnir lengjast ef skýjað er loft
og skrípin í ógöngur laða.
Hjá “Víðgel’xmi” fólst hann í fjör'tíu ár,
í faðmlnum ískaldrar rr.óður,
hann fal sig þar guði en feldi ekki tár,
og fanndrifinn sofnaði hljóður.
Þó að í mannheimi hvílan sé köld,
og kosinn ei áfangastaður,
er víðsýnið opnast og veganna fjöld,
hann vaknaði á jólunu'm glaður.
*Svo hét hundurinn. j>#
Grímur á Skarði var úti í Hallmundarhrauni um
jólin 1883, og fanst aldrei. En höfundur þessa
kvæðis hyggur að það séu bein hans, sem nýlega
hafa fundist þar í hrauninu. —Vísir 12. nóv.
Til frekari skýringar f/ísum vér til greinar, er
út kom í Lögbergi 6. des. s. 1., og var tekin úr dag-
blaðinu Vísir. Ritstj.