Lögberg - 28.10.1926, Blaðsíða 7

LAGRFTRG FIMTODAGINN,
28. OKTÓBER 1926
Bls. 7
ROBIN HOOD FLOUR
Eftirspurnin
eftir þessu víðfræga
hveiti er altaf að auk-
ast, og það mjög hrað-
fara.
ROBIN HOOD HVEITl
er nú sent til, svo að
segja, allra^ landa í
heimi.
’Wm
Víkingur
Vestuilandsins
Gaman og alvara.
1 \
("Framh. frá bls. 2.)
vert af gripum og farangri. Brig-
. hain Young valdi þegar i stað bæj-
arstæði. Hópurinn staðnæmdist
nákvæmlega þar sem nú er Salt
Lake City. Innan lítils tíma var
Brigham Young búinn að velja stað
fyrir musteri, einmitt þar sem það
nú stendur, á aðal stræti borgar-
innar. ,
Við lentum í ágætu gistihúsi og
leið okkur vel þar um nóttina, en í
einu skildum við alls ekki. Þegar
við kpmum i borgina, vorum við
dauðþyrst. Við héldum, að það
væri af því að svo heitt var um
daginn; en þó við þömbuðum( vatn
indælt, svalandi drykkjarvatn, hvað
eftir ánnað, vildi þorstinn með engu
móti yfirgefa okkur. Við sofnuð-
um þyrst og vöknuðum þyrst. All-
an næsta dag vorum við að þamba
vatn. Hvort þetta stafaði af þurru
fjallaloftið eða ekki, er mér óljóst,
Eg að eins veit að við vorum
þyrst.
Þann dag fórum við að skoða hinn
fagra musterisgarð. Umhverfis er
hár steypuveggur, og járngrindur í
hliðum, sem lokuð eru til kl. 9 á
kveldin. Þegar inn er komið,
blasa við f jórar byggingar: muster-
ið sjálft, sem enginn nema mor-
mónar fá inngöngu í; stór fagur
samkomusalur, sem nefnist Tjald-
búð; annar minni samkomusalur,
og svo skrifstofuhús.
Grænir fletir, blóm og götur eru
þar á milli bygginganna. Aðallega
var ferðinni heitið ,í Tjaldbúðina,
því þar er eitt merkast organ, sem
til er í Banílarikjunum, og er leikið
á það á hverjum degi frá hádegi til
12.45, nema á helgidögum og öðr-
um frídögum. Kl. 12 er dyrunum
lokað og fær enginn að komast inn
og enginn að fara út fyr en organ-
slættinum er lokið. Listamaður
lék á hljóðfærið og var að því hin
mesta unun.
Síðdegis fórum við með rafmagns
lest suður til Spanish Fork, liðug-
ar 50 mílur. Hittum við þar vin'
ininn séra Runólf Runólfsson, sem
er prestur islenzka, lúterska safnað-
arins þar. Kona kom þar líka með
bíl til að flytja okkur heim til Mr.
ig Mr. (J. E. Jameson. Þar áttum
við inndæla gistingu. Dóttir þeirra
hjóna er mikil söngkona og heyrð-
um við hana syngja um kvöldið.
Sunnudagur var að morgni og þann
dag, kl." 10 f.h., flutti eg guðsþjón-
ustu í snotru litlu íslenzk-lútersku
kirkjunni þar. Að því búnu sung-
um við nokkuð af islenzkum söng-
um. Þetta fólk lofaði Guð fyrir
að hafa sent okkur til þeirra með
tslenzku söngvana. Þegar við syng-
um: “Frjálst er i fjallasal,” horfði
eg út um gluggann — og fjöllin
sýndust rétt fyrir utaj hann. ís-
lenzka fólkið i Spanish Fork sann-
arlega snerti hjörtu okkar. Guð
blessí það og styrki til þess að
Gamla Fólkið ,Getur Fengið
Margra Meina Bót.
Þúsundir Manna Nota Þetta Nyja
Meðal og Staðhæfa Að Það
Hjálpi Sér Bæði Fljótt
Og Vel.
Hafi læknirinn ekki nú begar
ráðlagt bér bað. bá farðu sjálfur
til lyfsalans og fáðu bér flösku af
bessu nýja meðali. Það heitir
Nuga-Tone. Reyndu bað í nokkra
daga og ef bú lítur ekki betur út
og ef bér líður ekki betur, bá barft
bú ekki að bortga fyrir bað. Þeir
sem reyna, munu komast að raun
um að bað er skaðlaust, bragðgott
og ágætt meðal, sem gefur góða
matarlyst og unnbvggir blóðið og
taugarnar og allan líkamann. Veit-
ir nærandi svefn, styrkir lifrina
og nýrun og kemur meltingarfær-
unum í gott lag. Þeir sem búa til
Nuga-Tone, bekkja svo vel verk-
anir bess að beir leggja fyrir alla
l.vfsala að ábyrgjast bað og skila
aftur neningunum. ef bú ert ekki
ánægður. Lesið miðann á nakk-
anum. Meðmæli og ábyrgð með
hverjum nakka. Fæst hjá öllum
lyfsölum.
halda við sína lút. kristnu trú.
Klukkan hálf fimm þennan sama
sunnudag lögðum viÖ á stað austur
frá Salt Lake City áleiÖis til Den-
ver, en þangað komum við eftir li'ð-
ugan sólarhring. Á þéirri leið sá-
um viiS mikitS af fjöllum, fórum
með fram beljandi, straumhörðúm
ám og stundum í djúpum giljum.
Á einum stað í Tennessee Pass, vor-
um vi'ð 10,242 fet yfir sjávarmál.
Tröllslegasta útsýni á þeirri leiÖ er
í gili einu, er nefnist: “Royal
Gorge”. Rennur Arkansas-áin þar,
og stanzaÖi lestin tH aÖ gefa mönn-
um kost á því aÖ virða fyrir sér
þetta jötna heimkynni og hlusta á,
þegar
“beljandi foss viÖ hamrabúann
hjalar.”
Til hægri handar viÖ járnbrautina
og rétt fyrir neÖan fossar áin í
seiðandi tryllingi, en á báöar hliÖar
rísa klettarnir eins og veggir miö-
alda kastala, nema'miklu hærri. ÞaÖ
er eins og ofurefliÖ hafi þarna
gjört sér vígi. Hvaö dirfist þu,
maÖur, aÖ etja kappi við bergrisa?
Og þó hefir mannsandinn og manns
höndin aö nokkru leyti unniö
sigur. Jötnarnir rikja þar ekki
lengur einvaldir, því eimlestin
brunar þarna áfram dns og á sléttu
væri. ™
Eftir stutta bið i hinni miklu
Denver-borg lá leiöin austur og
norÖur til Omaha, Des Moines, í
gegnum Colorado, Kansas, Nebr-
asta, Iowa, og Minnesota til Minne-
apolis. Þar áttum viÖ yndislega
dagstund með Hirti söngfræöingi
Lárusyni, konu hans og börnum. —-
Næsta morgun vorum við komin
til Winnipeg, fimtudaginn 17. júni.
Þann sama dag var haldið til Gimli
og þangað var eg kominn í tíma
fyrir kirkjuþingsbyrjunina um
kvöldið. Voru þá 25 dagar liönir
frá því ferðalagið hofst. Ekkert
hafði amað að heilsu allan þann
tíma. Og nú var eg kominn þang-
að, sem eg átti starfsvið í tiu ár.
Vorum við ánægð með þau ferða-
lok, þó við værum þar ekki nema
stutt.
Eftir liðuga tveggja mánaða dvöl
austur frá,' lagði eg aftur á stað
vestur, fór með Candian National
brautinni til Vancouver og Canadi-
an Pacific skipi þaðan til Seattle.
Eg €r því búinn að fara hringferð.
og hún endar hér í Seattle.
Mig langar til að láta þess getið,
að á þessu ferðalagi var eg á vegum
sex járnbrautarfélaga, og þó eg
kvarti ekki undan meðferð hjá
neinu þeirra, leið ménhvergi betur
en í Canadian National lestunum.
Hjartans þakkir öllum þeim, sem
auðsýndu okkur hlýleik á þessu
ferðalagi. Þeir voru margir.
Á bryggjunni í Seáttle, þegar eg
kom frá Victoria, mættu mér tveir
góðir vinjr, Mr Kolbeinn S. Thord-
arson og Mr. Gunnar B. Thorláks-
son. Á hinrr fyrri hefi eg áður
minst. Hinn síðari er sveitungi
minn frá fslandi, við báðir úr Eiða-
þinghá. Gunnar er drenglyndur
styrktarmaÖur safnaðarins, og
greiðugur, liðlegur maður í hví-
vetna. Hjá þeim fékk eg hinar
beztu viðtökur.
Og nú er eg aftur kominn til
Seattle, og sendi frá mér þessar
ferðaminningar, Það var Mr. F.
R. Johnson, hinn listfengi skrifari
Hallgrímssafnaðar, sem bað mig
um það í vor, að eg sendi öllum
vinum hér- fregnir af ferðinni, í
einu lagi í blöðunum. Seint og lík-
lega illa, hefi eg orðið við bón
hans.
Rúnólfur Martcinsson.
Tengist höndum yfir
hafið.
Nafnkendur maður sagði eitt sinn
að menning hvers lands yrði mæld
f^tir afstöðu og rétti konunnar. j
Fornsögur íslendingn benda á það
að frá fyrstu tíð hafi islenzkar
konur tekið mikinn þátt i þjóðlíf-
inu og að sjálfstæði þeirra hafi
verið viðurkent af karlmönnun-
um. Þær höfðu ýms réttindi, sem
varla þektust annarsstaðar á þeim
timum. Jafnvel þegar þjóðin var
í sinni mestu niðulægíngu undir
útlendu kúgunarvaldi áttu islenzku
húsmæðurnar ekki litinn þátt í að
varðveita þjóðernisneistann. Þær
litu ekki einungis eftir því að heim-
ilisfólkið hefði eitjhvað í sig og á
heldur voru þær einnig aðal kenn-
arar barna sinna. Þetta siðar-
nefnda á sér stað enn í dag á ís-
lenzkum sveitaheimilum.
Vegna strjálbýlisins og erfiðra
samgangna drógst lengi að konur
mynduðu félagsskap sín á meðal
eða að þær færu aÖ reyna að bæta
kjör sín með löggjöfum. Það var
1847 Alþing veitti konum jafn-
ræði við karlmenn hvað erfðarétt
snerti. 1874 var fyrsti íslenzki
kvennaskólinn stofnaður í Reykja-
vík og 1887 var konum leyft að
stunda nám við æðri mentastofn-
anir, sem áður höfðu einungis ver-
ið fyrir karlmenn. Það er aðallega
síðan 1908 að íslenzkar konur hafa
rutt sér til rúms í opinberum mál-
um, þá var fyrst lögleitt að þær
mættu gegna hvaða helzt stöðu,
sem hæfilegleikar þeirra og ment-
un gerði þær hæfar fyrir svo sem
eins og verða læknar, lögmenn o.
s. frv. Afstaða konunnar í íslenzku
þjóðfélagi færðist þannig áfram í
framfara áttina þar til þær hlutu
ifullkomin atkvæðisrétt samkvæmt
Jöggjöf Alþingis 1915.
Framfarir þessar áttu sér ekki
stað án mikillar samvinnu og fórn-
fýsi íslenzkra kvenna yfrleitt og
hafa þær þrátt fyrir erfiðleika, er
stafa af strjálbýli' og samgöngu-
leysi bundist sterkum félagsbönd-
um. Eitt aða^Æandalag hafa ís-1
lenzkar konu^^Rndað, sem hefir
með höndum^mll þau merkustu
mál, sem konur hafa á dagsskrá.
Margt er það til gagns fyrir
land og lýð, sem íslenzkar konur
hafa gengist fyrir eða aðstoðað á
einn eða annan hátt og einmitt nú
hefir Bandalag kvenna tekist á
hendur að koma upp Kvennaheim-
ili í Reykjavík, sem geti orðið
nokkurs konar miðstöð fyrir starf-
semi kvenna á íslandi, líkt og
Federated (Women’s Clubs heim-
ilin eru í Ameríku. Heimili þetta
á að hjálpa og leiðbeina stúlkum,
sem árlega koma fleiri og fleiri
úr sveitunum til höfuðstaðarins.
Þar eiga þær að geta fengið gist-
ingu um lengri eða skemri tíma og
einnig á stofnunin að veita tilsögn
í ýmsu nytsömu, svo sem eins og
hússtjórn. Sömuleiðis er ætlast til
að heimili þetta verði athvarf fyr-
ir útlendar konur, sem sumar
hvert koma meira og minna til ís-
lands og vita varla hvert þær eiga
að snúa sér vegna vöntunar á
þægilegan gististað og fullnægj-
andi upplýsingumi um það besta,
sem tsland hefir að bjóða. Hinar
síðarnefnduj /eru vanalega menta-
konur, sem koma. til íslands af
löngun til þess að kynnast betur
íslenskri menning og er tilfinnan-
leg vöntun á því að hæ£t sé að
taka á móti þeim sem skyldi vegna
þess- að Bandalag íslenzkra kvenna
á ekkert heimili. Mjög mikil nauð-
syn er á því að þess konar heimili
sé komið upp 1930 því eins og gcf-
ur að skilja vérður brýn þörf fvr-
ir þvílika stofnun ekki eimmgis til
þess að aðstoða íslenzkar konur
heldur líka útlenda gesti.
Alþingi hefir gefið lóð undir
hina fyrirhuguðu byggingu á fögr-
um stað i Reykjavík og hlutafélag
var stofnað fyrir rúmu ári síðan
til þess að koma þessu áformi í
framkvæmd. Enn sem komið er
hefir Bandalag kvenna ekki nema
lítinn hluta af fé því sem þarf til
þess að hægt sé að byrja á bygg-
ingunni. Hlutabréfin kosta rúma
fimm dollara hvert, 25 krónur i ís-
lenzkum peningum. . Ákjósanlegt
væri að konur i Ameriku vildu að-
stoða systur sinar heima ,í þessu
verki svo að byggingin yrði tilbú-
in 1930, ef 1000 islenzkar konur í
Ameríku keyptu eitt hlutabréf
hver bættust 25,000 kr. við í þenn-
an sjóð og gæti þesskonar aðstoð
verið einskonar fórn til minningar
ættingja og vina heima á gamla
landinu, sem lögðu grundvöllinn
að framförum þeim, setn hafa átt
sér stað í seinni tið á íslandi.
Vilja ekki islenzkar konur fyrir
vesían haf minnast Fjallkonunnar
kæru fyrir jólin, styrkja gott mál-
efni svo hægt sé að reisa íslenzk-
um kven-félagskáp sómasamlegan
samastað.
Hlutabréf eru til sölu hjá undir-
ritaðri eða frú Steinunni H.
Bjarnason, Reykjavik.
Látum okkur vestur-íslenzku
konurnar vinna að því að austur
og vestur-íslenzkar konur geti tek-
ist í hendur á Kvennaheimili i
Reykjavík 1930.
Thórst'ma Jackson.
531 W. i22nd St., New York.
saur o. þvíl.J Þó er það ekki ætið,
sem þessu verður komið við.
Þvottur á höndum og andliti er
svo einfalt mál, þó misjafn geti
hann verið, að honum þarf ekki að
lýsa. Þó má minna á það, að ekki
er það allskostar góður siður, að
margir noti sama þvottafatið, sama
svampinn og sömu þurkuna, og er
það þó algengt. Þrifalegt er þetta
ekki og hætta getur stafað af því.
Ef einn fær einhvern smitandi sjúk-
dóm t. d. kláða, reform, lús eða
Heilbrigðistíðindi.
Þvottur og böð.
Það er svo margt sinnið sem
skinnið, og ærið mismunandi í lönd-
unum hve mikið menn þvo sig og
baða. Á Islandi eru böð lítið sem
ekkert notuð af öllum almenningi,
og hann þykist gera vel ef hann
þvær höndur og andlit, þegar kom-
ið er frá vinnu. Líkt er að sega um
Noreg og yfirleitt Norðurlönd, þó
bæjarbúar og heldra fólkið fari oft
í bað. Sé aftur litið til Englands,
má heita, að baðklefi eða baðker
fylgi hverri ibúð, og er talið álíka
nauðsynlegt eins og salerni.- Þar
þykir það jafnvel allmikið nauðsyn
að taka bað á hverjum degi. Svo er
þetta og í Japan. Yfirleitt eru suð-
rænu jþjóðirnar mestu vatnskettir
og baða sig, þegar þvi verður kom-
ið við. I köldum löndum eru böð-
in aftur fátíðari, þó misjafnt sé.
Þetta er i raun og veru auðskilið,
því það er hin mesta nautn að
komast í svalt vatn, þá hitinn ætl-
ar að drepa mann. Hinir, sem eru
skjálfandi af kulda, forðast kalda
vatnið, en þægju heitt bað í heitu
herbergi með þökkum. Nú kostar
heita vatnið töluvert, og það eru
aðeins efnamennirnir, sem geta
veitt sér það, nema eldsneyti sé ó-
dýrt, t. d. nægt skógarhögg, eins
og víðast í Finnlandi. Þar baðar og
allur almenningur. Böð og þvottur
fara iþannig að miklu leyti eftir
loftslagi. en að nokkru eftir upplagi
manna og eðlisfari.
En hvað er þá að segja um þvott
og böð frá sjónarmiði heilsufræð-
innar? Eru þau ekki nauðsynleg til
þess að halda góðri heilsu?
Liklega hefir verið of mikið úr
þessu gert. Þjóðirnar, sem baða sig
mest, eru ekki öllu langlífari en
hinar eða heilsubetri. Það er hvorki
að óttast það, að óhreinindi stýfli
opin á húðkirtlunum né eiturefni
séu í svita eða húðfitu. Vér yrðum
og fæstir ellidauðir Islendingarnir,
ef þvottur og böð væru óumflýjan-
leg til þess að halda heilsu. Eigi að
síður verður ekki móti því borið, að
óhreinindin eru ekki hættulaus með
öllu, síst á höndunum, sem snerta
á svo mörgu. Óhreinindum fylgja
ætíð aragrúi af sýklum, sem geta
valdið ýmislegum kvillum. Strangt
hreinlæti losar menn við mikið af
þessum óþverra og dregur úr sýk-
ingarhættu. Lús má telja óþrifa-
kvilla og svo er um fleira.
En hreinlætið er ekki aðeins heil-
brigðismál. — Það er stórvægilegt
menningarmál, sem hlýtur hver-
vetna að ryða sér til rúms. Á vor-
um dögum þykja lúsugir menn,
sjúklingar með geitum og öðrum ó-
þrifakvillum naumlega í húsum
hæfir. Þess verður ekki langt að
biða, að þrifnir menn, hreinir og
illalyktandi fái sama dóm. Almenn-
ingsálitið stefnir í þessa átt og ekki
að ástæðulausu.
Þvottur og böð hafa líka margt
gott í för með sér. Þegar maður
hefir þvegið sig tárhreinan kann
maður ekki við að fara í óhrein
föt, og sé maður sjálfur hreinn, í
hreinum fötum, una fæstir við ó-
þrifaleg og óhrein húsakynni, sæng-
urföt o. þvíl. Hér rekur hvað ann-
að og afleiðingin verður hreinlæti
og menningarbragur í stóru sem
j smáu. Alla jafna hefir það aftur rik
! andleg áhrif. Maður hugsar öðru-
vísi, þégar alt er hreint og þokka-
legt umhverfis mann, en meðan
sóðaskapuí réði lögum og lofum og
lús skreið á hverjum manni. — Og
þó eru þess dæmi, að böð ogóþrifn-
aður geti farið saman, t. d. í Rúss-
landi. Þar er það landssiður, að fá
sér heitt bað á hverri viku, en samt
er fólkið skítugt og lúsugt. Má
þetta heita undantekning.
En hvers má þá krefjast af öll-
um almenningi í þessum efnum?
Flestir verða að vinna á degi hverj-
um, svitna og verða óhreinir. Það
væri heimska að ætla sér að komast
hjá þessu, enda stafar sjaldnast
nein hætta a£ óhreinindum þeim, er
fylgja vinnunni. Fyrir mitt leyti
svara eg spurningunni þannig;
Menn eiga að þvo sér rækilega um
höndur og andlit, þegar þeir koma
frá vinnu sinni, og alt hörundið,
þegar maður hefir svitnað # mjög
eða það hefir óhreinkast við óþrifa-
lega vinnu. Auk þess ættu menn að
þvo sér um höndurnar áður en þeir
matast, og í hvert sinn sem þeir
snerta á hlutum, sem sérstök smit-
unarhætta getur stafað af fhrákar,
þvil. er viðbúið, að allir fái hann,
sem nota sömu þurkuna. Það er út-
látalitið, að hver hafi.sitt fat og sína
þurku. Hún endist þá þeim mun
lengur. Sumir halda, að flasa í hári
sé smitandi, og nokkur likindi eru
til þess. Ef svo væri, þá hlýtur hver
að smitast af öðrum, sem nota sömu
þurku.
Það er satt að segja erfitt að nota
þurkur svo enginn óþrifnaður stafi
af. Þessvegna hafa menn nýlega
tekið upp á því, að nota heitan loft-
straum i stað þeirra. Hann kemur
úr litilli blástursdælu, sem rafmagn
hitar og hreyfir. Þorna höndurnar
samstundis, þegar heita loftið leik-
ur um þær. Þrifalegt er þetta, en
kemur þeim einum að noturn, sem
hafa aðgang að rafmagni.
Einkennilegt er það að Rússar
kunna ibetri þvottasið en margir
aðrir. Þeir telja það mesta óþrifn-
að, að þvo sér úr vatni i venjulegri
skál og nota venjulega rennandi
vatn.. Þvottaborðið er þá gert með
þeim hætti að op er í botni skálar-
innar, svo vatnið streymi óðar úr
henni niður i sérstaka fötu eða út i
skólpveituna, en yfir skálinni er
vatnshani, sem þéttur vatnsúði
streymir út úr meðan maður þvær
sér. Höndurnar lenda þá aldrei í
neinu skólpi.
Eins og geta - má nærri, eru
svampar og þvottaposar allajafna
miður hreinlegir. Allskonar óhrein-
indi berast í þá að hörundinu, og því
fer f járri, að þau skolist öll burtu,
þegar svampurin er undinn upp úr
Vatninu. Ef menn ekki nota hend-
urnar til að þvo sér, eru þvottapok-
arnir hreinlegastir, en þó því aðeins,
að nokkrir séu til skifta. Hvern
posa ætti að þvo, ekki sjaldnar en
einu sinni í viku, sjóða hann og
þurka síðan. Við suðuna drepst alt
sóttnæmi í honum.
Þvott á höfði og háru hugsa
menn minna um, og þó er háriö
með óþrifalegustu stöðunum á yfir-
borði líkamans. I það stafnast ryk
flesta grunar. Það væri því góður
siður og nauðsynlegur, að allir
þvæðu höfuð sitt og hár vandlega
f'heitt vatn og sápa) einu sinni i
viku. Meðal annars væri það nokk-
ur vörn fyrir flösu og hárroti, ef
unglingarnir væru strax vandir á
þetta hreinlæti.
Nöglurnar hirða margir miður
en skyldi og þó er það ekki langrar
stundar verk að skafa óhreinindin
burtu, sem setjast undir þær. Það
fer illa á því, að sjá hreinar hönd-
ur og biksvartar neglur, en í nagla-
skarninu er oftast hverskonar ó-
þverri samankominn.
Á böð. og hörundsþvott verður
minst> síðar. G. H.
Mbl.
TIL INGUNNAR.
Eg þakka ei skrif þitt
en þunglega’ ásaka,
þótt að í fræðandi birtist það hjúp—
máttu’ ekki vesalings mannfélags-
hraka,
minningar falla i gleymskunnar
' djúp.
'Heimurinn glotti þá héðan þeir
gengu— x
í hjartanu söknuður enginn þvi bjó;
ærin í lífinu aðköst þeir fengu,
við ættum að láta þá hvílast í ró.
R. J. Davíðson.
Hveitisamlagið.
Hveitisamlagið í Manitoba hefir
nýlega samið viðT víðvarp (Mani-
toba-fylkis um að víðvarpa frétt-
um fyrir sig fStation C. K. Y. Win-
nipeg). Fer það fram á hverjum
degi kl. 12.45 e. m. öllum helstu
ýréttum af hveitisamlaginu verður
þá víðvarpað og einnig fréttum af
öðrum samvinnufélagsskap bænda
> þessu fylki.
Þeir af lesendum vorum, sem
tæki hafa til þess, ættu að hlusta á
fréttirnar sem víðvarpið flytur kl.
12.45 á hverjum degi.
Þeim, sem hafa það vgrk á hendi
að kynna almenningi hveitisamlag-
ið og starfsemi þess, þætti mjög
vænt um að heyra álit þeirra, er
hlusta á þessar fréttir, og tillögur
þeirra þeim viðvikjandi.
Kornhlaða hveitisamlagsins í
Buffalo fullgerð.
Bygging þessarar kornhlöðu er
síðasti hlekkur þeirrar keðu, serrt
tengir Sskatchewan hveitisamlagið
við heimsmarkaðinn. Hún heiir
verið bygð til að taka við korni frá
hinum stóru kornhlöðum hveitisam-
lagsins á vesturströnd Superior-
vatnsirts og flytja það með járn-
brautum eða bátum til sjávar, til að
flytjast til Evrópu.
Eign hveitisamlagsins i Bufíalo,
N. Y. er þrettán ekrur af landi við
vatnið. Þar er bryggja, kornhlaða,
hleðsluskálar og járnbrautarspor.
auk þess innri og ytri kornbyrgð-
ur, sem hver um sig tekur tuttugu
°g þrjár þúsundir mæla hveitis og
þar að auki inni og ytri kornbyrgð-
ur. Alls tekur kornhlaða þessi, eins
og hún er nú, eina miljón og hund-
rað úsund mæla hveitis. Það er
hægt að hlaða báta eða járnbrautar-
vagna frá fjórum stöðum í einu,
eða alls þrjátiu þúsund bushel á
klukkutimanum. Hleðsluskálarnir
ná yfir fjögur járnbrautarsper og
aftan við þá er nægilegt pláss fyrir
tuttugu vagna.
25c.
fyrir
Greniskóg
Fólki, sem b.iáist af andbrenítsl-
um, Asthma og lungma siúkdóm-
umi er bað mikil hiálD að búa
bar sem grenitrén vaxa. Hvers
vejrna? Vesma bess, að andrúms-
loftið bar er beim holt. Peps
hafa í sér samskonar heilsulyf
eins oít srrenitréð, auk annara
hollra efna osr fyrir 25c sretur bú
flutt heim tií bín heilsubótina.
sem srrieniskÓKurinn veitir. Þe«-
ar Pep er látið í munninn, bá
nýtur líkaminn beirrar hollustu.
sem meðalið hefir að sreyma,
maður andar beim að sér osr bau
fara ofan í lunsmaDÍDurnr ok
lunjtun en maðun Kleynir bau
ekki. Reynið Peos við kvefi.
hósta, brióstveiki ok asthma.
25c ask.ian. Fæst alstaðar.
Lesendum er boðið að leggja
fram spurningar hveitisamlaginu
viðvíkjandi, og verður þeim svarað
í þessu blaði.
Robin Hood Flour vinnur mörg
verðlaun.
Robin Hood Miils Limited hefir
nú fengið skýrslu frá öllum sýning-
um í Saskatchewan og Manitoba,
sumarið 192Ó, þar sem ýms félög
hafa haft hveitimjöl til sýnis, sem
þau hafa malað og þar sem það hef-
ir verið reynt. Verðlaun þau sem
Robin Hood Flour hefir fengið eru:
30 fyrstu verðlaun af alls 36 eða
70 verðiaun af samtals 83 verð-
launum er gefin voru.
Verðlaunalistinn er eins og hér
segir:
Fylkissýningin í Regina: Besta
brauð, öll verðlaun, tiu alls.
Sýningin i Saskatoon: Besta
hvítt brauð, brúnt brauð og Buns.
öll verðlaun, sex alls. Fruit Cake
1. og 2. verðlaun. Jelly cake 1 verðl.
Home made cake og fleiri tegundir
r. verðlaun. Broad view', Sask. 1. og
2. verðlaun.
1 /
ÓListinn eins og hann er.).
'BToaidview, Sask,, lst and 2n.d.
OadiJIac, Sa»k., 1-st.
Ca-rberry, Jían., 2nd and 3iidi.
Elbow, Sa«k., lst, 2nd and '3rd.
Blstow, Sask., iBt, 2nd, 3rd and 4th.
Hawarden, Sa^k., leit, 2tnd, and 3rd,
Kelvtington, Saek*., lst and 2nd.
Ijanisan, Sask., lst and 2nd.
'McAuk'V, 'Man., 3rd.
Mllestoine, Sask., 2nd.
Morden, Man., lst.
MeviUie, 'Sask., lst.
North Battleford, Sask., lst and 2nd.
Ogetna, Sask., lst.
Prlnce Albert. Sask., lst, 2nd & 3rd.
Punníchy, Saek., Istt aníd' 2nd.
•Radison, Sask., lítf.
Ridgedale, Sask., 2nd.
St. James, Winnipeg, lst, 2nd & 3rd.
Saitcoats. Sask., lst.
SheH'lmoutih. Sask., lst and 2nd.
Wakaw, Sask., lst and 2nd.
Yorkton, Sask., lst, 2ind and 4th.
Oomplete Kesnlts at Kelvington,
Sask.:
Beslt Bread lst and 2Wd.
Dark Cake, l«t.
lyighit Cake, lst.
FVutt Cake, lst.
Foney iPastry, let.
Faney Calkes, 2lnd.
Cookties, 2nd.
Með alla |)á viðurkenningu, sem
Robin Hood Flour hefir hlotið er
það engin furða þótt félagið þori
vel að gefa -peninga ábyrgð með
hverjum 24 punda sékk, eða þaðan
af meiru. Það er orðið að orðtæki
meðal húsmæðranna að það sé vel
þess virði að gefa dálítið meira fyr-
ir þetta mjöl, en nokkurt annað.
^MMIIMIIIIIIIIIIIIIMMIIIIMIIIIMMMMMIMIMIIMMMMMMIIIIIIIIIMIIMIIIMIIIIIMIMIIIMMU:
ISJERSTAKAR LESTIRj
£ Austur að Hafi =
| SIGLT TIL GAMLA LANDSINSI
SÉRSTAKIR SVEFNVAGNAR
= frá Vancouver, Edmonton, Cálgary, Saskatoon, Regina =
með lestunum austur, sem koma matulega
= til að ná í jólaferðir gufuskipanna:
= Fyrsta lest fer frá Winnipeg kl. 10 f.m. 23. nóv., til Montreal, =
= Þaðan 25. nóv. með S.S. “Athenia " til Belf., Liverp, Glasgow §
= Ónnur lést fer frá Winnipeg'kl. 10 f.m. 25. nóv. til Quebec og =
= þaðan Tbeint norðurleiðina) með SjS. “Regina” 27. nóv. til =
= Belfast, Glasgow og Liverpool.
= Þriðja lest fer frá Winnipeg kl. 4.30 e.m. 2. des. til Halifax, og I
= nær í S.S. “Pennland” 6. des. til Plymouth, Cherb. Antwerp. ~
= Fjórða lest fer frá Winnipeg kl. 10 f.m. 9. des. til Halifax nær Í
í S.S. “Letitia” 12. des. til Belfast, Liverpool, Glasgow, og =
= S. S. “Baltic” 13. des. til Queenstown og Liverpool.
= Fimta lest fer frá Winnipeg kl. 10 f.m. 10. des. til Halifax, nær =
= í S.S. “Antonia” 13. des til Plymouth, Cherbourg, London. =
= SÉRSTAKIR SVEFNVAGNAR alla leið ef þörf kre.fur. frá =
= Vancouver, Edmonton, Calgary, Sakkatoon, Regina, til að ná í =
= S.S. “Stockholm” 5. des. frá Halifax til Oslo og K.hafnar.
S.S. “Estonia’ 9. des. frá Halifax til Kaupmannahafnar.
= S.S. “Frederik III” 10. des. frá Halifax til Christiansand,
= Oslo og Kaupmannahafnar. =
= Hvaða umboðsmaður sem er fyrir Canadian Nat. Rv gefur uppl. =
= Eða skrifið ÍW. J. QUINLAN, Dist. Pass. Agent, Winnipeg =
niMMIIIIMMMIIIIIMIIIIIMIIIMIIIMIIIIIIIIMIIIMIMIIIIIMMIIIIMIIIMIIIIIIIllllllllMMMMMl?
jJMIIIIIMMIIMMIIIMMIIUMIMIIMIMIIMIMIIMMIIIIIIIIIMMMIIIIIIIMMMIMIIIMMMMMMIIIg
= TIL |
I Gamla Landsins i
= MBÐ
FYRIR JOLIN
og NY-ARID I
E
1 Sjerstakar Jola-ferdir j
= DEC. 7 SS. MONTROYAL LIVERPOOL
= “ 11 S.S. METAGAMA GLASGOW-LIVERPOOL =
= “ 15 S.S. MONTCAUM LIVERPOOL =
= “ 15 S.S. MINNEDOSA CHERBOURG-SOliTH- =
= AMPTON ANTWERP
SÉRSTAKIR SVEFNVAGNAR
Verða i brúki alla leið til skipshliðar í Welst St.
John fyrir þessar siglingar.
= SKRIFIÐ YDUR SNEMMA FYRIR FARÞEGARÚMI
= og látið Canadian Pacific Umboðsmann gefa yður
= allar upplýsingar.
| CANADIAN PACIFIC 1
^IIIIIMIIMIMMIMIIMMIMIIIMIIMMMIIIMIIMMIIMIMIMMIMIMIMIIIIIMIIMIMIIIIIMIIIMlfi^