Lögberg - 20.01.1927, Page 1

40 ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 20. JANÚAR 1927
NÚMER 3
Helztu heims-fréttir
Canada.
Rannsókn sú, sem hafin var út
af bruna Winnipeg leikhússins, þar
sem 4 slökkviliösmenn létu lífiíS,
hefir nú verið lokiÖ. Ekki hefir lög-
reglustjórnin fundiÖ ástæbu til at)
saka nokkun mann um hirSuleysi,
eða nokkur afglöp i sambandi viS
]>etta slys, nema einn mann, Nor-
man Gateson, sem selt hafði nokkr-
um mönnum vinföng, sem sannaö-
ist að voru í leikhúsinu morguninn
sem slysið varð, og er hann þar með
talinn sekur við vínsölulögin. Það
er heldur ekki við þvi búist, að
stjórnardeild sú, sem hefir með
brunamál aö gera, finni ástæðu til
að bera sakir á nokkum mann í
þessu sambandi.
* * *
Herbert Greenfield, fyrverandi
stjórnarformaður i Albgrta er á leið
til Evrópu til að vinna aö innflutn-
ingi fólks þaðan til Alberta. Fvrst
fer hann til Englands, en býst við að
fara einnig til Noregs, Svíþjóðar og
Danmerkur.
* * *
S. E. Clement í Brandon, Man.
hefir verið skipaður dómari í vest-
ur hluta fylkisins í staðinn fyrir
T. D. Cumberland, dómara, sem
hefir sagt af sér þessu embætti frá
31 janúar að telja.
* * *
Laurirer klúbburinn, tilheyrandi
Queens háskólanum í Kingston,
C)nt. hefir boðið S. J. Wioodsworth
þingmanni frá Winnipeg að koma
þangað sitemma í febrúar og halda
þar ræðu. Liklegt þykir að þing-
maðurinn muni þiggja boðið.
Hon. J. G. Coates, stjómarfor-
maður i New Zealand er i dag
(miðvikudag) staddur í Winnipeg,
á heimleið frá Bretlandi. Flytur
r«ðu hjá Canadian Club og þiggur
heimboð hiá fylkisstjóranum. Fer í
k're!d ákiðjs til Vahcouvct, seœ cr
næsti áfangastaður.
stól og hafði mörg gufuskip í för-
um til að flytja vín til landsins.
* *
Goolidge forseti, sagði meðal
annars i ræðu, sem hann hélt hinn
29. desember í New Jersey, að
heimurinn væri í mikilli hættu fyr-
ir því, að stríðsandinn yrði aftur
yfirsterkari, en hann vonaði að
Bandaríkja þjóðin ein út af fyrir
sig og án sambands við aðrar þjóð-
ir, reyndist nógu sterk og nógu hug-
uð til að koma í veg fyrir það að
heimurinn lenti aftur í blóðugum
ófriði.
* * *
Hæsti réttur Bandaríkjanna hef-
ir úrskurðað að eftirlitsmenn vín-
■bannslaganna hafi fullan rétt til að
leggja hald á vínföng, hvar sem
þeir finna þau, til að nota þau sem
sönnunargögn gegn laga brjótum.
Bandaríkin.
Bandarikjastjórnin stendur í
þeirri meiningu að Henry Ford og
fyrverandi félagar hans muni
skulda sér einar $30,o<x),ooo og er
nú að reyna að innkalla þessa miklu
fjárupphæð. Er krafa þessi bygð á
Pví, að 1913 hafi eignir og tekjur
félagsins verið virtar alt of lágt.
Félagið borgaði þá $20,000,000 í
tekjuskatt en stjórninni telst svo til
a® það hefði átt að borga $50,000,-
°oo. Arið 1919 keypti Ford hluti
félaga sinna sem voru meðeigendur
x9r3> svo það eru þeir, ekki síður
en hann, sem ber að borga þessa
kröfti stjórnarinnar ef hún reynist
réttm»t. Einn af þeim mönnum er
senator James Couzens. Það er sagt
að hann hafi lagt $2,500 i félagið
]>egar það byrjaði, en selt sinn hlut
Ú Ford 1919 fyrir $28,000,000, en
ágóði hans meðan liann var í félag-
inu hafi numið hér um bil $10,000,-
°°°. Ford félagið byrjaði með $28,-
000 höfuðstóí, en er nú orðinn meir
en biljón dollara. Er slíkur stór-
groðj talinn eins dæmi, jafnvel i
Landaríkjunum.
* * *
Linhvcrjic skattheimtumenn
. 1ota a® Hafa verið heldur ágengir
arið' Sgni jejg^ þy; nt-t -(jigur Mellon
jarmálaráðherra um samþykki
P'ngsins til að skila aftur $174,120,-
r77 til 287,000 gjaldenda, sem inn-
'allað hafi verið af þeim 192Ó,
1 ain yfír það sem þeim bar að
borga.
* * *
, . f'r’ns ö asuhito Chichibu bróðir
hms nýja keisara i Japan kom ný-
'ega til New York frá Norðurálf-
imni á leið heim til sin.
* * *
I uttugu og niu líflát án dóms og
laga r ynchings) hafa átt sér stað
1 Bandar.kjunum 1926. Eru það
þrettan flein en árið 1925.
* * *
Þeir verða stundum fyrir tölu-
verðu skakkafalli, þessir menn sem
vinsolu stunda í Bandaríkjunum, þé>
sagt sé að þeir græði mikið fé. Ný-
lega var Emile Wormser, einn af
miljónamæringunum í Riverside
Drive dæmdur í tveggja ára fang-
e!si og $10,000 sekt, æn tveir félag-
ar hans fengu nokkuð vægari hegn-
ing. Félag |>að sem * þessi maður
stjórnaði hafði $10,000,000 höfuð-
Hvaðanœfa.
Blöðin og tímarit flytja nú dag-
lega fréttir frá Kína og þær byrja
eða enda langflestar á þvi, að á-
standið þar, sé með degi hverjum
að verða meira og meira iskyggilegt.
Það að Kinverjar berjist sin á milli
og drepi hver annan, er nú orðið
svo vanalegt. að slíkt þykja engar
nýjungar. Hitt þykir Ameríku-
rnönnum og Bretum meiri tíðindi og
verri, sem von er til, að þeirra eigið
fólk, sem þeima á víðsvega i. Kína-
veldi, er nú talið i meiri hættu held-
ur en verið hefir um langt skeið. Þó
swuar fréttirnar frá Kina séu naum
ast ábyggilegar og flestar mjög
óljósar, þá má þó telja vist, að ó-
vildin gegn útlendingum sé nú þar
i landi meiri heldur en áður. Vopn-
aðar sveitir Kínverja fara til og frá
um landið og hafa þegar gert út-
lendingum mikinn óskunda, bæði
þeim, sem ]>ar reka verzlun og iðn-
að og eins trúboðum. Hafa þeir
viða óiðið að fiýja utiuan þessum
óaldarlýð og sumstaðar orðið fyrir
ránum og meiðingum. Stjórnir
Breta og Bandarikjamanna gera
það sem þær geta til að vernda
þegna sína ,en það er erfitt, ekki
síst vegna þess að í Kínaveldi er
eíginlega engin stjórn nú. sem hægt
er að snúa sér til.
* * *
Frétt frá Manila á Philippine
eyum segir að þar hafi brunnið hinn
10. þ. m. 1.500 hús og 5000 manna
sé þar með heimilislaust. Húsin
voru flest smá timburhús. Orsakir
eldsins' vita menn ekki, en halda að
lrann að hann hafi byrjað i kirkju
einni þar í bænum og svo þaðan
breiðst út um bæinn.
* * *
1 Mexico hafa veríð samin ný
lög viðvikjandi oliu-tekju. Sum
olíu-félögin neita að hlýða ]>eim lög-
um og verða þau þá bara að láta
oliuna vCra þar sem hún er komin
í jörðinni. Er talið að þetta verði
ti þess, að olíutekjan þar verði nú
miklu minni en verið hefir og sér-
staklega minni en til stóð að hún
vrði á þessu ári og að þrjú þúsund
verkamenn missi við þetta atvinnu
sína.
Séra N. S. Thorláksson,
sjðtugnr.
Hiann er sjötugur í dag. Fæddur
20. janúar 1857. Lögberg leyfir sér
að færa afmælisbarninu innilegustu
hamingjuóskir. Vér erum þess full-
vissir að hið sama gera margir
fleiri — allir sem manninum eru
kunnugir, því enginn þekkir s'éra
Steingrím að öðru en góðu einu og
nýtur hann nú flestum mönnum
meiri vinsælda og virðinga.
Vér vitum ékki hve margir senda
honum í dag líeillaóskir og árna
honum hamingju á sjötugs afmæli
hans. En vér vitum að þeir eru
mjög margir, sem nú og æfinlega
vilja sýna hinum góða og göfuga
öldungi ást sina og virðingu og
þakklæti fyrir hið mikla og góða
starf, sem han hefir af hendi leyst.
Þeir eru orðnir margir, sem séra
Steingrímur hefir uppfrætt í kristn-
um fræðum og innrætt sannan krist-
indóm og góða siði. Flestir ]>eirra
munu nú hugsa til hans eitthvað
líkt því sem skáldið kvað, þó í öðru
sambandi væri:
“Eg þakka fyrir leiðbeining þangað
sem eg fer,
eg þakka fyrir bænirnar, sem þú
kendir mér.”
í sumar eru liðin 40 ár síðan séra
N. Steingrímur Thorláksson varð
prestur. Hann var vígður sunnudag-
inn 21 ágúst 1887. Gekk hann þá í
Kirkjufélagið og hefir tilheyrt því
jafnan síðan og lengst af verið
þjónandi prestur meðal landa vorra.
Kirkjufélaginu, söfnuðum þeim, er
hann hefir ]>jónað og íslendingum
hér i landi yfirleitt hefir hann unn-
ið ómetanlegt gagn. Það munu nú
allir sjá, og vera fúsir að viður-
kepna. Nú hefir hann tilkynt söfn-
uði sínum og Kirkjufélaginu, að
hann hafi ásett sér að hætta prests-
þjónustu á næsta sumri, þegar liðin
eru full 40 ár frá þvi að hann var
vígður. Það er s'jálfsagt ekki von-
um fyr, þegar hugsað er um það
sem hann hefir á sig lagt fyrir
Kirkjuíélugið, iöfnuði sina og íyrir
málefni kristindómsins meðal landa
sinna vestan hafs.
Vér endurtökum hamingjuóskir
vorar til afmælisbarnsins.
Sæmd riddarakrossi
ELIVOGAR.
Miss Thorstína Jackson
hefir af konungi Dana og Islend-
inga, Kristjáni X., verið sæmd ridd-
arakrossi Fálka-orðunnar. Er Miss
Jackson fyrsta íslenzka konan vest-
an hafs, er þeirrar sæmdar nýtur.
Miss Jackson ferðaðist um ísland
siðastliðið sumar og hélt þar víða
fyrirlestra um Vestur-íslendinga,
sem mikið þótti til koma, og var
henni þar i hvívetna ágætlega vel
tekið. Hefir hún með íyrirlestrum
sinum, ritgerðum og Sögu íslend-
inga í N. Dakota. sem nú er ný-
prentað, unnið þjóðflokki vorum
þarft verk og er ánægjulegt til þess
að vita, að hún hefir hlotið hæfilega
viðurkenningu. Er það öllum Vest-
ur-tslendingum gleðiefni. ,
Heiðursmerki.
Konungur hefir i þetta sinn út-
hlutað heiðursmerkjum Fálkaorð-
unnar jæsspm mönnum: — Stór-
riddarakrossi með stjörnu Eggert
Briem. forseta hæstaréttar. Stór-
riddarakross án stjörnu : landshöfð-
ingjafrú Elínu Stephensen. forsæt-
isráðherrafrú Þóru Magnússon,
prófessorsfrú Katrínu Magnússon,
prófessor Guðmundi Hannessyni,
prófessor dr. Valtý Guðmundssyni,
stórkaupm. Thor E. Tulinius Jáður
riddari), M. Meulenlærg præfekt.
Riddarakrossi: Dr. phil. Björgu
Þorláksson, ungfrú Thorstínujack-
son, ekkjufrú Margréti Pétursdótt-
ur á Egilsstöðum á Völlum, héraðs-
lækni Steingrími Matthias'syni, fyr-
i verandi héraðslækni Dav. Shc Thor-
steinsson, skólastjóra Halldóri Vil-
hjálmssyni, Hvanneyri, Garðari
Gísasyni formanni Verslunarráðs
íslands, skipstjóra Einari Stefáns-
syni, skipstjóra Júliusi Júlíussyni,
skipstjóra Þ<)rólfi Beck. Guttormi
Vigfússyni fyrv. umboðsmanni og
skólastjóra, Geitagerði, Birni Guð-
mundssyni kaupmanni, tsafirði,
Jóni Sturlaugssyni hafnsögumanni,
Stokkseyri og .Þorsteini Gíslasyni
frá Meiðastöðum, nú á Framnesveg
hér i bænum. Mhl. 15. des.
Frá Islandi.
f
f
t
f
f
f
♦;♦
T
Vinnur kappsund og
fær $25,000 verðlaun
George Young, 17 ára gamall
piltur frá Torontó, hefir synt yfir
Catalina sundið, sem er 23 milur á
breidd. Synti hann þessa vegalengd
á 15 kukkutímum og 45 mínútum.
Alls voru það 101, sem þreyttu sund
þetta, karlar og konur. En þessi
ungi ’Canadamaður reyndist þeirra
snjallastur og lilaut hann vei'ðlaun-
þau, sem Wm. Wrigley hafði heit-
ið þeiiu sem fyrstur manna synti
yfir sundið. Eru verðlaun þessi
$25.000, svo pilturinn fær vel borg-
aða þá miklu sundþraut. sem hann
hefir af hendi leyst, auk ]>ess sem
hann nýtur nú þess heiðurs að vera
mesti sundmaður í heimi. Þegar
hann á laugardaginn var lagðist^ til
sunds frá Catalina eyjunni, átti
hann aðeins 60 cents í eigu sinni, en
nú á hann að minsta kosti $25,000
og hefir góða von um mikið vneira
síðar frá kvikmyndafélögunum.
Tvær konur, Margaret Houser
frá Long Beach, California og
Martha Stager* frá Portland, Ore.
sýndu mikla hrevsti og þrautseigju
í þessu kappsundi og þoldu kuldann
i sjónum flestum lætur. Hvorug
]>eirra komst þó alla leið og unnu
því ekki $15.000 verðlaun, sem heit-
ið hafði verið þeirri konu, sem fyst
vrði, ef karlmaður fengi fyrstu
verðlaun. Þær eiga samt að fá
$2.500 hvor ]>eirra i viðurkenningar
skyni, þótt ekki næðu þær takmark-
inu. Auk þeirra þriggja, sem þegar
er getið voru 98, sem þátt tóku í
kappsundi þessu, en þeir gáfust all-
ir upp, sumir eftir fáeinar mínútur,
en aðrir þreyttu sundið i margar
klukkustundir.
Þessi mikli sundkappi er fæddur
í Edinburgh á Skotandi. en kom til
Canada, þegar hann var aðeins 3
ára. Canada á því lieiðurinn af að
hafa alið liann upp og hér lærði
hann að synda, þegar hann var að-
eins sex ára gamall. Hefir hann oft
vakið eftirtekt á sér með þessari í-
þrótt sinni.
George Young list vel á sig í
California og talar um að bvggja
þar heimili fvrir móður sína og
sjálfan sig.
f
t
f
f
t
♦;♦
Islenzkir og fœreyskir stúdentar
eiga fund með sér.
Y
25. ]>. m. áttu islenskir og fær- ♦>
eyskir stúdentar fund með sér hér i
Khöfn, til þess að reyna fyrir sér
hvernig tækist með sameiginleg
fundahöld og samvinnu á ein ><">k-
um sviðum. h und:^í sátu, auk siu-
dentanna, ýmsir merkir menn, fær-
eyskir og islenzkir. svo sem sendi-
herra vor, Sveinn Björnsson, Jón
Sveinbjörnsson, konungsritari, dr.
phil. Sigfús Blöndal, bókavörður,
sira Hafsteinn Pétursson, Gunnar
Gunnarsson, rithöfundur, og for-
menn félaga Færeyinga og íslend-
inga, Jieir Trond Olsen og M.
Bartels. Fysti ræðumaður var dr.
phil. Sigfús Blöndal, og talaði hann
um íslenzka stúdentafélagið i
Khöfn á fyrstu dögum þess, en síð-
ar urðu ýmsir til þcss að rekja sögu
félagsins alt fram á síðustu daga.
Fyrir hönd Færeyinga svaraði hr.
Chr. Lutzen, adjunkt, með þvi að
segja frá helstu atriðum í sögu fær-
evska stúdentafélagsins. Sagði hann
að félagið, sem er ungt mjög, stofn-
að 1910. hefði hingað til látið þrjú
mál einna mest til sín taka. Gat
hann þá fyrst um ávarp félagsins til
Lögþingsins í Færeyjum og til allra
Færeyinga um það, að koma þyfti
fram krafa frá Færeyjum um að
æskilegt væri aö undantekningará-
kvæði um stöðu Færeyja í ríkinu
yrði skotið inn í grundvallarlögin
dönsku og ákvæði sett um löggjaf-
Segulstraumar, stjarnablik
struku af mínum augum ryk.
Sjón eg fékk af naktri njólu.
Norðljós glóðu um róðrarvik. —
Litir himna um fell og fjörð
firnadjúpsins grun mér ólu.
Neista einn eg sagði sólu.
Sandkorn var mér Adams jörð.
—Síðan kafa eg knattasund;
kalla í bcen um týndan lund.
Fceri heim af banabrautum
brotí mín — fyrir vaxtað pund.
Loýaflóð, án linda og óss,
leiptra og sókkva af tunglaskautum.
Alskygn völd þar, yfir þrautum,
una í liæð án skugga og Ijóss.
Þvi lét greina himna og heim ■
helgibók — með orðum tveim.
Er ei hafdjúp hnattakerfa
heild og eind í sólnageimf
Augu spegla sjónasöfn.
Svipi minnis tímar erfa.
Jarðarlíf í hvolfin hverfa,
hœðaveldis englum jöfn.
— Ljós er eilíft augans mið,
yfir djúps og lopta svið.
Dreymir mold að herrann hylji
hvelastigans efsta rið?
Víst er holdsins himnaför
höfunds œðsta boð og vilji.
Kvaðning þrumar. Sköpun skilji
skyldu og rétt við lífsins kjör.
— llvað skal trú við sannleiks sögn?
Sýn og skyn er möskvalögn,
megi ei hugur henda vetti,
hefja rök gegn véa þögn.
Eignist brjóstið efams kjark
er þess sókn í hinsta rétti.
Eins og sunna sveiflar hnetti,
svo á Ijósþrá vor sitt nmrk.
— Héðan knýjast himnadyr.
Hét* skal tíminn standa kyr.
Vættir dags og rökþva rcrnmar,
reiða svoi* ef mannityh spyr.
Hvar tók duptið dýrri mynd;
drukna í höfum fegri straumar;
hvaðan feykja hjartna drauvnar
hærra brimi á stjörnutind?
Einar Benediktsson.

t
±
x
i
i
i
i
T
T
f
i
i
i
T
T
♦;♦
£
i
T
i
i
T
i
i
T
i
i
T
t
i
T
t
T
±
♦;♦
a4a
— Þó varð ást vor dauða dœmd,
drottins mynd í útlegð flæmd.
Heims vors móðir, hæða dóttir,
hve mun bölva skál þín tæmd.
Tvídræg urðu andi og hold
undir sekt, við lífsins gnóttir.
Fá nú hinstu daga dróttir
dómi hnekt um Enochs fold!
— Þeir sem banna, ef guð oss gaf
gjöra lífsboð dauðans staf;
taka stein að brauði í býti,
brjóta náð og mildi af.
Hræsni bregður helgisvip,
hverfir aldins garði í Víti;
gjörir hóf að lágu lýti,
lífisns sælu að stolnum grip.
Mörg hvarf æfi minnis virð,
molduð djúpt í safnaðskyrð.
Æskulaus fékk ellibana
epibúi í lífsins hirð.
Dauðaþyrst við þrúgulind
þjáðist dygð í blindni og vana.
Fagnaðsríki krýndi í Kana
konung' þó, sem á ei synd.
— Alein finst már átt að sjá,
yppi Norðri geislabrá.
Út, þar falla Elivogar,
út, í stjarnafirnin blá
Lítur nokkur sunnu son
svið, hvar dýrðin fegur logar;
þar sem reisa blysabogar
bifröst fyrir a n d an s von,
Víst er lágstig lífs þar meint,
luktu auga að sjá alt hreint. —
Mamiaboð ein heimta að hylja.
Haf er djúpt, en fer ei leynt.
— Sælai er hálf í hjartans grun.
Himins ríki er að skilja.
Býr ei undir almátts vilja
efatninni að steypa í hrun?
— Elivogar eiga ei brunn.
Aldrei nam þar jaki grunn.
Heljar svipir, huliðsraumar,
hoifa'hungt um G■n-im.:gs íói.;
Isum fylgja í yztu húm
andans þyngstu vafadraumar.
Storkuflóði stremgdir taumar
stefna yfir skapnaðs rúm.
-Eimreiðin.
skildu mCnn mæta-vel hvorir aðra.
Að endingu mæltust þeir við, for-
inenn stúdentafélaganna Jakob
Gíslason og Fr. Jacobsen, og var
svo mótinu slitið. L. S.
Vísir.
Þöngulhausar.
Eftir Thomas Arkle Clark.
prófes-sor við rikisháskóla Illinois.
Það má nú vel segja um okkur
öll, að við séum þöngulhausar,
svona að einhverju levti. T. d. getur
Nancy ómögulega lært að sauma,
eða eg lært að leika á pianó. Eg
hefi gert einar tvær alvarlegar til-
raunir til að læra hljómfræði, en á-
rangurinn var sára lítill. Var ]>ó
arvald Lög])ingríns, en er til kom, | ekki kennaranum um að kenna.
og grundvallarlögin dönsku voru
endurskoðuð hér um árið, klofnaði
s'jálfstæðisflokkur:nii um kröfur
stúdenta. Félagið hefir og gefið út
drög til örnefna- og bygðanafna-
safn fvrir Færeyjar og með því lag- 1
fært mörg örnefni og bjargað frá
glötun, en svo má heita, að Danir
færi öll nöfn úr lagi þar í eyjum og
ambagi. Eins' lét félagið til sin taka,
er danska dómsmálaráðuneytið
bannaði Færeying einum að kenna
sig við fæðingarstað sinn og úr-
skurðaði þá utn leið, að nöfn svo
sem Hansen. Jensen o. s. frv. væru
góð og gild færeysk nöfn. Af þessu
má marka, að félagið er vel vakandi
i sjálfstæðismálum þjóðar sinnar
og að henni komi þaðan styrkur
nokkur í hinni erfiðu baráttu við
margfalt ofureflið. Þá hefir félag-
ið gengist fvrir því, að Færeyingar
fái herírergi á Nýja Garði hér i
Khöfn og ennfremur herbergi i ís-
lenzka stúdentagarðinum, þegar
hánn er upp kominn.
Eftir ræður þessar hófst gleð-
skapur mikill yfir púnsi, sem inn
var boriö fvrir gesti og ]>á sem
drekka vildu. A'oru nú fluttar marg-
ar ræður og f jörugar og sungið. Alt
fór þó vel og stillilega fram, en geta
verður þess, að á fundinum var ekki
eitt orð mælt á dönsku. heldur ein-
göngu á færeysku og islenzku. og
Einu sinni herti eg upp hugann
og spurði kennarann hvernig hann
væri ánægður með mig og var það
eftir að eg hafði gengið til hans
daglega i nokkra mánuði.
Það st<)ð ekki á svarinu hjá kenn-
1 aranum. “Þú hefir ósköp litla hæfi-
leik, en ansi mikið álit á sjálfum
þér.”
Það var ekki um að villast, eg
vaf þöngulhaus, að minsta kosti
hvað hljómfræðina snerti.
Os's er gjarnt til að trúa því, að
þeir, sem gáfnatregir reynast i ung-
dæmi sinu, séu ólíklegir til að kom-
ast vel af i heiminum, þegar út í
lífið kemur og við höfum margar á-
stæðttr fram að færa fyrir þeirri
skoðun. Eg held að eg geti áreið-
anlega sannað það, með góðum og
gildum rökum, að langoftast farn-
ist ]>eim piltum vel i lífinu, sem vel
hafa revnst í skóla. Eg hefi margar
sannanir fyrir þessu úr margra ára
skólaskýrslum og hefi eg ekki spar-
að, að láta lærisveina mína hevra
það, þegar mer hefir fundist þeir
áhugalitlir uirí lærdóminn. ef ské
kynni. að það yrði þeim hvöt til að
gera betur.
Eg vil miklu heklur trúa þvi. að
gáfaði pilturinn komist betur áfram
og reynist nýtari maður, heldur en
hinn .semi heimskur er. Það er nú
kanns'ké að einhverju leyti vegna
þess, að einhvern veginn hepnaðist
mér að fá góðan vitnisburð þegar
eg var í skóla og við úrfestina mína
hangir lítill hlutur, sem er sýnilegt
merki þess, að einhverntíma hefi eg
verið svo lánsanfur, að hljóta skóla-
verðlaun, sem mikið þykir til koma.
Og það hefir oft verið mér hugg-
un, þegar mér hefir fundist illa
ganga og starf rnitt borið litla á-
vexti, að líta á þennan litla hlut og
láta hann minna mig á, að eg hefði
hæfileika, sem hlytu að verða sjálf-
um mér til gæfu og öðrum til gagns.
En þrátt fyrir þá skoðun, að þeir
sem gáfaðir eru og vel að sér, hljóti
jaínan að farnast vel, hvað helst
sem þeir leggja fyrir sig, en hinir
tornæmu og gáfnatregu verði aftast
að lúta í lægra haldi, þá hefi eg þó
rekið rríig á það, að ýmsir þeirra
hafa síðar reynst nýtir menn, sem á
skólaárum sínum. eða framan af
æfinni voru taldir reglulegir þöng-
ulhausar.
Maður getur tekið til dæmis pilt
sem Meeks heitir. Enginn, sem
þekti hann efaðist um að hann væri
mesti tossi. Þó bar hann það ekki
lærði irrikið, annars mundi hann
hafa verið látinn fara eftir árið.
Hann var því þama í tvö ár og
hvarf svo.
Það var einu sinni árið sem leið,
að inn í skrifstofu mína kom mið-
aldra maður. Hann, leit vel út, var
vel klæddur, talaði skýTt og greini-
lega og var að öllu hinn myndarleg-
asti. Manni fanst að hér ætti maður
tal við mjög myndarlegan og heið-
arlegan kaupmann eða einhvem
þess konar mann.
Þessi maður var Meeks.
“Munið þér eftir mér?” sagði
hann mjög góðlátlega. Það var svo
sem ekki hætt við því, að sá sem
reynt hafði að kenna Meeks. mundi
nokkurntíma gleyma honum. Ekki,
sagði eg það nú samt við hann þeg-
ar eg fullvissaði hann urrt að eg
hefði ekki gleymt honum. Hann
sagði mér sögu sina mjög hæversk-
lega; en það var auðheyrt á öllu að
hann hafði komist prýðisvel áfram,
undarlega vel. Hann var nú helsti
maðurinn i mvndarlegu iðnfyrirtæki
| Hann var giftur stúlku. sem var af
■beinlínis með sér. Plann var lagleg- : heldra fólki komin og hafði ier|g
ur og andlitið alls ekki ógáfulegt, | ið góða næntun. Hann tilhe\r 1
og rrtundu afnvel beztu mannþekkj- I ýmsum félögum og let ser ant um
1 f 1 V* . v* * ' nlrAln 1 /) Cf l."1 t*l«’ 111 ÍYl n 1
arar hafa flaskao a ao gera
rétta grein fyrir honum, er þeir sáu
hann i fyrsta sinn. Hatin sat jafn-
fremstu röð í bekknum og virt-
ati
ist taka mjög vel eftir öllu sem eg
sagði. Það þurfti svo sem ekki að
ásaka hann um það, að hann fvlgd-
ist ekki með eftir föngum og hann
vildi taka þátt í því sem fram fór
eins og bezt hann gat.
ser skólarríál og kirkjumál þess bæjar-
félags sem hann tilheyrði. Hann
hafði verið kosinn til að gegna
margskonar opinberum störfum.
Það leyndi sér ekki að hann var
mjög vinsæll í sínu nágrenni. Hann
hafði verið iðjusamur og hann var
vel innrættur og gerði sér einlæg-
lega ant um heill og hag nábúa
í sinna. Þrátt fyrir það, að eg hafði
“Skilur þú nú hvernig á þessu jafnan litið á hann sem þöngulhaus,
stendur, Meeks,” spurði eg hann þá hafði hann nú revnst vel og
stundum eftir að eg hafði skýrt orðið gagnlegur maður.
eitthvað atriði fvrir honttni. “Þér haldið vafalaust, að eg
“Já,” svaraði íiann hiklaust. | hafi litið lært i skóla,” sagði hann,
“Skýrðu það þá fvrir mér,” sagði “eg gerði það nú heldur ekki, en eg
eg við hann. En það gat hann : fékk hugrrtynd um ýmsa hluti. F.g
aldrei gert. Til þess átti hann ekki | lærði að skilia, að maður verður að
orð i eigu sinni. Vitsmunirnir létu leggja á sie harða vinnu og hafa
þau ekki t té. Eg man ekki til þes's, ; traust á sjálfum sér, ef maður á að
að það kæmi nokkurntima fvrir. að ] geta komið nokkru til leiðar.
hann svaraði spurningu rétt. hvorki j Hvernig Meeks hafði konrist a-
i kenzlustundum eða við próf. Á j fram kom mér til að halda, að lík-
þeitri dögum var ekki rnjög ríkt (legast hefði eg getað lært að spila.á
gengið eftir þvi að skólafólkið
Frh. á bls. 5.