Lögberg - 27.01.1927, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 27. JANGAR 1927.
Bls. 7
Hún hefir óbifanlega
trú á þeim.
Segir Mrs. Elliott um Dodd’s
Kidney Pills.
Kona frá Alberta Mælir Sterklega
Með Dodd’s Kidney Pills Við Þá
Sem Veikir Eru.
South dmonton, Alta., 3. jan. —
(Einkaskeytí.)—
“Eg hefi brúkað Dodd’s Kidney
Pills í nokkur ár, og þær hafa
reynst mér framúrskarandi vel
við bakverk. Eg treysti örugg-
lega á þær, og hefi mikið gott um
þær að segja við fóilkið í þessu
nágrenni.”
Þetta er það, sem Mrs. Elliott
hefir að segja. Hún á heima að
9324 70th Ave. Dodd’s Kidney
Pills hafa reynst þúsundum ann-
ara kvenna í Canad jfnvel eins og
Mrs. Elliott. " ,
Þeir eru ð eins fair, sem fylli-
lega skilja hve áríðandi það er að
halda nýrunum ávalt í góðu lagi.
Nýrun hreinsa blóðið. Sé eitt-
hvað að þeim, vinna þau ekki verk
sitt eins og vera ber. 1 stað þess
að blóðið sé hreint og heilbrigt,
eitrast það og flytur svo óhollust-
una út um allan líkamann. Getur
það ástand orðið mjög hættulegt.
Þöngulhausar
Eftir Thomas Arkell Clark,
prófessor við rikisháskólann í
Illinonis.
(Niðurl.)
Watson þekti engar vísindaleg-
ar reglur, en hann sá og fann
hvernig hægt var að láta vélarnar
vinna. Hann gat gert við bíla, strau-
járn, dyrabjöllur, úr og margt
fleira og gert það bæði fljótt og vel.
Hafði einhvers konar eðlis ávísun í
þessa átt. Hann var afbrigði. Það
er eina skýringin sem hægt er að
gefa á því, að þessi maður hefir
unnið sjálfum sér fé og frama og
almenningi mikið gagn. En þegar
hann gekk i skóla, var hann hreinn
og beinn þöngulhaus, sem aldrei
gat útskýrt nokkurn skapaðan
blut. Hann skildi aldrei hversvegna
þetta eða hitt var svona, en hann
vis'si að það var svona.
Væri hann spurður hvernig á því
stæði að einhver vélin ynni nú
svona eins og hún gerði, þá gat
hann aldrei svarað því, en hann
vissi að hún mundi vinna eins og
hann ætlaðist til, og þaö 'brást
aldrei.
Eg vil ekki láta lesendur mína
halda, að allir þeir heimskingjar,
sem eg hefi komist i kynni við, séu
harlmenn, þó eg kurteisinnar vegna
vildi helst binda þessar endurminn-
'ngar við þá eina. En einu sinni
þekti eg nú samt unga stúlku, sem
hvorki var lagleg eða greind.
Jafnvel þeir, sem bezt töluðu um
Sarah, létu sér það aldrei um munn
fara, að hún væri greind, eða að
niinsta kosti töluðu ekki um þá
greind, sem til þess þarf að
hæra. Henni gekk illa á
skólanum, það var engum
vafa bundið. Alveg gafst hún upp
við, að læra margföldunartöfluna
og á föstudögum, þegar bömin voru
latin fara með eitthvað, t. d. vísur
eða vers, án þess að lesa á bókina,
þá kom aldrei fyrir að hún gæti haft
það rétt, hversu einfalt sem það
var. Einhvern veginn komst hún
UPP úr barnaskólanum og upp í
miðskólann og var að slæpast þar
u* * *n tíma, en hætti svo öllu skóla-
nami. En henni var, þrátt fyrir
þettá, ekki alls varnað. Hún hafði
þann hæfileika, að geta séð og skil-
’ð eiginleika og skapferli annars
fólks. Hún gat horft á mann aðeins
htla stund og svo sagt laukrétt hvað
honum félli best og til hvers hann
væri hæfastur, og vald á mönnum
hafgi hún ótrúlega mikið. Sarah
vissi ekkert um stærðfræði eða
heimspeki, eða bókmentir eða sál-
arfræði. Þótt hún hefði séð ein-
hverja nýbreytni, þar sem hún fór
um farinn veg, eða eitthvað sem
oðruvísi var en hið vanalega, þá
hefði hún ekki getað gert sér grein
yrir því. En hún var mannþekkj-
ari og hefir með þeim hæfileika
Sluum unnið iðnfélagi einu mikið
^agn. Heldur hefir henni ekki mis-
tekist í því aé velja sjálfri sér á-
8®*1* eiginmann.
Ef það er rétt að maður þurfi
góðan skilning og skarpa dóm-
greind, til þess að verða að nokkru
verulegu liði, þá skilst mér', að þess-
ir hæfileikar séu ekki hvað síst
nauðsynlegir þeim, sem verzlun
reka, eða iðnað, eða eitthvað af því
tægi fyrir sjálfan sig. En þá kemur
Anderson til sögunnar. Éinhvem-
veginn slysaðist hann til að fá
vinna hjá stálfélagi nokkru, en
reyndist þar alveg ómögulegur.
Væri hann sendur einhverra erinda,
þá var hann viss með að gleyma
hvert hann átti að fara og hvað
hann átti að gera, áður en hann
hafði lagt af stað. Væri erindið
skrifað á blað fyrir hann, þá týndi
hann blaðinu og vissi svo ekki upp
né niður. Hann var mesti aulabárð-
ur.
“Hér er pöntun frá St. Louis,”
sagði húsbóndi Andersons við hann
einn morguninn kl. 9. “Hún hefir
tafist á pósthús'inu og því ríður á að
hún komist nú út sem allra fyrst.
Taktu hana til mannsins, sem sér
um útsendingar.”
Klukkutíma seinna spurði hús-
bóndi Andersons hvert búið væri
að senda þessa pöntun til St. Louis.
“Hvaða pöntun var það ?” spurði
Anderson eins saklaus og blessað
barnið og vissi þá ekkert í sitt höf-
uð.
“Nú pöntunin, sem eg fékk þér
fyrir klukkutíma síðan, og sem átti
að fara til St. Louis?”
“Eg man ekkert eftir þessu,“
sagði Anderson.
“Áttu við að þú hafir gleymt
þessari pöntun frá St. Louis, sem
eg fékk þér og sagði þér að sjá um
að væri send eins fljótt og mögulegt
er?” sagði húsbóndinn og var nú
orðinn töluvert hávær og ergilegur
út af þessari ógnar heimsku og
hugsunarleysi.
“Eg man ekkert eftir þessu,”
sagði Anderson, en fór svo að leita
að blaðinu, sem pöntunin var skrif-
uð á, og fann það loksins á skrif-
borðinu sínu innan um pælu af öðr-
um blöðum.
Án þess lengra sé farið út í þessi
efni, má auðveldlega sjá að Ander-
son hafði lítið tækifæri til að verða
forseti stálfélagsins. Hann var samt
þarna í eitt ár. Þá lét húsbóndi
hans hann fara og sagði að ekki
hefði verið nema tveir kostir fyrir
sig. Annaðhvort að reka Anderson,
eða ganga af trúnni. Eg hafði ekk-
ert heyrt frá Anderson, þangað til
hérna um daginn, að er var í Chi-
cago, þá sagði mér maður, sem hon-
um -var vel kunnugur, að hann væri
orðinn stórefnaður kaupmaður*.
Anderson- hafði haft einhverja
gróðahugmynd í höfðinu og svo
gengið í félag við mann nokkurn,
sem hafði meiri peninga heldur en
Hendur
Sárar af Saxa
Berið • dálítið af Zam-Buk á
hendurnar handleggina til að
græða sárindin og koma í veg
fyrir þau. Það reynist vel.
IZam-Buk er gert úr heilnæm-
um jurtum, sem draga úr svið-
ann og bólguna og gera húðina
sterka og heilbr'igða. Zam-Buk
læknar fljótlega frostbólgu og
allskonar sárindi á hörundinu.
Það er betza og handhægasta
meðalið til að lækna skurði og
alla hörundskvilla.
Kvef. Hafir þú kvef, þá láttu
Zam-Buk í lófa þinn og andaðu
því svo að þér. Ef það er fyrir
brjóstinu, þá hitaðu Zam-Buk
ofurlítið og berðu það svo á
brjóst'ið kvelds og morguns.
er komið til vor. Hvorttveggja tima-
talið á kyn sitt að rekja upphaflega
til Austurálfu þjóða og er það eink-
anlega merkilegt.
Sent af Jóhanni Pálssyni,
Clarkieigh, Man.
MÝKIR og UKÆölK
VER BLœ)EITRAN
GRÆÐIR
tungum. Lærðir menn telja svo, að
það sé komið fyrst á Bretlandi
(BretagneJ óg dregið af því að
brezkur munkur hafi tekið upp á
því á þriðju öld eftir Krist, að búa
til bækling um gang sólar og tungls
á árinu og senda út í afskriftum og
hafi sá bæklingur verið kendur við
höfundinn, sem hét Guinclan og
kallaður “spádómur múnksins (al
manach) Guinclans.” Aðrir segja,
sem líklegra er, að orðið sé dregið
af arabisku orði “almanah,” sem
þýðir “tala” eða reikningur; aftur
aðrir segja það sé persneskt orð
“elmenak” sem þýðir nýársgjöf, því
stjórnvitringarnir í Persalandi hafi
verið vanir að gefa konungi sínum
almanak í nýársgjöf á hverju árL
Áður en alment varð að kalla
tímatals bæklinginn “almanak” þá
var hann hjá oss venjulega kallað-
ur “rim”, og var það eiginlega rit
um þá list, að finna árstíðir hátíð-
isdaga,' tunglkomur og fleira með
því að telja á fingrum sínum, því
var það stundum kallað fingra-rím.
Þessi list tíðkaðist alment um lönd,
og var sá reikningur kallaður á mið-
alda latínu computus og samin mörg
rit um hann, sem sum eru enn til.
Vér höfum frá miðöldunum mikið
ritsafn um rímtal og tímatalsreikn-
ing, sem kallað er “Rímbegla,” og
, • ■ , * . ■* * ' eru þar i fornar ritgjörðir, sem
hann vissi hvað hann atti við að rekja má fram á elleftu öld fStjörnu
I’essi Lmandi Þreytutilfinning
Morgnana.
• h'yrstu merki þess, að þróttur-
t;if-se.a® Þverra, er þessi þreytu-
h ,tl?lnin8' á morgnana. Þá er á-
r'4«lnn og dugnaðurinn á förum.
,..•*’,sern þannig líður, hefir oft
striða lystarleysi4 slæma
nvr,, «£U’,-e/ að léttast, hefir veik
an maga 'höfuðv^lf tau-gar’ veil'
bemhi, „ tí2tuoverk, svima, upp-
eð-i eitthvf sfy u’ óhreina tungu
Numfe® annað ^ví um líkt.
til að hæta her-, undravert meðal
likamann’oe a'úkn °8 st>,rkja
oc húsnnHiv ka ahugann, eins
vftaÞaf relnH™a^na kvenna
fférlr hiaa;* d nm' Þetta meðal
gerir bíoöið rautt 0g heilbriírt
styrkir taugarnar og vöðvana otí
onnur liffæri undursamlega. Nga-
Tone er bezta meðalið til að auka
Mí&tina’ 0?nbæta meltingun,
fftt1 LiLk°mai ° um hkamanum í
bíí amgkomulag Lyfsalar selja
það og abyrgjast að skila aftur
P|ninEum> ef krafist er. Fáðu
°rkl* °? muntu sannfærast
rrog íorðastu eftir stælino-nr
gera. Þeir hefðu svo farið að verzla
með einhverjar vörur í mörgum
búðum og nú hefði Anderson alla
þá peninga, sem hann þyrfti og
næstum eins mikla eins og hann
kærði sig um. Hann væri nú vel
metinn kaupmaður og fólki þætti
mjög mikið til hans koma, ekki síst
fyrir hans góðu reglu og stjórn-
semi. En áreiðanlega virtist hann
langt frá því að vera greindur mað-
ur þegar eg þekti hann.
Ef til vill er hægt að skýra alt
þetta. Oss er gjarnt til að fara eftir
vissum mælikvarða þegar vér ger-
um oss grein fyrir gáfnafari ann-
ara manna. Ef vér ekki finnum þá
andlega hæfieika, sem algengastir
eru, og sem vér eigum von á, þá
hættir oss við að gæta þess ekki, að
þar geta vel leynst ágætis hæfileik-
ar í vissar áttir. Svo sláum vér því
föstu í eitt skifti fyrir öll, að ung-
lingurinn sé þöngulhaus.
Meeks var vitsmunamaður í vissa
átt og það voru hinir líka. Skapferli
hans og innræti var einnig þannig
að það hlaut að verða honum til
góðs. Hann var laglegur maður og
framkoma hans öll á þá leið, að
gallarnir duldust furðanlega. John
son var þolgóður og stöðuglyndur
og hélt sitt strik. Nicholi sá i hvaða
átt bærinn mundi vaxa og hann
kunni að sjá hvernig græða mátti á
fasteignum. Jafnvel hann var vits-
Odda tal), og þ?ðan niður eftir.
Tvenskonar tin"vatals rit voru þó
mest tíðkanleg. Annað var “kalend-
aria”, sem voru upprunnin frá
latínu-klerkum og höfðu hinn róm-
verska tíma reikning eins og hann
kom frá Róm og tíðkaðist i hinni
rómversku kirkju; úr þessu tíma-
tali var búin til tafla, sem mátti
heita ævarandi almanak, eða cal-
endarium perpetuum, og skrifað
venjulega fremst eða aftast í hverri
messubók. svo þar væri ætíð færi á
að sjá tímatals regur. Þetta fylgdi
hverri kirkju, og margir menn
höfðu það til að rita í merkis-at-
burði. Annað tímatalsrit var rim-
stafirnir, það voru trékefli eða tré-
hringar með áskornum merkjun) og
myndum, sem áttu að þýða ýmislegt
eða það voru aflangir fleyg-
ar og slcorin á merki á
báðar hliðar. Stafirnir voru
oftast sexstrendir. Stafir þessir
voru mest tiðkaðir á Norðurlöndum,
og einkanlega í Noregi, og skornar
á rúnir til merkja og ýmsar aðrar
myndir. Á íslandi voru bókrím
tíðkanlegri, og er enn til í hand-
ritasöfnunum fjöldi rímkvera eftir
ýmsa höfunda, einkum frá seytj-
ándu öld og framan af átjándu.
Hin eldri eru líklega undir lok lið-
in. Guðbrandur biskup lét fyrst
prenta rímkver á Hólum 1571, að
talið er, og síðan eru prentuð rim-
munamaður að vissu leyti. Watson kyer efH^V^pTShöÍS,
vissi hvémig gera mátti þetta og
hitt, þó hann vissi ekki hversvegna.
Sarah skildi mannlegt eðli þó hún
gæti ekki skýrt hvernig eða hvers-
vegna að þetta var nú svona en ekki
einhvern veginn öðruvísi. Mér er
ómögulegt að gera grein fyrir
Anderson.
Jafnvel mesti þöngulhausinn get-
ur orðið að gagni, ef hann kemst
á rétta hyllu.
Almanak, árstíðir og 1
merkisdagar.
Orðið “almanak” hefir um lang-
an tíma verið tíðkanlegt, til tákna
með því bækling um dagatal árs-
ins og skifting þess í mánuði, vikur
og daga; þar er skýrt frá árstíðun-
um, hvernig þær skiftast, frá há-
tíðisdögum og öðrum merkisdögum,
frá tungla-skiftum og öðru fleiru.
Nafnið er orðið gamalt, en þó ekki
svo fornt á íslenzku, sem á öðrum
Þorláksson og Jón biskup Árnason.
Rím Jóns biskups eftir nýja stíl
(’Litri öld eða Georgius tímatali
1582) var prentað 1707 og siðan
annað stærra rím éfinga rim) 1739
oghérumbil iooárum seinna ("1838)
var það prentað að nýju og mun
vera vottur um að rímlistin sé enn
við lýði hjá alþýðu á íslandi. Nýi
still var innleiddur á íslandi með til-
skipun 10. april 1700, áður tiðkaðist
hinn svo nefndi gamli stíll, sem
hafði staðið frá Rómverja tið.
Löngu síðar samdi Oddur læknir
Hjaltalín “nýtt lesrím”, og er sá
bæklingur prentaður 1817. Síðan
1837 hefir íslenskt Almanak verið
prentað á hverju ári.
Síðan farið var að prenta Alman-
ökin handa íslendingum sér í lagi,
héfir það verið tekið til greina, að
hið forna tíma-tal hefir að nokkru
leyti haldist við á íslandi og verið
tíðkanlegt jafnhliða hinu, sem er
komið frá Rómverjum og róm-
versku kirkjunni i því lagi, seni það
Athngasemd.
« Eyrir skemstu las eg í Lög-
bergi æfiminningu Guðmundar
snikkara, samda af Th. Thorfinns-
syni. Mér þykir æfiminningin góð,
eftir þeirri þekkingu, sem höfund-
urinn hafði á honum. En eitt þykir
mér að henni, sem sé það, að of lít-
ið er minst á ætt hans, en hún hefir
ekki verið höfundinum kunn. Eg
veit, því miður, litið um föðurætt
Guðmundar nema það, að Jón fað-
ir hans var efnaður sjálfseignar-
bóndi á Elliðavatni og heimilinu var
viðbrugðið fyrir gestrisni. Skáli var
bygður fyrir gesti, því ekki var rúm
fyrir þá í bænum. Stundum bar það
við að 50 gestir voru yfir nóttina
og ekki tekinn einn skildingur fyrir
næturgreiðann. Móðurætt Guð-
mundar þekki eg meira og ætla eg
því að leitast við að setja hana hér
í beinum ættstuðli og mun þá byrja
á f jærsta fólkinu.
Hrólfur Steinólfsson hersir á
Ögðum í Noregi átti öndótt Einars-
dóttur Snjallssonar konungs, Villar-
sonar konungs. Haraldssonar Agða-
konungs. Steinálfur lági Hrólfsson,
landnámsmaður í Fagradal, Þuríð-
ur Steinólfsdóttir átti Sléttubjöm
landnámsmann í Saurbæ. Þjóðrek-
ur Sléttubjarnarson á Þverfelli í
Saurbæ. Knöttur Þjóðreksson á
Hóli í Saurbæ. Ásgeir Knattarson
goði í Vatnsfirði, kona hans var
Þorbjörg digra, dóttir Ólafs Pá.
Kjartan Ásgeirsson goði í Vatns-
firði. Þorvaldur Kjartansson goði
í Vatnsfirði. Þórður Þorvaldsson
goði í Vatnsfirði. Snorri Þórðarson
goði í Vatnsfirði, vitur maður og
göfugur. Þorvaldur Snorrason í
Vatnsfirði. Einar Þorvaldsson í
Vatnsfirði, hann var goðorðsmaður
sem forfeður hans. Vilborg Einars
dóttir í Vatnsfirði, átti Eirík ridd-
ara Sveinbjarnarson. Einar Eiríks-
son og Vilborgar i Vatnsfirði, sýslu-
maður i ísafjarðarsýslu. Björn jór-
salafari Einarsson í Vatnsfirði,
riddari og hirðstjóri. Kristín ríka
Björnsdóttir í Vatnsfirði, giftist
Þorleifi ríka Árnasyni. B’jörn ríki
Þorleifsson riddari á Skarði, hirð-
stjóri. Þorleifur Björnsson hirð-
stjóri bjó á Reykhólum. Björn Þor-
leifsson sýslumaður á Reykhólum.
Margrét Bjöi;nsdóttir átti Jón Ein-
arsson bónda á Melgraseyri. Sigríð-
ur dóttir Margrétar átti Einar Gísla-
son í Stóru-hvestu. Jón sonur Sig-
ríðar og Einars bjó í Stóru-hvestu.
Ólafur Jónsson lögsagnari á Eyri
og sýslumaður í ísafjarðarsýslu.
Þórður Ólafsson stúdent í Vigur á
ísafarðardjúpi ("nafntogað mikil-
menni). Matthías Þórðarson stú-
dent á F.yri í Seyðisfirði. Séra Jón
Matthíasson í Aðalvík, átti Ingi-
björgu Pálsdóttur prests í Vest-
mannaeyjum. Guðrún Jónsdóttir
átti Tón stórbónda á Elliðavatni,
þeirra son Guðmundur Jónsson
snikkari, hvers ætt hér er rakin.
Eg hefi nú talið upp ættmenni
Guðmundar í beinan legg svo langt
sem eg þekki til, en fjölda af sögu-
legum stórmennum hefir sú ætt að
gevma, sem vrði of langt mál að
telja hér og mun eg því aðeins geta
fárra þeirra. Þórður stúdent í Vig-
ur átti systur sem Ingibjörg hét,
hún var amma þeirra bræðra Jóns
Sigurðssonar riddara og Jens Sig-
urðssonar, sem var rektor við lærða
skólann í Reykjavík. Eins má geta
þess að séra Páll Matthíasson var
móðurbróðir Guðmundar, hann var
kvæntur afasystur séra Páls í Bol-
ungarvík. Börn þeirra voru þau séra
Jens á Útskálum og frú Ingibjörg
móðir læknisins Jóns Ólafssonar
Foss.
Björn ríki, riddari á Skarði, þjón-
aði um tíma Noregskonungi og var
gjörður að riddara. Bar hann síðan
skjaldarmerki, svartan björn á gul-
um feldi. Hann var hirðstjóri yfir
tslandi frá 1457 til 1467 a^ hann
var drepinn af enskum mönnum
fyrir það að hann, eftir konungs
boði, bannaði þeim að verzla við
landsmenn. Kona hans var Ólöf
rika dóttir Lofts ríka á Möðruvöll-
um. Hún hefndi grimmilega.
X.
Frá Islandi.
Skýrsla og athugasemdir um forn-
minjafundinn á Bergþórshvoli.
Það hefir mikið verið talað um
fornminjarnar á Bergþórshvoli nú
síðustu dagatia hér í bænum. —
ímyndunarafl fjöldans hefir farið
hamförum í sambandi við þær. Og
það er að.ýmsu leyti eðlilegt. Blöð-
in, sem um þær hafa fjallað, hafa
gert eins niikið að því að henda á
lofti lausasagnir óviðkomandi
manna, eins og að bíða eftir stað-
festum skýrslum þeirra, sem hér
áttu réttan hlut að máli. En til þess
að fyrirbyggja allan frekari mis-
skilning, viðvíkjandi þessum forn-
minjafundi, þá leyfi eg mér hér
með að gefa endanlega skýrslu um
hann ásamt viðeigandi athugasemd-
um. — En samhljóða skýrslu hefir
þjóðminjavörður nú fengið.
Eins og kunnugt er, þá hefir ver-
ið reist stórhýsi á sögustaðnum
Bergþórshvoli, nú í sumar. Þ. 21.
mai s.l. var byrjað að grafa fyrir
kjallara hússins. Sökum þess að eg
hafði umsjón með verkinu fyrir
hönd ríkissjóðs, þá sendi eg þegar
i stað símskeyti til þjóðminjavarðar,
og tilkynti honum að verkið væri
hafið. Atti eg hálf vegis von á að~,
hann mundi koma austur. En þjóð-
minjavörður svaraði mér um hæl,
og bað mig að láta sig vita, ef eitt-
hvað markvert kæmi fyrir. Nánar
athugað fanst mér þetta svar þjóð-
minjavarðar alls ekki óviðeigandi
eða sýna neitt tómlæti. Hann hafði
sjálfur skipað fyrir hvar nýja hús-
ið skyldi standa og vissi því fyrir-
fram að gamli bærinn og grunnur
hans mundi standa óhaggaður. Þar
sem nýja húsið stendur nú, hafði
áður staðið skemmuhjallur og
smiðja, en engin íbúðarhús. Var og
hóllinn þar mun lægri en undir
gamla bænum, og þvi líkur til að
þar hefði skemur bygð staðið. Og
þegar farið var að grafa, þá kom
það í ljós, að þjóðminjavörður
hafði rétt fyrir sér. Einskis varð
vart, er athuga þyrfti. nema aðeins
í suðvestur horni kjallarans, þar
sem gengið var næst gamla bænum.
Þar kom í ljós aska 2—3 metra
niðri á c. 3—4 fermetra svæði.
öskulagið var um 80 cm. á þykt.
Var það þykkast út við vegg gamla
bæjarins, en smá þyntist eftir því,
sem innar dró í kjallarann. Að vísu
varð viðar ösku vart í grunninum,
bæði þar sem smiðjan hafði staðið
og eins austan í hólnum. En auð-
sjáanlega var sú aska miklu yngri.
Bæði var hún mun lausari og þar
að auki aðeins 1—2 álnir niðri. En
i öskulaginu í suðvesturhorni
grunnsins fundust fle'stir þeir mun-
ir, sem einhvers virði þóttu.
~ ÞAÐ SF-M FANST VAR
1) EIRÞYNNA, sennilega úr
potti. Var hún í öskulaginu i suð-
vesturhorni grunnsins 2,80 m. niðri;
datt öll i mola er við var komið.
2J HNÍEBLAÐ, nieð breiðum
og flötum tanga; var ofarlega i
öskulaginu.
3) SÍVALNINGUR ÚR KOP-
AR, með dálitlu verki; fanst í norð-
austurjaðri öskunnar.
4) JÁRNBROT, ferstrent og
flatt; var neðarlega i öskulaginu.
5) TINNUMOLI, fanst'í miðju
öskulaginu.
6) JÁRNHRINGJA, brotin.
fanst nokkrum centimetrum ofar í
öskunni.
7) 3 BLÁGRÝTISSTEINAR,
litlir, aflangir, að því er virtist nieð
slípuðum hliðum; fundust í miðju
öskulaginu út við vegg gamla
grunnsins.
8) VIÐARBÚTAR, brunnir.
4—5 að tölu. Voru í öskunni, út við
vegg gamla hússins. Náðist aðeins
endinn af sumum þeirra, og situr
hitt eftir í grunninum, undir gamla
bænum.
9) VIÐARKOL; i suðvestur-
horni öskunnar.
. ENNFREMUR FANST 1 .
GRUNNINUM.
10J SMÁSPÝTA MEÐ RÚN-
UM, fanst undir smiðjunni c. 1 mtr.
niðri.
11J HNÍFBLAÐ MEÐ AFTUR-
MJÓUM TANGA. Fanst undir
skemmugólfinu í 1.20 m. dýpt.
12) JÁRNLYKILL; var í norð-
austurhorni grunnsins c. 80 cm.
niðri.
13) SKARBÍTUR ÚR JÁRNI;
fanst í smiðjugólfinu c. 70 cm. niðri.
Þess skal og getið, að í dýpsta
öskuaginu fanst jaxl ásamt broti úr
kjalka. En lítt var hægt að sjá
hvaðan það væri; datt og alt i mola
er við var komið.
Allir þeir fyrtöldu munir — að
undanteknum steinunum, og timbr-
inu, ér datt alt í mola er hreyft var
— eru nú komnir til þjóðminja-
varðar. Mun hann góðfúsega láta i
té allar frekari upplýsingar viðvíkj
ani munum þessum.
Mér hefir af sumum verið legið
á hálsi fyrir það, að eg hafi sýnt
tómlæti og jafnvel ekki næga hirðu-
senii í sambandi við fomminjafund
þennan. En eg er mér slíks ekki
meðvitandi og vísa því þesskonar
getsökum heim til sinna eigin föð-
urhúsa. Eg skal að vísu játa, að
dregist hefir fyrir mér um of að
gefa skýrslu þessa. — Hafa em-
bættisannir og önnur störf mín
hamlað því. Ennfremur skal og
tekið fram, að eg hafði engar á-
stæður til þess að standa ávalt yfir
þeim, er unnu að greftrinum. En
ULUSTID
11 B Hafið þér heyrt
|| g um Peps? Pepstöfl-
urnar eru búnar til sa’m-
kvæmt strang-vísindalegum
reglum og skulu notaðar við
hósta, kvefi, hálssárindum og
brjóstþyngslum.
Peps inniihalda viss lækning-
arefni, sem leysast upp á tung-
unni og verða að gufu, er þrýst-
ir sér út í lungnapípurnar.
Gufa þessi mýkir og græðir hina
sjúku parta svo að segja á svip-
stundu.
Þegar engin önnur efni eiga
aðgang að lungnapipunum, þá
þrýstir gufa þessi sér viðstöðu-
laust út í hvern einasta af-
kima og læknar tafarlaust. —
Ókeypis reynsla. Klippið
þessa auglýsingu úr blaðinu
sendið hana með pósti, ásamt
1 c. frímerki, til Peps Co., Tor-
onto. Munum vér þá senda yð-
ur ókeypis reynsluskerf. Fæst
hjá öllum lyfsölum og í búðum
50 cent askjan.
eru þeir einu munir, sem látnir hafa
verið af hendi af því, sem fanst í
grunninum.. Hefði óneitanlega ver-
munina tók eg flesta til varðveizlu, viðkunnanlegra og í alla staði
er eg var viðstaddur, jafn óðum og | réttara, að þessi rafmagnsfr. hefði
þeir komu upp. Mennina. sem verk- j leitað míns samþykkis, heldur en að
ið unnu, áminti eg um að sýna 9Iaka munina í fjærveru minni í hálf-
gætni og varkárni við alt það er gerðu heimildarleysi.
fyndist. Hefi eg enga ástæðu til að
halda að þeir hafi brotið þau fyrir-
mæli. — En að eg sendi þjóðminja-
verði ekki skeyti, þegar munirnir
fóru að finnast, stafaði af því, að
mér fundust þeir ekki svo tiltakan-
lega merkilegir, með því líka, að
hér var aðeins að ræða um snert-
ingu hins gamla brunasvæðis, sem
hlaut að bíða og krefjast frekari
rannsóknar.
í Mbl. frá 18. nóv. s.l. er bóndinn
og kaupfélstj. í Hallgeirseyjarhjá-
Ieigu, Guðbrandur Magnússon, lát-
inn koma fram á sjónarsviðið og
varpa fram véfengjandi dylgjuni
um hirðusemi mína í þessum efn-
um. Eg átti síst von á barnalegum
og rakalausum getsökum úr þeirri
átt. Mun Guðbrandur og manna ó-
kunnugastúr greftrinum á Berg-
þórshvoli. Það má helzt s'kilja af
upplýsingum þeim, er hann er lát-
inn gefa í Mbl., að eg hafi haft eins
konar útsölu á fornleifunum. Allir
hljóta að sjá, hve mikil fjarstæða
er hér á ferðum. En sannleikurinn
er á þessa leið: Þegar eg dvaldi á
Synodus í sumar — frá 25. júní—
2. júli—þá kom rafmagnsfr., Ottó
Baldvinsson, frá Akureyri að Berg-
þórshvoli. Hann falaði og fékk hjá
yfirsmið hússins tvo litla búta af
brunnu timbri, er komið höfðu uþp
úr greftrinum. Þessir tveir bútar
Eg vil taka það fram, að fyrir
| tveim dögum átti eg tal við Guð-
1 brand Magnússon, um þetta efni.
Kvað hann orð sin rangfærð og
mishermd af blaðamanninum. Þyk-
ir mér og trúlegt að svo sé. En með
því að engin leiðrétting hefir kom-
ið á orðum hans, þá hlýt eg að svara
þeim, eins og þau koma fyrir al-
menningssjónir í Morgunblaðinu.
j Eg vona að þessar upplýsingar
mínar nægi til að opna augu manna
fyrir sannleikanum i þessu forn-
minjamáli. Og eg vona líka, að sá
virðingarverði áhugi fyrir forn-
minjarannsóknum, $em nú hefir
komið fram hjá öllum fjöldanum,
muni lifa áfram og herða á þingi
og stjprn til þess að láta grafa upp
bæjarrústirnar á Bergþórshvoli.
Þar mun eitthvað finnást merkilegt.
Þar er, að öllum líkindum, einskon-
ar gullnáma íslenskra fornminja.
P.t. Reykjavík, 29. nóv. 1926.
—Mbl. Jón Skagan.
^iMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMMiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiii’tf
1 D.D.Wood&Sons f
| selja allar beztu tegundir
KOLA
tuttugu og sex ár höfum vér selt cg flutt heim til
almennings beztu tegundir eldsneytis, frá voruYard =
1 Horni Rc ss Avenue og Arlingtcn Stiatis |
Pantið frá oss til reynslu nú þegar.
Phone 87 308 f
= 3 símalínur =
^IIIIIIIIIIIIIIIIIIMMIIMIIMMIMmilMIIIMIIIimiMMMIIMIMIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIMMIIIIIIMfr
•JIMMMIMIMIMIIMMMIIIIIIIIIIIIIMMIIMIMMMIMIMIMMIMIIlhlllllMMIMIIIIIIIMIIIMMIIIii;
IkOLIKOL! KOL! I

ROSEDALE KOPPERS AMERICAN SOURI
DRUMHELLER COKE HARD LUMP
Thos. Jackson & Sons
COAL—COKE—WOOD
370 Golony Street
Eigið Talsímakerfi: 37 021

I POCA STEAM SOUNDERS ALLSKONAR 1
| LUMP COAL CREEK VIDUR |
muimiimimimmimiiMiiMiiMmMmimiiimmmmmimmiiimiiMmiimiiMMiir
Eyðið
vetrinnm til að skoða yður
um á
Kyrrahafs-
ströndinni
í—VANCOUVER
VICTORIA
©
‘Þar sem jörðin í Canada
er sígræn”
Góðir bíla vegir—
Golf og aðrir utan-
húss leikir
LAGT
EXCURSION
Fargjald
Farbréf til sölu
II. 13, 18. 20. og 25. Jan,
1. og 8. Febrúar
Gilda til
15. Apríl 1927
©
Velja má um
tvær lestir daglega
Via the
Látið umhoð.-
menn vora segja
JCANADIANU yður nákvœmar
StPAcinc/ um þessa ánægju-
, RAILWAYjjf legu vetrarferð