Lögberg - 03.02.1927, Page 1

$240. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 3. FEBRÚAR 1927
NÚMER 5
Tveir] Manitobamenn
heiðraðir.
Merkan viðburð má tað kalla,
að tveir nafnkunnir menn í Mani-
toba hafa verið sæmdir heiðurs-
merkjum af konung'i og stjórn
Noregs. Mennirnir eru þeir Thos.
H. Johnson fyrrum dómsmálastjóri
í Manitoba og John Willardson,
fyrverandi vísikonsúll Norð-
manna í Winnipeg. Sá fyrefndi
var sæmdur annars stigs kom-
mandör orðunn'i, en hinn riddara-
orðunni norsku.
Þetta er í fyrsta sinn að slíkur
heiður hefir fallið í skaut manna
hér í Manitoba og verða menn víst
sammála um, að valið hafi verið
sanngjarnlega og vel og að báðir
mennirnir séu he'iðursins verðir,
þó nokkuð sé það sitt upp^á hvorn
máta.
John Willardson hefir starfað í
lengri tíð sem embættismaður
stjórnarinnar norsku hér í borg
og jiunnið gér traust og virðingu
allra, sem hann hefir kynst.
Hinn, Thomas H. Johnson, er
einn af mikilhæfustu stjórnmála-
roönnum Manitobafylkis, hreinn,
ákveðinn og einbeittur. En eins
og vísikonsúll Norðmanna tók
fram, þá var heiðurinn ekki veittur
honum sérstaklega fyrir þá hæfi-
loika hans, heldur fyrir framkomu
hans sem umboðsmanns Canada-
rikis á hundrað ára minningar-
hátið Norðmanna, sem haldin var
í Minneapolis, Minn., árið 1925, og
um leið og konungur Noregs vill
fjá Mr. Johnson virðingu sína í
þessu sambandi, þá vill hann og
heiðra Canadaþjóðin með því að
heiðra umboðsmann hennar við
þetta tækifæri.
Heiðursmerki þessi voru afhent
í Fyrstu lút. kirkjunni á miðviku-
dagskveld'ið í síðustu viku, að
fjölda fólks viðstöddum, er Norð-
menn hér í borg höfðu efnt til.
Ritari norska klúbbsins 1 Winni-
peg, Mr. James C. Berg, stýrði
samkomunni og flutti ávarp til
h«iðursgestanna og fólksins. En
viéikonsúll Norðmanna, Mr. Ken-
nen, afhenti heiðursmerkin og
fiutti vel viðeigandi ræðu. Heið-
ursgestirnir svöruðu báðir. Wil-
lardson er enginn sérstakur ræðu-
maður, en ehindi hans var hlýtt
og dálítið fyndið. Ræðuhæfileika
Mr. Johnsons þarf ekki að gjöra
hér að umtalsefni; allir, eða
flestir Vestur-íslendingar þekkja
Þá, og skal látið duga að segja,
aS hann mintist ferðar sinnar
°g samferðafólksins á hátíðina í
Minneapolis, og hátíðarinnar á-
gætlega vel, og í sambandi við
ræðu Bandaríkjaforsetans við það
hátíðlega tækifæri, tók hann skýrt
fram, að forsetinn hefði gert grein
fyrir því, að það hefðu verið ís-
Lndingar, sem fundu Ameríku,
sem ekki væri neinn leyndardóm-
ur lengur, heldur óhaggandi sögu-
logur sannleikur. Mr. Johnson
er einn af þeim mönnum í hópi
Vestur-íslendinga, sem hefir ávalt
Þrek til þess að kannast við sjálf-
?n sig. d
Auk þessara tveggja manna töl-
uðu tveir aðrir, Mr. Cannon,
mentamála ráðherra Manitoba-
fylkis, og Dr. B. B. Jónsson, prest-
ur Fyrsta lút. safnaðar. Mintist
bann líka Norðmannhátíðarinnar
niiklu frá 1925.
Auk þess, sm nú er talið, skemti
norskur söngflokkur með kór-
söngum á norsku og þ^u Mrs. B.
H. Olson og Paul Bardal sungu
tvísöng afburða vel. Yfir höfuð
var öll ahöfnin ánægjuleg og eft-
irminnileg.
Prófskýrslur frá J. B. A.
Jólapróf;
Crade IX
Signý Bardal 5.
'Grade X:_
Siguröur Vopnfjör
Haraldur Joham
Harold Gíslason
Helga Gíslason 60
Jon Rjarnason 70
Franklin Einarson
Orn Thorsteinson
Thorunn Thorlacii
John Ransom 54
Osk Bardal 50 (4)
Syhil Calverley 47
Grade XI;—
Lillian Thorwaldson 76
Magnús Thorlakson 61 fi)
Guðný Benjamínsson 57 (1)
Herman Olafson 66 (2)
Magnús Paulson 59 (2)
Guðrún Thomsen 52 (2)
Carl Bardal 54 63)
Edward Magnússon 49 (3)
Margaret Einarson 40 (5)
Halldór Bjarnason — Latin—61.
Grade XII:—
Anna Marteinsson 83
Mabel Reykdal 77
Sella Johnson 78 (2)
Vigdís Sigurdson 54 (2)
Heimir Thorgrímsson 69
First year Art: Milton Freeman
(Fáskólapróf) 69.
í aukaprófum frá mentamála-
deildinni hafa þessir nemendur
skólans lokið prófi í eftirfylgjandi
greinum:
Grade XII — First'year:
Milton Freeman — Spelling.
Heimir Thorgrímsson : Latin gram-
mar, Algebrá^pelling.
Vigdis Sigurdson : French Authors,
Composition.
Grade XI:—
Magnús Paulson — Arithmetic.
Magnús Thorlákson — Arithmetic.
Guðrún Thomsen—Ancient History
Siguröur Eggertson: Sci. I, Arith-
metic, Grammar, Spelling. fTók öll
prófin í tiunda bekk, og lauk við
fjórar námsgreinar úr sex.
Ársfundur
Fyrsta lút. safnaðar í Winnipeg.
Hann var haldinn í fundarsal kirkj-
unnar á þriðjudagskveldið, hinn 25.
janúar. Forseti safnaðarins, Dr. B.
J. Brandsson, var fundarstjóri.
Skýrslur safnaðarins, yfir árið
1926 voru lagðar fvrir fundinn, og
sömuleiðis skýrslur allra þeirra fé-
laga og deilda, sem söfnuðinum til-
heyra. Báru þær órækan vott um
niikla starfsemi safnaðarins á árinu
og góðan hag hans í öllúm efnum.
Skýrsla prestsins séra Björns B.
Jónssonar, D. D. sýnir að á árinu
hafa fram farið 103 guösþjónustur,
430 altarisgöngur, 39 skirnir, 40
fermingar , 53 hjónavígslur og 36
greftranir. í söfnuðinn höfðu geng-
ið 67 á árinu en enginn úr.
í sunnudagsskólann eru nú inn-
ritaðir alls 630. Er honum skift í
tvær deiklir, enska og íslenzka. I
hinni fyrnefndu eru 255, en hinpi
siðar nefndu 375. í ensku deildinnr
eru vngri börnin, þau sem eru inn-
an við fermingu, töluvert fleiri held-
ur í hinni íslenzku. Þó er mismun-
urinn enn ekki nema 42, en alls eru
120 fleiri í íslenzku deildinni held-
ur en hinni ensku.
Tekjur safnaðarins voru á árinu
aö meðtöldu því fé sem
einstök félög og deildir innan safn-
aðarins hafi tekið inn. Þó er það fé
dregið frá sem þessi félög hafa
lagt söfnuðinum til beinlínis, sem
annars mundi tvítalið.
Af félögum þeim, sem söfnuðin-
um tifheyra, er kvenfélagið stærst
og starfsamast eins og verið hefir
og er fjárhagsskýrsla þess yfir ár-
ið 1926 á þessa leið:
Tekjur:—
í sjóði 1. janúar 1926. .. $281.84
Aðrar tekjur á árinu .... 2531.53
Alls............ $2813.37
Útgjöld ;■—
Til safnaðarins........ $1200.00
Til Betel................ 245.10
Kirkjuklukka............. 100.00
J. B. Academy ........... 100.00
Minningarsjóður frú Láru
Bjarnason............ 100.00
Heiðingjatrúboð........... 50.00
Heimatrúboð ................ 50.00
Djáknanefnd ............... 50.00
önnur útgjöld ........... 5IO-3°
Alls ........ -2,405-40
í sjóði 1. janúar 1927 $407,97
Djáknanefndin hefir unnið mik-
ið og gott verk á árinu, en það er
aðallega t því innifalið að hjálpa
sjúkum’og þeim öðrum, sem hjálpa
þarf. Safnaðarmeðlimir og aðrir
vinir safnaðarins, eru alt af betur
og betur að skilja nauðsyn djákna-
starfsins og sýna það í verkinu.
Á ársfundi safnaðarins í fyrra
bauðst Friðrik Bjamason til að
safna fé til að kaupa kirkjuklukku
ef söfuðinum væri það áhugamál.
Var það boð þakksamlega þegið og
gekk Mr. Bjamason að þessu verki
með svo miklum dugnaði að klukk-
an var komin í kirkjuturninn
snemma í mat og er allur kostnað-
ur í sambandi við hana borgaður.
Að fullu kostaði klukkan uppsett
-932.00. Þeir sem gefið hafa til
klukkunnar em samtals 245.
Óhætt er að segja að hagur safn-
aðarins stendur nú ágætlega og sam-
vinna öll er þar í bezta lagi. Frá
kösningu starfsmanna var skýrt í
síðasta blaði.
Ársskýrsla
Vér undirritaðir fulltrúar hins
Fyrsta lút. safnaðar í Winnipeg,
sem endurkosnir voru á síðasta árs-
fundi til að annast um fjármál og
önnur störf safnaðarins á árinu,
sem leið, gjörum hér með grein
fyrir starfi voru.
Þegar litið er á skýrslur þær, sem
hin mörgu félög starfandi innan-
safnaðar leggja fram fyrir fund
þennan, sér maður að þessi söfnuð-
ur hefir ennþá einu sinni sýnt það
og sannað að þar sem kristileg sam-
úð ríkir er um ekkert annað en
framför að ræða, og er það okkur
mikið ánægju efni að minnast þess
hve vel og dyggilega fólk þessa safn-
aðar hefir stutt að velferðarmálum
kristilegs félagsskapar vor á meðal,
og ber söfuðinum að þakka af heil-
um hug öllum þeim, sem mest hafa
lagt á sig í þarfir kirkju vorrar.
Fjárhagsmál safnaðarins eru
fremur í góðu lagi, eins og skýrsla
sú ber vott um, sem gjaldkeri A. C.
Johnson leggur fram. Þegar tekið
er til greina hvað reksturskostnað-
ur kirkjunnar er hár, viljum vér
minnast þess að þrátt fyrir það sá-
um vér okkur fært um að færa nið-
ur skuld safnaðarins um $458.00
með því að borga það sem eftir var
af orgelskuldinni nefnilega hina
fyrnefndu upphæð, svo nú á söfn-
uðurinn það skuldlaust.
Veðskuldabréf á kirkjunni sjálfri
standa því eins og í fyrra í $8000.00
og er það öll skuld sem á söfnuði
þessum hvílir og væri það æskilegt
ef safnaðarfólk sæi sér fært á þessu
ári að beita vilja sínum í þá átt að
borga af þessari skuld til muna, og
viljum vér skora á aJla góða með-
limi safnaðarins að hafa það hug-
fast.'Vér Viðurkennum að þessi
hin síðustu ár hafa verið erfið, en
útlit er fyrir bjartari framtíð og
mun kirkja vor ekki síður en aðrir
njóta góðs af.
Samkvæmt ákvörðun síðasta árs-
fundar hefir söfnuður þessi eign-
ast kirkjuklukku, sem vígð var
sunnudaginn þann 2. maí 1926 af
presti safnaðarins Dr. B. B. Jóns-
syni, klukkan sem hangir í norður
turni kirkjunnar og boðar með
fögrum hljómi þegar henni er
hringt, alla velkomna í Guðs hús, er
söfnuðinum til sóma; megi hún
einnig verða honum til blessunar.
Viljum vér sérstaklega þakka Fred
Bjarnason, Jón Gillis, og Ed. Preece
fyrir hve vel og samviskusamlega
þeir unnu að því að safna fé þessu
til framkvæmdar, einnig á safnaðar-
fólk þakkir skilið fyrir hve góðfús-
lega allir tóku á móti þeim og lögðu
af mörkum hver eftir eigin kring-
umstæðum.
Fred Bjarnason leggur fram og
skýrir ítarlega skýrslu viðvíkjandi
klukkukaupunum.
Eins og skráð er í fundargjörð
síðasta ársfundar var okkur falið
á hendur að kaupa hempur handa
yngri söngflokknum, þetta hefir
verið gjört eins og fólk óefað hefir
tekið eftir, og mun gjaldkeri sýna
í skýrslu sinni kostnað þessu við-
víkjandi.
Alla þá, sem í söfnuðinn hafa
gengið á árinu bjóðum vér hjartan i
lega velkomna og mælumst til að
safnaðarfólk hið eldra og yngra láti
sér ant um að kynnast betur þess-
um nýju starfsbræðrum og systr-
um.
Svo biðjum ,vér góðan Guð að
gefa öllum þeim sem starfa af hug
fyrir söfnuðinn á einn eða annan
hátt, styrk tli þess að vinna verk
þau, sem þeim eru falin á hendur,
samviskusamlega og félagsskap
vorum til sóma.
Guð blessi alla safnaðar meðlimi
fjær og nær og gefi þeim hagsælt
ár.
Winnipeg 25. jan. 1927.
Viðingarfylst,
B. J. Brandson.
A. C. Johnson.
Jónas Johannesson.
Lindal Hallgrímson.
Albert Wathne.
fulltrúar.
0r bœnum.
Séra H. J. Leó frá Lundar var
staddur í borginni fyrir síðustu
hlgi.
Dr. Tweed verður ’í Árborg á
miðvikudag og fimtudag hinn 9.
og 10. febrúar.
G. W. íMagnússon, nuddlæknir,
hefir auglýsingu í þessu blaði í
fyrsta sinn. Hann hefir stundað
nuddlækningar í Danmörku, Þýzka
landi og Argentínu. Hann er fyr-
ir skömmu kominn til Winnipeg,
og er hann að hitta að 425 Lang-
side, St., kl. 10-12 f.h. og 4-5 e.h.
Sími: S5 050. Hann vitjar sjúk-
linga, hvar sem er í borginni.
Lárus Gíslason kam til borgar-
ir.nar um helgina, frá Ghicgo, þar
sem hann hefir átt heima síðastlið-
ið hálft annað ár. Hann yar á
leið til Hayland, Man., að heim-
sækja foreldra sín og systkini.,
sem þar búa.
Lárus, sonur Magnúsar Einars-
sonar, Sutherland Ave., ve'iktist
hastarlega 18. des. síðastl. og var
skorinn upp á almenna sjúkrhúsi
bæjarins af Dr. Hamilton, og
hepnaðist vel. Hann fór út af
spítalanum fyrir viku síðan á
góðum batavegi. Á sama tíma
kviðslitnaði Louis Gordon, sonur
Júlíusar bróður Lárusar og varð
lika að fara á sjúkrhús, en er nú
kom'inn heim ftur.
íslenzkir fiskimenn í Manitoba
og annars staðar ættu að nota sér
það tækifæri, sem hr. B. Methusal-
emson býður á öðrum stað í blað-
inu. Það hefir lengi staðið fiski-
mönnum fyrir þrifum, að þeir hafa .
ekki getað náð áreiðanlegum sölu- í
samböndum við aðal fiskisölufé-
login í Bandaríkjunum og því orð-
ið að verzla við milliliði, sem
svo og svo mikið hafa tekið af
arði þeim, sem fiskimönnum bar
með réttu. Nú er úr þessu bætt
rneð sambandi því er hr. B. Methu-
salemsson hefir stofnað til við
eitt stærsta og bezta fiskifélagið
í New York, Northwestern Fish
Co. Sendið fisk yðar til hans og
stvðjið með því viðleitni þá, sem
hafin hefir verið til þess að bæta
yðar eigin hag.
Athygli íslendinga skal hér með
dregin að auglýsingunni um Rose
Hemstitching og saumastofu þá,
er Miss Helga Goodman starfræk-
ir að 804 Sargent Ave., hér í borg-
inni, gegnt Rose leikhúsinu nýja.
Er þar* öll slík vinna fljótt og
vandvirknislega af hendi leyst,
fyrir eins sanngjarnt verð og frek-
ast má verða.
U.F.W.M. félagið í Framnes-
bygð biður Lögberg að flytja Mr.
Sveini Thorvaldssyni, Riverton,
Man., kærar þakkir fyrir $25 jóla-
gjöf, sem hann gaf félaginu síð-
stliðin jól og mörg undanfarin ár,
til styrktar fátækum um jólin.
Gskar félagið honum alls góðs fyr-
ii. Fyrir hönd félagsins.
H. M. Nielson.
Hjónavígslur af séra Birni B.
B. Jónssyni:
14. jan<—Thomas Coram Lodge
og Laura B. Lindal.
27. jan.—Jóhann Danielsson og
Ásta María Monica Magnússon.
29. jan.—Walter W. Bellow og
Iillie C. Hnappdal.
31. jan.—Arthur Erickson og
og Florence E. V. Nicholds.
Bretland.
Hinn mikli frjálslyndi stjórn-
málaflokkur á Bretlandi hefir nu
all-lengi verið tvískiftur og hafa
þeir báðir veriö flokksforingjar
Lloyd George og Asquith, sinn
fyrir hvorum fylkingararmi. Nú
hefir Asquith lagt niður flokksfor-
ystu og héldu þá margir, að flokk-
urinn myndi aftur samlagast undir
stjórn Lloyd George. En það sýn-
ist ekki ætla að hepnast, eöa ekki í
bráöina aö minsta kosti, því nú hef-
ir veriö mynduð ný flokksstjórn
innan frjálslynda flokksins og er
Grey greifi formaður þeirrar flokks
stjórnar. Þykir flokkurinn ólíkleg-
ur til sigursælda meðan þannig
standa sakir.
* * *
Prinsinn af Wales hefir ekki dott-
ið af baki núna lengi, þangaö til
hinn 1. þ. m. Hann meiddi sig nokk-
uð, eins og vant er. en ekki mikið í
þetta sinn. ,
Til hr. Sigf. Halldórs
frá Höfnum.
Mér fanst eg vaxa um helming,
eða vel það, þegar eg sá Heims-
kringlu hina síðustu—heil ‘spássía’
og meira um mig eða til min. Því-
lík viröing hefir mér aldrei áður
veist, þvi eg er ekki taumþungur og
þessvegna ekkert tromp hjá mínum
flokki. Það má ekki minna vera en
eg svari þvílíkri kveðju.
Þrátt fyrir ýmsa galla mundi eg
halda áfram að kaupa Heimskringlu
ef efnahagurinn væri ekki svo hlá-
lega lélegur, að meö þvi að kaupa
hana yrði eg að fara á mis við önn-
ur blöð og bækur, sem eg tel mér
nuðsynlegri.
Eg skal hinsvegar blátt áfram
játa að mér líkar ekki blaöið.
Það mun satt að eg liafi einu sinni
vottað ritstjóranum þakkir fyrir
unninn greiða og sú tilfinning, sem
eg bar til yðar þá er ekki með öllu
horfin enn. Mér er fremur hlýtt til
yðar og sárnar þvi meir að sjá yð-
ur bregðast vonum mínum, í þeirri
stöðu sem er bæði vandasöm og
virðingar mikil, því blöðin hafa
mikil áhrif á hugsanir fólksins til
ills eða góðs.
Eg gerði mér miklar — kannské
barnalega miklar — vonir um yður
sem ritstjóra.
Mér lærist því betur sem eg dvel
hér lengur að vort Væsturheims is-
ltnzka þjóðdíf er gjörsýkt af
heimskulegum flokkadrætti og
]>vingandi, drepandi þröngsýni, sem
smýgur eins og eiturgufa inn í
hvern afkima vors andlegaxauma og
einangraða þjóðlifs. Það ummynd-
ar útsýnið svo menn sjá allskonar
ofsjónir. Það liggur í loftinu, eins
og drepandi ólyfjan, lamandi,
sljófgandi svo flestar hugsjónir
fæðast andvana. Það legst á sálirn-
ar eins og andlegt átumein, nart-
andi, nagandi svo fólkið úrkynjast.
Það læðist um bygðirnar eins og ill-
ar afturgöngur, er spilla samkomu-
laginu og samvinnunni. svo fátt
framkvænnst til franvfaia.
Sem einstaklingar stöndum við
íslendingar engum að baki. Við er-
um þróttmiklir, hjálpfúsir við bág-
stadda hjartagóðir, bókelskir og
andlega sjálfstæðir að eðlisfari. En
tvídrægnin. tortrygnin og flokks-
stækið gerir okkur illmögulegt að
vinna saman til hagsældar fyrir
heildina. til verndar og viðhalds
þess andlega verðmætis sem var
okkar dýrmætasti þjóðararfur.
Trúarstælur og blaðarifrildi hafa
mest og verst blásið að þessum ó-
friðar kolum. Það hefir nvargklofið
þjóðarbrotið ísl. hérna nvegin hafs-
ins í ótal smáflokka. Menn athuga
oftast eyrnamörkin áður en grensl-
ast er eftir manngildinu. Á einka-
skoðanir manna er ráðist með sær-
andi ósvífni. Allur sannleikurinn er
okkar megin, alt ranglætið hinunv
megin. Það er sjaldan spurt um or-
sakir eða afleiðingar. Sanngirnin
þokar fyrir flokksfylginu, sannleik-
urinn er meir eða minna fótum
troðinn á flestum vorum hreppa-
þingum. Upptökin eru ekki yður að
kenna, en getið þér, og aðrir ungir
mentamenn, sem að heiman koma,
ekkert gert til þess að bæta þetta
brjálæði ?
Þér virtust hafa öll vtri skilyrði
| til þess að beita áhrifum yðar til
góðs í þessu efni. Þér höfðuð setið
við nám í góðum og gagnmentandi
skóla. Þér höfðuð kynst víðsýnum
og hleypidómalausum mentamönn-
um. Þér voruð óháðir, að svo rniklu
leyti sem eg vissi þá, öllum flokk-
um. Þér höfðuð sérstaklega góða
afstöðu til þess að innleiða betri og
heilbrigðari strauma' inn í þóðlíf
vort. Hafið þér gert það?
t allri einlægni sagt finst mér
það ekki. hvort sem eg leita fvrir
mér í ritstjórnar-dálkunum, frétta-
greinunum eða endurprentuðu og
aðfengnu efni, sem blaðið flytur.
Þér hafið gott vald á málinu,
skrifið ljóst, lipurt og oft nokkuð
fyndið mál, en hvað er um innihald-
ið.
í ritstjórnargreinunum felst oft-
ast eitthvert brot af sannleika, en
þær svo einhliða og ýkjufullar
að flestum, sem -heilbrigða dóm
greind hafa ofbýður, hinir þrútna
af gremju við lesturinn. Sem dæmi
má benda á greinina um ástandið í
Bandarikjunum og hugleigingar
yðar um kirkjuna og kristindóminn
í jólablaðinu.
Fréttagreinarnar eru oftast svo
hlálega hliðhollar og svo gapalega
ónákvæmar að erfitt er að átta sig
á öllum hliðum málanna. Nægir þar
að benda á umsögn yðar um kola-
Stígur Thorwaldson
Stígur Thorwaldson lést að heim-
ili sínu 1620 Fargo St., Los Angeles
Calif. þ. 5. des. 1926.
Stigur Thorwaldson var fæddur
að Kelduskógum á Berufjarðar-
strönd á íslandi þ. 20. des. 1853 og
skorti þvi aðeins fáa daga til að
vera 73 ára gamall þá er hann lést.
Banamein hans var innvortis krabba
mein og hafði hann þjáðst af því
frá þvi snemma á siðastliðnu vori.
Æfisaga þessa látna ágætis-
manns var að mörgu leyti merkileg
og eftirtektaverð Og ætti skilið að
vera sögð á fullkomnari hátt en hér
er kostur á. Stígur Thorwaldson
var sonur merkishjónanna Þor-
valdar Stigssonar og \ ilborgar
Jónsdóttur. sern bjuggu myndarbúi
í Kelduskógunt allan sinn búskap.
Þeiin sent þetta ritar er ekki kunn-
ugt um ætt Þorvaldar föður Stígs,
en hann mun hafa verið ættaður úr
Rreiðdal. Vilborg móðir Stígs var
Jónsdóttir, Guðmundssonar, sem
Kelduskóga-ætt er kend við. Móð-
ir Vilborgar var Guðrún (íuðmunds
dóttir', prests í Berufirði. Þorvald-
ur og Vilborg áttu f jölda barna, af
þeim munu 10 hafa kornist á legg. <
Þegar Stigur var 25 ára að aldri !
misti hann föður sinn og þar eð j
hann var sá eini af bræðrum sinum, j
sem þá hafði náð fullorðins aldri, j
tók hann við allri heimilissjórn ut-
an húss og kom það bráðlega í ljós
að hann var stöðunni vaxinn þó ung-
ur væri, og reyndist móður sinni á-
gætasta fyrirvinna og yngri syst-
kinum sínum sem bezti faðir.
Árið 1881 fluttist Kelduskóga-
fjölskyldan til Ameríku og settist
að í íslenzku nýlendunni i North-
Dakota, sem þá var fyrir skömmu
stofnuð. 9. des. 1881 gekk Stigur
að eiga Þórunni Björnsdóttur, Pét-
urssonar, fyrrum alþingismanns og
byrjuðu þau búskap á landi sem
Þórunn átti á svo kölluðum Sand-
hæðum 5 mílur.vestur frá Cavalier,
N. Dak. þar sem Akra pásthús nú
er. Eftir að Stígur og Þórunn gift-
ust hélt hann áfram að standa
straum af móður sinni og systkin-
um og hafði móðir hans og systkini
ávalt heimili hjá honum, þar til
móðir hans dó og systkini hans, er
upp komust náðu fullorðins aldri
og gátu séð um sig sjálf. Ekki mun
Stigur hafa haft mikil efni afgangs
þegar hann kom til þessa lands, þvi
kostnaðurinn við að flytja búferl-
um svo langa leið, með svo stóran
hóp af fólki var mikill. En með
dugnaði, ráðdeild og atorku tókst
honum að bæta svo efnahag sinn að
árið 1888 réðist hann í að byrja
verzlun að Akra og á sama tima
sótti hann um leyfi til stjórnarinn-
ar að setja á stofn pósthús að Akra
og var það veitt.* Fyrst framan af
var verzlunin í smái4m stíl en um
það leyti sem Stigur hætti verzlun
á Akra var hún i tölu stærri verzl-
ana í þessu héraði.
Um langt skeið, nálægt 40 árum
bjó Stigur Thorwaldson að Akra
og rak þar jöfnum höndum búskap
og verzlun og þrátt fyrir það að
hann bvrjaði með sama sem engin
efni tókst honum að komast í röð
mestu efnamanna hér um slóðir.
Heimili þeirra hjóna að Akra var
ávalt sönn fyrrmynd að rausn og
gestrisni, var verulegt höfuðból 1
orðsins bestu merkingu.
Hjartfólgnasta áhugamál Stigs
Thorwaldsonar var að vera efna-
lega sjálfstæður og koma börnum
sínum og systkinum vel til manns
Sterkur viíjakraftur, skyldurækni
og trúmenska voru sterkir þættir i
lundarfari hans. Stígur Thorwald-
son hafði ekki verið settur til menta
i æsku, hafði aðeins notið undir-
stöðu tilsagnar í almennustu fræði-
greinum, eins og tíðkaðist a betri
bændabýlum á íslandi í þá daga. En
alla æfi lagði hann stund á að menta.
sig og auðga anda sinn með lestri
góðra bóka og tímarita og fylgjast
vel með tímanum og vissi góð deili
á þvi sem var að gerast. Hann var
sílesandi þegar honum slapp verk
úr hendi.
Börn Stigs Thorwaldsonar og
Þórunnar Björnsdóttur voru 10.
Aleph, gift B. O. Johannson lyf-
sala i Seattle, \\1ash. Thorvaldur, ó-
giftur til heimilis í Ixts Angeles, Cal.
Björn, kaupntaður í Cavalier. N.D.
Pauline, gift E. J. Shield, lyfsala í
Los Angeles, CaÍ., Thorbjörg, gift
B. H. Hjálmarson í Iæs Angeles',
Ca!.,. Vvillmar, var lögregluþjónn í
Los Angeles, Cal. dó þar af afleið-
ingum af bílslysi, Ólafur, til heim-
ilis að Akra, N. D., Jenny, hjúkr-
unarkona í Los' Angeles, Cal. Tvö
börn dóu i æsku.
Fyrir fjórum árum síðan flutti
Stígur Thorwaldson alfarinn frá
Akra til Los Angeles í Cal.. Var það
sjálfsagt að sumu leyti á móti hans
skapi að fara alfarinn frá Akra, en
kona hans hafði um langan tíma
þjáðst af vanheilsu og var það álit
sumra að skeð gæti að hún fengi
bót á heilsunni við að flytja í mild-
ara loftslag og hefir það sjálfsagt
ráðið úrslitum. í Los Angeles kom
hann sér upp myndarlegu heimili og
lagði mikla alúð við að prýða það
og hlvnna að því seinustu árin sem
hann lifði. Með Stígi Thorwaldsyni
er genginn til moldar einn af allra
mætustu og mikilhæfustu mönnum
úr hópi Vestur-íslendinga og er
hans sárt saknað af öllu ættfólki og
vinum hans og öllum þeim mörgu,
sem nokkur kynni höfðu af honurri.
Hann vann sitt f dagsverk með
stakri trúmensku og samviskusemi.
Blessuð s'é minning hans.
Vinxir.
námu verkfallið i Englandi (yður
var vorkunnarlaust að afla yður
betri upplýsinga um það hjá Sidney
] Webbs) og fréttagreinin um af-
skifti Randaríkjanna af málum
' Nicaragua-manna. Það er með öllu
J rangt að þeir hafi þar engra hags-
] muna að gæta. Margir bandariskir
borgarar eiga eignir og heimili í
Bluefield og viðar í Nicaragua.
Bandaríkin keyptu einkarétt til
þess að grafa skipgengan skurð í
gegnum landið árið 1912 éPanama-
skurðurinn er að verða ófullnægj-
andi).
Þar að auki eru Ameríkumenn
skuldbundnir til þess að vemda lif
og eignir útlendinga þar syðra úr
því þeir leyfa engum öðrum þjóð-
um að beita neinu hervaldi þar, hef-
ir sú regla oftar en einu sinni bjarg-
að sjálfstæði smáþjóðanna í Mið-
og Suður-Ameríku.
Rangt er það líka að Bandarík-
in hafi að ástæðulausu sent þangað
hermenn sína. Tuttugu þúsund
Nicaragua-búar beiddust verndar og
amerískir hermenn björguðu bresku
I skipi úr höndum ræningja. Ann-
ars hefir Bandaríkja stjórnin farið
nákvæmlega eftir samningi, sern
öll Mið-Ameríku ríkin gerðu sin á
l milli og við Bandaríkin árið 1923.
Eg býst við að yður finnist þetta
sagt af ást til Coolidge því yður
virðist það ósamrýmanlegt við heil-
brigða hugsun, að menn unni öðr-
um sannmælis en þeim, sem mað-
ur elskar.
Annars býst enginn heilvitamað-
ur hér við neiniun stórtíðindum út
af þessu uppþoti. Bandaríkin hafa
fyr stilt til friðar þar syðra og enda
haft þar setulið um lengri eða
skemri tima en draga það svo til
baka hvenær sem nokkru lagi vcð-
ur komið á innanríkis málin hjá
þessum hálfviltu smáþjóðum.
Blaðið er oftast barmafult af alls-
konar þvættingi í bundnu og ó-
bundnu máli eftir ýmsa en oftast
nafnlausa höfunda. Þvilik ritsmiði
hafa sjaldnast annan tilgang en að
særa einhverja einstaklinga sem fyr-
ir þeim eiturskeytum verða. Hvaða
bókmenta eða fróðleiksgildi hefir
til dæmis sagan um Jón Sólargang
1 eða skrif þurra Þorbergs og Lax-
ness, sem þér teljið afar merkilegan
rithöfund, ef til vill af þvi að hann
ritar með megnustu fyrirlitningu
um heiðarlega alþýðumenn heima á
íslandi. Mundi yður hafa fundist
nokkurt vit i því af mér eða ein-
hverjum öðrum presti, ef við hefð-
um stungið upp á því; “að fákunn-
andi fáráðlingar, sem aldrei láta sér
saman koma um neitt, ættu að elda