Lögberg - 17.02.1927, Síða 1

iilef
40. ARGANQUR j'
WINNIPEG, MAN.. FIMTUDAGINN 17. FEBRUAR 1927
NÚMER 7
Frá Sambandsþinginu.
Fimtudaginn hinn io þ. m. af-
greiddi neSri málstofa sambands-
þingsins $21,000,000 fjárveitingu
til þjóðeignakerfisins' — Canadian
National Railways. Ennfremur
hlaut samþykki $400,000 fjárveitg
ing til canadiska verzlunarflotans.
UmræSur urðu tiltölulega litlar.
Af hálfu íhaldsliðsins töluðu þeir
T. E. Church, einn af Toronto
þingmönnunum og Hon. R. B. Ben-
nett frá Calgary. Mr- Church helti
sér allóþyrmilega yfir Sh’ Henry
Thornton, forseta þjóðeignabraut-
anna. Takli hann einskonar alræð-
ismann, langt fyrir ofan lög og
réitt, er ferðaðist eins og Austur-
landa þjóðhöfðingi frá strönd til
strandar, talaði til bænda gegnum
víðvarpið og teldi sig fúsan til þess
að kenna .þeim hitt og þetta í sam-
bandi við landbúnaðinn, er þeir þó
hlytu að sjálfsögðu að vera langt
utn Ikunnugri. Járnbrautarmálaráð-
gjafinn, Hon. Charles A. Dunning
bélt uppi svörum af stjórnar bálfu
og bæði vígfimur og beinskeyttur,
sem hann á vanda til. Kvaðst hann
vilja benda Mr. Churdh á þann ó
rnótmælanlega sannleika, að frá því
er Sir Henry Thornton hefði fal-
in verið á hendur framkvæmdar-
stjórn þjóðeigna kefisins, hefði
ski^t svo algerlega i tvö horn, að
þar sem kerfið áður hefði aðeins
verið háskaleg byrði' á ríkissjóði,
væri nú svo komið að starfrækslan
eigi aðeins bæri sig, heldur væri um
stórmikinn tekjuafgang að ræða,
er varið yrði til endurgreiðslu áfall-
inna vaxta og umbóta á hinum
ýmsu ibrautarálmum. En þá föður-
legu ráðleggingu, kvaðst hann
gjarnan gefa vilja Mr. Church, að
semja tafarlaust frumvarp til laga
°g ieggja fyrir þingið, þess efnis',
að Sir Henry skyldi tafarlaust vikið
úr stöðu sinni og komast þannig í
eitt skifti fyrir öll að niðurstöðu
um það hve marga fylgismenn
hann fengi. Var þingheimi þá
skemt, því eins og kunnugt er,
þorðu íhaldsmenn ekki annað í síð-
ustu kosningum er láta Sir Henry
njóta fulls sannmælis og blöð þess
fldkks, allflest, töluðu um hann sem
beinan bjargvætt þjóðeignakerfis-
ins.
Mr. Bennett, sem er all-mælskur
ntaður og stórorður vel, hélt því
fram af móði miklum, að ýmsir úr
f ramkvæmdarst jórn þj óðeigna-
brautanna, væru beinlinis' sannir að
®ök um að Ihafa blandað sér inn í
málefni, sem þeim bæri enginn rétt-
or til hlutast um. Mr. Dunning
skoraði á hann að tilgreina ákveðið
nafn eða nöfn máli sínu til stuðn-
ings, en til þess var Mr- Bennett
ófáanlegur með öllu, og þótti mörg-
^m, sem vegur hans myndi lítt vax-
■ð af máli þessu.—
Hreinar tekjur af starfrækslu
stjórnarvínsölunnar í Alberta fylki,
yfir síðastliðið ár, námu $1,803,552,
55, samkvæmt skýrslu, er Hon. J.
b- Flymburn, nýlega lagði fram í
fylkisþinginu. í viðbót við upp-
hæð 'þessa rná leggja $131,127.75,
er stjórnin fékk fyrir leyfisskír-
temi (permits'J frá einstaklingum
víðsvegar um fylkið.
Seip svar við fyrirspurn, er
fram kom í sambandsþinginu hinn
ehefta þ. m. í sambandi við afstöðu
Canada-stjórnar til deilumálanna í
Kína komst stjórnarformaðurinn,
Rt. Hon. W. L. Mackenzie King
svo að orði:
“Eins og sakir standa, er stjórn-
m þeirrar skoðunar, að fátt gott
myndi af því leiða, að sendar yrðu
oanadiskar hersveitir til ófriðar-
stoðvanna í Kína ”
Eleira gerðist ekki á þingfundi
þessutn, það er verulegum tíðind-
Um þýkir sæta.
Oleson; Valgerður dóttir hans:
Aurora Johnson; Helgi, ráðsmað-
ur: Björgvin Stevenson; Gríma,
móðir hans: Mrs. Ktistj. Bjarna-
son; Kristín ráðskona: Miss G.
Christopherson; Gunnar, kennari:
Þórarinn Sveinsson; Sigga, vetrar
stúlka: Mrs. G. Garrett. Leikur-
inn fer fram á sveitabæ á ís-
landi, sem heitir Dalir.
Leikritið er skemtilegt, víða
fyndið og fjörugt, og það er óhætt
að segja, að áhorfendurnir skemtu
sér ágætlega. Hér skal ekki út í
það farið, að dæma nákvæmlega
hvernig hver um sig leysti hlpt-
verk sitt af hendi, en yfirleitt var
leikurinn vel leikinn. Unga fólk-
ið hefði vel mátt vera nokkuð fjör-
lcgra og glaðlegra. Miss Christo-
phersson og Mr. Oleson leystu
hlutverk sín af hendi mjög vel.
Mr. Stevenson gekk heldur langt í
þvi að gera Helga ráðsmann hey-
rróttarl^gan og heimskulegan.
Svona óhemjulega sauðarlegan
láðsmann getur maður vart hugs-
að sér.
Meðan á því stóð að skifta um
tjöld, flutti séra Ragnar E. Kvar-
an tölu um leiklist og söngflokk-
ur karla og kvenna söng tvö lög
eftir Björgvin Guðmundsson og
einn enskan söng.
Þá var tjaldið dregið upp og
Winnipeg flokkurinn lék “The
Parrot” (a tragedy in /óne act),
eftir Dr. J. P. Pálsson. Léikend-
ur eru fimm: Horace IMann, Sculp-
tor: 0. A. Eggertsson; Sylvia:
Miss Elín Johneon; Mr. Chromer,
a cúitic: Dr. A. Blöndal; Mrs.
Chromer, his wife: Miss Aðalbjörg
Johnson, og Mr. Sm'ith, a psycho-
logist: John ITait. Leikurinn fer
fram á vinnustofu listamannsins.
Leikurinn er háalvarlegur sorgar-
le'ikur, og er aðal efnið það
sýna örðugleika og örlög
frumlega listamanns, sem ekki vill
í Hst sinni fara neinar troðnar
brautir eða rudda vegi. Sumir
þeirra, er hér komu fram, hafa
ir.ikla æfingu í að leika, eins og
t. d. O. A. Eggertsson og John
Tait, enda lélcu þeir báðir mjög
vel. Sömule'iðis Dr. Blöndal og
Miss A. Johnson, sem að vísu hef-
Ir heldur létt hlutverk. Miss Elín
Johnson hafði að vorum skilningi
mjög erfitt hlutverk í þessum leik
en hún fór svo vel með það,
manni getur ekki dulist, að þessi
unga stúlka hefir ágæta hæfileika
og er vonandi að listagáfa hennar
fái að þroskast og njóta sín, og er
þá ekki mikið vafamál, að hún
verður ágæt leikkona.
Næsta kveld lék leikflokkurinn
frá Árborg “Tengdamömmu” eftir
frú Kristínu Sigfúsdóttur. Þessi
ágæti leikur er eins og kunnugt er
all-langur, í fimm þáttum, og gei-
ist þess lítil þörf nú að fara mörg-
um orðum um efni hans, því um
hann hefir verið mikið ritað og
hefir leikurinn fengið mikið hrós,
eins og hann á vel skilið. Leik-
endurnir eru: Björg, tengda-
mamma: Mrs. Inga Fjeldsted,
Ari: Arnþór Sigurðsson; Ásta:
Mrs. H. F. Daníelsson; Rósa: Miss
Guðrún Johnson; Þura:
-10 mörk; enskur
leikur—Icelandic
leikur—Eenglish
íslenzkur leikur-
leikur 5 mörk.
1. Jstenzkur
Play; enskur
Play.
2. Bókmenta gildi; literary merit.
3. Iæiksviös búnaður, búningur
og andlits-gerfi; stage, setting
costumes and make-up.
4. Kunnátta; mernory.
5. Málfegurð, raddstilling; Dic-
tion, Voice Modulation.
6. Látbragð og hreyfingar; De-
portment and Gestures.
7. Skilningur á hlutverki; under-
standing of parts.
8. Leikfesta; stabilitiy in char-
acter.
9. Eramburður og áherzlur;
enunciation and emphasis.
10. Samleikur; co-ordination of
playing. .
Athugasemdir dómara viðvikj-
andi heildar framsetning; judges
remafks' regarding general pre-
sentation.
hafi nokkrar fallið á vegi, t. d. ein j tíaga? Hann hélt heimleiðis á
úr Ingólfsfjalli yfir veginn upp að . þriðjudagskveldið.
Sogi. I ‘ f
Ausíur í Hornafirði voru einnig I Þeir feðgar, Jóhannes Péturs-
miklir vatnavextir. Þar féll all-1 son og Jörgen sonur hans frá
mikil skriða á veginn í Almanna-' Wynyard, Sask., voru staddir í
skarði._Mbl. j borg'inni síðari hluta fyrri viku,
____;-------- j og héldu heimleiðis á laugardags-
- , . 1 kveldið.
Engm vmnuteppa varð 1 prent-, ____________
smiðiunum um áramótin. Voru . . •
samningar smþyktirá gamlársdag. j Mr. Ingvar Magnusson fra Cali-
Lækkar prentarakaupið um á að; <mto, Man., kom til borgarmnar
giska 7 af hundraði. i í vikunni sem leið.
Úr Flatey á Breiðafirði.— Rébtj jyjr Guðmundur Davíðsson,
fyrir jólin, hinn 19. des. var hin| bóndi frá Antler> Sask„ er dvalið
nýreista kirkja í Flatey vigð. — hefir hér . borginni síðastliðinn
Bjarni prófastur Simonarson al ,. á
Brjánslæk framkvæmi Vígsluna,1manaðartuna, helt heimleiðis a
en séra Sigurður Einarsson framdi laugardagskveldið vai.
aðra prestsþjónustu. Sigvaldij — “''
læknir Kajdalóns hafði áður æftj J. K. Jónasson, frá Vogar, Man.,
söngflokk, sem í fyrsta sinn söng kom til borgarinnar fyrir helgina,
opinberlega á minningarhátíð( til ag dvelja hér nokkra daga.
Eggerts Ólafssonar 1. des., og nú^ Kom meðal annars til að sækja
aftur við kirkjuvígsluna. Fór at-j Þorrat)1ótið.
að
hins
höfnin mjög hátíðlega fram. Er
svo áformað, að söngflokkurinn
Meðan nefndin réði ráðum sín-
um skeniti Thor Johnson meö söng
og einir þrír aðkomumenn fluttu
stuttar töldr. Fyrst talaði G. J. Ole-
son frá Glenboro. Hann sagði aö
leikflokkur sá, sem hann heyrSi til
hefði ekki komiö til Winnipeg
sjálfum sér til “lofs né frægöar,”
heldur til aS leggja sinn skerf til
þess aS leiksamkepni sú, sem hér
var til stofnað, mætti fyrst og
fremst komast í franlkvæmd og
hepnast eins vel og föng væru til
Þrátt fyrir það að hann væri sjálf-
ur fæddur og uppalinn hér í landi
og vildi í einu og öllu vera trúr
Canada-maSur og breskur þegn. þá
mæti hann svo mikils, og sér jiætti
svo vænt um andlegt íslenzkt erföa-
fé, aö hann teldi.það ekki eftir sér,
aÖ koma til Winnipeg og taka þátt
í íslensku félagslífi, ef það mætti
til þess verða að styrkja aö ein-
hverju leyti þjóörækni vora og
samvinnu. Mr. Oleson hefir sýnt
það í verkinu, að hann ann íslenzkn
tungu og islenzkum fræðum, rneðal
annars meö því aÖ læra sjálfur svo
vel að tala og skrifa islenzku, aö
fáir munu betur gera. þeirra er her
í landi eru uppaldir. Einnig tóku
til máls þeir I. Inglaldson frá Ar-
bonr o<r T- K. Tónasson frá \ ogar.
Þeíar hinn síöarnefndi haföi loki*
máli sínu. hafði dómnefndin og
ð lokiÖ störfum sínum. Haföi , ígfu-
Halldórs frá Höfnum ort fynr
henni og lýsti vfir því. að ursloir*-
ur nefndarinnar væn sa a* leik-
flokknum frá Arborg bær. verö-
launin og afhenti hann s.Öan Mrs.
S. Sigurdson frá Arborg sigur-
merkiÖ. en hún mun hafa mest aö
ivi unniö aÖ æfa flokkinn og á ln j
þýCingarmikinn þátt i því hve ve
hann geröi, þótt hún léki ekki sjalf.
syngi oftar í vetur, til ágóða fyr-
ir kirkjuna. — Vinum Sigvalda
verður það gleðifregn mikil, að
heilsan leyfir honum nú að stunda
læknisstörf og sönglistina. —
Tíminn.
Mjög misjafnlega gengur togur-
unum að selja ísfiskinn á Eng-
landi, en yfirleitt miður vel, þar
til nú allra s'íðast, að salan var
mjög góð. ;
Mrs. H. Johnson frá Ebor, Man,
sem verið hefir gestur í borginni
um tveggja vikna tíma, fór heim-
leiðis á mánudaginn.
í mörg undanfarin ár og höfðu góða
lukku meÖ sölu á þeim þetta síÖast-
liðna ár, sem oft á<5ur. En flestir
höfðu allgóða atvinnu, hvort heldur
við handiðn eða óbrotna vinnu, og
líður þvi alment vel—L Félagslega
tóku 'þeir auðvitaö stórt skref, þá
er þeir keyptu ikirkjuna í s. 1. sept-
ember mánuöi, sem séra Rúnólfur
hefir skýrt frá áöur í þessu blaÖi.
Meö þeim kaupum var í stærra ráÖ-
ist en ísl. í Seattle hafa nokkum-
tíma gert fyr, sumum kann aö hafa
ógnað það áræði, en hvaS átti að
gera? Þeir voru búnir að vera skýl-
islausir, félagslega, í 15 ár, og orðiö
að vera stöðugt upp á aöra komnir
með húspláss, kirkjur og annað, og
gátu þó sjaldan ráðið sinum hagan-
lega tíma, einkum í kirkjunum, með
sínar samkomur. Eg held að land-
arnir í Seattle hafi stigið fram
heppilega, þegar þeir keyptu þessa
kirkju. Það var bráðnausyn á henni,
því söfnuðurinn fer alt af stækk-
andi og starfið vaxandi, og var það
ekki hagræði, að geta gengið þarna
inn á svipstundu, hvar alt var til
reiðu, bekkir, borð, stólar, hitunar-
vélar, organ, piano og margt fleira?
Sannarlega var gott að víkja að
Ragnar Bjarnason, frá Selkirk, | þessu öllu án nokkurrar fyrirhafn-
leit inn til vor á mánudaginn.
h'ann er nýkominn frá Flanders,
Ont., þar sem hann hefir stundað
fiskiveiðar í vetur.
Draumur.
Hér verður sagt frá draumi og
vikið að atburði, sem átti sér stað
fyrir hér um bil réttum 50 árum
síðan.
Maður hét Stéindór Jónsson,
Sighvatssonar. Hann átti þá
heima í Arnarholtskóti í Stafholts-
tungum. Það var síðari part
sumars, að Steindór dreymdi
draum, og er hann sem fylgir:
Hann þóttist staddur í svokall-
aðri Ketilfit fram við Hreðavatns-
hraun, að ofanverðp við Norðurá,
Fréttabréf til Lögbergs
Seattle, Wash. 26. jan. 1927.
Þó ekki fari það eins' vel úr hendi
fyiir mér og manninum, sem svo
oft, og vel hefir skrifað héðan frétt-
ir, siðan hann kom til þessarar borg-
ar, séra Rúnólfi Marteinssyni, þá
viíeg þó leitast við að skýra frá ein-
hverju, sem gerst hefir hér á meðal
landa í síðustu tíð, þó í ófullkomn-
um stil verði, sökum þess líka, að eg
veit að séra Rúnólfur hefir i mörg
horn að líta hér í vetur, og tími
hans því upptekinn við ýmislegt
annað en að skrifa fréttagreinar,
Mrs. M
M. Jónasson; Signý: Miss J. John-
son; Sveinn: Ingimar Ingaldson;
séra Guðmundur: J. B. Jóhanns-
son; Jón: Bjarni A. Bjarnason.—
Það er hvorttveggja, að leikntið
er mjög fallegt, og aðlaðandi, og
^ el með það farið af fólkmu fra
Árborg, enda mun heldur sjald
gæft, að íslenzkir áhorfendur séu
ánægðari í leikhúsi og láti anægju
sína jafn ótvíræðlega í ljós1. —-
Nefnd sú sem dæmdi milli leik-
flokkanna, hefir nú þegar látið í
ljós álit s'itt viðvíkjandi leik-
flokknum frá Árborg, með því að
veita honum sigurmerkið, sem
Frá Islandi.
og þykir honum einhver vera hja | enda er naumast hægt að ætlast^til
sér. Hann þykist þá sjá tvo afar- þess af prestum, að þeir skrifi að
jafnaði almennar fréttir til blaða,
auk þeirra eigin starfa- Hér er líka
nóg af öðrum vel ritfærum mönn-
um til fréttasagna, ef þeir aðeins
vildu taka pennann til þess að
skrifa. Svo skal eg þá ekki gera
þennan formála lengri.—
Helztu fréttir héðan eru gott ár-
ar, og þó einhverjir hafi ekki verið
sem ánægðastir með kaupin, þá hef-
ir það ekki valdið neinni sundrung
eða ósamlyndi í söfnuðinum, heldur
virðast allir ætla að sætta sig bróð-
urlega við það sem gert var. —
Margar samkomur hafa verið hafð-
ar i þessari kirkju síðan kaupin voru
gerð, og stundúm hefir hún orðið
full, þó stór sé. Kirkjuna mun geta
setið um 350 manns. Messað er
tvisivar um hverja helgi, á ensku f.
h. en á íslenzku á 'kvöldin; og í
fyrsta sinn var reglulegt jólasnið á
öllu i kirkjunni hjá íslendingum hér
nú- Undirbúningur var mikill með
börmim fyrir jóla-prógram, sem fór
fram með mikilli prýði að kvöldi
þess 26. des. að fjölda viðstöddum.
öll kirkjan var fagurlega skreytt,
hátt og lágt, með “evergreens” og
margskonar öðru keyptu skrauti,
sem tíðkast að hafa i kirkjum á
stóra útseli liggja dauða á fitinni
við ána, og þykist hann þá hugsa
með sér, að Þorbergur á Vatni
hafi líklega skotið þá, og muni
hann eiga þá. Hann þykist þá
segja við þann, er hjá honum
stóð: “Þorbergur getur víst hjálp-
ið einhverjum um skæði.” En
kirkjunnar og mötuðust þar, og
skeggræddu um hitt og annað, þar
til kvöldmessan byrjaði og að henni
lokinni fóru allir heim. — Tvedr
guðfræðinemar eru hér á presta-
skólanum, Mr. Sæmundson, áður
nefndur, og Mr. Jóhannes Sveins-
son ; báðir hafa þeir prédikað stöku
sinnutm í kirkju okkar i vetur, og
sá síðarnefndi tvívegis i sumar,
meðan við vorum prestlausir. Þeir
eru einnig stór hjálp við sunnudags'-
skólann á hverri helgi, og liollir liðs-
menn Hallgrimssafnaðar á allan
hátt. — Séra Rúnófur hefir unnið
af mikilli elju og dugnaði að vexti
og framför þessa safnaðar, síð-
an hann kom til hans', og óefað
vantar hann þó að sjá hann verða
mikið öflugri, á meðan hann er hjá
honum, verk hans og viðleitni sína
það. :
Félagslif hér meðal landa, hefir
aukist talsvert nú í siðustu tið. því
félögunum hefir fjölgað, og hvert
um sig hefir sínar samkomur, en fá
af þeim hafa enn brúkað samkomu
sal kirkjunnar oklkar, fyrir sam-
'komur sínar, líklega ekki fundist
tilhlýðilegt að dansa þar, þvi nú
fylgir dans nálega að segja hverri
skemtisamkomu. Enda úr nógum
öðrum plássum að velja, sem bæði
eru rúmbetri og hentugri til þannig
lagaðra samkoma.
Fjórar samkomur haldnar i vet-
ur fyrir jól, gáfu af sér mestan arð.
Voru tvær af þeim haldnar af kven-
félögunum, kv.fél. ‘Eining’ og safn.
kv-fél. Ein af skemtifél. ‘Frón’ og
ein af bókafél ‘Vestri' er var ára-
móta samkoma þess félags og lik-
lega f jölmennust og mestir pening
ar teknir inn við dyrnar. En lang
mest kom inn i hreinum ágóða hja
kvenfélögunum báðum; l>eirra sam-
komur voru í neðri sal kirkju okk-
ar, en hinir leigðu “halls ’ (og
músíkj. Safnaðar kvenfél. gaf, þvi
sem nær, allan arðinn af sinni sam-
'komu til kirkjuskuldarinnar $100.-
00. Hitt fél. ‘Eining' gaf kirkjunm
einning peningagjöf á jolunum og
sömuleiðis félagið ‘Fron . Vestri a
sem tlOKBSl iio Udld 1 iwiixjwhi U suuuuwv.0-----------o t 1 1 r
jólum. Svo fagurlega var gengið | það eftir að gleðja sofmi
viðstaddur, segja: “Nei, það á að
fl.vtja þá báða ofan að Hvítár-
völlum.”
Skemdir af vatnavöxturo
Borgarnesi, 29. des. 1926.
Á annan jóladag kom hið mesta
flóð í Borgarfirðinum, er komið
hefir síðan 1882 (rétt fyrir nýár).
Norðurárdalurinn var allur eitt
beljandi straumhaf hlíða a milli.
Fyrir jólin hafði kyngt niður af-
skaplega miklum snjó, en svo komu
úrhellis rigningar um jólin og asa
hláka og af því komu þessir miklu
vatnavextir. Tók upp allan snjó,
svo að alauð jörð varð upp á heið-
ar, en ár allar ruddu sig, og víða
tók klaka úr jörð niðri í bygð.
F.igi hafa vatnavextir þessir vald-
iö neinu tjóni á skepnum né bæj-
um, svo að kunnugt sé, en allmikl-
ar skemdir hafa þeir gert á veg-
víða. í veginn hjá Ferjukoti
braut flóðið 20 faðma skarð; (var
vegur sá gerður 1921-’22). Á nýja
veginum í Norðurárdal urðu og
vera marklaysu eina. En sama
árið, hér um bil viku af jólaföstu,
vildi það hörmulega slys til, að
tveir bændur neðan úr Andakýl,
Hannes frá Ausu og ólafur frá
Bárustöðum, druknuðu í Norðurá,
éinmitt á þessu svæði, og voru
likin flutt ofan að Völlum, og
mun Andrés Fjeldsted hafa smíð-
að utan um þá. *
Taka má það fram, að selur
mun aldrrei hafa gengið eftir
Norðurá upp fyrir Laxfoss, að
minsta kosti heyrði eg þess ekki
getið.—Ef einhverjir af lesendum
Lögbergs ættu markverða og ein-
kennilega drauma geymda í minni
sínu, væri æskilegt að þeir eða
>ær léti þá ekki glatast. lslend-
þf þykir honum sá, er þar var j ferði og heilsufar manna á meðal
yfiirleitt heldur gott. All þungt kvef
hefir að sönnu gengið í vetur hér í
borginni, en er nú í rénun, er það
Lengri varð draumurinn ekki, i algengur lcvilli hér við veðrabreyt-
þvi þá vaknaði draummaður. —| 'nS- Arið sem leið, má víst teljast
Bæði hann sjálfur og þeir, er j e'tt af þeim hagsæltistu og bestu hér
hann sagði drauminn, héldu hann ! á ströndinni bæði til lands og sjavar,
að vísu gafst fiskiríið misjafnlega,
en hepnaðist aftur framúrskarandi
vel á sumtim stöðum, eins og til
dæmis á Kodiak-eyjunni, sem ligg-
ur norðarlega í Alaska-flóanum, um
1500 mílur norður frá Seattle, þar
sem hið stóra fiskifélag, The North
Western hefir sínar aðal bækistöðv-
ar á sumrin, og Mr. Karl H. Fred-
riekson er formaður fyrir; þar fisk-
aðist með lang besta móti í ár er
leið.—Mörg smærri félög gerðu vel
einnig þar norður frá. Atvinna hér
i borginni var yfir það heila tekið í
betra lagi.; byggingar meiri árið
sem leið, en nokkru sinni fyr. Sýnir
það glögglega að Seattle bórg er alt
af að stækka. Bygt var á árinu fyr-
ir $34,207,700. Var það yfir 3%
frá öllu, að mig furðar, ef nokkur
kirkja af þeim 17, sem eru í Ballard
var betur prýdd, en kirkja íslend-
inga var um þessi jól.
Ungur maður, liðlega tvítugur,
Ingi Þorkelsson, er lært hafði tilraun að koma
skraut-iðn, stóð fvnr þvi að pryða k ....... —J:
kirkjuna okkar í þetta sinn, og
varði til þess rrúklum tíma og vinnu
ókeypis. Er söfnuðurinn í stórri
þakklætisskuld við hann og þá, sem ' ur
með honum voru við það verk. Mr.
Þorkelsson er dkki safnaðarmeð-
lirnur enn, og á hann því fremur
miklar þakkir skildar fyrir hans
með gjöfum — en kemur siðar
Allar hinar áður nefndu samkom-
komur Höfðu stórt prógram, sem
þótti mikið til koma. Sjonleikir foru
þar fram á tveimur af þe.m og
hepnuðust ágætlega. Frons felagið
er að gera tilraun að koma a fot
leikfélagi og er það ljórnamh hug-
mynd — vonandi að þeim takist
bað Ef dansleikur er nauðsynleg-
fyrir þá vngri, þá er sjonle.kur
engu síður nauðsynlegur fynr þa
öldnu ug LKknarjeBp,
að dansinn styfki hkama tnanns og
limi og sálarfræðingar segla að goð-
' sjónleikir hressi andann ; hvort
góðfúsu greiðvikni og hollustu við ^^'^‘mjög trúlegt, ef ekki^er
Sjónleika-samkepnin.
Eins og lesendum Lögbergs er
Pe*ar kunnugt, var efnt til sjón-
J* a samkepni í Goodtemplarahús-
mu í Winnipeg, undir umsjón
Uoodtemplara, hinn 11. og 12. þ.
m' Þrú leikflokkar tóku þátt í
samkepninni, einn frá Glenboro,
annar frá Árborg og hinn þriðji
leikflokkur Goodtemplara í
} tnnipeg. í nefnd þeirri, sem stóð
Urir þessari samkepni, voru þess-
ír: S. Thorkelson, H. Skaftfeld,
Einar Haralds, H. Gíslason, 0. S.
Thorgeirsson og O. A. Eggertsson.
Fyrra kveldið lék Glenboro flokk-
nrinn “Happið”, eftir P. J. Ardal
°g voru leikendur þeir, sem hér
segir; Hallur hreppstjóri; J. G.
upphafsmaður þessarar samkepm, talsverðar gkemdir víða, en engar
hr. O. A. Eggertsson, gaf, og sem 1 blýr fóru. Sv0 var vatnið mikið '
mynd var af í síðasta hlaði. ||MnrRlir4. að nærri lá, að hún
íNorðurá, að
flæddi upp í brú, og seitlaði yfir
eginn austar brúarinnar, en það
Munu allir vel una þeim úrskurði
Þegar leikuúinn var úti, settist
dómnefndin á rökstóla, en í henni eigi komið fyrir áður síðan
voru þessir menn:
séra Ragnar E.
Kvaran, Sigfús Halldórs frá Höfn-
um, F. iSveinsson, Dr. J. Stefáns-
son, Einar P. Jónsson og Þ. Þ.
Þorsteinsson.
Fylgja hér með þær reglur, sem
nefndin hafði eftir að fara þegar
hún ákvað hverjum flcxkknuni bæri
verðlaunin
Reglur fyrir leikdómara.
Hástig 100 mörk
Skift í tíu liði— hámörk hvers
liðs 10 mörk. Undantekning er þó
gerð á fyrsta lið, sem skal draga
ákveðiti mörk í samræmi við það
vegurinn var gerður
Meiri vegaskemdir.
Morgunbl. hafði tal af vega
málastjóra í gær og spurði hann
um þessar vegaskemdir. Gerði
hann eigi mikið úr þeim og sagði
að tekist hefði að gera vegina
færa aftur að mestu leyti
Nokkrar skemdir kvað hann og
hafa orðið á vegunum austan
fjalls, t.d. í ölfusi; leysingar hefði
orðið éins ákafar þar og annars-
staðar og vatnið rofið skörð í veg-
ina allvíða, en þær skemdir væru
iiú endurbættar svo, að vegnirnir
ingar hafa frá fyrstu tíð ver'ið aðlmiljón dollara meira en árið 1925,
minsta kosti yfirleitt draumspak-1 sem var þó kallað gott ár. Útlit er
Mörg eru dæmi þess i forn- hið glæsilegasta fyrir þetta ár kvað
byggingar snertir, þvi níu miljón
ir. |
sögum vorum, og mun það vera
svo enn. Fróðlegt væri að geta
vitað, hve margar tegundir drauma
væri almennar nú á dögum.
M. Ingimarsson.
tungumál sem leikið er á, n- 1.—væru bráðum bílfærir. Skriður
Yndishót.
Ytar hljóta yndishóta njóta
í danssölum sjálegum,
sviftir kvölum hlálegum.
Veðrabrigði.
Veðrið hlýja gefur nýja gleði,
grimdir flýja beint á braut,
og bragna fríar margri þraut.
Góðrækni.
Þarfa tel eg þjóðrækni,
þar fyrir el eg góðrækni,
fer þá vel um friðrækni,
fátt eg get um siðrækni.
M. I.
Or bœnum.
Páll Bjarnason, fasteignasali
frá Wynyard, Sask., hefir dvalið
í borginni nokkra undanfarna
dolíara byggingaleyfi eru strax kom
in á pappírana, og miklu meira í
orði. Götur borgarinnar eru sement-
steyptar þvert og endilangt, í skerp-
ingi, og mestallur norður endinn, ar
sem kallaður er Ballard, er nú með
steinlímdum strætum. Framfarir
þar eru meiri nú, þessi s. 1. 2 ár en
verið 'hafa mörg undanfarin ár. Al-
mannarómur er sá, að Seattle borg
sé að vaxa noröur á við, og þó
Ballard sé í rauninni 4'—5 mílur
norður af aðal parti borgarinnar, þá
er hið besta útlit með að sá partur
hennar byggist með stórum ihraða í
nálægri framtíð, sökum jafnslétt-
unnar og skurðarins sem liggur með
fram öllum Ballard, um 3 mílur
vegar. Talið er að muni vera nú
um 40.000 manns í Ballard einum.
íslendingar, sem hér búa tóku
engin stór skref, einstaklega, eða
hver fvrir sig, í verklegum sökum,
svo mér sé kunnugt, á liðnu ári;
fram yfir það sem þeir höfðu gert
áður. Nokkrir af þeim hafa stund-
að húsabyggingar fyrir sjálfa sig
s'öfnuðinn. Það er ávalt gott að eiga
svoleiðis menn að, þó ekki séu safn-
aðarmenn.
Síðastliðinn sunnudag, 23. þ. m.
hélt söfnuðurinn ársfund sinn í
kirkjunni, er byrjaði kl- 3 e. b. Við-
unanlegur hópur safnaðarfólks sótti
fundinn, skýrslur margar voru
lesnar og reikningar staðfestir af
yfirskoðunarmönnum, sem báru
nieð sér að fjárhagur safnaðarins
var í góðu lagi gagnvart presti og
öðrum útgjölduin safnaðarins, þar
, að auki höfðu verið borgaöir nítján
1 hundruð dollarar af kirkjuskuldinm
síðan kaupin voru gerð s. 1. haust.
Má það víst kallast allvel verið að,
á ekki lengri tíma. En fimrn þús-
und og eitt hundrað standa eftir ó-
borgaðir, sem alt á að vera borgað
1. apríl T vor. Búist er við að gera
það mestmegnis með lánsfé í bráð,
og með auknuin kröftum vonast
söfnuðurinn til að geta mætt þvt
láni síðar. Margir utan safnaðar
vinir, hafa gefið peninga til þessar-
kirkjuskuldar, og öll bróðurleg
bjálp hér eftir, verður þakksamlega
þegin hvaðan sem hún kemur.
gerTof mákið af
s eru haðar pessar
"Síúmr'.Ua* heiUuaarf.pr
fyrir sál oe líkama i««»'
' Eg gleymdi i hvrjun ^ssa
að geta tíðarfarsins her, en þa g
í ekíi nrfkið til þvi ílestm vita
fjser senr mer »n *
S"ri^mB ogB6*vi«ri{
'*flíA,:OíÆSt« —
meira semra part nov. Des.
áeinni nóttu. en half hostugt rai Þ°
^rtTnnv 4Ua. a5 undan-
jafnaiii i nov. og Cfvsfarir
teknu kuTdákns m • á sem
°tTii TwS«
leið og ■ H Tværislenzk-
mörguiunnshf tepas^ ^ ttlum
Eg er víst kominn dálítið út frá ar konur g^J11 Erlingsson og
nuol. „ofnda
þvi að segja frá ársfundinum. Flest-
,ir embættismenn safnaðarins voru
endurkosnir, og nýir kosnir fyrir
þá, sem fóru út, að því loknu fór
fram útnefning prests fyrir fram-
tíðina, því séra Rúnólfur er ráðinn
aðeins til 1. maí n. k. Tveir voru út-
nefndir til að þjóna Hallgríms söfn-
uði franwegis, séra Rúnólfur fyrst
og síðan guðfræðinemi Kolbeinn
Sæmundsson, en sá siðarnefndi
kvaðst ekki vera í vali og var þá að
eins um einn mann að ræða, séra
R. Marteinsson, sem tók útnefning,
er býður til fortmlegrar kóllunar,
sem gerð verður á almennum auka-
fundi safnaðarins, fyrsta sunnudag
i marz n- k. — Að lóknuon arsfund-
inum fóru allir niður í fundarsal
' ö lyr nefoda.
fotum. Mr. • i>rotnaði öðrum
vet- œ hin-
"Uhóh ligmr í kalksteypu
rrtSSAi 'i lt";'
(cast) a __Tveir Tslend-
TTr’lTS iér. riiian
rTti^nast- Undrú^
Magnús Jónsson 60
litíl mök vií lslendmga i I«ss-
um hai. og von, jarSathr undir fot-
stöðu hér lendra.