Lögberg - 03.03.1927, Side 1

40. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 3. MARZ 1927
Helztu heims-fréttir
Canada.
FJÁRLÖGIN SAMÞYKT.
Þegar blað vort er alsett, berast
þær fréttir, aö fjárlagafrumvarp
Samibandsstj órnarinnar er samþykt
meS iii atkv. gegn 88. Með því
greiddu atkvætii allir liberals og
progressive-liberals. Breytingartil-
laga sú, er George Coote bar fram
út af lækkun tekjuskattsins, var
feld og greiddu atkvæði móti henni
162 en með aðeins 20. Þessir 20
voru bændaflokksmennirnir frá Al-
'berta, verkamanna þingmennirnir
og independent pogressives.
Hveitisamlagið greiðir binn 15.
þ. m. aðra borgun fyrir uppsker-
una 1926. Sú upphæð sem bænd-
urnir fá í þetta sinn er ijc fyrir
hvert bushel hveitis, miðað við No.
1 Nojthern, ioc fyrir hafra, 8c
fyrir bygg og 20C fyrir flax.
* * *
Eimskipafélög þau hin mörgu,
er sláturgripi flytja frá canadisk-
um höfnum til Bretlands, hafa
lækkað flutningsgjald sem nemur
$5.00 af hverjum nautgrip, eða úr
$20 niður i $15. Það var landbún-
aðar ráöuneyti sambandsstjórnar-
innar, er gekst fyrir breytingu þess-
ari og fékk henni hrundið í fram-
kvæmd. . Ekki er það nokkrum
minsta vafa bundið að flutnings-
gjöldin séu enn of há, þótt hér se
að visu um talsverða bót að ræða.
Flutningsgjald á gripum frá
Canada til Bretlands fyrir stríðið.
nam $8.00 á sláturgrip hvern.
• * •
Þótt eklki sé við því búist, a8
fylkiskosningar 5 Manitoba fari
.fram fyr en einhvern tíma í næst-
komandi júnií-mánuði, þá er stjórn-
arflokkurinn þegar farinn að týgja
sig til orustu. Hélt stjórnarfor-
maðurinn Hon. John Bracken fund
siðastliðinn miðvikudag i Dauphin,
þar sem mættir voru fulltrúar frá
hinum ýmsu bændafélögum kjör-
dæmisins, og brýndi fyrir þeim
mjög, hve afaráriðandi það væri, að
stuðningsmenn stjórnar sinnar
svæfu ekki á verðinum. Útnefning
af hálfu ibændaflokksins fer þó
ckki fram i kjördæmi þessu fyr en
nokkru seinna. Sem stendur er
Dauphin kjördæmið í böndum
frjálslynda flokksins,—þingmaður
þess Mr. Espler. Er bann hinn
vinsælasti maður og þykir líklegur
til sigurs í kjördæminu, verði hann
á annað borð í kjöri, sem nokkum-
veginn mun mega fullyrða.
• » »
Samkvæmt yfirlýsingu stjórnar-
formannsins í Saskatchewan, Hon.
J. G. Gardiner sem jafnframt gegn-
ir fjármálaráðgjafa embættinu,
lækka skattar fylkísbúa um 25 af
'hundraÖi eftir því sem áætlað er í
hinu nýja fjárlagafrumvarpi, sem
fyrir skömmu var lagt fram í fylk-
isþinginu.
* * *
Látinn er nýverið Arthur Plante,
fylkisþingmaður fyrir Beauharnois
hjördæmið í Quebec, fimtíu og átta
ára að aldri. Hann þótti einn hinna
áhrifamestu þingmanna íhalds-
floklksins í fylkisþinginu sérstak-
kga þó á sviði f jármálanna.
* * *
Hon. J. G. Gardiner,. stjórnar-
formaður Saskatchewan fylkis, til-
hynti nýlega í fylkisþinginu að
fullráðið væri nú, að steypa skyldi
hewan Co-operative Creameries, og
Sanian í eina fjlagsheild Saskatc-
Caulders’ Creameries, Ltd., er haft
^fir aðal bækistöð sína í Moose
Jaw.
* * «
Sundmaðurinn George Young,
■sem frægur er * orðinn fyrir að
synda yfir Catalina sundið, er nú
aftur kominn til Toronto, þar sem
hann á heima. Var honum þar
fagnað með miklum gleðilátum af
Þúsundum manna þegar hann kom
a jámbrautarstöðvarnar og þaðan
yfgdi fóllksfjöldinn honum til ráö-
huss borgarinnar, þar sem borgar-
stjorinn tók á móti hinum unga
sigurvegara og þakkaði honum
þann heiður, sem bann hefði unnið
Toronto borg1.
• * •
íhaklsflokkurinn í Canada ætlar
að halda allsherjar þing í Winni-
P^g 11. október í háust til að velja
? krmni leiðtoga. Nefnd sú, sem
Friega mætti í Ottawa til að ráð-
stafa þessu máli, varð öll ásátt um
stund og stað, þótt töluverðar um-
ræður yrðu um það hvort þingið
ætti að vera haldið 1 Ottawa eða
Winnipeg. Ætlast er til að á þessu
iþingi eigi sæti allir sambandsþing-
menn og senatorar, sem flokknum
tilheyra. Einnig þingmannaefni, er
eklki náðu kosningu við kosningarn-
ar í baust og stjórnarfomienn og
þingleiðtogar í fylkinu, sem ihalds-
flokknum tilheyra. Auk þess er
ætlast til að pólitisk félög íhalds-
manna i fylkjunum sendi nokkra
fulltrúa á þingið og fer tala þeirra
eftir fólksfjölda í fylkjunum og
iber þá væntanlega að sama brunni,
að Ontario-fylki ræður mestu um
val hins nýja leiðtoga.
Bandaríkin.
Coolidge forseti hefir neitað að
staðfesta lög þau, sem kend eru við
Haugen-McMary og samþykt voru
af sambandsþinginu og eru þess
efnis að styrkja bændastéttina.
fThe Farm relief bill). Verður þetta
mál ekki tekið upp aftur á þessu
þingi, þvi vonlaust þykir að nægi-
lega margir þingmenn fáist til að
greiða frumvarpinu atkvæði, svo
hægt sé að gera það að lögum gegn
vilja forsetans. Þessi neitun for-
setans mun mælast heldur illa fyrir
í Miðríkjunum, eða í þeim ríkjum
þar sem akuryrkja er mest stund-
uð, en þeim mun betur í Austur-
ríkjunum, þar sem auðmennimir
eru flestir.
Coolidge forseti hefir staðfest
lög, sem banna að senda með pósti
skammibyssur og önnur vopn, sem
menn geti borið á sér án þess að
á því beri.
• * •
Efri málstofan hefir samþvkt
breytingar á póstgjöldum, sem
lækka tekjur af póstflutningum um
$30,000,000.
» * «
Á aðfaranótt sunnudagsins 27.
febrúar dreymdi átta ára gamlan
dreng í Detroit, Mich,, sem Morris
Couzens heitir, að litlum vagni,
sem hann átti og hafði til að leika
sér að, hefði verið stolið, en vagn-
inn átti að vera framan við húsið.
Drengurinn vaknaði við þennan
vonda draum og stökk út úr rúm-
inu og niður stigann, en þegar nið-
ur kom varð hann þess var að
'kviknað var í húsinu, en hann slapp
þó út óskemdur. Móðir hans og
þriggja ára gamall bróðir brunnu
inni og mundi þessi drengur vafa-
laust hafa farist líka, ef ekki hefði
verið fyrir drauminn, sem varð til
þess %ð vekja hann og koma hon-
um til að þjóta upp úr rúminu og
út til að gæta að vagninum stnum.
• * •
Utanríkisráðgjafi Bandaríkjanna
Kellogg, hefir nýlega gefið út yfir-
Ijýsingu þess efnis, að sá sé full-
kominn vilji Bandaríkjastjómar,
að svo verði málum skipað til að
Kinverjar fái sjálfir eingöngu að
ráða tollmálastefnu sinni, án íhlut-
unar af hálfu erlendra stjórnar-
valda.
» * *
Fullyrt er að Coolidge forseti sé
]>ess albúinn að komast að nýjum
viðskifta- og öryggissamningum við
þær ýmsu stjórnir, er nú sitja við
völd í Kína, heldur en bíða von iif
viti, eftir því að allsherjar stjórn
komist á í landinu, sem óhugsanlegt
sé að segja nokkuð um hvenær
kunni að verða.
• • •
Ríkisþingið í -New York hefir
samþykt þingsályktunartiljögu, er
skorar á þjóðþing Bandaríkjanna
að breyta vínbannslögunum þannig
að hverju ríki verði í sjálfsvald
sett hvaða aðferðum það vilji beita
að því er viðkemur sölu eða sölu-
banni áfengra drykkja.
» * *
Hgastofa Bandaríkjanna áætl-
ar, að Iþann 1. júlí næstkomandi
muni fólkstala ríkjasambandsins
verða ikomin upp í 118,628,000.
* * *
Senator Abraham Greenberg,
hefir nýlega lagt fyrir efri mál-
stofu ríkisþingsins i New York
frumvarp, er fram á ]>að fer, að
stjórnin skipi fasta nefnd, er
strangt eftirlit skuli hafa með sýn-
ingum kvikmynda, sem og dramá-
tiskum sýningum á hinum ýmsu
leikhúsum innan vébanda ríkisins.
Telur hann sýningar oft hafa verið
'beinlínis siðspillandi og leitt til
margvíslegra vandræða.
* * *
Þegar Coolidge forseti fyrir
skömmu tók á móti hinum nýja
sendiherra Dr. Don Alejandro
Cesar frá Nicaragua, sagði hann
meðal annars, að það væri fjarri
iþvi, að Bandaríkin vildu skifta sér
af málum þess rikis eða leggja því
fyrir lífsreglurnar. Þar á móti væri
Bandaríkjunum það mikið gleði-
efni, að vita af því að rikin í Mið-
Ameriku væru sem sjálfstæðust og
tækju sem mestum framförum í
hvívetna.
Bandaríkja-stjórnin hefir ákveð-
iö aö skipa sérstakan stjórnarfull-
trúa (hninisterj til að líta eftir hags
munum Bandarikjanna í Canada,
með aðseturstað í Ottawa. Sá mað-
ur, sem til þess er valinn, heitir
William Phillips og er nú sendi-
herra Bandarikjanna í Belgíu. Hef-
ir útnefning hans verið lögð fyrir
stjómin í Ottawa, sem væntan-
lega hefir ekkert á móti því að taka
á móti þessum manni, sem fulltrúa
nágranna þjóðarinnar. Mr. Phillips
er frá Boston og mentun sina fékk
hann við Harvard háskólann. Síð-
an 1903 hefir hann gegnt ýmsum
trúnaðarstöðum fyrir Bandaríkin,
ibæði innan lands og utan og þykir
útnefning hans ibenda í þá átt, að
stjómin skoði þetta nýja embætti
Iþýðingarmikið og vandasamt, þar
sem hún velur mann til að gegna
því, sem hefir sérstaklega víðtæka
reynslu og þekkingu á stjórnmál-
um.
* * *
Svo segir Dr. Nicholas Butler,
forseti, Columbia háskólans, að þeg-
ar tími sé til þess kominn, muni
Coolidge forseti lýsa yfir því, að
hann sé ófáanlegur til að taka út-
nefningu sem forsetaefni 1928
Segir Dr. Butler að það væri gagn-
staatt heilbrigðri skynsemi, ef for-
setinn gæfi enn kost á sér við
næstu kosningar, en heibrigða |
skynsemi haf.i forsetinn þegið í j
ríkum mæli.
* * *
Mrs. Ada Sawyer Garrett heitir
kona ein í Chicago, sjötug að aldri.
Hún hefir hafst við í litlu, dimmu
og illa hirtu herbergi í lélegu leigu-
húsi þar í borginni. Þaðan var hún
tekin fyrir skömmu og flutt á
sjúkrahús, þá mjög aðframkomin
af matarskorti. Það er nú gömul
saga, því miður, að margir hafa
orðið að liða og láta lífið, vegna
þess að þá hefir skort daglegt
brauð. En hér er ekki því til að
dreifa, því þessi kona á að minsta
kosti fimm miljónir dollara. En
sparsemin og sjálfsafneitunin,
þessar góðu dygðir, geta líka geng-
ið úr hófi, eins og hér hefir raun á
orðið, þar sem vellauðug kona er
svo sparsöm við sjálfa sig, að hún
er rétt að því komin að missa líf-
iö fyrir þær sakir.
Bretland.
Breska þingið var sett á þriðju-
daginn hinn 8. febr. Þar voru við-
stödd konungur og drotning, og
setti konungur þingið. Þar eru nú
þrír aðal stjómmálaflokkar, sem
allir eru æði fjölmennir og hafa
mikið að segja og þá vitanlega
einnig þrír flokksforingjar. Stan-
ley Baldwin, leiðtogi íhaldsflokks-
ins og stjórnarformaður ver gerðir
stiómarinnar gegn öllum árásum
og1 að finningum ; Ramsay Mac-
Donald, leiðtogi verkamannaflokks-
ins, hefir margt að athuga við
gerðir stjómarinnar og lítur heldur
, út fyrir að hann geri sér töluverðar
vonir um að komast til valda áður
en langt um líður; Lloyd George,
hinn gamli og frægi stjórnmála-
maður, er leiðtogi frjálslynda
flokksins og er ihann nú liðfæstur
á þingi. En ekki lætur hann það á
sig fá, en berst fvrir sinum skoð-
unum og sínum flokk alt hvað af
tekur og virðist langt frá, að hon-
um sé það nokkuð á móti skapi að
taka viö stjórnartaumunum, ef
þjóðin vildi svo vera láta.
* * *
Eins og kunnugt er, þá eru það,
karlmenn einir, sem sæti eiga í efri
málstofu breska þingsins. Nú er
konurnar farið að langa til að kom-
ast þangað lika, og þykir ekki ólik
legt að lávarðarnir taki því vel, því
það væri sjálfsagt miklu skemti-
legra fyrir þá að hafa konur þar
með sér. Lady Astor ætlar að
flytja lagafmmvarp á breska þing-
inu þess efnis að heimila einum
fjórtán konum, sem em nógu auð-
ugar og hátt settar í þjóðfélaginu,
að taka sæti í lávarðadeildinni. Frú-
in segir að lávarðadeildin sé hin
eina stofnun í þjóðfélaginu, sem
ekki viðurkenni rétt konunnar. En
nú ætlar hún ekki lengur að láta
það svo til ganga, ef hún má ráða.
* * *
Hinn 25. febrúar fóm fram
aukakosningar til breska þingsins
í Stounbridge á Englandi. Fóm þær
þannig að þingmannsefni verka-
. mannaflokksins W. Wellock náði
kosningu með 16,561 atkvæði.
Þingmannsefni íhaldsflokksins, H.
B. Hogbin hlaut 13,461 atkvæði og
A. J. Glyn Edwards þingmannsefni
frjálslynda flokksins 9,535 atkvæði.
Þetta er sjötta kjördæmið, sem
verkamannaflokkurinn hefir unnið
við aukakosningar þar í landi síð-
an 1924 að almennar kosningar
fóru fram. Þykir verkamonnum
jætta góðs viti og hyggja gott til
næstu almennra kosninga, en hins
vegar verða pólitísk veðrabrigði
oft með skjótum svifum og kunna
fáir þau fyrir að sjá.
Hvaðanœfa.
Samkvæmt nýjustuvsímfregnum,
hefir Mrs. Sun Yat Sen, ekkja
stjórnmálamannsins nafnkunna, er
um eitt skeið var bráðabyrgðar for-
seti Kanaveldis, gerst liðsforingi í
her Nationalistanna kínversku, sem
kominn er í nánd við Shanghai.
Forsetaekkjan er útskrifuð af
Wesleyan College og þykir í hví-
vetna hinn mesti skörungur.
Commúnista þingmaðurinn
franski, V aillanf-Couturier hefir
verið dæmdur í þriggja mánaða
fangelsisvist fyrir grein, er hann
nýlega reit í blaðið L’Humanite,
þar sem hann tók1 að sér að halda
uppi vöm fyrir Anteo Zamboni,
þann er banatilræði sýndi Musso-
lini stjórnarformanni ítaliu, í borg-
inni Bologna.
* * *
Tekjur þær. er sjórn Frakka inn-
heimti frá spilaknæpum þar í landi
námu á svðastliðnu ári, rúmum
þremur miljónum sterlingspunda.
Hefir sú ttekjugrein aldrei áður
komist á jafnhátt stig í sögu hinnar
frönsku þjóðar.
Hvert skyldi stefnt?
Ræða, flutt á afmælissamkomu
stúkunnar Heklu 30. des. 1926.
Eftir Riichard Beck.
Vér stöndum, að kalla má, á
krossgötum. Sandkomin í stunda-
glasi hins líðanda árs fækka óð-
um; annað dagar senn. Dulið er
nð mestu, hvað það hefir að færa.
Hjá því getur eigi farið, að það
flytur viðfangsefni, sem ráða
verður fram úr; baráttu, sem enda
hlýtur annað hvort í sigri eða ó-
sigri. Og þetta eitt vitum vér með
vissu: Árið, sem fram undan er,
færir oss ný tækifæri — tækifæri,
sem nota má til mikils, til einskis
eða verra en einskis. Við stönd-
um að egja má á þrepskildi nýrr-
ar veraldar. Á því vel við að
spyrja sjálfa oss: “Hvert stefn-
ir ?”
Vér lifum á öld véla og véla-
braða. Mest þykir um það vert,
að fara sem allra hraðst. Minna
er oft um það spurt, hvort stefnt
sé í rétta átt. Eg veit að skáldið
kvað:
“Að komast sem fyrst og að
komast sem lengst,
er kapp þess, sem langt þarf
að fara.”
En hitt mun skáldið einnig hafa
haft í hug, að áfangastaðurinn
væri þess virði að þangað væri
náð. Leiti menn sér hvíldar eða
skemtunar, sækja fáir um fjöll
og firnindi til þess staðar, sem
enga fegurð á. Hví skyldum vér
þá eyða æfi vorri í hégómaleit?
Menn segja oft, að tíminn sé pen-
ingar. Satt er það að tímanum
má breyta í gull og silfur, 0g
margir álna veraldargáfu sína á
auðsins kvarða, telja æfina í aur-
um. En ekki munu allir sammála
um það, að krónueign sé áreiðan-
legur mælikvarði manngildis.
Kunnugt er um menn, sem létu
eftir sig miljónir króna, en voru
þó ekki tíu aura virði meðbræðr-
um sínum eða þjóðfélagi, hvað þá
mannkyninu í heild sinni. Aðrir,
som snauðir voru að veraldlegum
fjármunum, hafa látið eftir sig
störf, sem aldrei fyrnast, unnið
þjóð sinni og veröld allri ómetan-
legt gagn. Tíminn er miklu meira
en peningar; hann er lífið sjálft.
Æfi manns er sem perlufesti og
augnablikin eru perlumar; glatist
eitthvert þeirra, er dýrmætri perlu
á glæ varpað.
Eg minnist grísks málsháttar,
sem ræðir um að missa marksins.
Margir leggja ör á streng, benda
boga sinn og skjóta, en kom-
ast að því fyr eða síðar,
að þeir miðuðu ekki að mark-
inu rétta, heldur einhverju,
sem að eins líktist því. Markið
sanna verðum vér að finna, áður
en vér skjótum örinni af boga lífs
vors, því vér eigum að eins eina
örina,, þar sem þessi æfi vor er.
Ef vér gerum eigi meira, þegar
dagar vorir eru taldir, en að “auka
eigu jarðar um ein klyf af mold”,
þá höfum vér mist marksins al-
gjörlega.
Vér menn berum tign guðdóms-
ins á enni og eld hans í hjarta.
Oss hæfir að eins göfugt tak-
mark. Þá er Thorvaldsen, mynd-
höggvarinn mikli íslenzki, sá af-
hjúpað líkenski sitt af Kristi, er
mælt, að hann hafi grátið. Vinir
hans, sem til hans komu til þess
að óska honum til hamingju, furð-
aði á að heyra hann mæla:
“Snild minni er að fara aftur.”—
“Hvað áttu við?” spurðu vinir
listamannsins. (Thorvaldsen svar-
aði: “Líkneski þetta er hið fyrsta
verka minna, sem eg hefi verið
fvllilega ánægður með. Til þessa
hefir hugsjón mín verið langt ofar
því, sem eg gat í framkvæmd kom-
ið. Eg get aldrei framar gert
smíðisgrip þann, sem mikil snild
sé á.”
Framh. á bls. 5.
Áttunda ársþing Þjóð-
rœknisfélagsins.
Þess er ekki þörf að skýra hér
frá því, sem fram fór á ársþingi
Þjóðræknisfélagsins, sem haldið
var í Goodtemplarahúsinu í Win-
nipeg dagana 22.—24. febrúar, því
gera má ráð fyrir, að skýrsla um
gerðir þingsins, frá skrifara þess,
birtist í þessu blaði á sínUhi tíma,
eins og á undanförnum árum.
Einstöku atriða er þó rétt að
scgja frá, eins og t. d. hverjir
voru valdir í stjórnarnefnd fé-
lagsins þetta árið, en þeir eru all-
ir kosnir til eins árs að eins. Þeir
efu: Ragnar E. Kvaran forseti;
J. ,J. Bildfell varaforseti, Einar P.
Jónsson skrifari, Guðm. Eyford
varaskrifari, Árni Eggertsson fé-
hii^ðir, Jakob Kristjánsson vara-
féhirðir, H. S. Bardal fjármálarit-
ari, A. Sædal varafjármálaritari,
og P. S. Pálsson skjalavörður.
Eitt af þeim málum, sem þingið
hafði til meðferðar, var væntan-
leg þátttakaVestur-Islendinga í
hátíðahöldum þeim, sem fram
eiga að fara á íslandi 1930 út af
þúsund ára afmæli Alþingis. Til
að hafa það mál með höndum voru
kosnir: J. J. Bildfell, Árni Egg-
ertsson, Jakob Kristjánsson, A. P.
Jóhannsson og séra Rögnvaldur
Pétursson.
Að kveldi fyrsta þingdagsins
fóru fram glímur, sem sjö ungir
menn tóku þátt í. Var þar margt
fólk saman komið og naut góðrar
skemtunar af að horfa á íslenzka
glímu. Sá sem þetta skrifar. er
ekki glímumaður og skal því hér
ekki um þær dæmt og ekki sagt
frá vopnaviðskiftum, en leikslok-
in urðu þau, að fyrstu verðlaun
hlaut Björn Skúlason frá Oak
Point; önnur verðlaun Benedikt
Ólafson og þriðju verðlaun Sig-
urður Sigurðsson, sem báðir eiga
heima í Winnipeg. Áður en glím-
urnar byrjuðu, flutti þáverandi
forseti félagsins, séra Jónas A.
Sigurðsson, snjalla og skemtilega
þjóðræknishugvekju, sem gerður
var að góður rómur. Einnig lék
miss Hermannson á fiðlu.
Á miðvikudagskverd'ið, 23. febr.
var almenn skemtisamkoma hald-
in undir stjórn deildarinnar Frón.
Hún var vel sótt, fólkið éiginlega
miklu fleira, en þægilegt húsrúm
var fyrir. En svo hefir þjóðrækn.
ismönnum líklega fundist, að
þröngt mætti sáttir sitja, og hægt
væri að komast af með nokkuð lít-
ið af hreinu andrúmslofti eina
kvöldstund. iEn það var áreiðan-
lega af skornum skamti í Good-
templarahúsinu þetta kveld. «—
|1 NÚM ER 9
J I!
Prófessor Svb. Sveinbjörnsson látinn
Þau harmatíðindi hefir ræðismaður Islands
og Danmerkur hér í borginni, Mr. A. C. John-
son, tilkynt oss, að látist hafi í Kaupmanna-
höfn þann 23. f.m., prófessor Sveinbjörn Svein-
björnsson, tónskáldið ástsæla, höfundurinn að
hinum dásamlega þjóðsöng Vorum, “Ó, guð
vors lands”, ásamt mörgum öðrum ógleyman-
legum tónlistaverkum. Dauðdagi Sveinbjörns-
sonar var fagur, eins og alt æfistarfið, — hann
hneig út af við slaghörpuna, — hljóðfærið, sem
hann elskaði mest, og leið á vængjum söngs og
samræmis, ungur í hugsan og sál, — upp í dag-
inn mikla. Við fráfall Sveinbjörnssonar, er
þungur harmur kveðinn að ástvinum hans, hinni
íslenzku þjóð í heild og öllum þeim öðrum, er
því láni áttu að fagna að kynnast honum per-
sónulega og listaverkum hans. — Minning hans
geymist jafnlengi og íslenzk tunga verður
töluð. — E. P. J.
Sveinbjörn tónskáld Sveinbjörnsson.
28. júní 1847 — 23. fébrúar 1927.
Ó, Gtuð vors lands, er söngva sál
Nú svifin liæða til,
Að leika tóna og ljóða mál
Við lífsins undirspil?
Því dýrstu hljóma heilög sál
1 hjarta skáldsins bjó,
Unz ekkert glapti guðleg mál,
En glevmdist líf. — Hann dó.
Ó, ættlands guð, í engla sveit
Til Islands sendu hann,
Að syngja frægum feðra reit
Um frið og kærleikann;
Um æðstu tóna, — æðra og meir,
Sem eru’ oss nú gm megn, —
Unz hjá oss loksiiis dauðinn deyr
Við drottins tóna regn.
26-2-27 Jónas A. SigurÖsson.
Skemtiskráin var löng og góð; of
löng, því hún var ekki úti fyr en
klukkan að ganga tólf um nóttina,
og þó vantaði eina ræðuna, líklega
langa ræðu, því Dr. Sig. Júl. Jó-
hannesson gat ekki komið. Séra
Albert Kristjánsson talaði í nærri
klukkutíma um íslenzkar dygðir.
Mintist ekki á ódygðirnar, sem
betur fór, því þá hefði ræðan ekki
orðið eins skemtileg og sjálfsagt
alt of löng. Söngurinn var mikill
og góður, en sérstaklega þótti
mörgum ánægjulegt að heyra Mrs.
Stefánsson syngja íslenzku söngv-
ana og bera orðin svo skýrt fram,
að naumast varð annað heyrt, en
hér Væri ísl. söngkona að syngja.
Skemtiskráin endaði með því, að
sungið var “O Canada” og var ætl-
ast til að allir syngju, og gerðu
margir einhverja tilraun til þess,
en söngurinn fór herfilega út um
þúfur. Má það merkilegt heita,
að milli fjögur og fimm hundruð
írlendinga, sem langflestir eiga
he'ima í Canada, skuli ekki geta
sungið þjóðsönginn svo sæmilega
fari. Ef dæma má eftir því,
hvernig söngurinn tókst í þetta
sinn, þurfa þeir áreiðanlega að
læra betur og væri óskandi að
þeir gerðu það heldur fjm en síðar.
Síðasta kveldið, sem þingið sat,
kom það til umræðu, að styrkja
kenslu í íþrótta og líkamsæfingum
með fjögur hundruð dollara tillagi
úr félagsjóði. Allir viðurkendu
nauðsyn þessa máls, en ýmsum
fanst, að félagið gæti ekki staðið
sig við að leggja fram þessa pen-
inga. Þá stóð upp A. S. Bardal
cg sagði, að sér væri það ljóst
engu síður en öðrum, að líkams-
æfingar og íþróttir gerði fólkið
hraust og langlíft, og væri því út-
fararstjóranum ekki til hags-
muna; en hvað sem þvi liði, þá
væri sér ljúft að greiða götu þessa
máls og skyldi hann leggja fram
fjórða hluta af þeirri upphæð,
sem fram á væri farið, eða $100.
A. P. Jóhannson sagðist einnig
skyldi leggja til hundrað dollara
til þessa máls og W. J. Jóhannsson
sagði, að þriðju hundrað dollar-
aranna mætti vitja til sín. Voru
þar með á svipstundu fengnir
þrír fjórðu hlutar þess fjár, sem
farið var fram á og vafalaust
legst eitthvað til með það, sem á
vantar. Er það mikið gleðiefni, að
þetta þarfa mál fékk svo góðan
byr.
Eins og tekið er fram í upphafi
þessarar greinar, er hér að eins
drepið á fáein atriði í sambandi
við þjóðræknisþingið, en frá gerð-
um þess verður nákvæmlega skýrt
í fundargerningunum.