Lögberg - 03.03.1927, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 3. MARZ 1927.
Bls. 6
Dodas nýrnapillur oru besta
nýrnameðalið. Lækna og gigt bak-
verk, ihjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Pilla
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllmn lyf-
sölum eða frá The Dodd's Medi-
cine Company, Toronto, Canada.
viðurkent, að sumir kaflarnir í
fornsögum vorum séu svo listi-
lega vel'ritaðir, að þeir fyllilega
jafnist á við það bezta, sem finn-
ist í klassiskum fræðum Grikkja
og Rómverja.
Hverjir voru þessir menn, sem
rituðu svo frámunalega vel ís-
lenzkt mál, að enginn hefir síðan
náð hámarki þeirra, og því síður
tekið þeim fram? Þeir voru ekki
háskólastimplaðir menn; þeir
voru ekki menn með doktors- eða
prófessorstitla. Þeir voru bara
bændur — óðalsbændur úti á Is-
landi, sem iðkujðu vrt og strit, og
frelsi og fróðleSk.
Oss er ljúft að láta hugann
hvarfla við þenna kafla sögunnar.
Það er svo mikill menningarblær
yfir forfeðrum vorum á söguöld-
inni og friðaröldinn'i, eða fram að
1120. “En allir dagar eiga kvöld
og allar nætur morgunn.” Með
Sturlungaöldinni fer að syrta að.
Deilur og vígaferli færast í vöxt;
og um miðja 13. öld er þjóðin búin
að tapa sjálfstæði sínu. Eftlr það
er sorglega dimt yfir íslenzku
þjóðlífi í margar aldir, eða þar til
um miðja átjándu öld, að loks tek-
ur að birta aftur og nýtt framfara-
skeið er fyrir hendi. Á þessu
langa og raunalega tímabili sög-
unnar, var eins og alt yrð'i þjóð-
inni tjl ógæfu. Hver óhamingjan
rak aðra. Á Sturlungaöldinni voru
margir af ágætismönnum þjóðar-
innar vegnir, eða drepnir, og það
oft á níðingslegasta hátt. Þar af
leidd'i mestu óstjórn og agaleysi 1
landinu. Svo komu drepsóttir —
Svartidauði og Stórabólan, eldgo^
og ísaár, og aðrar hörmungar, sem
dundu yfir þjóðina. En þrátt
fyrir alt þetta mótlæti, sem þjóðin
varð að þola, sjáum vér, þá er vér
lcsum söguna, að ísland hefir átt
margt ágætra sona, sem reyndu
af öllum mætti að Ieiða þjóðina
gegn um þessar hörmungar, út úr
dimmunni ogíinn í birtuna. Þeir
standa eins og fjallháar eikur í
sögueldinum um margar aldir eft-
ir að smáviðurinn er fallinji og fú-
inn. Það eru slíkir menn, sem
haldið hafa menningarblysinu á
lofti á neyðartímum þjóðarínnar.
Menn, sem varið hafa öllum kröft-
um sínum og lífi til viðrisnar landi
oe þjóð. Menn, sem svo að segja
hafa logað af löngun og ákafa, til
að vekja þjóðina f svefni, dofa og
dáðleysi, og hefja hana úr dýpstu
niðurlæging, til vegs og gengis.
Þeir menn eru skærustu og björt-
nstu Ijósin á söguhimni þjóðanna.
Og þótt þeir sjálfir hverfi af
stjörnusviðinu, halda þe'ir áfram
að lýsa mönnum leið um ókomnar
aldaraðir.
íslánd hefir eignast marga slíka
menn. Þeir eru vorir sönnu for-
feður. Látum oss minnast þeirra
oft. Látum oss geyma minningu
þeirra sem helga dóma.
Vínbannið
í sðasta blaði Lögbergs er rit-
stjórnargrein um vínsölu. Þar er
þess getið, að í ráði sé að stofna
vínsölustofur (saloon) í bæjum —
og líklega í sveitum líka — þar
sem hægt verði að fá keypt öl og
létt vín, til neyzlu á staðnum.
Þess er getið í greininni, að þetta
muni verða borið undir atkvæði
bæjarbúa. Greinarhöf. telur þetta
óráðlegt, og ræður mönnum sterk-
lega til að vinna á móti því. Hygg
eg það sé rétt athugað, því ekki er
líklegt, að opinber vínsöluhús
styðji að útrýmingu vínsins.
Það er annars orðið stórkostlegt
vandræðamál vínbannsmál'ið. Ekki
einungis hér í fylkinu, heldur í öll-
um löndum, þar sem það er komið
°g nokkur reynsla er fengin fyr-
,r afleiðingum þess. Þeir hafa
ekki ræzt spádómar bannvinanna,
að með algjörðu vínbanni yrði
allri áfengisnautn útrýmt á stutt-
um tíma. Því er nú ver, að svo er
/ekki. Það er stórt spursmál, hvort
áfengisnautn hefir nokkru sinni
haft verri og víðtækari afleiðing-
ar heldur en nú. Þe'tta mun nú
Þykja nokkuð djúpt tekið í árinni,
en eg hygg það sé sönnu næst. Að
vísu er ekki hægt að sanna það
með tölum, því enginn veit hversu
mikið er flutt inn af vírii, og því
síður hvað mikið er búið til af því
leynilega. Hvort eins mikið er
drukkið nú af áfengi eins og áður,
er ekki gott að segja, en eflaust
er eytt eins miklu af peningum
fyrir vín nú, eins og nokkru sinni
áður. Vínið er nú afar dýrt, eins
cg allir Vita. Það er einokunar-
vara, sem engin samkepni nær til.
En það er nú ekki það versta,
hversu mikið er drukkið. Hitt er
verra, að góð vín eru varla fáan-
leg og afar dýr; en í þess stað
drekka menn alls kyns ólyfjan,
sem spillir heilsu manna og stund-
i:m reynist banvæn.
En hvað veldur þessu óláni?
Hvernig verður ráðin bót á því?
Eg er ekki fær um að svara þess-
um spurningum til hlítar, en eg
álít, að hver hugsandi maður ætti
að íhuga þœr, og skapa sér á-
kveðnar skoðnir í þess máli. Það
getur farið svo, að við þurfum að
greiða atkvæði um það áður en
langt líður. Eg hygg því það væri
gott fyrir okkur, að rifja upp fyr-
ir okkur ganginn í þessu máíi frá
byrjun og athuga afleiðingarnar
af því.
Hverjar eru orsakirnar til þess,
að vínbannslögin hafa verið brot-
in meira en önnur lög? Þær eru
að minni hyggju margar, og liggja
nokkuð djúpt. Eg vil að eins benda
á tvær af þeim.
Fyrst og fremst eru bannlögin
skerðing á frelsi einstaklingsins.
Það þola menn illa nú á dögum,
því flest nýrri lög miða að þ;í að
auka e'instaklings frelsið, eða
þess óska menn að minsta kosti.
Eftirlitið, var slælegt strax í
bvrjun, og menn urðu þess fljótt
varir, að stærri mennirnir fóru
kring um lögin, og neyttu víns
eftir sem áður. Þessum mönnum
var hlíft við sektum í lengstu lög.
Þar af leiddi oft, að lögreglan
varð máttvana, því oft kom það
fyrir, að verstu lögbrjótarnir gátu
dregið þá með sér, sem ekki þótti
sæmandi að hreyfa við. En “hvað
höfðingjarnir hafast að, hinir
ætla sér leyfist það”.— Gott dæmi
þess, hvað laglega er farið í kring
um lögin, er, hvernig vln hefir
verið selt í hótelum. Það er al.
kunnugt, að vín hefir verið selt í
hótelum árum saman, síðan lögin
komu í gildi. Eigendurnir hafa
notað sérstaka menn til þess. Það
hefir komið fyrir, að þessir menn
hafa verið staðnir að verki, og
sektaðir. Eigandinn hefir sett
upp saklteysissvip, og rekið þenn-
an náunga úr vistinni, sem fór
svona illa að ráði sínu. Sektin
hefir verið borguð, en enginn ve'it
hver hefir lagt til peningana.
Eftir stuttan tíma kemur annar, og
selur vín á sama stað. Það er lát-
ið afskiftalaust, þar til einhver
kærir. Þannig endurtekur sama
ssgan sig. Enginn hreyfir við hús-
eiganda. Það eru ranglátir þjón-
ar, sem lögbrotunum valda.
Þessar hygg eg að séu aðal or-
sakirnar. Of ströng lög, sem
þessi kynslóð þolir ekki; en of lint
og hlutdrægt eftirlit.
Afleiðingarnar af þesu öllu eru
öllum kunnar. Það er farið í
kring um lögin, og þau brotin á
allan hátt. Það eru eflaust fáar
undantekningar, að þeir, sem vilja
neyta víns, láti löghlýðni aftra. sér
frá því. Margir óhlutvandir menn
settu upp vínsuðuvélar og græddu
á því stórfé. Þetta mun stjórnin
hafa séð, og fékk því leyfi þings-
ins til að setja upp vínsölu, sem
hún rekur sjálf. Þar átti að gjöra
tvent í eiiyi, að gefa vínmönnum
tækifæri til að fá vín með frjálsu
móti, og gefa fylkissjóði tekjur;
því vínin eru afar dýr. En þetta
mishepnaðist algjörlega. Það gaf
ólöglegu vínsölunni byr undir
báða vængi, jþví nú þurftu þeir,
sem þá verzlun ráku, ekki annað
en að kaupa stjórnarleyfi, og hafa
stjórnarvín á reiðum höndum til að
veita riinum sínum heima hjá sér.
Svikin vín gátu þeir því betur selt
í laumi og á lægra verði en stjórn-
arvínin. Afleiðingin af þessu er
sú, að nú er ólögleg vínsala að
kalla má í hverju stræti í Winrii-
peg og víða með stuttu millibili.
Stjórnarsalan hefir því eflaust
aukið óleyfilega vínsölu að stór.
um mun. Vínsuða fer óðum í vöxt
og er þó varið stórfé til að upp-
ræta hana.
Mundi ekki hafa verið heilla-
vænlegra fyrir stjórnina, að selja
vínin á sanngjörnu verði? Hún
ætti að geta komist að eins góðum
innkaupum eins og heildsölu vín-
salar gjörðu fyrrum, og enda
betri. Vín hennar ættu því ekki
að þurfa að vera stórum dýrari,
en þau voru áður seld í smásölu.
Með því væri tvent unnið: Það
myndi seljast miklu meira af vín-
inu, og það mundi hnekkja mjög
gróða þeirra, sem seldu svikin
vín.
Þá er e'in sú afleiðing af bann-
lgunum, að þau hafa skapað nýja
<4Golden
Grain”
Brand
No. 832 Russet Harness
Bezta tegund af Aktígjum í Canada
Þessi ágætu, brúnleitu aktýgi eru tilbúin úr völdu efní, hinu
sama og notað var í þúsundir aktýgja, sem notuð voru í ridd-
araliðinu. Hafa náð mikillli útbriðslu og reynast ágætlega.
Beizli: Hringkrúnu gerð, % þuml. checks concord. Augna-
skýlur samstæðar, kúptar og þægilegar, með látúns deplum.
Taumar 1% þuml., tvíþættar, þrísettar, gegnsaumaðar, sterk-
ar. Þykkir fallegir púðar 1% þuml. brjóstborðar og Martm-
gales. Kviðbönd egta leður 1% þuml. Fóður eins þuml.
Spennur, sterkar Breeching með 1 þuml. 5 hringja sniði, skraut
top, og sterku samanbrotnu sæti. Stálkrókar, látúnsboltar.
Aktýgi, sem verulega taka öðrum fram (án kraga) $59.65
Án Breeching .......................... (án kraga) $45.00
No. 823—“Gölden Grain”, Layer Trace, Japan Tnmmed
aktýgi, úr Nr. 1 leðri, (án kraga) .......... $32.2d
No. 827—“Golden Grain” 2 þuml. ólar (án kraga)..... $38.40
No. 824—“Golden Grain” Layer ólar (án kraga) ...... $31.75
No. 818—“Golden Grain” ágæt aktýgi (án kraga) ..... $30.25
VERD í MANITOiBA OG SASKATCHEWAN
Finnið viðskiftamann yðar, sem næstur er, og faið að S3a
“Golden Grain” og “Horse Shoe Brand” aktýg'i og kraga.
Verið viss um GG eða skeifa sé á hverri ol._______
tegund af lagabrotum. Þau laga-
brot eru nú eflaust tíðari, en
nokkur önnur lgabrot hér í fylk-
inu. Allir vita, að virðingarleysi
fyrir lögum i eina átt, gjörir mann
ótrauðari fyrir í aðrar áttir. Þetta
hefir skaðleg áhrif á hugsunar-
hátt unglinganna. Eg hefi líka
tekið eftir þvi, að það er langtíð-
ast, að unglingar brjóti lögin, með
því að neyta víns ólöglega. Síðan
bindíndisfélögin hættu að starfa,
hefir fjöld'i af yngri mönnum far-
ið að neyta víns, sem áður voru
bind'indismenn. Þtessi er líklega
langhættulegasta afleiðing af lög-
unum.
Um það leyti, sem lögin gengu
Þeir, sem ætíð hafa verið and-
vigir bannlögunum mundu segja:
Afnemið vínbannið með öllu!
Gefið hverjum sem vill leyfi til að
selja vín, eins og áður var. Það
verður eina ráð'ið til að fyrir-
byggja sölu og tilbúning á sviknu
og skaðlegu víni, og það skiftir
mestu.
Undir þetta mundu nokkrir
bindindismenn og bindindisvinir
skriífa, sem skárra ráðið af tvennu
illu. Þó með þeirri viðbót, að
bönnuð yrði áfengissala til neyzlu
á öllum op'inberum stöðum. Sú
vínsala hefir að mínu áliti ætíð
verið skaðlegust. Hún hefir skap-
að drykkjusamsæti, sem allir hafa
átt aðgang að. Þar hefir margur
í gildi, voru bindindisfélögin vel j ungiingurinn lært að drekka, sem
á veg komin með að vinna einhuga
fylgl yngri kynslóðarinnar. Svo
var það* í sve'itum þeim, ey eg
þekki. Það var að komast inn í
meðvitund þeirra, að vínnautn
væri fyrirlitleg. Það var víða svo,
að gömlu karlarnir voru varla á-
litnir “húsum hæfir”, ef það vildi
til, að við fengum okkur í staup-
inu. Það leit því út fyrir, að vín-
nautn mundi deyja út með næstu
kynslóð. En þetta breyttist fljótt,
þegar bannlögin komu. Eldri
mennirriir hættu flestir að neyta
vins. Þeir álitu það fyrir neðan
sig, að neyta þess ófrjálsir, og
höfðu andstygð á tilbúnu víni.
— Vera má, að sumir hafi ekki
treyst sér til að dylja lagabrotin
sem skyldi. En þetta snerist
fijótlega við. Yngri mennirnir
fóru smárn saman að neyta víns,
fléstir 1 hófi auðvitað, eins og
gjörist með byrjendur. Þéir byrj-
uðu þegar gömlu mennirnir hættu.
Hvort orsökin hefir verið sú, að
yugra og eldra fólkið virðist oft
ekki eiga hægt með að verða sam-
ferða, veit eg ekki. Vera má, að
það hafi líka stutt að þessu, að um
sama leyti komu margir yngri
menn heim úr hernum. Þeir
hfðu vanist víni í skotgröfunum,
og álitu það holt og hressandi.
Af þessari vaxandí vínnautn
yngri mannanna, er aftur önnur
alda runnin, sem eg hefi heyrt, að
óðum grafi um sig í bæjunum. Sé
það satt, þá er það sorgleg breyt-
ing frá því sem áður var, og getur
haft verri og viðtækari afleiðing-
ar, en orðum verði að komið. —
Einkar hentugar stofnanir fyrir
þess konar, mundu drykkjustofur
þær, sem nú er talað um að koraa
á fót.
Flestum hugsandi mönnum mun
koma saman um, að ekki megi
lengur við svo búið starijda. En
hver ráð eru heillavænlegust til
að ráða bót á þessu böli?
Bannvinir munu svara því á
þessa leið:
Herðið á eftirlitinu. Hækkið
sektirnar. Sendið’ heilan her af
eftirlitsmönnum og lögregluþjón-
um út um allar sveitlr. Gjörið
þjófaleit í hverju húsi í bæjum og
bvgðum, og hlífið engum, sem
nokkur grunur fellur á. Upprætið
með öllu alla vínsölu og vínsuðu á
einu ári. Þá þorir enginn að fremja
slíkt framar, og þá verður hægt að
halda öllu í góðri reglu framveg-
is með litlum kostnaði.
Þetta mundi mörgum þykja
djarflega og drengilega talað. En
sá galli er á, að það mundi reynast
bæði óvinsælt og lítt framkvæm-
anlegt. Auk þess mundi það kosta
of fjár. Til þess að koma því í
framkvæmd, þyrfti heilan her
manna. Lögreglan í Winnipeg
aldrei hefð'i leiðst út í það annars.
Þar hefir margur eldri maðurinn
eytt tíma og peningum, sem hann
mundi hafa notað betur, ef slíkir
staðir hefðu ekki verið til.
Hvor þesis'i vegur er nú heilla-
vænlegri? Um það verða sjálf-
sagt mjög deildar skoðanir. — Er
nokkur meðalvegur til, sem væri
áiitlegri? Sá gjörði þarft verk,
sem gæti bent á hann, og komið
honum í framkvæmd. Eg get ekki
séð hann, og mundi því hallast að
síðari tilögunni, því hana álít eg
framkvæmanlega, en hina ekki.
Eg hefi sterka trú á því, að bind
indishreyfingin vinni bug á of-
drykkjunni í opinberri og drengi-
legri baráttu. Eins og nú standa
sakir, er sú barátta vonlítil, þegar
bindindisfélögin eiga við óvirii að
etja, sem fara í felur, og vega að
þeim í myrkri.
Vogar P.O., 12. febr. 1927.
Guðm. Jónsson.
Hvert skvMi stefnt?
Framh. frá bls. t.
Lögmál það, sem snillingurinn
hér ræðir um, gildii' á öllum öld-
um. Hvenær sem einhver telur
ræzt hafa í verki hæstu hugsjón
sína, þegar hann er algjörlega á-
nægður með starf sitt, þá er hann
dauðadæmdur. Hann getur eigi
hærra klifað, er kominn á efsta
þrep framfaiastigans. Annað
hvort vjerður hann staðar að nema
eða færast niður á við. En að
standa 1 stað er tíðum hið sama og
vera að fara aftur. Enska skáld-
ið Robert Browning orti fagurt og
öflugt kvæði um Andrea del Sarto,
mann þann, sem kallaður var
“málarinn fullkomn'i”. Hann þarf
eigi lengur að gera neinn upp-
drátt að málverkum sínum, sú tíð
er löngu liðin. Hann getur málað
í fullkominni fegurð hverja mynd
þá, sem honum í huga kemur. Er
slíkur maður öfundsverður ? Svo
hyggja vinir hans. En því fer
fjarri um Andvea sjálfan. Hann
öfundar vini sína, sem eiga hug-
sjónir hærri og fegurri, en þeir
geta á tjald málað. Þeir eiga
mark, sem bendir þeim áfram og
ofar, að keppa að. Sé ekkert að
að keppa, hverfur þráin til fram-
sóknar. Hyer maður, sem eigi
setur sér ákveðið takmark, er sem
áttavitalaus skipstjóri úti á regin-
sævi. Hann veit eigi hvar lands
skal leita.
Eins og skýstólpi um daga og
eldstólpi um nætur hafa hugsjón-
iinar beint þjóðum og einstak-
lingum veginn til framsóknar. Og
hver sú þjóð, sem hugsjónasnauðu
ir mjög á um það hvert stefna
skuli. Svo var það um vinina tvo,
sem Einar Kvaran lýsir í einu
kvæöa sinna. Þá dreymdi báöa:
“eitt ljómandi land,
sem var langt úti’ í reginsævi.”
En ólík var draummyndin aö svip
og dráttum:
“Annan dreymdi þar afar-há fjöll
meS útsýni af gnæfandi tindum,
en hinn dreymdi skógbelti og skín-
andi völl,
meS skjól fyrir öllum vindum.”
Vinir þessir eru táknmynd þeirra
tveggja lífsskoSana, sem mest ber
á. Annar er ímynd þess anda, sem
ann makræSinu, velur sér greiSfær-
an almannaveg. Hinn er ímynd
framsóknarinnar; hræöist eigi
brattann eöa óruddar urðir. Gnæf-
andi tindurinn þar sem útsýnin
fegursta bíSur bergklifrandans,
eggjar hann lögeggjan. í
Og -mennirnir hafa frá aldaöSli
dreymt svipaSa drauma. og vinina,
og gerir það enn. Sé einhver srvo
blásnauöur, aS hann eigi ekki slíkt
draumaland er harin aumkvunar-
verSur í meira lagi. AuSvitaS er
eg hér aS ræSa um vökudrauma
manna. Og um þá segi eg afdrátt-
arlaust því fegurri og stærri sem
þeir draumar eru því göfugra og
innihaldsríkara verSur líf vort. Þó
oss gleymist þaS oft, er því samt
svo fariS, aS framfarir mannkyns-
ins eiga rót sína að rekja til draum-
landa þess. Þær eru árangurinn af
draumum og fórnfúsu starfi djúp-
særra og langsýnna spekinga. Þess-
ir menn ruddu oss braut “til áfang-
ans þar sem vér stöndum;” þeir
náimi landiö; vér hyggjum í skjóli
þeirra.
Sagt hefir þaö vitur maSur, aS
saga þjóSanna væri í raun-og veru
saga fárra manna. Víst er um þaS,
aS í sögu hverrar þjóöar eru nokkr-
ir þeir menn, sem segja má aS “séu
höfSi hærri en allur lýSur.” Þeir
standa í fylkingarbrjósti og 'hafa
meö störfum sínitm varpaS bjarma
frægSar á land sitt og þjóS. I
þessum flokki eru: skáldin. lista-
mennirnir, vísindamennirnir og
stjórnmálaskörungar þjóSanna.
Þeir eru mennirnir, sem átt hafa
draumlöndin fegurst. Þeir eru
máttarstólpar menningarinnar.
Þeirra arfþegar erum vér og þeir
geta veriS oss leiSarljós. Þeir voru
dyggir þjónar hugsjónanna göf-
ugustu, þessvegna' lifa þeir þótt
}æir deyi. En líf manna skyldi eigi
reiknaS í árum heldur í dáSum. Og
göfug störf eru aS jafnaSi árangur
stórra drauma.
Undir merki göfugrar hugsjónar
skal því stigiS yfir þrepskjöld hins
nýja árs. “Beittu stjörnu fyrir
vagninn þinn,” mælti einn speking-
anna. Vel megum vér þau orS í
minni festa. AS vísu er meira skjól
í dölunum en á tindum uppi, en
fögur er útsýn af fjöllum.
Mikilleiki Leifs hepna.
Blaðið Chicago Tribune, flutti
þann 7. febrúar siðastliðinn rit-
stjórnargrein um Leif Eiríksson,
er telur hann hafa verið Norð-
mann í húð og hár, og þess vegna
beri norsku þjóðinni að sjálf-
sögðu allur heiðurinn af landnámi
hans og sigurvinningum.
Maður að nafni Olav E. Roy,
hefir sýnilega orðið óánægður
með áminsta ritstjórnargrein, því
fáum dögum síðar birtist eftir
hann í téðu blaði eftirfylgjandi
greinarkorn:
“Því hefir nýlega opinberlega
verið haldið fram, að Leifur Ei-
ríksson hafi verið Norðmaður.
Þetta er ekki rétt. Hann var
fæddur á íslandi, líklega 790. Fað-
ir hans var norskur, en móðir ís-
lenzk. Þá var ísland frjálst lýð-
veldi. Árið 986 fluttist fjðlskylda
Leifs til Grænlands og stofnsetti
með fram suðvesturströndinni,
þýðingannikið lýðfrjálst, land-
nám. Fólk þetta játaði kristna
trú og lét reisa margar kirkjur, og
árið 1126, eða 310 árum fyrir fæð-
ingu Columbusar, var skipaður
h'inn fyrsti Grænlandsbiskup, Ar-
nold að nafni. Skýrslur um hagi
þessa kristna nýlendulýðs, er að
finna í skjalasöfnunum í Róm, svo
að á sögu lslands e'ina þarf ekki
að byggja i þessu efni. Nýbvggj-
ar stunduðu mjög fiski- og dýra-
veiðar, og dafnaði hagur þeirra
vel lengi fram eftir. Svo kom
plágan mikla, er nefnd hefir ver-
ið “Svarti dauði” og f^r um land-
ið eldi eyðileggingarinnar. Óvið
kvað vera ófáánleg til að taka það lífi lifir, á skamt til glötunar.
að sér, enda mundi sá mannafli! Hugmyndirnar eru það, sem menn
hrökkva skamt. Það er hætt við, i hugsa, hugsjónirnar það sem þeir
að herllðið vildi heldur vera fyrirjkcppa að. Þær eru máttugt afl.
utan þá atvinu. Til þess að koma I Vitf ingur einn sagði: “Það eru
þessu í framkvæmd, irtund'i þurfa: eigi unnin afrek, sem göfga mann-
að beita harðstjórn í miðalda stíl. jjnn og hefja, heldur það, sem
Slíkt mundi þessi kynslóð illa þolai hann vildi unnið þafa.”
og mundu stór vandræði af hljót-j En mennirnir eru misjafnir a<5
rtst. i eðlisfari og tilhneigingurr). Þá grein-
Rosc TiioIStre, Fcbr. 3, 4 and 5.
ráðanlegur ótti greip þá hina fáu,
er eftir lifðu, flýðu þeir óðul sín,
skildu eftir búpening allan og
leituðu vestur á bóginn.
Fátt er líklegra en það, að Leif-
ur Eiríksson og félagar hans
hefðu stofnsett varanlegt land-
nám í Norður-Ameríku, ef þeir
hefðu verið jafnvel útbúnir að ný-
tizkuvopnum og Columbus var, en
slíku var ekki að heilsa.
Fjarlægðin frá Noregi til ís-
lenzku nýbygðanna á vesturströnd
Grænlands, nemur um 1,700 míl-
um.
Fjögur hundruð ára bygging
Grænlands af hinum íslenzku,
norrænu víkingum, þegar miðalda
myrkrið stóð sem hæst, skapar í
raun og veru fyrstu kaflana í sögu
Norður-Ameríku. Þegar Leifur
lenti við strendur Ameríku, blakti
fáni íslenzka lýðveldisins við hún,
en skip Columbusar sigldu öll und-
ir hinum konunglega, spanska
fána. í opinberum byggingum
hinnar amerísku þjóðar og skemti-
görðum, getur að líta gulli greypt
nafn Columbusar. En hvað er um
minningu Leifs? Það er ekki að
eins viðeigandi, heldur og bein
skylda frá söglegu sjónarmiði, að
Leifi E'iríkssyni sé skipaður sá
sess með Bandaríkjaþjóðinni, er
honum fyrir löngu bar, og að það
verði viðurkent í eitt skifti fyrir
öll, að hann var Islendingur, full-
trúi lýðveldanna tveggja, íslands
og Grænlands.”
Hagic
baking
POWDER
fejEgjjrugBlSj^
Magic bökunarduft,
er ávalt það bezta í
kökurog annað kalfi-
brauð, það inniheldur
ekkert alum, né nokk-
ur önnur efni, sem
valdið gætu skemd.
Nýjasta og bezta
BRAUÐTEGUNDIN
Búin til með ágœtasta rjómabús
smjöri
j|| Það er smjörið í Bamby brauði, sem gerir það öllu
' öðru brauði betra. Hvert einasta brauð í umbúðum.
gr==-i
: Kaupið þessa brauðtegund strax í dag! Fæst hjá mat- \
m vörukaupmanninum. Canada Bread umferðasölum eða B
E með því að hringja upp B2017-2018.
Canada Bread Co.
Limited
A. A. RYLEY, Manager í Winnipeg
i -
Biðjið um 4
t
%
4
ÍT
T
f
❖
f
f
m
RIEDLE’S
BJÖR
LAGER
Og
STOUT
t
f
f
The Riedle Brewery
f Stadacona & Talbot, - Winnipeg f
Phone 57241
t
f
f
❖
f
f
X
f
f
♦?4
X
f
Y ♦♦♦
v ♦♦♦♦^♦'^♦'^♦♦♦♦'^♦^♦♦♦♦'^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦'^♦♦♦♦♦♦♦♦^í^^^*^ ♦♦♦