Lögberg - 14.04.1927, Page 5

LöGBERG, FIMTUDAGINN 14. APRlL 1927.
Dodas nýrnapillur eru besta
nýrnameðalið. Lækna og gigt bak-
verk, /hjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney PiHs
ko<sta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllu*m lyf-
•ölum eða frá The Dodd's Medi-
eine Company, Toronto, Canada.
Ef eg að eins hefði getað skilið
hann fyllilega og kunnað að meta
þau góðu ráð, sem hann reyndi
að gefa mér, þá hefði eg gert
færri axarsköftin og orðið fyrir
minna skakkafalli. Nú skil eg
það, sem hann var að segja mér
og nú finn eg, að hann hafði rétt
fyrir sér, þó mér þá fyndist hann
oft vera ósanngjarn. Hann var
að segja mér sannleikann, sem
hann hafði sjálfur reynt, þegar
mér fanst hann vera að halda
fram gömlum og úreltum hug-
myndum. Hann var í raun og
ver góður og blíður, þegar mér
fanst hann vera harður og ó-
sanngjarn. \
Eg veit það nú, að hann átti
engar heitari óskir, en þær, að
mér mætti farnast sem bezt. Eg
veit þetta aðallega vegna þess,
að eg finn að hann hugsaði um
mig á svipaðan hátt, eins og eg
nú hugsa um mín börn.
Vér, sem höfum lifað 45 ár, eða
meira, höfum lært svo margt, sem
vér álítum nauðsynlegt að kenna
börnum vorum. Vér vitum, að
það væri þeim til góðs, ef þau að
eins gætu skilið það, sem vér
skiljum. Vér höfum séð lífið og
lifað því. Vér höfum orðið að
líða fyrir heimsku vora. Reynsl-
an hefir oft orðið oss dýrkeypt,
en nú þekkjum vér rétta veginn
frá hinum ranga. Oss langar til
að kenna börnum vorum það, sem
vér höfum lært, en vér vitum
ekki hvernig vér eigum að því að
fara. öll okkar góðu ráð sýnast
koma að litlu haldi.
Erfiðleikarnir eru í því fólgn-
ir, að æskan og ellin skilja aldrei
fyllilega hvor aðra. íÆlskan trú-
ir aldrei fyllilega kenningum ell-
innar. Þegar á alt er litið, þá er
þetta líklega gott. Hver kynslóð
verður að lifa sínu eigin lífi og
það mundi standa í vegi fyrir
framförum, ef hún fetaði mjög
nákvæmlega í fótspor hinnar
eldri kynslóðar. Þegar öllu er á
botninn hvolft, þá er æfinlega
eitthvað, sem hver manneskja
verður að læra af sinni eigin
reynslu.
Alstadar mæla konurnar með
þessum mesta aflgjafa.
Konur t öllum héruðum Canada l&ta 1
Ijösi finœgrju atria með McClary’s SpeetUron
aflgjafa, sem er ábyggilegur og varanleg- "
ur og reynist ágœtlega t alla staði.
Vitnisburðlr um þetta koma án þess að
um þá sé beðið; þedr koma eins og þakk-
lætisvottur frá þúsundum kvenna, sem eru
ánægðar með McOlary’s rafeldavélarnar.
pessi þjóðar viðurkenning er sönnun
fyrir því, sem McClary’s hafa altaf haldið
fram að Speediron aflgjafinn sé ábyggi-
legaMur og hentugastur.
Pað er hægt að gera við Speediron afl-
gjafann og endurnýja hann. Eyðir litlu
nafmagni. Vírarnir eru varðiir með steypt-
um járnplötum, sem hægt er að taka af.
Áður en þér kaupið, þá kynnið yður
þennan undra aflgjafa, sem aðeins er not-
aður af MoClary’s. Gert af þægilegustu
stærð og gerð og seld með með viðráðan-
legu verði.
Rafmagns Eldavél
Skoðið einnig McClary’s A. &F. Electric Water Heater
og Fibre form Tank Cover.
Skoðið McCLARY'S Rafeldavélar
ásamt “Speed Iron” útbúnaði að
n 55 WíiuupeóHudro, 1419
Princess . ’ uajn ct
Street S5-S® ®pi>incessst. 9,a,n ot’
Hydro þjónustan ábyrgist þessat eldavélar.
McClary’s Gas og Rafeldavélar
Seldar hjá Appliance Department
WINNIPEG ELECTRIC Company
Main Floor Electric Railway Chambers,
Cor. Marion og Tache, 1841 Portage Áve.
St. Boniface. St. Jamet
McClary Rafeldavélar
FÁST TIL KAUPS HJÁ
J. H. Ashdown Hardware Co., Ltd.
Auðveldir borgunarskilmálar, ef óskað er.

Gamla fólkið getur sagt börn-
unum eins oft eins og því sýnist,
að það sé óholt fyrir þau að eta
mikið af sætum kökum. Krakk-
arnir halda áfram eta sætu kök-
urnar, ef þeir bara ná í þær,
þangað til þeim verður ilt af
þeim.
Fullorðna fólkið varar börnin
ótal sinnum við eldinum, en samt
reynist það alt af svo, að það er
að eins brent barn, sem forðast
eldinn.
Gamli maðurinn getur eftir-
skilið börnum sínum mikinn auð.
En hann getur ekki eftirskilið
þeim þau hyggindi, sem til þess
þarf að afla hans, eða kent þeim
til neinnar hlítar að gæta feng-
ins fjár.
Hann getur eftirskilið þeim á-
vöxt iðju sinnar, en ekki iðju-
semina sjálfa.
Mestur hluti þess, sem hann
hefir lært um dagana, fer í gröf-
ina með honum sjálfum. Börn
hans læra kannske einhvern tíma
alt, sem hann kann, en að eins
fyrir sína eigin reyúslu, sem þau
oftast verða að kaupa dýru verði.
Nú veit eg, hvað faðir minn
átti við, þegar hann, fyrir löngu
síðan, sagði við mig: “Lærðu
eins mikið og þú getur, og lærðu
það vel. Vertu ekki hirðulaus um
neitt það, sem þú átt að gera.
Vertu viss um að skilja fyllilega
hina fyrstu og auðveldustu lex-
íu þína, áður en þú hættir við
liana. Notaðu skólavistina eins
vel og hægt er. Ef þú lærir vel
og vandlega hinar fyrstu og auð-
veldustu lexíur, þá lærast þér hin-
ar síðari og erfiðari tiltöllega
auðveldlega.”
Eg býst við, að flestir feður
segi drengjum sínum og stúlk-
um, svona nokkurn veginn hið
sama, þegar börnin byrja að
ganga á skóla. En liklega fer
þeim flestum líkt og mér, að þau
gera ekkert úr þessu tali og finst
það svo sem ekkert koma sér við.
Ef eg færi nú að ganga í skóla,
skyldi eg fylgja ráðum föður
míns nákvæmlega, og drekka i
mig allan þann fróðleik, er eg
ætti kost á. Það var litið svo á,
að mér gengi heldur vel í skóla.
Eg fékk há mörk í þeim greinum,
sem mér féllu vel, en heldur lág
í hinum, en ekki þó lakari en það
að eg færðist reglulega úr einum
bekk í annan og alt gekk skap-
lega, þó eg legði litla rækt við
þær námsgreinar, sem mér féllu
ekki vel í geð.
Nú vildi eg, að eg hefði lagt
meira á mig, þegar eg var að
fást við hin erfiðari viðfangs-
^fni. Nú sé eg, eg að eg hefi gert
siálfum mér rangt til. Mér gafst
gott tækifæri til að afla mér
góðrar þekkingar í öllum almenn-
um fræðigreinum, en' lagði enga
rækt við aðrar en þær, sem mér
voru sjálfum geðfeldastar. Hefði
eg þá haft eins glöggan skilning
á þessum hlutum, eins og eg
hefi nú, þá hefði öðru vísi farið.
Það er mjög slæmt, hve fáir
kunna að meta mentunina, fyr
en orðið er um seinan að afla
hennar.
Börnunum finst skólinn oft vera
nokkurs konar fangahús. Og
þeim er erfitt að lita á kennar-
ann sem vin sinn. Það er svo
sem ekki óvanalegt, að þau komi
heim og kvarti undan ósanngirni
kennarans, seih oft er engin
önnur en sú, að hann krefst þess
að barnið reyni að læra.
Það eru líka ýmsir foreldrar,
sem alls ekki virðast skilja, að
kennarinn getur veitt barniriu
það eitt, sem það er viljugt að
taka á móti. Auðvitað þykir kenn-
aranum meira til þess unglings-
ins koma, sem er námfús. Það er
ekki nema eðlilegt. Kennarinn
er að kenna, og hann vill að
kenslan gangi vel. Sá ungling-
ur, sem þrjóskast við að læra,
gerir að vísu kennaranum rahgt
til, en sjálfum sér miklu meira.
Það er hægt að láta sér finnast,
að kennarinn sé skapvondur, þó
hann sé það ekki, heldur harður
vegna þess, að honum er ant um
að börnin hafi gagn af skóla-
göngunni og vill ekki líða, að þau
séu löt og hirðulaus. Við þurf-
um stundum þrjátíu ár til að kom-
ast í skilning um það, að með því
að vanrækja skólalærdóminn, höf-
um við gert sjálfum okkur þann
skaða, sem aldrei verður bættur.
Alt of oft sjáum við þetta ekki
fyr en um seinan.
Eg var einu sinni að læra
grísku hjá prófessor Sherrard,
sem er talinn með lærðustu mönn-
um hér í landi, í þeim fræðum.
Hann var mesti typtunarmeistari
og oft jög bituryrtur og tók hart
á leti og kæringarleysi. Mér gekk
erfitt við grískuna og mér þótti
hún alt annað en skemtileg. Svo
kom það fyrir einu sinni, að eg
varð lasinn og gat ekki sótt skól-
ann í tvær vikur. Réði eg því við
mig, að eg skyldi hætta við grísk-
una og sagði prófessor Sherrard
það, þegar eg kom aftur á skól-
ann.
“Hvað er að?” spurði hann
harðneskjulega. “Þorið þér ekki
að leggja dálítið á yður? Þér er-
uð nú tvær vikur á eftir sam-
bekkingum yðar og fáeinar blað-
síður gera yður skelkaðan.”
“Nei, eg hefi aðra ástæðu til
að hætta við grískuna,” sagði eg.
“En eg skal halda áfram og vinna
upp það sem eg hefi tapað, ef þér
viljið.”
“Eg vil það,” sagði hann, og eg
fór aftur að fást við grískuna.
Nokkru áður en skólaárið var
úti, fór eg aftur að sjá prófessor
Sherrard og spurði hann, hvort
hann væri nú ánægður með mitt
grskunám. Lét hann vel yfir
því, og sagði, að nú stæði eg mig
vel.
“Þá ætla eg að hætta við grísk-
una, sagði eg. “Eg vinn á hverj-
um degi hjá blaðinu Detroit
Free Press, og hefi því lítinn
tíma til náms og auk þess kem eg
líklega ekki á skóla næsta ár.”
“Þá það,” sagði prófessorinn,
það er betra að hætta nú en áð-
ur.” Hann horfði á mig all-alvar-
lega og hélt svo áfram: “Hættið
aldrei við neitt vegna þess að
það er erfitt, eða af því, að þér
verðið á eftir félögum yðar. Þér
ættuð aldrei að forðast örðug-
leikana eða áreynsluna. Munið
það, að það er æfinlega hægra að
hætta, en að halda áfram. Þeg-
ar þér hættið við eitthvað, þá
skiljið þér, að þér hafið ekkert
meira gagn af því, sem þér hætt-
ið við. í gær hélt eg, að þér
munduð l^annske einhvern tíma
verða vel að yður í grísku. Nú
sé eg að það verður aldrei. Þér
skarið kannske fram úr 1 ein-
hverri fræðigrein, en það verður
ekki gríska. Það e'r útséð um
það, þér hafið nú varpað frá
yður öllu því, sem þessi náms-
grein hefði getað veitt yður.”
Þessi orð voru sögð við mig
fyrir þrjátu árum, og síðan hefi
eg lært að skilja þann vísdóm,
sem þau höfðu að geyma. Frá
hans sjónarmrði var eg bara einn
af hunudruðum stúdenta, en hon-
um var það áhugamál, að hjálpa
mér til að njóta fegurðarinnar og
spekinnar, sem er að finna í forn-
grískum bómentum. öllu þessu
kastaði eg frá mér. Þetta er nú
ljóst fyrir mér, en eg gat ekki séð
það þá. Mér fanst þá, að pró-
fessor Sherrard ætlaðist til þess,
að eg lærði grísku, bara til að
þóknast honum.
Mörg ár eru liðin síðan prófess-
ar Sherrard dó, en í hvert sinn,
sem mér mæta einhverjir veru-
legir örðugleikar, detta mér í hug
þessi orð hans: “Munið það, að
það er æfinlega hægra að hætta,
heldur en að halda áfram.”
(Meir.)
Frá Islandi.
Kolakraninn var vigður á hádegi
í gær, í viðurvist mikils fjölmennis.
Sú athöfn hófst með því að Hjalti
Jónsson, framkvæmdarstjóri h. f.
Kol og Salt, ávarpaði mannfjöld-
ann og minntist hinna fyrri að-
ferða, sem hér hefðu tiðkast við
uppskipun kola og smátt og smátt
verifi að breytast til batnaðar, en að
lökum skýrði hann frá hlutverki
liins nýja kolakrana, og því, hvað
vakað hefði fyrir forgöngumönn-
um þessa fyrirtækis. Eftir það
mælti Jóhannes Jóhannesson bæjar-
fógeti nokkur orð og árnaði fyrir-
tækinu góðs gengis og tóku menn!
undir það með ferföldu húrra. —
Þá var kraninn settur af stað og
sýnt, hvernig hann vnni. Að því
loknu hafði Kol og Salt boð á
Hótel ísland og bauð þangað
mörgum þeim mönnum, sem stutt
höfðu að því á einn eða annan hátt
að kolakraninn kæmist upp. —
Hjalti Jónsson bauð gesti vel
komna og skýrði frá. hvernig kran-
anum hefði verið komið upp. Síðan
talaöi atvinnumálaráðherra Magnús
Guðmundsson, en þá sendiherra
Dana de Fontenav, og eftir það
tóku ýmsir til máls og var lengi
setið undir borðum, en síðar var
kaffi drukkið í öðrum sal og rædd-
ust nienn þar við.—Því hafði verið
hreyft í ræðum undir borðum, að
hafnið “krani” væri ekki vel fallið
á þessu' verkfæri og var nefnd
manna falið að athuga það mál og
velja það orð, sem henni bærist
hest.
—Vísjr.
Hæstaréttardómur var uppkveð-
inn í dag í máli þvi. sem höfðað
var gegn skipstjóranum á Túpíter,
fvrir veiðar i Iandhelgi. Skipstjór- |
inn var sýknaður i undirrétti. en 1
Hæsti réttur dæmdi hann í 15 þús. [
kr. sekt og allan málskostnað. En |
þar sem skilja þykir mega ákvæði j
fvrra liðs 5 gr. laga nr. 5) 18. maí I
1920. um fangelsi sem aukarefs-
ingu. samkvænit grundvallarregl-
um refsilaga um hækkun refsingar
um ítrekað brot á þann veg, að
aukarefsingunni skuli þvi að eins
beitt, að um ásetningsbrot sé aö
ræða, og það á hinn bóginn þykir
sennilegt, eftir öllum atvikum, sem
upþlýst eru í málinu, að ákærði
hafi að óvilja sínum veriS í land-
helgi í þetta skifti, þá varS ákærði
ekki dæmdur i umrædda aukarefs-
ingu í Hæstarétti. Sækjandi þessa
máls í Heestarétti var Pé'ur Magn-
ússon, en vejandi Lárus Jóhannes-
son.
Nemendur gagnfræðaskólans á
Akureyri skoruðu nýlega á Menta-
skólanemendur að reyna kakkskák
viS sig, og þreyttu þeir með sér í
fyrrinótt. Voru 16 hvoru megin.
Áttust þeir við símleiðis alla nótt-
ina og létu fjúka i kviSlingum þeg-
ar fram í sótti. Hallaði heldur á
Mentaskólasveina, en ekki veit Vís-
ir nákvæmlega, hver urSu leikslok.
Visir 7. marz.
Danslciðangur Fœreyinga.
Rétt eftir nýárið stóð til, aS Fær-
eyingar, um 60 að tölu, færu til
Kaupmannahafnar til þess að sýna
færeyska þjóðdansa. Var flokknum
boSið af ýmsum málsmetandi
mönnum, og munu blöðin hafa ver-
iS eitthvað viS málið riðin, aS
minsta kosti “Politiken” En svo
tókst til, að þeir mistu af Danmerk-
urförinni, því að um það bil, er lagt
skyldi af stað barst inflúenza til
Danmerkur og var þvi ferðinni
frestaS. Mun i ráði aS úr förinni
verði þá er sóttin er um garð geng-
in.
Út af þesari dansför skrifar Jó-
hannes Patursson 'grein eina all-
kuldalega i garS heimbjóðenda í
blaSið “Tingakrosstir” 5. jan sl.
Skýrir hann fyrst frá viðkynningu
annara þjóða af. færeyskum þjóð-
dönsum og nefnir þá dansför Fær-
eyinga til Noregs í fyrra. Kveður
hann þaS hafa vakað fyrir NorS-
mönnum, að læra færeyska dansa
til þess að yngja upp þjóðdansa
þar i landi. Þá getur hann og þess,
aS hann hafi fengið fvrirspurnir
frá íslandi um það, hvernig haga
mætti nánari kynnum íslendinga af
færeyskum dönsum, og sé þaS mál
nú i undirbúningi.
Alt aðrar hvatir en þær, að
kynnast dansinum, segir hann
iiggja til þess, að Danir hafi boSið
Færeyingum heim og hefir hann
dönsk blöS fvrir því, að aðalmark-
miðið meS heimboðinu hafi verið
að knjda ný bönd milli Færeyja og
Danmerkur. Telur hann það “spinn-
andi skei\d, at bjóðismennirnir ikki
hava sagt Föroyingum hetta fyrr.”
Yfirleitt er svo aS sjá á þessu ein-
taki blaðsins C'Vingakrossur”), að
óánægja hafi risið út af heiniboS-
inu, og telja jafnvel sumir þaS ekki
alveg vansalaust fyrir Færevinga
að fara til Danmerkur til þess “að
halda sýningu á sér.”
Þannig kveður J. Iv. (\ sama
tbl.J :
“Tá feðrar várir oyggjar bvgdu
mangt harðligt strið har stóð.
men ongantíS varð hondin kyst.
ið teir á nakkan sló.
Illa gera teir Föroyja synir,
til Danmark fara at dansa,
meSan Danir Föroyja Grönlands-
siglar
hótta við bót og skansa.”
—'Vísir.
íþróttafélag Reykjavikur átti 20
ára afmæli í gær, og í tilefni af þvi
hauð stjórnin hinum kjörnu heið-
ursfélögum til kveldverðar hjá
Roseriberg, og voru þar fluttar
margar ræSur og stoð samsætið
nokkuð fram yfir miSnætti. Núver-
andi stjórn skipa Haraldur Jóhann-
esson, Jón K. Kaldal, Sigurliði
Kristjánsson pg hræðurnir Stein-
grímur og Þórarinn Arnórssynir.—
Félagið heldur aðalfagnað sinn í
kield i Iðnó, og þrjú næstu kveld
verða íþrótasýningar og fyrirlestr-
ar um íþróttamál í Iðnó. Salurinn
hefir veriS skreyttur af mikilli list
vegna þessara hátiðahalda.
Vísir 12. mars.
Annað íþróttakvöld I■ R-
Það var i gær, og hófst á fögr-
um listdansi, er ungfrú Ruth Han-
son sýndi af mikilli list og kunn-
áttu. Þá sýndi systir hennar, Rig-
mor, spanskan ein-dans. Þá var
fimleikasýning barna voru það átta
telpur. undir stjórn Ruth Hanson.
-Ffinganar voru mjög vel valdar,
skemtilegar og við barna hæfi. Má.
eftir þessa bamasýningu, gera ráð
fyrir, a« flestar mæður vilji láta
Ruth H. kenna börnum sinum fim-
leika og látbragðslist. — Þá flutti
Tón Ófeigson. mentaskólakennari,
erindi sitt “Iþróttir og skólar.”
Vildi hann, láta leggja langtiku
meiri stund á að kenúa leiki við
skólana, en nú á sér stað. Taldi
hann að á þann hátt nytu skussarn-
ir sin best, sem nú væri varla hægt
að fá til leikfimaiðkana. Þá vildi
hann og láta leggja rækt við hóp-
sýningar, sem allir gætu tekiM þátt i.
Taldi hann leitt, hve fimleikakensl-
an væri illa sótt við Mentaskólann.
Gat þess, að um einn fjórði hlutinn
Bls. 6
í efri bekkjunum sæktu að meðal-
tali fimleikakensluna, og varpaðí
þeirri spurningu fram, hvemig
menn héldu að kunnátta náms-
manna yrði, er önnur fög væru
stunduð á sama hátt. Lofaði hann
ágæti íþróttaiðkana og vildi, að
mönnum yrði skipað í flokkana eft-
ir getu og þroska, svo þær yrðu
iðkaðar af öllum almenningi. — Þá
sýndi Ruth Hanson, ásamt fimm
stúlkum öðrum, fimleika; var þar
margt vel gert, og sýndi hugkvænmi
hennar á góðar æfingar. Ruth Han-
son hefir dvalið i Danmörku í
nokkur ár, og numið allskonar í-
þróttir og dans. Þessar sýningar
hennar bera vott um, að hér er
mjög efnilegur kennari á ferðinni,
sem félögin og skólamir ættu að
notfæra sér. — Næsti þátturinn á
skemtiskránni voru kylfusveiflur.
Þær sýndi Reider Sörensen prýði-
lega. Kylfusveiflur em sagðar eink-
ar hentugar til að æfa úlfnliði, arma
og axlir, bak og brjóst. Sýndi R.
aðalsveiflurnar, og var vel þakkað
að leikslokum. — Loks þreyttu
fjórir menn úr Glímufélaginu Ár-
mann hnefaleika, og fanst mér þeir
eigi jafngóðir og síðast er þeir
sýndu þá. Mátti þó sjá ýms góð
kjaftshögg, og fjömgan fótaburS.
Ahorfendur klöppuðu hnefaleika-
mönnunum lof í lófa, og var svo a'ð
sjá, sem þeir mundu vilja sjá fleiri
lotur. — Síðustu íþróttasýningar
f. S. eru í kvöld. Gunnlaugur lækn-
ir Claessen talar þar um: íþróttir
og læknisfræðina, Jón Þorsteinsson
sýnir Mullers-æfingar, Ruth Han-
son sýnir látbragðslist, Steindór
r>jörnsson stjórnar fimleikasyningu
telpna, og loks sýnir hinn frægi
karlaflokkur í. R. fimleika, undir
stjórn Björns Jakobssonar. Sýning-
in hefst kl. 8.30. Gleðjið sjálfa vkk-
ur og styrkið gott málefni með því
að fjölmenna.
Gamall forkólfur.
VíSir 15. marz.
Reýkjavík, 15. feb. 1927.
Vinnustöðvun hér vegna kaup-
deilunnar, og togararnir byrjaðir
að fara til Hafnarfjarðar.—Kíg-
hóstinn í rénun og vægur hér, en
útbreiðist í Borgarfirði og Árnes-
sýslu, en alstaðar vægur. — In-
flúensan, er gengur á Austur-
landi, hefir verið landlæg hér
síðan 1918, eins og í öllum Öðrum
löndum, segir landlæknir í Morg-
unblaðinu.
Hafnarstjórn Reykjavíkur hef-
ir undirskrifað lóðarleigusamning
við Sænsk-íslenzka frystifélagið.
Félagið leigir 3400 ferm. lóð til
60 ára undir frystihús og önnur
mannvirki í sambandi við fryst-
ing matvæla, sem er aðal verk-
efni félagsins. Byggingar munu
kosta um hálfa miljón og verður
byrjað í sumar. Matvælin flytj-
ast út í þeim skipum, sem fyrir
eru.—Hænir.
ÞAKKARORD
Við undirrituð vottum hér með
okkar hjartanlegt þakklæti öllu því
góða fólki, sem sýndi okkur hjálp
og hluttekningu við burtköllun og
útför okkar ástkæru dóttur, svo og
þeim er lögðu blómsveig á kistu
hennar.
Selkirk, 11. apríl, 1927.
Ragnar Jóhnson, Vigdís Johnson.
JDáncrfregn.
Margrét Stefanía Karvelsson,
kona Halldórs Karvelssonar, í Sel-
kirk. Man. andaðist á sjúkrahúsi
Selkirk-baéjar 2. apríl síðastliðinn.
Hún var af Skagfirskum ættum:
dóttir Sigurðar bónda Stefánsson-
í Skagafjaröarsýslu, og seinni konu
hans Önnu Guðmundsdóttur. Ólst
hún upp á þeim slóðum. Fyrri mað
ur hennar var Jóhannes Björnsson
frá Ásgeirsbrekku. Með honum átti
hún tvö hörn, Sigurbjörn til heim-
ilis hjá stjúpföður sínum í Selkirk,
og Sigurlaugu Margréti, gift Mr.
B. G. Nordal, við Manitoha-vatn.
Margrét heitin giftist síðar Hall-
dóri bónda Karvelssyni, bjuggu þau
hjón lengi vestan vert við Gimli bæ
í “Minerva” skólahéraði. Fyrir
nokkrum árum fluttu þau til Sel-
kirk og þar dó hún sem áður er um
getið. Þau hjón eignuðust 3 börn
sem lifa: Leifur Hepni, heima hjá
föður sínum. Anna Stejnunn Sig-
rún, gift Parmes Magnússyni frá
Gimli, er hann sonur Mr. og Mrs.
Gísli Magnússon á Gimli og Karvel
Sigurður, eintiig hjá föður sínum
í Selkirk. ,
Margrét heitm var dáðrík kona,
sem ekkert aumt mátti sjá, án þess
að gera tilraun til að bæta það.
Hún var jarðsungin í Selkirk. Fór
kveðjuathöfnin fram frá heimilinu
að mörgu fólki viðstöddu. Sr. Sig.
Ólafsson jarðsöng.—
WONDFRLAND.
“Mismates” er einstaklega falleg
ástarsaga. í samnefndri kvikmynd
leikur Doris Kenyon og sýnir móð-
urástina af mikilli snild. Miss Ken-
yon og Warner Baxter leika aðal
hlutvekin. Miss Kenyon leikur
unga, ljómandi fallega konu. Hún
á þriggja ára gamlan son, sem
Nancy Kelly leikur með afbrigðum
vel. Bóndi hennar er Philo McCol-
lough, mesti þorpari. Hann leikur
Warner Baxter. Meðleikendur
þeirra eru Mae Allison, Charles
Murry, John Kohb, Charles Beyer,
Cyril Ring o. fl.
ROSE THEATRE
rimtu- fðstu- og laugardaginn
í þessari viku
Double Program
Jigger than Barnum
a big Circus Story
og Hogans Aiiey með “The Flaming Forest”
Monty jBlue ö
I Matinee alla daga 1 skólafríinu,
lesta sýning 1 bænum. Opið 1—11 *
Mánu- þriðju- og miðvikudag
í næstu viku
Mesta saga sem gerist í Norðvestur-
landinu,
)*i,‘ i \ii\it\i) w v> ‘W \i ’ 'V >.»'>»/ v«> w ><.;• ’ W W V/ V/
|B' / ~ |
Lesið vörumerkið
ATHUGIÐ MERKI STJORNARINNAR
Á HVERRI FLÖSKU