Lögberg - 21.04.1927, Blaðsíða 7

LÖGBERG,. FIMTUDAGINN 21. APRÍL 1927.
Bls. 7
Leið ákafan bakverk
en batnaði vel.
Mrs. A. Wilcox NotaSi Dodd’s
Kidney Pills.
Kona í Saskatchewai hefir mik-
inn bakverk og fær bata.
Strasbourg, Sask., 18. apríl —
(einkaskeyti.) —
Hve ágætlega Dodd’s Kidney
Pills réynast, er enn sýnt með
eftirfarandi bréfi frá^ Mrs. A.
Wilcox, sem er góðkunn kona í
iStrasbourg, Sask. Hún segir:
“Mér var svo ilt í bakinu, að eg
tók mjög nærri mér að standa
upp af stólnum, ef eg settist nið-
ur, því þá kendi eg mjög mikið
til. Eg fékk mér öskju af Dodd’s
Kidney Pills, og hefi ekki haft
bakverk síðan.”
Hversu vel Dodd’s Kidney P'ills
reynast við nýrnaveiki, sést bezt
á því, hve afar margir hafa þær
ávalt við hendina. Þeim hefir
skilist, að rétti vegurinn til að
koma í veg fyrir hinar hættulegu
afleiðingar af nýrnaveikinni, svo
sem gigt og sykurveiki og hjart-
veiki o. fl., er að halda nýrunum
alt af heilbrigðum.
Dodd’s Kidney Pills eru nýrna-
r.ieðal. Þær lækna þau og halda
þeim heilbrigðum, svo þau séu
fær um að hreinsa óhollu efnin
úr blóðinu.
Fást hjá öllum lj^solum eða
The Dodd’s Medicine Co., Ltd.,
Toronto.
Jarðarför
Sveinbjörns Sveinbjörnssonar.
Jaröarförin í gær, 22. marz var
með viðhafnarmestu jarðarförum
er hér hafa farið fram.
Tilfinnanlegt var sem fyrri, hve
dómkirkjan rúmar lítinn hluta af
fólks'fjölda þeim, sem komast vildi
i kirkjuna.
Sorgarathöfnin í kirkjunni átti
að byrja kl. 1.30. Löngu fyrir kl.
1 byrjaði fólkið að hópast að kirkj-
unni. En allar dyr voru læstar,
enda hefði kirkjan troðfylst á svip-
stundu, ef mönnum hefði verið
hleypt inn, sem vildu.
Kl. 1 var fólki hleypt inn á sval-
irnar. Lítill munur.sást á þvi að
mannfjöldinn úti fyrir minkaöi viö
það. En nú fór fólk að tinast ipu
um “sakristíu”-dvrnar. Eigi var
var séð nein regla á því, hverjir
fengu þar aðgang. Þingmenn og
bæjarstjórn og nokkrir embættis-
menn komu laust fyrir kl. 1.30. En
á tilsettum tíma komu konurnar
skrautbúnu inn kirkjugólfið. Þær
voru fimtiu að tölu. Mun vart hafa
sést hér tigulegri fylking. Sjaldan
hefir betur sést en við þetta tæki-
færi, hve mikil tign er ýfir þessum
yndisfagra þjóðbúningi vorum.
Á eftir þeim kom fylking stú-
denta. Skipuðu þeir sér í tvísetta
röð eftir kirkjugólfinu.
Kistan var borin í kirkju í fyrra-
dag, sem fyr er getið. Var hún enn
srveipuð isienzka fánanum. Blóm-
skrúð og blómsveigar voru um
hana öllu megin. Margt blómsveiga
kom frá Danmörku og mikið bætt-
ist við hér. M. a. kom J. Fenger
konsúll með blómsveig mikinn frá
ræðismönnum erlendra rikja hér í
bænum. Sem fulltrúi þeirra var
hann viðstaddur jarðarförina.
Fontenay sendiherra var þar sem
fulltrúi dönsku stjórnarinnar.
Eyrst var leikið. Largó eftir
Handel; uo félagar úr hljómsyeit-
inni spiluðu með orgelinu. jÞa var
sunginn sálmurinn: “Mér kenn þú
líkt þér bjarkarblað,” sem er þýð-
ing eftir’ Grím Thomsen á danska
sálminum “Eær mig o Skov at
visne glad.” Karlakór K. U. F. M.
söng.
Að þvi búnu flutti sr. Eriðrik
Hallgrímsson ræðu. Yrði of langt
að rekja efni hennar hér ítarlega
Hann talaði m. a. utn, aö hið
látna tónskáld, hefði skoðaS listina
sem heilagt ætlunarverk, og það
ætlunarverk rækti hann m. a. með
Þetta Meðal Læknar Nýrnaveiki
og Blöðrusjúkdóma.
Hér er meðal, sem þeim öllum
þykir vænt um, sem líða af nýrna-
veiki og blöðrusjúkdómum. ‘ bak-
verk og hvíldarleysi á nóttunni,
htlum svefni 0g eru að tapa
krottum og taugarnar að verða
onýtar, og sem líða af höfuðverk
og svima og öðru því líku. Nuga-
Tone styrkir taugarnar og vöðv-
ana og veitir öllum líffærunum
þytt &fl og líf og bætir heilsu-
farið yfirleitt.
Mr. John Chase, Kelly, La., rit-
ar: “Áður en eg for að nota
Nuga-Tone, var eg allur af mér
genginn. Varð að fara úr rúm-
mu á hverri nóttu, stundum fiói’-
um sinnum, vegna blöðrusjúk-
dóms. Síðan eg fór að nota Nuga-
Tone, sef eg j einum dúr alla nótt-
ina og hefir Nuga-(Tone reynst
mér ágætlega.” Nuga-Tone verð-
ur að gera hið sama. fyrir þig,
eða ef ekki, þá þarft þú ekki að
borga fyrir það. Fæst hjá öllum
lyfsðjum. Fyrsta flaskan sannar
agæti þess, en verið öll viss um
að fá Nuga-Tone. Eftirlíkingar
eru ekki nejns virði.
því, aS gefa þjóÖ sinni dýrölegasta
þjóSsönginn, sem til er — þjóð-
sönginn, sem vegna tónanna varÖ
þjóðsöngur vor.
I endalok ræSu sinnar talaöi hann
nokkur orð á ensku, er einkum var
beint aö ekkju hins látna, sem fylgdi
honum til grafar eftir 37 ára sam-
veru.
Karlakórinn söng því næst 1 .<*-ers-
ið úr sálminum “Hærra minn guð
til þín” á frumtexta.
Þá söng flokkurinn 3 erindi úr
sálminum “Alt eins og blómstrið
eina.”
Enginn útfara/sálmur nær öðr-
um eins tökum á íslendingum og
þessi. En að þeim sálmi loknum
skifti um raddir uppi á svölunum og
söng blandaÖur kór “Ó guÖ vors
lands.”
Við fyrstu tóna þjóösöngsins
risu allir upp. Meðan hinn mikli
söngflokkur kvaddi höfundinn,
mun enginn viðstaddur hafa veriS
ósnortinn af hrifningu. ÞaS voru
ógleymanleg augnablik. MeÖ þjóS-
söngnum sjálfum sendi þjóÖin höf-
undinum sí'ðustu kveðju.
Borgarstjóri og bæjarfulltrúar
sjö báru kisturia úr kirkjunni.
Hljómsveit spilaði “Aases Död”
eftir Grieg..
—Mbl.
Blótnsveigar voru qtal margir
sendir á kistu Sveinbjörns Svein-
björnssonar, m. a. frá ríkisstjórn-
inni dönsku, stjórnarráðinu, sendi-
ráði íslands í Höfn, krónprinsin-
um, bæjarstjórn Rvíkur, Félagi ísl.
stúderita í Höfn, íslendingafélagi,
Söngfélagi danskra stúdenta, “Isl.
Flandels Forening,” “Dansk isl.
Samfund,” Aarhusianer Samfund-
et,” Karlakór K. F. U. M., og Stú-
dentafélagi Reykjavíkur. —Mbl.
Kveðjuathöfn í Kaupmannahöfn
áðtir en líkitk, var flutt á skip
Segir svo í fregn frá sendiherra
Dana hér, aö kístan hafi verið sveip
uð íslenzka fánanum og fagurlega
skreytt blómsveigum frá konurígi
og krónprins. Við kistuna stóSu
hiSursvörð íslenzkir stúdentar, en
blóm og áletraðir sveigar þöktu
gólfiÖ umhverfis.
ViSstaddir voru m. a. Madsen
Mygdal, forsætisráÖherra Dana, Sv.
Björnsson sendiherra, Jón Krabbe
skrifstofttstjóri, háskólakennararn-
ir Valtýr GuÖmudsson og Oluf
Krabbe, Bogi Melsted magister, dr.
Sigfús Blöndal, Sven Poulsen rit-
stjóri, Finsen dómari, Faber full-
trúi, og auk þeirra flestir íslending-
ar í Höfn.
Eftir að suginn hafði verið sálm-
urinn “Eg lifi og eg veit,” fram-
kvæmdi séra Haukur Gtslason
kveðjuathöfnina, og síðan var sung
ið “Kallið er komið.”
Að síðustti var sungið seinasta
erindi af þjóðsöng íslendinga, og
nteðan hann var leikinn á orgelið,
bþru íslenzkir stúdentar kistuna út.
Glimuflokkur Hafnar-
stúdenta.
Khöfn. 28. febr. '27.
Eins og alkunna >er. hefir íslenskt
stúdentafélag starfað um margra
ára skeiö hér i Kaupmannahöfn. —
Eru í félaginu rædd flest mál milli
himins og jarðar og þó sérstaklega
þau, er snerta land vort og þjóð.
Eru rnargir heitir í þeim málum
meir en títt er úti á íslandi og vak-
andi vel um hag allan og fram-
kvæmdir. Mun óhætt að segja rfö
fjör mikiö er í félaginu þótt eigi
séu starfandi meðlimir fleiri en um
20. — í félagi þessu gerðfst það á
októberfundi sl. árs, að borin var
upp tillaga um stofnun glímuflokks;.
Sáu menn strax. að þarna var urn
nauðsynjamál og þjóðlegt mál að
ræða, og var tillagan samþykt í einu
Tiljóði, voru kosnir 3 stjórnendur
og rituðu 12 menn sig á meðlima-
skrá á þeim fundi. Þá var æfinga-
salur þegar útvegaður og belti gerð.
Varð inntökugjald þess vegna 3
krónur og gjald siðan 1 króna á
mánuði hverjum. Hófust nú æfing-
ar og hafa staðið síðan, elnu sinni
vikulega tvo tíma í sénn. Glímu-
kenpara vorum við svo hepnir að
fá skömmu eftir <að æfingar hófust.
Er maðurinn Jón Helgason um-
-boðsali og fyrverandi félagi Jó-
hannesar Jósefssonar. — Hefir
hann enga þóknun tekið fyrir starf
sitt.
Myndir hafa verið teknar af
flokknum og birtar í Berlinske Tid-
ende og í B. T. Þá var flokkurinn
fenginn til að glima i Stundenter-
foreningen sl. laugardag á “íslands'-
kvöldi” er þar var haldið í mörg
hundruð manna viðurvist. Þótti
stórmikið til glímunnar koma og
sögðu jafnvel gamlir glimumenn
að okkur hefði vel tekist. Vorum
við 6 sem glimdum og höfðum sýn-
inguna með líku sniði og Danmerk-
ur fararnir. — Gerði J. H. fyrst
grein fyrir glímunni sem íslenzkri
íþrótt og voru brögð sýnd af tveim
mönnum á undan. — Þá gaf Jón
Krabbe rausnarlega gjöf, þar sem
voru s'ex ágætir prjónabúningar
ftricotj. Sýndi han það þarna,
sem oftar, að hann er höfðingi
mikill.
Vonum við nú að geta haldið á-
fram æfingum fram til sumars, þó
að fjáAiagurinn sé. ekki sem best-
ur, höfum við einlægan vilja á að»
þroska okkur, sem best og um leið
veita öðrum löndum hér í nýlend-
unni tækifæri til hins sama.
Eitt þykir okkur Öllum hryggi-
legt: það, að stúdentar heima, sem
eiga marga ágæta glímúmenn og eru
svo miklu fleiri en við, skuli ekki
enn haía haft manndáð í sér til að
stofna glímu- eða íþróttafélag
nokkurt. Eiga þeir þó ólikt hægara
með það en við, ef ekki vantaði
viljann. — Um glímuna hefir verið
sagt hér, að hún væri “Akademisk
Sport” eða “göfug,” og ekki er það
ómögulegt að stúdentar heima
vakni einhverntíma við þær fregnir
að stofnuð hafi verið glímufélög
við erlenda háskóla, væri það ó-
neitanlega leiðinlegt, á meðan þeir
sjálfir sýna henni engan sóma.
Binn af glímumönnum.
—Mbl.
Hákarlaveiðar.
Eyrir 12 árum tókst dönskum
manni, Kr. Bendixen, eftir margar
og margvislegar tilraunir, að súta
hveljur og skráp af sjávardýrum.
( Gerði hann margar tilraunir um að
koma upp í Danmörku sútunariðn-
aði eftir þessari aðferð sinni, en
það tókst eigi.
Um það leyti er striðið hófst,
komst hann í samband við dr. Alf
Ehrenreich og tók hinn síðarnefndi
það ac|séi> að fara til Ameríku og
réyna að koma þar upp félagsskap,
sem vildi hagnýta sér uppgötvun-
ina. Þetta tókst honum. En hann
og samverkamenn hans ráku sig
fljótt á það, að félagið varð sjálft
að stunda veiðarnar líka, til þess
að fult gagn yrði að uppgötvun-
inni.
í fyrstu var byrjað að veiða mar-
svín og súta hveljur af þeim, efl
smátt og smátt fóru menn að gefa
meiri gaum að hákarlaveiðutn. En
það var erfitt í fyrstu að fást við
skrápinn, — ná af honum öllum
brjóskgöddunum, án þess að
skemma sjálft skinnið. — En svo
tókst þeim að finna aðferð til þess
og hefir hún smám saman verið
endurbætt þannig, að nú er hægt
að búa til hið fínastp leður úr
skrápnum og gefur það ekkert eft-
ir fínasta saffian.
Þegar verksmiðjan í Ameríku
var komin vel á laggirnar, snéri dr.
Ehrenreich aftur heim til Evrópu.
Það var árið 1922. Tóku þeir Ben-
dizen þá enn höndum saman og
hafa gert margar uppgötvanir til
þess að nota sem mest af hákarlin-
um. — Hafa þeir fengið einka-
leyfi á þeim uppgötvunum og var
þá stofnað félag í París til þess að
hagnýta þær, og byrjaði það veið-
ar suður í Rauðahafii Ehrenreich
er sjálfur þar syðra sem forstjóri
félagsins’. Heffr hann gefið góða
lýsingu á hákarlaveiðunum og telst
hoúum svo til, að í höfunum muni
vera um 500 tegundir hákarla.
Það er skiljanlegt að sútunarað-
ferð á skrápum og hveljum sé mjög
frábrugðin sútun skinna af land-
dýrum. Er alt undir því komið, að
farið sé með skrápana eftir vissum
reglum alt frá því að sjávardýrin
veiðast. Ýmsir hafa komið með
skrápa og hveljur til félaganna og
viljað selja, en það hefir jafnan
komið upp úr kafinu, að eigi hefir
verið hægt að súta þá skrápa og
hveljur, vegna þess, að eigi var far-
ið réttilega með þau í upphafi.
Hákarlarnir cru veiddir í nct
sem eru sérstaklega útbúin. Er
hvert net um 500 feta langt og
fiskiþátarnir eru svo stórir, að hver
þeirra hefir 10—15 n,et.
Þegar komið er með hákarlana
að landi. er fleginn af þeim skráp-
urinn. Er það gert með sérstökum
vélum og svifta þær öllum
skrápnum af í heilu lagi.
í júlímánuði í sumar fór Ben-
dixen til Englands og stofnaði þar
nýtt hákarlaveiðafélag. — /Etlar
það að stunda veiðarnar hjá
Queenslandi éAstralíu) og þar á
einnig að stofna annað innlent fé-
lag í sama tilgangi.
Því hefir oft verið haldið fram,
að eigi muni vera nægileg mergð
hákarla og háfa í höfunum til þess
aE hægt sé að reka þessa atvinnu í
mjög stórum stíl. En þetta er mis-
skilningur. í öllum heimshöfum úir
og gráir af hákörlum, sérstaklega í
suðurhöfum. Amerisku verksmiðj-
urnar eru á Floridaskaga og þar
fram undan hafa veiðimenn séð
svo stórar hákarlstorfur að nema
mundi miljónum hákarla í hverri.
1 norðurhöfum er líka mikið af há-
körlúm og öðrum sjávardýrum, er
veiða mætti með miklum hagnaði,
þótt eigi hafi það venð gert fram
að þessu.
Hjá íslandi, Grænlandi og Fær-
eyjurn hefir hákarl verið veiddur
vegna lifrarinnar, en venjulega öllu
öðru hent. Það er að vísu rétt, að
lifrin er mikils virði, en skrápurinn
er þó enn meira virði. Af hákarlin-
um má nota alt. Úr lifrinni fæst
iðnaðarlýsi og olia, sem ágæt er til
smjörlíkisgerðar, gólfdúkagerðar
o. s. frv. Enn fremur má fá mikið
lím úr hákarli, ílmrö, hænsnafóð- 1
ur, einangrunarefni, mat, og úr
uggum og sporði er búinn til rétt-
ur, sem Kínverjum þykir hið mesta
sælgæti. Verksmiðjurnar geta því
hagnýtt sér veiðina á margan hátt,
og þótt veiðarnar séu reknar í stór-
um stíl, þá verða þær ekki önnur
eins rányrkja og verið hefir, meðan
ekkert var hirt annað en lifrin.
hjóna. Elstur þeirra er Jóhannes,
glímukappinn mikli, sem nú dvelur
í Ameríku.
Af 10 systkinum Jósefs heitins
eru nú aðens tvær systur á lífi: frú
Anna, kona Árna Jóhannssonar
banka manns í Reykjavík, og fru
Viktoria Larsen í Sæby á Jótlandi.
Á.J.
—Mbl.
Frú Thora Havsteen ekkja
Jakobs Tiavstecn etazráðs andaðist
nðfamnótt sunnudíies b. 20. marz
Bendixen segir að reka megi há-
karlaveiðar hjá-íslandi með góðum
árangri, en hann heldur þý að slík-
ar veiðar muni borga sig enn betur
hjá Grænlandi.'
Lesb. Mbl.
Mál Sauðárkróksdrengsins.
1 gær var hæstaréttardómur upp
kveðinn í málinu Réttvísin gegn
Guðbirni Jónssyni og Jónönnu Ste-
fánsdóttur.
Sækjandi var skipaður Björn
,Kalman og verjandi Guðm. Ólafs-
son.
Undirréttardomur hljóðaði upp
á 5 daga vatn og brauð, fyrir bæði
hjónin. Hæstaréttardómur varð
þyngri, hljóðaði upp á 2x5 daga
vatn og brauð.
Auk' þess voru þau dæmd til að
greiða legukostnað drengsins, krón-
ttr 428.54 en engar örkumlabætur,
enda höfðu forráðamenn drengsins
ekki farið fram á það. En máls-
kostnað allan voru þau dæmd til að
greiða. *,
Ýmislegt kom fram í málinu fyr-
ir réttinum, er var þeim hjónum til
málsbóta. M. a. það, að þau eru
einyrkjar, og þurfti konan að ganga
á engjar og sinna búverkum heima
fyrir. Hafði þriggja ára gams*t
barn að sjá fyrir, og var ólétt.
Vanhirðan á aðkomudrengnum
varð um háannatímann, og gátu
þau hjónin ekki gert sér í hugar-
lund, að drengurinn hefði Iangvar-
andi mein af vosbúðinni á fótun-
um.
v Hirting sú, sem drengurinn hafði
orðið fyrir, taldi rétturinn ekki
saknæma og taldi með $llu ósannað
að drengurinn hefði verið sveltur,
cn því hafði móðir drengsins haldið
fram.
Mbl. 17. marz.
Þjórsártún, 15. marz.
Ágætt tíðarfar. Heilsufar dágott,
nema kikhósti er víða.
I Sauðholti er altaf flóð öðru
hverju og virðist altaf vofa yfir, ef
vatn vex í ánni. Fyrir helgina varð
að sundriða í ánni. Fyrir helgina
varð að sundriða að bænum. Vatns-
flóð er sífelt mikið kringum Sauð-
holt og lítur býsna ískyggilega út
með þessi flóð þar. k .
Borgarnesi 16. marz.
Ágæt tíð, hláka og hlýindi.
Heilsufar heldur gott; kikhóstinn
er að vísu víða; en er yfirleitt væg-
ur.
Fyrir nokkru lést hér Þorsteinn
Pétursson bóndi á Miðfossum i
Andakíl, dugnaðarbóndi um sex-
tugt. Hafði hann átt við veikindi
að stríða um hríð.
Verkamannafélagið í Borgarnesi
á nú í samningum við vinnuveit-
endur kauptúnsins um kaupgjald.
Undirbúningur undir brúarbygg-
I ingu á Hvítá hjá Ferjukoti er byrj-
aður. Einnig mun eiga að dytta að
i vegum, er skemdust í flóðunum í
vetur.
Finnbogi Þorvaldsson verkfræð-
ingtir er hér staddur og starfar að
bryggj umæli ngum. Var hann hér í
haust og gerði mælingar og áætl-
anir. Nú mun helst vera í ráði, til
þess að forðast dýpkanir og geypi-
kostnað af þeim, að byggja bryggju
á suðurodda Brákareyjar og brú
yfir Brákarsund. En fullnaðará-
kvarðanir hafa auðvitað engar ver-
ið teknar enn.
—Mbl.
manns.á Húsavík. Hafði hún dval-
ið þar síðustu árin, síðan hún misti
mann sinn. Banamein hennar var
hjartabilun.
Mestan hluta æfi sinnar hafði
hún verið búsett hér á landi.
Frú Thora Havsteen var mæt
kona, vel mentuð og höfðingi í
lund. —Mbl.
Úr Fljótsdalshéraði
er Lðgrj. skrifað 27. jan. 1927:
Af tíðarfarinu er bað að segja,
að veturinn byrjaði með miklum
snjó, ^vo að tók fyrir jörð á flest-
um 'bæjum austan Lagarfljóts.
en að vestan var allgóð jörð og á
Jökuldal voru ágætir hagar. Hef-
ir þar fallið ágætlega í vetur.
Hlákur gerði ekki fyr en á jóla-
föstu og fylgdu þeim svo mikil
úrfelli, að ætla má að hey hafi
sumstaðar skemst og svo varð á
öðrum stöðum vart neðangangs í
heystæðum. Síðan þessar hlákur
gerði, hefir tíðarfar verið gott og
hagar nægir, fyr en nú að hagar
| eru litlir á bæjunum er standa
j hæst (næst fjallasíðunni) beggja
1 megin á Héraðinu. Heyskapur
var í sumar sæmilegur, en kvart-
að var um óþurka á miðjum slætti
og blautt var engi á Úthéraði.
j Vænleiki fjár var í fullu meðal-
I Iagi.\ Sauðfé hefimvarið misjafn-
j lega hra^ust. Víðast hefir það
| verið hraust og sagði einn bóndi
j við mig, að það myndi ,að þakka
i undangengnu góðæri. En í Fljóts-
; dal hefir borið mikið á bráðafári.
; Á Skriðuklaustri er sagt að sé
j farið 50 fjár. Hörgull hefir ver-
1 ið á bóluefni og hefir þVí verið
j gripið til bóluefnis frá árunum
litlu eftir aldamótin síðustu.
Gafst það vel, þar sem eg hefi
áreiðanlegar fregnir af. En á
einum bæ fréttist, að það hefði
ekki gefist vel, en vera má, að
svo magnað fár hafi verið komið
í hjörðina, að sú hafi verið orsök-
in. Til eru þeir bæir, þar sem
fárgjarnt hefir verið, að ekki
hefir verið bólusett, én sama sem
ekkert drepist.
Þá fagnaðarfrétt hefi eg að
færa, að rafveita er hlaupin af
stokkunum í Hrafnsgerði; er þar
bæði hit'un 0g lýsing. Sigurður
Jónsson frá 'Seljarnuýri í Loð-
mundarfirði annaðist uppsetning-
una fyrir ákvæðisverð. Er litið
svo á, að uppsetningin hafi orð-
ið ódýrari fyrir þetta, en þó tala
sumir um, að þetta hefði mátt
vera ódýrara, ef Búnaðarsam-
band Austurlands hefði beitt sér
fyrir þessu. En eg vildi segja,
eí Búnaðarfélag íslands léti þetta
til sín taka. Það eru um 10 ár
siðan eg sagjði við einn ráðunaut
Búnaðarfélags íslands: Þið ætt-
uð nú um 10 ára skeið að snúa
ykkur mestmegnis að rafveitu á
sveitabæjum, og af hendingu varð
f.vrir mér bréf frá árinu 1917, frá
feinum háttsettum manni við Bún-
aðarfélagið, þar sem hann er að
svara mér viðvíkjandi því, hvað
Búnaðarfélag íslands gæti sint
rafveitu á sveitaheimilum. Að
fleiri séu, er líta líkt á þetta og
eg, sést bezt á því, að ýmsir hafa
látið í Ijós óánægju um láns-
kjörin við Ræktunarsjóðinn. Og
svo skal eg g^a þess, máli minu
til stuðnings, að Guðmundur
Snorrason, fyr bóndi í Fossgerði
á Jökuldal, nú fluttur til systur-
Jósef Jónsson, Lundargötu 15 á
Oddeyri, andaðist á heimili sínu 17.
marz eftir langvinn og þungbær
veikindi, sjötugur að aldri.
Hann var skorinn upp á sjúkra-
húsi Akureyrar í apríl í fyrra vegna
garnasjúkdóms ; fékk nokkurn bata,
en því miður ekki varanlegan. Kom
hingað suður í nóvember fyrra árs,
og lagðist á sjúkrahúsið í Hafnar-
firði. Við uppskurS þar kom það í
ljós, að sjúkdómur hans var ólækn-
andi krabbamein. Þar lá hann 10
vikur og hrestist svo, aíS hann
komst heim til sín í byrjun febrú-
ar. LeiÓ honum 'bærilega nokkurn
tíma eftir að heim kom, en svo á-
gerðist sjúkdómurinn og dró liann
til dauða.
Jósef heitinn var sonur Jóns
bónda Jónssonar á Kroppi í Eyja-
firði, síðar í Hamarkoti, og konu
hans Önnu Þorláksdóttur. Orðlagð-
ur dugnaðar og sæmdarmaður og
hraustmenni með afbrigðum, trygg-
ur í lund og vinfastur.
Kona J’ósefs, frú Kristín Einars-
dóttir, lifir mann sinn og 5 upp-
komin og mannvænleg bcu n þeirrg
sonar síns, Snorra Halldórsson-
ar læknis á Síðu, kom til mín í
vor á'leið að sunnan. Hann seg-
ir: það er merkilegt með sveit-
irnar í Skaftafellssýslunni, eins
og þær eru afskektar, að þær
skuli fremstar í því að hagnýta
séy raforkuna. Og hann bætti því
v:8: Þar sem svo hagar til, að
ekki er stórun^ erfiðleikum bund-
ið að hagnýta raforku, þá á að
byrja á því að hagnýta hana, láta
þá umbótina ganga fyrir, þótt
ábýlið krefjist ýmsra annara. —
Svona leit Guðmundur á og hefir
hann ávalt verið talinn með hygn-
ari hændum. Það eru víst marg-
ir fleiri en eg, sem líta svo' á, að
Búnaðarfélag íslands, en sérstak-
lega hin óþörfu búnaðarsambönd
verji alt of miklu fé til funda-
halda og fyrirlestra. Beztu fyr-
iiíestrarnir eru framkvæmdir.
Þessi eina rafveita í Hrafns-
gerði hefir þau áhrif, að maður-
inn, er eí nefndi að hefði gengið
frá vélunum,\er nú uppi í Héraði,
eftir beiðni, að líta á líklega staði,
þar á meðal Brekku í Fljótsdal.
Búnaðarsi ,íT b. Austurlands hafði
mann í þjónustu sinni í fyrra vet-
ur til að leiðbeina með rafveitu.
í haust er leið setti hann upp
raforkustöð á Sléttu í Reyðar-
firði. Ungur maður og efnileg-
ur, úr Fljótsdal, var þar með
honum, að kynna sér þessi störf.
Á Ljósalandi í Vopnafirði var
snemma í vetur sett upp aflmikil
rafstöð. Hefir hið opinbera lagt
eitthvað til hennar, því 100-
kert ljós er þar á hlaðinu, sem
viti. En Ljósaland er næst yzta
bænum, að norðanverðu við
Vopnfjörð, svo ljósið sézt langt
að austan, utan af Héraðsflóa, og
inn á höfn á Vopnafirði. Hver
gekk frá rafveitunni á Ljósalandi
veit eg ekki með vissu, en eg ætla
það hafi verið Skarphéðinn Gísla-
son, sem verið hefir^ í þjónustu
Búnaðarsambands Austurlands
Það er víst, að Skarphéðinn pant
aði til stöðvarinnar. Skarphéð-
inn hefír kynt sig vel og ekkert
komið fram er sýndi, að hann
væri ekki vaxinn starfi sínu,
en lltið hefir hann tekið fyrir
verk síh, miðað við það er nú
gerist.
í vetur er leið var ekki hægt að
segja, að Fljótið legði upp úr.
Það er orðið svo flesta vetur, að
íyrir ofan Ás leggur það ekki,
fyr en um miðjan marz, og fyrir
ofan Brú leggur það ekki nema
lítilsháttar fyrir jól. Fyrir fimm-
tíu árum var þetta öðru vísi. Þá
var það um jól jafnaðarlegast
lagt upp að Ormastaðaá'. Nú er
það fyrir nokkru lagt upp að
Mjóanesi. í frostleysunum fram-
;<n af í vetur voru menn þó farn-
ír að tala um að gerandi mundi
að setja á laggirna? mjólkurbú
við Fljótið, er væri ekki öllu neð-
ar en við Ormastaðaá og láta
mótorbáta safna saman rjóman-
um. En þetta mun hafa haft
mestan byrinn fyrir það, að í
sumar var hé* Reyðfirðingur,
norskur í aðra ætt, sem annað-
ist flutning á Fljótinu. Fór liann
langt niður fyrir brú og hafði
oft við orð að flytja eftir Fljót-
inú niður að Fossi og inn Fljóts-
dalinn eftir ánni á flatbotnuðum
bát. Þá vel er athugað, sýnist
miklum mun apðveldara að reka
mjólkurbú hér á Fljótsdalshér-
aði nú, en var fyrir 30 árum
þegar Sigurður heitinn Sigurðs-
son hreyfði því. Það gera veg-
irnir. Bílfær vegur um Vellina
inst inn í Skriðdal frá Egilsstöð-
um norður hjá Heiðarenda og
vegur út Eiðaþinghána út að
Eiðum. Svo er verið að leggja
akfæran veg frá brúnni inn Fell-
in. Það er því ekki nema fram-
taksleysi að reka hér ekki stórt
mjólkurbú. — Nú eru ISeyðfirð-
ingar farnir að láta til sín heyra
að fá bílveg frá Seyðisfirði til
Iléraðs. Það er fylsta ástæða til
þess. En það gengur furðu næst,
að enginn íbúi Fljótsdalshéraðs
skuli láta til sín heyra. Það má
þó geta nærri, að jafn fjölmenn
og stqr bygð með ótal framleiðlsu
skilyrðum, hafi þörf fyrir meira
en þessa einu leið, Fagradalinn,
til strandarinnar. Akvegur frá
Seyðisfirði til Héraðs er ekki síð-
ur fyrir Héraðsbúa en Seyðfirð-
inga. Úthérað er illa set^ vegna^
hafnleysis. Braut til Seyðis-
fjarðar yrði því mun notadrýgri
en til Reyðarfjarðar. Norskur
verkfræðingur hefir fyrir löngu
skrifað ú Andvara um akveg frá
Seyðisfirði til Héraðs.
Heilsufar er gott. Hinir ungu
læknar hafa bezta traust. Á
Hjaltastað er nýbygt íbúðarhús
fyrir lækninn. Er það steypt
með tvöföldum veggjum og loft
steinsteypt.
Þá má geta þess, að við Eiða-
stóólahús var, í sumar, bygð stór
viðbótarbygging. Er þessi bygg-
ing ölí úr steinsteypu: veggir
(tvöfaldir), loft og stigar og tal-
in hin vandaoasta. Bygginguna
gerðu eftir samningi Sigurður
Björnsson trésmiður á Seyðis-
firði og Jón Sigfússon steinsmið-
ur á Seyðisfirði.
þ Runólfur Bjarnason.
Hafití þér húðsjúkdóm ?
GJALDIÐ varúðar við fyrstu em-
kennum húSsjúkdóma! Ef þer finn-
ið til sárinda eSa kláSa, eSa hafiS
sprungur í hörundi, er bezt aS nota
strax Zam-Buk. Þau græBa fljótt.
Sé húðin bólgin af kláSa, eSa sár-
um og eitrun, er ekkert meSal, sem
tekur jafn-fljótt fyrir ræturnar og
Zam-Buk. Áburðuriim frægi, Zam-
Buk, læknar og græSir nýtt skinn.
Zam-Buk bregst aldrei það hlut-
.verk sitt aS græSa og mýkja og hef-
ir sótthreinsandi áhrif. Eru smyrsl
1 bau nú notuS i miljónum heimila..
Fáið öskju af þessum merku jurta-
* smyrslum, og hafiö ávalt viS hendina.
Mrs. W. Campbell, aS Bonny River
Station, N.B.. segir: “Sprungur á.
andliti og handleggjum dóttur minn-
ar, urðu að opnum sárum. ViS reynd-
um ýms meSul, en ekkert hreif nemæ
undrasmyrslin Zam-Buk.
amBuR
FáiS öskju af Zam-Buk í dag! Bin
stccr'ð a'3 eins, 50c. 3 fyrir $1.25..
Zc.m-Buk Medicinal Sápa, 25c. st.
Ðánarfregn.
Jón Gíslason Reykdal lézt að
’Eeimili Sigurðar sonar síns, í
Blaine, Wash„ 6. marz s.l.
Hinn látni var fæddur í Mýra-
sýslu á íslandi 21. ágúst 1852, en
um ætt hans og uppvaxtarár er
mér ókunnugt. — Hann fluttist
vestur um haf árið 1881. Átti
hann heima í Minneota-nýlend-
unni um langt skeið, en fluttist
vestur að hafi árið 1899. Átti
hann heima í Seattle nokkur ár,
en hvarf svo norður yfir fjöll og
bjó á heimilisréttarlandi sínu
skamt frá Wynyard, Sask., um
skeið. — Hingað til Blaine kom
hann fyrir rúmum 17 árum. Átti
hann fyrst heimili skamt fyrir
sunnan bæinn við hinn svonefnda
Dakota-læk, en bygði sér síðar
hús inni í bænum og bjó í því
þar til hann varð ekkjumaður í
annað sinn fyrir rúmu ári síðan.
Flutti hann þá til sonar síns og
bygði sér lítið hús rétt hjá íbúð-
arhúsi hans.
jón sál. var tvíkvæntur. Hét
fyrri kona hans Þóra Halldóra.
Henni giftist hann heima á Is-
landi, en um ætt hennar veit eg
ekkert. Þau eignuðust 4 börn og
eru tvö þeirra enn á lífi: Helgi
Reykdal, til heimilis í N. Dakota,
og Mrs. K. Magnússon í San Di-
ego, Cal. Fyrri konu sína misti
Jón heit. árið 1889.
Árið 1891 gekk hann að eiga
Ragnhildi Friðriku Jónsdóttur,
ættaða úr Húnavatnssýslu á ís-
landi. Þau eignuðust tvö börn;
er annað, Sigurður Reykdal í
Blaine, enn á lífi.
Jón sál. var mjög áreiðaniegur
í öllum viðskiftum. Tryggur vin-
ur var hann vina sinna, en sein-
tekinn. Hann var talsvert forn
í skapi og fastheldinn á g^mlai
venjur. Trúmaður var hann að
hætti hinna eldri manna og ekki
gefinn fyrir breytingar í þeim
efnum fremur en öðrum.
Hann var jarðsunginn frá ís-
lenzku lútersku kirkjunni í Bliane
10. marz af séra H. E. Johnson.
H. E. Johnson.
^ttHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKBKHKHKHKHKrtHKl
Sendið korn yðar
til
UNITED GR&IN GROWERS t-
Bank of Hamilton Chambers
WINNIPEG
Lougheed Building
CALGARY
Fáið beztu tryggingu sem hugsanleg er.