Lögberg - 14.07.1927, Side 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 14. JÚLI 1927.
Bls. 7.
43. Kirkjuþing.
Framh. frá bls. 3.
Hknarsjóður National Lutheran Council 20. júní 1927.
Inntektii—
Frelsis söfn........................................... $ 5.00
Fríkirkju söfn......................................... 5.00
Immanuels söfn., Baldur...................... . ....... 5.00
Glenboro söfn. ....................................... 5.00
í sjótSi 20. júní 1927 .............................................. $20.00
Yfirskoöaö i Winnipeg, Man. 20. júní 1927.
T. E. Thorsteinson.
F. Thordarson.
Var skýrslu féhirðis síðan vísað til fjármálanefndar þings-
ins og í þá nefnd kosnir þeir Árni Eggertsson, J. J. Vopni og
A. E. Johnson.
Forseti lagði fyrir þingið svo hljóðandi umsókn frá séra
Carli J. ólson, um inngöngu í kirkjufélagið, sem einn af þjón-
andi prestum þess:
Wynyard, Sask. 22. júní 1927.
Séra K. K. Ólafsson, B.A. B.D., Winnipeg Man.
Kæri, góði vin og bróðir!
Hér með beiðist eg inntöku í hið Ev. lúterska kirkjufélag ís-
lendinga í Vesturheimi, sem þjónandi prestur þess. Eins og öllum
er kunnugt hefi eg tekið köllun frá prestakallinu í Vatnabygðum í
Saskatchewan og hefi eg starfað þar síðan i byrjun apríl-mánaðar
þessa árs. Eg þarf ekki að taka það fram að eg hefi byrjað þetta
helga starf að nýju með mikilli gleði og eg vona og bið góðan Guð
að það megi honum verða til dýrðar, fólkinu til blessunar og ríki
hans til eflingar, í Jesú nafni!
Me kærustu kveðju og öllum blessunaróskum.
Þinn ávalt,
Carl J. Olson.
í nefnd til að íhuga umsókn séra Carls skipaði forseti þá
séra N. S. Thorlaksson, séra Sig. Ólafsson og Ásbjörn
Sturlaugsson.
Þá lagði forseti fram þetta bréf frá séra H._ E. Johnson:
Herra forseti, heiðruðu kirkjuþingsmenn:—
Eins og öllum er kunnugt, verður mikið hátíðahald á Þingvelli
hinum forna árið 1930. Mun það von og vilji vor allra að hátíð
þessi verði öllum íslendingum til gagns og sóma. Fjöldamargir Vest-
ur-íslendingar munu heimsækja ættlandið við þetta tækifæri. Þetta
alþjóðlega íslendingamót virðist þvi skapa sérstaklega hagkvæm skil-
yrði fyrir endurnýaðri vináttu, aukinni kynning og samúðarfullri
samvinnu milli Vestur- og Austur-íslendinga til hagsmunabóta fyrir
báða.
Með- velhugsaðri og viturlegri ráðstöfun mætti, að sjálfsögðu
nota þetta tækifæri til þess að efla varanleg og gagnkvæm andleg við-
skifti milli þjóðbrotanna. Mætti Austur-íslendingum af því græð-
ast gleggri skilningur á amerískri menning, en okkur þýðingar-mikil
þekking á voru eigin ættar eðli.
Fáum mun frekari þörf á þessu en prestunum, enda munu flest-
ir telja heilbrigða, kristilega samvinnu þjóðkirkjunnar og kirkjufé-
lagsins bæði æskilega og eðlilega.
Vor íslenzka, lúterska kirkja virðist nokkuð andlega einangruð,
enda hæpið að íslendingar geti notið sín í trúarlegu samfélagi við
aðra. Vort þjóðareðli er mótað af þúsund ára þjóðarreynslu. Sú
þjóðarreynsla hefir grafið óafmáanleg ættarmörk á skapgerð vora og
innræti, sem koma ef til vill hvað best fram L trúarlífinu.
Ugglaus sannleikur mun það einnig reynast að hjá frændum sín-
um sé jafnan ljúfast að Iæra.
Ýmislegt hefir okkur áreiðahlega lærst hér í framsýnustu fram-
faralöndum heimsins, sem að gagni gæti komið á íslandi. Hitt mundu
enn færri efa að okkur mundi reynast. það andlegur aflgjafi að kynn-
ast nánar máli og menningu feðra vorra við uppsprettulindir vorrar
íslenzku þjóðmenningar jafnframt því sem okkur yrði heimaveran
hressandi tilbreyting eftir lognmollu hversdagslífsins í afskektum
bygðum og fámennum sveitaþorpum.
Ekki veit eg hvað mörgunr kirkjufélags klerkum endast aurar
til austur ferðar, en eg geri ráð fyrir að einhverjir fari. Hitt veit
eg að þeim sem heim fara græðist fremur lítil gagnleg þekking á
landinu og þjóðinni af fárra vikna heimsókn.
Gæti nú ekki komið ti! mála að ameriskir og íslenzkir prestar skift-
ust á brauðum um eins eða tveggja ára timabil svo þeir sem á annað
borð fara heim gætu haft meira gagn af ferðinni.
Mér er kunnugt um að þvílík gagnskifti eiga sér-stað meðal Svía
og eg held fleiri Scandinava.
Kunnugt er mér líka um,'að minnsta kosti tvo valinkunna presta
heima, sem eru fúsir, eða voru að minsta kosti fúsir að koma hingað
vestur upp á þessa skilmála.
Auðvitað mundi til þess þurfa biskupsleyfi og samþykki hlutað-
eigandi safnaða. Nokkurn kostnað mundi það líka hafa í för með
sér, en eitthvað af því fé mundi hafast inn með fyrirlestrum o. s. frv.
Eg lít svo á sem þetta mundi reynast afar heppilegt ráð til að auka
samúð og samvinnu milli Austur- og Vestur-lslendinga, því prest-
arnir komast í nánari kynni við almenning en flestir eða allir aðrir
mentamenn.
Að svo mæltu legg eg þetta mál í hendur þingsins í þeirri von
að það veki, að minsta kosti nokkra umhugsun og máske einhverjar
umræður.
Með einlægri kveðju til “collega” minna og félagsbræðra.
Virðingarfylst,
Halldór E. Johnson.
Var samþykt að vísa því máli til þriggja manna nefndar,
samkvæmt tillögu sér J. A. Sigurðssonar, er A. E. Johnson
studdi. í nefndina voru skipaðir: séra J. A. Sigurðsson, Árni
Eggertsson og A. M. Ásgrímsson.
Þá lagði séra G. Guttormsson, fyrir hönd nefndar, fram
þessa tillögu til þingsályktunar:
Til hins heiðraða kirkjuþings islenzku lútersku kirkjunnar í
Vesturheimi árið 1927.
V\re the delegates of the Icelandic Lutheran Synod of North
America, in convention assembled at Winnipeg, Man. June 23., 1927,
express our deep sorrow in the loss of our beloved and honored fellow
member, the Hon. Thomas H. Johnson, who died May 20th of this
year.
We extend our heartfelt sympathy to the widow, children and
relatives, and thank God for the example of his life and distinguished
service in behalf of Church and State.
Var tillagan samþykt með því að allir stóðu á fætur.
Þá ávarpaði Dr. J. A. Morehead, samkvæmt ráðstöfun for-
seta, þingið í annað sinn. iFIutti Dr. Morehead ágæta ræðu
um starf National Lutheran Counci], flutti kirkjufélaginu
árnaðarósk lúterskrar kristni, og skýrði ítarlega frá hinu
fyrirhugaða öðru alþjóðaþingi lúterskra manna, er koma á
saman í Kaupmannahofn 1929. óskaði hann eftir þátttöku
kirkjufélagsins í því þingi.
Skýrði hann og all ítarlega frá líknar og viðrelsnarstarfi
því, er National Lutheran Council er að vinna í Rússlandi og
í Síberíu. Að lokinni ræðu Dr. Mþreheads, fullvissaði forseti
hann um samhygð og samvinnu kirkjufélagsins, að því er
snertir hin miklu málefni, er hinn virðulegi sendiboði hefir
með höndum. iBað forseti síðan séra R. Marteinsson, fyrir
hönd þings'ins, að svara ávarpi Dr. Moreheads og gjörði séra
Rúnólfur það. Sömuleiðis talaði Árni Eggertsson, en kvaðst
tala frá sjónarmiði leikmanns. Þakkaði Dr. Morehead báðar
ræðurnar og sömuleiðis hinar vinsamlegu undirtektir þings-
ins.
Samkvæmt tlllögu séra hþ S. Thorlákssonar var fundi slitið
með bænagjörð, er Dr. Morehead stýrði. Lýsti forseti hinni
postullegu blessun og var svo fundi frestað þar til kl. 2 e. h.
sama dag.
ÞRIÐJI FUNDUR—kl. 2 e.h. sama dag.
Var fyrst sungið sálmsvers.
Séra Jóhann Bjarnason tilkynti, fyrir hönd forseta, Breiðu-
víkursafnaðar, að svo hefði orðið fyrir sérstök forföll, að
hvorki sá, er kosinn var þar kirkjuþingsmaður, né heldur vara-
maður þar kosinn, gátu komið til þings. Bar hann fram afsök-
un safnaðarins og árnaðarósk til þingsins, samkvæmt tilmæl-
um safnaðarforseta, hr. Bjarna Marteinssonar.
Fyrir hönd nefndar þeirrar, er átti að íhuga inntökubeiðni
séra Carls J. Olsons, lagði séra N. S. Thorláksson fram þetta
nefndarálit:
Herra forseti!
ÞaS var meS söknuöi að við kvöddum séra Carl Olson fyrir
nokkrum árum, er hann hætti starfi hjá okkur og tókst á hendur starf
annarsstaðar. En við gleðjumst nú útaf því að hann ér aftur tekinn
aS starfa með oss og hefir veriS samkvæmt lögum settur inn í em-
bætti, sem þjónandi prestur í einu stærsta prestakalfi kirkjufélagsins
og beiöist nú inntöku í kirkjufélagiö. Við leggjum til aö það sé veitt,
og þökkum Guði, sem hefir gefið oss séra Carl aftur, og biöjum Guð
að blessa hann og börnin hans og gefa honum náð til þess aö vinna
mikiö verk riki Guös til eflingar.
Á kirkjuþingi 23. júní 1927.
N. S. Thorlaksson.
Asbjörn Sturlaugsson.
Sig. Ólafsson.
Var nefndarálitið samþykt með því að allir stóðu á fætur.
Skrifaði síðan séra Carl undir hina venjulegu játningu þings-
ins.
Séra R. Marteinsson bar fram heimboð til kirkjuþings-
manna, frá Jóns Bjarnasonar skóla næsta sunnudag, kl. 3—5.
Var samþykt að þiggja það boð og þakka.
Fóru þá næst fram nokkrar umræður á víð og dreif um
ýms efni, með leyfi forseta, með því ekkert sérstakt verkefni
lá fyrir fundi.
Að þeim umræðum loknum, lagði séra G. Guttormsson
fram, fyrir hönd dagskrárnefndar, þetta nefndarálit:
SKÝRSLA DAGSKRÁRNEFNDAR.
Dagskrárnefndin leyfir sér aö leggja fyrir kirkjuþingiö tillögur
þær, sem hér fylgja:
Þingiö þakkar emibættismönnum og milliþinganefndum fyrir vel
unniö starf á árinu, svo og forseta og skrifara fyrir góöar og ítar-
legar skýrslur, sem lagöar voru fram í þingbyrjun.
Þingiö tekur eftirfylgjandi mál á dagskrá:
1. Afstaða vor viö þjóðkirkjuna á íslandi.
* 2. Afstaða vor viö lútersku kirkjuna í Ameríku.
3. Heimatrúboösmálið.
4. Heiðingjatrúboðsmálið.
5. Jóns Bjarnasonar skóli.
6. Betel.
7. Sunnudagaskólarnir og kristilegt uppeldi barna og unglinga.
8. Ungmennastarfið.
9. Útgáfumálið.
10. Fjármálin.
11. Mál um breyting á fyrirkomulagi kirkjuþinga.
12. Efling sönglistar í sambandi viö kirkjustarfið.
Út af bendingum skr.ifara um ófullkomleika á skýrslum safnaö-
anna, heimilar þ'ingiö skrifaranum að semja og láta prenta áskorun-
arbréf til hinna ýmsu safnaða um nauðsynina á góöum og ítarlegum
skýrslum; og aö senda bréfiö með hinum reglulegu eýðublööum til
safnaðarskrifaranna á næsta ári.
Á kirkjuþingi í Winnipeg, 23. júní 1927.
G. Guttormsson.
J. J. Swanson.
~B. M. Melstcd.
Var nefndarálitið rætt nokkuð og síðan samþykt.
Forseti tilkynti, að samkvæmt lagabreyting frá 1922, yrði
að kjósa tvo menn í viðbót í fjármálanefnd þingsins, því að-
eins þrír menn hefðu verið kosnir, en í nefndina bæri að kjósa
fimm. Hlutu kosning í viðbót þeir Thorsteinn Swainson og
séra V. J. Eylands.
Þá var tekið fyrir fyrsta mál á dagskrá:
Afstaða vor við þjóðkirkju Islands.
Var þetta mál rætt um hríð, en síðan samþykt, að vísa því til
þriggja manna nefndar, samkvæmt tillögu dr. B. B. Jónssonar,
er séra R. Marteinsson studdi. í nefndina voru skipaðir: Dr.
Björn B. Jónsson, séra N. S. Thorláksson og J. H. Hannesson.
Þá var tekið fyrir annað mál á dagskrá:
Afstaða vor við lútersku kirkjuna í Ameríku.
—Samþykt var, sökum hins vir&ilega sendiboða, Dr. More-
head, að umræður um það mál færu fram á ensku. Hnigu um-
ræður eindregið að því, að sjálfsagt væri að kirkjufélaglð tæki
sinn þátt í útgjöldum þeim, er samfara eru hinu mikla líknar-
og trúboðs-starfi National Lutheran Gouncil. Er upphæð sú,
sem os3 ber að greiða, samkvæmt fólkslali, $322.40 fyrir næsta
ár. Enn fremur voru þingmenn eindreg'ið með því, að verða
við þeim tilmælum Dr. Morehead, að kirkjufélagið sendi full-
trúa á hið annað alþjóðaþing lúterskra manna, er á að mæta í
Kaupmannahöfn 1929. Gjörði Árni Eggertsson þá tillögu, að
fulltrái sé sendur. Tillagan var studd af Klemens Jónassyni
og samþykt í einu hljóði.
Þá bar Árni Eggertsson fram þá tillögu, að sökum langr-
ar og trúrrar þjónustu í kirkjufélaginu og vegna ágætrar þekk-
ingar á tungumálum Norðurlanda, sé séra N. S. Thorláksson
kosinn virðulegur sendiboði á hið fyrirhugaða þing. Séra Jó-
hann Bjarnason studdi tillöguna og var hún samþykt í e. hlj.
með því að alllr stóðu á fætur.
Þakkaði séra .Steingrímur þann heiður^og það trauSt er
valið gæfi til kynna. Kvaðst hann hugsa með fögnuði til þess
að mega mæta á þinginu og vonaði að kirkjufélagið uppskæri
einhverja blessun af þeirri för.
Forseti tilkynti, að samkvæmt ákvörðun Fyrsta lút. safn-
aðar, yrðu offrin við tvær guðsþjónustur þingsins látin ganga
til kirkjufélagsins. Bæri þingiinu að ráðstafa þeim upphæðum
eftir því, sem því þætti bezt við eiga. Var samþykt, að offur
við þingsetningar guðsjónustuna gengi í Heiðingjatrúboðssjóð.
Samykt var einn'ig, að offur við guðsþjónustu á sunnudags-
kvöld gengi til þess að greiða tillag kirkjufélagsins til National
Lutheran Council. Fjárframlögum til þess félagsskapar að
öðru leyti vísað til fjármálanfendar þingsins.
Dr. B. B. Jónsson, tilkynti að á þing væri kominn séra E.
Salter, ráðsmaður Manitoba og Sask. deildar Hins brezka og
erlenda biblíufélags, og óskaði hann að fá að ávarpa þingið.
Var það samþykt. Flutti séra E. Salter skörulegt erindi um
starf Biblíufélagsins. Að því búnu var samþykt fundarhlé í
15 mínútur.
Þegar fundur kom saman aftur, var fyrst rætt lítið eitt
áfram um annað mál á dagskrá, en síðan samþykt að taka fyrir
þriðja mál:
Heimatrúboð.
Forseti bað vara-forseta, séra R. Marteinsson, að stýra
fundi, og lagði síðan málið með ítarlegri ræðu fyrir þing.
Talaði hann um málið í heild sinni og m'intist í því sambandi
á nauðsynlegt áframhald á styrkveiting til Hallgrímssafnaðar
í Seattle. Urðu allmiklar og fjörugar umræður um heimatrú-
boð í heild sinni og lýstu þær miklum áhuga þingmanna í því
efni. Var síðan samþykt að vísa málinu til sjö manna nefndar.
í nefndina voru skipaðir: séra R. Marteinsson, séra Sig. Olafs-
son, J. J. Vopni, O. K. Olafson, Skafti Sigvaldason, Vilhjálmur
Pétursson og H. B. Grímson.
Þá var tekið fyrir fjórða mál á dagskrá:
Heiðingjatrúboð.
Samþykt var að fresta því máli þar til á laugardagsmorgun,
samkvæmt t'ilmælum séra N. S. Thorlákssonar.
Þá var tekið fyrir sjöunda mál á dagskrá:
Sunnudagsskólarnir og kristilegt uppeldi barna og unglinga.
Var málið rætt með fjöri og áhuga og tóku margir til máls.
Að því búnu var samþykt að vísa því til fimm manna nefndar.
1 nefndina voru skipaðir: séra G. Guttormsson, J. J. Swanson,
Andrew Danielsson, Kolbeinn Sæmundsson og séra Valdimar
J. Eylands.
Var síðan sungið sálmsvers og fundi frestað til til kl. 8
e. h. sama dag.
FJÓRÐI FUNDUR—kl. 8 e. h. sama dag.—
Fundurinn hófst með bænagjörð, er séra H. Sigmar. stýrði.
—Fjarverandi við nafnakall voru: Jón S. Pálsson, Sigurður A.
Anderson, Finnbogi Erlendsson, A. G. Eggertsson og Gísli J.
Bildfell.
Þá flutti séra Jónas A. Sigurðsson fyrirlestur, er hann
nefndi: Heiðindómur, vis. kristindómur.
Var honum, að fyrirlestrinum loknum, greitt þakklætisat-
kvæði, með því að allir stóðu á fætur, samkvæmt tililögu séra
H. J. Leó.
Síðan var sungið versið: “Þitt orð er, Guð, vort erfðafé”,
lýst blessun af forseta, og fundi frestað til kl. 9 að morgni.
Minningar.
Eftir Björn Jónsson.
(Framh.)
Fyrsta tillagan minnir mig væri
sú, að styrkja þá að byggja kirkju
hjá sér; önnur tillagan, að fund-
arhúsið sé rifið og fært norður
sem næst mitt á milli bygðanna,
sem kom út hjá Guðjóni J. Finn-
son; og þriðja tillagan að láta af
hendi rakna elnhverja peninga-
hjálp. En ekkert gekk saman, og
endalyktin varð að Lögbergs og
Thingvalla héruðin yrðu saman.
En allir, sem urðu í minni hluta,
mynduðu strax nýjan söfnuð; eða
réttara sagt: hr. Jón J. Klemens,
er var hér á ferð, frétti um þetta
og brá fundi á í skólahúsinu, kall-
aði þangað alla, bæði þá er úr
fóru og svo hina, er voru að
koma, innflytjendur, sem orðnir
voru margir og allir sezt að hér
fyrir austan, myndaðist þá Kon-
kordía söfnuður og voru embætt-
ismenn kosnir: Fr. Jónsson for-
seti, B. Thorbergsson skrifari, S.
Loptson gjaldkeri, um meðráða-
menn man eg ekki. Nú voru enn
nokkrir millibilsmenn, og var eg
einn af þeim. Það er svo margt,
sem kemur af einþykni mannsins,
en ekki af einfeldni. Það er
bezt að vera hreinskilinn: eg hefi
aldrei getað átt heima í Konkord-
íusöfnuði; þó eru flestir í honum
góðir og mætir menn; eg tala nú
ekki um blessaðar konurnar, sem
alstaðar bæta, og eins og eg hefi
áður sagt, leið mér hér vel um 20
ára skeið. Eg hefi alt af skoðað
það svo, að meðan við öll vorum
fátæk hér fyrst, þá var kristileg
samúð og kærleikur í hverju húsi,
allir bræður og systur. En með
vaxand efnum og annríki virtust
þeir göfugu eiginleikar njóta sín
miður, og því segi eg það, að
fátækt'in gerir menn oft sælli en
auðurinn, þó hún geti vitanlega
orðið ofjarl þeim, er hún ein-
hverra hluta vegna legst á með
ægiþunga sínum.
Á þessum árum urðu börn mín
öll fullorðin, og voru öll heima til
18 ára aldurs, enda hafði eg þá
22—26 kýr mjólkandi (einn bóndi,
ár, voru ekki færir um að borga
nema skatta og peningaleigu, er
bezt lét; og sumir borga og borga
án þess að nokkuð Vinnist á, hve
mjög sem þeir reyna, og missa
svo löndin að lokum. Slika sögu
má víða heyra. Og sama lögmál
gildir um verkfæra og bílakaup,
að það eru a ðeins hinir efnaðri,
sem borgað geta, en hinir missa
áhöldin og tapa stórfé. 1 sliku
braski lentu íslendingar ekki
öðrum þjóðarmönnum fremur, en
dautt, á opnum markaði, og nú
síðast um daginn kvígu með kálfi
á 40 daali, sem sá sá er keypti
fékk strax 50 dali fyrir.
Borgfirðingar eru hér fáir.
Eyleifur bróðir minn, sem allir
Borgfirðingar þektu fyrrum sem
með afbrigðum dugnaðarmann til
lands og sjávar, er nú orðinn mjög
lasburða, með höfuðsvima, og
nýtur þess nú eins hve frábæra
dugnaðar og ágætiskonu hann á,
Krlstínu Árnadóttur frá Hábæ í
Vogum, sem í viðbót við önnur
umfangsmikil störf sin hefir ann-
ast hann af stakri nákvæmnl. —
Þau eiga þrjá syni, mestu efnis-
menn, sem keypt hafa fjögur lönd
eins og frændur þeirra, og eru að
eg hygg skuldlausir, og sama mun
vera um tvö lönd er E. bróðir á.
—Jón bróðir 'Kr'istinar á tvö
myndarleg börn, stúlkan gift, en
Jón hefir verkfærasölu í Curch-
bridge, á góða konu og líður vel.
—Guðgeir og Guðný systir þeirra
eiga efnilegan son og góðan
bónda, sem hér býr. — Svein-
slíkt var búnaðinum stór hnekkir.
Eftir að bankarnir komu, logaðifbjöm Loftsson og Stemunn Ás-
alt í peningaveltu; lönd voru í háu
verði, og sá sem land átti,' gat
fengið stórlán; “feitu kýrnar”
voru þó fáar, en traustið á fram-
tíðinni ótakmarkað, og varð þetta
dýrkeipt mörgum fátækum barna-
menni er standa vildi í skilum.
Áður en bankarnir komu, virtist
engin vöntun á peningum; enda
voru hér einstakir bændur, er
pcninga lánuðu er á lá, og þó leig-
an væri allhá, þá voru þeir land-
ar hér er fé lánuðu, góðhjartaðir
og vægir í kröfum, fóru fremur
eftir lögum góðvilja og samvizku-
sem, en þeim viðskiftareglum er
bankarnir fylgi.
Sem dæmi upp á viðskifti þess-
ara efnuðu landa minna, vil eg
taka tvö dæmi. Til annars bónd-
ans kom maður til að fá peninga-
lán upp í bíl; fékk hann nokkra
úrlausn, en þegar hann var að
fara, sagðist lánveitandi vilja gefa
honum eitt ráð, og það væri að
taka aldrei lán til að skreyta sig
með; vissj hann þó að “lántak-
andi var “góður sem gullið” og
arðvænlegt að eiga viðskifti við
hann. En hitt dæmið er um við-
skifti mín sjálfs og gripakaup-
manns íslenzks, sem eg áttti oft
skifti við; eitt sinn sem oftar kom
eg með gripahóp til hans, og
spurði hann mig hvað eg vildi fá
fyrir þá; sagðist eg halda að eg
gerði mig ánægðan með 12c á
pundið upp og niður. Það verð
sagðist hann ekki vilja borga, því
það væri of lágt, og munu það
hafa verið um 100 dalir sem eg
hagnaðist við söluna á því verði
er hann greiddi mér umfram það
er eg hafði tiltk-ið. Ef til vill
F. J„ mun hafa mjólka 26-281 er nú þetta ekki algengt hér eða
kvr); þá keyptl eg þrjár DeLaval 1 annars staðar, því allvíðast munu
skilvindur á $100 hverja; einaíslíkir menn hugsa mest um eigin
Alexander á $90 og eina Magnet|na2-
á $100; rjóminn var keyptur um! Um sambands og fylkisstjórnir
tveggja ára skeið með mjög lágu j &et e& ekkert sagt, en okkur
verði, þó fengum við F. J. um 400! skattar nokkuð háir nú,
dali, eða hann ögn meira, 0gjeinkum «öld tjl skólanna. Jón
minnir mig hann segði mér, að; minn t-d- borgar á þriðja hundrað
hann hefði keypt heilt land fyrir dolL 1 skatt af Þremur löndum,
rjómann éitt árið. I °e Stefan um 170 dolk af tveimur
Jarðræktin var byrjuð strax og
drengir mínir fóru að koma upp,
og gekk vel, og voru keypt þrjú
lönd, tvö til sáningar og eitt hey-
land og meira og minna sáð; til
18 ára unnu drengirnir fyrir mig,
eftir það unnu þeir sjálfum sér.
Jón hafði eiglð land, Stefán og
Halldór höfðu mín lönd á leigu,
þar til Stefán fór sjálfur að
kaupa sér land, eins og sagt mun
frá síðar. Eg tók alt af kaupa-
mann. Dætur mínar tvær giftust
innan tvítugs.
Fyrir stríðið lentum við, eg og
tveir drengir mínir í að kaupa
heila “section” af landi, eða fjög-
ur lönd; þá voru lönd í geypi-
verði. Þetta tók alla mína upp-
skeru og alla mína geldgripi í 8
ár átti áður 100 gTipi, en að
eins 42 árið 1919, sem var allmik-
il blóðtaka. Árið 1919 vorum við
feðgar búnir að borga rúm 19,000
dollara; mismunur á Canada og
Bandaríkjapeningum varð um 400
og rentur af peningum voru frá
10 til 12 af hundraði; eg á 27
kvitteringar í púlti mínu, sem
sanna sögu þessa.
Árið 1919 var keypt bifreið og
1920 ferðaðist eg til íslands. —
Eg lét brjóta 150 ekr. á löndunum
og og Jón hafði 50; fríuðust svo
drengir mínir við herskyldu eða
að fara í stríðið. Fyrir lönd sín
buðust þeim 10,000 dalir hverj-
um áður þeir bygðu; nú eru þeir
búnir að byggja á þeim stór hús
og hafa ágæt heimili. — Það var
ekki ósatt, sem stóð í Almanaki
Ólafs Thorgeirssonar 1918, að
eg ætti þá fjögur lönd, því að þá
vorum við búnir að borga þetta.
með löndum sem eg átti fyrir. —
Góður guð hjálpaði mér fram úr
þessu, án þess eg fengi nokkurt
cent að láni, því það fékst ekki.
Fasteignasala er oft stórhættuleg
og sem fyrirhyggjulaust svika-
brask. Margir hafa lent í þessu;
sumir halda löndunum í nokkur
löndum, og aðrir líkt þessu. í
sveitarstjórn virðist oft erfitt að
fá menn, sem því eru vaxnir að
stýra þeim málum þannig að jöfn-
uður og réttlæti náist jafnt til
handa fátækum og ríkum, þó hér
sé ekki um slíkt að kvarta meira
en víða annars staðar.
Það síðasta sem eg hefi að
segja um viðskifti mín og annara,
er að eg veit mig ekki sekan um
að hafa neitt frá öðrum tekið, hefi
selt alla mína vöru, lifandi og
mundsdóttir eru hér og hefir
farnast vel, þrátt fyrir stóran
barnahóp er þau hafa komið upp,
2 pilta og 9 stúlkur, sem öll eru
gift nema yngsta stúlkan, og líð-
ur vel að þvi er eg bezt veit. Ás-
mundur sonur þeirra er starfs-
maður góður og gefur slg talsvert
við stjórnmálum, er vel látinn.
S. Loptson hefir bæði verið bóndi
og kaupmaður, og í báðum þeim
stöðum reynst vel. — Víglundur
Vigfússon og Sigríður Jónsdóttir
frá Breiðabólstððum eru hér; eiga
þrjú mannvænleg börn; er önnur
stúlkan lærður kvennaháskeri, en
hln er að læra söng; líður þeim
öllum vel.. — Ekki veit eg af
fleiri Borgfirðingum hér nærri.
Þá held eg sé nú komið mál að
hætta. Ástæðan ti^ þess að eg
byrjaði var sú, að tveir menn
heima, annar nú dáinn, báðu
mig að skrlfa héðan alt satt og
rétt, ilt og gott, því þeir sögðu að
missagnir væru allmiklar heima
um líðan manna hér og afkomu,
eins og t. d. það, að eg væri kom-
inn “á haus'inn”, en öðrum skrif-
að að eg væri stórríkur.
Eg sé ekkert gott unnið með
því að skrifa ne'itt ilt, og þó eitt-
h\að væri, hefi eg^aldrei miklast
yfir því í skrifum mínum.
Svo bið eg alla þá, sem lesa
þetta, að virða á betri veg, og eg
vona að eg hafi engan meitt. Eg
hefi all-Iengi verið veikur af “flú”
og vissi of seint, að það vantaði
eina skrúfuna í kollinn, eða ekki
fyr en eg fór að reyna að stytta
tímann við að skrifa þetta, sem
er alt satt eftir beztu samvizku.
Mig íangar tll að taka hér tæki-
færið og kveðja minn góða prest
séra Jónas A. Sigurðsson, og
fjölskyldu hans, sem eru að fara
héðan; þakka eg séra Jónasi fyr-
ir hans góðu kenningar og bæn-
ir, og óska að gæfan fylgi honum
og hann megi l’ifa sem lengst til
þjónustu í akri drottins. Og eg
þahka safnaðarfólkinu og öllum í
þessarl bygð, fyrir alla samvinnu
og samúð, vinarþel og kærleika,
og bið guðs blessunar öllum til
handa hér og eilí^lega. Og síð-
ast þakka eg ritstjóra Lögbergs,
sem lánað hefir mér rúm í blað-
inu fyrir þessar minningar mín-
ar, og óska því og honum alls
hins bezta.
Þér er vinsamlega boðið að koma
á sýningu, þar sem
Ókeypis er sýnt bökunar aðferð
og þeir sem það gera eru sérstak-
lega vel að sér í þeirri iðn. bœði
vísindalega og veiklega, sem þar til
heyrir og vinna við fræðsludeild E.
W. Gillett Co. Limited, félagsins
sem býr [til
Magic Baking Powder
og undir þess umsjón fer sýningin
fram.
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
t
T
T
T
x
t
T
t
t
f
t
t
t
T
t
T
t
T
t
t
T
♦♦♦
Frá 1 8. til (23. Júlí hjá
ARB0RG FARMERS C0-0P. ASSN.
*
Arborg, Man. Ltd,
t
T
T
t
T
T
T
t
T
T
T
T
t
T
T
T
T
T
T
T
t
T
t
T
t
T
T
T
T
t
t
t