Lögberg - 21.07.1927, Page 1

40 ARGANGUR • |
Hinn nafnfrœgi, íslenzki listmálari
Emil Walters, listmálari.
Helztu heims-fréttir
4 Canada.
Eins og begar er kunnugt, reynd-
ust þeir af kjósendum Manitoba
fylkis, viS atkvæðagreiðsluna hinn
28. f. m. töluvert fleiri, sem að-
hyltust glasiS, frekar en flöskuna
þegar um bjórinn var aS ræSa, og
voru því meÖmæltir aS koma á
bjórstofum, þar sem fólk geti keypt
sér bjór eftir þörfum og efnum og
neytt hans þar á staSnum. Sjálfsagt
þarf ekki aS efa, aÖ stjórnin sjái
um þaS, "að ske skuli fólksins
ibeiÖni”. Eru þeir Bracken stjóynar-
formaSur, Major dómsmálaráS-
herra og Cottingham lögmaSur nú
aS ferÖast um Alberta og British
Columbia til aS kynnast bjórstof-
unum eins og þær eru i þessum
fylkjum og öSru, sem þar aS lýtur,
og þá líklega sérstaklega því,
hvernig bjórsölulögunum er fram-
fylgt þar vestur frá. Sumum finst
aS svo riSi mikiS á aS koma sem
fyrst á stofn þesum bjórstofum aS
þeir vilja aS þingið sé kallaS saman
á aukafund, nú sem allra fyrst, til
aS samþykkja lög þeim viövíkjandi,
en aSrir vilja láta þetta dragast
þangaS til í vetur, aS þingiS kemur
saman hvort sem er. Hvort heldur
verSur, segir Bracken aÖ sé “enn
óráSiS.” ^
Eftir aS ofanrituS frétt var skrif-
uS, hefir veriS ákveSiS aS stefna
saman aukaþingi, seint í september,
eSa í öndverSum október mánuÖi.
* * *
Á föstudaginn í vikunni sem leiS
kom til Winnipeg loftfar frá Fargo
N. Dak. og hafSi p>óstflutning meS
feröis og er jiað í fyrsta sinn sem
póstur er fluttur í loftinu frá
Bandaríkjunum til Winnipeg. Þrír
men voru í loftfarinu og hafÖi
ferÖin gengiS vel, en nokkuS seinna
en til var ætlast. Var búist viS aS
þeir kæmu til Winnipeg kl. 11, en
komu ekki fyr en kl. 1.30. Borgar-
stjórinn og ýmsir aÖrir embættis-
menn voru til staSar, til aS taka á
móti þeim og fjöldi fólks safnaÖist
saman til aS fagna hinum fyrsta
loftpósti, sem til Winnipeg kemur.
• • •
Það stóS til aS mál Earle Nelson,
sem sakaSur er um tvö morS í Win-
nipeg, kæmi fyrir rétt hinn 26. þ.
m., en samkvæmt beiSni lögmanns-
ins, sem skipaSur hefir veriS til aS
verja mál hans, hefir nú málinu ver-
iS frestaÖ þangaS til í nóvember.
FærSi lögmaSurinn fram tvær á-
stæSur fyrir þessari beiSni, þá
fyrst og fremst, aS enn væru hugir
manna svo æstir út af þeim ódáSa-
verkum, sem hér hefSu unnin ver-
ið, aS hætt væri viS aS kviÖdómend-
ur yrSu ekki óhlutdrægir og í öSru
lagi hefSi hann ekki tíma til aÖ und-
irbúa máliÖ, eins og vera ætti fyr-
ir þennan dag. Macdonald dómari
leit svo á aS siÖari ástæSan væri
góS og gild, en gerSi ekkert úr
þeirri fyrri, og auk þess mælti flest
meÖ þvi aS máliÖ væri rannáakaS
sem fyrst, sérstaklega vegna þess,
að ef þessi maSur reyndist ekki
sekur, þá léki sökudólgurinn enn
lausum hala og ef svo væri þá
þyrfti lögreglan aS fá aS vita þaS
sem fyrst.
» * * .
MaSur nokkur í Ottawa,.sem
Shipman heitir og er einn af skóla-
ráSsmönnum borgarinnar, tekur
sér þaS mjög nærri hve algengt þaÖ
er aS veröa, aS fólk syngi þjóS-
sönginn “O Canada” á opinberum
samkomum og viS ýms tækifæri,
þar sem fólk söng áÖur brezka
þjóSsönginn “God save the King.”
Finst honum þetta engu tali taka
og telur það næst fööurlandssvik-
um, eSa einhverju af þvi tægi. Ekki
þaS aS söngurinn “O, Canada”, sé
ekki í sjálfu sér full sæmilegur,
heldur hitt aS honum finst sú ógna
hætta get af þessu stafaS, aS breski
þjóSsöngurinn verSi hér eftir ekki
eins alment notaS í Canada, eins og
hingaÖ til. Er rnanni þessum vafa-
laust þvert um geS, aS Canada-
ínenn séu aS nokkru þjóSernis-
braski út af fyrir sig. Manitoba
Free Press telur það lán, aS hér
vestra sé enginn Shipman, eSa aSr-
ir hans likar. Kannske hefir blaSiÖ
rétt fyrir sér. “Það getur hver
skygnst um sína sveit.”
* * *
Þrir menn fórust í flugslysi hinn
xi. þ. m. skamt vestan viS Mani-
toba vatn, i grend viS Hilbre, Man.
Mennirnir voru W. S. Weaver, Mel
fort, Sask., A. T. Eardely, Loore,
Man. og F. H. Wrong, Ottawa,
Ont. HaldiS er að loftfariÖ hafi
orÖiÖ fyrir eldingu, þar sem þaÖ var
ein 2000 fet uppi í loftinu. Menn-
irnir losnuSu allir viS loftfariS og
féllu niSur meS skömmu millibili,
en loftfariÖ á öSrum staS alt brotiS.
Voru menn þessir aS taka myndir
til aS gera eftir þeim landsupp-
drætti.
• • •
ÁSur en langt líður verSur bygS
bryggja viS RauÖána, viS endann á
Ross stræti i Winnipeg. Sambands-
stjónin kostar verkiS og er gert ráS
fyrir aS kostnaöurinn verSi $12.000.
Einnig gerir sambandsstjórnin ráS
fyrir aS verja alt aS $100.000 —
gegn $50.000 tillagi frá fylkisstjórn-
inni til aS byggja flóSgarÖ viö
Rosseau ána austan við Emerson,
til aS varna þvi aS hún flæSi yfir
lönd manna eins og hún hefir gert
og sérstaklega í vor sem leiÖ.
* * *
Stjórn Bandaríkjanna vill nú,
eins fljótt og mögulegt er, semja
viS stjórn Canada um umbætur á
skipaleiÖinni eftir St. Lawrence
fljótinu til stórvatnanna. Er mein-
ingin sú, aS gera St. Lawrence
fljótiÖ fært hafskipum svo hægt sé
aS flytja vörur á sömu skipunum
alla leiS frá Bretlandi eÖa öSrum
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 21. JÚLl 1927
NÚMER 29
löndum í Evrópu alt aS vesturtak-
mörkum . stórvatnanna, bœÖi í
Bandaríkjunum og Canada. Er
hugsunin sú aS bæSi ríkin leggi fé
til þess fyrirtækis og hafi sameigin-
lega gagn af þessari skipaleið. Til
þess aS þetta geti oröiö, þarf
samninga milli Canada og Banda-
rikjanna og vilja Bandarikjamenn
nú byrja á þeim samniitgum og hef-
ir Kellogg utanríkisráSh. fariÖ fram
á þaS viS stjórnina i Ottawa aÖ nú
þegar sé byrjaS á samningatilraun-
um um þetta mál. Hefir Hon. Mac
kenzie King svaraS á þá leiS aS sér
og stjórn sinni sé ánægjuefni, áS
sernja um þetta mál viÖ Bandaríkja-
stjórnina og muni verSa til þess ál-
búinn áSur en la'ngt líSur.
Bandaríkin.
Coolidge forseti fór frá Washing-
ton til Black Hills, S. Dak, meÖal
annars til aS komast hjá hitanum,
sem er æSi mikill i höfuSstaS Banda
rikjanna um þetta leyti ársins. En
þaS tók ekki betra viS þegar vestur
kom og um tíma komst hitinn í
Rapid Citý upp í 96 stig, þegar hann
var þó ekki nema 88 i Washington
og 84 í New York.
«• * *
Til heiÖurs forsetanum, sem nú
heiÖrar South Dakota meS því aS
dvelja þar um stund, hefir rikis-
þingiS gefiS hinu svo nefnda Sheep
Mountain nýtt nafn og nefnt þaS
eftir forsetanum, og heitir þaS nú
Mount Coolidge. AuðvitaS varS aS
sýna forseta frúnni einhver virS-
ingarmerki líka. Á ríkisþinginu í
S. Dak. er ein kona, sem Mary E.
Kotrba heitir. Hún bar fram þá til-
lögu aS lækur eSa dálítil á, sem
kölluÖ hefir veriS Squaw Creek,
skuli hér eftir heita Grace Coolidge
Creek. Náttúrlega var tillagán sam-
þykt og nú gerir forsetinn sér þaS
til skemtunar aS veiSa silung i
Grace Coolidge læknum.
■» » *
Maddame Rosika Schwimmer er
glæsilega falleg kona, eftir mynd-
um af henni aS dæma, vér höfum
ekki séS hana, og munu rnargir viS
hana kannast siSan Henry Ford fór
sína frægu för til NorSurálfunnar
hér um áriS, til aS stilla til friöar,
þegar alt logaSi þar i ófriÖi. HafSi
hún mikiÖ viS þá ferS aS gera og
var um þaS leyti oft getiS. Hún
hefir sótt um aS gerast borgari í
Bandaríkjum, en kom frá Ung-
verjalandi, og hefir henni veriS
neitaÖ um þaS. Fyrir þá sem sækja
um aö gerast Bandaríkja-borgarar
eru lagSar margar spurningar og er
32. spurningin á þá leiS, hvort um-
sækjandi sé viljugur aS bera vopn
í þágu þjóÖarinnar. “Ekki persónu-
lega,” svaraSi frúin, .“mér skilst aS
ekki sé til þess ætlast aS konur beri
vopn' i Bandarikjunum.” Hvort
þetta hefir valdiS aS henni var
synjaS um borgararéttindi, er ekki
hægt aS segja. Hitt er víst aS hún
hefir aJt af í skrifum sínum og
ræSum, sakaS Bandarikin um hern-
aSargirni, sem Bandaríkjamenn
þykjast áreiðanlega ekki eiga skiliÖ.
Synjunin er á því bygS aS Mme.
Schwimmer sé óamerísk í hugsun-
arhætti og hún hafi lýst yfir því aS
hún sé trúleysingi (atheist).
* * •
Þess hefir áSur veriS getiS hér i
blaÖinu, aS maSur aS nafni Sapiro,
sem alkunnur er í Vestur-Canada
og víSa í Bandarikjunum fyrir af-
skifti sín af bændasamtökum og
sérstaklega af hveitisamlaginu, höfS
aSi mál gegn Henry Ford, sem er
eigandi blaSsins, “Deerhorn Inde-
þendent,” og krafSist $1,000,000
skaðabóta fyrir ummæli blaSsins
um sig. þJu hafa þeir Sapiro og
Ford sæst i þetta mál og hefir Ford
lofaÖ aS láta blaSiS hætta öllum á-
rásum á GySingana, sem þaS hefir
lengi haldiS uppi. Hefir Ford aftur-
kallaS öll niÖrandi ummæli blaSs
síns um Sapiro, og greitt honum
þar aS auki, álitlega fúlgu í fríÖu.
* • •
Ákafir hitar gengu yfir austur-
hluta Bandarikjana í síÖustu viku
og dóu allmargir af þeim völdum í
sumum stórborgunum. Komst hit-
inn upp i 96 stig i Wkshington og
Baltimore, 94 í Boston, 92 í Phila-
delphia og Albany, 91 í New York,
89 í Cleveland og 88 í Pittsburg. Á
sama tima var hitinn ekki nema 62
stig í San Francisco og 76 í Los
Angeles.
* * *
Henry WFite, fyrverandi sendi-
herra Bandaríkjanna á Frakklandi
og ítalíu. og fulltrúi Bandarikjanna
a friÖarþinginu í Paris, dó í Pitts-
field, Mass. hinn 15. þ. m.
Ctskrifast af St. Boniface sjúkrahúsi.
Miss Jónína Guðrún Jónasson
lauk námi í hjúkrunarfræði, með heiðri, við St. Boniface spítalann
nú i vor. Hún er dóttir Jónasar K. Jónassonar að Vogar, Man.,
og konu hans Guðrúnar Guðmundsdóttur. Jónas er fóstursonur
Egils Gottskálkssonar á Skarðsá í Skagafirði, en kona hans er
ættuð úr Bréiðdal í Suður-Múlasýslu.
Hvaðanœfa.
ÞaS er haft efjtir Dr. Nicholas
Murry Butler, forseta Columbia há-
skólans, að í samtali viÖ blaSamann
í London, að í 2000 ár hafi þaS
aldrei komiS fyrir, þangaS til nú,
aS heimurinxa ætti ekkert framúr-
skarandi mikilmenni. “Aldrei fyr
hafa stórkostleg stríS átt sér staS,”
segir Dr. Butler, “án þess aS þá
hafi komiÖ kram á sjónarviÖiS ein-
hver framúrkarandi maSur. í striS-
inu rnikla komu fram heilir hópar
af mönnum, sem teljast mega mik-
ilmenni í hernaÖi og á öSrum sviS-
um, en þar er enginn einn, sem tek-
ur öðrum frarn.” Dr. Butler heldur
að. helsta skýringin á þessu sé sú,
aÖ mentun og andlegur þroski fólks
ins sé nú meiri og miklu jafnari,
heldur en áSur var. ÞaS ber þeim
mun minna á fjallatindunum, þvi
hærrá sem landiS er í kring um þá.
“JörSin skalf og björgin klofn-
uSu” í Jerúsalem og grendinni hinn
9. þ. m. eins og sagan vottar aS áS-
ur hefir þar korniS fyrir. Segja
fréttir þar austan úr heimi aS þessi
rnikli jarSskjálfti hafi orSiS 500
nxanns aS hana og 700 hús hafi
hruniÖ eSa skemst mikiÖ, flest i
Jerúsalem, sum þeirra stór hús og
vönduS. EignatjóniS er taliS um
hundraS þúsund sterlingspund.
Kevin O’Higgins varaforseti á
írlandi, sem myrtur var fyrir
skömmu, var jarÖaÖur hinn 13. þ.
m. meS mikilli viShöfn i Glasnevin
grafreitnum, viÖ hliS margra ann-
ara íra, sem áSur hafa látiS lífiS
fyrir föSurland sitt.
Kuldaleg ummœli séra
Kvarans.
Fremur þótti mér það undarlegt,
að sjá ummæli nokkur í þingsetn-
ingarboðskap forseta sambands-
félagsins, séra R. E. Kvarans, 1
Hkr. þ. 29. júní s.l. Ummæli þau
eru í sambandi við málaleitun sam-
bandssafnaðarins í Árborg í þá átt,
að fá að nota kirkju Árdalssafn-
aðar.
Umsögn prestsins er á þessa
leið:
“Og í sambandi við þetta er ekki
nema rétt að geta þess, að t. d.
Árborgarsöfnuður hefir ekki að ó-
hugsuðu máli ráðist í að reisa
kirkju í þorpinu, þótt fyrir
væri nægilega stór íslenzk kirkja
fyrir alla bygðina. Söfnuðurinn
lét það verða sitt fyrsta verk, þeg-
ar fyrir alvöru var tekið til að
hugsa um þetta mál, að fara þess
á leit við kirkjueigendur, að þeir
mættu nota hana sameiginlega —
enda stægu þeir straum af sínum
hluta af kostnaði byggingarinnar.
Þessu tilboði reyndist ekki neinn
möguleiki á að sinna. Að þessari j
málaleitun var hafnað, mun þó ekki
hafa stafað af skilningi eða mis-
skilningi almennings innan kirkju-
safnaðarins, þvi að þess hefir ekki
heyrst getið að hann hafi verið
kvaddur til atkvæða um málið.”
Þessi ummæli þykja mér mjög
kynleg og óþarflega kuldaleg. Og
þar sem mér er vel kunnugt um
hina umræddu málaleitun, í aðal-
efninu að minsta kosti, þá er ekki
nema rétt, að skýra þetta mál of-
urlitið frekar:
ISunnudaginn þ. 3. apríl s.l. var
messað í Árborg á tveim stöðum
á sama tíma, sem sé í Árdalssöfn-
uði, í kirkju safnaðarins, og í
Árborgarsöfnuði, söfnuði sam-
bandsmanna, og fór messa þeirra
fram í fundarsal Templara. Hvor-
tveggja messan byrjaði kl. 2 e.h.
Að messugjörð lokinni hjá sam-
bandsmönnum, jhöfðu þeir safn-
aðarfund, eins og er alsiða hjá
söfnuðum af hvaða tagi sem er.
Séra Þorgeir Jónsson var þá í
fyrsta sinni í Árborg og mun hafa
prédikað. Aðrir klerkar þeirra
sambandsmanna, þama viðstadd-
ir, voru séra Rögnvaldur og séra
R. E. Kvaran.
Hvað fram fór á fundi sam-
bandsmanna vissi eg auðvitað
ekkert um fyrr en mér var beint
sagt frá því síðar. Áleit eg mér
þeirra mál óviðkomandi og reyndi
því ekkert að grenslast um gjörð-
ir þeirra. Bjóst eg ekki Við, að
þessi fundur þeirra mundi nokk-
urntíma snerta mína starfsemi
né mig sjálfan, hugsaði eiginlega
ekkert um það atriði.
En daginn eftir, þ. 4. apríl, kem-
ur séra Þorgeir heim til mín.
Segir hann mér,/ að sér sé falið
að finna mig í mikilsvarðandi er-
indagjörðum og sér þyki miklu
máli skifta, hvaða undirtektir
hann fái. Segi eg honum undir
eins, að svo framarlega eg geti
mögulega eitthvað greitt fyrir er-
indi hans, þá skuli mér vera það
ljúft í alla staði.
Skýrir hann mér þá frá mála-
vöxtum. Tillaga hafði verið sam-
þykt á fundinum daginn áður, að
fara þess á leit við Árdalssöfnuð,
að Árborgarsöfnuður fengi að
nota kirkjuna, annað hvort með
með því að kaupa kirkjuna að
einhverjum parti til, eða þá að fá
haná leigða fyi;ir kirkjulega starf-
semi, fyrir sanngjarna borgun.
Hefði sér verið falið að grenslast
um hjá mér, hvaða afdrif svona
málaleitun væri líkleg að fá.
Sagði eg séra Þorgeiri, til að
byrja með, það sem eg hélt kann-
ske að honum, sökum ókunnug-
leika væri ekki fyllitega ljóst,
nefnilega það, að hér í landi
hefðu prestar ekki éins mikil yf-
irráð yfir kirkjum og víða væri á
íslandi, því þær væru eign safn-
aðanna og algjörlega í þeirra
höndum. Kvaðst séra Þorgeir
vita þetta. Sagði hann að það
væri þó sitt álit, að ef eg væri
þessu mótfallinn, þá þýddi ekkert
að hreyfa þessu við söfnuðinn.
En vildi eg hins vegar taka að
mér þetta málefni, þá væri nærri
víst, að Árdalssöfnuður fengist
til að ganga að þessum kostum.
Eg benti séra Þorgeiri á, að við
sem værum kunnugir öllum mála-
vöxtum, litum svo á, að þannig
lagað samband um kirkjueign, eða
þó ekki væri nema um afnot af
kirkju að ræða, gæti naumast
komið til mála. Sjónarmið flokk-
anna væri svo gagnólíkt. Fanst
honum þetta mjög undarlegt og
alt á annan veg en hann hafði
ætlað. Sagði eg honum, að mér
þætti mjög nýstárlegt, ef ekki
beint kynlegt, að fram á
þetta væri farið. Lét hann mig
þá vita, að hann sjálfur hefði átt
tillöguna í þessu máli. Samherj-
ar sínir i sambandsfélaginu, á
þessum umrædda fundi, hefðu
helzt ekki viljað sinna þessu máli,
talið þetta með öllu ómögulegt og
jafnvel, að það væri alls ekki
rétt, að fara þessa á leit. Hefðu
þeir helzt viljað, að hann færi
ekki fram á þetta. Það væri
hvorki líklegt fram að ganga, né
sanngjarnt að fara fram á slikt
samband. Hefði tillagan verið
samþykt eingöngu honum til geðs
vegna þess að hann hefði sama
Sem krafist þess. En sér hefði
verið sagt, að þetta væri þýðing-
arlaust. "Sagði séra Þorgeir, að
þarna hefðu samherjar hans not-
ið kunnugleika, er hann hefði
ekki sjálfur, og kæmi álit þeirra
og mitt nákvæmlega saman. Slíkt
samband væri ekki líklegt að
blessast, og því haumast sann-
gjarnt fyrir annan flokkinn, að
fara fram á það við hinn.
Sagði eg séra Þorgeiri, að það
bezta sem hægt væri að búast við
í Árborg, eða hvar annars staðar
sem þessi tvenskonad starfsemi
væri í gangi, væri það, að bæri-
legt samkomulag og góð samvinna
í öðrum málum gæti átt sér stað,
af hvaða flokki sem menn væru
að öðru leyti. Skyldi eg styðja
að því eftir megni, að fólk beggja
flokka umgengist hvað annað
með kurteisi og með vinsemd á
allan hátt, en um samvinnu á trú-
málasViðinu, eða samband, mundi
tæplega vera að ræða. Virtist
mér séra Þorgeiri finnast fátt
um þessa “vinsemd, “frá almennu
sjónarmiði”, eins og orðtakið var
á alþingi forðum, því það væri
ekki nema sjálfsagt. Kom þar
aftur fram ókunnugleiki hans,
því það hefir ekki æfinlega þótt
sjálfsagt, að menn gæti verið góð-
ir vinir, þrátt fyrir það, að þá
hefir greint á í trúmálum. Raun-
ar býst eg við, að í seinni tíð megi
heita, að gott samkomulag hafi
verið hér um slóðir alment, þrátt
fyfir trúarágreininginn, sem ekki
er'eingöngu tvenskonar, heldur af
fleiri tegundum.
Með því nú eg sá, að séra Þor-
geir var ekki sem bezt ánægður
yfir horfum í þessu máli, bauð eg
honum að leggja málefnið fyrir
sóknarnefnd Árdalssafnaðar. Það
boð afþakkaði hann hiklaust.
Sagði eg honum þó, að eg skyldi
ekki vera í vegi, ef sóknarnefnd
áliti slíkt samband reynandi.
Afþakkaði hann, mjög eindregið,
boðið í annað sinn. Bauð eg hon-
um þá, að eg skyldi mæla með, að
hann fengi kirkjuna til að messa
i næst þegar hann kæmi, eða þá
einhvern tíma síðar, til að sýna
honum sömu vinsemd og við höfð-
um áður gjört við séra Eyjólf
Melan. Sagðist hann þakka boð-
ið, en þiggja það þýddi ekki neitt.
Með það fór séra Þorgeir. —
Lesi maður nú með athygli um-
sögn séra Kvarans um þessa mála-
leitan, um afnot kirkjunnar í Ár-
borg, mætti helzt draga út úr
henni þá ályktan, að undirtektir
hafi verið gjöræðisfullar og alt
annað en vingjarnlegar. ÞeixTsem
lesa línur þessar, geta hér séð
hinn rétta gang þessa máls. Hin
kuldalegu ummæli forseta sam-
bandsfélagsins eru því naumast
verðskulduð.
Árborg, Man., þ. 15. júlí 1927.
Jóhann Bjarnason.
Jóns Bjarnasonar skóli.
Hið 15. starfsár hans hefst, ef
G. 1., þriðjudaginn 20. sept. næst-
komandi.
Æskilegt er, að nemendur séu
búnir að sækja um inngöngu áð-
ur en þeir koma. Kennararáðið
getur miklu betur áttað sig á
ýmsum undirbúningi, ef það veit
hverjir koma og hvaða nám þeir
hyggjast að stunda.
Enn fremur er það bæði skól-
anum og nemendunum mjög mik-
ið til góðs, að þeir séu komnir á
byrjunardegi. Stundum verða ó-
viðráðanleg forföll, en allir vinir
skólans verða að hafa það hug-
fast, hve áríðandi það er fyrir
alla hlutaðeigendur, að nemend-
ur séu komnir sem allra næst
byrjunartíma.
Geta má þess, almenningi til
leiðbeiningar, að skrásetning
nemenda Manitobaháskólans hefst
19. sept. og er henni lokið hinn
21., stendur þrjá daga. Þeir, sem
innritast síðar, verða að borga $2
sekt. Þeir, sem stunda, við Jóns
Bjarnasonar skóla, nám fyrsta há-
skólabekkjar, verða að innritast
í báða skólana. Enn fremur skal
þess getið, að ætlast er til af öll-
um nýjum háskólanemendum, að
þeir hafi sótt um inngöngu ekki
séinna en 22. ágúst. Eyðublöð
fást fyrir þá umsókn.
öllum fyrirspurnum um þessi
mál verður svarað fljótt og fús-
lega.
Menn geta leitað upplýsinga til
yfirkennara eða skólastjóra.
Yfirkennari er Miss Salómc
Halldórsson, Lundar, Man.
Skólastjóri er Rúnólfur Mar-
teinsson, 493 Lipton St. (heimili),
eða 652 Home St., (skólinn).
Winnipeg, Man.
0r bœnum.
Dr. Björn B. Jónsson kom á
laugardaginn sunnan frá Minne-
ota, Minn. Haná er nú á Gimli
og fjölskylda hans, og verður þar
til mánaðamótanna.
Mr. Magnús Thorlaksson, sem
stundað hefir nám við Jóns
Bjarnasonar skóla, fór vestur til
Galder, Sask., í vikunn'i sem leið,
til móður sinnar, sém þar á
heima.
Eitt eða tvö númer af Lögbergi
frá 5. maí s.l. óskast til kaups nú
þegar á skrifstofu Columbia
Piess, Ltd.
Sú harmafregn barst oss, rétt
um þær mundir, er blaðið fer til
prentunar, að druknað hefði að
Boundary Park ungur, íslenzkur
fiskimaður, Ingi ísfeld að nafni,
er hann var að vitja netja. Með
honum var fimtán ára gömul syst-
ir hans, Laura, er gerði allar
hugsanlégar tilraunir til að
bjarga bróður sínum, þó alt kæmi
fyrir ekki. Atburðar þessa hins
hörmulega, verður nánar minst
síðar.
Mrs. Ágúst ísfeld, bónda að
Winnipeg Beach, kom til borgar-
innar snögga ferð í vikunni sem
leið.
I —-----------
Þann 27. maí síðastl., lögðu þau
Mr. og Mrs. Jón Straumfjörð, sem
búsett eru að Lundar, Man., af
stað í kynnisför vestur á Kyrra-
hafsströnd. Dvöldu þau um hríð
hjá syni sínum, Jóni og Þórey
konu hans, í borginni Portland,
Ore. Eru þau ungu hjón bæði
útskrifuð af háskóla Manitoba-
fylkis og eiga margt vii^a hér í
borginni. Þá dvöldu þau Mr. og
Mrs. Straumfjörð um hríð hjá
öðrum syni^sínum, Jóhanni gull-
smið, og önnu Maríu konu hans,
sem búsett eru í Seattleborg í
Washingtonríki. Eiga þau einn'ig
fjölda vina og vandamanna hér í
borg, er gott þykir af þeim að
frétta. — Bróðir Mrs. Jón Straum-
fjörð, Bjarni, er búsettur í PorD
land og líður þar vel. í Blaine,
Wash., er búsettur bróðir Jóns
Straumfjörð eldra, Jéhann að
nafni, og höfðu þau hjón einnig
hjá honum viðdvöl nokkra. —
Loks heimsóttu þau þriðja son-
inn, Halldór að nafni, sem bú-
settur er í Okanagan dalnum x
British Columbia fylki. Leizt
þeim í hvívetna vel á sig á ferða-
laginu, og kváðust seint myndu
gleyma gestrisni þeirri hinni
miklu, er þau hefðu í hvívetna
mætt.. — Biðja þau Lögberg að
flytja vinum og vandamönnum
þar vestra, sem og öllu mþeim öðr-
um, er að því stuðluðu að gera
för þeirra eins ánægjulega og
raun varð á, sitt innilegasta hjart-
ans þakklæti.—Þau hjón komu til
Winnipeg úr för sinni, þ. 14. þ.
m. og héldu heimleiðis daginn
eftir.
I