Lögberg - 11.08.1927, Blaðsíða 5

LÖGBERG,, FIMTUDAGINN 11. ÁGÚST 1927.
Bls. 5
anleg fyrir bygðina, allan ársins] áhuginn fyrir aÖ læra þær, kviknað
hring. Þaðan hefir margur máls-! eins og þegar maður stingur log-
verðurinn komið fátækum héim- i andi eldspýtu í þurran hálmstakk.
ilum, þar var björgin mikla á I Æ)fingakerfi það, er eg nota, og
frumbýlingsárunum, sem átti; ætla að sýna nokkrar æfingar úr, er
stóran þátt í því að halda lífinu! eftir hinn alþekta fimleika braut-
í þeim, sem veginn ruddu, þegar] ryðjanda Dana, Niels Bukh. Eg
í harðbakka slóst, þá var vatnið j segi alþekta, því að Niels Bukh
athvarf vetur og sumar, og það! hefir ferðast með leikfimisflokka
brást ekki; og það á eftir að vera | um öll Norðurlönd og ekki alls
það um ókomin ár og aldir; þang-
að hafa margir sótt efni þau, sem
verið hefir grundvöllurinn undir
þeirra efnalega sjálfstæði, og það
er á sinn hátt eins og jarðvegur-
inn auðgi í Manitoba, að það tæm-
ist ekki, þó aldir renni, þótt kyn-
slóð eftir kynslóð falli. Nýja ís-
land á það, sem engin önnur ís-
lenzk bygð á og sem ekki verður
keypt fyrir fé, hún á Winnipeg-
vatn með björg'ina, með fegurð-
ina, og með hið hreina loft, sem
er svo hressandi og heilnæmt, og
sem dregur til sín fólk, svo hundr-
uðum og þúsundum skiftir til
sumarbústaða, ’skemtunar og
hressingar, sem eykst með ári
hverju, eftir því sem Winnipeg
og bæ'irnir umhverfis verða fjöl-
mennari. Nýja ísland er senni-
legast íslenzkasta bygð landa
vestan hafs, sem eðlilegt er, því
þar hafa þeir verið einna af-
skektastir og bezt getað notið
sinna þjóðareinkenna, og þar að
öllum ilíkindum verða síðustu
fjörbrot íslenzkrar menningar
vestan hafs, e'ins og svo má heita
að þar hafi verið fyrsta ljósið
kveikt, sem svo hefir lýst í gegn
um alla söguna; þar var fyrsti
félagsskapur myndaður, þar var
fyrst gefið út blað, þar vaknaði
fyrst trúarhugsunin, sem frá önd-
verðu hefir átt svo sterk ítök í
huga og hjarta allflestra ís-
lendinga, þó allmikill skoðana-
munur hafi átt sér stað; þar var
fyrsti (ísíenzkur þ'ingmaður kos-
inn í Canada úCapt. Sigtryggur
Jónasson, maðurinn, sem stofn-
aði nýlenduna og mest og bezt
barðist fyrir velgengn'i hennar),
og þaðan eru komnir upprunalega
margir af þeim íslendingum, sem
á ýmsum sviðum hafa skarað
fram úr og gert íslenzka garðinn
frægan, og þar eru nú sum af
íslenzkustu skáldum vorum, Gutt-
ormur J. Guttormsson á norður-
enda bygðarinnar, en Jón Kerne-
sted syðst og vega salt, auk ann-
ara.
Á þessum tímamótum mega all-
ir íslendingar, hvar sem eru í
Canada, bera hlýjan hug til Nýja
fslands, þar sem vagga þeirra
fyrst stóð, móðurbygðarinnar, þó
misjöfn væru kjörln við brjóst
’hennar framan af árum; og svo í
heild sinni til landsins víðáttu-
mikla, framtíðarlandsins Canada,
föðurlandsins nýja, sem brauð
og blessun hefir öllum látið í
té, rekkj )af skornum 1 skamti,
heldur í fullum mæli, með örlæti
og höfð'ingsskap; landsins, sem
heldur hátt á lofti merki frelsis og
drengskapar, landsins, sem leysti
úr álögum fátæku, fákunnandi en
atorkusama frumbyggjana ís-
lenzku, sem í leit eftir frelsi og
farsæld, framandi börðu að dyr-
um.
Avarp
Haraldar Sveinbjörnssonar um lík-
amsþjálfun, cr liann flutti á undan
líkamsœfinga-sýningu sinni í IVyn-
yard 2. ágúst 1927.
Háttvirtu landar!
Eg þakka innilega virðing þá er
féll mér í skaut, þegar íslendinga-
dagsnefndin hér gerði mér orð um
að koma, ef ástæður leyfðu, til að
fræða fólk um líkamsþjálfun. Þar
sem það er starf mitt og um nýtt
pláss var að ræða, þá hirti eg ekki
um ástæður, en fór,—því mér er
alt af sönn ánægja að koma á nýja
staði, með nýjar tilraunir, til að
vekja áhuga fyrir hinni hollu og
nauðsynlegu líkamsmentun. Það þó
ekki sízt þar sem landar eru fyrir.
Einnig því að árangurinn er jafnan
sá, að eftir að unga fólkið hefir
séð æfingarnar einu sinni, þá hefir
Stríðið stendur yfir. Hitinn
fer illa með matinn, ef hann
er ekki varinn með Is.
Bestu vörurnar, sem þér
getið -haft er ísskápur. Vér
höfum ísskápana og isinn;
þér getið fengið hvortitveggja
fyrir litið verð og með hæg-
um borgunarskiLmálum á
skápunum.
Símið og spyrjið um verðið.
ADCTIC
fyrir löngu um Bandaríkin, einnig
hefir hann sýnt sína leikfimisað-
ferð á hinum olimpísku leikjum og
allstaðar hlotið hrós fyrir. í Dan-
mörku hefir hann bygt stóran og
stæðilegan leikfimisskóla, sem er
landinu og dönsku þjóðinni í heild
til stórsóma.
Líkamsæfinga-kerfið kallar N. B.
Primitiv Gymnastik, sem þýðir
frumþjálfun.
Það er viðurkent sem hið besta
til að liðka, herða og þroska líkam-
ann og þá auðvitað líka til að varð-
veita heilsuna, og þar með gera
menn hæfari til að afkasta þunga
störfum lífsins.
Einnig er það gott, til að minka
þyngd þeirra, sem viljandi, eða ó-
viljandi hafa tileinkað sér hið al-
þekta nafn ístrubclgir.
Eitt af aðal atriðum leikfiminn-
ar er að allir vöðvar líkamans séu
notaðir, en þó einkum þeir, sem
minst eru notaðir við daglega vinnu.
Einnig að nemendurnir verði strax
í byrjun tímans, heitir, sveittir, því
Jiá fyrst eru möguleikar til að —
rétta úr þeim, þ. e. til að teygja þá
vöðva, sem eru of stuttir og herSa
og stæla þá, sem eru of langir og
slappir, og æfingarnar eiga að falla
saman eins og mjúkir tónar í lagi,
án stans á milli.
Með öðrum orðum vinnur þessi
leikfimi altaf af því, að ryðja
hindrunum úr vegi—að finna fast-
an, tryggan , grundvöll og byggja
svo þannig, að leggja stein á stein
ofan, af fimni, lipurð, krafti óg feg
urð, þar til um síðir að húsiS, lík-
amin ber vitni um mentun utan
og innan, þ. e. á sál og líkama.
Það er ei vafa bundið, að með
hollri likamshreyfingu ásamt hrein-
læti og hollri fæðu, getum við kom-
ist hjá margskonar óþægindum. En
hvi ver eru það altof fáir Sem sjá
þetta i tima. Sá, sem mist hefir,
veit þá fyrst hvers virði er að halda
heilsu og heilum limum.
Margir, sem á heilsuhælin verSa
að fara vegna magaveiki eða þvi-
liks, uppgötva þar, að betra hefði
verið að borða minna af sætindum,
eða því sem kallað er sælgæti
fcandy) og drekka minna af moon
shine, því læknarnir segja að ,það
sé ein orsök magaveikinnar.
1 veikindunum rennur upp fyrir
mörgum að hluta af frístundum
hefði verið betur varið til hollra
likamsæfinga, en í loftillum leik-
húsum eSa í allskonar slarki, en um
óreglu ætla eg ekki að tala, segi að-
eins þetta, að það er undarlegt að
fólk geri alt hugsanlegt til að lita
sem best út að utan; stúlkurnar
mála sig og strákarnir hafa byrjað
að méla sig í framan, ef mikið
liggur við, þó geta þeir notað eitt
þýðingarmesta liffæri sitt fyrir
reykháf. Það gera þeir með þvi aS
soga tóbaksreykinn niður í lungun.
'Svo vil eg aðeins benda ungling-
unum á þessi augljósu sannindi,—
að timanum er altaf betur variS til
að uppbyggja sjálfan sig, en til
hins gagnstæða.
Mörg eru dæmi þess hve langt er
hægt að komast með sterkum vilja
og líkamsæfingum. Menn hafa
skemt í sér ýms líffæri, t. d. lungun,
á of miklum reykingum, eða á
annan hátt—einnig mist fót eða
handlegg, og /þá getað Éeft hina
heilu limi eða líf'færi, til að starfa
fyrir hin óstarfhæfu, svo að varla
er hægt að sjá nema alt sé í góðu
lagi. T. d. sá eg fyrir skömmu handa
lausan negra mála eins góðar mynd-
ir með fótunum og þeir sem hendur
hafa. Svona mætti lengi telja.
Þetta sýnir hversu miklu meira
við gætum afkastað, ef við legðum
eins mikla rækt við likama vorn,
áður en limlesting og heilsubilun
rekur okkur til þess. Það er leitt, að
geta sagt með sanni, að orsakir
flestra sjúkdóma megi finna hjá
sjúklingunum sjálfum.
Nú býst eg við að mönnum, sem
hafa daglega mikla hreyfingu við
vinnu sina, þyki þessi húslestur
orðinn nógu langur. Það má vel
vera að sumir hafi svo margbrotna
hreyfingu við vinnu sina, að það
sé þeim fullnægandi, en þó er vist,
að flest dagleg vinna, hvort hún er
við skrifborðið, á plógnum eða
öðrum áhöldum landmannsins, þá
setur hún leiðinda merki á fólk, á
þeim ber meira og meira eftir því
sem maðurinn eldist og hvaða
erfiðleika hann hefir við að striða.
Mefkin þurfa engra vitna við, þvi
menn bera þau með sér með bognu
baki og limum. Þetta álit eg að
megi mótvinna með þar til gerðum
léttum æfingum. Sjálfur hefi ieg
unnið harða erfiðisvinnu, þó tekið
minar æfingar og bað að kveldinu
og þá liðið miklu betur. Nú, aðrir
hafa aftur of litla hreyfingu og
visna þessvegna upp, þess þarf ei
heldur vitna við, því heilsuhælin,
sem oftastnær eru yfir fylt, bera
þess ljós vitni.
Okkur íslendingum er ekki ein-
ungis skylt að iðka líkamsæfingar
vegna heilsunnar, heldur einnig til
að taka þátt í heimssamkepninni,
annars verður sagt með sanni um
okkur, að við liggjum á liði okkar,
því svo hafa landar reynst í sam-
kepninni að réttmætt væri aS segja
að þeir liggi á liði sínu, ef þeir ei
keppa á leikmótum, til þess voru
forfeður vorir fúsir og er okkur illa
í ætt skotið, ef við viljum ekki
reyna þol og getu hvers annars,
eins og þeir.
Síðast en þó ekki síst, bendi eg á
atriði, sem aðeins verður fram-
kvæmanlegt með því að íslendingar
hristi af sér mókið, i íþróttamál-
unum og hefjist handa með djörf-
ung og dug. En þaS er þetta, sem
þið hafið víst heyrt, að komið hefir
til mála að farið verði með hóp
hraustra íþróttamanna heim, héðan
að vestan arið 1930, til að sýna og
keppa í íþróttum, og þar með sýna
löndum okkar á gamla Fróni,-—að
við vestanhafs getum enn án kinn-
roSa talið okkur til sannra íslend-
inga, hvort það er á íþróttavelli eða
annarsstaðar. En eigi þetta að bless-
ast, þá er okkur ekki til setunnar
boðið, því Iandar heima munu
reynast harðir viðureignar þegar til
kapprauna kemur.
Því þætti mér ráðlegt að allar ís-
lenzkar bygðir vestanhafs kostuðu
kapps um að hafa sem best íþrótta-
og glímufélög. Með því móti gæfist
iniklu flejri efnilegum íþróttamönn-
um kostur á að taka þátt í sam-
kepninni um aS komast í hóp þeirra
iþróttamanna, sem heim verða send-
ir 1930. Þótt “Sleipnis”-meðlimir
í WSnnipeg hafi meiri æfingu nú
sem stendur, en önnur ísl. íþrótta-
félög, þá er ekki þar með sagt að
þar séu bestu íþróttamennirnir.
Langt í frá, besti maðurinn getur
alveg eins verið hér, því það er oft-
ar tilfelliÖ, að bestu íþróttamennirn-
ir koma utan af landi, þaðan mundu
áreiðanlega koma miklu fleiri, ef
þeir hefðu eins gott tækifæri til að
æfa sig og borgarbúar.
Mér hefir komið í hug, ef hin
ákjósanlega hugmynd, um að áhuga
söm og öflug íþróttafélög taki til
starfa í hverri bygð, að þá væri
nauðsynlegt að þau hefðu samband
með sér, t. d. eins og íþróttafélög
heima á Islandi. Þannig að hvert
félag fyrir sig hefði íþrótta-kapps-
mót einu sinni á ári. Það skæri svo
úr hverjir væru sendir á allsherjar
kappsmót fyrir öll félögin, sem
einnig væri haldið einu sinni á ári.
Út i þetta hefi eg ei tíma til að
fara nánar að sinni, læt þvi hér
staðar numið, í þeirri von, að allir,
sem 'likamsþjálfun unna, geri sitt
ítrasta til að koma iþróttunum í
það horf, að við getum farið án
kinnroða af hólmi, hvort fundum
okkar ber saman með útlendingum
'Öa með löndum okkar heima.
Kraftana höfum við, alt sem
vantar er að verja hlut af frístund-
um sínum til að beizla þá.
Betur má ef duga skal.
Fyrir all-mörgum árum síðan
kom íslenzka inn á lesskrá mið-
skóla í Manitoba, sem námsgrein
á bekk við önnur tungumál, svo
sem latínu og frönsku. Þetta var
í því námi, sem ætlað var til und-
irbúnings háskóla. Um leið var
hún v'iðurkend sem námsgrein í
fyrstu tveimur háskólabekkjun-
um. Séinna tók mentamáladeild-
in hana gilda í miðskólanámi
kennara, en eftir nokkur ar hætti
hún því. Það átti jafnvel að
taka hana burt með öllu úr mið-
skólanáml. Erindsrekar frá Jóns
Bjarnasonar skóla gengu þá fyrir
háskólaráðið og gjörðu sitt ítr-
asta til að afstýra því. Beiðni
þeirra var ekki veitt nema að
litlu leyti. Skólnum voru veitt
sérréttindi til að kenna íslenzku.
Þanriig stóð það nokkur ár. Þá
fór nefnd frá Þjóðræknisfélaginu
á fund mentamálade'ildarinnar og
bað um að íslenzkan væri tekin
upp í les-skrá miðskólanna. Sú
beiðni var veitt. Ný lesskrá var
samin, og all-mikill fögnuður varð
út af þessu.
Síðan hefir þjóðræknisnefndin
verið að fara þess á leit við mið-
skóla, þar sem íslendingar búa,
að þeir sæi um að íslenzka væri
þar kend. Líklegast er tíminn of
stuttur enn til þess að af þessu
megi búast við miklum árangri.
Auk Jóns Bjarnasonar skóla, sem
alla sína tíð hefir kent íslenzku,
er skólinn á Lundar sá eini, sem
eg veit til að hafi sint þessu máli
á nokkurn hátt verklega, síðan
málið komst á þennan nýja rek-
spöl.
Á Lundar tóku þrír nemendur
í 11. bekk próf í íslenzku.
í Jóns Bjarnasonar skóla voru
fjórir í 11. bekknum, sem gengu
undir próf mentamáladeildarinn-
ar í þessari námsgrein; en fleiri
hafá sjálfsagt stundað það nám,
þó þe'ir ekki tækju þetta próf.
Það sem eg vildi vekja athygli
á er þetta: Það er engin mynd
á því, hve lítið vér íslendingar
í þessu fylki notum þessi rétt-
indi, sem vér höfum fengið. Þeg-‘
ar vér þefjum fagnaðarsöng út
af þeirri v'iðurkenning, sem vér
höfum fengið, eigum vér að sýna,
að vér höfum átt viðurkenninguna
skilið.
Til hvers er það, Vestur-ís-
lendingar, að berjast fyrir því að
fá íslenzku skrásetta sem náms-
grein og húfa þess svo engin not
þegar búið er?
Fjórtán ár hefir Jóns Bjarna-
sonar skóli kent íslenzku, og
lengst af verið eini miðskólinn í
Manitoba, sem það hefir gjört. f
heiðri og vanheiðri hefir hann
samvizkusamlega framfylgt reglu
gjörð sinni að kenna íslenzkum
nemendum íslenzku.
Er ekki sanngjarnt, að allir
þeir, sem íslenzku unna, meti það
við skólann, hvað hann hefir
framkvæmt, með því að senda
honum nemendur?
Gefið Jóns Bjarnasonar skóla—
Mrs. G. P. Thordarson, Winni-
peg: myndir íslenzkra skálda.
Halldór Daníelsson, Gimli:
Harmonia evangelica frá 1749 og
frá 1838.
Mrs. G. Finnson, áður 1 Winni-
peg, nú í Los Angeles: tvær vegg-
myndir og þessar bækur: Daglegt
Ijós (1809), Sunnudagsskóla-
söngvar (1918), Graðuale (1747),
íslenzk biblía (1866), þrjár ís-
• lenzkar sálmabækur (1871, 1895,
og 1912).
Fyrir þessar gjafir er hér með
' þakkað kærlega.
Vinsamleg tilmæli:
Út um allar bygðir Vestur-ís-
lendinga á skólinn marga vini.
Vil eg mælast til þess, að þeir
hafi augun vel opin fyrir hverju
tækifæri, sem þeim gefst, til að
senda skólanum nemendur.
Rúnólfur Marteinsson.
493 ÍLipton St., Winnipeg.
Æskuárin.
Sú skoðun að barnsaldurinn sé
ánægjulegasti hluti mannsæfinnar,
er bygð á misskilningi. Menn mis-
skilja hvað ánægja í raun og veru
er. Margir halda að hún sé í því
fólgin, að vera laus við þjáningar
og áhyggjur. Allir vita hins vegar
að það kemur oft fyrir að heilsan
bilar á einhvern hátt þegar aldurinn
færist yfir og áhyggjur hlaðast oft
að fólki þegar kemur nokkuð fram
á æfina og því halda þeir að æskan
sé besti hluti æfinnar. Maðurinn er
vitanlega eins og skepnurnar, en
ekki aðeins það, eða hann er að
minsta kosti æðsta skepna jarðar-
innar. Eg býst við að skepnunum
liði flestum best meðan þær eru
ungar. Hvolpurinn er sjálfsagt á-
nægðari með lífið heldur en gamall
og gigtveikur hundur og folaldið
er miklu glaðlegra heldur en húð-
arklárinn, sem altaf verður að
draga plóginn eða kerruna. En þetta
eru skepnur, sem ekki er veitt and-
leg þroskaskilyrði eins og mannin-
um.
Þeir sem halda að æskan sé besti
hluti æfinnar, hugsa sér manninn
eins og skepnuna. Barninu liður vel
þegar það er heilbrigt, því það ber
sjálfsagt engar áhyggjur fyrir líf-
inu. Þegar því er kalt, þá er að því
hlúð, þegar það er svangt, þá er
því gefið eitthvað að borða, og þeg-
ar það er sifjað þá er það látið i
rúmið. En það er einmitt þetta sem
skyggir á gleðisól æskunnar: að
vera öðrum háður og að vera upp
á aðra kominn. Hvað sjálfan mig
snertir, þá kýs eg heldur að hafa
við ýmislegt að stríða og jafnvel
að finna töluvert til, en mega ráða
því sjálfur hvenær eg fer í rúmið.
Barnið er öðrum háð, ekki ósvipað
því sem þrællinn er. Ef þú vilt held-
ur vera þræll, sem er heilsugóður og
hefir nóg að borða, heldur en frjáls
og sjálfstæður maður, þá tekur þú
að sjálfsögðu æskuna fram yfir
þroskaaldurinn.
—Úr Ladies Home Journal.
Frá íslandi.
Reykjavík, 2. júlí 1927.
Uppgripaafli er enn á Siglu-
firði og öllum veiðistöðum við
Eýjafjörð,' og hefir verið allan
síðasta mánuð, þegar ekki hefir
strandað á beitu. — Beitulaust
hefir verið núna nokkra daga und-
anfarið.— Hafa reknetabátar ekki
fengið síld vegna þess, að ekkert
hefir rekið. Blíðviðri hefir verið
hið mesta, logn og straumlaust,
en það er til mikils baga fyrir
reknetaveiði. Að sögn er síldin
komin upp undir land og inn á
firði nyrðra. Sú síld, sem aflast
hefir og ekki hefir verið notuð til
beitu, hefir þótt svo mögur, að
hún hefir ekki verið söltuð til út-
flutnings, og síldarverksmiðjur
hafa heldur ekki viljað bræða
hana.
Til Siglufjarðar fhrkkist fólkið
nú í stórhópum hvaðanæva af
landinu. Var Mbl. sagt í gær í
símtali, að aldrei mundi hafa
safnast þangað jafn margt og nú
þetta sumar. FleSt af þessu fólki
er óráðið, en ætlar sér að grípa
gæfuna á lausum kili..—Mbl.
Æíiminning.
Margrét Bjömson.
f. 18. ág. 1907—dáin 14. apr. 1927.
Um lát Margrétar sál. Björnson
hefir þegar verið getið í blöðun-
um. Hún hét fullu nafni: Mar-
grét Fjóla María. Hún andaðist
á skírdag í vor að heimili foreldra
sinna í grend v'ið Mountain, N.
Dak., eftir langvarandi heilsubil-
un, sem hún sífelt bar moð stakri
stilling og hugprýði.
Foreldraú Margrétar sál. eru
Árni Friðbjörnsson Björnson, frá
Fornhaga í Eyjafirði, og kona
hans, Guðrún Magnúsdóttir frá
Syðragerði í Eyjafirði. Þau Árni
0g Guðrún gengu í hjónaband að
Mountain, N.D., árið 1887. Þeim
varð 8 barna auðið; eina stúlku
mistu þau í æsku og nú yngsta
barn sett Margréti. Hin sex lifa:
Friðbjörn, Anna, iSigurður, Valdi-
mar, Sigríður og Thorlákur; búa
þau öll í grend við Mountain, nema
sem gift er H. B. Grimson, póst-
afgreiðslumanni í Mozart, Sask.
Margrét var, sem sagt, yngst
systkina sinna, og augasteinn
heimilisfólksins.. Enda var per-
sóna hennar svo aðlaðandi og alt
framferði hennar svo góðmótlegt,
og hún svo ljúflynd, að allir báru
til hennar hlýhug og luku á hana
einlægu lofsorði.
Um langa eða viðburðaríka æfi-
sögu getur ekki verið að tala.
Mærin ólst upp í foreldrahúsum,
cg hafði ekkert að heiman farið,
því heilsa hennar bilaði svo
snemma, að hún fékk að eins lok-
ið námi í heimaskólanum hér, en
var heilsunnar vegna ekki fær
um að halda áfram með m'iðskóla
lærdóm. En með köflum var hún
það frískari, að hún gat aðstoð-
að heima fyrir, með þeirrl trú-
mensku og hógværð, sem sífelt
einkendi hana. Hún lærði og
líka um þær mundir að leika á
píanó, og hafði mikið yndi af
söng og hljóðfæraslætti. í
sunnudagsskólanum á Mountáin
kendi hún tvö ár og var um léið
organisti sunnudagsskólans. Var
henni það ljúft, svo mjðg seni
hún elskaði ýmsa fegurstu barna-
sálmana. Enda varð það henni
unaður, er heilsan fór meir að
bila, að syngja þessa sálma, sem
voru henni svo kærir, og spila
undir á hljóðfær'ið, sem foreldr-
arriir höfðu gefið henni.
Eins og þegar er vikið að, var
Margrét sál. frábærlega vönduð
og góð stúlka. Trúmenska auð-
kendi framkomu hennar og störf.
Einlæga barnstrú átti hún í hjarta
sínu; öllum mætti hún með kær-
leikj er þó ekki sízt þeim, sem
voru beygðir af elli, eða fyrir aðr-
ar sakir. Það var því sérstaklega
bjart yfir lífi hennar, fyrir sakir
þeirra ípörgu dygða, sem prýddu
hana. Ög það var jafnvel líka
bjart yfir sjúkdómsstríði hennar,
eftir því sem slikt er unt, vegna
þeirrar stillingar og hugprýði, er
hún sýndi. Og loks var éinnig
bjart yfir andláti hennar, bæði
vegna þess, hvað vel hún var sjálf
v’ið stundinni búin, og líka af því
að ástvinirnir, sem þó syrgðu
hana sárt, nálguðust stundina í
ljósi trúarinnar og gengu inn í
skuggadal sorgarinnar með þá
bjargföstu trú, að hún væri í
helgri gæzlu Drottins, og að síð-
er bæri fundum saman á sælli og
fegurri ströndum. H. S.
Signrður Sólvin Victor Thorarinson
F. 10. júlí 1925. D. 30. júní 1927.
Þann 30. júní síðastl. burt-
kallaðist minn elskulegi sonur,
eftir sjö vikna þungt og kvala-
fult banastíð. Banamein hans var
mænuveiki. Séra N. S. Thorláks-
son hélt fagra minningarræðu í
íslenzku lút. k'irkjunni hér í Sel-
kirk. Að því búnu var líkið flutt
til Gimli og lagt til hinnar síð-
ustu hvíldar við hlið afa síns,
Sigurðar Thorarinssonar, sem
mörgum fslend|íngum var kunn-
ur. í lúterska gfafreitnum á
Gimli hélt séra ISigurður ólafs-
son hjartnæma ræðu, við gröf
hins látna.
Þess ber að geta, að meðan á
þessu þunga stríði stóð, var mér
sýnd hjálp og samúð, af heiðurs-
hjónunum Friðbirni og Elízabetu
Austdal, Mrs. Nóru Goodman, Mr.
St. Magnússon, Mrs. Victoriu
Sigurgeirsson, Mrs. Ingu Stur-
laugsson og Miss Láru Stefáns-
son hjúkrunarkonu.
Alla þá, sem veittu mér hjálp á
þessum neyðarstundum, bið eg
góðan guð að blessa, og launa
af ríkdómi sinnar náðar, þegar
þeim mest á l'iggur.
West Selkirk, Man., 15. júlí 1927.
Sigríður Thorarinson.
■*• * *
Sigurður Sólvin Victor Thorar-
insson.
Þó hold þitt sé dofið, þú hjá okk-
ur ert,
hjartkæra minning þín skín oss
svo bert.
Eg veit að þú'Iifir, mín ljúfust
er von,
af lausnarans mildi, vor elskaði
son.
Við hliðina á afa þú sefur nú
sætt.
Sárt stungna und mína drottinn
fær grætt.
þegar þú vaknar, þá brosir þú
blítt
í bjarmandi sigurljós geislanum
þítt.
Enginn þig hrekur, þú enn ert
mér hiá,
er.ginn þig tekur í burtu mér frá,
höndin þín litla mér leikur um
kinn,
eg lít þig svo, bjartan í anda þig
finn.
Útsprungin rósin þín rýrnað ei
f SG j* •
röðullinn’eilífur geislum út slær,
verndar mitt blómið sá vermandi
bevr.
því deyr.
Lofaður sértu, mmn lausnari har,
þó líði eg sorgir og beisk felli tár,
náð þín mér veitist í nauðum og
pm,
náttmyrkrið þverrar,
skín.
en dagurinn.
Margrét J. Sigurðson.
Ort undir nafni móður hins
látna.
Dánarfregnir.
Sigurrós Markúsdóttir Snæfeld,
kona Mr. Jóns B. Snæfeld, bónda
á Breiðumýri, í grend við Hnausa
pósthús í Nýja íslandi, andaðist
að heimili þeirra hjóna þ. 19. júlí
s.l., fullra 66 ára gömul. Hún
var ættuð úr Eyjafirði, en Jón
maður hennar ættaður úr Þistil-
firði í Norður-Þingeyjarsýslu.
Þau hjón fluttu af íslandi árið
1883. Námu land ár’ið eftir, þar
sem þau nefndu Breiðumýri og
hafa búið þar æ síðan. Börn í
hjónabandi sínu eignuðust þau
fimm, tvö er dóu ung og þrjú sem
enn eru á lífi, öll á fullorðins-
aldri, tvær stúlkur, Regína Soffia
og María Guðný, báðar g'iftar, og
sonur er Númi heitir, heima með
föður sínum. Hálfsystkini Sig-
urrósar sál. eru Daníel Illugason,
á Blikalóni á Melrakkasléttu, og
ólöf Ulugadóttir, ekkja, sem mun
eiga heima einhverstaðar á Norð-
urlandi. Dauða Sigurrósar sál.
bar að fremur óvænt. Hún hafði
skorið sig lítillega í fingur, e’ins
og oft vill tíl, hafði gjört við
við skurðinn með meðulum og um-
búðum, eins og hún hafði oft
áður gjört. En eftir nokkra daga
fór fingurinn að stokkbólgna og
fékk hún þá jafnframt kölduköst,
sem hún hafði ekk'i átt vanda fyr-
ir. Var læknir undir eins sóttur.
Var hún þegar altekin af blóðeitr-
un, er læknar ekki fengu neitt v?ð
ráðið. Jarðarförin, er var fjöl-
menn, fór fram frá heiiriil'inu þ.
23. júlí. Séra Jóhann Bjarnason
jarðsöng. Sigurrós sál. var mynd-
arkona, góð húsfreyja og frábær-
lega hjartagóð. Er mikill harm-
ur kveðinn að heimilinu við burt-
för hennar.
Valgerður Nordal, 86 ára göm-
ul, ekkja Sigurðar sál. Nordal, er
lengi bjó í Nortungu í Geysís-
bygð í Nýja ísland'i, andaðist að
heimili dóttur sinnar, Mrs. Mar-
grétar Bárðarson, á Láglandi í
Geysis bygð, þ. 19. júlí s. 1. Val-
gerður sál. var fædd í Hvammi í
Vatnsdal, þ. 29. júní 1841. For-
eldrar hennar, Jón Halldórsson
Reykjalín og Guðrún Benjamíns-
dóttir. Uppalin var Valgerður
hjá séra Ólafi Guðmundssyni á
Hjaltabakka. Þau Sigurður G.
Nordal og hún giftust þ. 20. nóv,
1866. Fluttu af ísland'i árið 1874,
fyst til Kinmount, Ont., þaðan til
Nova Scotia og loks til Nýja ís-
lands árið 1882. Bjuggu þau fyrst
í Breiðuvík ('á Gíslastöðum),
fluttu svo til Geysisbygðar og
bjuggu þar, í Nortungu, í mörg
ár og farnaðist vel. Þau eignuð-
ust tólf börn, dóu fjögur í æsku,
en átta náðu fullorðinsaldri, fjór-
'ir synir og fjórar dætur. Ein
aóttirin þó nú látin. Sigríður, er
var gift Snorra bónda Jónssyni,
vestur í landi; hún dáin árið 1923.
Sjö enn á lífi: Jón bóndi í Nor-
tungu, Guðmundur og Jóhannes,
báðir búandi í Geys'isbygð; Mar-
grét, húsfreyja á Láglandi, ekkja
Eiríks sál. ÍBáðarsonar; Jane,
kona Brynjólfs Sveinssonar í Ár-
borg; Björg og Sigurður, er dval-'
R0YAL
YÉAST
CAKES
Gerir
Afbragðs
Heimatilbúið
Brauð
Sama
að
gæðnm
yfir
50
ár
ið hafa langvistum burtu úr Nýja
íslandi, og hún gift annarar þjóð-
ar manni. Hálfbróðir Valgerðar
var hinn mæti maður, Benedikt
sál. Frímannsson á Gimli. önnur
systkini hennar voru Ingibjörg,
Sigurbjörg, Benjamin og Þor-
grímur. Sígurbjörg |nú ein á
lífi. — Valgerður var frábærlega
mikilhæf kona, starfsþrekið ó-
bilandi og kjarkur og dugnaður
að því skap’i. Mun hún og hafa
verið fríð kona og fyrirmannleg
á ynpri árum sínum. — Jarðar-
förin fór fram í fundarsal Geys-
isbygðar þ. 22. júlí. Fjölmenni
viðstatt. Séra Jóhann Bjarnason
jarðsöng.
Skrúðgöngusjóðurinn.
Áður auglýst .... $1,030.00
Frá Winnipeg
Guðlaugur ólafsson ......... 1.00
Hjaltalín......................50
M. W. Dalman ............... 2.00
C. Goodman ................. 2.00
Jónas Thordarson ........... 1.00
Arthur Vopni................ 1.00
Jónas Helg.ason ............ 2.00
Mrs. L Marteinsson..... .... 1.00
F. Hannesson...................50
K. A. Wathne................ 1.0Ó
Fred Swanson ............... 5.00
Sig. Sturluson ............. 1.00
R. Marteinsson............. 1.00
Símon Johnson............... 5.00
S. Paulson................. 2.00
Wonderland Theatre...........5.00
Ragnar Stefánsson .......... 1.00
Gunnl. Josephson ........... 1.00
Helgi Bjarnason, Kinosota 1.00
Frá Ocean Falls, B.C.:
Ben. Hjálmarsson ........... 2.00
Rögnv. Guðmundsson ......... 2.00
Bjarni Lingholt............. 2.00
Stefania Sigurðson, Glenb. 3.00
Frá Baldur:
Gunnl. Davidson............. 5.00
O. Anderson ................ 1.00
Björn Anderson....... .... 5.00
Tryggvi J. Johrison......... 1.00
Chris. Reykdal ..... .... 1.00
E. A. Anderson ............ 1.00
Hoseas Josephson ........... 1.00
S. Árnason, Nýja ísl...........50
Frá Geysir:
in Skúlason ............ 1-00
jarni Jacobson.......... 1-00
r. B. Björnson ............50
. A. Kristmundson.... .. 1.00
ieinn Jacobson .... 100
. Sigvaldason .............50
. J. Magnusson.............50
v. Thorvaldson....^.^....^5.00
. Árnason .................25
Frá Riverton
elgi Anderson ........... 100
étur Jónsson ........... 1-00
. Bjarnason................g0
lafur Árnason ........... 100
rmann Jónasson ............50
. Austmann................ -50
alli Bjarnason............ 100
Sigurdson ............ J 00
. Eyjólfson ............. 1-00
C. Jóhannson ............. J-™
r. og Mrs. E. J. Doll ... 1.00
II Anderson.............. 1-00
. M. Thorvaldson............5ii
. Benediktson ............ -50
h. Stefánsson ........... 1-00
Hjörleifson ...............50
. Sigurdson ................50
jn Sigvaldason..............50
. L. Hallgrimson ...-.......50
h. Thorarinson............ -50
. S. Erlendson .......... i bO
. Thorvardson, Bifröst.... 1.00
Frá Árborg:
. J. Lifman ............. 2.00
. K. Bjarnason .......... l-O"
Ingaldson ............... 1-00
. J. Sveinson...............5ri
ennie Goodman................50
K. Laxdal ..........- —• -50
arl Jónasson ............ 2.00
O. Einarson ...............50
H. Björnson ............. 1-00
. F. Danielson........... 1-00
Íi Friðriksson, Vidir... 1.00
ín J. Geirson, Hnausa........25
Magnússon,.... Hn........-1-00
Danielsson, Hn.............50
> S. Einarson. Hn.......... 100
. Helgason, Hn............. LOO
Marteinsson, Hn.......... 1-00
. Sigurdson, Arnes ....... -50
afst,. .Tónsson. Howardv. 2.00
. Jónasson, Hesla......... Lw)
. Olson. Hecla .....__ • L00
unnl. Sigurgéirsson, Heela 50
. J. .Tohnson. Hallson, N.D. 2.00
annes Biörnson, Mout.n 3.7^
íhann Sigfússon, Selkirk . 00
TTinnsson. Rav End .... ?.00
Alls $1,149.30