Lögberg - 18.08.1927, Page 1

1
40 ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 18. ÁGÚST 1927
, NÚMER 33
Canada.
Verkfræðinugurinn enski, Fred-
erick Palmer, sem að tilhlutan
Canadastjórnár hefir að undan-
förnu verið að rannsaka hafnar-
stæðin við Port Nelson og Fort
Churrhill, hefir nú komist að
þeirri niðurstöðu, að mæla með
Fort Churrhill og gerir hann það
mjög eindregið. Mr. Dunning,
járnbrautamála ráðherra, hefir
vafalaust lengi verið ráðinn í því,
að fylgja ráðum Mr. Palmers í
þessu efni, og hefir hann nú þeg-
ar fallist á að velja Port Church-
ill sem hafnarstað fyrir Hud-
sonsflóa brautina. Þessi breyting
veldur því, að brautin verður
töluvert lengri en til var ætlast,
eða heldur en hún hefði orðið
með því að byggja hana við Port
Nelson, og verður nú skift um
stefnu hennar við Limestone ána
og hún bygð þaðan til Churchill,
sem er einum 90 mílum lengra en
tii Nelson. Enn fremur verður
nú að sjálfsögðu alt það verk ó-
nýtt, sem gert hefir verið við
Port Nelson. Ef til vill er mikið
af því ónýtt nú, því þar hefir ekk-
ert verið gert í tíu ár, en þar var
á sínum tíma stórfé eytt til hafn-
argerðar. En þrátt fyrir þetta
eru þeir Mr. Palmer og Mr. Dun-
ning, í engum vafa um það, að
réttmætt sé að velja nú Churchill
í staðinn fyrir Nelson, og er það
alt bygt á þvi, að þar sé svo langt
um betra hafnarstæði; höfnin svo
að segja sjálfgerð og nógu djúp
fyrir hafskip.
Verður nú þegar bygð loft-
skeytastöð við Fort Churchill og
þangað flutt þau áhöld, sem til
eru við Port Nelson og sem enn
kunna að vera nýtileg, og svo önn-
ur ný og tekið til að gera það sem
gera þarf við höfnina.
Vafalaust verður þessi ráða-
breytni til þess, að seinka því
eitthvað töluvert, að hin marg-
þráða Hudsonsflóa braut verði
fullgerð.
* * *
Póststjórnin hefir gefið út ný
frímerkj í tilefni af sextíu ára af-
mæli fylkja sambandsins. Afar-
mikið af þessum frímerkjum hef-
ir verið keypt af einstökum mönn-
um og félögum, sem safna frí-
merkjum, eða kaupa þau til
að selja þau aftur með ágóða.
Hefir stjórnin grætt mörg þúsund
dollara á þessari frímerkjasölu,
því hún selur þau öll fullu verði,
hvort sem keypt er meira eða
minna og til hvers sem þau eru
notuð.
* * *
Brú mikil hefir bygð verið
milli Fort Erie, Ont., að norðan,
og Buffalo, N. Y., að sunnan, og
tengir þannig saman Canada og
Bandaríkin, og hefir hún hlotið
það fagra nafn, að heita Friðar-
brúin. Hún var tekin til afnota
og vígð hinn 7. þ.m. og var þar
margt stórmenna saman komið,
eins og t. d. prinsinn af Wales og
George prins bróðir hans, Bald-
\vin forsætisráðhérra Breta, fylk-
isstjóri og stjórnarformaður Ont-
ario fylkis, varaforseti Bandaríkj-
anna, utanríkisráðherrann og rík-
isstjórinn í New York ríki og
margir fleiri. Þar var mikið talað
um friðinn, sem haldist hefir milli
Canada og Bandaríkjanna í meir
en hundrað ár, og sem allir vona
að haldist æfinlega.
* • •
Mörg eru vandamálin, sem bæj-
arstjórnin í Winnipeg þarf að
ráða fram úr og er eitt þeirra
hvað gera skal við hina svo nefndu |
“Amusement Parlors” (skemti-!
stofur) á Main St. Flestir, sem
nokkuð eru kunnugir í Winnipeg,
munu hafa nokkurn veginn
glöggva hugmynd um þessa staði,
því það ber æð’i mikið á þeim, og
hefir lengi verið -töluvert arnast*
við þeim af mörgum, og þótt til
lítillar prýði á einni af aðal götum
borgarinnar. Bæjarstjórnin hef-
ir lengi verið að hugaa sig um,
hvað gera skýldi og virðist nú
belzt vera komin að þeirri niður-
stöðu, að þessir skemtistaðir
verði að hætta, eða þá að m'insta
kosti að víkja af Main St.. En
hvenær það kann að verða, það
veit enginn.
* * *
Prinsinn af Wales afhjúpaði
mikið bronze líkneski af iSir Wil-
frid Laurier, sem nú er nýreist
og stendur í grend við þinghúsið
í Ottawa. Við það tækifæri
fluttu ræður: Stanley Baldwin,
forsætisráðherra á Bretlandi, W.
L. Mackenzie King forsætisráð-
herra í Canada, Sir Robert Bor-
den og Rodolpht Lemiex þing-
forseti.
* * *
Mr. Bracken, stjórnarformaður'í
Manitoba og, allir hinir nýkosnu
þingmenn, sem hans flokki til-
heyra, héldu flokksfund í þinghús
inu í Winnipeg hinn 12. þ.m Eru
þeir 29 alls, eins og skýrt hefir
verið frá hér í blaðinu. Auk þess
að kynnast dálítið hver öðrum,
mun bjórinn hafa verið aðal um-
ræðuefni þingmannanna í þetta
sinn. Stjórnarformaðurinn og
dómsmálaráðherrann, hafa eins
og kunnugt er, verið að ferðast
um British Columbia og Alberta,
og haft með sér lögmann einn frá
Winnipeg, og hafa þeir verið að
komast eftir því, hvernig þeir þar
vestur frá færu að því að selja
bjór í glösum og drekka hann úr
glösum. Á fundinum skýrðu þeir
félagar frá þe’im fróðleik, sem
þeir höfðu komist að í þessu sam-
bandi. Nú fara þeir til Ontario
og Quebec til að sækja meiri fróð-
leik um sama efni. Ekki var það
ákveðið á þessum fundi, hvort
aukaþing yrði kallað saman til að
semja og samþykkja hin fyrir-
huguðu bjórsölulög, og á stjórnin
sjálf að sjá fyrir því. Það þó
liklegt talið, að kvatt verði til
aukaþings í öndverðum næsta
mánuði.
Bandaríkin.
Leonard Wood, hershöfðingi og
landstjóri í Philippine eyjunum,
lézt í Boston, Mass., hinn 7. þ.m.,
að nýafstöðnum uppskurði. Hann
vaf 67 ára að aldri, útskrifaður
af Harvard læknaskólanum 1884.
Hið alkunna og marg umtalþða
sakamál þeirra Nicola Sacco og
V
Bartolomeo Vanzetti, hefir enn
vakið mikið umtal og gauragang,
ekki að eins í Boston, þar sem þeir
eru, oS annars staðar í Bandaríkj-
unum, heldur svo áð segja um
allan heim. Eins og kunnugt er,
voru þessir tveir menn árið 1920
sakaðir um rán og morð tveggja
manna og 14. júlí 1921 voru þeir
fundnir sekir og dæmdlir til
dauða. En dómnum var ekki ftill-
nægf og má heita að alt af síðan
hafi gengið í sífeldu stappi út af
þessu máli. Menn þessir eru kom-
munistar og hafa félagar þeirra
víðsvegar harðlega mótmælt þess-
um dómsúrskurði og eru mótmæl-
in aðallega íi því bygð, að vitna-
leiðslan hafi verið óljós og að
mennirnir hafi verið dæmdir eft-
ir likum en ekki fullum sönnun-
um. Miklu fé hefir verið skotið
saman og alt g^rt, sem lærðustu og
snjöllustu lögmenn gátu látið sér
detta í hug til að verja málið. í
vor sem le’ið tók ríkisstjórinn í
Massachusetts að sér að rannsaka
málið alt frá byrjun og fékk sér
til aðstoðar mjög mikils virta og
hæfa menn þar í ríkinu. Varði
ríkisstjórinn, Alvon T. Fuller,
miklum tíma til þessara rann-
sókna, en að þeim loknum lýsti
hann yfir því, að meðferð máls-
,ins hefði verið réttmæt og sann-
gjörn og að mennirnir væru sekir
'um þann glæp, sem þeir hefðu
verið sakfeldir fyrir. Leit nú
ekki út fyrir annað,, en að menn
þessir yrðu af lífi teknir, og átti
það að gerast h’inn 11. þ.m. En
strax þegar ríkisstjórinn hafði
gefið út úrskurð sinn, hófust jafn-
aðarmenn þegar handa um allar
áttir, þar á meðal í Winnipeg, og
héldu háværa mótmælafundi, og
gerðu þar að auki töluverð spell
á ýmsum stöðum, og sendu fund-
irnir áskoranir til ríkisstjórans,
hlutaðéigandi dómara og jafnvel
forsetans, um að ný rannsókn væri
hafin í málinu, eða mennirnir
náðaðir. — Hvort þetta kann að
hafa haft nokkur áhrif eða ekki,
þá hefir fullnæging dómsins enn
verið frestað til 22. þ.m. og er nú
talið miklu líklegra, að menn
þess’ir verði aldrei af' lífi teknir.,
hvernig svo sem úr málinu kann
að verða greitt.
Stephan G. Stephansson
látinn.
* Rétt eftir að blaðið var fullprentað, miðvikudaginn
hinn 10. þ. m., barst oss sú fregn, að látinn væri að heim-
ili sínu við Markerville í Alberta-fylki, Klettafjalla skáld-
ið víðkunna, Stephan G. Stephansson. eftir langvarandi
vanheilsu, hálfáttræður að aldri. Var hann vafalaust
annað máttkasta skáld hinnar íslenzku þjóðar, frá því er
Matthías leið. Jarðarförin átti að fara fram síðastliðinn
laugardag, .
CANADA.
Eg elska þig, land, þú ert lýðanna skjól,
sem Ieita að farsælli dögum,
með glitrandi blómin við geislandi sól,
í gróandi þjóðlífsins högum.
Þín auðsæld og frelsi er alstaðar virt,
sem öreigann hvetur t’il þrifa;
þitt nafn verður menningar blómsveigum birt
í bók, sem að aldirnar skrifa.
Eg kom til þín ungur, þá vermdi mig vor
af vonanna Ijósi og trausti,
í ljúfustu minning hér liggja mín spor
um leið, sem er gengin að hausti.
Hér þáði eg marga og munljúfa gjöf
sem mótaði daganna línu,
og hér á eg vöggu og vinanna gröf
í voftblíða skautinu þínu.
Þó halli nú \deginum húminu að,
með hnignandi fjörið og þrekið
eg horfi til baka með þökk fyrir það,
sem þú hefir gefið og tekið.
Við forlaga mótbyr og fagnaðar hag
hér fylgdi eg ástvinum mínum,
og því vil eg syngja mitt síðasta lag
í sólríka faðminum þínum.
Ó, blessi þig drottinn af dygðanna sjóð
um daga og komandi árin,
og gefi þér máttuga mannúðar þjóð
að mýkja þeim líðandi (sárin.
M. Markússon.
Frá íslandi.
Akureyri, 18. júlí.
Sameiginlegum prestafundi
Múlasýslna á Eiðum var lokið 16.
þ.m. Stóð hann yfir á fjórða dag.
Fyrsta daginn guðsþjónusta. Er-
indi voru flutt, umræður fyrir ál-
menning og héraðsfundir. Mörg
mál. Prófessor Sigurður Sívert-
sen flutti tvö erind’i og tók þátt í
st'rfum fundarins. Hann og Ásm.
Guðmundsson skóla,stjóri hafa
éinnig að undanförnu samkvæmt
beiðni austfirskra presta og ung-
mennafélaga haldið guðsþjón-
ustur og fyrirlestra í átta kirkj-
um á Austurlandi.
Fundur norðlenzkra presta á
að byrja á Akureyri 20. þ.mj—
Vísir 19. júl.
* * *
iGrímsey 8. júlí.—Einmuna tíð,
sólskin, logn og 15—20 stiga hiti
hvern dag — 40 st. móti sól. —
Landburður af fisk’i. Héðan er
að eins róið litlum árabátum sem
stendur. — Síld vóð ofansjávar
fyrstu dagana í júní og hefir alt
af fengist síðan í reknet. Hefir
hafsíld aldrei í manna minnum
sézt svo snemma á ári. — “Esja”
komhér í fyrsta sinni 20. júní.—
Vísir.
Reykjavík, 16. júlí.
Berlingske Tidende geta þess
17. f.m., að nýlátinn sé í Kaup-
mannahöfn Ari Jónsson óperu-
söngvari, og fer blaðið um hann
svofeldum orðum: (
“Hann hafði fyrrum sungið hér
í Kaupmannahöfn á söngskemt-
unum til hjálpar fátækum lista-
mönnum, en frægðartíð sína átti
hann í Leipzig og Berlín, þar sem
hann söng í ríkisóperunum og
hlaut nfergvíslega sæmd. En
vegna styrjaldarinnar misti hann
allar e’igur sínar þegar markið
féll, og jafnframt hvarf honum
vinahópurinn. Eftir það fluttist
hann til Kaupmannahafnar og
bjó hér afar einmána og gramur
forlögunum og hafði ofan af fyrir
sér með söngkenslu. Böndin af
hinum mörgu frægðarsveigura
hans voru lögð í kistu hans, og
var eitt þeirra af sveig frá drotn-
ingu Vilhjálms keisara.
Margir munu enn minnast þess
er Ari kom hingað skömmu fyrir
aldamótin og söng hér í Reykja-
vík. Þóttust menn þá varla hafa
heyrt fegurra söng.—Vísir.
Lækjarósinn á nú að flytja frá
verkamannaskýlinu og austur fyr-
ir eystra hafnargarð. Fyrir fá-
um dögum var farið að grafa
fyrir hinum nýja farvegi, og
þegar því er lokið, verða stein-
steypuhringar lagðir í skurðinn
og læknum veitt í gegnum þá
fram í sjó. Hringar þessir eru
bæði stórir og sterk’ir, og hefir
Pipugerðin látið steypa þá á
blettinum sunnan við gasstöðina.
Þeir verða látnir hvíla á stein-
steyptum undirlögum, sem Pípu-
gerðin hefir einnig steypt,—Vísir.
L. W. segir, að féð þrífist ágæt-
lega og sé heilsugott, laust við
alla kvilla, og til frálags reynist
það fult svo vænt, sem fé hér á
landi. Sumarhagar eru afbragðs
góðir og kjötið af fénu mjög ljúf-
fengt. En nokkrir örðugleikar
eru á sölu kjötsins og því hefir
komið til orða að sjóða niður
eitthvað af því. —
Fjárræktarmaðurinn íminnist
þakksamlega komu Sigurðar Sig-
urðssonar búnaðarmálastjóra, til
Grænlands, og eins komu ungfrú-
ar Rannv. Líndal, sem kendi
Grænlendingum tóskap o. fl.
Til orða hefir komið, að senda
ungan Grænlending, Isak Lund,
hingað til lands, til að læra hér
hitt og annað, sem að haldi gæti
komið þar vestra. Tilraun verð-
ur nú gerð í þá átt að ala upp ís-
lenzka hesta á Grænlandi og hef-
ir Sigurður búnaðarmálastjóri
gert ráðstafanir til þess, að einn
graðhestur og átta hryssur verði
sendar héðan vestur um miðjan
þennan mánuð.
Færeyingar á Grænlandi.
Samkvæmt dönskum blöðum hef-
ir nýlendustjórnin 1 Grænland
22. júní heimilað rúmlega 20 fær-
eyskum fiskiskipum að stunda
veiðar innan landhelgi við Græn-
land og veitt þeim leyfi til þess
að sigla á opnu hafnirnar “Ravns
Storö” og “Trebrödrehavn.”
“Trebrödrehavn”, sem er 7—8
mílur sunnan við Godthaab við
við hinn forna Rangafjörð, er að
eins fær bátum og þilskipum, og
enginn lendingarstaður. Nýlendu
stjórnin hefir því gefið leyfi til
þess, að útbúa megi lendingar-
stað utar í firðinum, þár sem eru
eyjar nokkurar og fært uppgöngu.
Þar kvað og vera dágóð höfn.
Þegar “Ravns Storö” reyndist
óhentug skipum rausnaðist ný-
lendustjórnin til þess að opna
“Trebrödrehavn”, eftir þrábeiðni
Færeyinga. Samkvæmt þessari
fregn, sem staðfest er af nýlendu-
\ stjórninni, virðist “Trebrödre-
havn” jafnvel vera hálfgerð hafn-
leysa og fer örlætið þá að verða
skiljanlegra.
Stórútgerðaráætlanir Dana.
í ’vor mintist Vísir rækilega á
stórútgerðaráætlanir 1 Dana hér
við land og við Grænland. Var
ætlunin sú, að stofna togarafélag
með 5—10 togurum til þess að
gera út héðan í skjóli sambahds-
laganna og frá Grænlandi, ef svo
vildi verkast. Þessar ráðagerðir
fengu ekki sem vænlegastan byr
í Danmörku, því að reynsla er
fyrir því þar í landi, að svipaðar
fyrirætlanir þafa mistekist.
En nú alveg nýlega hefir verið
stofnað nýtt blað í Danmörku til
þess að afla þessum fyrirætlun-
um fylgis. Heitir blaðið ”Dansk
Havfiskeritidende” og er gefið út
af félagi, en ritstjórann hafa
Danir fengið frá íslandi, og er
hann Matthías Þórðarson, fyrv.
erindreki.—Vísir.
Sendiherrafregn 8. júlí skýrir
ir frá, að “Berl. Tidende” hafi átt
tal við Lindemann Walsöe, for-
stöðumann f járræktarstöðvarinn-
ar á Grænlandi, og hafi hann
sagt, að nú væri komin reynd á,
a, skilyrði sé góð til fjárræktar
þar vestra. Árið 1915 voru 180
íslenzkar kindur fluttar vestur,
en nú er tala fjárins kring um
2,000. —- Þar af eru um 200 kind-
ur á vegum Grænlandsstjórnar-
innar og er það einskonar kyn-
bótabú og þar er ungum Græn-
lendingum kend fjármenska og
annað slíkt, er að fjárrækt lýtur.
Hinu fénu hefir verið skift milli
Grænlendinga í héruðunum kring
um Julienhaab. —
Grænlendingar eru nú sumir
farnir að hugsa um sauðfjárrækt.
T. d. má nefna það, að tveir læri-
sveinar á fjárræktarbúinu hafa
útvegað sér jarðnæði og reist bú
inn við fjarðarbotn nálægt Kas-
siarsuk. Er þar sagt skóglendi
m’ikið og landkostir ágætir. Ann-
ar þessara manna tók 3,000 ki’.
lán til þess að byrja með búskap-
inn. Auk þess fékk hann 72 kind-
ur hjá “stöðinni” gegn því, að
borga þær aftur smátt og smátt
með sláturfé að haustinu Bú-
skapurinn gekk svo vel, að síðast-
liðið haust gat hann endurgreitt
2,000 krónur í vörum, kjöti og ull,
og þar að auki látið 60 dilka upp
í fjárskuldina.
Reykjavk, 16. júlí.
Danski náttúrufræðingurinn.
Niels Nielsen, Pálmi Hanneson
magister, og Stéinþór Sigurðsson
stud. mag. verða í sumar við
rannsóknir hjá Fiskivötnum vost-
an Vatnajökuls; ætla þeir að gera
landmælingar þar, rannsk jarð-
myndun, jurta og dýralíf í vötn-
unum o. fl. Ráðgera þeir að
dvelja í óbygðum mestan hluta
sumars og koma aftur í miðjum
september. Carlsberg-sjóðurinn
og Sáttmálasjóður kosta förina.
Tveir merkir gestir frá Ame-
ríku eru komnir hingað nýlega,
prófessor Litchfield Merril frá
tekniska háskólanum í Cambridge
Mass., með frú og dóttur á listi-
skipinu, en dr. Frank Cawley,
kennari i norrænum fræðum við
Harvard háskóla, með Brúarfossi.
Dr. Cawley ætlar að devlja hér
um tveggja mánaða skéið í Borg-
arfirði og á sögustöðunum austur
í Rangárvallasýslu. Báðir báru
kveðjur frá háskólum sínum til
háskólans hér.—Vörður.
Félag Vestur-íslendinga hélt
fund og kaffisamdrykkju í fyrra
kvöld. Voru þar nokkrir Vestur-
íslendingar, sem nú eru hér gekt-
komandi í bænum, þar á meðal
Halldór Hermannsson prófessor,
Ásmundur Jóhannsson, fulltrúi
Vestur-íslendinga á Eimskipafé-
lagsfundinum og ungfrú Sigrún
Bjartmarsdóttir. Var þar allmik-
ið rætt um samband og samstarf
milli þjóðarhluta íslendinga vest-
an hafs og hér heima, og hver ráð
Samverjarnir,
Flutt í gullbrúðkaupi Eiríks Bjarnasonar og Odd-
nýjar ljósmóður Bjarnasonar, í Þingvallabygð, Sask.,
13. ágúst 1927.
Við flúðum að heiman frá hafís og snjó
Og héldum að óbygðum löndum;
En fæstir með nesti eða nýjustu skó,
Og nokkrir með ómegð á höndum. —
En óbygðin rétti hér örlætis hönd
Að útlending, nctfðan úr höfum;
Hér knýttu oss saman þau bróðernisbönd,
Sem bila’ ei þótt frumherjann gröfum.
Þótt striðið í mannsaldur margt eé og frægt,
Og mörg séu slysin og tárin, —
Sem þið hafa örfáir bölinu bægt
Og blessandi læknað mörg sárin.
^ í öreigans stríði við ónumin lönd,
1 útveri mannlegra rauna:
Þið réttuð í kærleika hjálpandi hönd,
En hugsuðuð aldrei til launa.
1 sólhvörfum dagsins nú sveipuð er bygð
Og signir hvert barn, er hér dvelur.
En hvað er alt ljóshaf hjá lifandi dygð,
Sem lífsvonir hjörtunum elur?
i— Er húmskuggar dauðans um hánætur skeið
Hér heimtuðu ástvini, megi,
Þá ristuð þið líknstafi lifenda neyð,
Sem Ijósbrot frá eilífum degi!
Jónas A. Sigurðsson.
væru sigurvænlegust til þess að
halda sambandinu sem traust-
ustu. Stóð samkoman nokkuð
fram á nótt.
Alþingiskosningar á
Islandi.
Þegar skýrt var frá kosningun-
um í síðasta blaði, var enn ófrétt
úr 10 kjördæmum landsins, sem
hafa samtals 13 þingsæti. Nú
eru þær fréttir komnar og hafa
þeir, sem hér segir, hlotið kosn-
ingu
Borgarf jarðars.: Pétur Otte-
son, íhaldsm.
Norður-Þingeyjarsýslu: Bene-
dikt Sveinsson, frams.m.
Eyjafjarðarsýslu: Einar Árna-
son og Bernhard Stefánsson, báð-
ir frams.m.
Vestur Húnavatnss.: Hannes
Jónsson, frams.m.
Vestur-ísafjarðarsýslu: Jón A.
Jónsson, íhaldsm.
Strandasýslu: Tryggvi Þór-
hallsson, frams.m.
Norður-Múlas.: Halldór Stef-
ánsson og Páll Hermannsson, báð-
ir framsm.
Suður-Múlas.: Sveinn ólafsson
og Ingvar Pálmason, báðir frams.
Barðastranda.s: Hákon Kristó-
fersson, íhaldsm.
Suður-Þingeyjars.: Ingólfur
Bjarnason, frams.m.
Eru þá þingflokkarnir þannig
skipaðir, þegar hinir landkjörnu
þingmenn eru taldir með, að
framsóknarflokkurinn hefir 19
þingmenn, íhaldsflokkurinn 16,
jafnaðarmenn 5, einn er utan-
flokka, en fylgir væntanlega fram-
sóknarflokknum, og einn tilheyr-
rr frjálslynda flokknum.
Reykjavíkurblöðin telja vafa-
laust, að stjórnarskifti fari fram
nú í haust og að Framsóknar-
menn taki við völdunum, því þeir
eru fjölmennastir, þótt ekki hafi
þeir fullan meirihluta allra þing-
manna. Hver verða mun'i næsti
forsætisráðherra íslands, er enn
ekki hægt að segja með vissu, en
sjálfsagt verður ekki langt að
bíða að það komi í ljós. En lík-
legastir þykja til tignarinnar,
Benedikt Sveinsson, Jónas frá
Hriflu, eða Tryggvi Þórhallsson.
Gullbrúðkaup
Mr. og Mrs. Eiríks Bjarnasonar,
Churchbridge, Sask.
Stuttu eftir hádegi, laugardag-
inn 13. þ.m., fóru bílar að streyma
að heimili þeirra heiðurshjóna,
Eiríks Bjarnasonar og Oddnýjar
Magnúsdóttur, konu hans, í til-
efni af fimtíu ára giftingaraf-
ntæli þeirra. Mátti heita, að
flestir bygðarmenn væru þar sam-
an komnir ásamt fjölskyldum
þeirra.
Prestur bygðarinnar, séra Jón-
as A. Sigurðsson, stýrði samkom-
unni, skörulega, sem honum er
lagið. — Fyrst kallaði hann á
Magnús Bjarnason, son brúðhjón-
anna og húsbóndann á heimilinu,
og ávarpaði hann gestina og bauð
þá velkomna. Síðan var sunginn
giftingarsálmurinn, “Hve gott og
fagurt og indælt er”, og að hon-
um enduðum flutti preStur bæn.
—Svo rak hver ræðan aðra. Þeir
sem töluðu, voru þeir: séra J. A.
Sigurðsson, Guðgeir Eggertsson,
Jóhannes Einarsson, K. Johnson,*
John Gíslason, Ásm. Loftsson, E.
Sigurðsson, Árni Árnason. En
kvæði fluttu þeir séra Jónas A.
Sigurðsson, Björn Thorbergsson
og Mrs. Guðbj. Suðfjörð, og eru
þau prentuð á öðrum stað hér í
blaðinu.
Gjöf frá gestunum afhenti hr.
Björn Thorbergsson, peninga i
gulli. Einnig var lesið upp, af
presti safnaðarins, þakkláeti' frá
Konkordía söfnuði í heild, fyrir
vel unnið verk þeirra hjóna í
þarfir safnaðarins.
Að síðustu stóð brúðguminn
aldni upp og þakkaði gestunum
hjartánlega fyrir héimsóknina og
gjafirnar. — íslenzkir ættjarðar-
söngvar voru sungnir milli ræð-
anna, og eftir að sjálf dagskráin
var á enda, sem fór fram undir
beru lofti, voru brúðhjónin leidd
í hús og sett við háborð, er alt
var prýtt, og settust gestir við
mörg langborð, sem hlaðin voru
yistum og allskonar sælgæti.
Vér tókum sérstaklega eftir því
hversu allar ræðurnar voru
þrungnar af einlægni og kærleika
til hinna öldnu heiðurshjóna.
Enda hefir heimili þeirra veitt
mörgum bæði fyr og síðar, og
hún, brúðurin, sem á frumbýl-
ingsárunum og til skamms tíma
var aðal hjálp bygðarinnar, bæði
sem yfirsetukona og læknir, lagði
mikið á sig þegar engin flutnings-
tæki voru fyrir hendi nema uxa-
pör, og varð að fara í hvaða
hörkum sem var margar mílur til
að sinna þe’im sjúku, og oft fyr-
ir litla eða enga borgun, — það
var ekki í þá daga verið að reikna
svo mikið á míluna, heldur að eins
sýna mannkærleikann, að hjálpa
þar sem hjálpar þurfti, og það þó
fara þyrfti frá manni og börnum
út í hríðarbyl og hörkufrost. Svo
það var ekki að furða, þó bygðar-
menn tækju nú tækifærið til að
sýna þeim hjónum þakklæti sitt
og virðingu, sem þau svo fullkom-
lega áttu skilift.
Um 250 mánns var þarna sam-
an komið. Töldum vér 40 bíla,
sem allir komu troðfullir af fólki.
— Npkkru áður en fór að skyggja,
fóru menn að halda heim til sín,
ánægðir í anda og árnuðu gömlu
hjónunum allrar blessunar á
þéirra síðasta æfikafla.
Þau Eiríkur Bjarnason og kona
hans komu til Þingvallanýlendu
með þeim fyrstu, sem þangað
komu. Börn þeirra, sem nú eru
á lífi, eru: Sigurður. bóndi í
Þingvallanýlendu; Magnús, sem
býr nú á heimilisréttarlandi for-
eldra sinna; Mrs. Anna Joel, í
Winnipeg, og Mrs. Helga Sigurðs-
son í Churchbridge. Ein dóttir
þeirra, Guðrún, gift skozkum
manni, More að nafni, dó í Win-
nipeg fyrir tveimur árum.
Gestur.