Lögberg - 25.08.1927, Qupperneq 1

ú ^bcr
40 ARGA
^UR |
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 25. ÁGÚST 1927
NUMER 34
Canada.
Thomas G. Mathers, K.C., yfir-
dómari í Manitoba Court of King’s
Bench, andaðist í Rochester,
Minn., á mánudagskveldið hinn
15. þ.m., 69 ára að aldri, fáum
dögum eftír að uppskurður hafði
þar verið á honum gerður. Math-
ers dómari var fæddur og upp-
ajinn í Ontario og fékk þar sína
und'irbúnings mentun, en til Win-
nipeg kom hann 1884 og lærði hér
lögfræði og stundaði vanaleg lög-
mannsstörf í mörg ár. Dómari
var hann í 22 ár, og yfirdómari
siðan 1910. Mathers dómari þótti
í hvívetna hinn merkasti maður.
* * *
Forsætisráðherra Bracken og
dómsmálaráðherra Major fóru í
vikunni sem leið austur til Que-
bec og Ontario til að kynna sér
hvernig bjórsölunni er hagað þar
austur frá. Sér til aðstoðar hafa
þeim með sér W. R. Cottingham,
lögfræðing 1 Winnipeg. ”Mikils
þótti þeim við þurfa,” sagði Skarp-
héðinn forðum.
* * *
Hon. John Oliver, forsætisráð-
herra í British Columbia fylki,
andaðist að heimili sínu í Vict-
oria, B.C., á fimtudagsmorguninn
í vikunni sem leið, 18. ágúst. —
Hann var 71 árs að aldri. Hafði
hann veíið all-lengi veikur og gat
ekki gegnt störfum sínum síðustu
mánuðina. Mr. Oliver var fædd-
ur á Englandi, en fluttist með for-
eldrum sínum til Canada, þegar
hann var 14 ára gamall og settist
fjölskyldan að í Ontario. Áriðj
1877 fluttist Mr. Oliver vestur til
British Columbia og var þar jafn-
an síðan. Hann naut lítillar skóla-
mentupar í æsku, en margskonar
reynslu hafði hann fram yfir
flesta aðra stjórnmálamenn þessa
lands. Hann hafði sjálfur unnið
við námagröft, skógarhögg, stein-
byggingar, búskap og margt fleira
og hafði hann margháttaða þekk-
ingu á frumbyggjara lífinu og
högum alþýðu yfirleitt, sem kom
honum í góðar þarfir sem stjórn-
málamanni. Mr. Oliver fylgdi á-
valt frjálslynda flokknum að mál-
um.
* * *
Kostnaður Manitobaíylkis við
liinar almennu kosningar, sem
fram fóru hinn 28. júní í sumar,
hefir numið sem næst $145,000.
Það er tveimur til þremur þús-
undum minna heldur en 1922.
Það sem sparast hefir, er alt í
Winnipeg, því í hinum kjördæm-
unum hefir kostnaðurinn orðið
meiri heldur en við kosningarn-
ar 1922.
• *
Sameinaða lúterska kirkjan í
Norour-Ameríku, hefir valið Kit-
chener, Qnt., til að halda sitt
næsta kirkjuþing, sem haldið er
annaðhvort ár. Verður það hald-
ið 4. og 5. október. Þetta er i
fyrsta sinni, sem slíkt þing er
fyaldið í Canada.
* * *
Slysunum, sem koma fyrir á
Winnipeg Beach akbrautipni, er
alt af að fjölga, sem kemr til af
því, að margir, sem bíla keyra,
eru alt of óvarkárn'ir og kæring-
arlausir og taka of lítið tillit til
annara, sem á ferðinni eru og
brjóta lögin þráfaldlega með því
að keyra alt of hart, sérstaklega
vegna þess, að svo margir kepp-
ast með öllu móti við að komast
fram fyrir þá, sem á undan eru.
En sérstaklega illa fellur lögregl-
unni sá slæirii siður, sem margir,
yngri og eldri, hafa nú tekið upp,
að því er sagt er, að halda að eins
annari hendinni um stýrishjólið,
en hinni utan um stúlkuna, sem
hjá þeim situr. Lögreglustjórn
Mariitoba fylkis segist hér eftir
ætla að líta eftir því, miklu betur
en gert hefir verið til þessa, að
þeir, sem bíla keyra um brautina,
fari varlegar en þeir hafa gert,
margir hverjir, og að lögunum
verði þar betur fylgt, en gert hef-
ir verið. Má sjálfsagt gera ráð
fytir, að þess verði ekki langt að
bíða, að tekið verði að sekta menn
fyrir gapalega keyrslu á Winni-
peg Beach brautinni.
Bretland.
ish Colum'bia. Hann lætur mikið
yfir því, hve vel sér hafi vprið
tekið hér í landi og hve mikla á-
nægju hann hafi haft af því að
ferðast um Canada. Hann kom til
Winnipeg á laugardagskveldið,
hinn 13. þ.m., og hélt þá ræðu í
þinghúsinu og voru þar margar
þúsundir manna saman komnar til
að hlusta á hann, Áður en Mr.
Baldwin fór frá Canada,' var hon-
um gefin reykjarpípa til minning-
ár um komuna. Þótti það ekki
illa til fallið, því hann er að því
þektur, að hafa oftast pípuna í
munninum. Auðvitað getur hann
það ekki, þegar hann heldur ræð-
ur, en þá þeldur hann á henni í
hendinni. Mr. Baldwin virðist
ekki kæra sig mikið um smámuna-
legar siðvenjur. í veizlusal ein-
um í Montreal, þar sem hann
flutti ræðu, þótti honum heitt og
«1 að létta á sér fór hann úr
frakkanum og stóð þar á skyrt-
unni, eins og hver annar verka-
maður, og flutti sína ræðu.
» * *
Ráðherrar sambandsstjórnarinnar
og stjórnarformenn allra fylkjanna
í Capada, ætla aö liafa fund með
sér í Ottawa hinn 3. nóvember og
er gert ráð fyrir að hann standi
yfir í nokkra daga. Verða þar ýms
sameiginleg landsmál tekin til um-
ræðu.
Iðnaðarmanna félög á Bret-
landi, ætla að halda þing mikið í
Edinburgh á Skotlndi, sem hefst
5. september. Hefir þing þetta
fram úr ýmsum vandamálum að
ráða, ,en sérstaklega hvaða af-
.stöðu iðnaðarmanna sambandinu
á Bretlandi beri að taka gagnvart
verkamannafélögunum á Rúss-
lndi og gagnvart stjórninni þar í
landi. Þykir ekki óliklegt, að nið-
urstaðan verði sú, að brezka iðn-
aðarmanna sambandið telji sér
hollast að vera út af fyrir sig og
hafa engin sambönd við önnur
lönd, nema að eins verkamála-
skrifstofuna í Geneva. — Þá þarf
og þing þ^tta að taka það til yf-
irvegunar, hvernig hægt sé að
afla verkamanna flokknum á Bret-
landi peninga, sem hann hafi
handbæra Við 'næstu almennu
kosningar. Hingað til hefir nokk-
ur hluti þess gjalds, sem hver
meðlimur greiðfr sínu félagi,
gengið til verkamanna flokksins,
en samkvæmt nýju verkfallslög-
unum, getur það ekki haldið á-
fram, nema alveg sérstakar ráð-
stafanir séu þar til gerðar. En
margir brezkir verkamenn vilja
helzt, að iðnaðarmanna félögin
skifti sér ekkert af stjórnmálum.
Rændur eru víða hér í Manitoba
byrjaðir að slá hveiti, sérstaklega
í sunnanverðu fylkinu. Uppskeran
er sögð að vera i meðallagi, þar sem
hirt er og yfirleitt munu bsendur í
öllum sléttufylkjunurrr gera sér
vonir um að uppskeran verði held-
urgóð. Samt hefir frost gert nokk-
urn skaða á all-mörgum stöðum,
sérstaklega í Saskatchewan, en ]>að
hefir hvergi verið svo mikið að það
hafi eyðilagt uppskeruna, þó það
hafi valdið nokkrum skemdum.
Það er enn ekki hægt að segja
hvernig uppskeran kann að reyn-
ast, því enn getur margt komið
fyrir sem verði henni til hnekkis.
en nú sem stendur lítur út fyrir að
minsta kosti meðal úppskeru í
Manitoba og Saskatchewan, en tölu-
vert betur í Alberta.
John Dillon, hinn alkunni
stjórnmála leiðtogi íra, er nýlega
dáinn í London, þar sem hol-
skurður hafði verið á honum
gerður.
Hvaðanœfa.
Hinn fjörgamli stjórnmála-
skörungur Frakka, Georges Clem-
enceau, “tígrisdýrið” hefir hann
lengi verið kallaður, er enn ekki
hættur að hafa eitthvað fyrir
stafni og láta sig ýiriislegt miklu
varða, að minsta kosti það sem
honum sjálfum og fólki hans kem-
ur við. iSíðustu dagana hefir
hann verið önnum kafinn við að
undirbúa giftingu éins af börnum
sínum og eins að taka saman
verkefni, sem hann ætlaði að
taka með sér og vinna við í sum-
arfríinu. Hann segist hafa alt
of mikið að gera til að vera alt
af að néita þeim sögum, sem stöð-
ugt sé haldið á lofti um sig, að
hann sé veikur, sé að deyja, *eða
sé dauður.
* * *
Firakkar og Þjóðverjar hafa nú
fullgert og undirskrifað verzlun-
arsamninga sín á milli, sem ganga
í gildi 6. september. Hafa þeir
hvað eftir annað reynt að gera
þessa samriinga í síðastliðin þrjú
ár, en alt af mistekist þangað til
nú. Virðist það helzt hafa stað-
ið í vegi, að Frakkar vildu fá
leyfi til að flytja inn'til Þýzka-
lands méira af vínum heldur en
Þjóðverjar voru ánægðir með.
Hafa Frakkar þar nú haft sitt
fram. Talið 'er, að samningarn-
ir séu báðum rikjunum til mikilla
hagsmuna.
Baldwin forsætisráðherra er nú
aftur farinn heim til sín, eftir að
hafa ferðast um Canada alla leið
vestur til Klettafjalla og komið
við í öllum fylkjunum nema Brit-1 til lykta leitt.
Bandaríkin.
Þess var getið hér í blaðinu fyr-
ir skömmu, að Coolidge forseti
hefði lýst yfir því, að hann yrði
ekki í kjöri við forsetakosningarn-
ar 1928. Sú yfirlýsing kom vist
heldur óvænt, því flestir munu
hafa haldið, að hann hefði hug á
forsetaembættinu fyrir næs’ta
kjörtímabil og það var talið lík-
legt, að hann mundi ná kosningij.
Nú vilja menn fá að vita, hvers-
vegna forsetinn vill ekki vera í
kjöri við næstu kosningar, en það
er enginn hægðarléikur, því for-
setinn er mjög þögull maður, og
honum hættir ekki við því að segja
meira en góðu hófi gegnir. Það
er talið áreiðanlegt, að Mrs. Cool-
idge sé þvi mjög mótfallin, að
maður hennar haldi áfram að
gegna forsetastöðunni, vegna þess
að að. hún álíti að staðan sé hon-
um of erfið pg óttist að hann sé
að leggja á sig of mikið erfiði, en
ekki var hún þó spurð til ráða,
þegar forsetinn réði það við sig,
að verða ekki í kjöri 1928. Þeir
sem kunnugastir eru segja, að
forsetinn hafi látið töluvert á sjá
nýlega og beri það með sér, að
hann leggi meira á sig, en góðu
hófi gegnir. Aðal orsökin er því
líklega sú, að hann hefir sjálfur
fundið að “það er ei holt að hafa
ból, hefðar upp á jökultindi.”
* * *
Þeir Nicola Sacco og Bartolomes
Vanzetti voru teknir af lífi í ríkis-
fangelsinu í Charlestown, Mass.
rétt eftir miðnætti á aðafaranótt
þriðjudagsins í þessari viku. Van-
zetti lýsti yfir því á dauðastund-
inni, að hann væri saklaus af þeim
glæp, sem þeir voru sakfeldir fyrir
og að hann hefði aldrei framið
nokkurn glæp. Sacco talaði í svip-
aða átt. Fréttir segja að mjög mik-
illar varúðar hafi verið gætt til að
forðast að ráðist yrði á fangelsið
þar sem aftakan fór fram, og að
vopnuðum lögreglumönn(um ‘hafi
verið raðað alt í kring um það á
stóru svæði. Er þá þetta afar lang-
dregna vandræðamál, þar með loks
Konungurinn hefir gert ráð-
stafanir til, að bæta Canada þann
skaða, er olíumyndir af Edward
konungi og Alexöndru drotningu
brunnu í þinghúsbrunanum 1916
og sömuleiðis myndir af núver-
andi konungi og drotningu. Erl
búist við, að myndirnar verði til-
búnar og sendar til Canada 1928.
Lýðveldissinnar, sem kosningu
hlutu við síðustu þingkosningar á
írlandi (irish Free State) eru alls
45 menn, og er stjórnmálamaður-
inn alkunni Eammon de Valera
foringi þeirra. Hafa þeir alt til
þessa þverlega neitað því, að taka
sæti sín á þingi, því á þingi geta
þeir ekki setið nema fyrst að
sverja Bretakonungi hollustueið.
Hafa þeir De Valera og félagar
hans, hvað eftir annað sagt, að
það taki engu tali, að þeir fari
að sverja útlendum konung1! holl-
ustueiða og hafa svo verið utan-
þings, þótt þeir séu löglega kosn-
ir þingmenn. Nú hafa menn þess-
ir alt í einu skift um stefnu í
þessu máli, undirskrifað eiðstaf-
inn og tekið sæti sín á þinginu.
Segja þeir nú, að þetta sé ekki
nema marklaus siðvenja. Hafa
þeir því mjög greinilega, en
snögglega, skift um skoðun, því
alt til þessa hefðu þeir heldur
kosið, að sníða af sér hægri hend-
ina, heldur en að nota hana til að
undirskrifa eiðstafinn, en áreið-
anlega hefir hann ekki breyzt og
hefir sömu þýðingu, eins og hann
hefir haft. Hitt veldur þar á
móti vafalaust miklu um þessa
ráðabreytni, að lög hafa verið
samin á írlandi, sem gjöra þá eina
kjörgengi, sem undirskrifað hafa
þennan umrædda eið.
Stjórn Islands beiðist
lausnar.
Reykjavík, 28. júlí.
í gær, þegar kunnugt var o^ðið
um fullnaðarúrslit kosninganna,
beiddist*landsstjórnin lausnar af
konungi, en óvíst er enn, hverjir
taka við völdum eða hvenær. Lík-
legt þykir þó, að framsóknarflokk-
urinn taki að sér stjórnarstörfin,
en varla verður það mjög bráð-
lega, því að einn af foringjum
flokksins, Jónas Jónsson, er nú
staddur í Danmörku, en annar,
séra Tryggvi Þórhallsson, er sjúk-
ur.—Vísir.
Aukinn iSnaður í Saskatchewan.
Öllum er kunnugt um hið afar
mikla hveiti, sem ræktað er í Sask-
atchewan, ekki síður en í öSrum
fylkjum Vesturlandsins. 1 því fylki
einu er hveitiuppskeran alt aS 300,-
000,000 mælar árlega. Hitt er al-
menningi miklu síður kunnugt,
hversu miklum framförum iðnaður
af ýmsu tægi hefir, á síÖari árum,
tekið í þessu viðlenda og frjósama
fylki, og enn sáður gera menn sér
grein fyrir þeim miklu möguleikum
sem fyrir hendi eru til að auka
iðnaðinn stórkostlega frá því sem
nú er.
Þar sem hveitiræktin er svo afar-
mikil í Saskatchewan, þá er ekki
nerna eðlilegt að hveitimölun sé þar
ein fyrsta og helsta iSnaðargreinin.
Enda hefir sú raunin á orðiS, að
hveiti, sem malað er í Saskatch-
ewan, er ekki aðeins selt í öllum
fylkjum Canada, haldur svo að
segja út um allan heim. MeS tilliti
til þeirra framfara, sem orðiS hafa
í þessa átt síðustu 18 árin, þá eru
fullar líkur til, aS bæði Moose Jaw
og Saskatoon verði miklir iðnaðar-
bæir, hvaS hveitimölun snertir, og
alt sem þar að lýtur, ekki síst þegar
tekiS er tillit til þess, sem nú er
verið aS gera í þessa átt í Saska
toon.
Hvernig fólkinu í- Saskatchewan
lík^r hveitiméliÖ, sem malaS er þar
heima fyrir, má sjá á því, aS á
fylkissýningunni í Regina 'og á
sýningunni í Saskatoon fór frarn
bökunars’amkepni, þar sem bakaS
var brauS og ýmsar tegundir af
kökum, og þar hlaut Robin Hood
hveitimjöliS niu fyrstu verSlaun, en
alls 23 'verSlaun. Þetta hveiti var
alt malaS í Moose Jaw og Saska-
toon. Þetta félag hefir fært þaS út
kvíarnar, aS áriS 1909 gat þaS að-
eins malaS 350 tunnur hveitis á dag,
en nú malar þaS 8000 tunnur dag-
lega, og þess mun ekki verða langt
aS bíða aS það stækki enn um sig.
Það var við því búist, þegar de
Valera og flokksmenn hans tóku
sæti sin á írska þinginu, að Cos-
grave stjórnin ætti sér ekki lang-
an aldur eftir það. Þess var held
ur ekki langt að bíða, að orustan
yrði hafin. Á þriðjudaginn í fyrri
viku bar Tom Johnston, verka-
manna leiðtogi fram vantrausts-
yfirlýsingu á stjórninni. Það var
gert ráð fyrir, að ef stjórnin félli,
þá myndaði Tom Johnston verka-
mannastjórn, með stuðriingi lýð-
veldiss'inna. En þetta fór á ann-
an veg en ætlað var, því þegar til
atkvæðagreiðslu kom, þá urðu
jafn margir með vantrausts yfir-
lýsingunni, eins og þeir, sem á
móti voru, eða 71 hvoru megin
Skar þá þingforseti ur og féll hans
atkvæði stjórriinni í vil. Cos
grave stjórnin situr því að völd-
um enn og er þinghlé ákveðið til
11. qktóber. Getur þó vel verið,
að þingið verði kallað saman fyr,
ef aukakosning í Dublin, sem
fram á að fara innan skams, verð-
ur á móti stjórriinn'i.
Einkenni.
Þegar þú heyrir einhvern talæ
illa um trúarbrögS manna og bind-
indi, þá veizt þú hverjum hann
þjónar: mannfélaginu eða girndum
sínum, GuSi eða Satan.
Margir, sem öl og vín selja,
þykjast vera kristnir, en mikill
munur er á Kristi og kristni þeirra.
Þeir vilja auðgast af fátækt ann-
ara, en Kristur gerðist fátækur, til
þess að aðrir auðguSust af fátækt
hans.
Fallegu fólki kemur ekki til hug-
ar aS leiSa athygli almennings frá
fegurÖ sinni meS hégómlegu tildri
í klænaði, eða með andlits dufti og
lit. Spegillinn hefir vafalaust sann-
fært þá, sem þetta nota, um ófríS-
leik þeirra.
P. Sigurðsson.
0r bœnum.
Séra Jónas A. SigurSsson, frá
Churchbridge, Sask., sem nú hefir
veriö kosinn prestur Selkirk safn-
aðar, eftirmaður séra N. Stein-
gríms Thorlákssonar, verður, af
forseta kirkjufélagsrins, séra Kristni
K. Ólafssyni, settur í embætti i
Selkirk, sunnudaginn 4. sept. viÖ
hádegis guSsþjónustu (Tcl. 11).
Jóns Bjarnasonar skóli.
“Svífur aS haustiS,” og meS því
kemst hin venjulega regla á störf
manna í borgunum; fólkiS, sem
hefir veriS úti á landsbygðinni í
sumarleyfinu, kemur nú aftur til
heimila sinna og lífiS kemst í samt
lag og áður. I næstu viku hefja al-
þýðuskólarnir, á ný, starf sitt, og
háskólinn í hinum ýmsu deildum
sínum, nokkru seinna. Allir skólar
verSa ikomnir í gang ekki seinna en
1. okt.
Athygli skal hér meS dregin aS
fyrirlestrum þeim, er ungfrú Thor-
stina Jackson flytur í Fyrstu lút.
kirkju þann 29. þ. m., en í Sam-
bandskirkjunni þann 30. BáSir fyr-
irlestrarnir hefjast stundvíslega kl.
8.30. Er þess aS vænta aS fólk f jöl-
menni, því erindi ungfrúarinnar
verður vafalaust næsta skemtileg
auk þess sem hún sýnir fjölda
nýrra mynda heivnan af Fróni, er
aldrei hafa fyr sýndar veriS vestan-
hafs.
Mr. og Mrs. John Lorenz frá
Los Angeles er dvaliS höfðu hér í
borginni um tíma hjá Mr. og Mrs.
Thorst. Bjarnason, aS 585 William
Ave., lögSu aS staS heirn til sín í
bíl þann 9. þ. m. Er Mrs. Lorenz
dóttir þeirra Bjarnasonar hjóna.
ÁSur en ungu hjónin lögðu af staS,
voru þau kvödd1 meS afar fjölsóttri
og skemtilegri veizlu, á heimili
þeirra Mr. og Mrs. Bjarnason, og
skorti þar hvorki gleði né góSan
'fagnaS.
Sumstaöar eru menn á báðum
áttum með þaS hvert skuli senda
nemendur og menn eru jafnvel aS
deila um ýmsa skóla. Hver skóli
hefir sína meShaldsmenn.
Jóns Bjarnasonar skóli hefir
aldrei komið sér áfram meS því
aS lasta aSra skóla. Hánn trúir
ekki á neina slika áSferð. Hann
telur þaS ekki fallegt aS benda, í
opinberum blöðum á þaS aS sumir
aörir skólar hafi lélegri útkomu aS
sýna í hinum opinberu prófum en
hann.
Svo ber líka þess aS gæta aS út-
koma prófanna er ekki hin sama á
öllum árum í sama skólanum. Sami
hveitibóndinn hefir ekki ávalt jafn-
góða uppskeru. Hann er satni bónd-
inn þegar hann hefir lélega upp-
skeru, eins þegar hann hefir hana
góða.
Þessar staðhæfingar eru gjörSar
eftir beztu vitund:
1. Þegar litiS er yfir alla sögu
skólans er útkoma hinna opinberu
prófa mjög góS.
2. Útkoma prófanna i skólanum
á þessu síÖasta ári, er eins góS eins
og viðast, þar sem eg hefi heyrt, og
betri en sumstaðar.
3. Skólinn hefir reynda og góða
kennara, sem má treysta til aS
gjöra gott verk.
4. Skólinn hefir barist baráttu
íslenzkrar tungu og bókmenta fram
yfir alla aöra skóla í Canada.
5. Skólinn er kristinn og vill aS
kristindómurinn sendi birtu og yl
inn í mentalífiS.
6. HiS eina, sem getur orS(ið oss
aS farartálma er þaS aS íslending-
ar kunni ekki aS meta þaÖ gull,
sem þeir sjálfir eiga.
Nfekkrir hafa þegar sótt um upp-
töku í skólann.
LátiS ekki dragast aS láta i ljós
vilja yðar.
MfeS vinsemd og trausti,
Rúnólfur Martcinsson.
493 Lipton St., Wpg.
Shui:33 923.
Friðsteinn Friðfinnsson.
Fimtudaginn þann 2. júni síSast-
liðinn, lézt aS heimili foreldra sinna
Jóns tónskálds FriSfinnssonar og
Önnu konu hans, aS 624 Agnes
Street hér í borginni, FriSsteinn
Friðfinnsson, hinn efnilegasti maS-
ur í blóma lífsins.
FriÖsteinn heitinn, eða Steini,
eins og vinir hans oftast nefndu
hann, var fæddur í Argyle-bygÖ,
þann 29. dag apríl mánaðar áriS
1896. MeS foreldrum sinum flutt-
ist hann til Winnipeg 1905, naut
þar almennrar barnaskólamentunar,
en gekk síöan eitt ár á miðskóla.
Gaf hann sig aS því loknu um hríS
viS banka og verzlunarstörfum, unz
hann réSst í þjónustu London lífs-
ábyrgðarfélagsins. StarfaÖi hann
fyrir það volduga félag upp frá þvi,
unz hann misti heilsuna, þann 3.
janúar 1926. Ávann hann sér í hví-
vetna traust og virÖing yfirboÖara
sinna, var enda skyldurækinn viS
störf sín og drengur hinn bezti.
Frá þeim tíma, er Steini heitinn
veiktist og fram til dánardægurs,
mátti svo aS orSi kveða, að þján-
ingunum_ linti aldrei. Bar hann
sjúkdómsstríðið meS stakri rósemi.
Lék ávalt um,varir hans sama góS-
lyndis brosiS, er einkendi skapgerð
hans og innræti alt. Hinn 6. októ-
ber, kvæntist FriÖsteinn, og gekk
að eiga ungfrú SigríSi önnu Ingi-
mundarson. EignuÖust þau eina
dóttur, Evelyn Grace aS nafni, sem
nú er rúmlega fjögra ára gömul.
hiS efnilegasta bam. SamtíS ungu
hjónanna varS ekki löng, en sólrík
og innihalds auSug, var hún eigi aS
síöur. Er viS fráfall FriSsteins heit-
ins, þungur harmur kveðinn aS
ekkju hans, dóttur, foreldrum og
öðru sifjaliSi. Sorgin er sár, en þó
mildar þaS drjúgum söknuSinn, aS
hafa elskaÖ pg eignast eitthvaS
verulega verSmætt, til aS missa.
Eg kyntist Steina heitnum um
haustið 1913, er eg var nýkonrinn
af íslandi. Var okkur jafnan vel til
vina upp frá þvh ÞaS var eitthvað
]iaö i fasi hans, er þegar vakti vel-
vild og traust. Enda var hann hrein-
lundaSur, góðvilja maður.
JarSarför FriSsteins heitins fór
fram frá kirkju Fyrsta lúterska
safnaSar þann 4. júní, aS viðstöddu
fjölmenni. StýrSi prestur safnaðar-
ins, séra Björn B. Jónsson, D. D.,
kveöjuathöfninni í kirkjunni og jós
likiÖ moldu.
í kirkjunni söng frú SigríSur
Hall, meS sinni alkunnu raddblíSu,
Vögguljóöin, hið undur viSkvæma
lag, eftir föSur hins látna ung-
mennis.
E. P. J.
Ungfrú Thorstína S. Jackson,
á fyrirlestrafeið til ^ innipeg.
KVEÐJA.
Þótt þungt sé í skapi og þrútin
kinn,
býr þökkin í hjartanu, sonur minn,
svo oft þú á æfi þinni
ornaSir sálu minni.
Þótt hjúpi þig draumspunniÖ dánar-
lín,
um daga sem nætur eg minnist þín,
—finn jafnt bæSi úti og inni
ylinn frá sálu þinni.
Þótt deginum halli og hausti aS, ■
er hjarta mitt tengt viS þinn
bernzkustað.
í síblíÖu sólar kynni
viS sjáumst í eilífSinni.
(TJndir nafni móSurinnar)
Vilja ekki forseta-embættið.
Varaforseti Charles G. Dawes
hefir lýst yfir því aÖ hann verði
ekk| í vali við forsetakosningarnar
1928. >
Silfurbruðkaup
Mr. og Mrs. Björns Dalmans í
Riverton.
Það fór /ram í samkomusal
bæjarins, sunnudaginn þ. 24. júlí
s. 1. Samkomusalurinn mjög fag-
urlega skrýddur við það tækifæri.
*| Langborð höfðu verið reist um
endilangan salinn, og voru þau
einnig skreytt prýðilegu blóm-
skrúði frá einym enda til annars.
Samsætið hófst nokkuru eftir
ur hádegi dags. Stýrði því Sveinn
kaupm. Thorvaldsson. Gjörði hann
það með skörungsskap og lipurð,
eins og honum er lagið.
Hófst veizlan með því, að
veizlustjóri bauð gesti velkomna.
Var mannfjöldi mikill viðstaddur.
Skýrði og veizlustjóri frá tilefni
samsætisins, er væri tuttugu og
fimm ára giftingar afmæli þeirra
Mr. og Mrs. Björns Dalmans, er
búið hafa um nokkurra ára skeið
í Riverton og notið þar almennra
vinsælda.
Lét þá veizlustjóri syngja sálm-
ínn: “Heyr börn þín Guð faðir”,
las síðan biblíukafla og flutti
bæn. Á eftir var sungið: “Hve
gott og fagurt og inndælt er.”
Að lokinni ræðu veizlustjóra og
afstöðnum byrjunarsiðum sam-
kvæmisins, stóð upp Sigurbjörn
kaupmaður Sigurðsson og flutti
ræðu til brúðhjónanna, um leið
og hann afhenti þeim sem minn-
ingargjöf, fallega og vandaða
stundaklukku, er var gjöf frá
skyldmennum silfurbrúðar, Mrs.
Sigríðar Dalman, sem fjöl-
mennir eru í Riverton og þar í
grend.
Þá flutti veizluStjóri, Sveinn
Thorvaldsson, aðra ræðu, ítar-
legri og lengri en þá, er hann
setti með samkvæmið. Afhenti
hann nú silfurbrúðhjónunum tvær
heiðursgjafir, fyrst silfurdisk,
hlaðinn silfurpeningum, er var
gjöf frá vinum og nágrönnum í
Riverton, og þá næst silfur-»
blómsturstand með blómum í, er
var gjöf til Mrs. Dalman, frá
kvenfélagi Bræðrasafnaðar, en í
því félgi hefir Mrs. Dalman starf-
að með miklum dugnaði undanfar-
in ár og verið féhirðir þess og er
það enn.
Að lokinni ræðu veizlustjóra og
afhending þessara heiðursgjafa,
fóru fram hinar rausnarlegustu
veitingar, sem íslenzkar konur eru
nú orðnar alkunnar fyrir.
Fór þá næst fram til skemtana
á víxl, söngur og ræðuhöld. Ræð-
ur fluttu, auk kaupmannann, 1 er
áður töluðu og afhentu gjafirnar.
þeir Snæbjörn Johnson, bóndi i
Framnesbygð, Thorvaldur Thor-
arinsson, Sigtryggur Jónasson
kafteinn, og Jón bóndi Sigvalda-
son. Var góður rómur gjörður að
ræðunum öllum, bæði að þessum
og þeim, er áður voru fluttar.
Þóttu þær hafa vel tekist. Kvæði
til silfurbrúðhjónnna orkti Jón
bóndi Pálsson. Var það lesið af
honum sjálfum þar í veizlunni.
Má vel vera, að það komi á prent
siða*r. Hefi það ekki nú við
hendina.
Síðastur ræðumanna í veizlu
þessari var silfurbrúðguminn,
Björn Dalman. Þakkaði hann fyr-
'ir hönd þeirra hjóna rausn sýnda
og heiðursgjafir þeim gefnar.
Kvaðst hann þó afbiðja, að stáss
væri gert að sér persónulega, en
vel kynni hann að meta að Mrs.
Dalman væri sýnd sæmd og sómi
veittur, því hún væri þess makleg
og væri hann í mikilli þakklætis-
skuld Við konu sína fyrir allar
þær kærleiksgjafir, er hún hefði
sífelt verið að rétta sér í hin um-
liðnu tuttugu og fimm ár. Björn
Dalman er skýrleiksmaður og var
góður rómur gjörður að ræðu
hans, er þótti hafa tekist hið
bezta.
Þau Björn og Sigríður Dal-
man eiga þrjú börn. Elzt þeirra
er piltur, Earle að nafni, yfir tví-
tugs aldur. Er hann fjarverandi
við atvinnustörf, og gat því ekki
verið i samkvæminu. Hin börnin
voru bæði viðstödd, dóttir þeirra,
Kristín, um tvítugt, og piltur er
Cecil heitir, enn á skólaaldri. ' öll
eru börnin vcl gefin og mannvæn-
leg.
Samsætið stóð yfir fram undir
kvöld. Var því lokið með þvi, að
sungið var “Eldgamla ísafold" og
“God Save the King”. Fór veizl-
an öll fram hið bezta í alla staði
og þótti hafa verið frábærlega á-
nægjuleg. (Fréttar. Lögb.)
I